Wat een week: Natte ellende.

 

Dag lieve mensen.
Wat een week? Ik gebruikte het al eerder als titel. Maar deze keer mag je dat echt wel zeggen denk ik zo.
WAT EEN WEEK!

En wat ben ik blij het geluk te hebben dat  ik in het westen van het land woon.
Dat mij en mijn geliefden die bittere ellende die zovele mensen zo hard trof bespaard is gebleven.
Al dat leed, al dat verdriet. En dit allemaal door regenval zoals we die - zeg het maar gerust - nooit eerder zagen in dit land.
Al voor het vorige weekend las ik op de Facebook pagina van Noodweer Benelux zeer dringende waarschuwen omtrent zware neerslag met extreem grote hoeveelheden regen die werden  verwacht in het westen van Duitsland en het oostelijke deel van de Ardennen.
Die website is echt wel de moeite waard om te raadplegen als je echt op de hoogte wilt blijven over acute weersomstandigheden zoals zware onweders, wolkbreuken, windhozen, etc.
Ze houden de vinger aan de pols ivm extreem weer zowel hier bij ons als in de rest van de wereld. En helaas is de teneur dat extreme weersverschijnselen steeds vaker voorkomen en in heftigheid en intensiteit toenemen. En daar heeft de klimaatsverandering met steeds groter wordende zekerheid alles mee te maken.
Het word alsmaar meer duidelijk dat er NU moet worden ingegrepen, willen we de volgende generaties een leefbare planeet nalaten.

Ik weet dat mensen zullen dingen  zullen zeggen als 'gade gij nu ook al beginnen over dat klimaat'?
Mensen schieten in een rare kramp als ge verkondigt dat het echt zo niet meer verder kan met. Als ge zegt dat de manier waarop wij met onze planeet omgaan zal zich op een dag tegen ons keren.
En eerlijk gezegd; ik vrees dat die dag dichterbij is dan we denken.
Langdurige droogte, zware overstromingen, extreme hittegolven met temperaturen tot vijftig graden Celsius in landen waar je dat niet verwacht zoals Canada. 
En stellingen als 'ja maar dat soort zaken kwamen vroeger toch ook voor, laat je toch niet zo bang maken door de 'mainstream media'. 
Oh ja, is dat zo?
Al die bosbranden, zware regenval met overstromingen, windhozen, orkanen. Alsmaar vaker, alsmaar heftiger, alsmaar extremer.
Wie kan mij garanderen dat dit NIET het gevolg is van de massale ontbossing, het verdwijnen van onze groene longen de regenwouden, de alsmaar toenemende CO2 uitstoot, het alsmaar massaler exploiteren, zeg maar gerust LEEGROVEN van onze natuurlijke hulpbronnen. Elke dag worden duizenden voetbalvelden bos en vooral regenwoud gerooid of gewoon platgebrand. Alsmaar meer natuur moet wijken voor woongebied voor de mens. Overal ter wereld verdwijnt het aandeel woeste en onontgonnen grond ten voordele van de mens en zijn behoeften. Met als gevolg dat alsmaar meer dieren uitsterven, soorten (zowel plant als dier) verdwijnen en ecosystemen onder druk komen te staan.
Zelfs in ons eigenland moet natuur wijken voor bouwgrond.
Je vindt haast nergens nog aaneengesloten natuurgebieden waar fauna en flora zich in alle rust kunnen ontwikkelen.  En net dat alles volbouwen en volgieten met beton is de reden dat het water geen weg meer vindt naar de ondergrond maar meteen in de riolering stroomt of zijn weg zoekt naar rivieren en waterlopen. Om dan uiteindelijk in zee te vloeien.

Kijk even naar deze video lieve mensen.
Opgenomen op een regenachtige zondagvoormiddag in februari.
Zie hoe het water de door de sluizen van het Nieuwpoortse sluizencomplex De Ganzenpoot stroomt.
Watertekort?
We hoorden het zo vaak zeggen afgelopen zomer.
Er is watertekort.
Ja de natuur lag er afgelopen zomer kurkdroog bij. Ik schreef er nog een artikel over op mijn blog onder de titel kostbaar vocht.
Want water vooral drinkwater is kostbaar vocht. 
Ondanks de ellende die het aanricht, soms veel meer dan vuur.
En onze relatie met water is cruciaal voor ons voortbestaan.

Deze week was er één van bittere ellende, maar net in die ellende tonen veel mensen zich van hun mooiste en warmste kant.
Over die klootzakken die gingen plunderen of ramptoerist spelen wil ik het nu even niet hebben. Het zijn klootzakken en die moet je zo behandelen. Punt.
Maar de goede mensen die onbaatzuchtig hun helpende handen aanbieden om zo de ergste nood te ledigen. Die moeten we koesteren. Echt waar.
Goede, onbaatzuchtige, empathische mensen moeten we koesteren. Dat is iets waar ik zeker van overtuigt ben.
Hun edelmoedigheid verdient al onze waardering en dankbaarheid. 

En ik hoop dat het de komende weken NIET gaat regenen, zodat de bewoners van de getroffen gebieden tot rust kunnen komen en alles kunnen verwerken.
Maar ook dat we met z'n allen gaan nadenken over onze relatie met de natuur waar wij niet boven staan, maar gewoon deel van uitmaken.

Liefs.
Miguel.