Wat een week: Variaties en versoepelingen.

Dag lieve mensen.
Mooi weer buiten.
Wat doe ik hier eigenlijk binnen zou je dan denken.
Ach, ben al buiten geweest deze voormiddag, met onze lieve keesjes.
En als ik de beelden zie op sociale media of de websites van onze kranten dan is de goesting om buiten te gaan eigenlijk meteen over.
Maar zo meteen meer hierover. Eerst even iets heel anders.
Ik heb mijn vaccinaties al gekregen.
Daar ik in een zorginstelling werk, met name Ter Duinen in Nieuwpoort kwam ik in aanmerking om via het werk mijn vaccin te krijgen.
Op donderdag 28 januari moest ik me aanmelden voor de eerste vaccinatie.
Hield niets in. Een prikje, wat stijfheid in de bovenarm en een beetje een vermoeid gevoel 's avonds;
Maar na een nachtje goed slapen voelde ik me weer kiplekker en kon ik er weer tegenaan.

Afgelopen donderdag kreeg ik mijn tweede vaccinatie.

Alles ging goed, ik heb die middag nog boodschappen gedaan en zoetje afgezet bij het rusthuis waar ze werkt omdat het ook haar beurt was voor die tweede vaccinatie.

Daarna nog even met de hondjes gaan wandelen, eten klaargemaakt en zoals altijd voor de TV met de laptop op schoot.

Maar dan voelde het alsof ik een 'klopke' kreeg.

Ik voelde me moe.

Kreeg het koud.

En alsmaar kouder.

Thee zetten dan maar.

Kamerjas aan.

Wat was dat.

Ik rilde als een espenblad en voelde me grieperig worden.

De reactie op het vaccin.

Ik leerde dat nog meer mensen er last van hadden, van die verschijnselen.

Het is je lichaam dat reageert op het vaccin. Op de verzwakte virussen die in je lichaam worden gespoten.

De nacht die erop volgde bleef mijn lichaam heftig reageren en in plaats van koud kreeg ik het ineens warm.

De dag erna voelde ik me slap en moest mijn lichaam echt wel recupereren van die heftige reactie op dat vaccin.

How... Wacht even.

Als een lichaam zo heftig reageert op een verzwakt virus toegediend in de vorm van een vaccin met de bedoeling om je immuunsysteem wakker te schudden en ervoor te zorgen dat het dat virus herkent.

Wat moet dat dan niet zijn als je met een echte besmetting te maken krijgt.

Ik vraag me echt af of de mensen beseffen wat voor een smeerlap dat coroavirus in al zijn varianten wel is.

Men spreekt nu al de hele week over versoepelingen.
Nu we weer met zijn allen naar de kapper kunnen en mensen (waaronder ikzelf) eindelijk van die coronacoupe verlost zijn staan ook andere sectoren te trappelen om terug open te gaan en hun klanten te ontvangen, hun beroep uit te oefenen en gewoon hun boterham te verdienen!
Nu ben ik op dat vlak een zeer begripvol mens en ja ik gun het de horecamensen, de uitbaters van fitnesscentra of massagesalons dat ze gewoon terug kunnen gaan werken.
Dat we terug over de grens kunnen voor uitstapjes of familiebezoek, kinderen en volwassenen terug hun hobby kunnen uitoefenen en we gewoon terug elkaar kunnen ontmoeten.
We snakken er allemaal zo hard naar.
Wij mensen zijn tenslotte SOCIALE DIEREN!
We zijn niet gemaakt om opgehokt te leven.

Geef toe, u snakt er ook naar om terug gewoon mens onder de mensen te zijn.

Daarom ben ik blij als ik hoor dat de cijfers dalen, en dan vooral de besmettingen en de ziekenhuisopnames.
Ja die moeten echt naar beneden willen we op een veilige manier versoepelen zonder heropflakkering of (God beware ons) een derde golf.
En ik ben echt bang voor die vele varianten die opduiken.
Bang dat we binnen hier en een maand weer even ver zullen staan als tegen dan 'exact één jaar later'.

As we speak houdt de Britse variant momenteel lelijk huis in Duinkerke en dat is volgens Google Maps amper 29 minuten rijden van mijn hometown Nieuwpoort.

Ziekenhuizen en IC's zitten er overvol en er moeten mensen overgebracht worden naar ziekenhuizen elders in Noord-Frankrijk.

En dan maakte ik me even deze bedenking;
Vorige week al, toen het nog vroor dat het kraakte kondigde men al met luid getoeter aan dat het zo'n mooi weer ging worden en was de teneur dat het mooie weer ons zoveel deugd zou doen en mensen naar buiten zou lokken. Voorzichtig werd er bij gezegd dat ze dat voorzichtig moesten doen en met de nodige aandacht voor de coronamaatregelen.
Vrijdagmorgen werd ik wakker, nog slap van die heftige reactie van mijn lichaam op die tweede prik en hoorde ik van alles over barbecueën en zo. Beenhouwers, tuincentra, doe het zelf zaken en anderen keken uit naar de komst van mensen die het komende weekend in de tuin wilden doorbrengen. Uiteraard liet men tussendoor viroloog Ruben Van Gucht aan het woord die er nogmaals op drukte om dat vooral binnen de eigen bubbel te doen. Dan ging het ook over de NMBS die extra treinen inlegde en de te verwachten extra drukte.

Het was dat ik me nog te slap en te moe voelde na een woelige nacht of ik had eens goed geschreeuwd ja!

Wordt het niet eens hoog tijd dat onze nieuwsdiensten en dan vooral deze van onze overheidszender VRT eens echt nieuws gaan brengen in plaats van als nieuwsberichten verpakte reclame?
In een nieuwsuitzending - ook op regionaal niveau - wil ik in de eerste plaats horen welke zaken al dan niet impact kunnen hebben op ons leven. En dat Beenhouwer Fransens uit Zwevezele veel cote a lossen gaat verkopen die uiteindelijk op de barbecue belanden is in deze echt niet relevant. De uitbraak van een virus dat onze volksgezondheid bedreigt en de impact ervan op ons leven is dat wel.
En nee, daarover berichten is geen bangmakerij.
Eerlijk berichten over de gevolgen die dat heeft op ons leven en de noodzaak van de ons opgelegde maatregelen zijn geen bangmakerij.
Nepberichten over zogezegde schadelijke gevolgen van de vaccins of het het verdraaien van de woorden van virologen of andere experten en hun boodschap in twijfel trekken zijn dat wel.
En berichten over het al dan niet installeren van een 'politiestaat' op basis van de ons opgelegde maatregelen zijn dat wel.
Ik wens niemand corona toe, echt niet.
Want ik voelde hoe mijn lichaam reageerde op wat feitelijk fragmenten van het RNA van het virus zijn. Welke impact heeft een echte besmetting dan niet op een mens?

Ik begrijp de bezorgdheid omtrent risicopatiënten nu echt veel beter.
Daarom herhaal ik nogmaals dezelfde woorden als vorig jaar.
Informeer je!
Laat je hoofd niet zot maken door die zogenaamde 'wakkere' mensen.
Gezondheid is nog altijd je grootste schat.
Zonder een goede gezondheid ben je niets.
Iets wat ik het afgelopen jaar meer dan ooit besef, wie me persoonlijk kent weet waarom.
Nee, maak je geen zorgen het gaat niet om mijn eigen gezondheid.
Maar toch.
Ze mogen roepen over afgenomen vrijheden zoveel ze willen.
Als je lichaam sputtert heb je geen enkele vrijheid.
Dan ga je pas echt beseffen wat beperking echt inhoud.
Daarom dat ik ook veel belang hecht aan een betaalbare en toegankelijke gezondheidszorg.

En voor een ZORGZAME SAMENLEVING!

De digitale heilsleer.

Dag lieve mensen.
U hebt het vast ook gelezen in de krant. De NMBS wil in 44 stations de loketten sluiten.
Wie in die stations een treinticket wil kopen die moet zich wenden tot de automaten of de NMBS app downloaden.
Nu ben ik alles behalve een technofoob en een digibeet kan je me ook bezwaarlijk noemen. Anders zou ik deze blog nooit hebben kunnen aanmaken. Ik ben al meer dan twintig jaar actief op het internet en ben in de loop der jaren ook alsmaar meer digitaal gaan doen. Vorig jaar heb ik zelfs online een afspraak gemaakt voor de autokeuring - ik moest wel vanwege de lockdown - en ik heb me voorgenomen om dat de volgende keer weer te doen, omdat ik vaststelde dat dit mij een lange wachtbeurt bespaarde.
En de mensen die een pak jonger zijn dan ik die zijn nog veel handiger in die dingen, logisch ook want ze zijn als het ware opgegroeid in het digitale tijdperk.

Maar telkens weer denk ik bij zo'n maatregelen aan de mensen in tegenstelling tot mijzelf niet zo handig zijn met al dat gedoe. Zo is mijn lieve vriendin een stuk minder handig in die dingen en dan komt ze mij geregeld om hulp vragen bij een probleem met de PC of met haar smartphone.
Dat houdt mij een beetje met de voeten op de grond. Vroeger pleegde ik nog te zeggen van 'komaan wat snap jij hier nu niet aan, dat is toch keisimpel'.
Wel, voor veel mensen is het helemaal niet zo simpel.
Voor veel mensen is de digitale wereld met al zijn begrippen, zijn aanraaktoetsen en verschillende keuzemogelijkheden een ware 'Gordiaanse knoop' die niet te ontwarren valt. Die mensen worden digibeten genoemd, naar analogie met analfabeten, oftewel mensen die niet kunnen lezen of schrijven. 
Je zou denken dat in ons rijke en welvarende land met uitgebreid onderwijssysteem iedereen kan lezen of schrijven. Maar dat helaas nog altijd niet het geval. 
Wist je dat één op de tien mensen moeite heeft met lezen of schrijven? Ze zijn wat men noemt 'laaggeletterd'. Bij deze mensen ligt een onderliggende stoornis aan de basis van hun laaggeletterdheid. Dyslexie bijvoorbeeld. Maar vaak zijn het ook oudere mensen die nooit de kans kregen om deftige scholing te volgen. Vaak behoren ze tot de generatie die al vanaf hun veertiende of zelfs nog vroeger moesten gaan werken omwille van het harde feit dat er brood op de plank moest komen. 
Als je even verder nadenkt. Als het voor deze mensen al moeilijk is om gewoon een geschreven tekst te lezen en deze te begrijpen. Hoe moeten deze mensen zich dan voelen als ze naar een automaat worden doorverwezen in een station of in de bank?
Je kan vast wel begrijpen dat deze mensen niet over een smartphone beschikken, laat staan dat ze ermee zouden kunnen werken. Vaak slagen ze er amper in om met zo'n mobiel toestel te bellen, en bij velen is het al een hele klus om een sms te versturen.

Maar er is meer.
Men denkt te vaak dat digitalisering een wondermiddel is om te besparen op personeelskosten. Weg met die ouderwetse loketten, laat de mensen online een invulformulier invullen, laat ze de papieren stukken inscannen en doormailen. Dat gaat sneller en dan kunnen we alles centraliseren tot één punt waar we dan wat volk verzamelen die deze toestroom van documenten verwerken. En natuurlijk houden we het aantal mensen die zich daarmee bezighouden zo klein mogelijk, want we moeten besparen weet je wel.
En hey, er is daar dat lelijke virus dat zodanig besmettelijk is dat we om ons personeel te beschermen maar beter onze kantoren sluiten. Zo lang mogelijk als het even kan. En als de afhandeling van die documenten te lang duurt, raad eens waarop we dat kunnen steken?
"'t Es de corona meneer.... "
Wat de gevolgen zijn van dat dit alles kan je hier lezen in dit artikel van De Standaard. 
Wat in dit betalende artikel (dat volgens de website gratis wordt aangeboden) staat is eigenlijk gewoon tenenkrullend. Mensen hebben maanden geen werkloosheidsuitkering ontvangen en zitten door hun centen gewoon omdat de verwerking van die digitale gegevens te lang duurt. E-mails blijven onbeantwoord en via de telefoon is er niemand te bereiken. Bij de vakbonden, de hulpkas voor werkloosheid en de OCMW's doen ze wat ze kunnen maar het blijft dweilen met de kraan open. Maar intussen blijven voor deze mensen de rekeningen wel binnenkomen, loopt hun schuldenberg op en dreigen ze op straat gezet te worden. En wie zijn diegenen die als eerste in de problemen komen?
Juist.
Die mensen die ofwel niet over een computer of smartphone beschikken omdat ze deze niet kunnen betalen. Ofwel laaggeschoolde mensen die de digitale trein gemist hebben.
Waar zijn we in godsnaam mee bezig?

Er was een tijd lieve mensen. Dat als je bij je  bank binnenstapte, dat de persoon aan het loket wist wie je was, waarvoor je kwam, hoe je financiële situatie was en welk risicoprofiel je had.
Je bankierde IN VERTROUWEN!
Ook bij de vakbond of het ziekenfonds kon je altijd terecht - zelfs in je eigen woonplaats - bij iemand die je situatie kenden en die de tijd nam om naar je grieven te luisteren en je vragen te beantwoorden. 
Nu stoppen ze alles achter digitale loketten en kan je als je vragen hebt alleen nog via e-mail terecht en krijg je als je geluk hebt dezelfde dag of de dag erna een antwoord.
Of je moet bellen naar de helpdesk en na een uur lang naar dat zelfde megafucking irritante wachtmuziekje te luisteren staan ze je heel vluchtig te woord, want er zijn nog elvendertighonderd bellers na die geholpen moeten worden.

Ik ben een mens!
Ik ben een mens, geen nummer.
Ik hou niet van telefonische wachtrijen en ik wil mijn verhaal kunnen doen en mijn vraag kunnen stellen aan iemand die gemotiveerd en oprecht geïnteresseerd is. Iemand die ik in de ogen kan kijken.
Iemand die mijn dossier kent en die daar met toewijding mee bezig is, niet met telkens weer een ander persoon aan wie je alles telkens weer opnieuw moet uitleggen.
Ik ben een mens, ik ben een burger.
Ik ben geen consument, geen klant.
Ik wil dat men luistert naar mijn grieven en dat men mij bedient zoals ik dat verkies en dat men mij niet verplicht om mijn heil te zoeken tot een automaat, een app of een digitaal loket.
Ja er zijn mensen die het gemakkelijker vinden om hun zaken via een digitaal loket te regelen, om hun treinticket via een app te kopen of via sms een parkeerticket regelen. Maar niet iedereen kan mee met de alsmaar sneller razende digitale trein.
Ik wil dat men de wens van deze mensen eerbiedigt door ervoor te zorgen dat zij aan een loket terecht kunnen. En ja, ik ben bereid daarvoor te betalen als gebruiker, als burger, als belastingbetaler. En die mensen, die betalen ook voor hun diensten. Die betalen ook belastingen.
Het is een beetje raar.
Ik schrijf dit alles op mijn blog en deel dat straks via sociale media. Mensen zullen dat lezen op hun PC of hun smartphone. Thuis, op het werk, in de trein of bus, terwijl ze wachten in de rij bij de bakker of godbetert op het toilet.
Digitaler kan het niet.
Het is eigenlijk een beetje contradictorisch dat ik langs deze weg zeggen wil...
Dat de digitale heilsleer zijn grenzen kent!