Onblusbare passie 5

 

We daalden af naar het dorp.

Jessica liep voor me.
“Wie ben je toch?” vroeg ik me af. “Waarom heb je me nooit over je ouders verteld?
Welke verrassing heb je nog voor mij in petto?”
We liepen langs het dorp en hielden halt bij een klein oud huisje langs een weg die leidde naar een nabijgelegen bos. Hier bleef ze staan.
“Hier ben ik geboren,” zei Jessica. “In dit huisje dat toen nog het enige was in ons straatje.
Dan kwam er een vrouw vanuit de achtertuin naar de poort gelopen. “Qoui tu cherche ici?” vroeg ze met een stevig Waals accent.
“Bonjour maman,” zei Jessica terwijl ze naar de poort riep.
“Jessica! C’est toi?” zei de vrouw terwijl ze de poort opende en naar Jessica toe liep. Ze legde haar handen op Jessica’s gezicht en streelde haar wangen.
“Oui c’est moi ‘maman’, ik ben het. Ik wil mijn geliefde aan je voorstellen. De man van mijn leven.
“Ohla, qu’elle bonhomme! Wat een aardige man,” zei Jessica’s moeder. “C’mon tu t’appeller?” vroeg ze me.
Ik stelde mezelf voor en Jessica’s moeder, een slanke vrouw met zwart grijzend haar en een gezicht met vele rimpels die een lastig en zwaar leven verraadden gebood ons om haar te volgen. We liepen om het huis om dan via de achterdeur in de achterkeuken te komen. Het was nog een ouderwetse achterkeuken met een gasvuur, een fluitketel en koffie die wachtte op het kokende water dat nog in de ketel zat.
Ze opende de kast en haalde er een doos koekjes uit.
“Non, faites pas ça maman,” zei Jessica. Dat is echt niet nodig. Koffie volstaat.”
“Mais non mon coeur. Ik ben zo blij om je eindelijk nog eens terug te zien. Hoe is het nog met je? En met je job? Reis je nog vaak naar Amerika?”
“Je quitter mon bulot,” zei Jessica. “Ik heb mijn werk opgegeven en werk nu als administratief bediende voor een kleine verzekeringsmaatschappij.”
“Mais tu est stupide!” gilde haar moeder uit. “Je had een mooie job waar je veel verdiende en die meetelde voor je pensioen. Waarom geef je dat op? Toch niet voor hem zeker?”
“Ja voor hem,” zei Jessica terwijl het vuur in haar ogen te lezen was. “Tom is de liefde van mijn leven en telkens weer weken van hem gescheiden zijn dat doet me teveel pijn aan het hart.
Ik heb lang genoeg voor het werk geleefd ‘maman’,” zei Jessica. “Het wordt tijd dat ik mijn hart volg en ga voor dingen die echt belangrijk zijn. Er is meer dan het leven dan alleen maar ‘argent, argent, argent’ hoor.” Jessica had het vuur in haar ogen toen ze dat uitsprak.
Haar moeder zuchtte, maar ze besefte dat ze dit haar dochter toch niet uit het hoofd kon praten.
“Vous ete juste comme ton pere, je bent helemaal je vader.”
“C’est un compliment pour moi,” reageerde Jessica.

Dan stelde ik mezelf voor aan Martine, Jessica’s moeder en sinds enige tijd weduwe. Haar man bezweek aan leverkanker als gevolg van zijn problematische alcoholgebruik. De laatste jaren van zijn leven was hij zo teleurgesteld in het feit dat hij als kunstenaar niet meer aan de bak kwam dat hij overmatig is gaan drinken, hij zoop zijn lever letterlijk kapot alsook zijn huwelijk. Martine wilde hem op straat zetten, maar daar stak Jessica een stokje voor. Ze zorgde ervoor dat hij werd opgenomen in een palliatief verzorgingstehuis en bleef waken bij zijn sterfbed tot zijn laatste ademstoot.
“Gij zijt de enige wie ik nog heb,” zei de getormenteerde man met zijn laatste krachten. Het beeld van haar stervende vader staat voor eeuwig op Jessica’s netvlies gebrand.

“Tu boire d’alcool?” vroeg Martine ineens. “Drink jij alcohol?”
“Minder da vroeger,” zei ik. “Ik ben de laatste jaren meer op mijn voeding en gezondheid gaan letten en ook beginnen sporten.”
“L’alcool c’est la salopperie,” zei Martine streng. “Het is de grootste en goorste smeerlapperij die er bestaat. In amper vijf jaar ging mijn echtgenoot er aan onder, en ik bijna ook.
Als het aan mij lag dan werd deze smerige drug meteen verboden. L’alcool c’est du poison pour les gens, het is vergif. Niets meer en niets minder. Onthoud dat heel goed.”
Toch leek het me dat Martine blij was met het feit dat er iemand in het leven van haar dochter is. Ze keek me aan en nam mijn hand vast.
“Zorg goed voor mijn dochter,” zei ze in het Nederlands. “Ze is de enige die ik nog heb.
En ze blijft me dierbaar, welke weg ze ook inslaat in het leven.”
We gingen buiten zitten met de koffie en de koekjes. Het werd gezellig en ook de buurman kwam erbij zitten, zijn naam is Claude, een kranige man van ver over de tachtig. Voormalig militair en boswachter op rust, kent de bossen in de streek op zijn duimpje en hij vertelt met smaak over zijn tijd toen hij nog bij het leger was en in Duitsland gestationeerd was, dicht bij het IJzeren Gordijn.
En zo ging de dag over in de avond. Moeder Martine maakte een lekker stoofpotje klaar en er werd buiten gegeten, want het was immers prachtig weer en tot laat in de avond heerlijk warm buiten, al ging het zo tegen middernacht wel wat afkoelen wat normaal is als je aan de rand van het bos woont. Maar een vuurkorf en enkele warme dekens boden uitkomst.
Moeder Martine ging slapen en Jessica en ik zaten nog buiten terwijl het vuur in de vuurkorf lichtjes aan het doven was nestelde Jessica zich in mijn schoot en legde ze haar hoofd op mijn schouder.
“Moeder vindt je best aardig,” zei ze.
“Ja, ze lijkt me een toffe vrouw. Maar het lijkt me beter dat ze niet te weten komt dat er nog wat flesjes bier in uw rugzak zitten.”
“Moeder is verteerd door verdriet omdat mijn vader zo snel aftakelde als gevolg van zijn alcoholisme. Ze heeft zware tijden met hem meegemaakt, eigenlijk waren hun karakters veel te verschillend en ik heb nooit anders geweten dan dat ze alle dagen ruzie hadden. En toch zagen ze elkaar graag. Meermaals heeft moeder vader buitengezet en hem even vaak terug binnen gepakt.”

Jessica slikte.
“Papa was een goed mens, maar hij voelde zich vaak onbegrepen en miskend. Mijn moeder en ik waren de enige die hij nog had. Veel van zijn vrienden lieten hem vallen, zeker toen hij begon e drinken. Als hij gedronken had kreeg hij vaak oncontroleerbare woede aanvallen en moesten mama en ik het huis uitvluchten om aan zijn razernij te ontsnappen. De volgende dag werd hij wakker en wist hij daar niets meer van.
En toch… Mis ik papa zo hard,” zei Jessica met een krop in de keel. Tranen liepen over haar wangen. Ik zoende haar op haar voorhoofd en woelde zacht door haar haren.
“Je hart doet vast pijn nu,” zei ik.
“Ja,” zei Jessica. “Heel veel pijn.
Fuck, ik ben blij dat ik jou heb. Was ik nu alleen dan had ik de hele nacht in bed liggen wenen, echt waar Tom.ӣ
Ik kon het niet vatten, de vrouw die tot voor kort een gehaaide zakenvrouw was die miljoenendeals sloot in het harde New-York lag hier in mijn armen te snikken als een klein kind. Ik voelde haar fijngevoeligheid en de diepe liefde in haar hart. Liefde voor mij, voor haar moeder en haar vader die haar veel te vroeg ontvallen is. Ze was amper zeventien toen hij overleed.
Dan doofde ik het vuur van de vuurkorf en zochten we de slaapkamer op. “Vous a fermer la porte?” hoorde we Moeder Martine roepen vanuit haar kamer.
"Oui maman,” antwoordde Jessica meteen.

Het was ochtend en de geur van koffie en gebakken eieren en vers gebakken brood prikkelde mijn neusgaten.
Jessica en ik genoten van een heerlijke portie ochtendseks terwijl haar moeder beneden het ontbijt klaarmaakte.
Het oude bed waarin Jessica haar hele jeugd lang in sliep kraakte en piepte en het was eigenlijk maar een eenpersoonsbed. Maar wat deerde dat.
Het feit dat we zo dicht bij elkaar lagen maakte dat er niet veel nodig was om ons te verleiden tot een stevig potje vrijen.
Jessica kreunde zacht en fluisterde mijn naam. Ik voelde de zonnestralen in mijn rug prikken alsook een fris briesje uit de venster die open stond met een vliegenraam erin. Dit was toch echt wel de perfecte ochtend. Ik hoorde Jessica zacht kreunen en de vogels buiten hun ochtendlied zingen. Niet veel later kwam ik klaar en stootte nog een laatste keer lekker diep in haar liefdesgrotje. Jessica bedankte mij met een zalige lange kus.
Ook het ontbijt werd buiten genuttigd. Vers gebakken brood, spek met eieren en koffie die nog ouderwets in een filter rechtstreeks de kan in ging. Minouch de huiskat gaf kopjes en vroeg om aandacht, Jessica riep het dier dat meteen op haar schoot sprong en zich tegen haar buik nestelde. Het aandoenlijke tafereel verwarmde mijn hart, God wat hou ik van die vrouw.