Het is Pasen.
Enfin, terwijl ik dit schrijf nog niet.
Maar velen onder u zullen dit stukje misschien pas lezen nadat ze het paasontbijt met de nodige chocolade eitjes achter de kiezen hebben.
Lekker hé.
Chocolade eitjes.
Nee, ik ga ze niet zoeken, daar ben ik te oud voor denk ik.
Moest ik kinderen hebben, dan.
Maar ik heb er geen.
Tja.
Het leven hé.
Maar goed.
Het is Pasen.
Normaal zou het hier aan zee moeten barsten van de toeristen.
Ben naar 't strand geweest met mijn grote liefde en de hondjes.
En hoe het erbij lag, dat kunt u zien op de inleidende foto.
Leeg dus.
Geen zonnekloppers, geen vliegeraars, geen kinderen die zandkastelen bouwen.
De dijk van 't zelfde.
Geen wandelaars, geen 'crémetjeslekkers', geen 'billekarren', geen terrasjes...
Ik blijf het bizar vinden.
Maar nu ik jullie aandacht heb.
Ik dropte zonet het woord 'billekarren'.
Elkeen die aan zee heeft gewoond en daar kind was weet wat een 'billekarre' is.
Het zijn die typische kustrijwielen waar je met vieren of zelfs met zessen in kunt gaan zitten en gezellig een toertje kunt maken op de dijk of in de villawijken.
Nu, ook gewone go-carts worden hier aan zee wel eens 'billekarren' genoemd.
Is dat fout?
Eigenlijk niet nee.
Het is wel een foute vertaling en wel hierom.
Het woord 'billekarre' is eigenlijk een letterlijke vertaling van de Franse benaming voor deze rijwielen, namelijk 'cuissetax'
Welks eigenlijk een beetje een spotnaam was.
Het was een samentrekking van de woorden 'cuisse' (benen) en 'tax' (taxi).
In de preutse jaren van de belle-epoque - toen vakanties aan zee nog iets voor de rijken was - maakten de jonge dochters van de bourgeois families graag een toertje met zo'n typisch kustrijwiel.
En bij het trappen gebeurde het dat de benen van de kokette juffrouwtjes zichtbaar werden.
De onderbenen en dus niet de bovenbenen, waarmee wij West-Vlamingen dus 'billen' bedoelen.
En dat kon niet zijn hé.
Dat deden deftige juffrouwen niet, hun benen te kijk stellen in het openbaar.
Alleen dames van lichte zeden deden dat.
Ach, waarom schrijf ik dat nu eigenlijk?
Gewoon.
Om jullie een beetje te verstrooien.
Omdat ik een kind van de zee ben.
En ik me best in mijn sas voel in de nabijheid van de zee, de dijk, het strand.
Het zilte zeewater.
En ik kan genieten van de rust van een stil strand in de winter of nu in lockdown tijden.
Maar - en dit in tegenstelling tot vele andere kustbewoners - ook van de drukte in de zomer.
De terrasjes. De kinderen die vliegers oplaten, schelpjes rapen en tentoonstellen. De overvolle terrasjes, de garçons die zich in het zweet werken om iedereen snel en vlot te bedienen (en daar veel drinkgeld voor krijgen). De gebakken zeetongetjes, de mosselen met friet, de tomates-crevettes, de dame-blanches (met veel warme chocolade hmmmm), de cocktails, de schuimende gerstenat geserveerd als trappist, trippel of simpel 'werkmenspintje'.
Ik mag er eigenlijk niet aan denken dat dit deze zomer aan onze neus zal voorbijgaan omdat we dat smerige coronavirus niet onder controle krijgen.
Dit zou echt wel een lelijke streep zijn voor de horeca en de seizoensgebonden winkels die vliegers, strandspeelgoed, parasols en zonnecrème aan de man brengen.
Voor de verhuurders van strandcabines en strandstoelen.
Voor de ijsventers, de boule de berlin verkopers.
Kortom voor vele mensen zowel kustbewoners en deze van elders die hier komen om hun brood te verdienen omdat de regio van waar ze afkomstig zijn te maken heeft met economische achterstand. Denk aan de velen uit Noord-Frankrijk of Wallonië die hier komen om een cent te verdienen.
Daarom mensen.
Blijf u aan de maatregelen houden!
Hoe schoon het weer ook is.
Ik begrijp wel.
Ge wilt buiten zijn.
Een goeie portie vitamine D opdoen.
Eens onder de mensen zijn.
Wij mensen zijn sociale dieren.
We hebben contact met anderen nodig om ons goed te voelen.
De een wat meer dan de andere.
Ik ben op dat vlak dat ietsje meer introvert.
Maar wie ben ik om in deze voor mezelf te spreken.
Maar nu moeten we doorzetten.
Om de schade economisch, sociaal of intermenselijk niet nog groter te maken.
Want er zal al veel schade zijn.
Velen zullen hun zaak - hun levenswerk - zien kapot gaan.
Er gaan drama's gebeuren, dat weet ik gewoon.
We mogen dit niet erger maken dan het nu is door nu laks te zijn.
Daarom mensen.
Hou je aan de maatregelen
En als de maatregelen zo vlak voor de zomer versoepeld worden.
Hoop dan samen met mij...
DAT HET GEEN UITGEREGENDE ROTZOMER WORDT!!!!!!
Liefs.
Miguel.
Gewoon.
Om jullie een beetje te verstrooien.
Omdat ik een kind van de zee ben.
En ik me best in mijn sas voel in de nabijheid van de zee, de dijk, het strand.
Het zilte zeewater.
En ik kan genieten van de rust van een stil strand in de winter of nu in lockdown tijden.
Maar - en dit in tegenstelling tot vele andere kustbewoners - ook van de drukte in de zomer.
De terrasjes. De kinderen die vliegers oplaten, schelpjes rapen en tentoonstellen. De overvolle terrasjes, de garçons die zich in het zweet werken om iedereen snel en vlot te bedienen (en daar veel drinkgeld voor krijgen). De gebakken zeetongetjes, de mosselen met friet, de tomates-crevettes, de dame-blanches (met veel warme chocolade hmmmm), de cocktails, de schuimende gerstenat geserveerd als trappist, trippel of simpel 'werkmenspintje'.
Ik mag er eigenlijk niet aan denken dat dit deze zomer aan onze neus zal voorbijgaan omdat we dat smerige coronavirus niet onder controle krijgen.
Dit zou echt wel een lelijke streep zijn voor de horeca en de seizoensgebonden winkels die vliegers, strandspeelgoed, parasols en zonnecrème aan de man brengen.
Voor de verhuurders van strandcabines en strandstoelen.
Voor de ijsventers, de boule de berlin verkopers.
Kortom voor vele mensen zowel kustbewoners en deze van elders die hier komen om hun brood te verdienen omdat de regio van waar ze afkomstig zijn te maken heeft met economische achterstand. Denk aan de velen uit Noord-Frankrijk of Wallonië die hier komen om een cent te verdienen.
Daarom mensen.
Blijf u aan de maatregelen houden!
Hoe schoon het weer ook is.
Ik begrijp wel.
Ge wilt buiten zijn.
Een goeie portie vitamine D opdoen.
Eens onder de mensen zijn.
Wij mensen zijn sociale dieren.
We hebben contact met anderen nodig om ons goed te voelen.
De een wat meer dan de andere.
Ik ben op dat vlak dat ietsje meer introvert.
Maar wie ben ik om in deze voor mezelf te spreken.
Maar nu moeten we doorzetten.
Om de schade economisch, sociaal of intermenselijk niet nog groter te maken.
Want er zal al veel schade zijn.
Velen zullen hun zaak - hun levenswerk - zien kapot gaan.
Er gaan drama's gebeuren, dat weet ik gewoon.
We mogen dit niet erger maken dan het nu is door nu laks te zijn.
Daarom mensen.
Hou je aan de maatregelen
En als de maatregelen zo vlak voor de zomer versoepeld worden.
Hoop dan samen met mij...
DAT HET GEEN UITGEREGENDE ROTZOMER WORDT!!!!!!
Liefs.
Miguel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten