De natuur in beeld: Ongerepte plekjes aan zee.

Dag lieve mensen.
Het is volop zomer.
OK, aan het weer is dit nu even niet te merken. Maar het is vakantie en dan trekken we er met z'n allen graag tussenuit. En ja dan trekken veel mensen naar zee. Voor een daguitstapje, een weekendje weg of een weekje er tussenuit. Zonnekloppen of een lange strandwandelingen maken. Of een heerlijke tomaat garnaal of garnaalkroket eten op een terrasje. Met een heerlijk streekbiertje erbij... Hmmm lekker.
Maar ik lees op sociale media vaak commentaren in de trant van: "Mwaa De Kust. Wie wil er daar nu nog naartoe? Alles is er volgebouwd met lelijke blokkendozen. Het is er veel te druk, je vindt er nergens nog een parkeerplaats en het is er veel te duur." Er zijn er die beweren dat ze hier maar liefst vijf euro of meer vragen voor een simpel pintje. Maar dergelijke etablissement heb ik nergens gevonden, en als dat zo was dan zou ik terstond rechtstaan, wegwandelen en NOOIT MEER TERUGKOMEN!
In één adem vertellen die criticasters er meteen bij dat ze veel liever naar Zeeland of de Franse Opaalkust gaan.
Dat is daar ook schoon ja. Ik ben zowel in Zeeland als in de Franse Opaalkust - meer bepaald Cap Griz-Nez en Wissant - geweest. Dus ik kan best begrijpen dat wandelaars en liefhebbers van ongerepte natuur deze prachtige regio's verkiezen.

Maar dat is nu het punt dat ik met dit artikel wil maken.
We hebben hier aan onze Belgische Kust ook nog ongerepte plekjes hoor.
Ge moet gij niet naar de Zeeuwse Kust!
Ge moet gij niet naar Noord-Frankrijk!
De Belgische Kust is veel meer dan een troosteloze muur van staal en beton. Veel meer dan pretboulevards en zeedijken met rommelwinkeltjes, vreetschuren en lawaaierige animatie. Ook de wandelaar; natuurliefhebber en rust en kalmtezoeker komt hier echt wel aan zijn trekken. Je moet natuurlijk wel bereid zijn om de platgereden paden te verlaten.

Jullie weten dat ik graag ga wandelen met mijn grote liefde en mijn twee lieve hondjes.
Ook al gaan we soms van heinde en verre, tot in Bokrijk toe. De mooiste plaatjes schiet je toch gewoon in je eigen omgeving.
En dat is voor mij gewoon de eigen Belgische Kust.

Eindeloos lijken de duinen rond Oostduinkerke.

Prachtig toch, met die voortjagende wolken.

De Noordzee.

Souvenier van Den Duits: bunkers.

Soms waan je je een ontdekkingsreiziger in een ondoodringbaar oerwoud.

I can almost reach the sky.

Veurne in de verte.

Oostduinkerke, waar ik opgroeide.

Daar bij de kerk staat mijn ouderlijk huis.

Typische vegetatie.

Helaas: zoals je op de laatste foto kan zien; Is de kustlijn echt wel verkloot door het neerpoten van hoogbouw.
Geldgewin, korte termijn denken en een het ontbreken van een deftig beleid inzake ruimtelijke ordening zoals ze dat in Nederland bijvoorbeeld wel hebben. Alles mocht, alles kon.
Prachtige Normandische villa's en herenhuizen uit de belle époque moesten wijken voor betonnen gedrochten zonder ziel en zonder charme.
Hoe mooi en aantrekkelijk had onze kust kunnen zijn moest men die prachtige oude gebouwen en de mooie duinengordels in ere hebben gehouden?
Daar denk ik soms met weemoed aan.
Echt wel.

Wat een week: Natte ellende.

 

Dag lieve mensen.
Wat een week? Ik gebruikte het al eerder als titel. Maar deze keer mag je dat echt wel zeggen denk ik zo.
WAT EEN WEEK!

En wat ben ik blij het geluk te hebben dat  ik in het westen van het land woon.
Dat mij en mijn geliefden die bittere ellende die zovele mensen zo hard trof bespaard is gebleven.
Al dat leed, al dat verdriet. En dit allemaal door regenval zoals we die - zeg het maar gerust - nooit eerder zagen in dit land.
Al voor het vorige weekend las ik op de Facebook pagina van Noodweer Benelux zeer dringende waarschuwen omtrent zware neerslag met extreem grote hoeveelheden regen die werden  verwacht in het westen van Duitsland en het oostelijke deel van de Ardennen.
Die website is echt wel de moeite waard om te raadplegen als je echt op de hoogte wilt blijven over acute weersomstandigheden zoals zware onweders, wolkbreuken, windhozen, etc.
Ze houden de vinger aan de pols ivm extreem weer zowel hier bij ons als in de rest van de wereld. En helaas is de teneur dat extreme weersverschijnselen steeds vaker voorkomen en in heftigheid en intensiteit toenemen. En daar heeft de klimaatsverandering met steeds groter wordende zekerheid alles mee te maken.
Het word alsmaar meer duidelijk dat er NU moet worden ingegrepen, willen we de volgende generaties een leefbare planeet nalaten.

Ik weet dat mensen zullen dingen  zullen zeggen als 'gade gij nu ook al beginnen over dat klimaat'?
Mensen schieten in een rare kramp als ge verkondigt dat het echt zo niet meer verder kan met. Als ge zegt dat de manier waarop wij met onze planeet omgaan zal zich op een dag tegen ons keren.
En eerlijk gezegd; ik vrees dat die dag dichterbij is dan we denken.
Langdurige droogte, zware overstromingen, extreme hittegolven met temperaturen tot vijftig graden Celsius in landen waar je dat niet verwacht zoals Canada. 
En stellingen als 'ja maar dat soort zaken kwamen vroeger toch ook voor, laat je toch niet zo bang maken door de 'mainstream media'. 
Oh ja, is dat zo?
Al die bosbranden, zware regenval met overstromingen, windhozen, orkanen. Alsmaar vaker, alsmaar heftiger, alsmaar extremer.
Wie kan mij garanderen dat dit NIET het gevolg is van de massale ontbossing, het verdwijnen van onze groene longen de regenwouden, de alsmaar toenemende CO2 uitstoot, het alsmaar massaler exploiteren, zeg maar gerust LEEGROVEN van onze natuurlijke hulpbronnen. Elke dag worden duizenden voetbalvelden bos en vooral regenwoud gerooid of gewoon platgebrand. Alsmaar meer natuur moet wijken voor woongebied voor de mens. Overal ter wereld verdwijnt het aandeel woeste en onontgonnen grond ten voordele van de mens en zijn behoeften. Met als gevolg dat alsmaar meer dieren uitsterven, soorten (zowel plant als dier) verdwijnen en ecosystemen onder druk komen te staan.
Zelfs in ons eigenland moet natuur wijken voor bouwgrond.
Je vindt haast nergens nog aaneengesloten natuurgebieden waar fauna en flora zich in alle rust kunnen ontwikkelen.  En net dat alles volbouwen en volgieten met beton is de reden dat het water geen weg meer vindt naar de ondergrond maar meteen in de riolering stroomt of zijn weg zoekt naar rivieren en waterlopen. Om dan uiteindelijk in zee te vloeien.

Kijk even naar deze video lieve mensen.
Opgenomen op een regenachtige zondagvoormiddag in februari.
Zie hoe het water de door de sluizen van het Nieuwpoortse sluizencomplex De Ganzenpoot stroomt.
Watertekort?
We hoorden het zo vaak zeggen afgelopen zomer.
Er is watertekort.
Ja de natuur lag er afgelopen zomer kurkdroog bij. Ik schreef er nog een artikel over op mijn blog onder de titel kostbaar vocht.
Want water vooral drinkwater is kostbaar vocht. 
Ondanks de ellende die het aanricht, soms veel meer dan vuur.
En onze relatie met water is cruciaal voor ons voortbestaan.

Deze week was er één van bittere ellende, maar net in die ellende tonen veel mensen zich van hun mooiste en warmste kant.
Over die klootzakken die gingen plunderen of ramptoerist spelen wil ik het nu even niet hebben. Het zijn klootzakken en die moet je zo behandelen. Punt.
Maar de goede mensen die onbaatzuchtig hun helpende handen aanbieden om zo de ergste nood te ledigen. Die moeten we koesteren. Echt waar.
Goede, onbaatzuchtige, empathische mensen moeten we koesteren. Dat is iets waar ik zeker van overtuigt ben.
Hun edelmoedigheid verdient al onze waardering en dankbaarheid. 

En ik hoop dat het de komende weken NIET gaat regenen, zodat de bewoners van de getroffen gebieden tot rust kunnen komen en alles kunnen verwerken.
Maar ook dat we met z'n allen gaan nadenken over onze relatie met de natuur waar wij niet boven staan, maar gewoon deel van uitmaken.

Liefs.
Miguel.

Nadenken over ons brein: introductie.

Dag lieve mensen.
Ons brein.
Onze hersenen.
Onze grijze cellen.
24 uur op 24, 7 dagen op 7 en van onze geboorte tot aan onze dood werken ze voor ons. En als we slapen dan werken ze zelfs dubbel zo hard. Ze verwerken de informatie die ze de afgelopen dag hebben verzameld. Een gezonde slaap is dan ook van levensbelang om onze hersenen in topvorm te houden.

Dit is dan ook een beetje de reden waarom ik dit schrijf.
We krijgen elke dag te horen dat we moeten bewegen om ons lichaam in een goede conditie te houden, en ja af en toe je eens lekker inspannen helpt ook om je hersenen in topvorm te houden. Laat hierover geen misverstanden verstaan.
Maar onze hersenen kunnen net als onze spieren en gewrichten ook wat extra training gebruiken. We noemen zoiets niet voor niets hersengymnastiek.
Kruiswoordraadsels, puzzels, rekensommen of vraagstukken oplossen. Een vreemde taal leren. Een puzzel maken. Of gewoon EEN BOEK LEZEN!
Het zijn allemaal dingen die je kunt doen om je hersenen actief te houden. Je hersenen BLIJVEN gebruiken is het beste wapen tegen degeneratieve aandoeningen zoals Alzheimer.

Dankzij nieuwe technologische innovaties zoals de CT en MRI-scan hebben we de afgelopen dertig jaar meer geleerd over onze hersenen en hoe ze functioneren dan we leerden in de gehele geschiedenis van de geneeskunde. En dat heeft tot inzichten geleid die ervoor zorgden dat we onze kijk op menselijk gedrag en ons gehele zijn hebben moeten herzien.
En het is nog niet gedaan.
De neuropsychiatrie staat voor enorme uitdagingen en staat op het punt om nog meer raadsels van ons brein en onze psyche te ontrafelen.
Hoe werkt ons brein? Hoe houdt het ons voor de gek (want dat doet het soms, echt wel)? Waarom slagen marketeers, adverteerders en 'social media' er toch altijd in om ons dingen te laten kopen die we niet nodig hebben? Dingen te eten waarvan we weten dat ze niet goed zijn voor ons en dingen te doen geloven die gewoon klinkklare onzin zijn?
Waarom grijpen we om de haverklap naar onze smartphone of grissen we ondanks onze voornemens toch nog een chocoladereep op zak chips mee uit het rekken in de supermarkt?
Zou het niet kunnen dat er mensen zijn die beter weten hoe wij denken dan wijzelf?
En is dat eigenlijk niet heel erg?
Hoe zit dat eigenlijk in elkaar dat denken?
Is dat waar dat we geen 'Vrije Wil' hebben.

Welnu, heel toevallig heb ik daarover het één en ander over gelezen en kwam het ter sprake in één van de discussiegroepen op Facebook waarop ik actief ben.
En ik zag er enkele zeer interessante documentaires over op Youtube.
En dat zette me aan het denken.
Ik ben er mij in gaan verdiepen en heb enkele zeer interessante boeken over gelezen.
En die kennis wil ik graag met jullie delen.
Want die dingen die ik zag en las.
Ik vind het echt wel van belang dat mensen daarvan op de hoogte zijn.
En ik had in tegenstelling tot vorig jaar... NOG GEEN JAARTHEMA!
Bij deze.
NU WEL.

It's that time of the year again.

 

Dag lieve mensen.
Het is weer die tijd van het jaar.
De vakantie uittocht is begonnen en ouders, grootouders, jeugdbewegingen en de jeugddienst van zowat elke gemeente stellen alles in het werk om het jonge grut de komende vier maanden te entertainen. De horeca staat te popelen om aan een liefst heel druk zomerseizoen te beginnen. En meteorologen kijken met een bang hartje naar de regen en wolkenkaarten. Vooral omwille van de reacties die ze wel eens zouden krijgen van de boze man of vrouw in de straat.
Het is weer zomer!
De heerlijke tijd van het zonnetje op je huid, stralende blauwe lucht, zwem en stoeipartijen in heerlijk fris water. De tijd van lekker lang bakken en braden op het strand, opwaaiende rokjes, strakke topjes, diep uitgesneden badpakken en minuscule bikini's.
Mocht het weer meezitten tenminste.
Want draai het of keer het zoals je wil. We hebben een zee klimaat. En dan moeten we er de grauwe wolken, de regenbuien en stevige windvlagen.
En eerlijk gezegd ben ik daar blij om. Want van dor gras en een uitgedroogde natuur wordt ik echt niet vrolijk hoor.
Maar goed, aan het weer kunnen we weinig veranderen, alleen erover zagen en klagen.
En ik hou niet van zagen en klagen.

Maar het begin van de zomer en de grote vakantie is voor mij ook de tijd waarop ik een jaartje ouder wordt.
47 jaar alweer.
Nog drie jaar en Abraham komt op visite.
En ja, het spijt me dat ik niet op tijd kan reageren op de vele felicitaties die ik krijg via Facebook. Want ik zit nog altijd 'In de ban van Facebook'.
Nog 2 dagen en dan mag ik weer dingen posten.
Dan kan ik terug foto's posten van de wandelingen die ik heb gemaakt. En mijn ongezouten mening uiten en overal commentaar op geven.;;
How wacht.
Misschien toch maar beter niet!

Want het waren telkens opnieuw dat soort commentaren vooral op de fanpages van onze Vlaamsche kranten die gerapporteerd en gecensureerd werden.
En eigenlijk-feitelijk.
Waarom zou ik me daar nog moeien op die pagina's. Tussen al die roeptoeters (TOET!! TOET!! TOET!!) en betweters.
Het niveau van  de commentaren is tegenwoordig echt wel van een zeer laag niveau.
En wat me het meest van al zorgen baart is met welk gemak allerhande complottheorieën voor waar aannemen en men alle berichtgeving over de coronavaccins in twijfel.
NEE!!! Er zitten heus geen chips in die vaccins die geactiveerd worden met het 5G netwerk. En ze zullen er ook niet toe leiden dat we ineens ziek worden van een verkoudheid. En onze virologen leveren goed werk. Ze houden zeer geconcentreerd de evolutie van dat virus en vooral de mutaties ervan in het oog.
De vaccinatiecampagne is op kruissnelheid en dat heeft tot gevolg dat de oudere mensen amper nog in het ziekenhuis belanden met corona.
Zolang er geen nieuwe varianten de kop opsteken die de vaccins wel eens zouden kunnen omzeilen hoeven we echt niet te vrezen voor hevige heropflakkeringen die zouden kunnen leiden tot een totale lockdown zoals we die tot twee keer toe hebben gekend. Laat ons hopen dat het zo blijft want dat zou nefast zijn zowel voor de economie als voor het psychisch welzijn van de mensen.
Wat zeg ik?  'laat ons hopen'.
NEE!!! Niet hopen!
Laat ons ervoor zorgen dat het gewoon zover niet hoeft te komen.
Laat ons de maatregelen blijven opvolgen. Afstand houden, geen handen geven, mondmaskers dragen op drukke plaatsen, zoveel mogelijk buiten afspreken.
Mensen moeten zich leren om zich het volgende af te vragen.
'Wat kan IK doen?'
Als ik zo de commentaren lees als het gaat over thema's als corona, het vaccineren, de klimaatverandering, watertekort, etc. Dan valt het me op dat mensen graag naar anderen wijzen.
Ook op topics die te maken hebben met het verkeer keert dat altijd weer terug.
"Ze zouden beter nekeer zien naar die fietsers, die denken dat ze alles mogen," "En die camionchauffeurs dan, bende zotten de de baan terroriseren met hun tientonners." "Ze zouden beter de echte criminelen pakken in plaats van een hardwerkende mens te flitsen die even te rap rijdt."
Echt?
Weet ge hoe ze zo'n manier van reageren in een discussie noemen?
Whataboutism.
Als iemand in een discussie met een whataboutism afkomt, dan weet je dat hij de discussie probeert af te leiden naar andere zaken of een ander onderwerp.
Dat doen mensen als ze aanvoelen dat ze de discussie aan het verliezen zijn.
Om niet te moeten toegeven dat hun argumenten op zijn.
Dat ze ongelijk hebben.
Niemand geeft graag zijn ongelijk toe, en als ik eerlijk ben dan moet ik toegeven dat ik het daar ook moeilijk mee heb
Als ik echt eerlijk ben dan vraag ik me af als ik al die maatregelen hoor om het coronavirus in te dijken of erger nog... Om de global warming tegen te gaan. Dan denk ik vaak 'hey, wat mogen we eigenlijk wel nog doen'?
Want de benzine en dieselmotor moet op de schop, ja dat zal gebeuren, en vasthouden aan oude gewoontes zal op den duur ofwel veel geld kosten, ofwel zet je jezelf ermee ermee op één of andere manier buiten de samenleving. Ja er zal een dag komen dat je op je nek wordt aangekeken omdat je VLEES EET!
En eigenlijk-feitelijk is de vraag niet 'wat mogen we wel nog doen' of godbetert... 'Mogen we dan echt niks meer'?
Als er zich een urgente situatie voordoet die tot handelen dwingt - en de coronacrisis was er zo één, en de opwarming van de aarde zal dat nog veel meer zijn _ dan is de vraag...
WAT KAN IK DOEN!

We kunnen veel meer doen dan we denken.
We kunnen veel meer betekenen voor onze medemensen, de samenleving, de natuur, de dieren, het leefmilieu etc, dan we denken.
Als we tenminste die egoïstische reflex afleren.
Schrijf de volgende zin in uw agenda, of zet het in grote letters op papier om er dan een foto van te maken met je smartphone die je dan als schermfoto instelt, zodat je er altijd aan herinnert wordt.
HET GAAT NIET OM U!!!
Het gaat niet om u, noch om uw gekrenkte ego, uw pleziertjes, uw luxe of uw vastgeroeste gewoontes.
Het gaat gewoon om ons allemaal.
Zowel over mens als dier als plant.
Het gaat over ons allemaal.
Het gaat over het kind dat niet wordt aangereden. De jonge vrouw die niet constant met seksistische opmerkingen geconfronteerd wordt, de stad die niet de hele dag te lijden heeft onder lawaai en stinkende uitlaatgassen, het kalfje dat niet van zijn mama wordt gescheiden, het kuikentje dat niet wordt vermalen omdat het als 'nutteloos' mannetje werd geboren.
Snap je wat ik wil zeggen?

Ik geef toe, er is wat dat betreft voor mij ook nog heel veel werk.
Maar waarop ik zelf liever niet meer betrapt wordt. Dat zijn ongenuanceerde opmerkingen die wel eens zouden kunnen blijk geven van een compleet gebrek aan maturiteit.
Er zijn al genoeg mensen die daarin uitblinken. Zeker op de fanpagina's van onze kranten op Facebook.
Daarom alleen al is het beter dat ik daar gewoon wegblijf.
Er zijn interessantere plekken om van gedachte te wisselen op het internet.
En er is deze blog.

P.S. Ik sta erop om iedereen te bedanken voor de fijne verjaardagswensen.
En dat komt RECHT UIT HET HART!