tag:blogger.com,1999:blog-36093989701093793372024-03-18T22:12:53.159+01:00Verhalen van een kustmensVerhalen, gedachten, beelden en dromen.
Ontsproten aan de boorden van de Noordzee en gerijpt in de eindeloze polders.Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.comBlogger375125tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-74613815329270151742024-03-17T23:36:00.001+01:002024-03-17T23:36:40.930+01:00Even ernstig nu.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjz7QopQHDYWT9N_8DGua5RCB4W50Glewg3kSQO_VkQAhaesLbrlxJ0yaphJoFAwD55IAiBROwdNo_nd73pABgvggg5JMBBRbchiVk_khwRQfGVXHVcHUcpO6Kz85MKnbwBjoX-FKO8Cx8qlnon8U381gNrR-x6xCAPS-eahppRgNMzPZXawTdOT97WtC4" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="448" data-original-width="336" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjz7QopQHDYWT9N_8DGua5RCB4W50Glewg3kSQO_VkQAhaesLbrlxJ0yaphJoFAwD55IAiBROwdNo_nd73pABgvggg5JMBBRbchiVk_khwRQfGVXHVcHUcpO6Kz85MKnbwBjoX-FKO8Cx8qlnon8U381gNrR-x6xCAPS-eahppRgNMzPZXawTdOT97WtC4" width="180" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal"><b><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;">Dag lieve
mensen.</span></b><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><br />
<br />
Ik zal de komende dagen zeer weinig van mij laten horen op Facebook en mijn
blog (waar ik sowieso al <b>te weinig </b>actief op ben).<br />
Dit omwille van het feit dat ik op <b>22 maart </b>onder het mes moet.<br />
Deze winter had ik enorm veel last van vermoeidheid die maar bleef aanslepen en
een verkoudheid die maar niet wilde overgaan. Na meerdere doktersbezoeken en
aandringen om wat meer actie te ondernemen om die vermoeidheid en die
aanslepende verkoudheid eens echt aan te pakken raadde de dokter me aan om een
afspraak te maken met een cardioloog, want hij had toen hij naar mijn hart
luisterde ‘geruis’ gehoord welks hem achterdochtig maakte.<br />
Er wordt een afspraak gemaakt en ik wordt op de dienst cardiologie in het
ziekenhuis van Veurne aan een grondig onderzoek onderworpen. Daar vertelt de
dokter me dat ik een<a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Hartklep" target="_blank"><b> lekkende hartklep </b></a>heb. En dat dit de oorzaak is van
die aanslepende vermoeidheid en dat dit ook invloed heeft op mijn
immuniteitssysteem. Dit in een zodanige wijze dat een operatie zich opdringt.<br />
De dagen en weken erna worden voor mij heel wat afspraken geregeld in de
ziekenhuizen van Veurne en Oostende, dit ter controle en voorbereiding op mijn
operatie. Er worden zelfs door tandbederf aangetaste tanden uitgetrokken omdat
deze voor infecties zouden kunnen zorgen en bij dit soort operaties is het van
belang dat men elke mogelijke bron van infecties aanpakt en zo elk risico
uitsluit. Ook mijn longen worden uitgebreid onderzocht en getest en ik moet
ademhalingstechnieken aanleren bij een kinesist.</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;">Nu op minder dan
een week voor de operatie is voor mij de tijd rijp om jullie op de hoogte te
stellen. Op het werk weten ze er al van want ik ben al sinds begin februari in
ziekteverlof en ook de meeste collega’s weten wat er met mij aan de hand is.<br />
Maar hier richt ik me tot iedereen die mij kent van Facebook zowel als in het
echte leven. <br />
Ik sta voor een zeer zware operatie, een zeer ingrijpende operatie ook. Het
herstel zal op zijn minst acht weken duren, hangt ervan af hoe mijn lichaam zal
recupereren natuurlijk.<br /><br /></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzWUWm10jlDE0LADAfwk85-b65Hlaprrj8ukiuVFZJORdSXa_D-SIqHjPHl6D5DSso9VSyHUxKvXCwaCyaw8tbtX8Qd05jtGByIN3JW7MYRixOwxyv16D6O_YCRRR1ukJY8gLqZHPMbH0rgLvt9vCpe_pnvO3rU9-H8QRL8QE4cEgsneEQStQUwjvW6QY/s200/Vraagtekens.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="200" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzWUWm10jlDE0LADAfwk85-b65Hlaprrj8ukiuVFZJORdSXa_D-SIqHjPHl6D5DSso9VSyHUxKvXCwaCyaw8tbtX8Qd05jtGByIN3JW7MYRixOwxyv16D6O_YCRRR1ukJY8gLqZHPMbH0rgLvt9vCpe_pnvO3rU9-H8QRL8QE4cEgsneEQStQUwjvW6QY/w282-h282/Vraagtekens.gif" width="282" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><b>Heb ik schrik?</b></p><p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;">
Toch wel een beetje ja. Zo’n operatie is tenslotte geen kleinigheid hé. Ik heb ook nog heel wat vragen, maar ik weet dat ik daar de avond ervoor bij de chirurg voor terecht kan. <br />
En ja er zijn risico’s op complicaties, maar daar probeer ik zo weinig mogelijk
aan te denken en ik geef mijn vertrouwen aan de chirurg en zijn medewerkers en
aan de medische wetenschap in het algemeen.<br />
Dokters, verpleegkundigen, assistenten en alle anderen die in ziekenhuizen
werken zijn doorgaans zeer goed opgeleid en scholen zich zeer regelmatig bij.
En de medische wetenschap evolueert zeer snel. Kankers kunnen tegenwoordig zeer
goed behandeld worden, vooral als ze vroeg worden opgespoord. En dat geld voor
heel veel andere ziektes ook. <br />
Ziektes die ooit een doodsvonnis waren voor diegenen die te horen kregen dat ze
die hadden, zijn nu zeer goed behandelbaar. Denk aan <b>HIV/AIDS o</b>f <b>Mucoviscidose</b>.
35 jaar geleden werden kinderen met Mucoviscidose nauwelijks ouder dan twaalf
tot vijftien jaar. Maar dankzij de ver gevorderde wetenschap kunnen ze meer dan
dertig jaar oud worden, trouwen, kinderen krijgen en een leven opbouwen. <br />
Dat zijn dingen waaraan ik mij probeer vast te klampen.<br />
Door inzicht te verwerven in dat soort zaken krijgt angst minder kans om mijn
gevoelens te domineren. Dit is wat kennis doet, het maakt een mens minder
angstig.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;">Mijn verblijf in
het ziekenhuis zal lang duren en ik zal veel moeten rusten. <br />
Ik zal dus weinig online zijn, ook wanneer ik terug thuis ben. Maar weet dat ik
aan jullie denk en dat ik eens het beter met me gaat weer mijn oude
spitsvondige zelf zal zijn op Facebook (opgepast voor de FB-Jail Miguel) en op
mijn blog. Misschien iets meer op die laatste, als de inspiratie het toestaat. <br />
Wat mij het meest zal raken in het ziekenhuis is het gemis van mijn twee lieve
hondjes. Mijn geliefde Christiane kan en zal zeker op bezoek komen, maar ze
zien niet graag honden in ziekenhuizen, nee ook geen kleintjes.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>En zeker geen zo’n keffertje zoals <b>Celientje.</b><br />
Maar ik zal er mij doorslaan en er alles aan doen op terug de oude te worden.
Al was het maar omdat een lichaam dat maar half in conditie is en altijd
vermoeid is iets is waar ik echt van ben gaan balen.<br />
Maar we kijken uit naar… <b><span style="color: red;">BETERSCHAP!</span></b><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW3gZu2xX9KabBf53aFTJRbFOyqpSN3jxiAHxKKT5gfZvG6K1hjXIC4__SxyASoKY-X38n7hFg4Wa8rpeGFl6R66O0XoB2cOQq7k7v-YFhfz48IWUooxFSlbv_S_dS6Gbzkp05u37Ov5Aa8c4GRLYtVs3zlHwsBe0u88kyjvCXFd_adf-UCwleWKQMMRk/s3968/IMG_20230709_201931.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3968" data-original-width="2976" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW3gZu2xX9KabBf53aFTJRbFOyqpSN3jxiAHxKKT5gfZvG6K1hjXIC4__SxyASoKY-X38n7hFg4Wa8rpeGFl6R66O0XoB2cOQq7k7v-YFhfz48IWUooxFSlbv_S_dS6Gbzkp05u37Ov5Aa8c4GRLYtVs3zlHwsBe0u88kyjvCXFd_adf-UCwleWKQMMRk/w291-h388/IMG_20230709_201931.jpg" width="291" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-29090879892583053112024-02-08T21:12:00.000+01:002024-02-08T21:12:13.921+01:00Afscheidsbrief voor een collega. <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEirn_4jf2OPmO--oKz2-YM9o2Tr0wXA4nrK2QD8MyM5Dl23heXis0N8z7IK_vkbEur_B_99GY97qAID_ARVn-uxvNldK6esZMSx3_oZnikUABP146TJi6BJDuBu2NF1vsgRo4VVZSOShoWR6xMne_eyL-9pSOzu8DrOIf1XZh5y-TwyMwvdAxuV-Iw8gF4" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="543" data-original-width="543" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEirn_4jf2OPmO--oKz2-YM9o2Tr0wXA4nrK2QD8MyM5Dl23heXis0N8z7IK_vkbEur_B_99GY97qAID_ARVn-uxvNldK6esZMSx3_oZnikUABP146TJi6BJDuBu2NF1vsgRo4VVZSOShoWR6xMne_eyL-9pSOzu8DrOIf1XZh5y-TwyMwvdAxuV-Iw8gF4" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><p class="MsoNormal">Vanmorgen kreeg ik telefoon van <b><a href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100057288287051" target="_blank">Ter Duinen.</a><br />
</b>Ik stond onder de douche maar belde meteen terug, was er iets waarvan ik
ondanks het feit dat ik in ziekteverlof ben toch van op de hoogte moest zijn?
Een nieuwe regeling of zo. Ik belde terug naar het nummer waarmee men mij belde
en dat bleek het nummer van Stijn van de keuken te zijn. <br />
Hij vertelde mij dat hij ‘droevig nieuws’ had.<br />
Dat nieuws sloeg in als een bom.<br />
Het was heel tragisch nieuws over één van mijn collega’s bij de afwas in Ter
Duinen. <br />
<b><a href="https://www.facebook.com/pol.alleman" target="_blank">Paul </a></b>is in de nacht van dinsdag op woensdag helaas… onverwacht
overleden.<br />
<br />
Ik hapte naar adem, dit kon toch gewoon niet.<br />
Een jonge gast, in de fleur van zijn leven. Een jonge kerel vol humor, grappen,
gekke invallen en originele ideeën. Een jonge gast, dolverliefd op zijn meisje
die ergens in het binnenland woont en die regelmatig vroeg om te wisselen omdat
hij bij zijn liefje wilde zijn. En wie ben ik om hem dat te weigeren, ik ben zelf
jong geweest en zelfs nu pik ik elk extra moment dat ik zelf bij mijn liefje
kan zijn gretig mee.<br />
En dan denk ik, wat moet dat meisje nu doorstaan. Je vriend, je liefde op zo’n
plotse en tragische manier verliezen. Dan kan je alleen maar met de nodige<b>
oprechtheid</b> zeggen: <b>“HEEL VEEL STERKTE!” <br />
</b>Welks uiteraard ook geldt voor zijn familie en naasten.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><b><a href="https://www.facebook.com/paulf430" target="_blank">Paul.</a><br />
</b>Je was een topkerel.<br />
Met u werken was altijd plezant.<br />
Ook al was er het leeftijdsverschil en moest ik soms wennen aan je temperament
en je sterke wil. Ik was altijd blij als ik op mijn uurrooster keek en ik zag
dat we samen dienst hadden, ook al was het ‘de ene de vroege, de andere de late’.
Ja dan was ik natuurlijk blij want ik wist dat de dag goed zou verlopen.<br />
We hebben samen aan tafel gezeten of in de rode zetels en dan toonde je je gekke
filmpjes op je smartphone. Vaak van die blooperfilmpjes met vooral onhandige
fitnessgasten in de hoofdrol.<br />
Fitness was je leven, je uitlaatklep. Net als zelf memes maken, hoe je dat deed
weet ik niet? Ach wat maakte het uit, ik ben meer een mens van woorden dan van
beelden.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Maar met u erbij zat de sfeer erin en ging het vooruit.<br />
Muziekje op, meteen de refterkar gaan halen en machine aan en weg waren we. <br />
Ik hielp bij het sorteren van de borden en glazen, jij met het bestek (altijd een intensief
werkje). Je zei het altijd meteen als er je iets dwars zat of waarvan je dacht <b>'dit kan toch beter'. <br /></b>
Je was ook zo’n gast die met iedereen overweg kon en met iedereen aan de praat
sloeg. Collega’s van de zaal, keuken, bar, poetsdienst en andere diensten en
natuurlijk de vrijwilligers. Hey zelfs de residenten (die soms meermaals
terugkeren) spraken je aan en je kende hen bij hun naam. <br />
Dat was duidelijk wanneer we ’s middags moesten helpen met het uitdelen van de
soep, of het schenken van de wijn. <br />
En als er iemand nodig was om in de namiddag te helpen in de cafetaria – waar je
de eerste maanden toen je bij ons werkte werkzaam was – dan was je er altijd
als de kippen bij. De Cafetaria of <i>‘De Bar’</i> dat was uw biotoop. Goeiedag zeggen
tegen de mensen, hun plateau’s met drank helpen dragen, een babbeltje hier en
een kwinkslag daar. En tussendoor een pannenkoek achter de kiezen slaan (die
teveel was en anders toch in de vuilnisbak zou belanden). <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Ter Duinen zal niet meer hetzelfde zijn zonder u Paul. Dat
maken de vele reacties op Facebook nu al duidelijk. <br />
Je zal nooit ver weg zijn en er zal altijd wel iets zijn iemand aan doet
herinneren.<br />
<b><i>Paul, Popolleke, ‘Paul Did It’! <br />
</i></b>Weet je wat echt deed?<br />
Je stempel drukken op Ter Duinen. Een diepe indruk heb je op je collega’s, de
vrijwilligers en de residenten gemaakt.<br />
<b><span style="color: red;">That’s What You Did!</span></b><o:p></o:p></p><p>
<br /></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-39094095439698085882023-12-30T21:19:00.002+01:002023-12-30T21:19:51.750+01:00Nog eentje voor het afsluiten. <p> <br /><br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSd35jD8jc1Ww012CNazfZPvTHfQq_aoL5aa2gri0syQJH1N8-Z2wbeA1d8e5sDJp9mXlGAXfhZanlmSwnTdsXYY859SpZgPeoiLhNx9wU4SYPV5LLIkMq3hW8XX9sm7oZH_CKNX4gb5Rl6fFmaUVId66X1qMe1p8WFKuad1fg6v_LIFp4B5ws2rep6mk/s300/thattime.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="300" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSd35jD8jc1Ww012CNazfZPvTHfQq_aoL5aa2gri0syQJH1N8-Z2wbeA1d8e5sDJp9mXlGAXfhZanlmSwnTdsXYY859SpZgPeoiLhNx9wU4SYPV5LLIkMq3hW8XX9sm7oZH_CKNX4gb5Rl6fFmaUVId66X1qMe1p8WFKuad1fg6v_LIFp4B5ws2rep6mk/s1600/thattime.png" width="300" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><b>Dag lieve mensen.</b><br />
Het jaar zit er weer op.<br />
Gelukkig een jaar zonder zware gezondheidsproblemen, al was het vooral de
eerste maanden herstellen van mijn zware trombose eind november <b>2022.</b><br />
Maar er waren andere zaken onze aandacht opeisten. Mijn lieve schat haar vader
overleed afgelopen jaar en zoiets brengt helaas ook de nodige zorgen met zich
mee boven het verdriet en de rouw.<br />
Maar er waren ook mooie momenten, zoals onze heerlijke vakantie in <b><u><a href="https://miguelsplekje.blogspot.com/2023/10/een-weekje-ardennen.html" target="_blank">Bohan. </a></u></b>Wat
een zalig dorpje is dat toch. Ik ben hoe langer hoe meer verliefd op die
streek. De natuur, de kleine dorpjes, de gastronomie, het bier, het rustige
leven.<br />
Dan werden de dagen donkerder en dan weet je dat die ene tijd er weer aankomt.<br />
Die ene tijd van flikkerende lichtjes, dure cadeaus en welgemeende kerst en
nieuwjaarswensen.<br /><br /><br /><o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUbEjmJY0sWzy_fVc53EEe9IM7KSFZGa91Gb7Qo9EUHW7LKmABiQOceYG77MsC3xmh0k8dc8itrMOsrN1B7dO8f1Rs0pA9mkeOHcwYT_g33Mq1eVM1j5sUBncnPcSc9be91jXBUnrxflVrkUo85DhXZhF3L5x601shYMlqyFaaFAEIUa9DJGHj_gdEN8/s3968/IMG_20220309_111201.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3968" data-original-width="2976" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUbEjmJY0sWzy_fVc53EEe9IM7KSFZGa91Gb7Qo9EUHW7LKmABiQOceYG77MsC3xmh0k8dc8itrMOsrN1B7dO8f1Rs0pA9mkeOHcwYT_g33Mq1eVM1j5sUBncnPcSc9be91jXBUnrxflVrkUo85DhXZhF3L5x601shYMlqyFaaFAEIUa9DJGHj_gdEN8/s320/IMG_20220309_111201.jpg" width="240" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<p class="MsoNormal">Die tijd is nu aangebroken.<br />
We kijken reikhalzend uit naar 2024, en wees eerlijk.<br />
Toch ook een beetje naar de zomer.<br />
Naar meer licht, langere dagen, kortere nachten, een warme zon op onze huid en
de geur van bloemen en bottende bomen.<br />
Meer energie, goesting krijgen om uit uw zetel te komen en meer te gaan
bewegen;<br />
<b>MEER BEWEGEN!</b><br />
Dat zouden we eigenlijk beter gaan doen.<br />
Ja, u die dit leest. Jij ook.<br />
Want bewegen is niet alleen goed voor je lichaam en je algemene fysieke
conditie. Het verlaagt niet alleen je gewicht en zorgt er niet alleen voor dat
je minder vatbaar bent voor allerlei welvaartziektes.<br />
Maar wist je dat… <b><span style="color: red;">MEER BEWEGEN OOK EEN GOEDE INVLOED
HEEFT OP JE HERSENEN?<br />
</span></b>En laat dat voor mij iets zijn wat toch mij aandacht trekt.<br />
Onze hersenen, het is een deel van ons lichaam dat we verwaarlozen.<br />
Door ons zittende leven, onze vet en suikerrijke voeding en onze neiging om
alweer voor de TV te gaan hangen of doelloos op onze smartphone te scrollen. Te
<i>bingewatchen </i>en naar die ene serie te kijken die je volgens je collega’s
<b>MOET GEZIEN HEBBEN.</b><br />
Door al die dingen hebben onze hersenen zwaar te leiden.<br />
Als je je hersenen te weinig gebruikt dan gaan er functies verloren, of zoals
ze het in het Engels zeggen: <i>If you don’t use it, you loose it.</i><br />
En we leven in een maatschappij waarin we het vooral van onze hersenen moeten
hebben.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg72Hr4rXFN182PPTo9KqL3nPSglvhk77SZ7fat8rrFDPr9Ns7w6P4dQ8pqsunjL28yn-NxJq96qShvuJr7RCrcp2fykt6ku1-d5CVKkn5NdfO94fQ8IZZ-DIqrGn7lBq9AfbYcyxEy8JygmEtKyFKzbERSK1ssD0R2eXqvsNASSrZEteLh1hFf0v3Yhg8/s1000/hersenen.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg72Hr4rXFN182PPTo9KqL3nPSglvhk77SZ7fat8rrFDPr9Ns7w6P4dQ8pqsunjL28yn-NxJq96qShvuJr7RCrcp2fykt6ku1-d5CVKkn5NdfO94fQ8IZZ-DIqrGn7lBq9AfbYcyxEy8JygmEtKyFKzbERSK1ssD0R2eXqvsNASSrZEteLh1hFf0v3Yhg8/s320/hersenen.jpg" width="320" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Je begint vergeetachtig te worden, moet dingen opschrijven
omdat je ze anders rats vergeet.<br />
Hoe ga je dat tegen?<br />
Door denkspelletjes te spelen, kruiswoordraadsels en andere puzzels in te
vullen of door meer te gaan lezen.<br />
Goed, heel goed.<br />
<b>MAAR NIET GOED GENOEG!</b><br />
Wat je echt moet doen om degeneratie van je hersenen tegen te gaan en zaken als
Alzheimer of andere vormen van dementie te voorkomen is <b>BEWEGEN!<br />
</b>Minstens een half uur per week of twee keer per week een kwartier.<br />
Bewegen stimuleert de aanmaak van nieuwe neuronen en deze zorgen ervoor dat er
verbindingen gemaakt worden in je hersenen, zodat je dingen blijft onthouden en
je blijft bijleren.<br />
Daardoor ga je beter onthouden en wordt je minder vergeetachtig. Je bent
alerter en meer bij de pinken.<br />
Ik ga het daar zeker over hebben, want als<b> Humanist</b> vind ik gezondheid
belangrijk en dan niet in het minst de gezondheid van je hersenen. Want hoe
gezonder je hersenen, hoe meer je in staat bent om rationeel na te denken en
minder vatbaar te zijn voor prikkels, emoties en impulsen die ervoor zorgen dat
je minder oor hebt voor argumenten en je je laat leiden door valse profeten,
populisten en andere lui die op het gevoel en het gemoed spelen en je zo minder
rationeel maken.<br />In die er ook in het dagelijkse leven de oorzaak van zijn dat je minder goede beslissingen gaat nemen.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Nu meer dan ooit is het belangrijk dat we met zijn allen wat
rationeler gaan denken. Want met de verkiezingen die voor de deur staan, zullen
we weer overladen worden met <b>nepnieuws,</b> compleet foute berichtgeving, op
emotie gerichte artikelen die erop gericht zijn om vooral veel deining en
controverse op te wekken. Wat in het voordeel speelt van populisten en
radicalen van zowel linkse als rechtse slag.</p><p class="MsoNormal">
Wees op je hoede en zorg dat je niet overspoeld wordt door een overvloed aan
informatie en nieuwsberichten die je niets bijbrengen behalve opgeklopte
emoties, schuldgevoelens of woede.<br />
Weet dat we ook op <b>geopolitiek vlak</b> voor een zeer roerig jaar staan. <br />
Ook hier zullen lieden die hun neus optrekken voor democratie, mensenrechten en
humanisme proberen hun gram te halen en je proberen te winnen voor hun zaak. Ze
beschuldigen onze leiders van al het kwade en beweren dat ons systeem corrupt
is. Maar ze dwepen wel met autoritaire leiders die complete lak hebben aan
mensenrechten en dat dag in dag uit bewijzen.<br />
Ook hier ga ik komend jaar dieper op in gaan, want het lijkt me echt wel nuttig
om de huidige toestand van de wereld echt goed op te volgen en hierin best
andere bronnen te raadplegen dan alleen onze eigen media.<br />
Tip: Als goede Belg begrijp je op z’n minst twee of drie vreemde talen, doe
daar je voordeel mee. De websites van <a href="https://www.bbc.com/" style="font-weight: bold;" target="_blank">BBC, </a><a href="https://edition.cnn.com/" style="font-weight: bold;" target="_blank">CNN, </a><a href="https://www.theguardian.com/international" style="font-weight: bold;" target="_blank">The Guardian, </a><a href="https://www.lemonde.fr/" style="font-weight: bold;" target="_blank"> Le Monde, </a><a href="https://www.zeit.de/index" style="font-weight: bold;" target="_blank">DieZeit</a> en andere internationale media zijn zeer interessant en leerrijk. Ze
gaan zeer diep en volgen elke situatie tot op de voet. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Dit zal zo een beetje hetgeen zijn waar ik mij de komende
jaar in ga proberen te verdiepen. En op tijd en stond met jullie delen.<o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-30157422820136766492023-11-25T23:05:00.002+01:002023-11-25T23:05:26.721+01:00De Donkerste dagen.<p> <br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtEhbjTDaq_zrEXi84zUs1JWhiwpVU3PAqKuTVM1EPqQ863VPWorFGrIvyrAMzqOMyNsB-VSA0t5EnxBn8SD2vY0KfSXDBrk53dw4kuMVlpUJxJWV0NtP-KhAtq1L71FznP89_SA9hilkmGPIWKRu7vUxkW9PheWlWmNYHnR9larhYCM8KtAd82KB8Z_0/s1826/IMG_20231122_104535.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1826" data-original-width="1369" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtEhbjTDaq_zrEXi84zUs1JWhiwpVU3PAqKuTVM1EPqQ863VPWorFGrIvyrAMzqOMyNsB-VSA0t5EnxBn8SD2vY0KfSXDBrk53dw4kuMVlpUJxJWV0NtP-KhAtq1L71FznP89_SA9hilkmGPIWKRu7vUxkW9PheWlWmNYHnR9larhYCM8KtAd82KB8Z_0/w275-h366/IMG_20231122_104535.jpg" width="275" /></a></div><br /> </div><p></p><p class="MsoNormal"><b><br />
Dag lieve mensen.</b><br />
Ze zijn er weer, de donkerste dagen van het jaar.<br />
De weerman voorspelt koude temperaturen en in de Hoge Venen is de eerste sneeuw
al gevallen.<br />
De dagen zijn op hun kortst dat blijft zo duren tot 21 december. Dan verwachten
wij de winterzonnewende. Vanaf die dag zullen de dagen weer langen worden.<br />
Dit zijn de dagen waarop veel mensen niet kunnen wachten om de kerstboom al te
zetten, ook al schrijft de traditie ons voor om daarmee te wachten tot na
Sinterklaas. Helaas, ik woon samen met zo iemand die verzot is op de sfeer en
gezelligheid die bij het kerstgebeuren hoort. En dan vooral een mooi versierde
boom met veel lichtjes.<br />
En die staat er dus nu al.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">De Sint (en zijn Pieten), Kerstmis. De Kerstmarkten, de
sfeervolle verlichting en een overvloed aan kerstliedjes op de radio. We zullen
het weer moeten ondergaan tot minstens 26 december. Daarna volgen de <b>Tijdloze
100 </b>of<b> Duizend Klassiekers</b> en andere eeuwige hitlijsten. Voor mij de
periode van het jaar waarin de muziek op de radio toch een beetje draaglijk is.
<br />
Vooral onderaan zo’n lijst hoor je nummers die je vaak al vele jaren al niet
meer hoorde. <br />
Ach, na al die melige kerstmuziek is het voor mij meer dan welkom.<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTghAvDLgvdZYnEInVr8_LWMFZ5-2yiRBJm_sgQczzWkDpJe3zRHRGR5QT38KY8xT6AVnPGndzEgZsggzHkoLSuY-3NQO5uIVS6VdKjchFdEAQkkAcu_a1hR0wd7u5jrFtrRk5tK4-JQLFUZLwWLS_6l50aglDx5_Ge1oN3ZY1m29iCYf5TH8-Kjc7AUs/s2652/Beer%20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2652" data-original-width="1989" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTghAvDLgvdZYnEInVr8_LWMFZ5-2yiRBJm_sgQczzWkDpJe3zRHRGR5QT38KY8xT6AVnPGndzEgZsggzHkoLSuY-3NQO5uIVS6VdKjchFdEAQkkAcu_a1hR0wd7u5jrFtrRk5tK4-JQLFUZLwWLS_6l50aglDx5_Ge1oN3ZY1m29iCYf5TH8-Kjc7AUs/s320/Beer%20.jpg" width="240" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Het meest contrasterende in deze tijd van het jaar is de
overvloed die je overal ziet. Al die dure delicatessen en bijhorende
alcoholrijke dranken die in de winkels breed staan uitgestald. En de hippe elektronica
en smart-TV’s die staan te lonken. En aan de andere kant de bittere armoede die
nog meer opvalt dan anders.<br />Je zal maar iemand zijn die moet krabben om rond te komen en je hebt een kind
dat zo graag een mooi Sinterklaascadeau wil waarmee het kan uitpakken bij de
vriendjes of vriendinnetjes.<br />Of iedereen nodigt je uit voor allerhande kerstcadeautjes maar je hebt geen
geld voor een cadeau.<br />Of op den duur nodigt niemand je nog uit en breng je die eindejaardagen alleen
thuis met een sober diepvriesmaaltijd zappend van de ene pretzender naar de
andere.<br />Ik kan me heel goed voorstellen dat op zo’n dagen bij mensen de stoppen
doorslaan en ze dan domme dingen doen. Dat ze overmatig gaan drinken om alles
om zich heen te vergeten.<br />Dat ze zich trakteren op zo’n dure fles whisky en dan uren later kotsend boven
de WC hangen met hun hoofd vol duistere gedachten.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Deze grijze donkere dagen werken op zichzelf al op het
gemoed van de mensen. Ze zijn neerslachtig, de avonden duren langer dan anders
en dat maakt dat ze meer gaan piekeren.<br />
Het is op deze dagen dat je wat vaker contact zou moeten opnemen met familie of
vrienden waarvan je weet dat ze alleenstaand zijn of pas iemand verloren
hebben.<br />
Aandacht voor de ander, voor de eenzame en rouwende zijn mooie <b>HUMANISTISCHE</b>
waarden die we in ere moeten houden. <br />
Er zijn natuurlijk acties als ‘De Warmste Week’ en daar is niets mis mee. Ook
al vind ik het bij momenten een zwaar geforceerde bedoening. Maar echte warmte
geef je aan mensen uit je directe omgeving. <br /><br /><br /><o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU7I7nX17kxeT2cO3ClKVA041XZY3wN2q0MucLd9a1GCqayg2KY6wXv6-vvIJ-DlP1WJdJ10pPUSr1bGVWobZ_HCYcEb2qT9J2tP-P3XwzdOiCLkZNp-llHNqgTNAR2p1BDjZthV03giD9DDKVCZ9vN3-JmBdvKV49oHB30O0P-A5TFigmOlmlKTuLuSA/s1494/brug.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1494" data-original-width="1120" height="411" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU7I7nX17kxeT2cO3ClKVA041XZY3wN2q0MucLd9a1GCqayg2KY6wXv6-vvIJ-DlP1WJdJ10pPUSr1bGVWobZ_HCYcEb2qT9J2tP-P3XwzdOiCLkZNp-llHNqgTNAR2p1BDjZthV03giD9DDKVCZ9vN3-JmBdvKV49oHB30O0P-A5TFigmOlmlKTuLuSA/w308-h411/brug.jpg" width="308" /></a></div><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Maar donkere avonden kunnen ook gezellig zijn en je hoeft heus
niet te wachten tot kerst of oudejaarsavond om eens lekker te koken voor je
partner of familie.<br />
Het is nu het ideale moment voor een lekkere rustieke stoofschotel, een
heerlijk zondags stukje roast beef (rosbief zoals ze hier zouden zeggen), traag
gegaard in de oven met kroketjes en winterse groenten zoals witloof of hmmmmmm…
<b>Spruitjes.</b><br />
Of maak eens een heerlijke pot warme chocomelk. Met echte zwarte chocolade die
je laat smelten en opwarmende melk, en daar dan een paar scheppen suiker bij.
De liefhebbers kunnen er een flinke scheut rum bij doen. Afwerken met een toef
slagroom (en dan het liefst van al zelf opgeklopte) maakt het helemaal af.<br />
En waarom eens niet de TV, computer en smartphone uitzetten en eens wat <b>gezelschapspelletjes
</b>uit de kast halen?<br />
Een avondje Scrabble, Yahtzee, Mens-Erger-Je-Niet, Vier Op Een Rij, Monopoly of
Stratego kan eens zo leuk zijn.<br />
Of waarom eens niet gezellig wat <b>kaarten?</b><o:p></o:p></p><p>
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 107%;">En trek overdag als je een vrij moment hebt toch
eens die wandelschoenen aan voor een heerlijke wandeltocht. Snuif die
vrieslucht op, voel de koude tot in de toppen van je tenen en zoek bos, strand
of duinen op. De zon breekt door, tijd om wat schaarse vitamine D op te nemen,
een mens heeft daar zo hard behoefte aan, nu meer dan ooit.<br />
En na zo’n heerlijke wandeling, zeker met de hondjes erbij die dan vrolijk
rondhuppelen. Is het nog zo heerlijk thuiskomen en een kom warme chocomelk of
soep te drinken. Want dat was ik nog vergeten.<br />
Wintertijd is <b>SOEPTIJD!</b> <b style="font-size: 11pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></b></span></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-32237564029176952012023-11-04T21:51:00.005+01:002023-11-04T21:51:55.501+01:00Humanisme voor beginners. <p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijBCf8WhX_-s3U5vzBrzbuBnqq8QNFcrQ6XXDB0tTJcBuWECBpcdzjtX4Kvdq_3TYYu1K4rzhLTc9kGp4oKSyK3cuRze63ZrZC7Z-EJolO0w5WpdSib45RWXN1u16K-dqmMm743EMu4urhuCchZtM-Sb1mArND58jXJI0oat-7-XBB0ZHbQkbWTo3xDIo/s250/Da_Vinci_Vitruve_Luc_Viatour_2.svg.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="250" height="329" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijBCf8WhX_-s3U5vzBrzbuBnqq8QNFcrQ6XXDB0tTJcBuWECBpcdzjtX4Kvdq_3TYYu1K4rzhLTc9kGp4oKSyK3cuRze63ZrZC7Z-EJolO0w5WpdSib45RWXN1u16K-dqmMm743EMu4urhuCchZtM-Sb1mArND58jXJI0oat-7-XBB0ZHbQkbWTo3xDIo/w329-h329/Da_Vinci_Vitruve_Luc_Viatour_2.svg.png" width="329" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Mens van Vitruvius.<br />Internationaal symbool van het Humanisme.</td></tr></tbody></table><br /></p><p><b>Dag lieve mensen.</b></p><p class="MsoNormal">Ik ben zo iemand die zich moeilijk in een hokje laat plaatsen. <br />
Ben ik<i> ‘links’ </i>of <i>‘rechts’</i>? Geen flauw idee. <br />
Het is te zeggen, ja ik ben voor een sterke sociale zekerheid,
armoedebestrijding en voor meer aandacht voor het leefmilieu. Maar tegelijk
denk ik dat open grenzen een illusie zijn en ben ik van mening dat we gerust
selectief mogen zijn over wie we in ons land binnen laten en wie niet.<br />
Dat verschil in standpunten en het feit dat ik soms over het één en ander
twijfel heeft er toe geleid dat iemand mij in een internet discussieforum kwam
te verwijten dat ik <b>‘draai als de wind’.</b><br />
OK, dat is misschien een beetje waar. Maar de Amerikaanse schrijver Charles
Bukowski zei ooit het volgende: <i>“The problem with the world is that the
intelligent people are <b>full</b> of doubts, while the stupid ones
are <b>full of confidence</b>.”<br />
</i>Dus, misschien is het helemaal niet zo erg als ik af en toe over de dingen
twijfel.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Maar over één ding twijfel ik niet meer. En hoe meer ik mij
erin verdiep, hoe sterker deze overtuiging.<br />
<b>IK BEN EEN <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Humanisme" target="_blank">HUMANIST!</a></b><a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Humanisme" target="_blank"><br /></a>
Ik ben van mening dat de mens, zijn belang en zijn behoeftes op de eerste
plaats moeten komen. En dit met als leidraad <b>de rede.</b> In deze komt het
erop neer dat we de dingen op een zo rationeel mogelijke manier benaderen.
Zonder vooroordelen, zonder vooringenomenheid en zonder religieuze of andere
dogma’s. Het humanisme is een levensbeschouwing die zich niet beroept op
goddelijke openbaring maar op het vermogen van de mens om zelfs zijn leven in
te richten en naar geluk te streven, en dit op basis van <b>universele waarden</b>
zoals <b>menselijke waardigheid, mondigheid, vrijheid, tolerantie </b>en <b>verantwoordelijkheid.
<br />
</b>U moet weten beste lezer dat in een tijd waarin de kerk nog almachtig was
en een allesbepalende factor was in het leven van alle mensen. In een tijd
waarin <b>De Inquisitie </b>in al zijn wreedheid afrekende met ketters, heksen,
protestanten en al wie zelfs schoorvoetend de strikte dogma’s van de kerk in
twijfel durfde te trekken. Het een zeer riskante onderneming was om dergelijke
stellingen luidop te verkondigen. <br />
Maar de eerste humanisten waren dapper en durfden het aan om de almachtige kerk
en zijn almachtige dogma’s in twijfel te trekken, ook al riskeerden zijn
gebroodroofd, ontslagen, gevangengezet of gedood te worden. Denk maar aan <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Galileo_Galilei" target="_blank"><b>Galileo
Galilei </b></a>die omwille van zijn stellingen over het<b> <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Heliocentrisch_model" target="_blank">Heliocentrisme</a> </b>in
de ban van de kerk werd geslagen en onder huisarrest werd geplaatst. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Het humanisme heeft onze huidige samenleving vorm gegeven.
Man en vrouw zijn gelijk, er is onderwijs voor elk kind en iedereen heeft
toegang tot goede gezondheidszorg. We mogen stemmen en vrij onze mening uiten.
Er is scheiding van religie en staat en het staat elke mens vrij om zijn geloof
te belijden of om helemaal niet te geloven. Onze wetten zijn gebaseerd op rede
en op humanistische principes en niet op religieuze dogma’s. <br />
Voor ons zijn die dingen vanzelfsprekend, maar het heeft ons eeuwen van strijd
en misschien nog het meest van al langdurige en oeverloze discussies gekost met
religieuzen en conservatieven die gewoon liever hadden dat alles toch bij het
oude bleef. <i>“Maar nee, arbeiders, ambachtslieden en boerenkinkels moeten
toch niet leren lezen en schrijven, ze moeten gewoon hun werk doen, elke zondag
naar de kerk gaan en hun religieuze plichten doen en voor de rest moeten ze
gewoon zwijgen en gehoorzamen.” “Waarom zouden boeren en ambachtslui moeten
meebeslissen over hoe we de zaken in ons land regelen. Dat is de taak van de
wereldlijke gezagsdragers aan wie God het behaagd heeft om over het land te
regeren. En het is de taak van de geestelijke gezagsdragers om te waken over de
moraal en goede zeden van het volk, en dat mag gerust met gestrenge hand
gebeuren.”</i><br />
Zo werden de nieuwerwetse ideeën die de Humanisten voorstelde onthaald door de
toenmalige wereldlijke en geestelijke heersers. Hun halsstarrige weigering om
open te staan voor deze nieuwe ideeën en zelfs maar heel even oog te hebben
voor het lijden onder de armste bevolking hebben ertoe geleid dat zij werden
verjaagd of op de guillotine eindigden, zoals tijdens de Franse Revolutie. <br />
Het waren Humanisten die dingen als <b>slavernij, lijfeigenschap,</b> de <b>ongelijke
behandeling</b> van mannen en vrouwen, de <b>erbarmelijke omstandigheden</b>
van arbeiders ten tijde van de <b>Industriële Revolutie</b> aan de kaak stelden
en opkwamen voor zaken als <b>Algemeen Enkelvoudig stemrecht, vrouwenstemrecht,
vrouwenrechten, de rechten van de arbeiders, vrijheid van meningsuiting,
persvrijheid </b>en<b> rechten voor minderheden. </b><br />
Allemaal vrijheden en verworvenheden die dankzij de Humanisten gemeengoed
werden, maar die helaas gedurende de geschiedenis telkens weer opnieuw onder
druk kwamen te staan en zelfs helemaal opzij werden geschoven.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg7weOqD7G2PUADOvvv-AJmEQ0mjmmreMQSYQbqEQGJ7xu7AEWZBsAFwxRNLSl8L7jgLW8TjwtKaEAX54g2NwvxXzQeApZCifcc8WaYkVkPQofFMYRk1cdsyv6xfWf16OdsUgY_XkbEmxgwiBgHHpA4X06tcgHmpQ8zUjnm9IF4pC-qC6joJf8u2rolOG4" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" data-original-height="480" data-original-width="480" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg7weOqD7G2PUADOvvv-AJmEQ0mjmmreMQSYQbqEQGJ7xu7AEWZBsAFwxRNLSl8L7jgLW8TjwtKaEAX54g2NwvxXzQeApZCifcc8WaYkVkPQofFMYRk1cdsyv6xfWf16OdsUgY_XkbEmxgwiBgHHpA4X06tcgHmpQ8zUjnm9IF4pC-qC6joJf8u2rolOG4=w305-h305" width="305" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Fakkel.<br />Embleem van de Niet Confessionele Zedenleer.<br />Gebaseerd op de waarden van het <b>HUMANISME;</b></td></tr></tbody></table><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal"><b>Maar Humanisme is meer dan dat.<br />
</b>Ware humanisten kijken met een rationele blik naar de wereld om zich heen.
Ze leggen alle dogma’s en vooringenomenheid aan de kant en proberen de wereld
te zien zoals hij echt is. Ze bestudeerden
de sterrenhemel, de natuur en het menselijke lichaam. Ze stonden open
voor nieuwe ideeën over zaken als zwaartekracht, de positie van de Aarde
tegenover de zon, de vorm van het heelal, en de analogie van ons eigen
menselijke lichaam. <br />
Ze kwamen de conclusie dat de kerk met zijn dogma’s en zijn opgelegde
‘waarheden’ toch niet echt klopten met de realiteit. Wat maken ze de mensen
toch allemaal wijs?<br />
Men legde die kerkelijke dogma’s naast bevindingen van pre-christelijke
overtuigingen en dan vooral die van de Oude Grieken en Romeinen. Die lui keken
toch heel anders naar de wereld, misschien moeten we hun geschriften en teksten
eens ontleden en grondig bestuderen. <br />
Humanisten gebruiken <b>de wetenschap</b> als leidraad voor hun overtuigingen,
zienswijze en levensbeschouwing. Ze staan open voor nieuwe ideeën en stellen
hun mening bij als deze niet klopt met de realiteit of de huidige stand van
zaken. Dit noemen we voortschrijdend inzicht. Een Humanist streeft er naar om
zoveel mogelijk inzicht te verwerven. Net zoals de oude Griekse filosofen dat
deden. Die laatsten zetten hen er ook toe aan om oog te hebben voor de
schoonheid van de kunst, de muziek, de literatuur. Humanisten geloven dat
cultuur de mens verheft en inspireert. Maar ze staan open voor nieuwe
stromingen en invloeden. Men heeft respect voor de basis zoals bijvoorbeeld <b>de
klassieke muziek,</b> maar staat open voor genres als <b>jazz, rock, wereldmuziek </b>en andere
stromingen. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b>En hierbij wil ik horen.</b><br />
Humanist dat ben je niet zomaar, dat wordt je.<br />
Door zoveel mogelijk open te staan voor nieuwe ideeën en je mening constant bij
te stellen. Door te lezen en te luisteren en zo goed mogelijk op de hoogte te
brengen. Je hebt aandacht voor het sociale en het economische, maar ook voor
kunst, cultuur en media. <br />
Je luistert naar anderen alvorens te oordelen en je bent jezelf ervan bewust
dat niemand de waarheid in pacht heeft…<o:p></o:p></p>
<b><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 105%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">OOK
JIJ NIET</span></b>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-40734680094435968812023-10-21T22:18:00.000+02:002023-10-21T22:18:15.553+02:00Een weekje Ardennen 2<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimzEwWivvJ8OQWmFk5glMi-FaKiYQuaxqzNPTdg_tzcoPqti7DTiAXCzsmKFJTjOypLwCPhr37QtdDB39yHkyGdQpn1_adp2vUdB9KJgT5ynav2_xmU5VbcePtqyYSR_sp3fp09doXLCrP8RQqA341oQhGcZotM0YNkgP0VE0Cff6NOeswk6QlWr6bRMQ/s5152/IMG_1131.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimzEwWivvJ8OQWmFk5glMi-FaKiYQuaxqzNPTdg_tzcoPqti7DTiAXCzsmKFJTjOypLwCPhr37QtdDB39yHkyGdQpn1_adp2vUdB9KJgT5ynav2_xmU5VbcePtqyYSR_sp3fp09doXLCrP8RQqA341oQhGcZotM0YNkgP0VE0Cff6NOeswk6QlWr6bRMQ/w421-h316/IMG_1131.JPG" width="421" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal"><b>Dag lieve mensen.<u><br />
</u></b>De Ardennen zijn voor mij een bijzondere plek.<br />
Net omdat het niet zo dicht bevolkt is en vooral omdat men nog niet alles heeft
volgebouwd zoals hier bij ons, zijn de Ardennen de perfecte plaats voor wie
graag de natuur in trekt en vooral voor wie op zoek is naar <b>STILTE!</b><br />
Stilte lieve mensen is in onze samenleving zo ondergewaardeerd. Mensen
begrijpen niet dat er medemensen zijn die echt verlangen naar stilte. Die
geprikkeld worden door alle lawaai om ons heen. En ik raad het jullie aan lieve
mensen om eens eenmaal in je leven een echt bos in te trekken, ver van alle
behuizing, alle wegen en vooral van mensen. Maar neem wel je voorzorgen en laat
anderen weten waar je bent, want een ongeluk is gauw gebeurt.<br />
Maar doe het eens. Ga een bos in, wandel, volg de bewegwijzering. En dan, als
je merkt dat je echt in <i>‘the middle of nowhere’</i> bent. Zet u neer op een
rots, of een bemoste boomstronk. Adem diep in en uit…<br />
<b>EN LUISTER!</b><br />
Luister naar de vogels, luister naar het ruisen van de bladeren, luister naar
de wind, naar het klaterende water. Sluit je ogen en neem de tijd om even te
mediteren. <br />
Laat regen je niet tegenhouden, trek een goede regenjas aan, doe die kap over
je hoofd en luister naar het geluid van de regen die valt op je kap, op je jas,
op de grond, op het bladerdak van de bomen.<br />
Denk dan even aan het feit dat de wereld intussen verder draait. Dat de mensen
ver van al dit moois gewoon hun leven verderzetten, dat alle gekheid gewoon
doorgaat zoals ze dat altijd doet.<br />
<b>En bedenkt dan even DAT JIJ VANDAAG EVEN NIET MEEDOET!</b><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJRwn8DNCCYqJTsOfqDj0l51n60tWv3rPoeBSZ8XG5fYgGIAQn2SMkXi9rO9_okgxH6yjsCi3JWpTVwxXUIVDY1iaIGOz-rLywlsPCPwOBg2YVzs_kQB-3OiNnpSWdTxUi9dGpNElzad3fsQ_xbt7BJ4EcC49HLyZfuR3g5xJ7AhyOcnIzWd_pREqm_YM/s5152/IMG_1213.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJRwn8DNCCYqJTsOfqDj0l51n60tWv3rPoeBSZ8XG5fYgGIAQn2SMkXi9rO9_okgxH6yjsCi3JWpTVwxXUIVDY1iaIGOz-rLywlsPCPwOBg2YVzs_kQB-3OiNnpSWdTxUi9dGpNElzad3fsQ_xbt7BJ4EcC49HLyZfuR3g5xJ7AhyOcnIzWd_pREqm_YM/w387-h290/IMG_1213.JPG" width="387" /></a></div><br /><b><br /></b><p></p><p class="MsoNormal"><b><br /></b></p><p class="MsoNormal"><b><br /></b></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br />Bedenk hoe het moet geweest zijn voor monniken en pelgrims
op zoek naar spiritualiteit en bezinning. Deze vonden zij dan bijvoorbeeld in <b>Saint-Hubert,</b>
de stad genoemd en gewijd aan de <b>Heilige Hubertus,</b> patroon van de jacht.
<br />
Daar vindt je een prachtige basiliek en een daarbij horende abdij die na de
Franse revolutie werd opgeheven op bevel van de Franse revolutionairen. Een
plaats die geschiedenis uitstraalt. Een plaats die voor vele pelgrims het
einddoel was, want de Heilige Hubertus was een heilige die geëerd werd.<br />
Het was zeker de moeite om er tijdens onze vakantie even halt te houden in deze
kleine maar mooie stad. En niets is meer ontspannend dan op een plaats waar je
nooit eerder was op een terrasje het dagelijkse leven te aanschouwen. En dan
het idee dat niemand je hier kent. <br /><br /><o:p></o:p></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz3GN-9zLNMQVFyeHyNx0voPh3CdEFZySfqWaHmwTSKBe0DnikgQidievrvbGW2ClY_uLUIV4N1IOCKr2UqCGBxIuML5bc9XkeWQXV_gMVxg_M2itOTLETzY7V814AOQ5dcPp4yJiD4lGheAJyZ7HWrvFNdOcl9Dilyl4ElMn6JDP2h52iYBff9C9qdcw/s5152/IMG_1142.JPG" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz3GN-9zLNMQVFyeHyNx0voPh3CdEFZySfqWaHmwTSKBe0DnikgQidievrvbGW2ClY_uLUIV4N1IOCKr2UqCGBxIuML5bc9XkeWQXV_gMVxg_M2itOTLETzY7V814AOQ5dcPp4yJiD4lGheAJyZ7HWrvFNdOcl9Dilyl4ElMn6JDP2h52iYBff9C9qdcw/w378-h284/IMG_1142.JPG" width="378" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Basiliek van Saint Hubert.</td></tr></tbody></table><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /><br /></p><p class="MsoNormal">Een leuke tussenstop die we al meer hebben gedaan als we in
de Ardennen waren is <b>Bomal.</b><br />
Door de week een ingeslapen dorpje met een kerk en enkele cafétjes. Maar op zondag
kan je er over de koppen lopen. Want dan vindt daar La Petite Batte plaats, een
zondagse markt met kraampjes over het hele dorp en een rommel en brocantemarkt
in de sporthal. Bij mooi weer kan je er over de koppen lopen en moet je
verdorie veel moeite doen om je auto kwijt te raken, al kennen wij nu toch wel
onze plaatsjes. De marktgangers zijn een mix van locals, mensen uit de wijde
omgeving die er op zondag eens tussenuit willen en Vlamingen en Nederlanders
die op dat moment ergens in de Ardennen verblijven en een dagje kraampjes
kuieren inlassen. <br />
Vanuit Bohan was het wel ver rijden, de andere keren dat we Bomal bezochten was
tijdens onze verblijven in Durbuy en Achouffe. Vanuit Durbuy is het nog geen
kwartier rijden en Achouffe ligt er op een half uurtje vandaan. Maar vanuit
Bohan doe je er zeker een uur over. Maar wat geeft dat?<br />
Rijden in de Ardennen is nog zo ontspannend. Cruisen met een snelheid zo tussen
zeventig en negentig kilometer per uur. Je passeert langs charmante dorpjes, je
rijdt er door de mooie bossen en van tijd tot tijd wordt je vergast op een
prachtig panorama. Zet een muziekje op en de rit wordt nog leuker. Je bent met
verlof, leef ernaar. <b><i>Enjoy the ride.</i></b> <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCyZ0TqS6tclfyLMBGpADsElWF91a2xc5gzbAbHEVM4I47dEPfqVWlIFp0N3rLc4QOqSF7zyQC3e_XOaOMw5-WdgnS46vdtSNiq-LZE2dT4-bIqMU-b17rwI3w8E5rLr4wvPYjqB8ImyCgnwoGg_7O_aT4_NhHjE_BJK8_I_LyDARya1leCCRm0hI_a0M/s5152/IMG_1214.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCyZ0TqS6tclfyLMBGpADsElWF91a2xc5gzbAbHEVM4I47dEPfqVWlIFp0N3rLc4QOqSF7zyQC3e_XOaOMw5-WdgnS46vdtSNiq-LZE2dT4-bIqMU-b17rwI3w8E5rLr4wvPYjqB8ImyCgnwoGg_7O_aT4_NhHjE_BJK8_I_LyDARya1leCCRm0hI_a0M/w412-h309/IMG_1214.JPG" width="412" /></a></div><br /><b><br /><i><br /></i></b><p></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Het was nadat we eerst <b>Bertrix</b> aandeden dat we
doorgereden zijn naar Saint-Hubert. In Bertrix was er niets te beleven, maar we
vonden dat dat de pret niet mocht drukken en besloten dan maar om een stukje
verder te rijden. En zo reden we die zaterdag eveneens over de Ardense wegen.
Het was tamelijk rustig op de baan, en dat we werden voorbijgestoken omdat ik
het op sommige stukken niet veilig vond om negentig kilometer per uur te rijden,
daar trok ik me niets van aan. Mijn veiligheid heeft voorrang op de ongeduld
van een ander. <br />
Dan bekroop me ook het gevoel van ‘andere streken, andere mentaliteit’. In de Ardennen
licht men snelheidslimieten graag een beentje en is de doorlopende witte lijn
weinig meer dan decoratie. Maar aan de andere kant is er niet die gehaastheid
die je bij ons in Vlaanderen hebt. Men gaat er niet zo snel bumperkleven omdat
ze weten dat het niet lang duurt eer er een mogelijkheid is om in te halen, of
dat nu volgens de regels is of niet. Je haalt ze er zo uit, de mensen die
gewoon zijn van in de Ardennen te rijden, en occasionele toeristen zoals wij.
Soms rij je op een iets comfortabelere hoofdweg en dan is het ergens wel een
zegen dat je daar negentig kilometer per uur mag rijden net zoals dat bij ons
het geval was voor 2017 toen minister <b>Ben Weyts </b>de snelheidsbeperking op
gewestwegen buiten de bebouwde kom terugbracht naar zeventig kilometer per uur.
Onveilig heb ik me nog nooit gevoeld in de Ardennen, alleen is het even wennen
aan de hellingen en het bochtenwerk als ik er nog maar pas ben.<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHO_-_MGfEc1sXy34L1Ak4iXtibVzzpF7zP2I51Huj5_stCbiOJ8A3Jwpwa4rCcpDis3X8XOx4kniv4TU6dvgkW44inzlf5pE88x8qQK_2WcVv94elniwEw57CFLtssUKtN_3n-j1S6SzyPCZVJjpwyTvgFbpJrFf_hbFC-Mp2ipe9apw3zzc3BMwfRxU/s5152/IMG_1224.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHO_-_MGfEc1sXy34L1Ak4iXtibVzzpF7zP2I51Huj5_stCbiOJ8A3Jwpwa4rCcpDis3X8XOx4kniv4TU6dvgkW44inzlf5pE88x8qQK_2WcVv94elniwEw57CFLtssUKtN_3n-j1S6SzyPCZVJjpwyTvgFbpJrFf_hbFC-Mp2ipe9apw3zzc3BMwfRxU/w440-h330/IMG_1224.JPG" width="440" /><br /><span style="text-align: left;"><br /></span></a><span style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br /><div style="text-align: justify;">Maar in een regio als de Ardennen ben je niets zonder auto,
dat staat als een paal boven water. Het openbaar vervoer is er heel beperkt en
doet niet altijd de kleinere dorpjes aan. In Bohan is er een <b>Proxy Delhaize</b>, wil
je naar een grote supermarkt? Dan moet je algauw meer dan twintig kilometer
rijden. En als je wil shoppen vaak nog verder. Ook ziekenhuizen liggen veel
verder verspreid dan bij ons.<br /><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Klein </span><b style="text-align: left;">Celientje </b><span style="text-align: left;">had zich bij een sprong mispakt en had daarna blijkbaar
veel pijn. Ze was stiller dan anders en had moeite met stappen. Dierenarts
raadplegen dus, die vonden we gelukkig in het naburige </span><b style="text-align: left;">Vresse Sur Semois.</b><span style="text-align: left;">
Daar heb ik dan het probleem in mijn beste Frans uitgelegd. We vonden het beter
om voor een buggy of zo te zorgen zodat we toch ergens naar toe konden gaan met
ons kleine rakkertje. Daarvoor reden we eerst naar </span><b style="text-align: left;">Bearaing,</b><span style="text-align: left;"> het gekende
bedevaartsoord waar zich een vestiging van </span><b style="text-align: left;">Tom&Co</b><span style="text-align: left;"> zou bevinden. Maar
die bestond niet meer, er was er wel één in het naburige </span><b style="text-align: left;">Givet, </b><span style="text-align: left;">dat is
in Frankrijk. Zo’n tien kilometer rijden van Bauraing. Daar vonden we een
kleine maar comfortabele hondenbuggy waarmee dan toch met ons kleine Celientje
konden wandelen. Het spuitje dat ze van de dierenarts kreeg en de pilletjes en
het pipetje met een soort gel dat ik in haar bekje moest spuiten deden meer dan
behoorlijk hun werk en na twee dagen stapte ons Celientje weer veel beter, maar
we moeten haar kniegewrichtjes in de gaten blijven houden zei onze eigen Dierenarts.<br /><br /></span></div></div></span></div></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggQD3Owk32RP-bW7fYK6bcuwEf4MbDHKZHjMCe79xdJE3U_Cg5QOtSAa5Bv78V2AsWv5xO9amUvXyCR7Tw0gHi_nGwnKpv4qnjYStKsKPe0gpB-qQ9UXCkVW7Xdx8JWOq1rb1c3MFKnLy7X_OGy2UwXRatjkghgv5osmJDAibn_I6NpQD1PBIjivXO4sY/s5152/IMG_1191.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggQD3Owk32RP-bW7fYK6bcuwEf4MbDHKZHjMCe79xdJE3U_Cg5QOtSAa5Bv78V2AsWv5xO9amUvXyCR7Tw0gHi_nGwnKpv4qnjYStKsKPe0gpB-qQ9UXCkVW7Xdx8JWOq1rb1c3MFKnLy7X_OGy2UwXRatjkghgv5osmJDAibn_I6NpQD1PBIjivXO4sY/w397-h297/IMG_1191.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="397" /></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hier was ze al veel beter.<br />Ons kleine <b>Celientje.</b></td></tr></tbody></table><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggQD3Owk32RP-bW7fYK6bcuwEf4MbDHKZHjMCe79xdJE3U_Cg5QOtSAa5Bv78V2AsWv5xO9amUvXyCR7Tw0gHi_nGwnKpv4qnjYStKsKPe0gpB-qQ9UXCkVW7Xdx8JWOq1rb1c3MFKnLy7X_OGy2UwXRatjkghgv5osmJDAibn_I6NpQD1PBIjivXO4sY/s5152/IMG_1191.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /><br /></p><p>
</p><p class="MsoNormal"><br /><br /><br /><br /><br /><br />Het was dit dat mij deed beseffen dat wij in het
dichtbevolkte Vlaanderen het eigenlijk iet zo slecht hebben. We hebben winkels,
dokters, dierenartsen, ziekenhuizen en andere instanties binnen handbereik. Het
openbaar vervoer is goed (al kan het op sommige vlakken toch beter) en rijdt
met een behoorlijke regelmaat. En heel veel afstanden zijn goed te doen met de fiets.
En alles is hier vlak, wat je in de Ardennen bezwaarlijk kan zeggen.<br />
En toch ga ik er graag terug. <br />
Om er te genieten van de stilte en me even terug te trekken.<br /><br /></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj60LNBJMtPtplBE39kUfC1l8Hl_tNslokjD413taZCgX5umO0AkLPyhM6J47aKKP7s_26Uvfzk4CJ74nLJlRiC6oXMJk0Z9Jlt4aWSMzhsq6oqEKoYk_hSkjD_dJ2Dj7c0wMufeW0Yap4xv084SfVgoCKe5zTYu4ooz2puxYK007jDdvaxFVWjhHZObrM/s5152/IMG_1141.JPG" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj60LNBJMtPtplBE39kUfC1l8Hl_tNslokjD413taZCgX5umO0AkLPyhM6J47aKKP7s_26Uvfzk4CJ74nLJlRiC6oXMJk0Z9Jlt4aWSMzhsq6oqEKoYk_hSkjD_dJ2Dj7c0wMufeW0Yap4xv084SfVgoCKe5zTYu4ooz2puxYK007jDdvaxFVWjhHZObrM/w389-h292/IMG_1141.JPG" width="389" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kleine speurneusjes in Saint Hubert.</td></tr></tbody></table><p></p><p class="MsoNormal"><br /></p><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvkG_EhG43Xq7ckJiIQsolNO2D5WUMBOtrlPAgTQXbMudb3g0olxDAMUlXw1SEF-NXeBrYl9oVl8kFnvSHcgHY4IOdQUETHVJ9iKDULhNRMs8aqD0TusPWIERbLAO066tHM1CM0z7ISehiqSBgrIzm91Hi1Q5_MQlOE5sqtLb_xN9SVDPOLW9aL5N8chg/s5152/IMG_1179.JPG" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvkG_EhG43Xq7ckJiIQsolNO2D5WUMBOtrlPAgTQXbMudb3g0olxDAMUlXw1SEF-NXeBrYl9oVl8kFnvSHcgHY4IOdQUETHVJ9iKDULhNRMs8aqD0TusPWIERbLAO066tHM1CM0z7ISehiqSBgrIzm91Hi1Q5_MQlOE5sqtLb_xN9SVDPOLW9aL5N8chg/w382-h287/IMG_1179.JPG" width="382" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het water van de <b>Semois</b> is zo helder.<br />Je kan er de forellen in zien zwemmen.</td></tr></tbody></table><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTnB3o-hmPX1CLmjH-umhoV1fYusxDcX1HnBhPzt-d5VbBuFW3qo5EH54-hxzTXxE2KgXiMlr0Qa915DR5YSoQJ17I840Jo380aNxxAKFM3pRyzEYfPB0e3V9L4KJo41oM7nTcQmg6I8Dlbm1YX4Cv0wxnAMxD-cit9XGTm3jGlr4-H0IracQnTxFxARk/s5152/IMG_1226.JPG" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTnB3o-hmPX1CLmjH-umhoV1fYusxDcX1HnBhPzt-d5VbBuFW3qo5EH54-hxzTXxE2KgXiMlr0Qa915DR5YSoQJ17I840Jo380aNxxAKFM3pRyzEYfPB0e3V9L4KJo41oM7nTcQmg6I8Dlbm1YX4Cv0wxnAMxD-cit9XGTm3jGlr4-H0IracQnTxFxARk/w392-h294/IMG_1226.JPG" width="392" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De laatste foto van onze vakantie.<br />Het was mooi, bedankt Bohan, bedankt Ardennen.<br />Bedankt voor de mooie momenten. 💖</td></tr></tbody></table><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-73822013233454592172023-10-20T21:06:00.003+02:002023-10-20T21:06:35.977+02:00Een weekje Ardennen.<p><br /> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHKCDBHT5N64DJNrYcaTYdyIPuD5Y2t0WDnMAiCBUV5q2NcMauIy3nOHW0UlTeFbKJxoEOGaFB1tnLyLSh2P_HHVqA_YuFQC7JYFWFyDrYK-Dzk6k-Dl7s4PYq3kmZwBtksjXESVwSy-zyCatXPGCQeWar75k6d5i0_6kMJ4aORQ9_MQvFQpDNfRKglFc/s5152/IMG_1176.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHKCDBHT5N64DJNrYcaTYdyIPuD5Y2t0WDnMAiCBUV5q2NcMauIy3nOHW0UlTeFbKJxoEOGaFB1tnLyLSh2P_HHVqA_YuFQC7JYFWFyDrYK-Dzk6k-Dl7s4PYq3kmZwBtksjXESVwSy-zyCatXPGCQeWar75k6d5i0_6kMJ4aORQ9_MQvFQpDNfRKglFc/w385-h289/IMG_1176.JPG" width="385" /></a></div><p></p><p><br /></p><p class="MsoNormal"><b>Dag lieve mensen.</b><br />
We hebben een heerlijke week achter de rug.<br />
Een week waarin we genoten van de rust, stilte, natuur en het goede leven in
onze eigen Belgische Ardennen.<br />
Jullie weten, ik hou van de Ardennen. Het is er rustig, er is veel open ruimte
en de natuur is er zo prachtig. Hier kan je je herbronnen en jezelf als mens
terugvinden.<br />
We boekten een weekje in een vakantiehuis bij dezelfde mensen waar we twee jaar
geleden een heerlijk weekendje boekten, maar dan in een ander vakantiehuis.
Iets dichter bij het centrum op de weg naar de Franse grens… In de oude
douanierspost.<br />
Niets aan te geven? <i><b>Rien a declarer?</b><br />
</i>Nee de gelijknamige Frans-Belgische film is daar niet opgenomen. Moest ik
de regisseur zijn, ik had het wel geweten. Maar dit geheel terzijde.<o:p></o:p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSe8TwlWFOFIuiPlMCMbgqSa7eZ4U5Cv9A8B0IK0fhcEDvqT_fqi0K6dpUeR29Gk44sYNoKQvLh9AVC1PYcSNnKuY8IJSd5lAq6TgI3_5F3qIiHbtETkESy9p0Vrlvgv5EdKg8cdaZGpyAIVo97AH7s17Gfd9A6UUMGfTVtbmVu9p7582GTHZiUiXQnmY/s5152/IMG_1173.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSe8TwlWFOFIuiPlMCMbgqSa7eZ4U5Cv9A8B0IK0fhcEDvqT_fqi0K6dpUeR29Gk44sYNoKQvLh9AVC1PYcSNnKuY8IJSd5lAq6TgI3_5F3qIiHbtETkESy9p0Vrlvgv5EdKg8cdaZGpyAIVo97AH7s17Gfd9A6UUMGfTVtbmVu9p7582GTHZiUiXQnmY/w375-h281/IMG_1173.JPG" width="375" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ons vakantieverblijf.<br />Het oude douanekantoor.</td></tr></tbody></table><br /><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Op <b>vrijdag 6 oktober</b> heb ik mijn autootje volgeladen met de
koffers, en vooral veel spullen voor de hondjes – onder andere dekens en
fleecedekens voor de bedden en de zetels zodat deze gevrijwaard blijven van
haren van onze lieverdjes. Er was nog net een plaatsje vrij vanachter om een
mandje te zetten waar ze zich konden installeren. En dan waren we weg.<br />Omdat ik de app<i> Waze </i>heb geïnstalleerd kon ik makkelijk de files vermijden, bij
melding van een file kiest die app meteen een andere route. Zo vermeden we de
werken en files bij het viaduct van Vilvoorde en in de plaats daarvan reden we
via <b>Halle, Nijvel, Charleroi </b>naar <b>Namen </b>om dan in te voegen op de E<b>411 </b>richting
<b>Luxemburg,</b> het mooiste traject van onze reis. Dwars door onze prachtige
Ardennen. Tot we afreden in <b>Wellin </b>om dan over de bochtige wegen en de steile
hellingen tot in <b>Bohan</b> te rijden.<br />Daar stonden we dan voor ons douanehuis, de Belgische en
Franse vlag hangen nog altijd aan de gevel, wij betrokken de bovenste
verdieping. Er zijn twee verschillende verblijven met elk een toegang aan de
andere kant van de woning. Wij hadden <b>Douane Belge,</b> het andere is <b>Douane
France.<br /><br /><br /></b><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSOPC3Iad-SGzyGDvTzGW3Ix2c9J6EilKIEg5P4VJizw7vbEBcORGLE7IvfkisbDDewfB7N6VeR5q-Q5vG0FHRXYkZAz3X-t6zK8hu6Ku_dbGAnFH23c-nrSeLDiLlrmATw-oRi7_OSrw_tMuOIPsFBtd2En5-rFeeZCMFB13ChyphenhyphenmzJziVy19pXKulCzI/s5152/IMG_1157.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSOPC3Iad-SGzyGDvTzGW3Ix2c9J6EilKIEg5P4VJizw7vbEBcORGLE7IvfkisbDDewfB7N6VeR5q-Q5vG0FHRXYkZAz3X-t6zK8hu6Ku_dbGAnFH23c-nrSeLDiLlrmATw-oRi7_OSrw_tMuOIPsFBtd2En5-rFeeZCMFB13ChyphenhyphenmzJziVy19pXKulCzI/w389-h292/IMG_1157.JPG" width="389" /></a></div><br /><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><br /></div><div><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">µ</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Achter de tuin lag een kampeerterrein dat niet toegankelijk is wegens privé
eigendom, en daarachter stroomt de<b> Semois.</b> Die zagen we in de keuken aan de
ontbijttafel gezapig stromen. Aan de andere oever gaat het dan steil omhoog.
Wanneer de Semois verderop een bocht naar links neemt<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>begint Frankrijk waar de rivier zo’n goeie
twintig kilometer verderop in de Maas uitmondt. <br />
Ons huisje heeft een mooie kleine tuin met daarin een ligzetel en bij het
huisje een tafel met stoelen waaraan je buiten kan eten of gewoon je gezellig
nestelen met een aperitiefje of een kopje koffie en een goed boek erbij.<br />
Binnen was alles gezellig en gerieflijk ingericht, het grootste minpunt was wel
dat de microgolf boven op de frigo stond, hoe moet je zo iets snels klaarmaken?£<br /><br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGZJKmNGteXGc83IigFSQiqk4z5RaYkl2TfNH3RqxJMzyu-JUSni7hFqIYFOEgG8JSwAcg7SGMnoRkOfue07RTGuX5DXZbkOcIJVyl8OhmITelWis8Z70p1uX18YDDleFUpKtsJpapwOeRbdPhfrt63_61pZqLQQneAB3YN0X8cmx7aKt9-8Bw7ZNAQas/s5152/IMG_1152.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGZJKmNGteXGc83IigFSQiqk4z5RaYkl2TfNH3RqxJMzyu-JUSni7hFqIYFOEgG8JSwAcg7SGMnoRkOfue07RTGuX5DXZbkOcIJVyl8OhmITelWis8Z70p1uX18YDDleFUpKtsJpapwOeRbdPhfrt63_61pZqLQQneAB3YN0X8cmx7aKt9-8Bw7ZNAQas/w412-h309/IMG_1152.JPG" width="412" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">µ</p><p class="MsoNormal">Maar wij gaan naar de Ardennen om buiten te zijn. Lange
boswandelingen hebben we niet gemaakt, want sedert we daar eens lelijk zijn
uitgeschoven tijdens onze vorige vakantie in <b>Achouffe </b>is mijn lieve schat wat
bang, en ook door haar zere rug en pijnlijke heup heeft ze het moeilijk met de
hoogteverschillen, dus deden we het deze keer iets rustiger aan. Zo wandelden
we tot in het naburige dorpje Membre door een oude tunnel waardoor ooit een
tram heeft gereden tot vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Dwars onder de heuvel
als een mol onder de grond, ja dat heeft toch wel iets speciaals. Aan
weerzijden van de tunnels allemaal campings met vooral stacaravans en kleine
chalets. Bohan is de perfecte plaats voor wie houdt van kamperen. Zou ook nog
eens leuk zijn, om eens ons tentje op te slaan voor een weekje of zo. <br />
Maar bij nader inzien, geef mij maar de comfort van een vakantiehuisje. Ook al
vind het wel wat hebben, die caravans en houten chalets en barakken midden in
de natuur. <br />
Er zijn mensen die daar permanent wonen, wat voor mensen zouden dat zijn?
Zonderlingen die genoeg hebben van deze stresserende maatschappij. He, dat zou
ik kunnen verwerken in een verhaal.<br />
Goed, in het volgende stuk vertel ik over het uitstapje die we maakten naar de zondagsmarkt
in Bomal en naar<b> Saint Hubert.</b><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6mrqK760yXh6CY7CMrqK3X4g6S61H6LaWRmf-0g6rpVZYqwNnKXAOG1C0K3lGH0FlrlwKonjmE-TQ0nXWCkyUI5RD2J_d8SKXqHM99G_ehRSMvl6njAksIICKoQ2P1LvO1jbk6-Rmr3UxqK4tZrqnhbYDzpmEImzRpu7BQDkBfLX6U0N9Vc0kazB1HNk/s5152/IMG_1142.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6mrqK760yXh6CY7CMrqK3X4g6S61H6LaWRmf-0g6rpVZYqwNnKXAOG1C0K3lGH0FlrlwKonjmE-TQ0nXWCkyUI5RD2J_d8SKXqHM99G_ehRSMvl6njAksIICKoQ2P1LvO1jbk6-Rmr3UxqK4tZrqnhbYDzpmEImzRpu7BQDkBfLX6U0N9Vc0kazB1HNk/w388-h291/IMG_1142.JPG" width="388" /></a></div><br /><b><br /></b><p></p><p class="MsoNormal"><b><br /></b></p></div></div>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-91297053252196876542023-09-25T00:10:00.004+02:002023-09-25T00:13:06.719+02:00Vijftig tinten herfst.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY4rfAIGSCGQyrLDT4KMK2VISkenNowbJ5KKngJ6mBJmX-ZMjm9aX5zj9W68T25ymB57V-QNMUpCE02r8f1sZAyWH3aH66EStdtJPHGGajVoI-ymO0AqjANCxejmKnQ6JNiW2ewrVVpOaHP0vWkF4vBf4ZQ4q58NNNyYnFvzQhAvjHtYmNvt71_kKHj8g/s2048/IMG_0691.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY4rfAIGSCGQyrLDT4KMK2VISkenNowbJ5KKngJ6mBJmX-ZMjm9aX5zj9W68T25ymB57V-QNMUpCE02r8f1sZAyWH3aH66EStdtJPHGGajVoI-ymO0AqjANCxejmKnQ6JNiW2ewrVVpOaHP0vWkF4vBf4ZQ4q58NNNyYnFvzQhAvjHtYmNvt71_kKHj8g/w383-h287/IMG_0691.JPG" width="383" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><p><br /></p><p></p><p class="MsoNormal"><b>Dag lieve mensen.</b><br />
Het is sinds <b>zaterdagochtend 23 september om 08u50</b> officieel herfst.<br />
Zo hebben astronomen dat berekend. En volgens hun berekeningen zal het op <b>22
december 2023 om 04u27u officieel </b>winter zijn.<br />
Ach <b>wetenschap,</b> het is toch zo’n wonderlijk iets meneer.<br />
Maar goed, het is dus <b><span style="color: #843c0c; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #843C0C; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=50000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent2; mso-themecolor: accent2; mso-themeshade: 128;">HERFST!</span></b><br />
Voor mij toch één van de mooiste seizoenen, op de zomer na.<br />
De lente is ook mooi.<br />
Ach weet je? Ik vind alle seizoenen mooi. En wat voor mij het meeste charme
heeft is net het wisselen van die seizoenen. Hoe alles traag maar zeker
veranderd, zeker voor wie er echt op let. <br />
Een dagelijkse wandeling met de hondjes is voor mij al voldoende om te zien hoe
anders het licht is, hoe de bladeren na het botten langzaam groeien, op zijn
groenst zijn, hoe het groen valer wordt en de bladeren tenslotte verkleuren en
afvallen. <br />
Daar waar in de lente het frisgroene, het kleurige en het fleurige overheerst. Zijn
het in de herfst de okertinten die de sfeer bepalen. Okertinten op grijs, grijs
dat wordt omgezet in goud wanneer de wolken verdwijnen en de zon weer het rijk
voor zich alleen heeft. <br />
De herfst is de tijd waarin we terug onze jas van de kapstok halen en we onze
korte broek terug inruilen voor een langer exemplaar, dit tot grote vreugde van
de <i>Knokse kakmadammen.</i> De herfst is ook de tijd dat we een gezonde
salade aanvullen met een handjevol <b>noten (</b>wist je dat noten heel goed
zijn voor je hersenen? Eet je slim weet je wel) of plakjes <b>gerookte eendenborst</b> Dit ter voorbereiding van het <b>wildseizoen </b>dat komen gaat. Het is ook de
tijd dat we de salades stillaan inruilen voor stevigere kost. <b><a href="https://www.libelle-lekker.be/recepten-sets/197441/ovenschotels-herfst-recepten" target="_blank">Ovenschotels,</a>
<a href="https://njam.tv/blog/hallo-herfst-hallo-stoofpotjes" target="_blank">stoofpotjes</a></b><a href="https://njam.tv/blog/hallo-herfst-hallo-stoofpotjes" target="_blank"> </a>en vooral<a href="https://dagelijksekost.vrt.be/kookmagazine/11-x-heerlijke-herfstsoepen#searchType=articles" target="_blank"> <b>soepen</b></a> maken weer de dienst uit. Geen herfst
zonder lekkere pompoensoep.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp57dSNDZhDSoDINgKYK5PtuyiveriYq_e80ODk3WDI-IfJ1iBGffENS4oOyplOVXJ-lWn8rtc301QrgLNy1gHnYGoWth7GdWyCQZtwOVihcVW9B2INvrufEgZ3Ffye4tX9DSDw5CDKoxYp820S7zIHRDXSIUpDfhSV3dk4cUL8y6GXBMjUKLXp-mFpZQ/s5152/IMG_0464.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3864" data-original-width="5152" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp57dSNDZhDSoDINgKYK5PtuyiveriYq_e80ODk3WDI-IfJ1iBGffENS4oOyplOVXJ-lWn8rtc301QrgLNy1gHnYGoWth7GdWyCQZtwOVihcVW9B2INvrufEgZ3Ffye4tX9DSDw5CDKoxYp820S7zIHRDXSIUpDfhSV3dk4cUL8y6GXBMjUKLXp-mFpZQ/w363-h272/IMG_0464.JPG" width="363" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bohan, hier zal ik van 6 tot 13 oktober te vinden zijn.</td></tr></tbody></table><p class="MsoNormal">
<br />
Zoals eerder gezegd denken we bij de herfst aan wild en gevogelte. Aan wilde
bessen, noten en andere bosvruchten. En aan paddenstoelen natuurlijk. Denk er
echter aan dat je sommige paddenstoelen maar één keer kunt eten. Kijk uit voor
je gaat plukken en vergeet vooral niet dat het plukken van paddenstoelen in het
Vlaams Gewest <b><a href="https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/10/08/agentschap-natuur-en-bos-paddenstoelen-nog-altijd-verboden-en/" target="_blank">verboden</a></b> is, behalve op privé domein mits toestemming van
de eigenaar.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><br />
Maar wist je dat de herfst ook het beste tijd is voor heel vee lekkers <b>uit
de zee?</b><br />
Zo begint het<b> oesterseizoen </b>al in september. En in oktober is onze <b><a href="https://miguelsplekje.blogspot.com/2021/01/lekker-lokaal-nieuwpoortse-garnaaltjes.html" target="_blank">grijze garnaal</a></b> op zijn best en ook het goedkoopst. Ook vissen als tarbot en
zeeduivel zijn op hun best in de herfst. <br />
En als je toch aan de kust bent in de koudere herfstmaanden. Bestel dan eens
een lekkere vissoep of garnaalsoep. Elk restaurant heeft zijn eigen recept en
een goeie soep van Noordzeevis moet echt niet onderdoen voor de bouillabaisse hoor.
<br />
Maar ga vooral voor onze garnaaltjes, ze zijn zo lekker als je ze ongepeld
koopt en zelf pelt. Schenk op voorhand een aperitiefje, bij voorkeur een zuur
biertje zoals<b> Rodenbach</b> en dan pellen en peuzelen maar. <br />
Je zou in de herfst eens een weekendje of weekje Ardennen kunnen boeken, zoals
ik dat heb gedaan. <b>Van 6 tot 13 oktober </b>zal ik dan ook in deze prachtige regio
te vinden zijn om er lange wandelingen te maken met mijn eeuwige liefde en onze
kleine lieve hondjes. Ik zal dan ook een uitgebreid verslag uitbrengen op deze
blog over al het moois dat we daar zeker zullen zien.<br />
Maar waarom eens niet naar zee tijdens de herfst? <br />
Het is er nog zo mooi dan? <br />
Een stevige westenwind, schuim op de baren en laag overdrijvende wolken. Opstuivend
zand en de zilte geur van jodium. Meer heb je niet nodig om na een lange
strandwandeling ’s avonds gezond moe te zijn.<br />
De duinen zijn in de herfst eveneens een bezoekje waard. Ook daar verandert er
het één en ander. Overal zie je lijsterbessen en ander lekkers voor de vogels
om reserves op te slaan en zo de winter door te komen. Konijnen en fazanten zie
je er overal, zeker in de vroege morgen. En daarna genieten van een lekkere
visschotel. Heerlijk toch<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJy0eiGeR8QpNMeQxu0TbUk1d14PVI5uYEM-iE4IIjCTbnspFHsBOtHpCF8Db44I9Q_wo2L2n4YJxON8v5uyepixYHvMeG33UTvXDqeqkwMoodXzcRNi3Cz6AZhzpv8u0KyysyDQIEXW4JgkhQ6_-0q6gA6DMA7yLO3qa9RvoFUvPsO2vM0IO0F5XhorA/s800/Red_Wine_Glass.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="428" height="363" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJy0eiGeR8QpNMeQxu0TbUk1d14PVI5uYEM-iE4IIjCTbnspFHsBOtHpCF8Db44I9Q_wo2L2n4YJxON8v5uyepixYHvMeG33UTvXDqeqkwMoodXzcRNi3Cz6AZhzpv8u0KyysyDQIEXW4JgkhQ6_-0q6gA6DMA7yLO3qa9RvoFUvPsO2vM0IO0F5XhorA/w194-h363/Red_Wine_Glass.jpg" width="194" /></a></div><p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal">Nog iets wat ik altijd met de herfst associeer. <br />
<b>Wijn.</b><br />
De herfst is het moment om goede wijntjes te kopen. In Frankrijk zijn de
maanden september en oktober de maanden waarop supermarkten en slijterijen hun <i>‘foire
de vins’ </i>houden.<br />
De druiven worden geoogst en de wijn die nu nog in de kelders ligt moet plaats
maken voor de nieuwe oogst. Elke wijnkenner weet dat dit het moment is om zijn
slag te slaan. Wie dicht bij de Franse grens woont rijdt naar de dichts
bijgelegen Auchan of andere Franse grootgrutter om er koopjes te doen of zijn
voorraad aan te vullen.<br />
Oktober is niet voor niets de wijnmaand. <br />
Niets beter dan een plankje met wildpaté, plakjes gerookte eendenborst, een
heerlijke artisanale droge worst, wat gerookte ham en daar een goed glaasje
rode wijn bij. En laat de lange avonden dan maar traag voorbijgaan. <br /><br /><br /><o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6l2bY2H1uWyerTdvEnqiGjvxh3HL0YpCpf3qxDirLO5bzf0mynyNakzriiStMgiKjnIxMo0AdnJXa2aurSzHca_q6SZOqQEw2UQEwpYImcsW7y6TswnoJLXikhAsf26QDuAfnM0exDPSbFaInl4Tim0ymX0TRthPgGPejqYDYmarhTR7rhv3Si1bC4tI/s3968/IMG_20211102_160015.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2976" data-original-width="3968" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6l2bY2H1uWyerTdvEnqiGjvxh3HL0YpCpf3qxDirLO5bzf0mynyNakzriiStMgiKjnIxMo0AdnJXa2aurSzHca_q6SZOqQEw2UQEwpYImcsW7y6TswnoJLXikhAsf26QDuAfnM0exDPSbFaInl4Tim0ymX0TRthPgGPejqYDYmarhTR7rhv3Si1bC4tI/w392-h294/IMG_20211102_160015.jpg" width="392" /></a></div><br />
<p class="MsoNormal">Treur niet om de zomer die voorbij is, maar zie het mooie
van de herfst.<br />
Doe je windjak en je regenlaarzen aan en ga gewoon naar buiten, ook al regent
het pijpenstelen. <br />
Snuif de geur van gevallen bladeren op en zoek naar paddenstoelen. Het duurt
echt niet lang eer je ze vindt. Ga het bos of het veld in, trek naar zee en
zoek het strand op. Voel de regen in je gezicht en de wind in je haren. Laat je
zeker niet afschrikken door koude of slecht weer. Je geniet nadien des te meer
van de warme thuis en een goed bereide maaltijd als je een hele namiddag buiten
bent geweest.<br />
Het leven is gewoon te kort om de hele dag binnen te zitten. Al kan ik stiekem
toch ook wel genieten van een dagje bankhangen.<br />
<b>Jaaa, toch wel.</b><o:p></o:p></p><br /><p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-14462588564890650792023-09-20T20:24:00.000+02:002023-09-20T20:24:02.510+02:00Seksuele voorlichting op school.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiX3lnhSlCz_Ij_3t8VPh0eUW92e6SgUJdFDtqVwtAaiSa_NzOABXcCncXAFIBn6C-1mF4XDxS0akWeRQfdhIhHiHQgBcLhuGMUgGBcpq_C-FRQo6RrR63LQ6pEjf6Uzi-Afe03Og0Bks2hm89x_uixZAhO7r518yg1s0yzKEFOlNF-fvvV_NuRrAcpZgs" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="340" data-original-width="509" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiX3lnhSlCz_Ij_3t8VPh0eUW92e6SgUJdFDtqVwtAaiSa_NzOABXcCncXAFIBn6C-1mF4XDxS0akWeRQfdhIhHiHQgBcLhuGMUgGBcpq_C-FRQo6RrR63LQ6pEjf6Uzi-Afe03Og0Bks2hm89x_uixZAhO7r518yg1s0yzKEFOlNF-fvvV_NuRrAcpZgs=w384-h257" width="384" /></a></div><br /><p></p><p><br /></p><p><br /></p><p class="MsoNormal"><b>Dag lieve mensen.</b><br />
Wat is dat toch allemaal daar bij onze Waalse broeders?<br />
Zoveel protest tegen het invoeren van meer seksuele voorlichting op school.<br />
In 2023.<br />
Je zou denken, we zijn in de 21<sup>ste</sup> eeuw, de mensen zouden nu toch
wel beter moeten weten. De jaren vijftig (van de vorige eeuw) zin toch voorbij,
wat is me dat nu?<br />
En toch, lopen de gemoederen hoog op bij de plannen om nu ook seksuele
voorlichting te geven in het kleuteronderwijs en om daar een heus leerplan voor
uit te werken.<br />
Mensen vinden dat veel te ver gaan, en dat kleutertjes daar nog veel te jong
voor zijn om met zulke dingen in aanraking te komen. Vooral het feit dat er
veel aandacht is in deze leerplannen rond genderdiversiteit en het veranderen
van geslacht stoot veel mensen tegen de borst.<br />
Vooral uit religieuze hoek is de weerstand groot. Praten met kinderen over
seks, homoseksualiteit en genderdiversiteit is voor hen<i> ‘not done’. </i>Het
zijn vooral moslims, maar ook zeer traditionele katholieken en zeer religieuze
evangelisten die zich tegen deze leerplannen verzetten.<br />
En dat ze hun stem laten horen, dat is intussen geweten. Zelfs brandstichting
schuwen ze niet.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Laat me hierin duidelijk zijn.<br />
Ik ben <b>VOOR</b> meer seksuele voorlichting op school.<br />
Nee, dat kun je niet zomaar onvoorwaardelijk aan de ouders overlaten. Al is hun
rol in deze van zeer groot belang. Maar toch.<br />
Onderwijs heeft de taak om zoveel mogelijk kennis over te brengen, dus ook
kennis <b>over je eigen lichaam.</b><br />
En je kan je nu gaan afvragen: “Moeten kinderen nu echt al op vijfjarige
leeftijd leren dat er jongens zijn die op jongens verliefd worden. Of dat het
normaal is dat je liever een meisje wilt zijn in plaats van een jongen of
omgekeerd?”<br />
Nu ja, ik kan ergens begrijpen dat vijf jaar misschien te jong is. Maar toch.<br />
Wat heb je liever? Dat ze erover leren op school, dat zo’n dingen bestaan.<br />
Of dat ze het ontdekken door per toeval op een foto te stoten van een Thaise<i>
ladyboy</i> met borsten en een penis? En je kan nu stellen dat kinderen niet zo
vaak op het internet moeten zitten of aan schermen moeten hangen. Maar een
vijfjarige kan verdorie beter een smartphone bedienen dan een volwassen mens.
Ze zijn opgegroeid met schermen, het internet, smartphones en Google. En ja ik
zie kinderen ook veel liever buitenspelen dan dat ze de hele tijd naar
schermpjes zitten te gapen.<br />
Maar laat dit nu even <b>NIET</b> het punt zijn.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Seksuele voorlichting, dat is eigenlijk niets meer of minder
dan <b>biologie</b>. Dat gaat over heel <b>natuurlijke</b> dingen, dat gaat
over het menselijke lichaam, over het paargedrag van de <b><i>homo sapiens
sapiens</i></b>.<br />
Waarom moet daar zoveel schroom over bestaan? Waarom moet daar zo bedekt en
omfloerst over gepraat worden? Wij zijn ook maar dieren net als alle anderen
hoor. En voortplantingsdrift en paargedrag zijn heel natuurlijke zaken, en
zouden zo moeten geleerd worden op school.<br />
Vrouwen hebben borsten, een vagina en een baarmoeder, bredere heupen en vollere
dijen. Mannen hebben een penis, bredere schouders en borstkas en meer
spierkracht. <br />
Dit zijn de biologische kenmerken van wat we de ‘geslachten’ noemen. Man vs
vrouw.<br />
Daarnaast is het begrip ‘Gender’ in opkomst. Dit heeft niets te maken met het
lichamelijke of biologische, maar met het sociale. <br />
We kennen allemaal wel zo’n meisje dat meer een halve jongen lijkt. In bomen
klimt, kattekwaad uithaalt, voetbal speelt en het liefst in jongenskleren
rondloopt. Oude jongenskleren als het even kan. Die vuil mogen worden.<br />
Of die jongens die er niet bij horen omdat ze zich <b>‘te verwijfd’</b>
gedragen. Die scheldwoorden als <i>‘mietje’, ‘jeanet’, ‘sissy’</i> of meer van
dat fraais naar hun hoofd geslingerd krijgen.<br />
Dingen waarvan men dacht: <b>“ach, dat is een fase. Dat groeit er wel uit eens
ze volwassen worden.”</b><br />
Welnu, dat is niet zo. Men is er meer en meer over eens dat er op sociaal vlak
meer is dan<i> ‘zich als (en echte) man gedragen’ en ‘vrouw zijn’.</i><br />
En men vraagt zich meer en meer af: <b>“Is dat nu zo erg?”</b><br />
Is dat nu zo erg dat een jongen graag zijn nagels lakt of zich opmaakt? Of dat
een meisje voetbal speelt, bier drinkt of aan auto’s sleutelt?<br />
Moet je je als kind schamen omdat je niet in de sociaal opgelegde genderrol
past?<br />
Mag men daar op school over praten?<br />
Je zou denken dat er anno 2023 enige consensus zou over zijn dat de tijd dat
dit allemaal een probleem is ver achter ons ligt.<br />
Maar helaas, dat is niet. Maar dat is dan weer een heel andere kwestie. En ook
hierover is het laatste woord nog lang niet gezegd.<br />
Maar sta me toe om het even over iets heel anders te hebben.<br /><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0BLwYKN7ehF9pvqODcNSMmWaB-GUu4hNe_iNIpK0mqz9_u5iWH7R4UsW34t02HP-wEMuRtPCFWKUNb_H7QFz5dB4VmPHNfk8n53cDrZD2vV7Xwa_khpe-8i_uL0OhyVfM2yPEU50vNsbrog_3G2Zwphxsv-u7mwLasVsymzhGybyr0uYTBvGVLe49_wU" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="345" data-original-width="488" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0BLwYKN7ehF9pvqODcNSMmWaB-GUu4hNe_iNIpK0mqz9_u5iWH7R4UsW34t02HP-wEMuRtPCFWKUNb_H7QFz5dB4VmPHNfk8n53cDrZD2vV7Xwa_khpe-8i_uL0OhyVfM2yPEU50vNsbrog_3G2Zwphxsv-u7mwLasVsymzhGybyr0uYTBvGVLe49_wU" width="320" /></a></div><br /><br style="mso-special-character: line-break;" /><p></p><p class="MsoNormal"><b>
<br />
Welke leermeesters wil je?<br />
</b>Deze bovenstaande affiche diende voor een verkiezingscampagne van de Duitse
liberale partij FDP.<br />
Hierop staan de Indiase sekteleider <b>Bagwan, Adolf Hitler</b> en het
horrorpersonage <b>Freddie Krueger.</b><br />
De tekst luidde: <b>Als we niet snel voor meer leerkrachten zorgen, dan zoeken
onze kinderen die zelf.<br />
</b>Wel, laten we het eens over het personage rechts op de affiche hebben.<b><br />
Freddie Kruege<i>r:</i></b> Ken je dat personage nog? De engerd uit de
filmserie <b>Nightmare On Elm Street</b> heel wat tieners op nogal enge manier
het hoekje om hielp.<br />
Maar ken je zijn voorgeschiedenis nog?<br />
Freddie was een kinderlokker, de creep die onschuldige kindjes met allerlei
smoesjes meelokte en hen daarna vermoordde. Tot hij door de boze buurtbewoners
van de wijk waarin hij woonde en toesloeg werd gelyncht en zijn lichaam in
brand werd gestoken, vandaar zijn enge uiterlijk.<br />
Wel, het internet zit vol met Freddies. Een Freddie is er op uit om tieners en
jonge kinderen te lokken en schuwt daarbij valse identiteiten niet. Hij is een
manipulator en hij weet als geen ander iemands vertrouwen te winnen. <br />
Hij doet zich voor als een leeftijdsgenootje of als de ‘begrijpende vriend’,
maar zijn ultieme doel is seksueel contact met minderjarigen. Hij is een
roofdier en hij kent geen genade. <br />
Je wil het echt niet meemaken dat je dertienjarige dochter wordt misleid door
zo’n personage of ingaat op het voorstel om af te spreken met die ene ‘vriend’
die helemaal geen vriend is. Ah nee want het is Freddie.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Net zoals die andere twee op de affiche, teren ze op één en
hetzelfde ding: <b>ONWETENDHEID!<br />
</b>Ze willen niets liever dan naïeve en onwetende prooien die ze met gladde
praatjes en mooie woorden voor zich kunnen winnen. En er is maar één ding dat
je kan wapenen tegen deze kwaadaardige geesten.<br />
<b>Kennis.<br />
</b>Want <b>KENNIS IS MACHT!</b><br />
Kennis wapent je tegen onzin, gevaarlijke theorieën en gladde praatjes. <br />
Kennis helpt je de wereld om je heen beter te begrijpen.<br />
Net in een wereld waarin er zoveel lui met kwade wil rondlopen en je kind
gemakkelijk online kunnen bereiken is het belangrijk om hen zo goed mogelijk
voor te lichten. Om ervoor te zorgen dat die zaken die gaan over hun lichaam en
het intiemste van hun zijn bespreekbaar zijn. Dat ze weten dat ze bij vragen,
twijfel of angst bij iemand terecht kunnen. Dat ze sterker staan in het leven
en vooral <b>ALERTER!</b><br />
Wat heb je liever? Dat ze op school leren wat transseksualiteit is? Of dat ze
er één of ander obscuur filmpje over zien op<b> Youtube </b>of erger nog. Porno
websites.<br />
Dat ze in een veilige omgeving van een vertrouwenspersoon die een leerkracht
toch nog altijd is uitgelegd krijgen wat ‘orale bevrediging is? Of dat ze het
leren van iemand met kwade bedoelingen (en zo iemand bevindt zich dichter bij
je dan je zou denken)? <br />
En nogmaals, seks is iets natuurlijks. Iets waar we helemaal niet zo beschroomd
over moeten doen.<br />
En het is nergens voor nodig om kinderen op dat gebied dom en onwetend te
houden. <br />
En begin alstublieft niet met ‘<i> je neemt de kinderen hun onschuld af”,</i>
of <i>‘laat kinderen toch gewoon kind zijn’. </i><br />
Kinderen zijn leergierig van aard en veel intelligenter dan wij eigenlijk
denken. Ze staan veel meer open voor nieuwe zaken dan de meeste volwassenen, en
het verzet tegen seksuele voorlichting is daar juist een heel goed voorbeeld
van. <br />
En nee, ze je kind gaat geen perverse gedachten krijgen als ze met het
onderwerp seksualiteit in aanraking komen. En nee, ze gaan er geen trauma aan
overhuden. Nee, ze gaan van je kind geen<i> ‘homootje’</i> of <i>‘lesbienne’</i>
maken. <br />
Ze gaan leren dat er geen redenen zijn om beschaamd te zijn over je eigen
lichaam en dat ze niet moeten toelaten dat er iemand aan je lichaam komt
wanneer zij dat niet willen. En ze gaan hen wapenen tegen de listen van
perverse lui en hen leren die listen te herkennen.<br />
En daarom…<br />
<b>DAAROM BEN IK VOOR SEKSUELE VOORLICHTING OP SCHOOL!</b><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--></b><o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-28169794368938671472023-08-28T16:06:00.000+02:002023-08-28T16:06:10.377+02:00We gingen nog eens wandelen.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZRtKbgypHkGXk6-_O-kTDIdSbpc-4ZJVBqynMZ-Zys6yY_COe9PubEUI1AExp4a5xoFw62sAtBzjszaiOHKoUTLjtayYuDO10Ihi6w45aCLJB0Wc9rLZ2mZkCwKc91Fc3MgEo78_zE6qTWTZdwvvWEP0Km_5y0cQ4Fbfq_agNSLAHhoohUVLstu_ajYw/s1366/IMG_20230827_125543.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1366" data-original-width="1025" height="369" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZRtKbgypHkGXk6-_O-kTDIdSbpc-4ZJVBqynMZ-Zys6yY_COe9PubEUI1AExp4a5xoFw62sAtBzjszaiOHKoUTLjtayYuDO10Ihi6w45aCLJB0Wc9rLZ2mZkCwKc91Fc3MgEo78_zE6qTWTZdwvvWEP0Km_5y0cQ4Fbfq_agNSLAHhoohUVLstu_ajYw/w277-h369/IMG_20230827_125543.jpg" width="277" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><p class="MsoNormal"><b>Het is er eindelijk nog eens van gekomen lieve mensen.</b><br />Maar gisteren gingen we nog eens<b>WANDELEN!</b><br />
We reden naar Beernem waar we nog eens in het Bulskampveld zijn gaan wandelen.
Een prachtig provinciedomein met heel mooie bossen en rustige groene plekjes.<br />
We gaan dat meer doen, en ja dat maakt mij heel gelukkig.<br />
Toen we het paadje naar de parking opreden - langs een laan door het bos –
kreeg ik al zo’n heerlijke energie in mijn lichaam. Ik zou haast zeggen dat het
voelde als thuiskomen, maar dat is toch wel een beetje overdreven. Maar dat het
zalig aanvoelde dat ga ik zeker niet ontkennen.<o:p></o:p></p>
<div style="text-align: left;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 106%;">Heerlijk
wandelen, de hondjes even laten loslopen en oh wat waren ze blij en gelukkig
die lieve meisjes. Het is nog altijd zomer, maar toch voelde je dat de herfst
al om het hoekje durft te piepen. Overdrijvende wolken hullen het bos in
duisternis als voorbode voor wat er de komende weken en maanden komen gaat.<br /></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 106%;">
Net voor we aankwamen moet er daar een flinke plensbui hebben plaatsgevonden,
want alles was nat. En wat ruikt een bos toch heerlijk als het net geregend
heeft. De <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Petrichor" target="_blank">‘petrichor’</a> is alom tegenwoordig en doet een mens helemaal opleven.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 106%;"><br /><span style="font-family: "Times New Roman";">Ja het was lang geleden, maar dat had te maken met de gezondheidsproblemen waar ik eind vorig jaar mee te kampen had. Maar ook met het feit dat mijn lieve Christiane haar vader ernstig ziek werd en in juni overleed. Dit maakte dat we even heel andere zorgen aan ons hoofd hadden. <br />En het deed goed om nog eens in een bos te zijn. Om er gewoon te wandelen en onze zorgen eens los te laten. Genieten van de natuur, de stilte en gewoon aan zo weinig mogelijk proberen te denken.<br />Heb je dat al eens geprobeerd? Dat je aan zo weinig mogelijk probeert te denken. Om je gedachten zoveel mogelijk onder controle te houden.<br />Dat lukt niet altijd hé.<br />Er schiet altijd iets door je hoofd: "Wat zullen we eten vanavond?" "Morgen sta ik met de vroege, met wie ga ik moeten werken?" "Wanneer moest ik die ene rekening weer betalen?" "Ik zou eigenlijk moeten gaan diëten/aan mijn conditie werken." Dat soort dingen dus<br />Geef toe, we kennen dat allemaal. Er is altijd wel iets dat ons tegenhoud om echt je gedachten eens los te laten.<br />Wel, ik moet zeggen dat dat gisteren best meeviel. Ik betrapte mezelf er op dat ik gewoon aan het genieten was. Aan het <i>'chillen' </i>zoals de jeugd tegenwoordig zegt. <br />Ben dan ook voldaan en tevreden naar huis gereden, nadat we eerst even halt hielden op een zonnig terrasje. En thuis was ik gewoon zalig moe en viel ik in slaap in de zetel. <br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 106%;"><span style="font-family: "Times New Roman";"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;">Ja, dat is echt iets wat ik gemist heb, die wandelingen in de prachtige natuur die we nog hebben en die we zeker moeten koesteren. Want bossen zijn onze groene longen en elke mens heeft op zijn tijd nood aan rust en stilte.<br />Weet je? We hadden naar de Sint Bernardusfeesten kunnen gaan en daar kuieren langs de kraampjes, optredens meepikken en halt houden op één van de vele terrasjes. Maar weet je? Ge kunt niet blijven uitstellen. Al zo lang zeiden we: <i>"We zouden nog eens moeten gaan wandelen."</i> Maar al even lang kwam het er niet van.<br />Dus verruilden we de Sint Bernardusfeesten met zijn drukte, lawaai, vreetkraampjes en drankstandjes waar men vooral alcohol schenkt voor de natuur, bossen, rust en gezonde lucht.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGRN-GpaKR4ZCfrFfHv1lM3Gu_4g5ibpX_97J5_cnbY7_rNaSjk4v43z8IjSaIBnLRfJnc7YXXn7HT2vJYN7UhaQDkbuDM_24VFMmo4vrmvFl9FXcASb2R-Qa0sDZurpGvND8N_FxP-BzNxyyaJQvxgOM0PjufdDxDG2PF5-T9xIccjMstZERKHrqAA18/s1561/IMG_20230827_125531.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1561" data-original-width="1171" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGRN-GpaKR4ZCfrFfHv1lM3Gu_4g5ibpX_97J5_cnbY7_rNaSjk4v43z8IjSaIBnLRfJnc7YXXn7HT2vJYN7UhaQDkbuDM_24VFMmo4vrmvFl9FXcASb2R-Qa0sDZurpGvND8N_FxP-BzNxyyaJQvxgOM0PjufdDxDG2PF5-T9xIccjMstZERKHrqAA18/w303-h404/IMG_20230827_125531.jpg" width="303" /></a></div><br /><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">En dat is iets waarvan ik denk:<i><b> "Dit zouden we echt wel meer moeten doen!"</b></i></div><div style="text-align: left;">En dan bedoel ik niet alleen 'meer wandelen'. Maar ook eens wat vaker wegblijven van terrasjes en eens wat vaker kiezen voor niet alcoholische dranken. Hoe lekker een goed Belgisch biertje of een aperitiefje in de zon ook mag zijn. <br />Zonder al te prekerig te gaan doen, vergeet niet lieve mensen. Alcohol is een <b>HARD DRUG!</b><br />Het is iets waar je zwaar verslaafd aan kan geraken en het is ook niet gezond. Eigenlijk brengt alcohol ons niets bij, het bevat geen vitaminen noch mineralen. Het bevat alcohol en ook heel veel <b>SUIKER!<br /></b>Net omdat mijn gezondheidsproblemen vorig jaar rond deze tijd begonnen denk ik hier nu meer aan dan anders. <br />Vorig jaar rond deze tijd had ik bloedarmoede als gevolg van aanhoudende aambeien. Ik was snel moe, zag bleek en mijn lieve schat maakte zich zorgen. Alsook mijn collega's en andere mensen die om me geven. Een bloedonderzoek onthulde het onthutsende resultaat en mijn huisdokter drong er op aan dat ik dezelfde dag nog naar de dienst spoedgevallen van het ziekenhuis zou gaan. Voor ik het wist lag ik in een ziekenhuiskamer en nog dezelfde dag werd ik aan allerlei onderzoeken onderworpen.</div><div style="text-align: left;">Als ik hieraan terugdenk, nu één jaar later. En ik denk aan het feit dat ik afgelopen weekend toch enige glazen alcohol heb gedronken en mijn voeding toch behoorlijk 'rijk' was. Dan denk ik: <b>"Miguel dit MOET ANDERS!"<br /></b>En alsmaar sterker wordt die gedachte dat het niet bij 'denken' mag blijven.<br />Maar dat ik mijn leef en voedingsgewoonten beter eens goed onder de loep zou nemen en daarin een paar grondige wijzigingen ga doorvoeren.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJwlk2fOAlN1Gt5qFlaxap9uhVb6I4X07y-GzdFJwfxmxhOlP7VUvZNOPYzg0PQCyUR-aOiU7RzNTusPrD2vyTd2RdvQ0J9lqz_CmONx3s2xiewu1xq8BH6HvPKW3Jn_bZXGjIcASke63iG3504HiM4G3qoHJnA37xiHUuZMpgeKvleawY6k7G9Xk1boY/s1568/IMG_20230827_125957.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1568" data-original-width="1176" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJwlk2fOAlN1Gt5qFlaxap9uhVb6I4X07y-GzdFJwfxmxhOlP7VUvZNOPYzg0PQCyUR-aOiU7RzNTusPrD2vyTd2RdvQ0J9lqz_CmONx3s2xiewu1xq8BH6HvPKW3Jn_bZXGjIcASke63iG3504HiM4G3qoHJnA37xiHUuZMpgeKvleawY6k7G9Xk1boY/w308-h410/IMG_20230827_125957.jpg" width="308" /></a></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div>Want verdorie, ik wil graag oud worden. En liefst <b>GEZOND OUD WORDEN </b>als het even kan.<br />En ja, daar moet je iets voor over hebben. Gezond oud worden, dat doe je niet al genietend met een bord vol frieten en rood vlees voor je neus en een glas bier of wijn in je handen.<br />Gezond oud worden lukt alleen met <b>SOBERHEID!</b><br />Oei, wat zeg ik nu?<br />Dat is toch echt wel vloeken in de kerk in een wereld waarin alles draait om genieten en overmatig consumeren hé. <br />Als ik mijn TV opzet kan ik niet naast de vele koks kijken die van alles doen met veel vlees, pasta, en rijke sausen. Vliegen de reclames voor suikerrijke voeding, frisdrank en alcohol mij om de oren en is de boodschap dat alles vooral<i> 'leuk'</i> en <i>'gezellig' </i>moet zijn.<br />Maar intussen heeft meer dan de helft van de Vlaamse volwassenen<b> overgewicht. </b>Ja ik ook.<br />Ofschoon ik ten gevolge van die bloedarmoede fel vermagerd was, kwamen eens ik me beter begon te voelen die kilo's sneller dan me lief is terug. Ik weeg niet meer zoveel als voordien, maar zit toch al terug over de tachtig kilo. Dus lijkt het me beter <b>om eens goed op de rem te gaan staan.<br /></b>Ik hou van het leven en wil van het leven genieten. Uren in de wachtkamer moeten zitten voor een rectaal onderzoek is niet echt een manier om van het leven genieten. En omwille van een sputterend gezondheid in het ziekenhuis belanden ook niet.<br />Dus, misschien maar eens het woord genieten herbekijken en er een iets gezondere insteek aan geven.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4goTNzEzStW06vJ5aCr09P4a74xf5baoBRD4N4w_5rt2NYTDGM6znwVg5nSo1v9lLmewJQtBWjLF4gvXTrWsMch83Lw4N9zyYUhzi9FkO1_9Jrc7GoVqnB7pXgZJFjWinscM-cXQRcqly5LKoPzvI11-3ldRjNtAiUsMb5OzukuNn_6kSu9LYZFWC7dk/s2250/IMG_20230827_122207.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2250" data-original-width="1687" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4goTNzEzStW06vJ5aCr09P4a74xf5baoBRD4N4w_5rt2NYTDGM6znwVg5nSo1v9lLmewJQtBWjLF4gvXTrWsMch83Lw4N9zyYUhzi9FkO1_9Jrc7GoVqnB7pXgZJFjWinscM-cXQRcqly5LKoPzvI11-3ldRjNtAiUsMb5OzukuNn_6kSu9LYZFWC7dk/w324-h432/IMG_20230827_122207.jpg" width="324" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Haal ons uit de auto baasje.<br />Wij willen <b>WANDELEN!</b></td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: left;"><br /><br /><br /></div><div style="text-align: left;"><br /><br /></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 106%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-9109290772721986152023-08-14T15:04:00.000+02:002023-08-14T15:04:11.607+02:00Zo een dag waarop niets moet.<p> </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtfPTJRZ9_WsH4D7fsask0dyrU0qlwyYMhQ2Q41v226tNIpj73VX2M0kMMUxEXGETs12oJL9382-BcerFsT2vy_-agkbjPGz1r65V3Lx1trxwhNCkiib5RA59NQRYaYrh3wEVTwXBpXsUGwlOHb7NfwhLNk7wxtneaySPiJzZR25sYQsUcik2Y5sOKAH4" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="1024" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtfPTJRZ9_WsH4D7fsask0dyrU0qlwyYMhQ2Q41v226tNIpj73VX2M0kMMUxEXGETs12oJL9382-BcerFsT2vy_-agkbjPGz1r65V3Lx1trxwhNCkiib5RA59NQRYaYrh3wEVTwXBpXsUGwlOHb7NfwhLNk7wxtneaySPiJzZR25sYQsUcik2Y5sOKAH4" width="240" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal"><b>Dag lieve mensen.</b><br />Vrije dag, geen verplichtingen en we moeten nergens naartoe.
Dus gaan we nergens naartoe en blijven we gezellig thuis in de zetel hangen.<br />
Doet zoveel deugd.<br />
Ik weet het, het is mooi weer en dan zou een mens gewoon buiten moeten
vertoeven.<br />
Wat? Moeten?<br />
<b>IK MOET HELEMAAL NIETS!!!</b><br />
Ik heb bij momenten een schijthekel aan het woordje ‘moeten’.<br />
Aan verplichtingen, plichtplegingen en dingen die ‘gedaan moeten worden’. <br />
Ik moet werken, anders heb ik geen geld en kan ik geen eten kopen. Ik moet
belastingen betalen en ik moet zien dat als ik de deur uitga dat ik mijn
identiteitskaart bij heb. En om de vier jaar moet ik gaan stemmen.<br />
Dat is voor mij al meer dan voldoende. Al wat erbij komt en dat geen enkele
toegevoegde waarde heeft. Wel daarmee kunt ge echt wel de hoogste boom in. <br />
Zelfs als ik niet moest gaan stemmen dan zou ik toch nog gaan, omdat ik gaan
stemmen wel belangrijk vind. Het gaat over de toekomst van het land. <br />
Maar van die vaak volstrekt nutteloze dingen zoals het als een zot toeplakken
van een kartonnen doos omdat je niet zou zien wat voor papieren er in zitten,
of alles wat maar naar u kan verwijzen verwijderen, afplakken, scheuren of
markeren met een stift omdat men beslist heeft dat je daarvoor beboet kan
worden. Welke idioot verzint zoiets? <br />
Christiane is daar altijd heel verbeten in, maar ik denk dan altijd van: ‘hey,
ik heb wel betere dingen te doen!’<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Noem me nonchalant, slordig, lui, <i>whatever?</i> Het kan me
niet schelen.<br />
Laat mij gewoon iemand zijn die lak heeft aan al die kleine en zinloze nep
verplichtingen die mensen verzinnen om andere mensen zogezegd bij de les te
houden.<br />
Het leven is al gecompliceerd genoeg zonder dat je je moet druk maken of je
niet beter iets nieuws zou komen om naar dat ene feestje te gaan? Want stel je
voor, daar verschijnen met iets wat je al eerder aan had. Kent ge dat soort
shit?<br />
Vrouwen zijn daar heel gevoelig voor, en sommige mannen eigenlijk ook. Maar ik
ben zo iemand aan wiens reet het mij allemaal kan roesten hoe vaak mensen mij
al in dat ene T-shirt of in die ene jeansbroek hebben gezien. Alleen een vieze
vlek of rare geur kan mij ertoe bewegen om alsnog iets anders aan te trekken,
maar dat komt omdat ik ondanks alles toch nog een zekere fierheid heb over
mezelf. Maar iets al da niet dragen omdat anderen u er al mee gezien hebben of
omdat het al dan niet trendy is. Wat kan het mij schelen of iets trendy is of
niet? Is het deftig en maak ik mezelf er niet mee belachelijk? Dat is wat mij
interesseert. Ja ik ben er mij van bewust dat ge als bijna vijftiger niet meer
in een <b>Bart Simpson</b> T-shirt moet rondlopen. Hoewel ik Bart Simpson eigenlijk
een cool tekenfilmfiguurtje vind. Ja nog altijd, na al die jaren. Daarom zet ik hem even hieronder.<br /><br /><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgqFAfqSdvNCNYDfHbM7wx8YRsclWLGoOJo-KEDoAkepAx5VZEjwbETsW_YSgnyjZbRS_rRsNI61m8w3hWYg-i30ofXStTPlrxHsOqGMSQHrax04OVNWQ0eVKnIS0De5L3DkAqA70aHbWvFJOmomlm5RqyEC1xR2ZzeDL-e07md3cqSbFqLYars6FCaHA8" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="1960" data-original-width="2593" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgqFAfqSdvNCNYDfHbM7wx8YRsclWLGoOJo-KEDoAkepAx5VZEjwbETsW_YSgnyjZbRS_rRsNI61m8w3hWYg-i30ofXStTPlrxHsOqGMSQHrax04OVNWQ0eVKnIS0De5L3DkAqA70aHbWvFJOmomlm5RqyEC1xR2ZzeDL-e07md3cqSbFqLYars6FCaHA8" width="318" /></a></div><br /><br /><p></p>
<p class="MsoNormal">Mensen verliezen gewoon veel te veel tijd met al die
onnozele – vaak zelfverzonnen – verplichtingen.<br />
‘Wat zullen de mensen zeggen’? Het is iets wat iedereen in zijn jeugd wel eens
hoorde, vaak van je eigen moeder maar ook van anderen die zich graag met alles
en iedereen bemoeien. Het zal mij echt wel worst wezen wat mensen zeggen over
mijn doen en laten, mijn kledingstijl, wanneer of hoe vaak ik op café ga, wat
ik eet of drink, of mijn hondjes veel of weinig blaffen tijdens de wandeling,
wat ik allemaal plaats op <i>Facebook. </i><br />
Zolang ik met hetgeen ik doe mijzelf, mijn naasten of andere medemensen geen schade
toebreng hebben mensen met wie ik geen rechtstreekse relatie hebben zich geen
bal te moeien met wat ik doe, wat ik laat of hoe ik in het leven sta. En zelf
zal het mij dan ook compleet worst wezen wat anderen al dan niet doen. Lopen ze
rond in<i> crocks</i>, of met een short aan in de stad. Gieten ze voor de middag al
een halve liter <i>Jupiler </i>achter hun kiezen. <b><i>So f***ing what?</i></b> Dat is
toch hun zaak zeker?<br />
Zolang mensen met hun gedrag geen overlast veroorzaken, andere mensen lastig
vallen of hen schade berokkenen hanteer ik het motto <b>LEVEN EN LATEN LEVEN!</b><br />
Het leven zou zoveel eenvoudiger zijn moesten mensen elkaar eens met rust laten
en een ander niet lastig vallen met hun compleet overbodige adviezen of
commentaren. <br />
Ik heb oor naar de bezorgdheden en raadgevingen van mensen uit mijn omgeving,
mensen van wie ik weet dat ze met mij inzitten. Maar als een wildvreemde mij
lastigvalt met allerhande adviezen, hoe goed bedoelt ook. Dan krijg ik de
kriebels en zou ik het liefst van al heel hard weg willen lopen of heel hard
roepen <b>moei je eens met je eigen zaken!<o:p></o:p></b></p>
<p class="MsoNormal">Maar goed. Zo’n dagje zonder verplichtingen.<br />
Hoe zalig kan dat wel niet zijn.<br />
Ik schrijf deze tekst, sta op en wandel tot aan mijn terras en kijk wat naar
buiten. Ik loop terug naar binnen en streel één van mijn hondjes. Schenk mezelf
nog wat koffie in en neem een slokje en dan zet ik me terug in mijn zetel. De
tijd verstrijkt langzaam en de wereld gaat verder zijn gang.<br />
Maar dan even <b>ZONDER MIJ!<br />
</b>Ik zie op Facebook wat anderen doen en denk er het mijne van. De ene gaat
naar het strand, de ander gaat een<i> toerke</i> lopen en nog een ander pikt een
terrasje mee. <br />
Ach ze doen maar, ik laat even de boel de boel en ga straks nog wat aan mijn
verhaal schrijven, dan kan ik weer wat publiceren op mijn blog.<br />
Ja ik weet het, het is lang geleden dat ik er nog eens iets op geplaatst heb, maar
daar hebben persoonlijke en familiale omstandigheden mee te maken. En nee ik ga
deze niet wereldkundig maken. Ik ben zo iemand die over dit soort zaken liever
op de vlakte en discreet blijft. Je moet niet alles aan die sociale media hun
neus hangen, laat dat over aan de <i>‘influwensers’.</i> Die zijn daar beter in dan ik.
Ik kan dat niet, onzin verkopen op dagelijkse basis. Nog zo iets? Moet ik alle
dagen iets posten in mijn blog? Of een dagelijkse status plaatsen op FB?<br />
Nee <i>begot,</i> ik heb niet alle dagen iets te melden, en als dat wel zo is dan is
het iets dat ik ofwel grappig vind ofwel iets waarvan ik me afvraag ‘wat gaan mijn
FB vrienden daarvan vinden’? En dan kom je soms tot verrassende conclusies. <br />
Ge kunt veel leren uit een pittige discussie met lui die u keihard tegenspreken
en u wijzen op eventuele hypocrisie of tweezakkerij die er wel degelijk is,
maar die ge niet zag omdat ge met de paardenbril opliep. Ge leert er om de dingen
eens van een andere kant te bekijken. Ge moet vooral zien dat ge wegblijft uit
echokamers en dergelijke, want dat vernauwt dan weer uw wereldbeeld.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ach ja dat zijn zo van die kleine bedenkingen die ik me op
een dag als deze maak.<br />
En die ik dan met jullie deel.<br />
<b>Zoals nu!</b><o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-75388154819083308662023-04-10T22:58:00.001+02:002023-04-10T22:58:27.231+02:00Psychopaat met connecties (slot): Afscheid van Jennifer.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk2Uq_8uaMIk-5R0MREJCaasthuL1BXoxDOPdZtjIY12myPXw5zm4n4qzjZ-udObVM7tfGSrGNAkTtBOYbYhH93fsKE2l4IFnAZNERewugWNlgUZiThH6rSyl414LtBX8cw04fHMxDu0JWngvLl7iAnr33qAEyTYkRlr-gciXvcBYmuk4EnXL1HvS7/s4160/IMG_20190508_154356.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3120" data-original-width="4160" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk2Uq_8uaMIk-5R0MREJCaasthuL1BXoxDOPdZtjIY12myPXw5zm4n4qzjZ-udObVM7tfGSrGNAkTtBOYbYhH93fsKE2l4IFnAZNERewugWNlgUZiThH6rSyl414LtBX8cw04fHMxDu0JWngvLl7iAnr33qAEyTYkRlr-gciXvcBYmuk4EnXL1HvS7/w400-h300/IMG_20190508_154356.jpg" width="400" /></a></div><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"></p><p class="MsoNormal">Sheila betrad de aula van Begrafenissen Ceustermans gekleed
in een zwart kleed en rouwsluier. Welks haar veel bekijks opleverde.<br />
Vechtend tegen de tranen stond ze voor de urne met ervoor een foto van <b>Jennifer
Kerkhofs</b> die in ervoor stond. Jennifer zoals ze was, speelse doch innemende
glimlach, glimmende ogen, kuiltjes in haar wangen. Liggend op haar buik en een
kussen omklemmend tijdens een fotoshoot. De andere foto’s had Sheila ook gezien
en die waren lichtjes uitdagend. Er waren zelfs naaktfoto’s bij. Jennifer was
een vrouw met een sterke voorliefde voor erotiek, seksuele avontuurtjes en
nudisme. <br />
<i>“Jennifer, mokke,”</i> zei Sheila met een snik in haar stem<i>. “Het leven
lachte je toe, je was were vrie.<br />
Je zake marcheerde ghoed.<br />
En toene lapte die klootzak joen dadde.<br />
’t Es ol zo oneerlijk,” </i>snikte Sheila terwijl Lou zacht over haar schouders
wreef.<br />
Hij begeleide haar naar hun zitplaats en hield haar hand vast. Tranen rolden
over Sheila’s wangen.<br />
Haar vriendin <b>Cathy Weylandts</b> ging aan de andere kant zitten en nam ook
Sheila’s hand vast, ook zij was aangegrepen door de laffe moord op Jennifer,
die Georges Uytterlinde dan nog liet uitbesteden aan een stel losgeslagen
junkies die het deden voor een voorraad drugs en de belofte dat ze mochten doen
wat ze maar wilden. Hij gaf zelf een anonieme tip die tot hun aanhouding zouden
leiden met het idee dat hij toch ongrijpbaar was en zij alleen voor die moord
zouden opdraaien.<br />
“Die loslippige heks van een ex dood en twee losgeslagen junks minder in de
samenleving, ik noem dat dubbele winst,” zou hij later tegen Alain Donck zeggen
die kookte van woede om zoveel psychopathische kilheid in één persoon.<br />
De vader van Jennifer nam het woord. Hij sprak vol lof over zijn dochter en
voegde eraan toe dat diegene die haar dood echt op haar geweten had beter
voorgoed doodgezwegen zou worden.<br />
Sheila kon daar alleen maar mee akkoord gaan.<br /><br />
Dan zei hij de volgende woorden.<br />
“Ik wil speciaal een woord van dank richten aan een dame die ervoor gezorgd
heeft dat dat laffe, kille, psychopathische monster voor eens en voor altijd
uit de samenleving werd gehaald. Dankzij haar zal de moord op Jennifer niet als
een ordinaire roofmoord worden afgehandeld, waar die lafaard duidelijk op
aanstuurde. Maar zal hij die dit alles in elkaar stak met de bedoeling haar te
doen zwijgen en zijn kille wraak op haar te laten nederdalen omdat ze het gore
lef had om tegen zijn misselijkmakende praktijken vol misogynie en
machtswellust. Zich voor zijn daden moeten verantwoorden, zonder zich te kunnen
wegsteken achter zijn connecties en de hulp van zijn al even psychopathische
vriendjes wiens namen we allemaal kennen, maar vooralsnog beter niet genoemd
worden. Al was het maar omdat negatieve publiciteit ook publiciteit is.<br />
Sheila. Dappere vrouw. <br />
In jou had Jennifer een echte vriendin, tot na de dood toe.<br />
Ik vraag u of u straks de asse van Jennifer zou willen uitstrooien in zee
tijdens het ultieme afscheid dat straks in intieme kring zal plaatsvinden op de
Noordzee. Daar waar Jennifer zo graag ging uitwaaien en al haar zorgen kon
vergeten.”<br />
Tuurlijk wilde Sheila dat.<br />
Met een krop in de keel stond ze aan boord van een gecharterde boot die vanuit
Nieuwpoort het ruime sop koos met aan boord de urne met de asse van Jennifer
Kerkhofs.<br />
Sheila nam de urne huilend vast en stond bij de reling.<br /><i>
“’t Ghoa je ghoed mokke,”</i> zei ze snikkend, waarna ze de urne omdraaide waarna
de asse van Jennifer meegevoerd werd met de wind en in waaiervorm in het water
belandde.<br />
Daarna gooide ze zich in de armen van Lou en huilde ze bittere tranen.<br />
<b>Bittere tranen om Jennifer!!!</b><o:p></o:p></p><br /><p></p><p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-70803069036922519392023-04-10T22:41:00.000+02:002023-04-10T22:41:13.367+02:00Psychopaat met connecties 6<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLY2oFB22p4Ezqxtgg55MV2gm_tJbgVgKDo7CgROaYUIzf5tkjIhgWLCkDm4bO5THpTUEbCjBTR51LxPWgkY9ERDqAcSR0shbVBW8kn-JzTMheAhXjFjqud7-zmdT09gpQy-e9McUh4EAuH4aJPYBe1EKf0agWHLntqnBVRe65HTlQjilFx_XkJsy5/s800/danger.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="386" data-original-width="800" height="154" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLY2oFB22p4Ezqxtgg55MV2gm_tJbgVgKDo7CgROaYUIzf5tkjIhgWLCkDm4bO5THpTUEbCjBTR51LxPWgkY9ERDqAcSR0shbVBW8kn-JzTMheAhXjFjqud7-zmdT09gpQy-e9McUh4EAuH4aJPYBe1EKf0agWHLntqnBVRe65HTlQjilFx_XkJsy5/s320/danger.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal">Een <b>Gulfstream V</b> privéjet vloog hoog boven Frankrijk.<br />
Sheila had zich op Georges zijn schoot genesteld en legde haar hoofd tegen zijn
borst. Hij woelde zachtjes door haar haren terwijl ze speels haar handen over
zijn broek liet glijden.<br />
“Serieus pak precies,” zei Sheila lichtjes kirrend terwijl ze zijn gulp
zachtjes openritste.<br />
“Nog een beetje geduld nieuwsgierige meid,” zei Georges terwijl hij haar hand
opzij legde.<br />
<i>“Toe Georgey, juste ekeje loeren,”</i> zei Sheila terwijl ze zijn knopje
losmaakte.<br />
“Straks heb je alle tijd te over om van mijn pik te genieten lieve Sheila,” zei
Georges terwijl hij haar kont streelde.<br />
<i>“Ké zukke ghoeste vent, echt,” </i>kreunde Sheila terwijl ze haar handen op
zijn borstkas legde.<br />
“Ik ook liefje, ik ook. Maar de landing wordt zo meteen ingezet,” zei Georges.
En dat was ook zo.<br />
Het vliegtuig begon te dalen en scheerde laag over de zee om dan te landen op
de kleine luchthaven van Saint Tropez waar vooral kleine privéjets landen.<br />
Daar stond een kleine <i>roadster, </i>een heuse oldtimer te wachten. Eén van
Georges bedienden gaf de sleutel en stapte in een klaarstaande BMW die meteen
wegreed. Georges liet Sheila op de passagierszetel plaatsnemen en kroop achter
het stuur. Met een vinnige vaart reed hij naar de jachthaven. Daar stond zijn
privéjacht al vertrekkensklaar. Georges overhandigde de sleutels van de
oldtimer aan een jonge bediende met de aanmaning om voorzichtig te zijn en liet
Sheila aan boord gaan.<br />
<i>“Amai da’s ghinne kattepisse,”</i> zei Sheila terwijl ze zich vergaapte aan
het interieur van het schip.<br />
Mooi hé liefje, en er is een eigen zwembad ook,” zei hij terwijl hij op een
knop duwde waarna een stuk vloer verschoof waarachter een klein zwembad
tevoorschijn kwam. Intussen werden de trossen losgemaakt en zette het jacht
zich in beweging.<i> “Hopelijk heit Alain mien berichtje gelezen,”</i> dacht
Sheila bij zichzelf.<i> “Of ’t es gedoan met Sheila Verdoolaeghe.”</i><br />
“Laat ons een frisse duik nemen liefje,” zei Georges terwijl hij haar kleed
openritste.<br />
Sheila draaide zich om en liet het kleed zakken. Daaronder droeg ze alleen een
kanten slip bezet met nepdiamantjes. “Oh wat ben je toch een prachtvrouw,” zei
Georges terwijl hij zijn handen op haar prachtige welgevormde borsten legde.
Sheila omhelsde Georges en kuste hem terwijl ze zijn gulp openmaakte welks hij
deze keer wel liet begaan. Ze pakte zijn lid vast en duwde het tegen haar
intieme delen nadat ze haar slip had weggeschoven. Ze beet op haar lip terwijl
ze hem strak aankeek. Georges greep haar slip en trok die naar beneden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Waarna hij zijn hemd uittrok en zijn broek
liet zakken. Laat ons even genieten van het koele water liefje,” zei hij
terwijl hij haar naar de trap loodste. Sheila stapte het water in dat heerlijk
koel doch niet te koud was. Ze zwom naar de andere kant en draaide met haar rug
naar de kant waarna ze zich wat optrok.<i> “Kom schietje,” </i>zei ze terwijl
ze haar hoofd achterover sloeg. <i>“Kom bie je schatje die zo heet stoat.”</i><br />
Sheila zag hoe Georges het water in gleed. Hij was groot en struis gebouwd en
had heel wat lichaamsbeharing, vooral veel borsthaar. Zijn puntige baard maakte
zijn ruige uitstraling compleet. Maar wat voor Sheila het meest in het oog
sprong was het feit dat Georges Uytterlinden meer dan behoorlijk geschapen was<i>.
“Komt bie me vent, ek wiln je lul tusschen me benen,”</i> dacht Sheila terwijl
ze op haar lip beet. <br />
Georges kwam bij haar en greep haar vast. Hij streelde Sheila’s heerlijke
welgevormde borsten en speelde met haar tepels. Sheila nam zijn penis vast en
stroopte zijn voorhuid terwijl ze verrukt haar hoofd achterover sloeg. <i>“Zukke
lekkere pale vent,” </i>zei ze met een diepe kreun. Ze spreidde haar benen en
klemde ze rond Georges onderlichaam en voelde zijn ontblote eikel over haar
schaamlippen glijden. Georges greep haar bij haar heupen en trok haar wat van
de rand weg waarna hij zijn pik met een krachtige stoot in haar liefdesgrotje
duwde. Hij keek haar met zijn staalblauwe ogen strak aan terwijl hij haar met
krachtige stoten neukte. Eerst langzaam maar dan steeds sneller en sneller.
Sheila was een meer dan heftig orgasme nabij, dit was gewoon buitenaards.
Georges domineerde haar en gaf haar waar ze als vrouw zo hard naar verlangde.
Een stevige neukbeurt gegeven door een echte vent. Een stevig uit de kluiten
gewassen mannelijke man!<br />
Georges trok haar benen meer omhoog en begon met volle kracht te stoten. Het
water klotste over heel het zwembad heen. Intussen bevond het schip zich op
volle zee. In de verte zag je de verlichting van de badsteden <b>Saint-Tropez,
Sainte Maxime</b> en <b>Frejus.</b> De volle maan stond hoog aan de prachtig
verlichte sterrenhemel en het was windstil op deze heerlijke zachte
Mediterraanse nacht. Met een druk op de knop had Georges het dak boven het
zwembad weggeschoven zodat Sheila genoot van de prachtige sterrenhemel terwijl
ze door Georges werd geneukt. <br />
Nadat hij was klaargekomen sloot hij haar in de armen. Sheila liet haar hoofd
rusten op zijn brede schouder. <i>“Meinschenlief dat was zalig,” </i>zei
Sheila.<br />
“Het wordt fris,” zei Georges. “Laten we naar de slaapkamer gaan.”<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">In de slaapkamer werd er nog een glas champagne gedronken
waarna Georges zacht Sheila’s vagina streelde en zijn vingers over haar
schaamlippen liet glijden. Lang duurde het niet eer hij haar clitoris begon te
stimuleren. Sheila lag op bed en ademde steeds zwaarder en zwaarder. Dan kroop
Georges op haar en trok haar benen open. Weer drong hij in haar binnen en begon
hij haar krachtig te penetreren. Hij keek haar opnieuw aan met zijn staalblauwe
ogen. Maar ditmaal met een diepnijdige blik. Dit vervulde Sheila met afschuw.
En terecht zo bleek.<br />
Hij pakte haar handen vast en duwde ze op bed. Hij ging alsmaar bruter op haar
tekeer en ramde zijn pik meedogenloos in haar schede. “Teef!” hoorde Sheila hem
zachtjes murmelen.<br />
“Georgey je doet me pijn,” zei Sheila terwijl ze haar handen uit zijn greep
probeerde te krijgen.<br />
“Dat is ook de bedoeling!” zei hij vlakaf.<br />
“Voor ik je van kant maak ga ik eerst mijn lusten op u botvieren ja! Gore slet
dat ge zijt!”<br />
Dan drukte hij zijn handen op haar keel en keek hij haar recht in de ogen.<br />
<b>“Gij gaat mij niet verlinken Sheila Verdoolaeghe!!</b><br />
Theo Verwichte zal veroordeeld worden voor de moord op Alixe Verbrugghe en <b>NIEMAND
ANDERS!”</b><br />
Georges duwde met volle kracht op haar keel, en dan vooral met zijn duimen.
Sheila verkeerde in ademnood. Terwijl hij haar wurgde bleef hij haar genadeloos
en pijnlijk penetreren.<br />
“Klaarkomen terwijl zo’n strontwijf gelijk gij haar doodsreutel weerklinkt. Dat
is gewoon het zaligste wat er is. Die kick is goud waard! Die kick is gewoon
goud waard Sheila!!!” brulde Georges in haar oor terwijl hij genoot van de
doodsangst in Sheila’s ogen.<br />
Zo meteen kom ik klaar Sheila… Maar dat zal jij helaas niet meer meemaken! Zal
je leren om je met mijn zaken te bemoeien!”<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Dan plantte Sheila met volle kracht haar vuist recht op de
neus van Georges Uytterlinde. Waarna ze hem met volle kracht van haar afduwde.<br />
<b><i>“Aauw gaase godverdomse vuil hoere!!!”</i></b> riep Georges die van Gent
afkomstig was. <i>“Ik maak aa van kant gaase vuile sloerie!” </i><br />
Lenig als een kat dook Sheila het bed uit, maar Georges poging tot wurgen
maakte dat ze naar adem moest happen. Georges sprong uit bed en wilde Sheila
vastgrijpen, maar ze is natuurlijk veel sneller dan dat. Ze liep de kamer uit
en meteen naar het dek, naakt.<br />
<b><i>“Arrëte cette salope!”</i></b> brulde Georges naar de meereizende
bemanningsleden. Maar voor ze iets konden doen was Sheila al op het dek. Ze
liep naar de voorkant van het schip en speurde de hemel af. Dan zag en hoorde
datgene waar ze op wachtte. Ze opende een kist en haalde er een doos met drie
lichtpijlen uit. “Wat ga je daarmee doen Sheila?” vroeg Georges. “Niemand zal
je vuurpijlen zien meisje! Je bent verloren, straks zinkt jouw levenloze
kadaver naar de zeebodem en zal je voor eeuwig zwijgen over wat je weet over
mij!” <br />
<i>“Ezo e piele in je mulle doe ghin deugd wi</i>,” zei Sheila terwijl ze de
vuurpijl op Georges richtte. Hij deinsde achteruit waarna Sheila de pijl in de
hemel schoot.<br />
Dan werd het geronk van twee helikopters alsmaar luider hoorbaar.<br />
Ook voer er ineens een snelle boot in de richting van het jacht. “Godverdomme
de gendarmen!” foeterde Georges.<br />
“Ja, en ze hebben een aanhoudingsbevel bij, in het kader van het onderzoek naar
je Malinese werkvrouw die je hebt vermoord.”<br />
“Godverdomse teef!” riep Georges terwijl hij Sheila te lijf wilde gaan. Maar ze
velde hem terstond met een gemene draaitrap.<br />
“Rode baret paracommando, Provinciaal en nationaal kampioen kickboksen <i>woar
da ‘k nog olsang lesse in geven.<br />
Ghie zie ghin partieje voe mien smeirige vrouwenmepper!” </i>siste Sheila
terwijl ze haar voet op de buik van de bewusteloze Georges Uytterlinde legde.
Intussen klampten de gendarmen hun boot vast aan het jacht en klommen ze aan
boord.<br />
<i>“Monsieur Uytterlinde vous ete arrétez pour le assassination de <b>Fanta
Fatoumé!”</b> zei</i> de hoogste gendarme in rang terwijl anderen hem optilden
en in de boeien sloegen.<br />
<b>“Godverdomse teef!!!” </b>murmeldee Georges terwijl hij langzaam weer
bijkwam en Sheila vol diepe minachting aankeek.<br />
“Hiervoor gade boeten <i>vuil slunze!”</i> brulde hij. <br />
“Ik kom hier wel uit hoor! En dan zoek ik je op en dan zal ik je afmaken op de
ergst denkbare manier! Ik zal nog harder tekeergaan dan dat ik tot nu toe deed
met al die wijven die ik onder handen nam!”<br />
“Jaja Georgey… Beloven,” zei Sheila schamper terwijl de gendarmen hem hielpen
bij het aankleden en ook Sheila haar kleren bij elkaar zocht en zichzelf
toonbaar maakte alvorens aan boord te gaan van de boot van de gendarmen. Daar
zat ze naast een knappe jonge gendarme met getaande huidskleur. Hij keek haar
aan, zij keek hem aan. Ze maakte een kusje met haar mond, hij wist zich geen
houding te geven.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Eens aan wal werd Sheila ondervraagd en gaf ze toe dat ze
Alain Donck de opdracht gaf om het Franse gerecht in te lichten dat de in Frankrijk
gezochte Georges Uytterlinde op weg was naar Frankrijk met zijn privé jet en
dat hij in gezelschap was van een vrouw die nota bene detective is en een
onderzoek naar hem voerde. Reden te meer voor de Fransen om alle alarmbellen te
doen afgaan. De gendarmen werden erop uitgestuurd met hun snelle boot en er
gingen meteen ook twee helikopters de lucht in . Die konden het jacht meteen
lokaliseren nadat ze de vuurpijl zagen opstijgen. Toen ze een naakte vrouw
zagen die een eveneens naakte man met en rake trap uitschakelde en meteen ook
de naam van het jacht herkenden wisten ze dat ze prijs hadden. <br />
Sheila wachtte nu al uren in de muffe gang van de gendarmeriepost van
Saint-Tropez; Ze werd net ondervraagd over haar aanwezigheid op Georges jacht
en wat ze daar deed, hoe ze hem leerde kennen en waarom ze met hem meeging.
Sheila bekende alles eerlijk en de gendarmes luisterden met stijgende verbazing
naar haar verhaal.<br />
<i>“Cette a votre initiative monsieur Alain Donck appellez monsieur le prefecte</i>,”
zei hoogste officier van het gezelschap. Sheila knikte instemmend. <br />
“Dus eigenlijk hebt u met gevaar voor eigen leven een val uitgelokt voor
Georges Uytterlinde?” vroeg de officier. Weer knikte Sheila instemmend.<br />
<i>“Vous ete un femme tres brave madame,” </i>zei hij. “U bent een zeer dappere
vrouw en u hebt met groot gevaar voor uw eigen leven gehandeld.”<br />
“Ik wilde andere vrouwen voor dit gevaar behoeden,” wierp Sheila op. “Die man
is een publiek gevaar en moest gestopt worden. Als ik niets deed dan deed
niemand het. Want blijkbaar schijt men in België in de broek voor dit
heerschap.”<br />
<i>“Il-ya ete un histoire de corruption, ça c’est un fait</i>. Hij heeft een
geschiedenis van corruptie en machtsmisbruik dat is een feit. Ook in Frankrijk
zijn er mensen die plooien als een knipmes voor heerschappen als hij, helaas.<br />
Maar ditmaal hangt hij, en blijkbaar begint men nu ook bij jullie in te zien
dat<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>die man gestopt moet worden.<br />
Mais bon, de ondervraging zit erop, maar ik sta er op dat u nog even op de gang
wacht.”<br />
Tijdens het wachten zag Sheila hoe de commandant van het korps een man in
kostuum binnenliet en met de grootste egards ontving, ze trokken zich terug op
zijn bureau. Dan werd Sheila naar binnen geroepen.<br />
<i>“Madame puis-je vous présenter Monsieur <b>Edgard Buisogne,</b></i><b> </b>prefect
van Nice en de regio Provence Alpes Cote-d’Azur.” <br />
De prefect begroette Sheila met een warme handdruk. “Mevrouw, u hebt ervoor
gezorgd dat een gevaarlijk man uit de samenleving werd gehaald<b><i>, mon
felicitations</i></b>!” zei de prefect met diepe officieel klinkende stem.<br />
<i>“J’ai fait mon devoir monsieur le prefect.</i> Ik deed mijn plicht als
detective, als lid van de samenleving en vooral… <b>ALS VROUW!</b><br />
Ik zou het mijn hele leven beklagen moest hij nog meer slachtoffers maken,
wetende dat dit kon voorkomen worden met mijn plan. En ja, ik besef dat ik
hierbij het leven kon verliezen. <br />
Maar ik ben niet bang om te sterven, want ik weet dat goede zielen op mij
zullen wachten.”<br />
<i>“Vous ete tres courageuse madame,”</i> zei de prefect waarna hij met een
warme handdruk afscheid nam. De officier riep een jonge gendarme en gaf hem de
opdracht om haar naar haar hotelkamer te brengen die de prefect voor haar had
geregeld. Het was de gendarme die naast haar zat op de boot.<br />
Daar aangekomen keek Sheila de jonge bruingebrande gendarme aan met een zwoele
blik.<br />
<i>“Veux-tu me tenir compagnie çette nuit?”</i> vroeg ze terwijl ze haar armen
rond zijn hals sloeg. <br />
De jonge sportieve kerel, half Frans, half Creools slikte en hapte naar adem.<br />
<i>“Je ne sais pas mademoiselle,”</i> zei hij. <br />
<i>“J’aime pas dormir seul apres cette aventure,” zei</i> Sheila terwijl ze de
jonge kerel dichter trok.<br />
Hij hapte toe en eens in de kamer zakte Sheila door haar knieën terwijl ze zijn
broek open maakte.<br />
Een kwartier later genoot ze van de amoureuze kwaliteiten van Nathan, een jonge
gendarme uit Martinique die pas werd<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>overgeplaatst naar de Cote d’Azur, waar hij net uitkeek naar wilde
avonturen met hunkerende vrouwen.<br />
Hij liet Sheila genieten van zijn vingers, tong, en vooral van zijn stevig
geschapen geslacht en zijn uitmuntende fysieke conditie.<br />
Toen het eerste zonlicht door de ramen piepte keek ze hem vol teleurstelling
aan.<br />
<i>“Domage, mais mon avion partir en mois dans deux heures,”</i> zei ze terwijl
ze zich aankleedde. <br />
<i>“Mais tu va pas retourner a Saint-Tropez?”</i> vroeg hij.<br />
<i>“Peut-tétre,” zei Sheila. “Dans cette casse je té telephoner tout suite.<br />
“Et cette un promise,”</i> voegde ze eraan toe waarna ze afscheid nam van
Nathan met een lange vurige kus.<br />
Op het vliegtuig dacht ze met een glimlach terug aan Nathan die ze vooral
verleidde om die nare ervaring met Georges Uytterlinde te vergeten.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Eens Sheila terug thuis was keerde ook Lou terug.<br />
Er werd een gezellige avond gehouden met hapjes en drankjes en Sheila vertelde
over haar hachelijke avontuur op de Middellandse Zee. <br />
“Meiske toch,” zei Lou. “Waarom brengt gij uw eigen altijd in gevaar?”<br />
<i>“Mor Lou toch. Georges Uytterlinde was echt nie zo sterk als ie dacht wi.<br />
Infeite es dat e grote zwakkeling die niks anders kost dan ze frustroasjes op
weerloze vrouwen uutwerken.<br />
Mor nu hangt ie en j’had ghin andere optie dan bekennen.<br />
En <b>Theo’tje Verwichte </b>ghoat vrijuut. En ’t lijkt erop dat ie ze lesje
geleerd heit.<br />
Je werkt nu op de dienst verkoop van e grote multinational in Brussel. Ze dure
sportauto’s heit ie verkocht, alsook z’n penthouse en je weunt nu in e simpel
flatje aan de rand van Brussel.<br />
Toch spietig dat joenge gasten eerst met ulder kop tegen de muur moeten lopen
eer ze verstoan dat alleine in ’t woorden boek succes voor werken</i> komt,”
zei Sheila terwijl ze haar glas ophief.<br />
“Loaten we klinken op de ghoeie afloop en op de liefde da kik voeln voe me
schietje Lou.<br />
Daarna stond ze recht, trok ze ook Lou recht en gaf ze hem een lange tedere
tongzoen.<br />
Waarna het hele gezelschap de glazen liet klinken.<o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-71659204469404479122023-04-08T22:23:00.000+02:002023-04-08T22:23:08.218+02:00Psychopaat met connecties 5<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvfRM1fOLFa5DY_dlieCprIpYhuvnc3iUWGdzxRhbU3R8--2P8Ex6LkNF5rOI6agGXcl2nbS4KynkuDU6NRtaM972h0c63gBI46UtMvkcqtRjNU7PGfuhKy5usOqYv0DAHqBHlqVZeHzfr28ZT2Flz3oZANNkC5bmvGXtxcByYIGozCSeJ4tbX1GI2/s3648/IMG_20210520_165336.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="2736" height="385" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvfRM1fOLFa5DY_dlieCprIpYhuvnc3iUWGdzxRhbU3R8--2P8Ex6LkNF5rOI6agGXcl2nbS4KynkuDU6NRtaM972h0c63gBI46UtMvkcqtRjNU7PGfuhKy5usOqYv0DAHqBHlqVZeHzfr28ZT2Flz3oZANNkC5bmvGXtxcByYIGozCSeJ4tbX1GI2/w289-h385/IMG_20210520_165336.jpg" width="289" /></a></div><br /> <p></p><p><b>Een exclusieve
feestzaal even buiten de stad.</b></p><p class="MsoNormal">
Sheila stapte uit de taxi waarmee ze erheen reed en stapte fier en elegant naar
de ingang in haar vuurrode cocktailjurk met split en diepe decolleté. Ze droeg
een rode handtas en haar zonnebril stak diep in haar haren boven haar
voorhoofd. Ze hield het hoofd rechtop en toonde geen enkele emotie, noch haat
noch vrees maakten zich meester van haar lichaam of geest.<br />
Ze toonde haar uitnodiging aan de struise kerel in smoking bij de ingang, die
bekeek haar van top tot teen – hij kleedde haar net niet uit met zijn ogen – en
knikte goedkeurend. “Welkom op het Kiwanis galadiner mevrouw Verdoolaeghe,” zei
hij. <br />
<i>“’t Es juffrouw,”</i> zei Sheila onderkoeld terwijl ze naar binnen stapte.<br />
Ze zag al meteen enkele bekende gezichten. Logisch zowat elke zelfstandig
ondernemer is lid van Kiwanis, en velen van hen deden beroep op haar diensten
als detective. Er werd van haar weinig meer verwacht dat ze hier van de partij
was. Maar ditmaal zou haar aanwezigheid zich niet beperken tot wat gezellige
praatjes met een natje en een droogje.<br />
Sheila praatte met de aanwezige gasten en hield zich in het begin op de vlakte.
Ze proefde van de heerlijke hapjes en gerechtjes op het <i>‘walking diner’ </i>en
ze ontmoette er <b>Cindy Persoons</b> die in de stad een standingvolle
lingeriewinkel uitbaat. Cindy was de hartsvriendin van wijlen <b>Gracienne
Dewilde</b> en zodoende ook heel close met Lou. Tuurlijk vroeg ze naar het
waarom van Sheila’s breuk met Lou.<br />
“Ik versta het niet, jullie waren zo’n goed koppel, hoe kan het dat het ineens
niet meer gaat tussen jullie.”<br />
<i>“Cindy meisje, dat es ’t leven. Niet alles es lik dat het lijkt.<br />
Woarom zieje ghie nooit iets met Lou begonnen?” </i>vroeg Sheila.<br />
“Ik wilde wel, maar hij kon Graceke niet uit zijn kop zetten,” zei Cindy. <br />
Dan ben ik maar mijn eigen weg gegaan, maar hij blijft toch in mijn hart zitten
hoor.<br />
<i>“Probeer je kanse te wagen, ik zien zeker daje ghie beter bie hem past dan
ik Cindy.”</i><br />
Cindy zei niets en keek Sheila met trieste blik aan.<br />
“Ik moet gaan nu,” zei ze dan. “Morgen is ’t weer vroeg dag. <br />
’t Beste nog Sheila,” zei ze nog voor ze de feestzaal verliet.<br />
Sheila richtte haar blik nu op Georges Uytterlinde die met een glas champagne
in de hand aan het praten was met enkele andere ondernemers en belangrijke
personen, onder wie Marcel Leliaert.<br />
Dan zag hij Sheila staan en excuseerde zich aan zijn gasten.<br />
“Juffrouw Verdoolaeghe, wat een eer om u hier op dit galadiner te mogen
ontvangen,” zei hij terwijl hij zijn handen op haar half blote schouders legde.<br />
“Dank u, het is voor mij een hele eer om hier te mogen zijn,” zei Sheila
terwijl ze hem recht in de ogen keek en even voorover boog om hem zo een royale
blik in haar decolleté te gunnen, waar hij natuurlijk niet naast keek.<br />
Het orkest begon te spelen. “Mag ik deze dans van u?” vroeg Georges aan Sheila.<br />
“Met alle plezier Meneer Uytterlinde,” antwoorde Sheila.<br />
“Zeg maar George hoor liefje, Jij mag me zelfs <b>Georgey</b> noemen als je
wil,” zei hij terwijl hij Sheila dichter trok en over het ontblote deel van
haar rug wreef. “Georgey, dat past wel bij je,” kirde Sheila terwijl ze speels
haar bekken heen en weer bewoog en haar handen van haar rug tot vlak boven zijn
kont liet zakken. <br />
“Alleen mensen die mij dierbaar zijn of die voor mij heel speciaal zijn mogen
mij zo noemen.”<br />
“En waarom ben ik heel speciaal voor u Georgey?” vroeg Sheila terwijl ze
heupwiegde op de maat van de muziek.<br />
“Omdat jij een prachtige, en gracieuze vrouw bent. Ik ontmoette je zo vaak op
recepties en andere gelegenheden, maar hield afstand omdat ik wist dat je een
relatie had. Maar die is<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>blijkbaar
afgesprongen.”<br />
“Die heb ik zelf beëindigd, voor mijn eigen bestwil. Ik wil vooruit in het
leven en dat betekent voor mij dat het werk voorgaat. Iemand die elk weekend
wil op café gaan en plezier maken past niet in dat plaatje, ook al had hij
andere kwaliteiten die voor mij aantrekkelijk waren.”<br />
“Welke kwaliteiten waren dat dan als ik zo indiscreet mag zijn?”<br />
“Lou was enorm goed in bed. Maar helaas betaal je daar je rekeningen niet mee.”<br />
“Ik begrijp het liefje,” zei Georges terwijl hij Sheila aankeek en zijn
rechterhand over haar welgevormde kont liet glijden. “Jij bent een gezonde
vrouw met gezonde goesting, maar je bent ook brandend ambitieus. Twee zaken die
ik zoek in een vrouw,” zei Georges. <br />
“En ik in een man,” zei Sheila terwijl ze haar bovenlip aflikte. “Heb ik al
gezegd dat u een zeer goed danser bent Georges?” voegde ze eraan toe.<br />
“Wil je nog een dans van me?” vroeg Georges.<br />
“Ik ben eerder toe aan wat frisse lucht,” zei Sheila. “En aan een drankje.”<br />
Georges riep één van de obers en vroeg een fles <b>Champagne: “Mumm & co
Magnum</b> graag. Buiten op het terras.”<br />
Bij een gietijzeren reling stonden Sheila en Georges te praten terwijl de ober
de fles champagne sabreerde en de glazen vulde. <br />
“Tot uw dienst meneer Uytterlinde,” zei hij.<br />
“Dank u wel,” zei Georges die de jonge ober een flinke fooi gaf waarna hij
Sheila een glas aanreikte. <br />
Bij het proosten keek ze Georges diep in de ogen waarna ze haar lichaam een
halve slag draaide. Georges trok haar dicht tegen zich aan en streelde haar
buik. Sheila kirde zachtjes en keek hem aan.<br />
“U weet hoe u een vrouw moet benaderen,” zei ze met licht sensuele stem terwijl
ze lichtjes met haar heupen wiegde.<br />
“U bent een zeer aantrekkelijke vrouw Sheila. Het doet me veel plezier om nader
met u kennis te maken.”<br />
Sheila nam zijn hand vast en keek Georges met een blik vol verwachting aan. Ze
zette haar glas op een tafel en sloeg haar armen rond zijn hals. “Mijn hart is
totaal van streek Georges,” zei ze terwijl ze hem reikhalzend aankeek. Georges
zette ook zijn glas op een tafel en trok haar dichter, hij drukte zijn lippen
op die van Sheila en begon haar te kussen. Hij legde zijn handen op haar
achterste en begon hitsige bewegingen te maken met zijn bekken. Sheila spreidde
haar benen lichtjes en voelde dat hij een stevige erectie had, ze kuste hem
almaar heftiger en heftige. “Je maakt me vochtig Georgey,” fluisterde ze zacht
in zijn oor. Georges greep haar bij haar kont en schuurde zijn stijve pik over
haar kruis. “Wil je met mij de nacht doorbrengen Sheila?” vroeg hij.<br />
Sheila kuste Georges en beet in zijn oorlelletje. “Ik vraag niets liever
Georgey,” was haar antwoord.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ik heb een voorstel liefje.<br />
De organisatie van deze jaarlijkse bijeenkomst is een heel werk. Ik steek hier
naast een flinke sloef geld ook heel wat van mijn tijd en energie in om dit
feest tot in de puntjes verzorgd te krijgen.<br />
Na afloop van dit feest trek ik me dan altijd een poosje terug op mijn jacht
dat zich in Saint Tropez bevindt. En dan ben ik voor alles en iedereen
onbereikbaar.<br />
Sheila, ik zou graag willen dat jij me tijdens mijn verblijf op mijn jacht
vergezeld. We hebben alle tijd om elkaar van top tot teen te verwennen en ik
laat je genieten zoals een vrouw wil genieten.”<br />
“Ik weet niet of ik mijn zaak zolang alleen kan laten Georgey,” zei Sheila.<br />
“Morgane kan toch wel even alleen uit de slag zeker,” zei Georges. “Ik weet dat
zij een zeer goede kracht is. Ik volg jou bureau al een poosje en eigenlijk heb
ik al veel langer de wens om nauw met je bureau samen te werken. Maar met jou
samenleven op dit moment nog veel meer.”<br />
“Zou je mij tot vrouw willen… “<br />
“Zeker wel lieve Sheila,” zei Georges terwijl hij haar schouders masseerde en
haar voorhoofd kuste.<br />
Ik kan voor extra hulp zorgen zodat je bureau blijft draaien. En als wij op
zakelijk gebied zouden samenwerken zou zelfs deze periode van verlies snel
goedgemaakt worden.<br />
Sheila, ik sta erop dat je met me meegaat. Ik begeer je al zo lang en wat je me
nu gegeven hebt smaakt naar zoveel meer.”<br />
“Oh ja Georgey, ik ga met je mee,” zei Sheila terwijl ze zich vol hartstocht
aan Georges Uytterlinde vastklampte.<br />
Georges begeleide Sheila naar zijn auto. Een Bentley met chauffeur die meteen
naar de luchthaven van Wevelgem reed waar zijn privé jet al stond warm te
draaien.<br />
<i>“Dat dat ol nie gepland es zeker? Ghodverdomsche totentrekker,”</i> dacht
Sheila bij zichzelf.<o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-16592980923927829362023-04-07T22:15:00.002+02:002023-04-07T22:15:41.351+02:00Psychopaat met connecties 4<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDRveTYWP8AUdupa_dWgMbdduPOqVwAKjiTxI1RIjP-79Rk9oYB3cMxO7bh12QFvHDo9iPLd06y8S_4VHEf8VF296quvm-uMbnrJf_U7_ZFrRpZE2ZMa9im8MH-95fF2aLs_Dn9cPmcWegH0iOKAivVmdjDsr6Zc1bzV6V5RC1UIWnn9OxFUI-zeax/s4608/IMG_20220318_121636.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4608" data-original-width="3456" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDRveTYWP8AUdupa_dWgMbdduPOqVwAKjiTxI1RIjP-79Rk9oYB3cMxO7bh12QFvHDo9iPLd06y8S_4VHEf8VF296quvm-uMbnrJf_U7_ZFrRpZE2ZMa9im8MH-95fF2aLs_Dn9cPmcWegH0iOKAivVmdjDsr6Zc1bzV6V5RC1UIWnn9OxFUI-zeax/s320/IMG_20220318_121636.jpg" width="240" /></a></div><br /><p>Sheila had al een meer dan lijvig dossier met getuigenissen
over wat voor een tiranniek persoon Georges Uytterlinde wel niet was. Vooral
dan naar vrouwen toe. Hij was niet meer of minder dan een ordinaire <b>VROUWENHATER!</b></p><p class="MsoNormal">
Vrouwen moeten hem op elk moment seksueel ter wille zijn, hem gehoorzamen en
aanvaarden dat zij de mindere zijn en hij hun meester naast God. Maar Sheila
besefte dat hoezeer die getuigenissen haar een beeld gaven van een gestoord misogyne
individu. Dat wil daarom nog niet zeggen dat hij een moordenaar is.<br />
Sheila liep naar het koffie automaat en goot de vers doorgelopen koffie in de
thermos, terstond zette ze ook de radio aan om naar het regionaal nieuws op de
lokale zender <b>Radio Express</b> te luisteren. Maar hetgeen ze hoorde maakte
dat ze het terstond ijskoud kreeg.<br />
“Luisteraars, we hebben meer informatie over de roofmoord die gisterenavond
plaatsgreep in de Stationsstraat. We schakelen meteen over naar onze reporter
ter plaatse”<br />
“Ja, luisteraars even herhalen. Vanmorgen vroeg ontdekte een werkneemster van
een poetsbedrijf het levenloze lichaam van de zaakvoerster van een gekende
designwinkel in de stationsstraat, ze verwittigde meteen de politie die
onmiddellijk ter plaatse kwam om de nodige vaststellingen te doen… “<br />
<i>“Me ziele ghods… <b>JENNIFER!”</b></i> riep Sheila ontzet uit!<br />
Snel deed ze haar jas aan en fietste ze zo snel ze kon naar het Stationsplein.
Daar trof ze <b>Alain Donck </b>die net van achter het politiecordon kwam, hij
zag Sheila en begroette haar hartelijk.<br />
<i>“Zieje ghie ol were an ’t werk?”</i> vroeg ze.<br />
“Van begin deze maand, ik kon het niet meer aarden thuis,” zei Alain. “Maar nu
begin ik toch te denken dat ik een vergissing begaan heb met terug aan de slag
te gaan.”<br />
<i>“Woarom dadde?”</i> vroeg Sheila.<br />
“Ik mag gewoon niks meer.<br />
Marcel Leliaert is nu volwaardig lid van de politieraad, na eerst een jaar
plaatsvervangend lid te zijn geweest. En dat heb ik geweten. Hij heeft de
commissaris zover gekregen dat hij nu aandringt dat ik op vervroegd pensioen ga.
En hij dreigt ermee dat bij de minste klacht hij zijn handen van mij aftrekt.
Hij wil een einde maken aan mijn zogezegde eigengereide optreden. Dat maakt dat
ik nu een jonge gast die zijn onschuld blijft uitschreeuwen voor de rechter ga
moeten brengen voor de moord op zijn vriendin. Terwijl er genoeg elementen zijn
die erop wijzen dat er iemand anders de moordenaar is.”<br />
“Wie denk je?” vroeg Sheila.<br />
“Georges Uytterlinde. Helaas een man met machtige connecties, en maakt deel uit
van de entourage van Marcel Leliaert.”<br />
<i>“En woarom verdacht je hem?”</i><br />
“Ik weet uit goede bron dat wijlen Alixe Verbrugghe bij hem langs ging voor
financiële steun, want het ging heel slecht met haar bedrijf. Een jonge vrouw
die aangewezen is voor vers geld bij een psychopaat en roofdier zoals hij. Hij
heeft zo al meerdere vrouwen tot seks gedwongen, maar elke, maar dan ook echt
elke klacht werd ongegrond verklaard. En dan orakelt dat<b> ‘betweterke’ </b>bij
ons daar dat het maar normaal is, want er zijn geen bewijzen. “Je opent geen
onderzoek naar een belangrijk man als Georges Uytterlinde met sluitende
bewijzen, blablabla!” Godverdomme, voor dat sujet heeft een verkrachte vrouw
het zelf uitgelokt. En dat werkt hij in mijn team als rechercheur! <br />
Godverdomme.<br />
Trouwens, er is een verzoek tot aanhouding tegen hem vanuit Frankrijk, hij zou
achter de moord op een jonge Malinese vrouw zitten die in één van zijn villa’s
in Zuid-Frankrijk als poetsvrouw en meid voor alle werk werkte. Voor het
plaatselijke parket zijn de aantijgingen tegen de jonge hovenier die in eerste
instantie werd aangeklaagd ontoereikend, ze zijn er echt rotsvast van overtuigt
dat Georges Uytterlinde de echte dader is. En pas op, die gasten van het parket
van Nice, dat zijn geen uilen hoor.<br />
Maar ja, wat denk je dat de reactie is van ons heerlijk gerecht? “De bewijzen
tegen Meneer Uytterlinde zijn voor ons onvoldoende om tot aanhouding en
uitlevering over te gaan. Schande dat zo’n klootzak wordt beschermt! Maar gij
weet net zo goed als ik wie daar achter zit, nietwaar.<br />
Maar goed, ik ga u moeten laten want er is veel werk aan de winkel.”<br />
<i>“Voe mien ook,”</i> dacht Sheila terwijl ze haar fiets pakte en terug naar
huis reed.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Dan belde ze kort met <b>Jan Ceustermans,</b> Lou’s beste
vriend en thans mede zaakvoerder van <b>Begrafenissen Ceustermans,</b> het
bedrijf dat hij samen met zijn broer overnam van zijn vader die eindelijk voor
rede vatbaar is en besefte dat hij de fakkel maar beter overliet aan zijn beide
zoons. Wat niet wil zeggen dat de ouwe zich nog graag komt moeien, tot grote
ergernis van beide broers. <br />
Daarna liep ze naar Lou’s kamer en haalde ze al zijn spullen eruit en zette
deze buiten voor de voordeur. Morgane kwam thuis en zag Sheila bezig. <b><i>“Mais
qu’est ce que tu vas faire tois? </i></b>Wat voer jij allemaal uit?” vroeg
Morgane ontzet.<br />
<i>“Lou meug ze boeltje pakken,”</i> zei Sheila beslist<i>. “’k Hein ’t meer of
g’had met hem,”</i> zei Sheila bits.<br />
“Wat? Meen je dat nu?” vroeg Morgane.<br />
Sheila draaide zich om en legde haar armen op Morganes schouders. <i>“Tuurlijk
niet, mor ’t es wel dadde da ‘k wiln dat de meinschen over uus peinzen.”</i><br />
“Jij voert iets in je schild,” zei Morgane.<br />
<i>“’t Zal wel zien.</i> <br />
<i>Noaste weke</i> vindt het jaarlijkse galadiner van de<b> Kiwanis</b> plaats,
en niemand minder dan Georges Uytterlinde organiseert sinds jaar en dag het
hele gebeuren, daarmee dat ze hem vijf jaar geleden erevoorzitter maakten.<br />
<i>En als ‘k wiln dat die meer wilt dan met mien e dansje doen, es ’t wel van
belang da ’t geweten es da ‘k were single zien. Want e vent van zien niveau
wordt liever niet publiek gezien in een te dichte omhelzing met vrouwe die in e
relatie zit.”</i><br />
“En Lou, wat vind hij daarvan?” vroeg Morgane.<br />
“Zal je gauw zelf merken,” zei Sheila. “Daar heb je hem trouwens al.”<br />
“Gij godverdomse! Dus gij meent dat?” Bulderde Lou toen hij zijn spullen zag
staan.<br />
<i>“Wat dacht je? Daje overol mee ging wegkomn, ghodverdomsche zeikerd daje
ziet! Kom pak mo je boel, je meuget opteirten!” </i>riep Sheila terwijl ze hem
striemend aankeek. Aan de overkant van de straat stak al iemand zijn hoofd uit
de deur.<br />
“Gij staat mij hier publiek te vernederen! Godverdomse bitch, dit hoef ik niet
te pikken!”<br />
<i>“Ofdaje vele keuze heit. Kom bol het af, triestige droenkoard! ‘k Hein ’t
meer of g’het me joen bezopen gezever!” </i>riep Sheila terwijl ze een koffer
voor zijn voeten gooide.<br />
“En waar is mijn gitaar, mijn <b>Fender Stratocaster!”</b> brulde Lou.<br />
<i>“Ghin paniek, je meugt hem komn halen als ’t joen past, mor wacht er niet te
lange mee want ‘k kennen de weg naar ’t containerpark beter of ghie.<b> Leeghoart
daje ziet!”</b></i><br />
Net op dat moment parkeerde een anonieme zwarte bestelwagen voor het oude
herenhuis. Jan Ceustermans stapte uit en nam de valiezen. “Maak het niet erger
dan het al is <i>‘pal’</i>, zei hij. En help gewoon inladen.”<br />
“Dat is dan mijn dank voor al dat zweet hier aan dat huis godverdomme!”
foeterde Lou terwijl hij zijn koffers achterin de bestelwagen gooide. <br />
“Hier ga je spijt van krijgen <b>ROTWIJF!”</b> schreeuwde hij uit het open raam
terwijl de bestelwagen wegreed.”<br />
Dan kwam Marleen, de overbuurvrouw en vroeg ze wat er gaande is.<i> “’t Es
gedoan tusschen Lou en ek, zo simpel es dadde,”</i> zei Sheila.<br />
“En gijlen waart zo’n schoon koppel,” zei Marleen. <br />
<i>“Schijn bedriegt mokke, en wil je mien nu efkes gerust loaten,” </i>zei
Sheila waarna ze de deur dichtgooide.<br />
<b><i>“Yes!!”</i></b> riep ze terwijl ze tegen de muur leunde en haar vuisten
balde.<br />
<b><i>“I love it when a plan comes together!”</i></b><br />
Nu lag de weg vrij voor de verdere uitvoering van haar plan, die avond ging ze
langs bij Alain Donck om het te hebben over het Franse arrestatiebevel dat
tegen Georges Uytterlinde werd uitgevaardigd. En hoe groot de kans was dat de
Fransen effectief tot arrestatie zouden overgaan wanneer hij voet op Franse
bodem zou<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zetten.<br />
“Als blijkt dat hij van plan is om een misdrijf te plegen dan schieten ze in
actie.”<br />
<i>“En dat ghoat ie,”</i> zei Sheila. <i>“Je wordt overmoedig. Jennifer moest
zwiegn, en ook ek werden geschaduwd deure e detective. En je lag op de loer
toen da ‘k Jennifer opzochten. Dus Jennifer moeste zwiegn, en ik ook.<br />
Je moet alleine nog een opportuniteit hein, en als ie mien op zien favoriete
manier kan om ’t leven brengen, dan ghoat ie dat niet loaten.”</i><br />
“Je speelt gevaarlijk spel Sheila,” zei Alain. “Georges Uytterlinde is een zeer
gevaarlijk man. Hij was in zijn jonge jaren Europees kampioen gewichtheffen en
ook nu brengt hij veel tijd door in zijn eigen fitnessruimte. Ik weet dat je fysiek
erg sterk bent Sheila… Maar Georges Uytterlinde is dat ook.”<br />
<i>“Ek ben de enige die hem kan ontmaskeren, en als ’t nu nie gebeurt, dan
gebeurt het nooit niemeer.<br />
Wie weet hoevele slachtoffers voln d’er toene nog?”</i><br />
Alain keek Sheila recht in de ogen.<br />
<b>“Jij bent met stip één van de meest dappere mensen die ik ken Sheila</b>,”
zei hij.<o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-81200068203975232412023-04-06T22:13:00.002+02:002023-04-06T22:13:35.995+02:00Psychopaat met connecties 3<p> </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj8tDMAKXpdllwq6NFyK5YmS05_4kQ_sr7NtF4Ri5pOxbA1WOxsY7bwe1jOWFJvKd_gMaz9w79XQ-I_eA7BBafrLlxIWTu4b9Xzp6iLq-mxEnT2y0zkRkANu1NgvCMP9VYQNuzQ6WAaujrTIBelJyXy99r1CwCWglc7ubsGm3GFzP7vbPEV9QkefLh0" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="454" data-original-width="800" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj8tDMAKXpdllwq6NFyK5YmS05_4kQ_sr7NtF4Ri5pOxbA1WOxsY7bwe1jOWFJvKd_gMaz9w79XQ-I_eA7BBafrLlxIWTu4b9Xzp6iLq-mxEnT2y0zkRkANu1NgvCMP9VYQNuzQ6WAaujrTIBelJyXy99r1CwCWglc7ubsGm3GFzP7vbPEV9QkefLh0" width="320" /></a></div><br /><br /><p></p><p class="MsoNormal">Sheila had zich de hele nacht opgesloten op haar kantoor met
de bedoeling om zoveel mogelijk informatie te verzamelen over Georges
Uytterlinde. En hoe meer ze over hem te weten kwam, onder andere door mensen
via e-mail te contacteren, hoezeer het beeld dat ze over hem had veranderde.<br />
De gedistingeerde, welbespraakte en zeer gerespecteerde zakenman die zowat elke
ondernemer van kleine zelfstandige tot groot bedrijf uit de stad en wijde
omgeving als klant had, bleek toch wel enige zeer nare en vooral tirannieke
kantjes te hebben. <br />
Waarom anders was hij tot drie keer toe getrouwd en weer gescheiden, en wensten
zijn ex-echtgenotes geen enkel contact meer met hem te hebben? Ze had trouwens
al een afspraak kunnen regelen met <b>Jennifer Kerkhofs,</b> zijn derde
echtgenote die blijkbaar heel veel te vertellen heeft over zijn narcistische en
psychopathische trekken. <br />
Dan kwam Lou het bureau binnen en liep meteen naar haar toe.<br />
“Zoude gij niet beter een paar uurkes proberen te slapen schatje?” vroeg hij.<br />
Sheila draaide zich om en zag Lou staan in zijn boxershort. Ze pakte zijn
handen en trok hem op schoot.<br />
“Die zake hé voe mien absolute prioriteit Lou,” zei ze.<br />
“Komaan, geloof jij nu echt dat die Georges Uytterlinde daar achter zit. Alle
bewijzen pleiten tegen die verrekte fils-a-papa, waar je zelf ook geen al te
hoge dunk van hebt.”<br />
<i>“Het feit dat Theo Verwichte e fils-a-papatje es die e broertje dood heit an
werken en zelve instoan voe zien inkomsten, wilt echt nog niet zeggen dat ie e
moordenoare es wi.<br />
Fuck, ek meugen d’er nie aan peinzen dat ezo e complete narcist lik diene
Georges Uytterlinde zoe vrijuit ghoan en dat een onschuldige joengn die nog e
heel leven voor hem heit voe de reste van ze leven in den bak ghoat.”</i><br />
“Ik hoor het al, gij zijt zaken op een spoor die wel eens de zaak in een ander
daglicht zouden kunnen plaatsen.”<br />
<i>“Daje da mor wet,”</i> zei Sheila terwijl ze haar armen rond Lou sloeg en
hem met een verliefde blik aankeek.<br />
Dan volgde er een lange intense kus. Een intense kus die alleen echt verliefde
koppels elkaar geven.<br />
Sheila trok Lou zijn slip wat omlaag en plantte haar nagels in zijn kont, en
tot haar tevredenheid voelde ze hoe hij niet alleen een heerlijke erectie
kreeg, maar ook dat hij licht hitsige bewegingen begon te maken. <br />
Lou trok haar gilet uit en begon de blouse van haar mantelpakje open te knopen,
Sheila hielp hem daarbij een handje. Dan duwde ze hem van zich af. “Doe je slip
uut en zet joen op de stoel,” zei ze waarna ze haar rok slip en panty’s
uittrok. Naakt ging ze op hem zitten en duwde ze zijn heerlijke paal diep
tussen haar benen<i>. “Oooh schietje,”</i> kreunde ze terwijl ze haar hoofd
achterover sloeg. <i>“Seks met joen es toch zooo fucking zalig! <b>Mor zoooo
fucking zalig!”</b> </i>zei ze met diephese stem. <br />
Lou streelde haar heerlijk volle borsten en stopte haar rechterborst in zijn
mond waarna hij gretig haar tepel begon te likken, Sheila schreeuwde het uit
van puur en intens genot. <br />
Dan tilde hij haar op en zette hij haar op het bureau vlak naast de printer.
Met zachte dwang liet hij haar op haar rug liggen waarna hij haar benen
opentrok en met korte doch krachtige stoten begon te penetreren. <i>“U ga ik nu
nekeer goe pakken se,” </i>zei hij terwijl hij haar borsten vastgreep en met
haar tepels speelde. Niet veel later weerklonk haar diepe rauwe oerkreet door
het bureau.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">De volgende ochtend parkeerde Sheila haar Dodge Ram voor een
peperdure designwinkel. Ze stapte uit en liep naar binnen waar ze zich
vergaapte aan de dure en vooral kitscherige meubelen die er stonden. <i>“Wien
wilt er dat in ziene living?”</i> vroeg ze zich af.<br />
Dan kwam een roodharige vrouw van eind de dertig de ruimte binnen. Ze droeg een
rode bloes met diepe decolleté en een lange rode rok met een split onderaan die
haar prachtige benen accentueerde. “Goeiedag, wat kan ik voor u doen?” vroeg
ze.<br />
“U bent <b>Jennifer Kerkhofs? </b>Vroeg Sheila. “Wij hadden een afspraak, mijn
naam is Sheila Verdoolaeghe.”<br />
“Oh juist ja, u hebt mij gisterenavond en nacht nog gemaild. Kijk, het is nu
wel erg druk en ik ben nu bezig met een klant, en aangezien het gaat over privé
zaken wil ik dat nu even laten voorgaan. Kunnen we afspreken straks in de
lunchbar verderop in de straat?”<br />
<i>“Dat es ghin enkel probleem,”</i> zei Sheila waarna ze de zaak verliet en
besloot om in de bewuste lunchbar al een koffie te gaan drinken. <br />
Daar las ze de ochtendkrant en viel haar oog op een toch wel heel vreemd
artikel.<br />
<b>“Frans gerecht laat graafwerken uitvoeren in villa van Belgisch ondernemer.”</b>
En ja het bleek een villa te zijn van Georges Uytterlinde. Ze nam haar
smartphone en zocht meteen de website van de regionale krant Nice Matin en vond
al snel meer details waarover het ging.<br />
“Blijkt dat het plaatselijke parket er zoekt naar de stoffelijke resten van een
jonge vrouw van Malinese origine die al meer dan vijf jaar spoorloos is en die
nog voor hem werkte. Er is sprake van meerdere aanklachten en aantijgingen voor
zware mishandeling. En het Franse parket heeft al oms zijn aanhouding
verzocht.”<br />
Intussen kwam Jennifer de zaak binnengewandeld met een zelfzekere elegantie, ze
keek Sheila aan en ging op de stoel tegenover haar zitten.<br />
“U wil dus meer weten over het gedrag van mijn ex-man, Georges Uytterlinde,”
zei ze meteen ter zake komende.<br />
“Ja, ik <i>wiln </i>weten of hetgeen da ‘k over hem opving waar is? Zijn narcisme,
zijn psychotisch gedrag, zijn extreme agressie.”<br />
“Georges,” zei Jennifer hoofdschuddend. “Hij leek echt de ideale man. Een
welbespraakte erudiete gentleman, strak in het pak en goed in het geld. Ik
leerde hem kennen op de meetings van de <b>Kiwanis </b>club waar ik net als
mijn ouders en grootouders lid van ben. En het klikte meteen tussen ons.<br />
Georges nam me mee naar zijn loft in Milaan waar ik mocht shoppen naar
hartenlust, gevolgd door een romantisch etentje in een toprestaurant. Van
daaruit ging het per privé jet naar Marbella waar we op zijn jacht verbleven.
En waar ik kennismaakte met zijn kwaliteiten als minnaar, en die had hij dat
kan ik je verzekeren. <br />
Niet veel later nam hij me mee naar de Malediven waar hij een eigen eiland
heeft met lodge voorzien van privé butler en kok. Daar vroeg hij mij ten
huwelijk. Dat ik hem amper een maand kende deerde mij toen totaal niet. Wat een
vergissing heb ik toen begaan.<br />
Ons huwelijksfeest was er één met pracht en praal. Een kleed bezet met
Swarovski diamanten, een feest voor meer dan duizend gasten waar gekookt werd
door gerenommeerde sterrenchefs waaronder <b>Johan Seghers </b>en<b> Geert
Vanhecke. </b>En opgeluisterd met een groot orkest en gastoptredens van <b>Willy
Sommers </b>en<b> Natalia</b>. Hij wilde me laten voelen dat ik – zijn bruid –
de ster van de dag en avond was. <br />
Daarna vertrokken we per limousine naar de luchthaven waar zijn privé jet al
warm stond te draaien. We vlogen naar Rio De Janeiro waar hij een penthouse
heeft met zicht op de stranden van Ipanema en Copacabana.<br />
En daar… Zag ik voor het eerst zijn andere kant.<br />
<b>ZIJN DUISTERE KANT!</b><br />
<b><br />
</b>Het was avond, en ik lag in bikini in een ligzetel naast het kleine zwembad
op het terras van het penthouse. Hij stond voor me en zei “Doe je bovenstukje
uit.” Hij vroeg het niet, hij beval het gewoon.<br />
“Waarom moet ik mijn bovenstukje uitdoen?” vroeg ik. “Wat is dat nu met u
gast?” zei ik erbij.<br />
Dan sleurde hij mij uit de ligzetel en gooide mij in het zwembad. Hij sprong er
ook in en duwde me kopje onder, zeker vijf minuten lang.<br />
“Omdat ik u kan van kant maken als ik dat wil en wanneer ik dat wil. En daarna
verberg ik je rottende kadaver ergens in de buurt van die smerige ‘favelas’
hier. En dan gaat de politie ervan uit gaan dat jij verkracht en vermoord werd
door dat schorremorrie dat daar samenhokt. Ze gaan mij niet verdenken hoor, ze
gaan dat schorremorrie verdenken. En zo gaat het overal waar ik kom. Ik blijf
buiten schot, altijd! Genoeg idioten en nuttelozen die kunnen ervoor zullen
opdraaien als ik eender wie uit de weg wil ruimen.<br />
Snap je truttebelleke! Jij bent nu mijn vrouw, ik ben je echtgenoot… <b>JE HEER
EN MEESTER!</b><br />
Jij doet wat ik van je verlang! En nu doe je dat bovenstukje uit, begrepen!”<br />
Bevend als een espenblad kroop ik uit het zwembad en deed ik mijn topje uit. Ik
zag hem goedkeurend glimlachen. “Ge zijt zo’n schoon teefke,” zei hij tussen
zijn tanden terwijl hij met zijn hand in zijn broek zat. “En ge neukt zo
lekker.”<br />
Dan ging hij naar binnen en haalde hij zich een whisky. Zette zich in zijn
ligzetel en liet zijn broek zakken.<br />
<b>“Kom slet! Pijpen!”</b> beval hij terwijl hij met zijn vingers knipte.<br />
Ik voelde de grond onder mijn voeten wegzakken. “Meende hij dat nu? <br />
Ben ik echt getrouwd met een man die eens getrouwd denkt met mij te kunnen doen
wat hij wilde.”<br />
Maar niets… “ Jennifers adem begon te stokken. Sheila nam haar beide handen
vast en wreef over de ruggen van haar handen met haar duimen. <br />
“Niets was minder waar,” zei Jennifer zacht snikkend.<br />
Op elk vlak liet hij blijken dat hij de baas was en ik in alle opzichten de
mindere, de ondergeschikte.<br />
Ik moest plooien naar zijn grillen en wensen en werd onderworpen aan zijn
controlezucht en zijn extreme jaloezie. <br />
Vanaf het moment dat iets niet liep zoals hij dat wilde maakte ik kennis met
zijn verwijten, zijn gemene sarcastische woorden, zijn dreigementen… Zijn
slagen.<br />
En hij sloeg hard Sheila.<br />
Eerst met de vlakke hand.<br />
Dan met zijn vuisten. <br />
Dan gebruikte hij alles wat hij kon vastkrijgen en sloeg hij ofwel tot bloedens
toe, ofwel tot ik buiten bewustzijn was.<br />
Ook seks draaide steeds opnieuw uit tot onvoorstelbaar bruut geweld. Hij sloeg,
krabte, beet, trok aan mij haren om dan voor hij klaarkwam mij gewoon ongenadig
buiten westen te slaan.<br />
Zeven jaar duurde het eer ik de moed en de kracht vond om mij van zijn
waanzinnige tirannie te bevrijden. En eigenlijk… De echtscheiding was nog de
ergste nachtmerrie.<br />
Op een keer werd ik in een bestelwagen gesleurd door enkele ongure types,
Albanezen.<br />
Ze brachten me naar zijn villa en daar werd ik in de kelder opgesloten.<br />
Dan kwam hij binnen. Hij rukte de kleren van mijn lijf, sloeg mij met een baseball
knuppel en verkrachtte me op de meest gewelddadige manier. Hij wilde mij
vermoorden.<br />
Die nacht Sheila… <b>HEB IK DE DOOD IN DE OGEN GEKEKEN!</b><br />
Ternauwernood kon ik aan hem ontsnappen. Ik heb aanklacht tegen hem ingediend
en inspecteur Alain Donck nam mijn klacht te harte.<br />
Maar er gebeurde helemaal niets mee.<br />
Er kwam geen proces, zelfs geen onderzoek.<br />
Onvoldoende bewijzen; mijn gezicht was godverdomme in frut geklopt! <br />
Kijk Sheila, de littekens zijn nog altijd zichtbaar.”<br />
Sheila kreeg het koud toen ze het relaas van Jennifer hoorde.<br />
Ze maakte ijverig notities en uiteraard had ze het hele gesprek opgenomen met
haar dictafoon. Ze vertelde ook over haar opdracht.<br />
“Als ik kan helpen om die gevaarlijke zot eindelijk achter de tralies te
helpen, met alle plezier. Bel me wanneer je ook maar iets wilt weten, vragen of
zeggen?” zei Jennifer vastberaden.<br />
Sheila nam afscheid van Jennifer met een flinke knuffel en ging meteen naar
huis.<o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-21049935450397802972023-04-04T23:31:00.002+02:002023-04-06T22:19:23.075+02:00Psychopaat met connecties 2.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQL-4P2OpeHkmNXTiP66ghDZh1B1JeL4S5UEclBsZ5IU18PnCw4rA2DkoJbG-PrqoOwHTbV1qlmM1cwnfFauPMFU0Xm7jh9kBepiZyCAtOiQu5S0BUPm0yL3SJYtzSzhmBcUI439Egrl9EpKFaa-uaXRYnAq4obLZZZReeO5zQG5VJq5T0vMUzc_9v/s3968/IMG_20220226_112607.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3968" data-original-width="2976" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQL-4P2OpeHkmNXTiP66ghDZh1B1JeL4S5UEclBsZ5IU18PnCw4rA2DkoJbG-PrqoOwHTbV1qlmM1cwnfFauPMFU0Xm7jh9kBepiZyCAtOiQu5S0BUPm0yL3SJYtzSzhmBcUI439Egrl9EpKFaa-uaXRYnAq4obLZZZReeO5zQG5VJq5T0vMUzc_9v/s320/IMG_20220226_112607.jpg" width="240" /></a></div><br /><p class="MsoNormal" style="line-height: 103%;"><b>Een week later.</b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 103%;">De Sint-Martinuskerk zat afgeladen
vol voor de uitvaart van Alixe Verbrugghe, wiens lichaam een week voordien
naakt en levenloos werd aangetroffen op de carpoolparking van de snelweg;<br />
Mishandeld, verkracht en gewurgd;<br />
Wie stond de jonge ambitieuze zakenvrouw naar het leven? Dat was de vraag die
iedereen in de stad bezighield. Algauw kwam een verdachte in het vizier. <b>Theo
Verwichte,</b> zoon van ondernemer <b>Dominique Verwichte. </b>Theo was gewoon
in alles het tegenovergestelde van zijn vader. Leeft op grote voet, heeft geen
gat maar een krater in zijn hand en leeft royaal van de centen van zijn vader
en heeft zijn deel van de erfenis van zijn grootvader zaliger naar wie hij werd
vernoemd al helemaal opgesoupeerd. <br />
Hangt graag rond in de surfclubs en beachbars van Knokke-Zoute waar hij graag
indruk maakt op het vrouwelijke geslacht met zijn centen, zijn dure merkkledij
en zijn gulle traktaties. Verder zijn er nog de vele snoepreisjes naar Miami of
Dubai. Zijn nachtelijke uitspattingen in de dancings van Brussel of Antwerpen
met veel drank en coke en zijn voorliefde voor snelle sportwagens en motoren.<br />
Theo had sinds een jaar een stormachtige affaire met wijlen Alixe Verbrugghe.
En dat maakte de tongen los. Zou het niet kunnen dat hij de oorzaak is van de
slechte cijfers van Alixe haar bedrijf? Dat hij erin slaagde om zich in dat
bedrijf binnen te werken met zijn charmes en zijn vleierij, en dat hij daar met
zijn grijpgrage klauwen in de bedrijfskas zit om zo zijn rijkelijke levensstijl
te blijven bekostigen. En is Alixe daarop uit gekomen en volgde er een ruzie
die voor de jonge zakenvrouw gruwelijk afliep?<br />
Alles leek in die richting te wijzen ja.<br />
Want Alixe had de ochtend voor haar overlijden kletterende ruzie met Theo op
haar kantoor. Het ging luid en er werd met van alles gegooid. Een furieuze
Alixe werkte Theo buiten die dan ineens ging reageren met zijn vuisten en haar
zeker vier geduchte vuistslagen gaf vol in het aangezicht.<br />
<b>“Ik slaag u godverdomme dood vuil hoere!”</b> riep Theo terwijl medewerkers
hem van haar probeerde weg te trekken. <br />
Alixe deed diezelfde dag nog aangifte bij de politie. Maar waarom stond haar
knalrode BMW-Roadster dan geparkeerd in de garage van het gebouw waar Theo’s
loft zich bevond?<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 103%;"><b>Sheila Verdoolaeghe</b> stond
recht voor de offerande. Ze stond voor de bruine eiken kist waarin het
ontzielde lichaam van Alixe rustte. Verslagen boog Sheila het hoofd. Ze kende
Alixe wel, en ze kende haar als een gehaaide en vooral ambitieuze zakenvrouw.
Maar buiten het werk om stond Alixe gekend als een zeer sociale en vooral lieve
jonge vrouw met een goed hart die van het leven genoot.<br />
In het weekend ruilde ze graag haar mantelpakje in voor een jeansbroek en
T-shirt om dan heerlijk door te zakken in de Dinky Toys, vooral als er die
avond een optreden was. Dan ging ze helemaal op in de stevige rockmuziek die er
te horen was.<br />
“Alixe, mokke,” zei Sheila met een diepe zucht.<br />
<i>“Dat eje ghie nu echt niet verdient.<br />
Woarom zieje na die prullevent geghoan? Woarom?<br />
‘k Hein ’t je zo dikwijls gezeit ‘meisje, ’t es e <b>PRULLEVENT!!!</b><br />
Loat dat lopen!’<br />
Aje ghie mor ene keer geluusterd mokke. Ene keer mor.”</i><br />
Sheila besprenkelde met betraande ogen de kist met wijwater en nam het
doodsprentje in ontvangst. <br />
Na afloop van de uitvaartdienst betuigde Sheila haar medeleven met de zwaar
beproefde ouders van Alixe. Ze gaf <b>Severine,</b> de mama van Alixe een
tedere knuffel en begroette <b>Marc Verbrugghe</b>, de vader van Alixe en een
zeer gerespecteerd zakenman die veel aanzien genoot in de stad. Marc deed
destijds beroep op de diensten van <b>Pieter Slembrouck</b> en ook hij zou één
van zijn vele klanten worden die besloot om voortaan beroep te doen op de
diensten van Sheila. Nadat Sheila hem haar rouwbeklag had overgemaakt wilde ze
naar huis toe gaan, maar dan werd ze aangeklampt door <b>Dominique Verwichte</b>
die ook vaak beroep deed op haar diensten.<br />
“Dag Sheila,” zei hij. “Blij dat ik u hier tref, kan ik u even spreken onder
vier ogen?” vroeg hij.<br />
“Dat kan zeker,” zei Sheila. “Laten we samen iets drinken,” stelde ze voor.<br />
“Kan het niet discreter? Ik wordt nu al scheef bekeken, maar ik moest hier
zijn. Marc Verbrugghe is tenslotte een belangrijke zakenpartner voor me, en ook
privé hebben we een zeer hechte band. Maar de priemende blikken van de mensen,
alsof ik diegene ben die Alixe om het leven heeft gebracht.”<br />
“Ik begrijp het,” zei Sheila. “Misschien dat we even naar mij thuis gaan en op
mijn kantoor alles bespreken”, zei Sheila die al een idee had welke richting
dit gesprek zou uitgaan.<br />
Op haar kantoor stak Dominique meteen van wal. <br />
“Sheila, ik weet jij bent een puike detective. Jij gaat voor de waarheid en
niets dan de waarheid en je gaat daarvoor tot op het bot. Jij bent de enige die
mijn zoon zijn onschuld kan bewijzen.”<br />
“Hier vreesde ik al voor,” zei Sheila.<br />
“Sorry dat ik het zo zeg, maar er zijn weinig zaken die niet in zijn nadeel
spelen. Hij heeft geld verduisterd uit het bedrijf van Alixe Verbrugghe. Hij
heeft haar de voormiddag voor haar overlijden zeker vier of vijf keer in het
gezicht geslagen en het moest ooit uitkomen dat het hem enkel en alleen maar te
doen was om Alixe kaal te plukken om zo zijn luxe leventje te kunnen verder
zetten nu zijn vader hem op droog zaad heeft gezet. <br />
Dat soort spelletjes blijven niet duren, en zeker niet met een jonge vrouw als
Alixe. Je kan iemand als zij, éénmaal bedriegen maar geen honderdmaal. En dat
besefte Theo, waar of niet waar?”<br />
“Sheila, in godsnaam! <b>THEO IS GEEN MOORDENAAR!”</b><br />
<i>“Nee, misschien niet. Maar j’es wel verwende fils-a-papa die geiren op grote
voet leeft. En aan werken heit ie e broertje dood. Sorry, maar voe mien is Theo
het toonbeeld van gemakzucht en parasitair gedrag. Hij leefde op joen kosten,
en hij leefde op de kosten van Alixe, en ze was zie dat stroentebeu! En op
droog zaad komen te zitten, oh nee dat kan niet zijn hé!”</i><br />
“Ik dacht dat jij de zaken nuchterder bekeek Sheila, je stelt me heel erg
teleur.”<br />
“Nuchter bekijken?” zei Sheila schamper.<br />
<i>“Luister Dominique. Alixe lag mij nauw aan het hart en ik heb haar zo vaak
gewaarschuwd voe dat zeuntje van joen. En ghodverdomme, had ze mor eerder
geluusterd na mien</i>,” zei Sheila terwijl ze vocht tegen haar tranen.<o:p></o:p></p><p>
<span face=""Calibri",sans-serif" style="font-size: 11pt; line-height: 104%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">“Ok,”
zei Dominique, ik begrijp dat je emotioneel erg betrokken bent bij de dood van
Alixe. Maar luister als ik je zeg. Theo is onschuldig. Hij is de moordenaar
niet. Echt niet!”<br />
<i>“En wien es de moordenoare toene wel? De kaboetertjes?”</i> vroeg Sheila
schamper.<br />
<b>“Georges Uytterlinde,”</b> zei Dominique vastberaden.<br />
<i>“Zieje ghie nu serieus?”</i> vroeg Sheila.<i> “Georges es één van de meest
gerespecteerde burgers </i>van <i>uzze stad, en e als boekhouder e krak in ze
vak.”</i><br />
“Nee! Nee! Nee!,” zei Dominique terwijl hij driftig met zijn hoofd schudde.
“Georges Uytterlinde is een maniak. Iemand die niet aarzelt om zijn macht te
misbruiken en om zo gedaan te krijgen wat hij wil gedaan krijgen. Niets meer of
hij heeft geprobeerd om Alixe zover te krijgen dat ze hem seksueel ter wille
is. En eens hij een vrouw zover krijgt gaat hij alsmaar verder en verder. Zijn
naam is – en dat weet ik uit zeer goede bron – vaak genoemd in dat schandaal
rond die hoerentent waar met minderjarige meisjes werd gesjacherd.”<br />
<b>“Le Mimosa,”</b> zei Sheila.<br />
“Ja die tent ja. <br />
Georges is een boezemvriend van <a href="https://miguelsplekje.blogspot.com/2019/01/familiekwesties-4.html" target="_blank"><b>Marcel Leliaert</b> </a>en qua perversie zijn ze
elkaar waard. Maar daar waar Marcel ze graag jong en onschuldig heeft, is
Georges Uytterlinde iemand die kickt op het plegen van zwaar geweld op jonge
vrouwen. Het is een publiek geheim dat hij het liefst klaarkomt als er bruut
geweld bij te pas komt. Als hij zijn slachtoffers niet kan verrot slaan of
wurgen tijdens zijn brutale verkrachtingssessies dan is er voor hem geen donder
aan.”<br /><br />
Dan boog Dominique zich voorover en keek hij Sheila strak aan.<br />
“Georges Uytterlinde is een zwaar gestoorde maniak, en het feit dat Alixe een
relatie had met mijn zoon wiens reputatie helaas gekend is, was voor hem de
ideale gelegenheid om Alixe als prooi uit te kiezen.”<br />
“Dominique,” zei Sheila. “<i>Dat zien heel zwoare beschuldigingen.</i> Kan je
daar iets van hard maken.”<br />
<b>“Nabila BenQassar,”</b> zei hij. “Een jonge Marokkaanse, verbleef illegaal
in ons land. Georges stelde haar tewerk als meid voor alle werk. Eigenlijk
buitte hij haar uit en ze moest hem seksueel ter wille zijn. Op een dag werd ze
zwaargewond en bewusteloos aangetroffen op de parking bij de <b>Kruisbossen </b>even
buiten de stad. Ze werd nog naar het ziekenhuis gebracht waar ze door het oog
van de naald kroop. Ze overleefde na heel wat operaties, maar ze is een wrak,
een schim van de prachtige jonge vrouw die ze ooit was. Aan haar bed
gekluisterd verblijft ze in een instelling, de kosten worden betaald door
enkele goed menende mensen die zich haar lot aantrekken. Ik ben één van die
mensen.<br />
Want ik was diegene die haar destijds aantrof toen ik in de bossen ging joggen,
dat is nu al zo’n vijftien jaar geleden. <br />
Moeizaam pratend vertelde ze mij en anderen wat er haar was overkomen. En elk
van ons besefte, dit kon ze gewoon niet verzinnen. <br />
Het heeft lang geduurd, maar toch slaagde ze erin om tot in detail te
beschrijven wat die klootzak met haar deed. Hoe hij haar uitbuitte, als slavin
behandelde en haar lichaam zich toe eigende. Hoe hij haar op een dag zwaar en
brutaal mishandelde, uren en dagen aan een stuk. Hoe hij haar sloeg, martelde,
bewerkte met messen, gloeiend ijzer en zelfs met kettingen die hij eerst boven
een vuur verhitte voor hij het ongelukkige meisje daarmee vastbond. Hoe hij
haar urine en zelfs kokend heet water liet drinken en haar urenlang geselde met
die gloeiend hete kettingen.<br />
Tussendoor verkrachtte hij haar.<br />
Nabila ging door een hel.<br />
Helaas, er gingen vijf jaar voorbij eer ze echt begon te spreken over wat ze
had meegemaakt. Niemand die nog moeite deed om iets te ondernemen. We stonden
met onze rug tegen de muur. <br />
Logisch ook, aan zo’n machtig en invloedrijk man die door iedereen de hemel
wordt in geprezen raak je natuurlijk niet zomaar.”<br />
“Kan ik Nabila zien?” vroeg Sheila.<br />
“Nabila gaat niet zomaar haar verhaal aan de eerste de beste doen hoor. Ze is
zeer schuw en zwaar getraumatiseerd. Het kostte ons heel veel tijd om haar
vertrouwen te winnen. Maar ik kan je wel in contact brengen met iemand die veel
beter dan ik kan doordringen tot Nabila. Haar naam is<b> Ingrid Meuleman</b>.” <br />
“Die ken ik, dat is een zeer gerenommeerde psychologe,” zei Sheila.<br />
“En diegene die zich het lot van Nabila het hardst aantrekt,” voegde Dominique
eraan toe.<br />
“Kijk,” zei Sheila.<br />
“Ik wil u wel helpen de onschuld van uw zoon te bewijzen. Maar het zal een zeer
harde dobber worden. En eerlijk gezegd. Ik vrees dat de slaagkansen zeer miniem
zullen zijn. Want zoals je zelf zegt. Je raakt niet zomaar aan iemand als
Georges Uytterlinde. Zeker niet als politie en gerecht er voor 110 procent van
overtuigt zijn dat Theo de dader is.<br />
<i>Mo ‘k ghoan me besten doen,”</i> zei Sheila terwijl ze Dominique een zachte
glimlach toewierp</span></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-19328252849050084842023-04-04T14:21:00.000+02:002023-04-04T14:21:20.785+02:00Psychopaat met connecties.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVEmSCjc7v9JEwCZN9s8Ji1MlVWHG_LIAXImIwnu2b7ZGwphh2W_YLolh77oIX_56QBPtwVaXv8fhv-P0T_f3UdOSQUMvRjD3vNp6D_cdqV4xhkNtwQ69fTfpRflyj2vvpFPYjXrNSQrAm68391j7hiKZAxpjacLcsRkYhEiupArnPL4f3ismHTjRE/s275/brief.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVEmSCjc7v9JEwCZN9s8Ji1MlVWHG_LIAXImIwnu2b7ZGwphh2W_YLolh77oIX_56QBPtwVaXv8fhv-P0T_f3UdOSQUMvRjD3vNp6D_cdqV4xhkNtwQ69fTfpRflyj2vvpFPYjXrNSQrAm68391j7hiKZAxpjacLcsRkYhEiupArnPL4f3ismHTjRE/w362-h241/brief.jpg" width="362" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Een hagelwitte Range Rover parkeerde op de oprit van
een protserige villa aan de rand van de stad. De deur zwaaide open en met een
air van hooghartigheid stapte zakenvrouw </span><b style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Alixe Verbrugghe</b><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"> uit en liep ze
naar de voordeur nadat ze het portier van haar auto toe klapte. 27 jaar, slank,
sluik blond haar tot op de schouders, muisgrijs mantelpakje, zwarte schoenen
met hoge hakken.</span></p><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 105%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">
Nog terwijl ze de trap opliep ging de deur open en een jongeman in stijve smoking
begroette haar. “Alixe Verbrugghe neem ik aan,” zei hij op stijfdeftige toon.<br />
“Dat ben ik,” zei Alixe.<br />
“Meneer Uytterlinde verwacht u in zijn werkkamer,” zei de jongeman in smoking.
Zonder iets te zeggen of hem een blik te gunnen stapte Alixe naar binnen en
liep ze over de pluche rode loper door de gang naar de werkkamer. Ze betrad de
ruimte zonder kloppen.<br />
Daar zat <b>Georges Uytterlinde,</b> de steenrijke financier, beursmakelaar en
zaakvoerder van een gerenommeerd boekhouderkantoor achter zijn PC. Hij keek op
en knikte minzaam.<br />
“Dag Alixe, wat kan ik voor u doen liefje,” zei hij terwijl hij stiekem zijn
gulp openmaakte.<br />
“Mijn bedrijf heeft geld nodig Georges,” zei Alixe kortaf.<br />
“Welk bedrijf heeft er geen geld nodig Alixe,” reageerde Georges terwijl hij de
jonge Alixe net niet uitkleedde met zijn ogen.<br />
“Feit is wel liefje, dat jou bedrijf verlies blijft maken. Heb je al een
reddingsplan in gedachte voor je bedrijf juffrouw Verbrugghe?” vroeg Georges.<br />
“Tuurlijk wel, jij denkt dat je met een seutje te doen hebt nietwaar? Hier,
mijn reddingsplan, samen met mijn accountant en rechterhand <b>Mark Bervoets </b>in
elkaar gestoken.”<br />
Georges Uytterlinde opende de map en bladerde erin. Hij bekeek alles zeer
aandachtig.<br />
“Goed plan liefje,” zei Georges. “Maar ik mis iets,” voegde hij eraan toe.<br />
“Wat dan?” vroeg Alixe met lichte vertwijfeling in haar stem.<br />
“Ik heb bezuinigd waar ik maar kon, volk ontslagen, personeel dat wegging niet
meer vervangen. Wat kan ik nog meer doen?”<br />
“Dat weet je best liefje,” zei Georges terwijl hij zijn stoel wat draaide zodat
ze zijn gulp zag die wijd open stond. Alixe schudde vertwijfeld het hoofd en
wilde het bureau verlaten. Maar liep dan naar hem toe. Ze zakte door haar
knieën en begon Georges oraal te
bevredigen.<br />
“Goed zo schatje, ik ben blij dat we mekaar begrijpen,” zei Georges terwijl hij
door haar blonde haren woelde. Hij sloeg zijn hoofd achterover en alleen
sjokkende geluiden waren hoorbaar. Dan hield Alixe op en trok ze haar gilet uit
waarna ze het bloesje van haar mantelpakje openknoopte.<br />
“Wil je gepijpt worden of meer?” vroeg
ze.<br />
“Wil je centen of je bedrijf over de kop zien gaan?” vroeg Georges grijnzend. <br />
Alixe kleedde zich helemaal uit en nam zijn stijve penis in zijn handen. Ze
klom dan naakt op zijn schoot en duwde hem tussen haar benen.<br />
“Oooh heerlijke meid,” zei Georges terwijl hij haar kont vastgreep. Wat heb je
toch een heerlijk lichaam Alixe. <br />
Ik wil je een voorstel doen liefje,” zei hij nadat hij was klaargekomen en
Alixe haar intieme delen schoonveegde met een vel Cleenex. <br />
“Volgende week reis ik naar Dubai. Een zakenreis, ge kent dat wel. Lange
onderhandelingen, zakendiners en dat soort dingen.<br />
Een beetje afleiding ginder zou me goed doen Alixe, snap je wat ik bedoel.<br />
Jij bezorgd me wat afleiding en laat me genieten van je heerlijke lichaam.<br />
En ik. Ik zorg ervoor dat je bedrijf nooit nog in financiële moeilijkheden
komt.<br />
Hey liefje, je mag zelfs uitgebreid shoppen met mijn Gold Creditcard, wat denk
je daarvan?”<br />
“Vanwaar je gulheid?” vroeg Alixe.<br />
“Omdat je gewilliger bent dan ik dacht liefje,” zei Georges.<br />
“En omdat je mij heerlijk hebt laten genieten. Je bent zo’n prachtvrouw Alixe,”
zei Georges.<br />
“En een taaie tante in zaken. <br />
Daar hou ik zo van.<br />
Ik heb altijd gelooft in je bedrijfje weet je. En vooral in je durf.<br />
Ik kan je in Dubai aan zeer interessante zakenpartners voorstellen. Maar je
weet… Voor wat hoort wat.<br />
Ik stel voor dat je morgenavond langskomt om de details te bespreken, is dat
goed?”<br />
“Morgenavond is geen probleem,” zei Alixe terwijl ze zich terug aankleedde.<br />
<br />
Even later in haar Range Rover huilde ze tranen met tuiten. Hoe is het zover
kunnen komen dat ze ooit in een netelige situatie als deze zou geraken? Alixe
Verbrugghe, een jonge ambitieuze zakenvrouw die wist wat ze wilde en daar
keihard voor werkte. Haar bedrijf dat gespecialiseerd was in winkelinrichting
draaide goed en haar klanten waren tevreden. Toch stapelden de schulden zich op
en had ze plots onrealistisch hoge onkosten. Ze twijfelde en leefde in
ontkenning, maar uiteindelijk moest ze dan toch inzien wie de ware oorzaak
hiervan was. Had ze maar nooit gezwicht voor de charmes van die ene mooiprater.
Die ene kerel die ze zo vurig liefhad maar nu tot in het diepste van haar ziel
haatte. <br />
Dan herpakte ze zich en startte ze haar auto. Ze had nu echt wel een eitje te
pellen met iemand. <br />
Met een rotvaart reed ze naar haar bedrijf waar ze vaststelde dat er nog licht
brandde. Waarom verbaasde haar dit eigenlijk niet?<br />
Ze nam foto’s om dan door de achterdeur naar binnen te sluipen. Zo stil
mogelijk opende ze de deur van haar eigen kantoor, en weer maakte ze foto’s.
Dan maakte ze dat ze zo snel mogelijk terug in haar auto was om de persoon die
in haar kantoor bezig was op de gevoelige plaat vast te leggen. <br />
Morgenvroeg zal het er stuiven, dat stond nu al vast. </span>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-37960215682842893812023-03-26T23:02:00.000+02:002023-03-26T23:02:30.184+02:00Even hernemen.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjkZz4nqYXQ3BU8uczR6ZOh8eEaQsI5apyyalDM5YO5wR7gCS-cUtisLfcYzx0GA1g3BATXVzlAmS5IDBvCFhotlYitTxMy3OLZd6wjqvUh1jQi_xOlC3b3Pxl88WGPzVb97-o4rct8XLLvWKmeoSCQuN1vJb6dDlpDJTnCDVw0SFN858-eeg2ePYrC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="700" data-original-width="600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjkZz4nqYXQ3BU8uczR6ZOh8eEaQsI5apyyalDM5YO5wR7gCS-cUtisLfcYzx0GA1g3BATXVzlAmS5IDBvCFhotlYitTxMy3OLZd6wjqvUh1jQi_xOlC3b3Pxl88WGPzVb97-o4rct8XLLvWKmeoSCQuN1vJb6dDlpDJTnCDVw0SFN858-eeg2ePYrC" width="206" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b>Dag lieve mensen.<br />
</b>Ja ik weet het, het is lang geleden dat ik hier nog iets postte. Van eind
vorig jaar godbetert.<br />
Ja sinds die bloeding onder mijn schedel waarvoor ik een noodoperatie moest
ondergaan heb ik het op elk vlak rustiger aan moeten doen. Zelfs een tekst
schrijven was een hele opdracht. Toch heb ik altijd mijn dagboek bijgehouden,
ook al waren het kortere stukjes. Ook heb ik enige verhalen verbeterd en klaargemaakt
voor publicatie en de afgelopen twee maanden heb ik dan toch nog iets kunnen
schrijven wat voor een verhaal kan doorgaan, alleen is het nog niet zeker wat
ik ermee ga doen?<br />
Ik wil dat jullie weten dat ik aan mijn blog en mijn verhalen niet zal
verzaken, ook niet als het wat minder gaat zoals afgelopen maanden. Het is een
uitlaatklep en ik weet dat veel mensen er iets aan hebben. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Weet je, voor mij was de winter lang. <br />
Lang donker en koud. Koud omdat mijn lichaam moest recupereren van hetgeen er
afgelopen najaar allemaal gebeurde op gezondheidsvlak, wat maakte dat ik de kou
minder kon verdragen. Lang donker en koud omdat de duisternis, het sombere weer
en de kou op mijn gemoed werkten en een weerslag hadden op mijn algemeen
welzijn. Dat maakt dat ik erg hard uitkijk naar de lente, het licht en het
warmere weer. <br />
Maar ik bleef toch doorzetten en deed elke dag een wandeling met onze lieve
keesjes, soms zelfs twee, een wandelingetje voor ik aan het avondeten begon. En
van zodra het kon ging ik terug werken. Misschien te vroeg en niet zo
verstandig, maar de goesting om terug onder de mensen te komen was eigenlijk net
iets te groot. Ik besef dat ik nooit een echte thuiszitter zal zijn. Ik geniet
ervan om thuis in de zetel onder mijn fleecedekentje op mijn laptop te tokkelen
terwijl de TV op de achtergrond speelt. Maar af en toe moet ik eens buiten
kunnen zijn, onder de mensen kunnen zijn. <br />
Ik wil de wereld rondom mij kunnen observeren, en daar inspiratie uit putten.<br />
Maar dan voelde ik – en dat heb ik nu nog altijd maar gelukkig al iets minder –
dat de vermoeidheid mij parten speelde en had ik nood aan rust, zeg maar slaap.
Dan moest ik gewoon in mijn zetel kruipen en even de ogen sluiten en alles om
me heen vergeten. Zeker toen ik terug ging werken.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Maar beetje bij beetje nee ik de draad terug op en krijg ik
weer zin om in het leven te bijten. De zon haar warme stralen voelen, de mooie
lentebloemen, de speelsheid van onze vrolijke keesjes, de zoete geur van het
voorjaar in je neus.<br />
Meer moet dat toch niet zijn om goesting te krijgen in <b><span style="color: #00b050;">HET LEVEN!!!!</span></b><br />
Om weer dat heerlijke gevoel te hebben van<b><i><u><a href="https://miguelsplekje.blogspot.com/2020/08/canciones-caliente-2.html" target="_blank"> ‘life is fucking great!!’</a><br />
</u></i></b>En dat is waar mijn verhalen over gaan. Over het leven dat zo mooi
is, zo fantastisch. Om als het even misgaat dan ineens die ene persoon tegen te
komen die u eraan herinnert, gewoon door er te zijn voor u, u graag te zien en
u zin te krijgen in het leven in al zijn facetten.<br />
Misschien ben ik nu te naïef en bekijk ik dingen door een te roze bril. Hoewel
wie mijn verhalen leest weet dat ze vaak abrupt en tragisch eindigen en dat dat
ene personage waaraan je je als lezer zo hard aan gaat binden vroegtijdig aan
zijn of – vooral – haar einde komt.<br />
En helaas, dat is het leven. Je weet nooit wat er boven je hoofd hangt. Toen ik
in de kliniek wakker werd en men mij zei dat ik met een ambulance werd
weggevoerd en ik ineens helemaal niets meer kon. Zaken waar ik mij absoluut niets
meer van herinner. En vooral toen de dokter achteraf zei dat ik geluk heb gehad
en dit evengoed fataal had kunnen aflopen. <br />
Toen lieve mensen… <b>TOEN KREEG IK HET ECHT WEL KOUD!</b><br />
Meer dan ooit besef ik hoe broos en breekbaar het leven is. En helaas is de
realiteit veel rauwer dan de fictie welks mijn verhalen toch maar zijn.<br />
En ja, dat gegeven bezorgd mij kippenvel.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Maar ik heb een paar verhalen die ik al eerder neergepend
heb up to date gemaakt, op spelfouten gecontroleerd en ik deze gaan hier de
komende dagen en weken gepubliceerd worden. Verhalen met de vaste
hoofdpersonages. <b>Rechercheur Alain Donck</b> en zijn team met onder andere
betweter<b> Bart Holvoet. </b>En de flamboyante West-Vlaamse detective <b>Sheila
Verdoolaeghe,</b> nog meer gedreven, nog meer gebrand om de waarheid te
achterhalen, nog passioneler en met nog meer goesting in een stevige pot seks
dan voorheen. <br />
En geleidelijk zal je merken dat waar dat vroeger twee verschillende
verhaallijnen waren, ze allebei in elkaar zullen overvloeien en ze mekaar nodig
zullen hebben. <br />
Net zoals wij mensen in het echte leven elkaar nodig hebben.<br />
<i>‘Je kunt niet zonder de anderen,’</i> zong <b>Zjef Van Uytsel</b> vele jaren
geleden. En hij had gelijk.<br />
Ofschoon ik graag eens alleen ben, alleen met mezelf en met mijn laptop op
schoot, of een goed boek of een streep heerlijke muziek. Ik besef dat ik de
anderen nodig heb. Mijn lieve vriendin (hou van je lieve schat), mijn ouders,
mijn zus en schoonbroer en alle andere mensen van wie ik weet dat ze om me
geven.<br />
Als jullie dit lezen.<br />
<b><span style="color: red;">EK ZIEN JULDER GEIREN!!!!<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><b>Voila, dat is voorlopig alles wat ik jullie wilde zeggen.<o:p></o:p></b></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-42290737105979172762022-12-31T15:58:00.000+01:002022-12-31T15:58:13.354+01:00De laatste van dit jaar.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieL0D4GSihOHwfvW8d85gk1pnHFK8AC1YkivifVvQdPIzfqP4uuMihnJcV9hNBmPFMYDozWuNsusASgfg13ap5753vgXYEoHryFP9ActTEMwT55h9hRWzB_FUrShVbfgfPShrzBfCOF1QdebFFdKbLi4J2UYljYrk4dnhdEzg9_CbE3GdL4yOuBHGS/s3968/IMG_20220120_183443.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3968" data-original-width="2976" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieL0D4GSihOHwfvW8d85gk1pnHFK8AC1YkivifVvQdPIzfqP4uuMihnJcV9hNBmPFMYDozWuNsusASgfg13ap5753vgXYEoHryFP9ActTEMwT55h9hRWzB_FUrShVbfgfPShrzBfCOF1QdebFFdKbLi4J2UYljYrk4dnhdEzg9_CbE3GdL4yOuBHGS/w279-h372/IMG_20220120_183443.jpg" width="279" /></a></div><br /> <p></p><p><br /></p><p><br /></p><p><b>Dag lieve mensen.</b><br />2022 telt zijn laatste uren af. Nog even en we vallen elkaar in de armen en overladen elkaar met kussen en de beste wensen. De Australiërs zijn terwijl ik dit schrijf daar nu volop mee bezig. Na het verorberen van een stevige kangoeroesteak op de barbecue, doorgespoeld met wijn uit een<i> plastic bag, </i>of een koele <b>Fosters.<br /></b>En wat kan je je medemens beter wensen dan <b>EEN GOEIE GEZONDHEID!</b><br />Als er iets is lieve mensen wat ik het afgelopen jaar wel heb geleerd. Dan is het dat een goede gezondheid echt wel één van de kostbaarste dingen is die een mens kan bezitten.<br />Tot twee keer toe ben ik om dringende redenen in het ziekenhuis opgenomen. De eerste keer was dat omdat hardnekkige aambeien hebben geleid tot zeer zware bloedarmoede. <br />De tweede keer was dat een plots opgekomen en aanhoudende slopende hoofdpijn gewoon het gevolg waren van een zware hersenbloeding. Had mijn lieve schat <b>Christiane </b>niet zo adequaat gereageerd en de ambulance gebeld - anders gezegd - had ik een dag later naar het ziekenhuis gegaan.<br /><b>IK ZOU HIER NU NIET MEER ZIJN!</b></p><p>Toen ik naderhand op controle ging bij de behandelende arts heeft hij met het tonen van scans uitgelegd wat er precies gebeurd is en heeft hij nogmaals herhaald dat het echt wel kantje boord was.<br />En ja, die woorden zijn echt wel blijven nazinderen. En spookten vooral tijdens de stille uren van de nacht als iedereen slaapt en ik nog naar het plafond lig te kijken extra door mijn hoofd.<br />Het leven is verdomme zo fragiel, zo breekbaar en vooral zo kostbaar.<br />Het idee dat ik mijn geliefde Christiane en mijn lieve hondjes voor goed zou achterlaten geeft mij een ruwe steek in het hart. Kleine <b>Cecieleke </b>heeft mij die dagen dat ik in het ziekenhuis lag al keihard gemist en liep zelfs wat verloren in huis. Het weerzien met die kleine schat was echt heel intens. En toen ze zich tegen mijn lichaam kwam nestelen kreeg ik een brok in mijn keel.<br />Ook de vele steunbetuigingen van mensen die vernamen wat er gebeurde, zelfs iemand zag hoe ik in de ambulance werd gedragen en dacht 'dit ziet er niet goed uit'. De opluchting nadat ik mij hierdoor heb gesparteld. Dat deed mij iets, echt waar.</p><p>Aan alle mensen die mij beterschap hebben gewenst, wens ik nog veel meer het allerbeste toe.<br />Alle voorspoed en geluk, en vooral een zeer goede gezondheid en gespaard te worden van tegenslagen.<br />Want zeker na wat er mij dit jaar overkwam ben ik nog veel meer geraakt als ik hoor dat mensen getroffen worden door zware gezondheidsproblemen of ziekenhuisopnames. Nooit heeft het besef dat zo'n dingen in een klein hoekje zitten zo diep gezeten. <br />En nooit eerder is het voornemen om mijn gezondheid op de eerste plaats te zetten zo groot als nu.<br />Een bourgondisch leven met rijkelijke tafels en veel drank is gezellig. Maar het besef dat zo'n levensstijl ervoor kan zorgen dat je zeker drie gezonde levensjaren moet inleveren doet mij dan toch maar kiezen voor een iets <b>soberder leven.</b><br />En nee, sober is geen synoniem voor <b>saai.</b><br />Ook gezond eten kan lekker zijn, er is inspiratie genoeg te vinden op het internet voor lekkere en toch gezonde hapjes. En ook de chefs op<b><a href="https://njam.tv/" target="_blank"> Njam-TV </a></b>hebben steeds meer aandacht voor het gezonde aspect van het koken. En dat kan ik alleen maar toejuichen.</p><p>Maar goed.<br />Sta me toe aan allen die mijn blog lezen, die mij volgen op Facebook en die mij ook in het echte leven kennen en mij een warm hart toedragen een zeer<b> inspirerend, fascinerend, florerend, gelukkig, genotsvol, erotiserend, warmhartig</b> en vooral <b>GEZOND 2023 </b>toe te wensen!</p><p><b><span style="color: red;">IK ZIE JULLIE ONGELOOFLIJK GRAAG!!</span></b><br /><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-62794055290458321152022-12-30T23:02:00.000+01:002022-12-30T23:02:02.237+01:00Die ene kerstvakantie (slot)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA2k0ONVrrA8Jaq99_ZwdNZVbGJg2BC-n-123trRH_ckN-gq4qQe9P2VcZTCzj009TJzivpZ7SD-cnmR4LU6ze3BtHmA9uewsTNhStumUHBa9m9ghIa5Js3HyacmrzNGkPJWUNOQIe_aaHcHEanpFkvC8sZwDDd6x_oeURudL739ACzrrMJQpfV9p2/s1000/Tears-of-the-heart.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1000" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA2k0ONVrrA8Jaq99_ZwdNZVbGJg2BC-n-123trRH_ckN-gq4qQe9P2VcZTCzj009TJzivpZ7SD-cnmR4LU6ze3BtHmA9uewsTNhStumUHBa9m9ghIa5Js3HyacmrzNGkPJWUNOQIe_aaHcHEanpFkvC8sZwDDd6x_oeURudL739ACzrrMJQpfV9p2/w368-h276/Tears-of-the-heart.jpg" width="368" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p></p><p class="MsoNormal">Mijn verblijf in Bulskamp zat er op. Vader en moeder konden
elk ogenblik aankomen.<br />
Mijn koffers stonden in de gang en ik zat samen met het gezin Verdoolaeghe aan
de ontbijttafel.<br />
Moeder Greta had voor mij een extra portie spek met eieren gebakken en dit met
het zelfgebakken brood dat Greta elke dag opnieuw maakte en zo heerlijk geurde
toen ik mij aan het wassen was.<br />
Jason at zijn spek met eieren met smaak op en vader en moeder maakten een
praatje<i>. “Ghie ghoat dat hier missen hé moat,” zei</i> Vader Johnny terwijl
hij naar mij knipoogde. <i>“Lekker eten, olles rechte van ’t land. E
regelmoatig leven, vrucht hein van je werk.”</i><br />
“Ik zou wel nog eens een handje willen komen helpen in de zomer,” zei ik.
“Lijkt me leuk om te doen voor ik mij in de echte arbeidsmarkt gooi. Of verder
studeer. Daar ben ik eigenlijk nog niet uit.”<br />
“Olsang welgekomen vent, mor je ghoat dat toene wel eerst met joen oeders
moeten bespreken hé.”<br />
Ik zag Sheila opkijken. Een glimlach op haar bedrukte gezicht. <br />
Maar ze zei niets. <br />
Haar hart zat vol verdriet, dat zag ik zo. <br />
Sinds die vrijpartij zijn we dan ook enorm tot elkaar toe gegroeid. Ze nam me
zelfs mee naar Veurne om daar oudejaarsavond te vieren in haar stamcafé met de
grappige naam <b>‘Pietje Pek’. <br />
</b>Het laatste stuk naar huis fietsten we niet maar wandelden we hand in hand
en met onze fiets in de andere hand. Sheila keek me aan, haar ogen straalden en
ik zag kuiltjes in haar wangen. Ik besefte, dat meisje was niet zomaar gelukkig
maar <b>SUPERGELUKKIG!</b><br />
Ineens liet ze haar fiets vallen en trok ze mij dichter, ook mijn fiets viel op
de grond.<br />
Ze kuste me. Vol passie, vol liefde en vol gemeende tederheid kuste ze mij en
voelde ik haar tong met lange diepe halen over de mijne wrijven. <i>“Ek zien
joen zo geiren schatje!”</i> fluisterde ze in mijn oor. <i>“Ferm schatje van
mien!”</i><br />
“Sheila, ik zie u ook graag liefje,” zei ik. <br />
<i>“Dat weten kik schatje, ventje, keptje. Ek wilde daje me liefde echt voelt.
Want ’t zit zo diepe schatje. ’t Zit zo enorm diepe.<br />
’t Heit nog nooit zo diepe gezeten keptje,”</i> zei Sheila met een diepe snik
in haar stem.<br />
Ik besefte, Sheila is een meisje die als ze lief heeft, dat ze dat dan doet van
uit het diepste van haar hart, haar ziel en haar lichaam. En ik besefte, dat ik
dit maar beter kon respecteren en haar evenveel liefde en passie schenken als
zij dat aan mij geeft.<br />
<i>“Wil je vrijen in de schuur lieverd?”</i> vroeg ik.<br />
<i>“’k Zoe wil wiln schietje,”</i> zei ze met hese doorleefde stem.<br />
<i>Mor ‘k hein ghin kapootjes niemeje.”</i><br />
“Ik wel,” zei ik. “Hey, het is ook aan mij om verantwoordelijkheid te nemen of
niet soms?”<br />
“Oh Ruben!” zei Sheila terwijl ze mij opnieuw dichter trok en mij vol passie
begon te kussen.”<br />
Ik voelde haar bekken tegen mijn kruis, hoe ze mijn stijve zocht en er met haar
intieme delen over schuren terwijl ze mij bleef kussen en ze met haar koude
handen onder mijn vest en trui ging, dit terwijl het hard waaide en sneeuwde.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Johnny stond recht en porde zijn zoon. <i>“Kom vent, ’t werk
wacht en uzze nieuwe knecht kan d’er ook ieder moment stoan.”</i> Ja er kwam
een nieuwe knecht en hoewel de dokter aanraadde om toch tot half januari rust
te nemen kon Johnny het niet laten om al opnieuw aan de slag te gaan. Greta was
even naar de moestuin achter kolen en rapen voor de hutsepot. Lekkere hutsepot,
vorige week maakte ze die ook klaar en die was zo lekker dat de pot al na één
dag leeg was. <i>“Ghie ku’t ghoed eten vent,”</i> prees ze mij om mijn eetlust.<br />
Ik stond recht en ging achter Sheila staan en begon zacht haar schouders te
masseren.<br />
“Jij hebt verdriet hé liefje.”<br />
Dan stond ze recht en vloog ze me in de armen.<br />
Ze begon te huilen, met diepe snikken: <i>“Ek ghoan joen zo keihard missen
schatje!” </i>zei ze terwijl ze huilend haar hoofd tegen mijn borst legde.<br />
<i>“Ek zien jo zo verdomd geiren! En de zomer dat es toch nog zo lange.<br />
Nee schatje,” </i>zei ze ineens.<i> “Doet dat nie! Komt nie were van de zomer.”</i><br />
“Waarom niet, ik wil je zo graag terug zien.”<br />
<i>“Ek ook… “</i> zei Sheila.<br />
Ze keek me aan, haar tranen rolden over haar wangen en druppelden op de grond.<br />
<i>“Mor dat afscheid,”</i> snikte ze.<br />
<i>“’t Es dat afscheid da ‘k nie an kunnen.<br />
‘k Hein nu ol zovele heirtzeer schatje!”</i> <br />
Huilend drukte ze haar lippen tegen de mijne. <br />
<i>“Probeert mien te vergeten Ruben, ek ghoan dat ook doen.<br />
’t Es ’t beste vor uus olle twee, geloof me.<br />
Ghie ghoat joen leven leiden en met joen moaten optrekken. En d’er ghoan
meisjes joen pad kruusen.<br />
Loat dat nie schieten voe mien Ruben. Hoe geiren daje mien ook ziet.<br />
En merci!<br />
Merci voe je liefde, joen lichaam, joen seks.<br />
Vor ol die schone momenten da je mien gaf.”</i><br />
“Nee Sheila. Jij bent bedankt.<br />
Omdat je van mijn ontmaagding… Zo’n mooi moment hebt gemaakt.”<br />
<i>“Es ’t woar schietje,”</i> zei ze terwijl haar gemoed weer vol liep.<br />
<i>“Ghie ghoa mien noois vergeten hé.<br />
En ek joen ook niet!” </i>zei ze terwijl ze mij een <b>ALLERLAATSTE MAAL KUSTE!</b><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Dan kwam moeder Greta binnen.<i> “Ruben joen oeders zien
doar!” </i>riep ze. Ik nam mijn koffers, Sheila hielp me erbij. Vader had de
koffer al opengezet en ik legde er alles zo snel mogelijk in.<br />
Dan nam ik afscheid van Johnny, Greta, Jason en vooral… Van Sheila<br />
Ik legde mijn handen op haar schouders en fluisterde zacht: “Hou je goed
Sheila.”<br />
Ze glimlachte zacht en raakte even mijn handen aan, dan stapte ik achter in de
auto en zwaaide ik naar haar.<br />
Ik ving een laatste glimp op van haar en dan drong het tot mij door…<br />
<b>IK ZIE DAT MEISJE NOOIT MEER TERUG!</b><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b>Vijventwintig jaar later.<br />
</b>Ik zit achter mijn bureau te staren naar mijn computer. Ik neem een slok
koffie en krab mezelf in de haren. Ik weet me geen raad met een hardnekkig
probleem en erger me rot.<br />
Ik bekijk voor de zoveelste keer de ingediende onkostennota’s van één van mijn
vertegenwoordigers die ik de baan op stuur om nieuwe klanten te ronselen voor
het bedrijf dat ik samen met Roel, mijn goede vriend die ik leerde kennen
tijdens mijn studies in Leuven en mijn <i>‘partner in crime’ </i>is geworden.<br />
Roel is een schrandere kerel met een neus voor zaken en een kei in marketing,
en netwerken kan hij als de beste. Ik neem vooral het boekhoudkundige en
administratieve werk voor mijn rekening, en ook de personeelszaken. En dat lukt
me prima, maar ditmaal even niet.<br />
Dan komt Roel het bureau binnen en geeft me een stevige por. “Hey<i> copain</i>
hoe gaat het met de papierwinkel?” vroeg hij.<br />
“Ik raak er niet uit. Hier moet eens zien welke onkosten ik hier aangerekend
krijg.”<br />
“Van wie zijn die?” vroeg Roel.<br />
“Patrick één van de nieuwe vertegenwoordigers die we onlangs hebben
aangeworven.”<br />
“Verdomme, die is serieus met ons voeten aan het rammelen,” zei Roel.<br />
“Ja maar, hoe bewijs je zoiets. Ik zou harde bewijzen moeten hebben, dan kan ik
hem van de eerste keer op staande voet ontslaan. Ik moet daar dus echt niet van
weten hé. Niemand moet hier denken dat ze met <b>Ruben Baelmans</b> zijn kl…
Kleurpotloden kunnen rammelen hé zeg.”<br />
“Huur een detective in,” zei Roel.<br />
“Wacht, ik heb hier nog een kaartje zitten die ik kreeg van één van onze pas
verworven klanten. Ha hier heb ik het. Neem contact op met dit detectivebureau,
het wordt gerund door twee ambitieuze dames die zeer professioneel te werk
gaan.”<br />
Ik bekeek het kaartje: <b>SV Intelligent Investigations,</b> las ik.<br />
Ik besloot om meteen contact op te nemen met dit bureau. Roel had intussen in
alle stilte de plaat gepoetst, logisch er is nog een hoop werk te doen.<br />
Ik belde meteen het nummer dat op het kaartje stond, een vriendelijke dame nam
op. “SV Intelligent Investigations, met <b>Morgane,” </b>klonk het uit de mond
van een dame die met een hoorbare Franse R sprak.<br />
Ik stelde me voor en legde meteen uit wat mijn probleem was.<br />
“Kijk meneer, het is momenteel erg druk. Geef me je gegevens en ik zal een kort
verslag opmaken met wat uw probleem is en dit doorgeven aan mijn vennoot, en
zij zal zo spoedig mogelijk contact opnemen voor een afspraak.”<br />
“Dat is zeer goed,” zei ik, waarna ik ophing en mijn mails en correspondentie
doornam.<br />
Sinds tien jaar runden Roel en ik een klein bedrijf gespecialiseerd in de
invoer van Italiaanse koffiemachines voor de horeca. Koffiemachines van een
klein maar zeer exclusief familiebedrijf die hoogwaardige kwaliteit afleveren,
uiteraard tegen een hoogwaardige prijs.<br />
Om zoveel mogelijk afzet te krijgen is het dus nodig dat we kunnen rekenen op
goede vertegenwoordigers die hun vak kennen en niet alleen klanten kunnen
ronselen, maar ook met hun klanten een goede relatie kunnen opbouwen.<br />
Een relatie gebaseerd op vertrouwen, en die moet er zijn tussen de bedrijfsleiding
– wij dus – en de vertegenwoordigers die bij ons in dienst zijn. En als die er
niet is dan moeten wij dan maar radicale middelen inschakelen. Nee, ik had echt
gehoopt dat dit nooit nodig zou zijn. Maar één van onze vertegenwoordigers zal
op onze vraag door een detective geschaduwd worden. En wee zijn gebeente als
blijkt dat hij sjoemelt met onkostennota’s. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Het liep tegen de middag en net terwijl ik wilde rechtstaan
om een broodje te gaan eten ging de telefoon, ik nam af en hoorde een dame zich
voorstellen als <b>Sheila Verdoolaeghe</b> van SV Intelligent Investigations.
Ik stond als aan de grond genageld. “Nee!” dacht ik bij mezelf. “Dit kan niet!”<br />
Ik hoorde tijdens het gesprek een goed hoorbare West-Vlaamse tongval en ze
gebruikte hier en daar typische West-Vlaamse woorden. Maar het was vooral haar
licht hese doorleefde stem die ik zo goed herkende. Ook al was het zoveel jaren
geleden.<br />
Of ik naar Taverne ’t Marktplein wilde komen om daar tijdens een lunch alles
rustig te bespreken, vroeg ze? Ja dat zag ik wel zitten.<br />
Ik twijfelde, zou zij het echt zijn.<br />
Ik klopte aan de deur van mijn kameraad en vennoot en zei dat ik een afspraak
heb met één van die twee vrouwelijke detectives. “Amai die laten er ook geen
gras over groeien,” zei hij. “Probeer ze warm te maken voor een nauwere
samenwerking,” voegde hij eraan toe.<br />
“Dat zal ik zeker doen,” zei ik.<br />
Ik ging op pad en parkeerde mijn wagen op het marktplein. Ik stapte uit en
snoof de zacht winterlucht op. Het was veel te warm voor de tijd van het jaar
en het begon voor de zoveelste keer te miezeren. Die keer dat Sheila en ik
samen waren hadden we toch een heel andere winter.<br />
Ik liep Taverne Het Marktplein binnen, ze zat amper volk en ik zette mij aan
een tafeltje bij het raam en bestelde een cola. Terwijl zag ik een potige
pick-up truck parkeren twee parkeerplaatsen van mijn auto. De deur ging open en
een dame stapte uit. <br />
Ze droeg een zakelijk grijs mantelpakje maar haar haren liet ze heerlijk
wapperen in de wind. Ze stapte met kordate stap en was struis gebouwd. Ze liep
fier met het hoofd rechtop de taverne binnen en keek rond. Ik wenkte naar haar
en ze zette zich op de stoel tegenover mij. “Sheila Verdooleaghe om u te
dienen,” zei ze. “U wil beroep doen op <i>uus…</i> Ons detectivebureau,” zei
ze. <br />
“Klopt,” zei ik terwijl ik in haar diepblauwe ogen keek. Alle herinneringen
kwamen terug. <br />
“Zou ze mij herkennen? Ik ben verre van de lange slungel met lang warrig haar
van 25 jaar geleden. <br />
Naast keihard studeren en hardop dromen en plannen maken voor een eigen zaak
was ik keihard bezig met sport. Ik heb een bredere lichaamsbouw, mijn haar is
een stuk korter en ik heb een getrimde baard. Ik kwam meteen ter zake en Sheila
luisterde en nam nota’s. Terwijl aten we eerst een dagsoep, en daarna at ik
zalm met penne en dillesaus. Sheila koos voor een entrecote en een pintje.
Sheila had al meteen een plan klaar welks ze thuis zou uitwerken en eens dat
klaar was zou ze meteen aan de slag gaan, en natuurlijk zou ze regelmatig
contact opnemen om verslag uit te brengen van de stand van zaken.<br />
Dan keek ze me aan. Ze keek me recht in de ogen.<br />
“Hoe langer hoe meer <i>da ‘k joen</i> bekijk, hoe meer ik een raar gevoel
krijg,” zei ze.<br />
“Welk gevoel?” zei ik.<br />
“Een heel zalig gevoel,” zei ze. “Zalige herinneringen aan één van de fijnste
momenten in mijn leven.<br />
Wat is je naam ook alweer?” vroeg ze.<br />
<b>“Ruben Baelmans,”</b> zei ik.<br />
Ze nam mijn handen en wreef er zacht over met haar duimen.<br />
“Ruben,” zei ze.<br />
Ze beet op haar lip en ik zag dat ze een krop in de keel had. <br />
“Rubentje,” herhaalde ze maar ditmaal met een hoorbare snik in haar stem.<br />
<i>“Achter ol die joaren.<br />
Achter ol die ghodvedomsche joaren.<br />
Lot uus bieklappen moatje!<br />
Vanavond in de Dinky Toys, Dat es me stamcafétje. Je ghoa je doar ook geneiren,
geloof me.”<br />
</i>Ik stemde toe, geen idee hoe de avond zou uitdraaien.<br />
Maar de kaarten liggen nu wel anders. Ik ben gehuwd en heb twee schatten van
kinderen. Of zij iemand heeft in haar leven? Dat weet ik niet.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Die avond liep ik het gekende café op het stationsplein
binnen. Het café waar ik als jonge gast zo vaak vertoefde. De eerste stop van Roel
en ik als we vanuit Gent met de trein terugkwamen na een week studeren. Om dan
veel te lang te blijven hangen met onze vele kameraden.<br />
Ik ben er jaren niet meer geweest, en toch herkende Willem mij nog en zette hij
een pint voor mijn neus. Verderop aan de toog zat Sheila. Gekleed in een
ruitjeshemd en jeansbroek.<br />
Ze zag me en riep me terwijl ze een barkruk achteruit zette.<br />
“Ben zo content van joen were te zien moatje,” zei ze. <br />
We raakten aan de praat en ik vertelde over mijn zaak, over Roel die helaas
niet komen kon omdat hij na een drukke werkdag kiest voor zijn gezin en zijn
nog jonge kindjes. <br />
Ook vertelde ik over mijn huwelijk en mijn zoontje Brecht. En over mijn<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>bedrijf natuurlijk dat ik met mijn
spaarcenten heb opgestart, ook al verklaarde mijn vrouw mij voor gek. “Ge hebt
alles wat ge als man en huisvader kunt dromen, vaste job, stabiliteit,
zekerheid. En ge gaat dat opofferen<b>. Zot!”</b><br />
Maar ik vind dat je in het leven moet durven. En Roel dacht er net zo over.<br />
Gelukkig liep ons bedrijf al snel op rolletjes. <br />
Sheila keek me aan. <i>“Ghie ziet ghoed terechtgekomn,”</i> zei ze.<br />
<i>“En van ’t ghoeie hout gesneden.</i> Ondernemer zijn dat zit in je bloed.”<br />
De avond vorderde en ik maakte ook kennis met Sheila’s vriend. Het was verdorie
Lou van het jeugdhuis, en tevens zanger van één van de eerste groepkes die ik
live aan het werk zag. <b><a href="https://miguelsplekje.blogspot.com/2015/08/toen-die-ene-zomer-4.html" target="_blank">Grace&Beauty</a> <br /></b><span style="text-align: center;">Wat was dat een verrassing zeg</span><b><a href="https://miguelsplekje.blogspot.com/2015/08/toen-die-ene-zomer-4.html" target="_blank"><br /></a></b>Ik zag hoe Sheila en Lou naar elkaar keken, ik zag de liefde die uit hun ogen
straalde en ik voelde het warm worden.<br />
Lou trakteerde mij op een frisse schuimende pint en we babbelden honderduit.
Sheila vertelde zonder enige géne over die heerlijk pretentieloos herinneringen
aan <b>DIE ENE KERSTVAKANTIE!</b><o:p></o:p></p><br /><p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-64579936031683474432022-12-29T19:00:00.003+01:002022-12-29T19:00:48.997+01:00Die ene kerstvakantie 4<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrmANszK2yF1TVNeoKw9TI09U3OK5s9QNh8HQYSimyZ1NjwjT9TDTvlFIk2iDLZ3p4EOncomtM_1MeAToPnm_ztwoziTpt-31gilYddVXxWlQxavN63DHA4tjTQ85KKElHB5ElYdPLWqFqnwSkKzlEPvpKP0jJ909o4aMA2zuAFF8YZcRYtihbmQO0/s1300/7552898-mystic-kiss--Stock-Vector-romantic-kiss-sensual.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1040" data-original-width="1300" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrmANszK2yF1TVNeoKw9TI09U3OK5s9QNh8HQYSimyZ1NjwjT9TDTvlFIk2iDLZ3p4EOncomtM_1MeAToPnm_ztwoziTpt-31gilYddVXxWlQxavN63DHA4tjTQ85KKElHB5ElYdPLWqFqnwSkKzlEPvpKP0jJ909o4aMA2zuAFF8YZcRYtihbmQO0/w387-h309/7552898-mystic-kiss--Stock-Vector-romantic-kiss-sensual.jpg" width="387" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b>Het was de dag voor kerstmis.</b><br />
Er werd van mij verwacht dat ik mijn werk in de stallen zou opnemen, wat ik
meteen en met volle inzet deed. Sheila zou de hele dag haar moeder helpen in de
keuken en Jason deed zijn deel van het werk. Dan kwam hij bij me en riep me.<br />
<i>“Ey Ruben, ghoe bezig hé vent.<br />
Op e weke tied eje ghie wel vorderingn gemakt wi.”</i><br />
“Ik doe wat van mij wordt verwacht. En eerlijk gezegd, na wat er allemaal
gebeurd is lijkt me dat gewoon het beste wat ik kan doen. Tonen dat mensen op
mij kunnen rekenen, dat ik meer kan dan alleen maar aan mezelf denken en alleen
met mijn eigen bezig zijn.”<br />
<i>“Ruben, sorry.”</i> Zei Jason.<br />
<i>“Sorry da ‘k joen zo hard hein aangepakt. Da ‘k ghin vertrouwen gaven an
joen.”</i><br />
“Zand erover,” zei ik. <br />
“Ik had dat eigenlijk nodig, die botsing met de realiteit. Het besef dat niet
iedereen zit te wachten op mijn domme ideeën, op iemand die veel praatjes heeft
en weinig presteert.”<br />
<i>“Nee, keirel echt. Ek haddn da nie meugen doen. Joen zo hard aanpakken.<br />
‘k Zitten er echt mee Ruben.”</i><br />
“Omdat uw zus u hard heeft aangepakt.<br />
<i>“Nie alleine Sheila, ook voader en moeder,”</i> zei Jason.<br />
Ik wist niet wat zeggen maar reikte Jason de hand. Hij drukte mijn hand en trok
me dichter en gaf me een kameraadschappelijke knuffel. “<i>Lot us thope de
stallen kuuschen,” </i>zei hij <br />
We werkten stevig door en waren nog net voor de middag klaar met alles. Daarna
moesten we sneeuwruimen, het hele erf want er kwam veel volk over de vloer.
Vroeger dan anders kregen de stallen hun tweede beurt, ze moesten er echt
kraaknet bij liggen nu. <br />
Maar eens dat klaar was en we hadden ons gewassen en omgekleed werden we in de
watten gelegd.<br />
We kregen een glaasje schuimwijn en er stonden hapjes en koekjes op tafel en ik
maakte kennis met de familie die over de vloer kwam en ik werd er voorgesteld
of ik een nieuw lid van de familie was. Mensen stelden vragen en lieten me
voelen dat ik ook voor hen welkom was.<br />
Er waren de jongere neefjes en nichtjes die heel beleefd en toch heel schalks
waren. Dan ging iedereen aan tafel, ik zat naast Sheila die stiekem haar hand
op mijn dij legde terwijl ze mij recht in de ogen keek met een hartverwarmende
glimlach erbij. Er was het voorgerecht, een terrine van huisgemaakte paté, en
daarna gebraad van één van de varkens die hier op de hoeve werden groot
gekweekt. Het vlees was super mals en smaakte heerlijk. Er werd ook wijn
geschonken en ik kreeg ook een glas. De sfeer was warm, gezellig en hartelijk.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Dan werd ik door Moeder Greta verzocht om mee te komen. <i>“D’er
es etwien an de telefong voe joen,” </i>zei ze.<br />
Ik nam de telefoon af en hoorde de stem van mijn moeder.<br />
“Dag jongen zei ze. Alles goed met je.”<br />
“Ja,” zei ik. Ik ben<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>het werk hier al
goed gewoon en ik ben al goed opgenomen in de familie. Mag zelfs mee
aanschuiven aan de feesttafel.”<br />
“Zie je wel dat je kan jongen. Ik hoor aan je stem dat je je daar thuis voelt.
Dat je je goed hebt aangepast. En dat is wat we wilden jongen.”<br />
“Waar is vader.”<br />
“Ik ben hier jongen, en ik ben fier op je. Ik heb gehoord dat je je daar stevig
uit de naad werkt en dat zonder klagen of zonder conflicten.<br />
We hebben iets opgestuurd voor je, het zou vanmorgen met de post aangekomen
zijn.”<br />
“Wat?” vroeg ik.<br />
“Hahaa, verrassing jongeman,” zei vader.<br />
Dan kwam moeder Greta met een groot pakket waar ze zelf cadeaupapier rond deed.<br />
<i>“Dadde kwam vanuchten binn’n met de post, op joen name</i>,” zei ze.<br />
Ik nam het pak in ontvangst en opende het met een bonzend hart. Intussen kregen
ook Jason en Sheila hun pakjes en wisselden ook de andere familieleden elkaars
pakjes uit.<br />
Ik wist niet wat ik zag. Een heuse discman en een pakket met CD’s van mijn
favoriete groepen. Alsook een schetsblok en een set pennen en potloden.<br />
En een brief waarin vader enkele zeer persoonlijke woorden aan mij richtte. Ik
was echt tot tranen beroerd toen ik de woorden van oprechte bezorgdheid las.<br />
<br />
<i>“Ruben.<br />
Ik weet, je bent een dromer met een creatieve geest en je droomt ervan om ooit
schrijver, tekenaar of componist/tekstschrijver te worden. <br />
Maar het artistieke leven is een leven van onzekerheid. Velen zijn ervoor
geroepen, maar weinigen zijn uitverkoren om te slagen. Dus dit was echt niet de
weg die we je wilden zien inslaan.<br />
Bovendien. Ook de artistieke wereld is een wereld van bikkelharde concurrentie.
Je komt er alleen als je bereid bent om heel hard te werken en door te zetten.
En dat was wat je moeder en ik zoveel zorgen maakte. <br />
Je gebrek aan doorzettingsvermogen. <br />
Je gaf veel te snel op en veel te snel gaf je aan alles de brui.<br />
Je lummelde maar wat aan van hier naar ginder en naar mijn idee had je veel te
weinig ambitie.<br />
En waarin je ons het meest in teleurstelde. Je kon je fouten niet toegeven. Je ging
liever lopen van je problemen dan ze onder ogen te zien. Je ontweek de gevolgen
van je laffe gedrag, en dat kon ik als vader niet zomaar laten passeren.
Niemand houdt van lafaards Ruben. Als je niet kan toegeven dat je het niet
aankan of dat je een fout hebt gemaakt zal je nooit in staat zijn om iemands vertrouwen
te winnen.<br />
De belangrijkste dingen die je hebt in het leven zijn ambitie,
doorzettingsvermogen, arbeidsethos en het vermogen om je fouten en zwakheden
toe te geven en de bereidheid om eraan te werken.<br />
Zonder die dingen sta je gewoon nergens in het leven. Wat je moeder en nog het
meest van al ikzelf wilden was jou eens goed wakker schudden en met je beide
voeten op de grond zetten. <br />
We willen dat je beseft dat er een hele wereld van verschil is tussen de echte
wereld en deze van uw tienerdromen. De echte wereld is inderdaad saai. Dat is
werken en zorgen dat je werk in orde is, naar huis gaan en ook daar zien dat alles
op orde en opgeruimd is en op tijd in uw bed kruipen om de volgende dag weer
hetzelfde te doen. Dat is zuinig zijn met je geld en beseffen dat je niet
altijd kan krijgen wat je wil. <br />
Ruben. <br />
Je bent een verstandige jongen en je leert snel. En ik hoop dat je verblijf bij
de familie Verdoolaeghe u de ogen heeft geopend. En dat je een voorbeeld neemt
aan de zoon en dochter die uw leeftijd hebben. Dat je een voorbeeld neemt aan
hun ijver en vlijt. Ook zij houden van dezelfde leuke dingen waar jij van houdt,
maar ze hebben van jongs af aan geleerd dat het werk nu eenmaal voorgaat.<br />
Dat is het besef dat we je wilden bijbrengen.<br />
Ik hoop dat dit tot je is doorgedrongen.<br />
Liefs, je vader en moeder.”<br />
<br />
</i>Ik zat in de keuken met de brief in mijn handen. In de woonkamer klonken de
stemmen alsmaar luider, logisch de fles cognac ging rond. Sheila kwam de keuken
in en ging bij me zitten.<br />
“Schone cadeau vent,” zei ze.<br />
Ze zag dat ik ontroerd was en bekeek de brief die ik in mijn handen had.<br />
<i>“Van joen oeders,” </i>zei ze.<br />
Ik knikte, maar stopte hem toch weg.<br />
<i>“Dat es persoonlijk vent, dat moeje echt niet tooghen als je dat wilt.<br />
Moar ’t es ghoed dat de plooien were gladgestreken zien tusschen joen en joen
ma en pa.”</i><br />
“Ja dat is zo. En ik voel me nu echt veel beter in mijn vel.<br />
En dat is ook dankzij u Sheila. Merci ze.”<br />
“Ruben,” zei Sheila.<i> “’k Hein ook e cadeau voe joen.”</i><br />
“Oh ja,” zei ik.<br />
<i>“E heel persoonlijk cadeau. Mor je moet me beloovn dat bluuft tusschen uus.
OK?”</i><br />
“Tuurlijk wel Sheila.”<br />
<i>“Allez komt efkes mee,”</i> zei ze. <br />
We liepen naar buiten en meteen naar de schuur. Ze klom op een houten ladder
naar een verhoog waar stro werd gestockeerd. Daarna klauterde ze langs de
strobalen naar boven waar een verborgen ruimte was en waar een deken was en
zelfs een kussen.<br />
“Wat is dat hier allemaal?” vroeg ik.<br />
Sheila knoopte haar geruite hemd los en trok dit uit. Daarna liet ze haar
jeansbroek zakken. Ik kreeg meteen een stijve. “Wat zijde gij van plan?” vroeg
ik.<br />
Ze ging schrijlings op mij zitten, met haar bekken over mijn kruis. Ze knoopte
mijn hemd los en keek me recht in de ogen. Dan begon ze me te kussen. Terwijl
ze mijn hemd helemaal open knoopte en over mijn schouders plooide. Ik begreep
dat mijn hemd uit moest. Alsook mijn onderhemd. Ze streelde mijn buik en maakte
mijn broeksriem los. Ze zoende me in mijn hals en trok in een ruk mijn broek
naar beneden samen met mijn slip.<br />
Ze reed letterlijk over mijn harde penis en schoof zelfs haar slip opzij.<br />
<i>“Wat e ferm pak eje ghie zitten schatje,” zei</i> ze. <i>“’k Hadden ol ferm
vele ghoeste achter joen, mor nu nog vele meer wi.”</i> <br />
Ze stroopte mijn eikel en liet hem over haar schaamlippen glijden. Dan zakte ze
haar lichaam opnieuw en kuste mij opnieuw. Met een tedere passie die mij alles
deed vergeten. <br />
Ik maakte haar BH los en schoof de bandjes over haar schouders naar beneden, ze
schudde haar BH van zich af en nam mijn handen.<br />
<i>“Streelt me borsten schatje</i>,” zei ze terwijl ze zich rechtte en weer met
haar bekken over mijn penis schurkte. “Schoon borsten,” zei ik.<br />
Dan ging ze van mij af en trok ze haar slip uit. Ze nam een condoom uit haar
jeansbroek en haalde die uit de verpakking. Ze trok hem over mijn penis en ging
weer schrijlings op mij zitten. Ditmaal duwde ze mijn penis zo diep ze maar kon
in haar vagina. <br />
<i>“Hmmmm zalige pik,”</i> zei ze kreunend terwijl ze alsmaar heftiger op mij
begon te rijden. Ze streelde mijn borstkas en masseerde mijn schouders. <br />
Weer pakte ze mijn handen en legde deze op haar borsten. Haar prachtige ronde
borsten.<br />
Jeezes wat was die Sheila een machtige meid. Een machtige meid met een meer dan
machtig lichaam. Maar nog het meest van al een brok pure passie. Ze liet haar
lichaam opnieuw zakken en begon mij opnieuw te kussen terwijl ze fluisterde dat
ik mijn knieën moest optrekken. Ik begreep al snel waarom want voor ik het goed
besefte was ik het die mijn penis diep in haar heerlijke grotje begon te stoten
terwijl ze mij bleef kussen. <i>“Zalige joengen,” </i>fluisterde ze in mijn
oor. <i>“Toppezot zien’k van joen. Echt woar. Megatoppezot zien’k van joen.
Oooh Rubentje, zalig ventje.<br />
Ooooooh,”</i> kreunde ze steeds weer in mijn oor, of ik moest horen hoe heet ze
wel wal. Hoe heet ik haar maakte. Terwijl ik gewoon deed wat ze vroeg. Zij, een
meid die barstte van de goesting.<br />
Ik hoorde haar steeds luider kreunen, haar stem klonk hees en doorleeft. Ik
voelde de zweetdruppels die parelden over haar voorhoofd en op haar rug. <i>“Ek
ghoan kloarkomn,” fluisterde ze. “Oooh lekkere joengen, ek ghoan hier zo
keihard kloarkomn hmmmmm!”</i><br />
Daarna rechtte ze zich en kreunde ze ongegeneerd terwijl ze haar hoofd
achterover sloeg.<br />
Terzelfdertijd kwam ik klaar. Het condoom dat rond mijn penis spande vulde zich
met mijn zaad. <br />
Voor het eerst kwam ik klaar in de vagina van een meisje.<br />
Wat was dat een zalig gevoel.<br />
Maar even zalig was de tedere kus die erop volgde en die zeker een kwartier
duurde.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b>“Rubentje,”</b> fluisterde ze in mijn oor.<br />
Ze keek me aan met haar prachtige blauwe ogen.<br />
<i>“’k Zien toppezot van joen?”</i><br />
“Ben je verliefd?” vroeg ik.<br />
<i>“Verliefd es e groot woord.<br />
Mor ‘k hein zukke keiharde crush op joen vent.<br />
Met joen babbeln es e verademing.<br />
Bie joen zien eigenlijk ook.<br />
En ’k hein ol zo lange megavele ghoesting achter seks.<br />
Keure genoeg wi. Mor de crush moet er zien. <br />
Ey, ek ghoan nie in ’t nest met den eerste den besten badsluffer wi.<br />
Bie mien moet e vent e vent zien. En ghie e bewezen daje een echte vent ziet. <br />
Want je herpakt joen op ’t moment dat dat moet.<br />
En je kan werken.<br />
‘k Kregen ghoeste a ‘k joen bezig zagen in de stal. Mor ook als je je stoeg te
wasschen an de lavabo met de deure half open. Ghie zag mie nie, ek joen wel hmmmm.<br />
En ik zagen daje ghie e lekker lichaam heit Rubentje</i>.”<br />
Bij die woorden begon ze mij overal te kussen en te strelen. Ze nam mijn penis
en stopte die in haar mond en speelde ermee tot hij helemaal stijf was. Dan
deed ze er opnieuw een condoom over.<br />
<i>“Ek wiln daje op mien kruupt Ruben.<br />
En daje me poept met ol je kracht en ol je ghoeste.”<br />
</i>Ze duwde me weg en ging op haar rug liggen met haar hoofd op het kussen.<br />
<i>“Komt op mien liggen Ruben, en poept mien.<br />
Ghodverdomme, ‘k hein zukke ghoeste nu schatje,”</i> zei ze terwijl ze met haar
intieme delen speelde.<br />
Ik kroop op haar en duwde hem erin. Ze hielp me daarbij een handje. Daarna
begon ik te stoten. Sheila trok meteen haar benen omhoog zo kon ik nog dieper
binnendringen in haar heerlijke liefdesgrotje. Ik zette mijn handen op het
deken waaronder ik de houden vloer voelde en ging als een bezetene te keer. <i>“Jaaa
ventje dat es ‘t,”</i> hoorde ik haar zeggen terwijl ze haar nagels in mijn rug
plantte. <i>“Oooooh meinschenlief, mor es dat toch zalig, zo zaaaaalig!”</i>
kreunde ze alsmaar heftiger.<br />
Ik begreep wat ze wilde. Eens stevig genomen worden. En ik gaf haar waar ze zo
heftig en luid om smeekte<i>. “Oooh Ruben, ghie verstoan mien. Ghie verstoa
mien tenminste schatje!”</i><br />
Zo ging het zeker een heel kwartier door. Ik zag het genot en de goesting in
haar ogen, haar half open lippen waaruit diep gekreun voortkwam, haar hoofd dat
naar links en dan weer naar rechts draaide, haar lichaam dat alsmaar heftiger
schokte, haar tepels die zo heerlijk stijf stonden van de pure en diepe goesting.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Na een heftige vrijpartij lagen we uitgeteld in elkaars
armen.<br />
Sheila kuste mij en woelde door mijn haren.<br />
<i>“Ek ghoan joen missen aje were weg ziet,”</i> zei ze met een diepe snik in
haar stem.<br />
<i>“Echt woar, joen ghoan ‘k echt keihard missen.”<br />
“En ‘k hopen da je meugt ekeje kom helpen van de zomer. Da we were thope zien.”</i><br />
“Geef toe, ik ben meer dan een crush voor u.”<br />
Sheila zuchtte diep.<br />
<i>“Ruben, schatje.<br />
Dat moment dat we nu hadden.<br />
Dat was het soort seks woar da ‘k in me kamer olsang zo stiekem van
fantaseerde.<br />
Mienen eerste keer was met Gauthier, en ja dat was spannend.<br />
Mien maagdelijkheid gepakt terwijl da ‘k voorovergebogen lagen op ’t voorwiel
van de tracteur.<br />
Voe den eerste keer e piet tusschen me benen.<br />
Mor ’t was van korte duur, en ‘k verlangde na meer.<br />
Op fuiven en in de jeugdcafés gasten leren kennen, seks op ’t WC, in ’t gras,
of achter e muurtje. En achteraf dat gevoel van schaamte of teleurstelling a zo
e gast joen niemeje ziet stoan.<br />
Toene d’er e helen tied genoeg van g’had.<br />
En toene kwam je ghie. Het idee dat er e joenk gastje sliep in de kamer neffest
de mien.<br />
‘k Hadden ol langer ghoeste om stiekem in joen kamer binnen te dringen vor e
ghoe poeptje. Mor Jason en Pa en Ma slapen hier ook nog, en stel je voorn dat
ze uus zoen horen.<br />
Nee, toene liever hier. Op me pleksje woar da ‘k mien olsang wegduukn a ‘k echt
genoeg hein van olles. Van olle zever roend miene kop. Me overpeins pleksje.<br />
Ziet eerlijk, was ’t joen eerste keer?”</i><br />
Ik bloosde en knikte van ja.<br />
“Nog nooit eerder e meisje gekust, gestreeld? In eur bloten gezien?”<br />
Dat wel.<br />
Maar…<br />
Ik dacht dat ze afknapte, maar dan hoorde ik van andere jongens dat ze dat wel
meer deed.<br />
Veinzen dat ze goesting had, Van alles doen en van alles toelaten. Maar op het
moment dat ik het condoom uithaalde wilde ze niet meer. Ze was er nog niet
klaar voor zei ze.”””<br />
<i>“Allez ghow, een aanstellerig trutje dus.”</i><br />
Ik moest erom lachen.<br />
“Es toch ezo.<br />
<i>Of je ghoat vor e joengen, of je zeg van den eerste keer daje d’er nog nie
kloar voor ziet.<br />
En ek ghoan vor e joengen.”</i><br />
“En gij ging voor mij.<br />
Ik durfde er niet eens aan denken.<br />
Ik vond u ook knap, maar ik dacht dat gij mij maar een sukkel zou vinden omdat…
“<br />
<i>“Nee schatje,”</i> zei Sheila.<br />
<i>“Ek verstoan dadde daje ghie joen weg in ’t leven zoekt. En daje soms peinst
‘ah die volwassenen met ulder gezever’.<br />
Ek hein dat ook vele gepeinst wi, vraag mor a voader en moeder.<br />
Doarmee da ‘k mien e betje herken’n in joen.<br />
Mor d’er es zovele meer Ruben.<br />
Vele meer dan da ‘k me woorden kun verteln.<br />
Ruben.<br />
Kust me.<br />
Lot us nog e betje van mekoar genieten.<br />
Der zien nog kapoten genoeg wi.<br />
En voader es zat moeder es moe en Jason ligt ook ol in ze nest.<br />
Lot deze nacht e momentje vor uusschen tweeën zien Ruben.”</i><br />
Bij die woorden kuste ze me opnieuw met die ingehouden passie die zo kenmerkend
was voor haar.<br />
En die elk moment zo heftig kon opvlammen.<br />
Deze nacht was veel te kort en ik stond de volgende ochtend met kleine oogjes
in de stal.<br />
Maar verdomme… Het was het meer dan waard.<o:p></o:p></p><br /><p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-30032534796538318322022-12-28T13:45:00.002+01:002022-12-28T13:45:33.710+01:00Die ene kerstvakantie 3<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizgr-xoKb64YY0mDVGitWPhU7ohPuJPbkT2kH2qkcKvpZxfIrCXd6-z1WXeL1fvFh0qQlWFZv0CHVMoY1OjuEP4h1PRuIh4JL_ucuBXIZIsRXTN7ObYW1-0bI1Bgi_5qihtNKbxG6BFCety3qHbXmf6ZAFMgHhwVrfBQ3NzUl2lvTgTYts6ZlTVLKB/s2048/IMG_20210116_140125.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizgr-xoKb64YY0mDVGitWPhU7ohPuJPbkT2kH2qkcKvpZxfIrCXd6-z1WXeL1fvFh0qQlWFZv0CHVMoY1OjuEP4h1PRuIh4JL_ucuBXIZIsRXTN7ObYW1-0bI1Bgi_5qihtNKbxG6BFCety3qHbXmf6ZAFMgHhwVrfBQ3NzUl2lvTgTYts6ZlTVLKB/w351-h263/IMG_20210116_140125.jpg" width="351" /></a></div><br /><p></p><p><br /></p><p><br /></p><p class="MsoNormal">De dagen gingen voorbij en kerstmis naderde.<br />
Ik begon alsmaar beter om te kunnen met de routine van het vroeg opstaan, het
doorwerken en het strakke schema met dingen die gedaan moesten worden. <br />
Sheila prees mij voor mijn vooruitgang, maar haar broer Jason bleef mij met
gereserveerdheid en wantrouwen benaderen. Maar Sheila zei dat ik mij dat niet
teveel moest aantrekken. <br />
<i>“Jason doet hem harder voorn dan dat ie es,”</i> zei ze.<br />
<i>“Je doet alsof hij even ghoed de boerderij kan leiden of zijn voader, mor je
moet zelve nog vele leren wi. En lik dat ie met joen ommeghoat, dat zoe voader
zelfs niet tolereren.<br />
En je weet heel ghoed dat ie moet leren om iedereen e kanse te geven. <br />
Mor ja met uzze vorige knecht was dat ook ezo. ’t Was e jeugddelinquent van
juuste over de schreve.”</i><br />
“Van wat?” vroeg ik om dan te beseffen dat ik haar onderbrak.<br />
<b><i>“De schreve,</i></b><i> de Fransche grenze. Die grenze es hier achter e
veldslag getrokken en de dorpen hier verderop, Hondschoote, Oost-Cappel,
Ghyvelde, Bray Dunes ollemolle oorspronkelijk Vlaamsche dorpen woar dat de
meinschen nog generoasjes lange Vlams klapten woaren voorghoed Frans
grondgebied. En niemand die uzze mening doarover vroeg. Dat heit lange geknaagd
bie de meinschen en ’t gevoel bleef dat die grenze uus werd opgedrongen, zonder
dat iemand uzze mening vroeg. Doarom klappen we nog olsang van ‘De Schreve’.
Getrokken lik daje e blad papier in tweeën deelt.<br />
Mor Gauthier,” zei Sheila haar betoog verder zettende. “Dat was tot verbazing
van moeder e werker en één die rap leerde. Moeder die d’er ook niet mee gediend
was droaide bie. Mor Jason bleef mor vasthoedn aan ze vooroordelen.”</i><br />
“En waarom werkt die Gauthier hier niet meer?” vroeg ik.<br />
<i>“Gho ja, dat was mien schuld.<br />
‘k Woaren zot van die gast die vuuf joar oeder was dan ek. <br />
Als veftienjoarige snotneuze vonden kik nietend opwindender dan die keirel
roend me vinger te winden en ghoeste te doen kriegen. Je vond mien ook te joenk
hé, mor toch kregen kik hem zo verre dat ie mien langs achter pakte terwijl da
‘k leunde op ’t voorwiel van de tracteur op ne veels te warme zomerdag. Juste
terwijl da ‘k kloarkwamn stoeg voader neffest uus.<br />
Ek kreegn huusarrest voe de rest van ’t verlof en Gauthier vloog buutn.”<br />
</i>“Dus gij had seks op uw vijftiende, amai. Ik ben nog maagd,” zei ik.<br />
<i>“Dat moeje ze tied geven. ’t Es beter te wachten en seks t’hein met etwien
die echt voe joen wilt ghoan en omgekeerd dan dat ’t teleurstelling es.”<br />
</i>“Je hebt misschien gelijk zei ik.”<br />
We zaten in de schuur waar de tractor stond en bedacht me dat we net op de plek
stonden waar Sheila voor het eerst seks had. Ik zag het zo voor me en dacht
ineens. “Hey dat mokkel naakt zien moet de max zijn.” Maar ik hield die
gedachte voor mezelf en verdreef ze <br />
Sheila keek me aan en glimlachte.<br />
<i>“Kom we ghoan nog e betje deuredoen zekers? De kaboetertjes ghoan ’t nie
doen wi,” </i>zei ze terwijl ze hard op mijn been sloeg.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Nu ja ik alleen aan het werk in de stallen en Sheila hielp
haar moeder met de voorbereiding van het kerstdiner. Want er zou op kerstavond
heel wat familie over de vloer komen en sommigen zouden zelfs blijven slapen.
Ik zou met Jason de kamer moeten delen want er zouden een tante en nonkel in de
logeerkamer blijven slapen, er werd zelfs al een bed tegen het mijne geschoven.<br />
Vader Johnny werd ontslagen uit het ziekenhuis maar hij moest nog veel rusten.
Hij kwam wel eens kijken en zag me bezig.<br />
<i>“Je doet dat ghoed moatje,” </i>zei hij terwijl hij naar me toe liep en mij
een schouderklopje gaf.<br />
<i>“Je meug joen oeders ulder vertrouwen nie zo beschamen vent,”</i> zei hij<i>.
“Dat es echt ’t domste wat daje als zeune of dochter kan doen.<br />
Ze meen ziender dat ghoed met joen wi. Mor ze zien teleurgesteld. <br />
En dat geldt zeker voe joen voader Ruben.”</i><br />
“Ik weet het, ik had dit niet mogen doen,” zei ik.<br />
<i>“Je moe nu vooral toogen daje kan deurebietn. Da je kan voortdoen, hoe zwoar
dat ’t ook es. Je voader heit schrik daje te weinig karakter heit voe te kunnen
standhoeden in de wereld.<br />
Als je olsang te rap opgeeft kom je nauwers we vent, verstoa je dadde?”</i><br />
“Ik denk het wel,” zei ik.<br />
<i>“Allez ghow doe mo vors je ziet er biekan,” zei</i> Johnny terwijl hij me
nog een stevige schouderklop gaf. <br />
Ik begon mij meer en meer thuis te hoeven op deze oude hoeve die al vele
generaties in het bezit was van de familie Verdoolaeghe. Kleine hardwerkende
boeren die heel hard aan elkaar hingen.<br />
Sheila vertelde over hoe haar grootouders tot aan hun dood in de hoeve bleven
wonen en door haar en door haar moeder verzorgd werden tot op het sterfbed toe.
Dit ging zo al generaties tot lang voor de Franse revolutie.<br />
<br />
’s Avonds na het laatste werk in de stallen waren Sheila en haar moeder nog
altijd bezig in de keuken. Jason zat voor de TV en vader lag in de zetel te
rusten.<br />
“Kan ik helpen?” vroeg ik aan Sheila en haar moeder. <i>“Ghoed daje da vraagt
joengn,”</i> zei moeder Greta. <i>“Kiekt, je meugt die asperges in de hespe
rolln</i>,” zei ze<i>. “Drie per stek en de koptjes moeten bloot zien, ghoat
dat lukken vent?” </i>vroeg ze.<br />
Ik knikte van ja en wilde aan de slag gaan. Maar Sheila greep mij vast.<i>
“Misschien eerst je handen wasschen,” </i>zei ze terwijl ze mij naar de
gootsteen duwde.<br />
“Deed ik toch al en heb andere broek en hemd aangetrokken ook.”<br />
<i>“Je kan noois tevele joen handen wasschen vent,”</i> zei ze. <i>“Zeker als
je met etenswaren bezig ziet.”</i><br />
Ik waste mijn handen, Sheila gaf aanwijzingen. <i>“De rug van joen handen ook,
en ook hiertusschen.<br />
Jamoja, ‘k hein dat ol geleerd van de thuusverpleegster die mien grootoeders
kwam verplegen wi. Die heit uus ’t belang van handhygiëne echt d’erin
gestampt.”</i><br />
Dan ging ik aan de slag. Het werd gezellig in de keuken en er werd honderduit
gepraat, gelachen en grapjes gemaakt. Het ijs brak definitief en ik voelde mij
hier echt welkom. Ik werkte zo goed mogelijk door want ik wilde hen niet
teleurstellen. Moeder Greta stond achter mij en knikte tevreden.<i> “Dat es
tenminsten werken se. Doeje dat gheiren werken in de keuken.”</i><br />
“Ja, maar niet zoals afgelopen zomer in die taverne in Oostduinkerke,” zei ik.
Het werk deed ik er graag, maar de bazen en sommige personeelsleden waren een
nachtmerrie.”<br />
Sheila vertelde wat ik haar al had vertelt. En moeder Greta begreep.<br />
<i>“Ja aje zukke diengn meemakt verstoan ‘k daje weg wilt,”</i> zei ze. <br />
Nadat het werk klaar was en we met z’n drieën de afwas deden kwam Jason
slaapwel zeggen. Hij gaf zijn moeder en zuster een kus en dan vermaande Moeder
Greta hem.<i> “D’er es hier nog etwien wi.”<br />
“Slaapwel Ruben,” </i>zei hij waarna hij wilde naar zijn kamer gaan.<br />
<i>“Komt ekeer hier,”</i> zei Moeder Greta waarna ze hem duidelijk maakte dat
hij mij met respect moet behandelen en ophouden met te doen alsof hij hier de
baas was.<br />
<i>“Voader es boas hier op de boerhofstee, en niemand anders. Aje wilt de boas
zien zoekt een eigen boerhofstee en betaalt toen ook olle rekeningen zelve.
J’eit hoort hé veugel,”</i> <br />
Jason droop af en sloot de deur.<i> “Wiender zien toen ook ghoan slapen, hé
vent,’ </i>zei Sheila.<i><br />
“Want ’t es morgen were vroeg dag hé.”</i><br />
We gingen naar boven en ik trok mijn pyama aan om in mijn nest te kruipen. Maar
dan ging de deur open.<br />
<i>“Kom je nie efkes bie mien? Betje babbeln en zo,”</i> vroeg Sheila.<br />
Ja dat wilde ik wel en even later zaten we op bed de stereo stond op een net
hoorbaar volume en het enige licht kwam van het nachtlampje. Sheila had een
stereo op haar kamer, en ernaast een uitpuilende kast vol CD’s. Ook had ze
rekken en kasten met boeken. Ook op haar bed en haar nachttafeltje lag het vol
met boeken.<br />
“Leest gij zoveel?” vroeg ik.<br />
<i>“’t Es ’t liefste wat dan ‘k doen,” </i>zei Sheila.<i><br />
“Beter dan die stomme televiesje, pfff dat trekt toch ol op nietend. Zeker die
Vlaamsche series nie. Of ol die stomme quizjes. Hier ken je dadde?” </i>zei
Sheila terwijl ze warempel een boek van Jef Geeraerts op mijn schoot gooide.<br />
“Die schrijver zijn naam heb ik wel eens gehoord. Maar eigenlijk ben ik niet
zo’n boekenlezer. Ja stripverhalen of magazines over skaten. Soms teken ik ook
zelf, of schrijf ik teksten en scenario’s en zo.”<br />
<i>“Ewel, toch e reden om meer te lezen. Dat verbetert je woordenschat,
verruimt je weireld en je doet massa’s nieuwe ideeën op.”<br />
</i>“Moet al boeken lezen voor ’t school. Volgende maand heb ik weer een
boekbespreking.<br />
Vind dat eigenlijk mega saai, echt.”<br />
<i>“Die boekbespreking ja, dat es deurebietn hé.<br />
Mor ’t lezen zelve. Die microbe hein ‘k overgekregen van iemand die mien heel
dierboar es</i>,” zei Sheila terwijl ze een ingekaderde foto van haar
nachtkastje nam en die op mijn schoot legde. Ik zag de foto van een guitig
meisje met donkerblond haar en speelse sproetjes die met een licht ondeugende
glimlach in de camera keek.<br />
“Kathy,” zei Sheila met een snik in haar stem.<br />
<i>“Thope hein wiender vele gelezen, hier in ’t bedde of bien eur in ’t bedde.
Elk een hoofdstuk.<br />
In ’t begin vele griezelverhalen, lekker spannend. Loater ook andere, meer
serieuze boeken. Boeken van verre boven uzze leeftijd. Of we lazen boeken thuis
en vertelden doarover op weg naar ’t schole en terug.<br />
Och Kathy moksje,”</i> zei ze terwijl een traan over haar wangen liep.<br />
“Is er iets met Kathy gebeurd?” Vroeg ik terwijl ik over haar rug wreef.<br />
Sheila keek mij aan en vertelde over die ene dag dat ze te laat thuis vertrok
en Kathy niet op de plaats van afspraak zag staan. Die dag verdween Kathy
spoorloos. <br />
Sheila was ontroostbaar en voelde zich schuldig, en nam de schuld van haar
verdwijning op zich. Had ze zich niet overslapen, dan was Kathy verdwenen, zo
zei ze. Maar haar ouders en nog meer de ouders van Kathy praatten dit uit haar
hoofd. Sheila wilde toch iets terugdoen en organiseerde een zoektocht. Die
zoektocht kwam op TV en de toen elfjarige Sheila gaf zelfs een interview.<br />
Huilend hield ze de foto van Kathy in haar handen. Ik trok haar dichter en
wreef zacht over haar rug.<br />
Ik hield op toen ze de foto opnieuw weglegde.<br />
<i>“Doe mo vors wi,”</i> zei Sheila.<br />
<i>“Da’s zalig wat daje deed.”</i><br />
“Bedoel je dit?” vroeg ik terwijl ik opnieuw over haar rug wreef.<br />
<i>“Jaaa, zalig vent, echt.”</i><br />
Ze keek mij aan, met een zachte glimlach.<br />
<i>“Ghie ziet e toffe gast,” </i>zei ze.<br />
Ze lachte haar tanden bloot en keek me aan met haar prachtige staalblauwe ogen.
Ze legde haar hand op mijn dij.<br />
<i>“En ’t es gheistig babbeln met joen.”<br />
“D’er zien nie vele ghin gasten met wien daje e gesprek op niveau ku voeren.”</i><br />
“Ik doe mijn best, en dit is een heel prettig gesprek over de dingen die we
leuk vinden.”<br />
<i>“Ach weet je? De meeste gasten hier kunn’n alleine mo babbeln over voetbal,
auto’s, brommers en voe de reste es ’t ol vulle klaps en denigrerend doen na de
meisjes.<br />
Ze peinzen dat dat stoer es, mor ek knappen doar serieus op of. Etwad in je
koptje hein meug wel wi aje als gast meer wilt mé mien.”</i><br />
“En jij denkt dat ik iets in mijn kopke heb?” vroeg ik.<br />
<i>“Nee Ruben, ek peinzen dat niet.<br />
Ek zien dat zeker,”</i> zei Sheila terwijl ze haar arm rond mijn hals sloeg en
dichter trok.<br />
Waarna ze mij een zachte zoen op de mond gaf.<br />
<i>“Ghoa nu mor nog e betje ghoan slapen, ’t es morgen vroeg dag,” </i>zei ze
dan terwijl ze speels door mijn haren woelde.<br />
Een uur later was ik nog altijd klaarwakker en keek ik naar het raam waar ik
het helder witte maanlicht naar binnen zag schijnen, welks versterkt werd door
de sneeuw die er lag.<br />
Die kus van Sheila, die blik in haar ogen, haar lieve zachte stem.<br />
Ik kon het niet uit mijn hoofd zetten.<o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-64181468322030465052022-12-27T22:39:00.000+01:002022-12-27T22:39:04.183+01:00Die ene kerstvakantie 2<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg53rqz7pnk0EejpNG9b0rltCZNNdMOQ4Et-o-nrE4ILLZObQN8-TOKqifG03a-B3bcISvHHaptxvRBC0YDOhLZrH4zyH94xFoRO8eZuwWeguUMbvXBVuCpPNURXzkSY9Fy3a1C-_cd3M0u66ljWKsCgsW0PS1M6-Y8FLYGLw5KVPJFpJI_TS57zqFu/s3968/IMG_20220217_123927.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2976" data-original-width="3968" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg53rqz7pnk0EejpNG9b0rltCZNNdMOQ4Et-o-nrE4ILLZObQN8-TOKqifG03a-B3bcISvHHaptxvRBC0YDOhLZrH4zyH94xFoRO8eZuwWeguUMbvXBVuCpPNURXzkSY9Fy3a1C-_cd3M0u66ljWKsCgsW0PS1M6-Y8FLYGLw5KVPJFpJI_TS57zqFu/w399-h299/IMG_20220217_123927.jpg" width="399" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Ik werd wakker en voelde hoe de warmte van mijn
donsdeken ineens werd weggerukt en ik alleen nog de kilte van de onverwarmde
kamer voelde.<br /></span><i style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">“Kom vent, opstoan. Ghoa je zere ghoan woasschen en aankleden, te
zessenhoalf ontbijt en ghin minuute loater,”</i><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"> zei Sheila kordaat.<br /></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Ze had haar slaapkleed nog aan, daaronder zag ik haar gestroomlijnde lichaam en
haar borsten die ze fier vooruitstak. Ik bedacht me dat die meid er best mocht
wezen. Maar ik borg mijn fantasieën snel weg. “Die meid is niets voor u Ruben,”
vermaande ik mezelf.<br /></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Ik waste me aan de wastafel in mijn kamer en trok mijn kleren aan. Toen ik in
de keuken kwam werd er al snel een bord met spek met eieren voor mijn neus
gezet. Het rook heerlijk en die eieren zagen zo diep geel bijna oranje. Dit
moesten wel scharreleieren zijn. Net zoals de eieren die we soms krijgen van
onze buurman. Die zien ook zo donkergeel.<br /></span><i style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">“Bon,”</i><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"> zei Moeder Greta. </span><i style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">“Ek ghoan sebiet mé voader na de klinieke.
Ghiender zorgt dat ’t werk gedoan es. Koeien melken, zwiens en kiekens eten
geevn, de peirden roskammen, en Sheila, ’t Ghoa joen toer zien voe te maken da
’t eten op tafel stoat wi. Kiekebilln met appelmoes – ’t zit er nog in de
diepvries – en patatten. Ghoat dat lukken meid?”<br /></i><i style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">“Mo tuurlijk moedertje,”</i><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"> zei Sheila. Waarna vader en moeder afscheid
namen.<br /></span><i style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">“Zorgt ghoed voe de boerhofstee</i><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">,” zei vader.<br /></span><i style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">"’t Es thopen dat voader were thuus es tegen de kerstdag,” </i><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">zei Sheila.<br /></span><i style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">“Tuurlijk wel,” zei Jason. Die dokteurs kunn’n vele wi den dag van vandaaghe.”</i></p><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 104%; mso-ansi-language: NL-BE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br />
Dan gaf Jason mij een por. <i>“Kom vent, tied voor an de slag te ghoan.”</i><br />
“Mijn bord is nog niet leeg!” Protesteerde ik.<br />
<i>“Betje rapper eten vent, ’t werk wacht niet wi. Kom eerst de koeien,”</i>
legde Jason er meteen de pees in.<br />
<i>“Ey Jason, rustig an hé vent,” </i>reageerde Sheila terwijl ze haar broer
met een striemende blik aankeek.<br />
“Jaja,” zei Jason terwijl hij met een knik aangaf om hem te volgen.<br />
Het was verrekt koud. Kouder dan gisterenavond. Er lag overal rijp en de
plassen op het erf waren bevroren.<br />
<i>“D’er hangt sneeuw in de lucht,” zei Jason. “Smoet mo je kitten, we ghoan
meugen sneeuw ruumn sebiet. Wet je
wadde? Pakt mor ol ’t strooizoet en de schuppe in de schuure. En smiet mor heel
’t erf vul met zout. We wiln nie dat er ier iemand ze benen breekt.”</i><br />
Ik liep de stal in en zocht naar het strooizout. Ik keek af en toe naar de
geopende schuurpoort of Jason er niet aankwam, want als het te lang duurde naar
zijn zin zou hij weer uitvliegen. Maar ik vond al snel een emmer met daarop in
koeien van letters ‘strooizout’ erop en ernaast een grote schop. Even later
schepte ik het zout op de schop en strooide het over het erf uit. Ik werkte zo
snel mogelijk, en vond het stiekem jammer dat ik niet met Sheila mocht helpen.<br />
De wind wakkerde aan en blies in mijn gezicht. Ik hoopte dat de sneeuw nog wat
zou uitblijven, want het was zo al moeilijk genoeg om te wennen aan het harde
werk op deze kleine familiale boerderij.<br />
Eens klaar met het zout strooien liep ik naar de stal waar Jason me kortaf
opdroeg om de koeienmest te verzamelen en daarna alles schoon te spuiten.<br />
Ik werkte hard, maar begon stillaan te balen van heel de tijd maar te moeten
werken zonder ook een momentje voor mezelf. Waarom wil iedereen dat ik mij met
dat soort zaken bezig hou? Dat ik mij de hele dag loop af te jakkeren? Een
moment voor mezelf, niet altijd mezelf moeten afbeulen. Is dat nu zoveel
gevraagd?”<br />
<i>“Kom vent doe vors ’t werk wacht!” </i>hoorde ik Jason zeggen. Hij stond
achter mij met zijn handen in zijn heupen. Zijn benen wijdt uit elkaar en zijn
striemende blik in mijn richting. Ik versnelde mijn tempo en deponeerde de mest
op de mesthoop. Daarna spoot ik alles schoon en ging ik er nog eens over met de
schuurborstel. Daarna moest ik de troggen met voeder voor de koeien vullen. De
dieren storten zich meteen op hun verse voer.<br />
Daarna hetzelfde in de varkensstal, hier werd de mest in een speciale citerne
bewaard en ook hier moest alles brandschoon zijn. Hier bestond de vloer uit
tegels en die moesten geschuurd worden. <br />
En ook hier hield Jason mij de hele tijd in de gaten met zijn stuurse
minachtende blik.<br />
Dan kwam Sheila langs, net als haar broer droeg ze een ruitjeshemd en daarover
een dikke jas, een oude jeansbroek die dienst deed als werkbroek en een koppel
degelijke laarzen tot net onder de knie. Dat vader aandrong om oude kleren in
te pakken en zeker mijn laarzen niet te vergeten deed mij al vermoeden dat ik
hier terecht zou komen.<br />
<i>“En gastjes ghoat het e betje?” </i>vroeg ze.<br />
<i>“D’er es nog vele schaafwerk an uzze logé wi,” zei Jason. <br />
“’t Ghoat nippe zien om voe de noene gereed te zien.”</i><br />
<i>“De kiekens kunnen wachten tot achter ’t eten. Misschien kuje Ruben
meepakken aje ’t tarweveld ghoat omploegen.”<br />
“Dat ghoan ‘k wil alleine doen. Lat hem nu mor de kiekens doen en de boel in ’t
kiekenkot proper maken. Dat ghoa vele beter zien.”</i><br />
“Jason,” zei Sheila. <i>“Als ie d’er ghin ghoeste meer in heit hé, komt het
nooit meer ghoed tusschen Ruben en zien voader en vliegt ie buutn.”<br />
“Es dat uus fucking probleem?”</i> riep Jason ineens uit!<br />
<i>“Nie alleine volt ol ’t werk ier op uzze nekke omwille van die operoasje van
pa. We meugen hier nu nog babysit speeln voe diene sukkelaore ook. Je ku
ghodverdomme nog ghin bustel vasthoedn de ghodverdomsche pezewever. Allez kom
vent, makt daje in ’t kiekenkot ziet of ‘k schuppen je d’er naartoe.”</i><br />
<i>“Nu es ’t genoeg!”</i> riep Sheila.<br />
“Ghie makt daje in je tracteur zit en koelt doar mor e betje of,” zei ze
kordaat.<br />
<i>“En ghie begunt ol met olles proper te maken in ’t kiekenkot. Ek kom straks
efkes bie joen langs,”</i> vervolgde Sheila.<br />
<br />
Ik ging naar het kippenhok. Daar brak ik. Ik zette me op een houten constructie
die diende als speeltuig voor de kippen en barstte in tranen uit.<br />
Ik wist even niet waaraan of waaraf, alleen dat ik de boel voor mezelf ferm
verkloot had en die mensen hier vooral tot last was.<br />
Dan voelde ik een zachte hand op mijn schouders.<br />
<i>“Moatje,”</i> hoorde ik de zachte stem van Sheila zeggen. Ze trok me dicht
tegen zich aan en woelde door mijn haren. Ik de verte hoorde ik de tractor
waarmee Jason naar het tarweveld reed.<br />
<i>“Vertelt ekeje, wat es ’t er zo scheef gelopen tusschen joen en joen voader
dat ie joen wilt buutnsmieten?”</i><br />
“Ik heb gewoon alles verkloot. Mijn studies, ik weet gewoon niet welke richting
ik wil volgen. Ik ben begonnen in het ASO. Moderne talen, handelswetenschappen,
verkoop. Het lag me allemaal niet.<br />
Dan technisch, ook daar lagen de vakken me echt niet.<br />
Dan probeerde pa mij warm te maken voor handenarbeid en hij overtuigde een
vriend die een schrijnwerkerij had om daar aan de slag te gaan.”<br />
<i>“Mor dat deje ook nie geiren.”</i><br />
“Jawel maar… <br />
Ik trok liever op met mijn maten. Ik liet me door hen onder druk zetten. Toen
van mij verwacht werd dat ik in de schrijnwerkerij zat, zat ik met mijn maten
op de skateramp of trok ik met hen door de stad, wat rondhangen, kloterij uithalen.
Tot mijn maten en ik in aanraking kwamen met de politie en die mij thuis hebben
afgezet. Ja toen zat het er serieus op natuurlijk.”<br />
<b>“Ai!”</b> zei Sheila. <i>“Dat mocht je dus echt nie gedoan hein hé vent.<br />
Nooit het vertrouwen van joen ouders beschamen,”</i> zei ze terwijl ze mij
berispend aankeek.<br />
<i>“Je kan in de clinch liggen met je ouwelui. Mé sloande deuren naar je kamer
gaan of een keer ghoed tegen de groend stampen. ‘k Hein dat ook ollemolle
ghedoan wi, zie mor zeker.<br />
Mor diengn in den duuk doen, liegen, ulder vertrouwen beschamen.<br />
Dat is niet alleine heel lelijk en gemeen. Maar je brengt daarmee nog ’t meest
van ol joen eigen in de miserie.<br />
Hey, je pa en ma doen zovele voe joen. Ze zorgen voor e veilig nest, een warm
bedde, eten op tafel en ze betalen joen rekening d’er nog ekeje bovenop. Dus e
klein beetje respect es dus nie tevele gevraag hé.<br />
Eerbied voe je voader en je moeder. Hoe hard daze ook zagen en hoe moeilijk da
ze ’t joen maken.<br />
Je moet dat olsang hier in je koptje hoedn. Je moaten zien vervangbaar. Mor den
dag dat jouw ouders er niet meer zijn. Dan ga je een leegte voelen die met
niets anders te vergelijken is.<br />
Ik had dat bij mijn grootouders die ik tot aan hun dood verzorgde en hun dood
veroorzaakte bij mij al een diepe leegte. Wat gaat dat zijn als ik mijn ouders
verlies?<br />
Mijn grootvader zei het me zelf al. “Hoedt je voader en moeder olsang in ere
Sheila. Ze zien d’er mor vor e korten tied.”<br />
Dat hein ‘k nooit vergeten. Nooit!”</i><br />
“Daarmee! Ik heb het gewoon allemaal verkloot, enkel en alleen omdat ik mijn
zin wilde doen. Omdat ik liever tekende en teksten schreef in plaats van mijn
huiswerk te maken. Omdat ik liever optrok met mijn maten in plaats van aan het
werk te zijn in die schrijnwerkerij.<br />
Daarmee dat vader en moeder me niet geloofde toen ik hen wilde duidelijk maken
waarom ik na een week al de brui gaf aan die vakantiejob in Oostduinkerke.<br />
Pa gooide gewoon de telefoon dicht toen ik belde om mij te komen halen.<br />
Telkens opnieuw, zonder dat ik de kans krijg om iets te zeggen. Ik hoorde hem
nog zeggen ‘die snotneus stelt zich weer aan’.<br />
Maar ik kon daar echt geen minuut langer blijven bij die zotte<i> alcolieker </i>van een baas
en dat hysterische wijf van hem. Dus heb ik maar mijn sporttas met spullen
genomen en na enkele dagen aan zee te hebben verbleven, onder andere bij een
goeie maat die daar ook een vakantiejob deed en met anderen een appartement
deelde, keerde ik dan maar met tram en trein terug naar huis. Zonder geld had
ik geen enkele keuze dan zwartrijden. <br />
Maar ik werd betrapt en was zo dom om met die conducteur in discussie te gaan.
Politietussenkomst en die hebben mij thuis afgezet, waarna de hel pas goed
losbarstte.”<br />
Tranen liepen over mijn wangen terwijl ik mijn verhaal deed.<br />
<i>“Ja, als je eine keir ’t vertrouwen van je ouders schendt,” </i>zei Sheila.<br />
“Ik zou zo graag hun vertrouwen terugwinnen en bewijzen dat ik echt wel mijn
leven richting wil geven en dat ik kan doorzetten en ergens voor gaan.”<br />
<i>“En ek ghoan joen doarbie helpen,”</i> zei Sheila terwijl ze mij een tedere
knuffel gaf, waarna ze mij aankeek en mij… Warempel op de mond kuste. <br />
Haar warme lippen tegen de mijne terwijl ze door mijn haren woelde. Daarna keek
ze mij recht in de ogen met die staalblauwe kijkers van haar. Ik wist niet wat
mij overkwam en had een joekel van een stijve in mijn broek.<br />
<i>“Allez kom, nu aan de slag, ek ghoan an ’t eten begun,”</i> zei ze dan om
mij met mijn twee voeten terug op de grond te zetten</span>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3609398970109379337.post-53167428866721537012022-12-26T22:19:00.000+01:002022-12-26T22:19:07.133+01:00Die ene kerstvakantie.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Ii9s9cb5eIq28X5tbgbh4INJeplc7hTF8QaTwJ8KPrpCztWLih_Xd_K1ujXp4brghzNPQ9T6X7fNZJgOaQjK1u7UsEQ8yB_eJlsTFzNFNEpb1lxa-zn0e6djooufaHeYCs2jbgOSpBsqvcs55B-hJ0h200TnIhSoVV3Ok-53eX3iYh7CLyy0MMQD/s275/brief.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Ii9s9cb5eIq28X5tbgbh4INJeplc7hTF8QaTwJ8KPrpCztWLih_Xd_K1ujXp4brghzNPQ9T6X7fNZJgOaQjK1u7UsEQ8yB_eJlsTFzNFNEpb1lxa-zn0e6djooufaHeYCs2jbgOSpBsqvcs55B-hJ0h200TnIhSoVV3Ok-53eX3iYh7CLyy0MMQD/w340-h226/brief.jpg" width="340" /></a></div><br /> <p></p><p class="MsoNormal">Ik weet nog goed, het was die ene winter. Misschien de
laatste winter waarvan ik me herinner dat het een echte winter was.<br />
Niemand zag het aankomen. November en de eerste helft van december waren veel
te zacht voor de tijd van het jaar. Maar dan zo rond de zeventiende december
werd het plots kouder met nachtvorst en gladde wegen en in de Ardennen het
eerste pak sneeuw terwijl men het in ‘Laag en Midden België’ – zo werd dat toen
nog genoemd – met wat plakkerige smeltende sneeuw moest doen.<br />
Ik. Ik was zeventien, had lak aan de school en de relatie met mijn ouders diep
onder het vriespunt.<br />
Ik hing vooral rond in het jeugdhuis waar ik glazen spoelde en pinten tapte in
ruil voor wat<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>bierbonnetjes en in de
zomer op de skateramp.<br />
Vader noemde mij een nietsnut en een ‘halve vent’. Hij kon het niet verkroppen
dat ik afgelopen zomer al na anderhalve week de deur achter mij dichttrok op
mijn vakantiejob aan zee. “Ne gast die niet kan doorwerken en doorbijten is
genen echte vent. Gij zijt een grote teleurstelling en een mislukkeling.
Rondlummelen en uw tijd verdoen da’s al wat dat gij kunt. Maakt dat ge van
onder mijn ogen zijt.<br />
Zoekt u maar al een ander onderkomen want eens ge achttien zijt vliegt ge. Ik
moet geen tamzakken onder mijn dak!”<br />
Ik baalde, voelde alleen nog haat en frustratie. Ik stond echt op ontploffen.
Ik haatte mijn ouders, vooral mijn vader. Maar ook mijn moeder stelde mij zwaar
teleur. Die bleef dan weer doordrammen over mijn schoolresultaten. <br />
Zonet deed ze het weer. Wat mij niet verwonderde, want ik had net mijn rapport
van het eerste trimester gekregen en dat was echt niet goed.<br />
“Als ge niet graag keukenwerk of andere handarbeid doet dan gaat ge echt wel
moeten maken dat ge beter uw best doet op school jongen. Want zonder inspanning
gaat het echt niet lukken hoor.”<br />
Is dat alles wat gij kunt zeggen wierp ik op. Ik heb al honderd keer gezegd wat
er daar in die keuken gebeurd is, en nog geloven jullie mij niet!” Waarna ik
naar mijn kamer ging en daar de deur met een smak dichtsloeg, waarna ik mijn CD
van <b>Osdorp Posse</b> afspeelde met het volume op maximum.<br />
Ik had echt de pest aan alles. <br />
Ach, eigenlijk had ik vooral nood aan een goed gesprek. Aan iemand die zei ‘kop
op gast, het komt allemaal wel goed.”<br />
Maar niemand gunde mij dat. Ik kreeg alleen op mijn kop thuis en op school en
nog het meest van al<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>afgelopen zomer in
die tearoom waar een tirannieke dronkaard van een baas mij constant liep af te<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>blaffen in de keuken en schold mij uit voor <i>‘leeghoard,
trage lul, papzak’ </i>en meer van dat fraais. Hij noemde mij: <i>‘e verwende
leegloper uut ’t binnenland’.</i><br />
Tot die keer dat hij een groot koksmes achter mijn hoofd slingerde. Dat was
voor mij de druppel.<br />
Dat dit tot zo’n hard conflict met mijn vader zou leiden had ik nooit gedacht.<br />
Al wist ik wel dat dat niet de oorzaak was, maar iets wat ik het jaar voordien
had uitgevreten. En nee, dat was niet schoon van mij.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Vader kwam binnen en trok de stekker van mijn stereo uit.<br />
“Wat gaat het zijn godverdomse leegganger? Gaat ge nu echt dit huis en de
straat blijven terroriseren met uw ketelmuziek?” Hij trok me bij de haren en
keek met een blik vol haat en minachting.<br />
Hij gooide me op bed en stond voor mij.<br />
“Luister eens hier Ruben,” zei hij.<br />
Als ge niet wilt dat ik u op uw achttiende verjaardag gelijk een hond op straat
smijt. Dan pakt ge nu uw sporttas die bovenop uw kleerkast ligt en steekt ge
daar voldoende kleren in voor de hele kerstvakantie. En ge maakt dat ge binnen
het kwartier in de garage staat. Oh en vergeet uw rubberen laarzen niet, ge
gaat ze heel hard nodig hebben<br />
“Waar gaan we naartoe?” vroeg ik.<br />
“Waar dat gij naartoe gaat?<br />
Dat gaat ge wel zien kameraad. Dat gaat ge wel zien. <br />
Kom begint er maar aan uw tijd is al aan het ingaan hé!”<br />
Ik besefte dat ik weinig keuze had. En eerlijk gezegd had ik al een vermoeden.<br />
Even later zat ik naast vader in de auto, hij zij de hele rit lang geen woord.<br />
Hij hield er een stevige vaart op na, gelukkig werd er in de jaren negentig nog
niet zo hard gecontroleerd op snelheid en zo.<br />
We reden de snelweg af in Veurne om dan door te rijden tot het plaatsje
Bulskamp.<br />
Daar stopten we bij een oude hoeve. Een witgekalkt woonhuis met schuren en
stallingen en een erf dat er heel proper bijlag, de mesthoop, de koeien die we
hoorden loeien terwijl vader het portier opensloeg. Hij droeg me op om mijn
sporttas uit de kofferruimte te halen en intussen stonden de hoevebewoners ons
in het deurgat op te wachten.<br />
<b>Johnny Verdoolaeghe,</b> en zijn echtgenote <b>Greta </b>en hun twee
kinderen<b> Jason</b> en <b><a href="https://miguelsplekje.blogspot.com/2021/11/de-vuurproef-slot.html" target="_blank">Sheila.</a></b><br />
Johnny begroette mij met een warme handdruk.<i> “Zieje ghie die joengn die uus
een handje komt helpen best da kik na de klinieke moeten?” </i>zei hij.<br />
“Ja, en leg er maar goed de pees op. Hij moet eens gaan leren wat hard werken
is.”<br />
Nadat vader afscheid nam en wegreed volgde ik het gezin Verdoolaeghe naar
binnen. Moeder Gerda droeg haar dochter Sheila op om mijn kamer te wijzen en
‘mij te installeren’.<br />
Sheila toonde mij mijn kamer. Een sober ingerichte kamer met een oud bed dat
nog moet opgemaakt worden, en een oude kleerkast en een klein<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>bureaumeubel. Er hing ouderwets behangpapier
aan de muren en de ramen waren hier nog uit enkel glas wat je meteen voelde.<br />
Sheila toonde waar ik mijn kleren kon rangschikken en hoe ik mijn bed moest
opmaken, maar ik moest het wel doen op haar aanwijzingen. En dat ze geen
gemakkelijke was mocht ik meteen ondervinden. Had vader het op een akkoordje
gegooid met het landbouwersgezin waar hij als vertegenwoordiger van een groot
melkdistributiebedrijf vaak langsgaat voor prijsonderhandelingen en dat soort
dingen. <br />
<i>“Mo je doet dat toch ezo nie,”</i> riep Sheila kwaad uit terwijl ze de
beddenlakens uit mijn handen ritste en op de grond gooide.<br />
“Es ’t je mamaatje die je bedje opmakt misschien? Komaan recht je rug, pakt die
beddenlakens en opnieuw. En je weet hoe daje nie moet doen hé. Kom toogde keje
dat je iets kan wi.”<br />
Ik begon opnieuw en hield de striemende blik van Sheila in het oog. <br />
Wat stoa je doar te beven op je poten? Kom doe vors te zessen worden we aan
tafel verwacht en ghin minute loater. Allez, ‘k zeggen toch nietend, dat wilt
zeggen da je ’t ghoed doet.”<br />
Ik deed verder. Toen ik het laken op de deken plooide zoals ik dat van mijn
moeder leerde griste Sheila weer het laken uit mijn handen.<br />
Ruben! Je was zo ghoed bezig. Woarom verkloot je ’t deure dat laken ezo te
plooi’n?<br />
Als er iemand die kamer binnenkomt en die persoon ziet dat? Wat voor een indruk
geeft dat.<br />
E opgemakt bedde moet EFFEN zien!<br />
Kom dat laatste opnieuw en doe mor vors. <br />
Ik plooide het bed zo glad mogelijk.<br />
Daarna opende Sheila de deur en sloeg ze mijn hand over mijn schouder. <i>“Ghow
’t es ghoed,” </i>zei ze.<br />
Kom zere aan tafel, want straks es ’t er nog vele werk.”<br />
Nu nog?” vroeg ik.<br />
<i>“’t Werk op e boerhofstee es nooit gedoan Ruben. ’t Es hier ’t ministerie
nie wi.”</i><br />
We gingen aan tafel, we aten varkenskotelet met boontjes en aardappelen. Het
vlees smaakte heerlijk.<br />
<i>“E zwientje van de boerhofstee hé,”</i> zei Moeder Gerda.<i> “Zelve
opgekweekt en vetgemest, en de patatten en boontjes komen van uus eigen veld.”</i><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ik at met smaak maar daarna moesten we al meteen terug aan
de slag. Koeien melken, zo’n 150 stuks. Gelukkig<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>verliep het melken mechanisch. Maar de
stukken moesten wel nog aan de uiers worden vastgemaakt. Dat was een heel
gedoe, en weer corrigeerde Sheila mij op gestrenge wijze, maar ik had het
gelukkig al vlug onder de knie.<br />
Daarna duwde ze een borstel in de hand. <br />
<i>“Allez kom!”</i> zei ze. <i>“De stal uutvaagn. Je ziet toch dat dat hier vul
met stof, stro en voederkorrels ligt. En aje hiermee klaar ziet meug je
vanachter de mest wegspuiten met de lanse en proper schuren met de
schuurbustel.”</i> <br />
Ik begon het middenpad te borstelen. Sheila begon de eerste koeien te
ontkoppelen van de melkmachine. Nu kwam haar broer Jason naar mij toe.<br />
<i>“Ey keirel, an dat tempo zieje morgenuchtend nog nie kloar,” </i>zei hij terwijl
hij de borstel uit mijn handen rukte.<br />
Hij begon met snelle bewegingen het vuil bijéén te keren.<i> “Kiekt keirel
zieje dadde? Ezo moeie busteln. Joen rug en klein beetje plooien, betje duwn
met joen handn op die bustelsteirt en buzze geven. Hoor je dat keirel! Buzze
geven moeie doen. Moe of nie moe, zeer of ghin zeer. Deuredoen.<br />
Zieje e vent of zie j’een schutteldoek!” </i>siste Jason die mij duidelijk niet
moest hebben. Ik zag de minachting in zijn ogen, terwijl hij verwoed borstelde.<br />
<i>“Kom vent ’t es nu an joen. En gelijk ek dat deejn hé zeg!”</i><br />
Ik borstelde zo goed en kwaad als ik kon zoals Jason dat deed. Hij hield me
strak in het oog dus ik mocht maar beter niet verslappen. <br />
In iets meer dan tien minuten tijd had ik het middenpad al geborsteld, dan
verwisselde ik de keerborstel met de schuurborstel en sloot ik de waterslang
aan. Ik spoot de koeienmest van tussen de greppel en zo de afvoerput in . Ik
probeerde zo snel mogelijk te werken. <i>“Deuredoen hé kerel!”</i> Hoorde ik
Jason in de achtergrond roepen. Daarna schuurde ik alles zo proper mogelijk.<br />
Jason keurde mijn werk, ook Sheila kwam erbij.<br />
<i>“En broere wat peins je?”<br />
“D’er es nog vele werk wi voe van hem een echte werker te maken.</i><br />
<i>Kom je kriegt nog een herkansinge, begunt mor aan den andere kant.”</i><br />
Sheila nam haar broer apart.<br />
<i>“Ey Jason, ziet ekeje zo hard nie voe die joengn hé zeg. ’t Es ol erg genoeg
dat ie hier moet zien omdat ze voader hem voe de keuze gesteld heit.”<br />
“Als die keirel niet wilt leren daje niet olsang joen kan amuseren en je
ghoeste doen. Dat es zien probleem? Moeten wiender dat oplossen? <br />
Echt vent, ‘k hadden liever gheit dat Gauthier hier nog was. Mo ja zusje moest
met hem liggen flikflooien in de stal. En nu moeten we ’t met losers en
mislukkelingn doen best dat voader in de klinieke ligt voe zien operoasje en
gedurende zien herstel. Fuck vent.”<br />
“Hey, je weet dat pa en ma dat woord hier niet wiln horen hé broere,” </i>berispte
Sheila haar jongere broer.<br />
<i>“Leert ekeer etwien e kanse geven, komaaan joengen,”</i> zei ze licht
geërgerd.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Na het reinigen van de koeienstal moest het erf nog
geborsteld worden. Johnny en Gerda Verdoolaeghe stonden erop dat het erf er
altijd brandschoon bij lang en dat er niets rondslingerde. <i>“’t Es nie omdat
we boeren zien dat den boel d’er lik e stort moe bieliggen. E proper erf es de
trots van e degelijke boer.”</i><br />
Met z’n drieën veegden ze het erf schoon. Het was al stevig koud en ik wilde
naar binnen gaan achter mijn jas.<br />
<i>“Eyla ’t werk es nog nie gedoan hé. Kom deuredoen,”</i> riep Jason.<br />
“Ik heb het koud,” zei ik.<br />
<i>“Betje rapper werken, toen krieg je ’t vanzelfst warme.<br />
“Jason laat hem, straks eit ie e longontsteking op zienen eersten dag,” </i>zei
Sheila.<br />
<i>“Doarbie ek hein ook koed, ’t vriest geweunweg keirel.”</i><br />
Sheila ging met mij mee naar binnen om onze jassen te halen.<br />
<i>“Ey, loat je niet van je stik brengen deure Jason wi,” </i>zei Sheila
terwijl ze haar handen op mijn schouders legde.<br />
“Hij is gewoon kwaad omdat vader onze vroegere knecht niet meer wil terugnemen.
<i>Mor dat was eigenlijk mien schuld.</i><br />
<i>Maar ie gaat wel bijdraaien</i> <i>wi. Zeker als je bluuft je best doen lik
daje nu doet.”</i><br />
Dan duwde ze me terug naar buiten.<i> “Kom vent nog e duwtje en je meugt
genieten van e welverdiende rust.”</i><o:p></o:p></p>Miguelhttp://www.blogger.com/profile/08668949419787411540noreply@blogger.com0