Nog eentje voor het afsluiten.

 

Dag lieve mensen.
Het jaar zit er weer op.
Gelukkig een jaar zonder zware gezondheidsproblemen, al was het vooral de eerste maanden herstellen van mijn zware trombose eind november 2022.
Maar er waren andere zaken onze aandacht opeisten. Mijn lieve schat haar vader overleed afgelopen jaar en zoiets brengt helaas ook de nodige zorgen met zich mee boven het verdriet en de rouw.
Maar er waren ook mooie momenten, zoals onze heerlijke vakantie in Bohan. Wat een zalig dorpje is dat toch. Ik ben hoe langer hoe meer verliefd op die streek. De natuur, de kleine dorpjes, de gastronomie, het bier, het rustige leven.
Dan werden de dagen donkerder en dan weet je dat die ene tijd er weer aankomt.
Die ene tijd van flikkerende lichtjes, dure cadeaus en welgemeende kerst en nieuwjaarswensen.

Die tijd is nu aangebroken.
We kijken reikhalzend uit naar 2024, en wees eerlijk.
Toch ook een beetje naar de zomer.
Naar meer licht, langere dagen, kortere nachten, een warme zon op onze huid en de geur van bloemen en bottende bomen.
Meer energie, goesting krijgen om uit uw zetel te komen en meer te gaan bewegen;
MEER BEWEGEN!
Dat zouden we eigenlijk beter gaan doen.
Ja, u die dit leest. Jij ook.
Want bewegen is niet alleen goed voor je lichaam en je algemene fysieke conditie. Het verlaagt niet alleen je gewicht en zorgt er niet alleen voor dat je minder vatbaar bent voor allerlei welvaartziektes.
Maar wist je dat… MEER BEWEGEN OOK EEN GOEDE INVLOED HEEFT OP JE HERSENEN?
En laat dat voor mij iets zijn wat toch mij aandacht trekt.
Onze hersenen, het is een deel van ons lichaam dat we verwaarlozen.
Door ons zittende leven, onze vet en suikerrijke voeding en onze neiging om alweer voor de TV te gaan hangen of doelloos op onze smartphone te scrollen. Te bingewatchen en naar die ene serie te kijken die je volgens je collega’s MOET GEZIEN HEBBEN.
Door al die dingen hebben onze hersenen zwaar te leiden.
Als je je hersenen te weinig gebruikt dan gaan er functies verloren, of zoals ze het in het Engels zeggen: If you don’t use it, you loose it.
En we leven in een maatschappij waarin we het vooral van onze hersenen moeten hebben.

Je begint vergeetachtig te worden, moet dingen opschrijven omdat je ze anders rats vergeet.
Hoe ga je dat tegen?
Door denkspelletjes te spelen, kruiswoordraadsels en andere puzzels in te vullen of door meer te gaan lezen.
Goed, heel goed.
MAAR NIET GOED GENOEG!
Wat je echt moet doen om degeneratie van je hersenen tegen te gaan en zaken als Alzheimer of andere vormen van dementie te voorkomen is BEWEGEN!
Minstens een half uur per week of twee keer per week een kwartier.
Bewegen stimuleert de aanmaak van nieuwe neuronen en deze zorgen ervoor dat er verbindingen gemaakt worden in je hersenen, zodat je dingen blijft onthouden en je blijft bijleren.
Daardoor ga je beter onthouden en wordt je minder vergeetachtig. Je bent alerter en meer bij de pinken.
Ik ga het daar zeker over hebben, want als Humanist vind ik gezondheid belangrijk en dan niet in het minst de gezondheid van je hersenen. Want hoe gezonder je hersenen, hoe meer je in staat bent om rationeel na te denken en minder vatbaar te zijn voor prikkels, emoties en impulsen die ervoor zorgen dat je minder oor hebt voor argumenten en je je laat leiden door valse profeten, populisten en andere lui die op het gevoel en het gemoed spelen en je zo minder rationeel maken.
In die er ook in het dagelijkse leven de oorzaak van zijn dat je minder goede beslissingen gaat nemen.

Nu meer dan ooit is het belangrijk dat we met zijn allen wat rationeler gaan denken. Want met de verkiezingen die voor de deur staan, zullen we weer overladen worden met nepnieuws, compleet foute berichtgeving, op emotie gerichte artikelen die erop gericht zijn om vooral veel deining en controverse op te wekken. Wat in het voordeel speelt van populisten en radicalen van zowel linkse als rechtse slag.

Wees op je hoede en zorg dat je niet overspoeld wordt door een overvloed aan informatie en nieuwsberichten die je niets bijbrengen behalve opgeklopte emoties, schuldgevoelens of woede.
Weet dat we ook op geopolitiek vlak voor een zeer roerig jaar staan.
Ook hier zullen lieden die hun neus optrekken voor democratie, mensenrechten en humanisme proberen hun gram te halen en je proberen te winnen voor hun zaak. Ze beschuldigen onze leiders van al het kwade en beweren dat ons systeem corrupt is. Maar ze dwepen wel met autoritaire leiders die complete lak hebben aan mensenrechten en dat dag in dag uit bewijzen.
Ook hier ga ik komend jaar dieper op in gaan, want het lijkt me echt wel nuttig om de huidige toestand van de wereld echt goed op te volgen en hierin best andere bronnen te raadplegen dan alleen onze eigen media.
Tip: Als goede Belg begrijp je op z’n minst twee of drie vreemde talen, doe daar je voordeel mee. De websites van BBC, CNN, The Guardian,  Le Monde, DieZeit en andere internationale media zijn zeer interessant en leerrijk. Ze gaan zeer diep en volgen elke situatie tot op de voet.

Dit zal zo een beetje hetgeen zijn waar ik mij de komende jaar in ga proberen te verdiepen. En op tijd en stond met jullie delen.

De Donkerste dagen.

 

 

Dag lieve mensen.
Ze zijn er weer, de donkerste dagen van het jaar.
De weerman voorspelt koude temperaturen en in de Hoge Venen is de eerste sneeuw al gevallen.
De dagen zijn op hun kortst dat blijft zo duren tot 21 december. Dan verwachten wij de winterzonnewende. Vanaf die dag zullen de dagen weer langen worden.
Dit zijn de dagen waarop veel mensen niet kunnen wachten om de kerstboom al te zetten, ook al schrijft de traditie ons voor om daarmee te wachten tot na Sinterklaas. Helaas, ik woon samen met zo iemand die verzot is op de sfeer en gezelligheid die bij het kerstgebeuren hoort. En dan vooral een mooi versierde boom met veel lichtjes.
En die staat er dus nu al.

De Sint (en zijn Pieten), Kerstmis. De Kerstmarkten, de sfeervolle verlichting en een overvloed aan kerstliedjes op de radio. We zullen het weer moeten ondergaan tot minstens 26 december. Daarna volgen de Tijdloze 100 of Duizend Klassiekers en andere eeuwige hitlijsten. Voor mij de periode van het jaar waarin de muziek op de radio toch een beetje draaglijk is.
Vooral onderaan zo’n lijst hoor je nummers die je vaak al vele jaren al niet meer hoorde.
Ach, na al die melige kerstmuziek is het voor mij meer dan welkom.

Het meest contrasterende in deze tijd van het jaar is de overvloed die je overal ziet. Al die dure delicatessen en bijhorende alcoholrijke dranken die in de winkels breed staan uitgestald. En de hippe elektronica en smart-TV’s die staan te lonken. En aan de andere kant de bittere armoede die nog meer opvalt dan anders.
Je zal maar iemand zijn die moet krabben om rond te komen en je hebt een kind dat zo graag een mooi Sinterklaascadeau wil waarmee het kan uitpakken bij de vriendjes of vriendinnetjes.
Of iedereen nodigt je uit voor allerhande kerstcadeautjes maar je hebt geen geld voor een cadeau.
Of op den duur nodigt niemand je nog uit en breng je die eindejaardagen alleen thuis met een sober diepvriesmaaltijd zappend van de ene pretzender naar de andere.
Ik kan me heel goed voorstellen dat op zo’n dagen bij mensen de stoppen doorslaan en ze dan domme dingen doen. Dat ze overmatig gaan drinken om alles om zich heen te vergeten.
Dat ze zich trakteren op zo’n dure fles whisky en dan uren later kotsend boven de WC hangen met hun hoofd vol duistere gedachten.

Deze grijze donkere dagen werken op zichzelf al op het gemoed van de mensen. Ze zijn neerslachtig, de avonden duren langer dan anders en dat maakt dat ze meer gaan piekeren.
Het is op deze dagen dat je wat vaker contact zou moeten opnemen met familie of vrienden waarvan je weet dat ze alleenstaand zijn of pas iemand verloren hebben.
Aandacht voor de ander, voor de eenzame en rouwende zijn mooie HUMANISTISCHE waarden die we in ere moeten houden.
Er zijn natuurlijk acties als ‘De Warmste Week’ en daar is niets mis mee. Ook al vind ik het bij momenten een zwaar geforceerde bedoening. Maar echte warmte geef je aan mensen uit je directe omgeving.

Maar donkere avonden kunnen ook gezellig zijn en je hoeft heus niet te wachten tot kerst of oudejaarsavond om eens lekker te koken voor je partner of familie.
Het is nu het ideale moment voor een lekkere rustieke stoofschotel, een heerlijk zondags stukje roast beef (rosbief zoals ze hier zouden zeggen), traag gegaard in de oven met kroketjes en winterse groenten zoals witloof of hmmmmmm… Spruitjes.
Of maak eens een heerlijke pot warme chocomelk. Met echte zwarte chocolade die je laat smelten en opwarmende melk, en daar dan een paar scheppen suiker bij. De liefhebbers kunnen er een flinke scheut rum bij doen. Afwerken met een toef slagroom (en dan het liefst van al zelf opgeklopte) maakt het helemaal af.
En waarom eens niet de TV, computer en smartphone uitzetten en eens wat gezelschapspelletjes uit de kast halen?
Een avondje Scrabble, Yahtzee, Mens-Erger-Je-Niet, Vier Op Een Rij, Monopoly of Stratego kan eens zo leuk zijn.
Of waarom eens niet gezellig wat kaarten?

En trek overdag als je een vrij moment hebt toch eens die wandelschoenen aan voor een heerlijke wandeltocht. Snuif die vrieslucht op, voel de koude tot in de toppen van je tenen en zoek bos, strand of duinen op. De zon breekt door, tijd om wat schaarse vitamine D op te nemen, een mens heeft daar zo hard behoefte aan, nu meer dan ooit.
En na zo’n heerlijke wandeling, zeker met de hondjes erbij die dan vrolijk rondhuppelen. Is het nog zo heerlijk thuiskomen en een kom warme chocomelk of soep te drinken. Want dat was ik nog vergeten.
Wintertijd is SOEPTIJD!

Humanisme voor beginners.

De Mens van Vitruvius.
Internationaal symbool van het Humanisme.

Dag lieve mensen.

Ik ben zo iemand die zich moeilijk in een hokje laat plaatsen.
Ben ik ‘links’ of ‘rechts’? Geen flauw idee.
Het is te zeggen, ja ik ben voor een sterke sociale zekerheid, armoedebestrijding en voor meer aandacht voor het leefmilieu. Maar tegelijk denk ik dat open grenzen een illusie zijn en ben ik van mening dat we gerust selectief mogen zijn over wie we in ons land binnen laten en wie niet.
Dat verschil in standpunten en het feit dat ik soms over het één en ander twijfel heeft er toe geleid dat iemand mij in een internet discussieforum kwam te verwijten dat ik ‘draai als de wind’.
OK, dat is misschien een beetje waar. Maar de Amerikaanse schrijver Charles Bukowski zei ooit het volgende: “The problem with the world is that the intelligent people are full of doubts, while the stupid ones are full of confidence.”
Dus, misschien is het helemaal niet zo erg als ik af en toe over de dingen twijfel.

Maar over één ding twijfel ik niet meer. En hoe meer ik mij erin verdiep, hoe sterker deze overtuiging.
IK BEN EEN HUMANIST!
Ik ben van mening dat de mens, zijn belang en zijn behoeftes op de eerste plaats moeten komen. En dit met als leidraad de rede. In deze komt het erop neer dat we de dingen op een zo rationeel mogelijke manier benaderen. Zonder vooroordelen, zonder vooringenomenheid en zonder religieuze of andere dogma’s. Het humanisme is een levensbeschouwing die zich niet beroept op goddelijke openbaring maar op het vermogen van de mens om zelfs zijn leven in te richten en naar geluk te streven, en dit op basis van universele waarden zoals menselijke waardigheid, mondigheid, vrijheid, tolerantie en verantwoordelijkheid.
U moet weten beste lezer dat in een tijd waarin de kerk nog almachtig was en een allesbepalende factor was in het leven van alle mensen. In een tijd waarin De Inquisitie in al zijn wreedheid afrekende met ketters, heksen, protestanten en al wie zelfs schoorvoetend de strikte dogma’s van de kerk in twijfel durfde te trekken. Het een zeer riskante onderneming was om dergelijke stellingen luidop te verkondigen.
Maar de eerste humanisten waren dapper en durfden het aan om de almachtige kerk en zijn almachtige dogma’s in twijfel te trekken, ook al riskeerden zijn gebroodroofd, ontslagen, gevangengezet of gedood te worden. Denk maar aan Galileo Galilei die omwille van zijn stellingen over het Heliocentrisme in de ban van de kerk werd geslagen en onder huisarrest werd geplaatst.

Het humanisme heeft onze huidige samenleving vorm gegeven. Man en vrouw zijn gelijk, er is onderwijs voor elk kind en iedereen heeft toegang tot goede gezondheidszorg. We mogen stemmen en vrij onze mening uiten. Er is scheiding van religie en staat en het staat elke mens vrij om zijn geloof te belijden of om helemaal niet te geloven. Onze wetten zijn gebaseerd op rede en op humanistische principes en niet op religieuze dogma’s.
Voor ons zijn die dingen vanzelfsprekend, maar het heeft ons eeuwen van strijd en misschien nog het meest van al langdurige en oeverloze discussies gekost met religieuzen en conservatieven die gewoon liever hadden dat alles toch bij het oude bleef. “Maar nee, arbeiders, ambachtslieden en boerenkinkels moeten toch niet leren lezen en schrijven, ze moeten gewoon hun werk doen, elke zondag naar de kerk gaan en hun religieuze plichten doen en voor de rest moeten ze gewoon zwijgen en gehoorzamen.” “Waarom zouden boeren en ambachtslui moeten meebeslissen over hoe we de zaken in ons land regelen. Dat is de taak van de wereldlijke gezagsdragers aan wie God het behaagd heeft om over het land te regeren. En het is de taak van de geestelijke gezagsdragers om te waken over de moraal en goede zeden van het volk, en dat mag gerust met gestrenge hand gebeuren.”
Zo werden de nieuwerwetse ideeën die de Humanisten voorstelde onthaald door de toenmalige wereldlijke en geestelijke heersers. Hun halsstarrige weigering om open te staan voor deze nieuwe ideeën en zelfs maar heel even oog te hebben voor het lijden onder de armste bevolking hebben ertoe geleid dat zij werden verjaagd of op de guillotine eindigden, zoals tijdens de Franse Revolutie.
Het waren Humanisten die dingen als slavernij, lijfeigenschap, de ongelijke behandeling van mannen en vrouwen, de erbarmelijke omstandigheden van arbeiders ten tijde van de Industriële Revolutie aan de kaak stelden en opkwamen voor zaken als Algemeen Enkelvoudig stemrecht, vrouwenstemrecht, vrouwenrechten, de rechten van de arbeiders, vrijheid van meningsuiting, persvrijheid en rechten voor minderheden.
Allemaal vrijheden en verworvenheden die dankzij de Humanisten gemeengoed werden, maar die helaas gedurende de geschiedenis telkens weer opnieuw onder druk kwamen te staan en zelfs helemaal opzij werden geschoven.

De Fakkel.
Embleem van de Niet Confessionele Zedenleer.
Gebaseerd op de waarden van het HUMANISME;

Maar Humanisme is meer dan dat.
Ware humanisten kijken met een rationele blik naar de wereld om zich heen. Ze leggen alle dogma’s en vooringenomenheid aan de kant en proberen de wereld te zien zoals hij echt is. Ze bestudeerden  de sterrenhemel, de natuur en het menselijke lichaam. Ze stonden open voor nieuwe ideeën over zaken als zwaartekracht, de positie van de Aarde tegenover de zon, de vorm van het heelal, en de analogie van ons eigen menselijke lichaam.
Ze kwamen de conclusie dat de kerk met zijn dogma’s en zijn opgelegde ‘waarheden’ toch niet echt klopten met de realiteit. Wat maken ze de mensen toch allemaal wijs?
Men legde die kerkelijke dogma’s naast bevindingen van pre-christelijke overtuigingen en dan vooral die van de Oude Grieken en Romeinen. Die lui keken toch heel anders naar de wereld, misschien moeten we hun geschriften en teksten eens ontleden en grondig bestuderen.
Humanisten gebruiken de wetenschap als leidraad voor hun overtuigingen, zienswijze en levensbeschouwing. Ze staan open voor nieuwe ideeën en stellen hun mening bij als deze niet klopt met de realiteit of de huidige stand van zaken. Dit noemen we voortschrijdend inzicht. Een Humanist streeft er naar om zoveel mogelijk inzicht te verwerven. Net zoals de oude Griekse filosofen dat deden. Die laatsten zetten hen er ook toe aan om oog te hebben voor de schoonheid van de kunst, de muziek, de literatuur. Humanisten geloven dat cultuur de mens verheft en inspireert. Maar ze staan open voor nieuwe stromingen en invloeden. Men heeft respect voor de basis zoals bijvoorbeeld de klassieke muziek, maar staat open voor genres als jazz, rock, wereldmuziek en andere stromingen.

En hierbij wil ik horen.
Humanist dat ben je niet zomaar, dat wordt je.
Door zoveel mogelijk open te staan voor nieuwe ideeën en je mening constant bij te stellen. Door te lezen en te luisteren en zo goed mogelijk op de hoogte te brengen. Je hebt aandacht voor het sociale en het economische, maar ook voor kunst, cultuur en media.
Je luistert naar anderen alvorens te oordelen en je bent jezelf ervan bewust dat niemand de waarheid in pacht heeft…

OOK JIJ NIET

Een weekje Ardennen 2

Dag lieve mensen.
De Ardennen zijn voor mij een bijzondere plek.
Net omdat het niet zo dicht bevolkt is en vooral omdat men nog niet alles heeft volgebouwd zoals hier bij ons, zijn de Ardennen de perfecte plaats voor wie graag de natuur in trekt en vooral voor wie op zoek is naar STILTE!
Stilte lieve mensen is in onze samenleving zo ondergewaardeerd. Mensen begrijpen niet dat er medemensen zijn die echt verlangen naar stilte. Die geprikkeld worden door alle lawaai om ons heen. En ik raad het jullie aan lieve mensen om eens eenmaal in je leven een echt bos in te trekken, ver van alle behuizing, alle wegen en vooral van mensen. Maar neem wel je voorzorgen en laat anderen weten waar je bent, want een ongeluk is gauw gebeurt.
Maar doe het eens. Ga een bos in, wandel, volg de bewegwijzering. En dan, als je merkt dat je echt in ‘the middle of nowhere’ bent. Zet u neer op een rots, of een bemoste boomstronk. Adem diep in en uit…
EN LUISTER!
Luister naar de vogels, luister naar het ruisen van de bladeren, luister naar de wind, naar het klaterende water. Sluit je ogen en neem de tijd om even te mediteren.
Laat regen je niet tegenhouden, trek een goede regenjas aan, doe die kap over je hoofd en luister naar het geluid van de regen die valt op je kap, op je jas, op de grond, op het bladerdak van de bomen.
Denk dan even aan het feit dat de wereld intussen verder draait. Dat de mensen ver van al dit moois gewoon hun leven verderzetten, dat alle gekheid gewoon doorgaat zoals ze dat altijd doet.
En bedenkt dan even DAT JIJ VANDAAG EVEN NIET MEEDOET!

Bedenk hoe het moet geweest zijn voor monniken en pelgrims op zoek naar spiritualiteit en bezinning. Deze vonden zij dan bijvoorbeeld in Saint-Hubert, de stad genoemd en gewijd aan de Heilige Hubertus, patroon van de jacht.
Daar vindt je een prachtige basiliek en een daarbij horende abdij die na de Franse revolutie werd opgeheven op bevel van de Franse revolutionairen. Een plaats die geschiedenis uitstraalt. Een plaats die voor vele pelgrims het einddoel was, want de Heilige Hubertus was een heilige die geëerd werd.
Het was zeker de moeite om er tijdens onze vakantie even halt te houden in deze kleine maar mooie stad. En niets is meer ontspannend dan op een plaats waar je nooit eerder was op een terrasje het dagelijkse leven te aanschouwen. En dan het idee dat niemand je hier kent.

De Basiliek van Saint Hubert.

Een leuke tussenstop die we al meer hebben gedaan als we in de Ardennen waren is Bomal.
Door de week een ingeslapen dorpje met een kerk en enkele cafétjes. Maar op zondag kan je er over de koppen lopen. Want dan vindt daar La Petite Batte plaats, een zondagse markt met kraampjes over het hele dorp en een rommel en brocantemarkt in de sporthal. Bij mooi weer kan je er over de koppen lopen en moet je verdorie veel moeite doen om je auto kwijt te raken, al kennen wij nu toch wel onze plaatsjes. De marktgangers zijn een mix van locals, mensen uit de wijde omgeving die er op zondag eens tussenuit willen en Vlamingen en Nederlanders die op dat moment ergens in de Ardennen verblijven en een dagje kraampjes kuieren inlassen.
Vanuit Bohan was het wel ver rijden, de andere keren dat we Bomal bezochten was tijdens onze verblijven in Durbuy en Achouffe. Vanuit Durbuy is het nog geen kwartier rijden en Achouffe ligt er op een half uurtje vandaan. Maar vanuit Bohan doe je er zeker een uur over. Maar wat geeft dat?
Rijden in de Ardennen is nog zo ontspannend. Cruisen met een snelheid zo tussen zeventig en negentig kilometer per uur. Je passeert langs charmante dorpjes, je rijdt er door de mooie bossen en van tijd tot tijd wordt je vergast op een prachtig panorama. Zet een muziekje op en de rit wordt nog leuker. Je bent met verlof, leef ernaar. Enjoy the ride.

Het was nadat we eerst Bertrix aandeden dat we doorgereden zijn naar Saint-Hubert. In Bertrix was er niets te beleven, maar we vonden dat dat de pret niet mocht drukken en besloten dan maar om een stukje verder te rijden. En zo reden we die zaterdag eveneens over de Ardense wegen. Het was tamelijk rustig op de baan, en dat we werden voorbijgestoken omdat ik het op sommige stukken niet veilig vond om negentig kilometer per uur te rijden, daar trok ik me niets van aan. Mijn veiligheid heeft voorrang op de ongeduld van een ander.
Dan bekroop me ook het gevoel van ‘andere streken, andere mentaliteit’. In de Ardennen licht men snelheidslimieten graag een beentje en is de doorlopende witte lijn weinig meer dan decoratie. Maar aan de andere kant is er niet die gehaastheid die je bij ons in Vlaanderen hebt. Men gaat er niet zo snel bumperkleven omdat ze weten dat het niet lang duurt eer er een mogelijkheid is om in te halen, of dat nu volgens de regels is of niet. Je haalt ze er zo uit, de mensen die gewoon zijn van in de Ardennen te rijden, en occasionele toeristen zoals wij. Soms rij je op een iets comfortabelere hoofdweg en dan is het ergens wel een zegen dat je daar negentig kilometer per uur mag rijden net zoals dat bij ons het geval was voor 2017 toen minister Ben Weyts de snelheidsbeperking op gewestwegen buiten de bebouwde kom terugbracht naar zeventig kilometer per uur. Onveilig heb ik me nog nooit gevoeld in de Ardennen, alleen is het even wennen aan de hellingen en het bochtenwerk als ik er nog maar pas ben.

Maar in een regio als de Ardennen ben je niets zonder auto, dat staat als een paal boven water. Het openbaar vervoer is er heel beperkt en doet niet altijd de kleinere dorpjes aan. In Bohan is er een Proxy Delhaize, wil je naar een grote supermarkt? Dan moet je algauw meer dan twintig kilometer rijden. En als je wil shoppen vaak nog verder. Ook ziekenhuizen liggen veel verder verspreid dan bij ons.

Klein Celientje had zich bij een sprong mispakt en had daarna blijkbaar veel pijn. Ze was stiller dan anders en had moeite met stappen. Dierenarts raadplegen dus, die vonden we gelukkig in het naburige Vresse Sur Semois. Daar heb ik dan het probleem in mijn beste Frans uitgelegd. We vonden het beter om voor een buggy of zo te zorgen zodat we toch ergens naar toe konden gaan met ons kleine rakkertje. Daarvoor reden we eerst naar Bearaing, het gekende bedevaartsoord waar zich een vestiging van Tom&Co zou bevinden. Maar die bestond niet meer, er was er wel één in het naburige Givet, dat is in Frankrijk. Zo’n tien kilometer rijden van Bauraing. Daar vonden we een kleine maar comfortabele hondenbuggy waarmee dan toch met ons kleine Celientje konden wandelen. Het spuitje dat ze van de dierenarts kreeg en de pilletjes en het pipetje met een soort gel dat ik in haar bekje moest spuiten deden meer dan behoorlijk hun werk en na twee dagen stapte ons Celientje weer veel beter, maar we moeten haar kniegewrichtjes in de gaten blijven houden zei onze eigen Dierenarts.

Hier was ze al veel beter.
Ons kleine Celientje.

Het was dit dat mij deed beseffen dat wij in het dichtbevolkte Vlaanderen het eigenlijk iet zo slecht hebben. We hebben winkels, dokters, dierenartsen, ziekenhuizen en andere instanties binnen handbereik. Het openbaar vervoer is goed (al kan het op sommige vlakken toch beter) en rijdt met een behoorlijke regelmaat. En heel veel afstanden zijn goed te doen met de fiets. En alles is hier vlak, wat je in de Ardennen bezwaarlijk kan zeggen.
En toch ga ik er graag terug.
Om er te genieten van de stilte en me even terug te trekken.

Kleine speurneusjes in Saint Hubert.

Het water van de Semois is zo helder.
Je kan er de forellen in zien zwemmen.

De laatste foto van onze vakantie.
Het was mooi, bedankt Bohan, bedankt Ardennen.
Bedankt voor de mooie momenten. 💖

Een weekje Ardennen.

 

Dag lieve mensen.
We hebben een heerlijke week achter de rug.
Een week waarin we genoten van de rust, stilte, natuur en het goede leven in onze eigen Belgische Ardennen.
Jullie weten, ik hou van de Ardennen. Het is er rustig, er is veel open ruimte en de natuur is er zo prachtig. Hier kan je je herbronnen en jezelf als mens terugvinden.
We boekten een weekje in een vakantiehuis bij dezelfde mensen waar we twee jaar geleden een heerlijk weekendje boekten, maar dan in een ander vakantiehuis. Iets dichter bij het centrum op de weg naar de Franse grens… In de oude douanierspost.
Niets aan te geven? Rien a declarer?
Nee de gelijknamige Frans-Belgische film is daar niet opgenomen. Moest ik de regisseur zijn, ik had het wel geweten. Maar dit geheel terzijde.

Ons vakantieverblijf.
Het oude douanekantoor.

Op vrijdag 6 oktober heb ik mijn autootje volgeladen met de koffers, en vooral veel spullen voor de hondjes – onder andere dekens en fleecedekens voor de bedden en de zetels zodat deze gevrijwaard blijven van haren van onze lieverdjes. Er was nog net een plaatsje vrij vanachter om een mandje te zetten waar ze zich konden installeren. En dan waren we weg.
Omdat ik de app Waze heb geïnstalleerd kon ik makkelijk de files vermijden, bij melding van een file kiest die app meteen een andere route. Zo vermeden we de werken en files bij het viaduct van Vilvoorde en in de plaats daarvan reden we via Halle, Nijvel, Charleroi naar Namen om dan in te voegen op de E411 richting Luxemburg, het mooiste traject van onze reis. Dwars door onze prachtige Ardennen. Tot we afreden in Wellin om dan over de bochtige wegen en de steile hellingen tot in Bohan te rijden.
Daar stonden we dan voor ons douanehuis, de Belgische en Franse vlag hangen nog altijd aan de gevel, wij betrokken de bovenste verdieping. Er zijn twee verschillende verblijven met elk een toegang aan de andere kant van de woning. Wij hadden Douane Belge, het andere is Douane France.

µ

Achter de tuin lag een kampeerterrein dat niet toegankelijk is wegens privé eigendom, en daarachter stroomt de Semois. Die zagen we in de keuken aan de ontbijttafel gezapig stromen. Aan de andere oever gaat het dan steil omhoog. Wanneer de Semois verderop een bocht naar links neemt  begint Frankrijk waar de rivier zo’n goeie twintig kilometer verderop in de Maas uitmondt.
Ons huisje heeft een mooie kleine tuin met daarin een ligzetel en bij het huisje een tafel met stoelen waaraan je buiten kan eten of gewoon je gezellig nestelen met een aperitiefje of een kopje koffie en een goed boek erbij.
Binnen was alles gezellig en gerieflijk ingericht, het grootste minpunt was wel dat de microgolf boven op de frigo stond, hoe moet je zo iets snels klaarmaken?£

µ

Maar wij gaan naar de Ardennen om buiten te zijn. Lange boswandelingen hebben we niet gemaakt, want sedert we daar eens lelijk zijn uitgeschoven tijdens onze vorige vakantie in Achouffe is mijn lieve schat wat bang, en ook door haar zere rug en pijnlijke heup heeft ze het moeilijk met de hoogteverschillen, dus deden we het deze keer iets rustiger aan. Zo wandelden we tot in het naburige dorpje Membre door een oude tunnel waardoor ooit een tram heeft gereden tot vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Dwars onder de heuvel als een mol onder de grond, ja dat heeft toch wel iets speciaals. Aan weerzijden van de tunnels allemaal campings met vooral stacaravans en kleine chalets. Bohan is de perfecte plaats voor wie houdt van kamperen. Zou ook nog eens leuk zijn, om eens ons tentje op te slaan voor een weekje of zo.
Maar bij nader inzien, geef mij maar de comfort van een vakantiehuisje. Ook al vind het wel wat hebben, die caravans en houten chalets en barakken midden in de natuur.
Er zijn mensen die daar permanent wonen, wat voor mensen zouden dat zijn? Zonderlingen die genoeg hebben van deze stresserende maatschappij. He, dat zou ik kunnen verwerken in een verhaal.
Goed, in het volgende stuk vertel ik over het uitstapje die we maakten naar de zondagsmarkt in Bomal en naar Saint Hubert.

Vijftig tinten herfst.

 

Dag lieve mensen.
Het is sinds zaterdagochtend 23 september om 08u50 officieel herfst.
Zo hebben astronomen dat berekend. En volgens hun berekeningen zal het op 22 december 2023 om 04u27u officieel winter zijn.
Ach wetenschap, het is toch zo’n wonderlijk iets meneer.
Maar goed, het is dus HERFST!
Voor mij toch één van de mooiste seizoenen, op de zomer na.
De lente is ook mooi.
Ach weet je? Ik vind alle seizoenen mooi. En wat voor mij het meeste charme heeft is net het wisselen van die seizoenen. Hoe alles traag maar zeker veranderd, zeker voor wie er echt op let.
Een dagelijkse wandeling met de hondjes is voor mij al voldoende om te zien hoe anders het licht is, hoe de bladeren na het botten langzaam groeien, op zijn groenst zijn, hoe het groen valer wordt en de bladeren tenslotte verkleuren en afvallen.
Daar waar in de lente het frisgroene, het kleurige en het fleurige overheerst. Zijn het in de herfst de okertinten die de sfeer bepalen. Okertinten op grijs, grijs dat wordt omgezet in goud wanneer de wolken verdwijnen en de zon weer het rijk voor zich alleen heeft.
De herfst is de tijd waarin we terug onze jas van de kapstok halen en we onze korte broek terug inruilen voor een langer exemplaar, dit tot grote vreugde van de Knokse kakmadammen. De herfst is ook de tijd dat we een gezonde salade aanvullen met een handjevol noten (wist je dat noten heel goed zijn voor je hersenen? Eet je slim weet je wel) of plakjes gerookte eendenborst Dit ter voorbereiding van het wildseizoen dat komen gaat. Het is ook de tijd dat we de salades stillaan inruilen voor stevigere kost. Ovenschotels, stoofpotjes en vooral soepen maken weer de dienst uit. Geen herfst zonder lekkere pompoensoep.

Bohan, hier zal ik van 6 tot 13 oktober te vinden zijn.

Zoals eerder gezegd denken we bij de herfst aan wild en gevogelte. Aan wilde bessen, noten en andere bosvruchten. En aan paddenstoelen natuurlijk. Denk er echter aan dat je sommige paddenstoelen maar één keer kunt eten. Kijk uit voor je gaat plukken en vergeet vooral niet dat het plukken van paddenstoelen in het Vlaams Gewest verboden is, behalve op privé domein mits toestemming van de eigenaar. 
Maar wist je dat de herfst ook het beste tijd is voor heel vee lekkers uit de zee?
Zo begint het oesterseizoen al in september. En in oktober is onze grijze garnaal op zijn best en ook het goedkoopst. Ook vissen als tarbot en zeeduivel zijn op hun best in de herfst.
En als je toch aan de kust bent in de koudere herfstmaanden. Bestel dan eens een lekkere vissoep of garnaalsoep. Elk restaurant heeft zijn eigen recept en een goeie soep van Noordzeevis moet echt niet onderdoen voor de bouillabaisse hoor.
Maar ga vooral voor onze garnaaltjes, ze zijn zo lekker als je ze ongepeld koopt en zelf pelt. Schenk op voorhand een aperitiefje, bij voorkeur een zuur biertje zoals Rodenbach en dan pellen en peuzelen maar.
Je zou in de herfst eens een weekendje of weekje Ardennen kunnen boeken, zoals ik dat heb gedaan. Van 6 tot 13 oktober zal ik dan ook in deze prachtige regio te vinden zijn om er lange wandelingen te maken met mijn eeuwige liefde en onze kleine lieve hondjes. Ik zal dan ook een uitgebreid verslag uitbrengen op deze blog over al het moois dat we daar zeker zullen zien.
Maar waarom eens niet naar zee tijdens de herfst?
Het is er nog zo mooi dan?
Een stevige westenwind, schuim op de baren en laag overdrijvende wolken. Opstuivend zand en de zilte geur van jodium. Meer heb je niet nodig om na een lange strandwandeling ’s avonds gezond moe te zijn.
De duinen zijn in de herfst eveneens een bezoekje waard. Ook daar verandert er het één en ander. Overal zie je lijsterbessen en ander lekkers voor de vogels om reserves op te slaan en zo de winter door te komen. Konijnen en fazanten zie je er overal, zeker in de vroege morgen. En daarna genieten van een lekkere visschotel. Heerlijk toch

Nog iets wat ik altijd met de herfst associeer.
Wijn.
De herfst is het moment om goede wijntjes te kopen. In Frankrijk zijn de maanden september en oktober de maanden waarop supermarkten en slijterijen hun ‘foire de vins’ houden.
De druiven worden geoogst en de wijn die nu nog in de kelders ligt moet plaats maken voor de nieuwe oogst. Elke wijnkenner weet dat dit het moment is om zijn slag te slaan. Wie dicht bij de Franse grens woont rijdt naar de dichts bijgelegen Auchan of andere Franse grootgrutter om er koopjes te doen of zijn voorraad aan te vullen.
Oktober is niet voor niets de wijnmaand.
Niets beter dan een plankje met wildpaté, plakjes gerookte eendenborst, een heerlijke artisanale droge worst, wat gerookte ham en daar een goed glaasje rode wijn bij. En laat de lange avonden dan maar traag voorbijgaan.

Treur niet om de zomer die voorbij is, maar zie het mooie van de herfst.
Doe je windjak en je regenlaarzen aan en ga gewoon naar buiten, ook al regent het pijpenstelen.
Snuif de geur van gevallen bladeren op en zoek naar paddenstoelen. Het duurt echt niet lang eer je ze vindt. Ga het bos of het veld in, trek naar zee en zoek het strand op. Voel de regen in je gezicht en de wind in je haren. Laat je zeker niet afschrikken door koude of slecht weer. Je geniet nadien des te meer van de warme thuis en een goed bereide maaltijd als je een hele namiddag buiten bent geweest.
Het leven is gewoon te kort om de hele dag binnen te zitten. Al kan ik stiekem toch ook wel genieten van een dagje bankhangen.
Jaaa, toch wel.

Seksuele voorlichting op school.

 

Dag lieve mensen.
Wat is dat toch allemaal daar bij onze Waalse broeders?
Zoveel protest tegen het invoeren van meer seksuele voorlichting op school.
In 2023.
Je zou denken, we zijn in de 21^ste eeuw, de mensen zouden nu toch wel beter moeten weten. De jaren vijftig (van de vorige eeuw) zin toch voorbij, wat is me dat nu?
En toch, lopen de gemoederen hoog op bij de plannen om nu ook seksuele voorlichting te geven in het kleuteronderwijs en om daar een heus leerplan voor uit te werken.
Mensen vinden dat veel te ver gaan, en dat kleutertjes daar nog veel te jong voor zijn om met zulke dingen in aanraking te komen. Vooral het feit dat er veel aandacht is in deze leerplannen rond genderdiversiteit en het veranderen van geslacht stoot veel mensen tegen de borst.
Vooral uit religieuze hoek is de weerstand groot. Praten met kinderen over seks, homoseksualiteit en genderdiversiteit is voor hen ‘not done’. Het zijn vooral moslims, maar ook zeer traditionele katholieken en zeer religieuze evangelisten die zich tegen deze leerplannen verzetten.
En dat ze hun stem laten horen, dat is intussen geweten. Zelfs brandstichting schuwen ze niet.

Laat me hierin duidelijk zijn.
Ik ben VOOR meer seksuele voorlichting op school.
Nee, dat kun je niet zomaar onvoorwaardelijk aan de ouders overlaten. Al is hun rol in deze van zeer groot belang. Maar toch.
Onderwijs heeft de taak om zoveel mogelijk kennis over te brengen, dus ook kennis over je eigen lichaam.
En je kan je nu gaan afvragen: “Moeten kinderen nu echt al op vijfjarige leeftijd leren dat er jongens zijn die op jongens verliefd worden. Of dat het normaal is dat je liever een meisje wilt zijn in plaats van een jongen of omgekeerd?”
Nu ja, ik kan ergens begrijpen dat vijf jaar misschien te jong is. Maar toch.
Wat heb je liever? Dat ze erover leren op school, dat zo’n dingen bestaan.
Of dat ze het ontdekken door per toeval op een foto te stoten van een Thaise ladyboy met borsten en een penis? En je kan nu stellen dat kinderen niet zo vaak op het internet moeten zitten of aan schermen moeten hangen. Maar een vijfjarige kan verdorie beter een smartphone bedienen dan een volwassen mens. Ze zijn opgegroeid met schermen, het internet, smartphones en Google. En ja ik zie kinderen ook veel liever buitenspelen dan dat ze de hele tijd naar schermpjes zitten te gapen.
Maar laat dit nu even NIET het punt zijn.

Seksuele voorlichting, dat is eigenlijk niets meer of minder dan biologie. Dat gaat over heel natuurlijke dingen, dat gaat over het menselijke lichaam, over het paargedrag van de homo sapiens sapiens.
Waarom moet daar zoveel schroom over bestaan? Waarom moet daar zo bedekt en omfloerst over gepraat worden? Wij zijn ook maar dieren net als alle anderen hoor. En voortplantingsdrift en paargedrag zijn heel natuurlijke zaken, en zouden zo moeten geleerd worden op school.
Vrouwen hebben borsten, een vagina en een baarmoeder, bredere heupen en vollere dijen. Mannen hebben een penis, bredere schouders en borstkas en meer spierkracht.
Dit zijn de biologische kenmerken van wat we de ‘geslachten’ noemen. Man vs vrouw.
Daarnaast is het begrip ‘Gender’ in opkomst. Dit heeft niets te maken met het lichamelijke of biologische, maar met het sociale.
We kennen allemaal wel zo’n meisje dat meer een halve jongen lijkt. In bomen klimt, kattekwaad uithaalt, voetbal speelt en het liefst in jongenskleren rondloopt. Oude jongenskleren als het even kan. Die vuil mogen worden.
Of die jongens die er niet bij horen omdat ze zich ‘te verwijfd’ gedragen. Die scheldwoorden als ‘mietje’, ‘jeanet’, ‘sissy’ of meer van dat fraais naar hun hoofd geslingerd krijgen.
Dingen waarvan men dacht: “ach, dat is een fase. Dat groeit er wel uit eens ze volwassen worden.”
Welnu, dat is niet zo. Men is er meer en meer over eens dat er op sociaal vlak meer is dan ‘zich als (en echte) man gedragen’ en ‘vrouw zijn’.
En men vraagt zich meer en meer af: “Is dat nu zo erg?”
Is dat nu zo erg dat een jongen graag zijn nagels lakt of zich opmaakt? Of dat een meisje voetbal speelt, bier drinkt of aan auto’s sleutelt?
Moet je je als kind schamen omdat je niet in de sociaal opgelegde genderrol past?
Mag men daar op school over praten?
Je zou denken dat er anno 2023 enige consensus zou over zijn dat de tijd dat dit allemaal een probleem is ver achter ons ligt.
Maar helaas, dat is niet. Maar dat is dan weer een heel andere kwestie. En ook hierover is het laatste woord nog lang niet gezegd.
Maar sta me toe om het even over iets heel anders te hebben.

Welke leermeesters wil je?
Deze bovenstaande affiche diende voor een verkiezingscampagne van de Duitse liberale partij FDP.
Hierop staan de Indiase sekteleider Bagwan, Adolf Hitler en het horrorpersonage Freddie Krueger.
De tekst luidde: Als we niet snel voor meer leerkrachten zorgen, dan zoeken onze kinderen die zelf.
Wel, laten we het eens over het personage rechts op de affiche hebben.
Freddie Krueger: Ken je dat personage nog? De engerd uit de filmserie Nightmare On Elm Street heel wat tieners op nogal enge manier het hoekje om hielp.
Maar ken je zijn voorgeschiedenis nog?
Freddie was een kinderlokker, de creep die onschuldige kindjes met allerlei smoesjes meelokte en hen daarna vermoordde. Tot hij door de boze buurtbewoners van de wijk waarin hij woonde en toesloeg werd gelyncht en zijn lichaam in brand werd gestoken, vandaar zijn enge uiterlijk.
Wel, het internet zit vol met Freddies. Een Freddie is er op uit om tieners en jonge kinderen te lokken en schuwt daarbij valse identiteiten niet. Hij is een manipulator en hij weet als geen ander iemands vertrouwen te winnen.
Hij doet zich voor als een leeftijdsgenootje of als de ‘begrijpende vriend’, maar zijn ultieme doel is seksueel contact met minderjarigen. Hij is een roofdier en hij kent geen genade.
Je wil het echt niet meemaken dat je dertienjarige dochter wordt misleid door zo’n personage of ingaat op het voorstel om af te spreken met die ene ‘vriend’ die helemaal geen vriend is. Ah nee want het is Freddie.

Net zoals die andere twee op de affiche, teren ze op één en hetzelfde ding: ONWETENDHEID!
Ze willen niets liever dan naïeve en onwetende prooien die ze met gladde praatjes en mooie woorden voor zich kunnen winnen. En er is maar één ding dat je kan wapenen tegen deze kwaadaardige geesten.
Kennis.
Want KENNIS IS MACHT!
Kennis wapent je tegen onzin, gevaarlijke theorieën en gladde praatjes.
Kennis helpt je de wereld om je heen beter te begrijpen.
Net in een wereld waarin er zoveel lui met kwade wil rondlopen en je kind gemakkelijk online kunnen bereiken is het belangrijk om hen zo goed mogelijk voor te lichten. Om ervoor te zorgen dat die zaken die gaan over hun lichaam en het intiemste van hun zijn bespreekbaar zijn. Dat ze weten dat ze bij vragen, twijfel of angst bij iemand terecht kunnen. Dat ze sterker staan in het leven en vooral ALERTER!
Wat heb je liever? Dat ze op school leren wat transseksualiteit is? Of dat ze er één of ander obscuur filmpje over zien op Youtube of erger nog. Porno websites.
Dat ze in een veilige omgeving van een vertrouwenspersoon die een leerkracht toch nog altijd is uitgelegd krijgen wat ‘orale bevrediging is? Of dat ze het leren van iemand met kwade bedoelingen (en zo iemand bevindt zich dichter bij je dan je zou denken)?
En nogmaals, seks is iets natuurlijks. Iets waar we helemaal niet zo beschroomd over moeten doen.
En het is nergens voor nodig om kinderen op dat gebied dom en onwetend te houden.
En begin alstublieft niet met ‘ je neemt de kinderen hun onschuld af”, of ‘laat kinderen toch gewoon kind zijn’.
Kinderen zijn leergierig van aard en veel intelligenter dan wij eigenlijk denken. Ze staan veel meer open voor nieuwe zaken dan de meeste volwassenen, en het verzet tegen seksuele voorlichting is daar juist een heel goed voorbeeld van.
En nee, ze je kind gaat geen perverse gedachten krijgen als ze met het onderwerp seksualiteit in aanraking komen. En nee, ze gaan er geen trauma aan overhuden. Nee, ze gaan van je kind geen ‘homootje’ of ‘lesbienne’ maken.
Ze gaan leren dat er geen redenen zijn om beschaamd te zijn over je eigen lichaam en dat ze niet moeten toelaten dat er iemand aan je lichaam komt wanneer zij dat niet willen. En ze gaan hen wapenen tegen de listen van perverse lui en hen leren die listen te herkennen.
En daarom…
DAAROM BEN IK VOOR SEKSUELE VOORLICHTING OP SCHOOL!

We gingen nog eens wandelen.

Het is er eindelijk nog eens van gekomen lieve mensen.
Maar gisteren gingen we nog eensWANDELEN!
We reden naar Beernem waar we nog eens in het Bulskampveld zijn gaan wandelen. Een prachtig provinciedomein met heel mooie bossen en rustige groene plekjes.
We gaan dat meer doen, en ja dat maakt mij heel gelukkig.
Toen we het paadje naar de parking opreden - langs een laan door het bos – kreeg ik al zo’n heerlijke energie in mijn lichaam. Ik zou haast zeggen dat het voelde als thuiskomen, maar dat is toch wel een beetje overdreven. Maar dat het zalig aanvoelde dat ga ik zeker niet ontkennen.

Heerlijk wandelen, de hondjes even laten loslopen en oh wat waren ze blij en gelukkig die lieve meisjes. Het is nog altijd zomer, maar toch voelde je dat de herfst al om het hoekje durft te piepen. Overdrijvende wolken hullen het bos in duisternis als voorbode voor wat er de komende weken en maanden komen gaat.
Net voor we aankwamen moet er daar een flinke plensbui hebben plaatsgevonden, want alles was nat. En wat ruikt een bos toch heerlijk als het net geregend heeft. De ‘petrichor’ is alom tegenwoordig en doet een mens helemaal opleven.

Ja het was lang geleden, maar dat had te maken met de gezondheidsproblemen waar ik eind vorig jaar mee te kampen had. Maar ook met het feit dat mijn lieve Christiane haar vader ernstig ziek werd en in juni overleed. Dit maakte dat we even heel andere zorgen aan ons hoofd hadden. 
En het deed goed om nog eens in een bos te zijn. Om er gewoon te wandelen en onze zorgen eens los te laten. Genieten van de natuur, de stilte en gewoon aan zo weinig mogelijk proberen te denken.
Heb je dat al eens geprobeerd? Dat je aan zo weinig mogelijk probeert te denken. Om je gedachten zoveel mogelijk onder controle te houden.
Dat lukt niet altijd hé.
Er schiet altijd iets door je hoofd: "Wat zullen we eten vanavond?" "Morgen sta ik met de vroege, met wie ga ik moeten werken?" "Wanneer moest ik die ene rekening weer betalen?" "Ik zou eigenlijk moeten gaan diëten/aan mijn conditie werken." Dat soort dingen dus
Geef toe, we kennen dat allemaal. Er is altijd wel iets dat ons tegenhoud om echt je gedachten eens los te laten.
Wel, ik moet zeggen dat dat gisteren best meeviel. Ik betrapte mezelf er op dat ik gewoon aan het genieten was. Aan het 'chillen' zoals de jeugd tegenwoordig zegt. 
Ben dan ook voldaan en tevreden naar huis gereden, nadat we eerst even halt hielden op een zonnig terrasje. En thuis was ik gewoon zalig moe en viel ik in slaap in de zetel. 

Ja, dat is echt iets wat ik gemist heb, die wandelingen in de prachtige natuur die we nog hebben en die we zeker moeten koesteren. Want bossen zijn onze groene longen en elke mens heeft op zijn tijd nood aan rust en stilte.
Weet je? We hadden naar de Sint Bernardusfeesten kunnen gaan en daar kuieren langs de kraampjes, optredens meepikken en halt houden op één van de vele terrasjes. Maar weet je? Ge kunt niet blijven uitstellen. Al zo lang zeiden we: "We zouden nog eens moeten gaan wandelen." Maar al even lang kwam het er niet van.
Dus verruilden we de Sint Bernardusfeesten met zijn drukte, lawaai, vreetkraampjes en drankstandjes waar men vooral alcohol schenkt voor de natuur, bossen, rust en gezonde lucht.

En dat is iets waarvan ik denk: "Dit zouden we echt wel meer moeten doen!"

En dan bedoel ik niet alleen 'meer wandelen'. Maar ook eens wat vaker wegblijven van terrasjes en eens wat vaker kiezen voor niet alcoholische dranken. Hoe lekker een goed Belgisch biertje of een aperitiefje in de zon ook mag zijn. 
Zonder al te prekerig te gaan doen, vergeet niet lieve mensen. Alcohol is een HARD DRUG!
Het is iets waar je zwaar verslaafd aan kan geraken en het is ook niet gezond. Eigenlijk brengt alcohol ons niets bij, het bevat geen vitaminen noch mineralen. Het bevat alcohol en ook heel veel SUIKER!
Net omdat mijn gezondheidsproblemen vorig jaar rond deze tijd begonnen denk ik hier nu meer aan dan anders. 
Vorig jaar rond deze tijd had ik bloedarmoede als gevolg van aanhoudende aambeien. Ik was snel moe, zag bleek en mijn lieve schat maakte zich zorgen. Alsook mijn collega's en andere mensen die om me geven. Een bloedonderzoek onthulde het onthutsende resultaat en mijn huisdokter drong er op aan dat ik dezelfde dag nog naar de dienst spoedgevallen van het ziekenhuis zou gaan. Voor ik het wist lag ik in een ziekenhuiskamer en nog dezelfde dag werd ik aan allerlei onderzoeken onderworpen.

Als ik hieraan terugdenk, nu één jaar later. En ik denk aan het feit dat ik afgelopen weekend toch enige glazen alcohol heb gedronken en mijn voeding toch behoorlijk 'rijk' was. Dan denk ik: "Miguel dit MOET ANDERS!"
En alsmaar sterker wordt die gedachte dat het niet bij 'denken' mag blijven.
Maar dat ik mijn leef en voedingsgewoonten beter eens goed onder de loep zou nemen en daarin een paar grondige wijzigingen ga doorvoeren.

Want verdorie, ik wil graag oud worden. En liefst GEZOND OUD WORDEN als het even kan.
En ja, daar moet je iets voor over hebben. Gezond oud worden, dat doe je niet al genietend met een bord vol frieten en rood vlees voor je neus en een glas bier of wijn in je handen.
Gezond oud worden lukt alleen met SOBERHEID!
Oei, wat zeg ik nu?
Dat is toch echt wel vloeken in de kerk in een wereld waarin alles draait om genieten en overmatig consumeren hé. 
Als ik mijn TV opzet kan ik niet naast de vele koks kijken die van alles doen met veel vlees, pasta, en rijke sausen. Vliegen de reclames voor suikerrijke voeding, frisdrank en alcohol mij om de oren en is de boodschap dat alles vooral 'leuk' en 'gezellig' moet zijn.
Maar intussen heeft meer dan de helft van de Vlaamse volwassenen overgewicht. Ja ik ook.
Ofschoon ik ten gevolge van die bloedarmoede fel vermagerd was, kwamen eens ik me beter begon te voelen die kilo's sneller dan me lief is terug. Ik weeg niet meer zoveel als voordien, maar zit toch al terug over de tachtig kilo. Dus lijkt het me beter om eens goed op de rem te gaan staan.
Ik hou van het leven en wil van het leven genieten. Uren in de wachtkamer moeten zitten voor een rectaal onderzoek is niet echt een manier om van het leven genieten. En omwille van een sputterend gezondheid in het ziekenhuis belanden ook niet.
Dus, misschien maar eens het woord genieten herbekijken en er een iets gezondere insteek aan geven.

Haal ons uit de auto baasje.
Wij willen WANDELEN!

Zo een dag waarop niets moet.

 

Dag lieve mensen.
Vrije dag, geen verplichtingen en we moeten nergens naartoe. Dus gaan we nergens naartoe en blijven we gezellig thuis in de zetel hangen.
Doet zoveel deugd.
Ik weet het, het is mooi weer en dan zou een mens gewoon buiten moeten vertoeven.
Wat? Moeten?
IK MOET HELEMAAL NIETS!!!
Ik heb bij momenten een schijthekel aan het woordje ‘moeten’.
Aan verplichtingen, plichtplegingen en dingen die ‘gedaan moeten worden’.
Ik moet werken, anders heb ik geen geld en kan ik geen eten kopen. Ik moet belastingen betalen en ik moet zien dat als ik de deur uitga dat ik mijn identiteitskaart bij heb. En om de vier jaar moet ik gaan stemmen.
Dat is voor mij al meer dan voldoende. Al wat erbij komt en dat geen enkele toegevoegde waarde heeft. Wel daarmee kunt ge echt wel de hoogste boom in.
Zelfs als ik niet moest gaan stemmen dan zou ik toch nog gaan, omdat ik gaan stemmen wel belangrijk vind. Het gaat over de toekomst van het land.
Maar van die vaak volstrekt nutteloze dingen zoals het als een zot toeplakken van een kartonnen doos omdat je niet zou zien wat voor papieren er in zitten, of alles wat maar naar u kan verwijzen verwijderen, afplakken, scheuren of markeren met een stift omdat men beslist heeft dat je daarvoor beboet kan worden. Welke idioot verzint zoiets?
Christiane is daar altijd heel verbeten in, maar ik denk dan altijd van: ‘hey, ik heb wel betere dingen te doen!’

Noem me nonchalant, slordig, lui, whatever? Het kan me niet schelen.
Laat mij gewoon iemand zijn die lak heeft aan al die kleine en zinloze nep verplichtingen die mensen verzinnen om andere mensen zogezegd bij de les te houden.
Het leven is al gecompliceerd genoeg zonder dat je je moet druk maken of je niet beter iets nieuws zou komen om naar dat ene feestje te gaan? Want stel je voor, daar verschijnen met iets wat je al eerder aan had. Kent ge dat soort shit?
Vrouwen zijn daar heel gevoelig voor, en sommige mannen eigenlijk ook. Maar ik ben zo iemand aan wiens reet het mij allemaal kan roesten hoe vaak mensen mij al in dat ene T-shirt of in die ene jeansbroek hebben gezien. Alleen een vieze vlek of rare geur kan mij ertoe bewegen om alsnog iets anders aan te trekken, maar dat komt omdat ik ondanks alles toch nog een zekere fierheid heb over mezelf. Maar iets al da niet dragen omdat anderen u er al mee gezien hebben of omdat het al dan niet trendy is. Wat kan het mij schelen of iets trendy is of niet? Is het deftig en maak ik mezelf er niet mee belachelijk? Dat is wat mij interesseert. Ja ik ben er mij van bewust dat ge als bijna vijftiger niet meer in een Bart Simpson T-shirt moet rondlopen. Hoewel ik Bart Simpson eigenlijk een cool tekenfilmfiguurtje vind. Ja nog altijd, na al die jaren. Daarom zet ik hem even hieronder.

Mensen verliezen gewoon veel te veel tijd met al die onnozele – vaak zelfverzonnen – verplichtingen.
‘Wat zullen de mensen zeggen’? Het is iets wat iedereen in zijn jeugd wel eens hoorde, vaak van je eigen moeder maar ook van anderen die zich graag met alles en iedereen bemoeien. Het zal mij echt wel worst wezen wat mensen zeggen over mijn doen en laten, mijn kledingstijl, wanneer of hoe vaak ik op café ga, wat ik eet of drink, of mijn hondjes veel of weinig blaffen tijdens de wandeling, wat ik allemaal plaats op Facebook.
Zolang ik met hetgeen ik doe mijzelf, mijn naasten of andere medemensen geen schade toebreng hebben mensen met wie ik geen rechtstreekse relatie hebben zich geen bal te moeien met wat ik doe, wat ik laat of hoe ik in het leven sta. En zelf zal het mij dan ook compleet worst wezen wat anderen al dan niet doen. Lopen ze rond in crocks, of met een short aan in de stad. Gieten ze voor de middag al een halve liter Jupiler achter hun kiezen. So f***ing what? Dat is toch hun zaak zeker?
Zolang mensen met hun gedrag geen overlast veroorzaken, andere mensen lastig vallen of hen schade berokkenen hanteer ik het motto LEVEN EN LATEN LEVEN!
Het leven zou zoveel eenvoudiger zijn moesten mensen elkaar eens met rust laten en een ander niet lastig vallen met hun compleet overbodige adviezen of commentaren.
Ik heb oor naar de bezorgdheden en raadgevingen van mensen uit mijn omgeving, mensen van wie ik weet dat ze met mij inzitten. Maar als een wildvreemde mij lastigvalt met allerhande adviezen, hoe goed bedoelt ook. Dan krijg ik de kriebels en zou ik het liefst van al heel hard weg willen lopen of heel hard roepen moei je eens met je eigen zaken!

Maar goed. Zo’n dagje zonder verplichtingen.
Hoe zalig kan dat wel niet zijn.
Ik schrijf deze tekst, sta op en wandel tot aan mijn terras en kijk wat naar buiten. Ik loop terug naar binnen en streel één van mijn hondjes. Schenk mezelf nog wat koffie in en neem een slokje en dan zet ik me terug in mijn zetel. De tijd verstrijkt langzaam en de wereld gaat verder zijn gang.
Maar dan even ZONDER MIJ!
Ik zie op Facebook wat anderen doen en denk er het mijne van. De ene gaat naar het strand, de ander gaat een toerke lopen en nog een ander pikt een terrasje mee.
Ach ze doen maar, ik laat even de boel de boel en ga straks nog wat aan mijn verhaal schrijven, dan kan ik weer wat publiceren op mijn blog.
Ja ik weet het, het is lang geleden dat ik er nog eens iets op geplaatst heb, maar daar hebben persoonlijke en familiale omstandigheden mee te maken. En nee ik ga deze niet wereldkundig maken. Ik ben zo iemand die over dit soort zaken liever op de vlakte en discreet blijft. Je moet niet alles aan die sociale media hun neus hangen, laat dat over aan de ‘influwensers’. Die zijn daar beter in dan ik. Ik kan dat niet, onzin verkopen op dagelijkse basis. Nog zo iets? Moet ik alle dagen iets posten in mijn blog? Of een dagelijkse status plaatsen op FB?
Nee begot, ik heb niet alle dagen iets te melden, en als dat wel zo is dan is het iets dat ik ofwel grappig vind ofwel iets waarvan ik me afvraag ‘wat gaan mijn FB vrienden daarvan vinden’? En dan kom je soms tot verrassende conclusies.
Ge kunt veel leren uit een pittige discussie met lui die u keihard tegenspreken en u wijzen op eventuele hypocrisie of tweezakkerij die er wel degelijk is, maar die ge niet zag omdat ge met de paardenbril opliep. Ge leert er om de dingen eens van een andere kant te bekijken. Ge moet vooral zien dat ge wegblijft uit echokamers en dergelijke, want dat vernauwt dan weer uw wereldbeeld.

Ach ja dat zijn zo van die kleine bedenkingen die ik me op een dag als deze maak.
En die ik dan met jullie deel.
Zoals nu!