Weg met die kilo's: Kleine vorderingen.

Dag lieve mensen.
Die kilo's hé, die vermaledijde kilo's.
Ze moeten eraf en ze gaan er af.
Maar het gaat traag. 86,7 deze morgen op de weegschaal.
Ik ga nu terug met de fiets werken. Behalve vandaag, maar dat komt omdat mijn lieve schat naar ter Duinen wilde komen met de hondjes en de weg terug te voet is voor haar net iets te ver. Maar ook zij wil iets aan haar gewicht doen en aan haar gezondheid, zeker sinds ze vorig jaar zo lang thuis zat vanwege de aanhoudende pijn in haar rug en nek.
Ook dat zijn dingen die mij aan het denken zetten. Geveld worden door ziekte is geen pretje. Niet alleen je gezondheid en je geestelijke welzijn leiden daar onder. Maar je raakt ook in een sociaal isolement om van de financiële moeilijkheden die je moet trotseren nog maar te zwijgen.
Dan liever de koe bij de horens vatten en er echt iets aan gaan doen.

Kleinere porties, meer fruit, geen tussendoortjes meer 's avonds en momenten inlassen waarop je niet eet.
Zo kan je lichaam recupereren en doet je maag eens iets anders dan constant eten verteren.
Ik ben er nog niet honderd procent mee bezig, maar het principe van intermettent-fasting oftewel periodiek vasten houdt me wel bezig. Maar nogmaals ik twijfel nog, al doet bovenstaande link al heel wat twijfel wegnemen. 
En er zijn nog wat pro's.
Als het onderwerp intermettent-fasting ter sprake komt dan verwijst men nogal eens vaak naar de oermens die eerst moest jagen of verzamelen om aan zijn eten te geraken en dat duurde dan wel een poosje eer hij iets eetbaars tussen zijn tanden kon steken. Het argument hiervoor is dat de overvloed van voedsel die wij nu kennen een te recent fenomeen is waar ons lichaam zich nog niet heeft kunnen aanpassen. 
Maar als ik kijk naar het meest populaire schema in intermettent-fasting de 16:8 regel waarbij je 16 uur vast en 8 uur eet dan denk ik spontaan aan de Regel Van Benedictus die de maatstaf vormde voor het kloosterleven in West-Europa. Die regel bestond erin dat de dag van een kloosterling moest bestaan uit 8 uren bidden, 8 uren werken en 8 uren rusten. 
In de praktijk betekende dit dat monniken en nonnen pas aten voor en na ze begonnen te werken en dan nog eens tijdens de middag het werk onderbraken om gezamelijk het middagmaal aan te vatten. 
De overige zestien uur brachten ze dan door met bidden en nachtrust. Zo leefden kloosterlingen in een regime van soberheid en regelmaat. De maaltijden die ze aten waren ook zeer sober, maar alles kwam uit de eigen tuin en van de eigen dieren die zij hielden op of rond het klooster. 

Misschien is het dat wel waar we naartoe moeten.
Minder maar beter.
Minder rotzooi, minder bewerkt voedsel, minder vlees, minder koolhydraten, minder zoetigheid.
Maar in de plaats daarvan meer vers, meer groenten, meer fruit, meer voedzame dingen.
Kwaliteit boven kwantiteit.
Niet meer de hele dag snacken, snoepen en sneukelen, maar kiezen voor goede dingen die je dan op het juiste moment opeet, liefst in goed gezelschap waar je dan tijd voor maakt.

Ik zal er nog even over nadenken.
En tussendoor proberen wat meer te bewegen, want ook dat is belangrijk.
Ons lichaam heeft nood aan een extra portie zuurstof en inspanning. Wees geen coach-potato maar trek je wandelschoenen aan of haal die fiets van stal. Goed voor je lichaam, maar ook voor je brein. Je hersenen houden van een portie inspanning op zijn tijd. Inspiratie voor mijn blogs en mijn verhalen kreeg ik wel vaker als ik aan het wandelen of aan het fietsen was.
Raar hé.