De natuur in beeld: maart (deel 2)

 

Dag lieve mensen.
Een tekst schrijven op je blog is één zaak. Maar foto's selecteren en deze in je blog invoegen dat is wel een ietwat tijdrovende bezigheid en als je dat 's avonds doet dan wordt het al snel vrij laat. Daarom besloot ik om mijn artikel in twee te splitsen. Ook al omdat ik afgelopen maand wel heel veel wandelfoto's heb gemaakt.
Hier alvast het tweede deel.

Ieper: Vierlingen en Palingbeek.

De streek rond Ieper was vier jaar lang het toneel van gruwel en bittere ellende.
Hier toonde de waanzin van de oorlog zijn meest monsterlijke gezicht. Vele duizenden jonge mannen verloren hier het leven, vaak op een echt weerzinwekkende manier. Mitrailleurvuur, bommen, landmijnen, gifgas. Alles was goed voor de strijdende partijen aan beide kanten om het de vijand zo zwaar mogelijk te maken. Mijnen en bommen van meer dan duizend kilo werden er tot ontploffing gebracht, waarbij vele duizenden soldaten in één klap het leven lieten. Van velen van hen werd geen spoor meer teruggevonden of ze waren zodanig verminkt dat ze niet meer te identificeren waren. Hun namen staan voor eeuwig gebeiteld in de Menenpoort in Ieper. 
De waterplas links op de foto is eigenlijk een krater die achterbleef na de ontploffing van zo'n mijn. Het hele landschap rond de Palingbeek is bezaaid met dergelijke kraters die volliepen met water waar kikkers, salamanders en andere waterdieren een thuis vinden.

De Palingbeek moest eigenlijk een kanaal worden dat de Leie met het Ieperleekanaal moest verbinden 'Kanaal Ieper-Komen). Maar doordat men langs een heuvelrug moest graven stuitte me op heel wat problemen. Men wilde tunnels en sleuven graven maar deze stortten telkens weer in vanwege de instabiele bodem. In 1913 werden de graafwerken gestaakt en een jaar later brak de Eerste Wereldoorlog uit waar de site deel uitmaakte van het front. Hier vochten de Britten en Duitsers een bittere strijd uit die heel veel mensenlevens zou eisen. 
Na de oorlog werden de bouwwerken niet meer hervat en kreeg de natuur hier vrij spel. Het resultaat is een bosrijke omgeving waar het heerlijk toeven is. Voor veel mensen uit de wijde omgeving is dit een geliefkoosde plek voor een heerlijke zondagse wandeling.

Geen flauw idee wat voor vogel het is.
Wie het weet mag een reactie achterlaten.

Oostduinkerke: Kruwerswandelroute.

Wie kent ze niet? De stoere garnaalvissers die met hun prachtige Brabantse trekpaarden in zee gaan en daar lange netten voortslepen die langzaam gevuld worden met overheerlijke garnaaltjes.
In vroegere tijden werd over de hele Noordzeekust op die manier op garnalen gevist. Van Denemarken tot Noord-Frankrijk en ook over het Kanaal in Engeland gingen kustbewoners met paarden, ezels of muilezels de zee in om er garnalen of andere vissen te vangen. Die garnalen werden dan verkocht op de markt en zo voorzagen kleine keuterboeren, maar ook de 'kolenmarchang', de smid, de cafébaas en als wie over een trekdier beschikte zichzelf van wat extra inkomsten waarmee de vele monden van het kroostrijke gezin konden gevoed worden. Ja het waren harde tijden toen.
Oostduinkerke is de enige plaats in Europa waar deze manier van garnalenvissen nog wordt beoefend. Maar mensen gingen ook te voet de zee om garnalen te vissen. Soms met een groot net dat ze achter zich trokken, soms met steeknetten wat in Noord-Frankrijk nog gebeurt. Vaak waren het de vrouwen die zichzelf zo van een extra bron van inkomsten voorzagen wanneer hun mannen zes maanden van huis waren omwille van de IJslandvaart. 
In die tijd woonden de mensen achter de duinengordel ver van de zee. Dan volgden ze de smalle duinpaadjes tot aan het strand. Oostduinkerke is niet alleen de laatste plaats waar men garnalen vist met paarden. Hier vindt je nog ongerepte duinen met hier en daar zo'n typisch vissershuisje waar eenvoudige keuterboeren woonden voor wie zowel de IJslandvaart als het garnaalkruien (kruwen) een broodnodige bron van inkomsten was. 

Startpunt is het Kerkhof van Oostduinkerke, waar je dan de duinen intrekt. Zo ga je dan naar Groenendijk Bad en volg je een stuk langs het strand en dan door de duinen terug naar Groenendijk Bad waar je de Koninklijke Baan oversteekt en je opnieuw de duinen ingaat. Let op, de duinruggen zijn bij momenten zeer stijl en het zand is mul, een goede basisconditie is hier echt wel een vereiste.

Het was rustig op het strand, zalig.

Het Koningin Elisabeth Instituut (KEI)

Oostduinkerke Bad.

Het mulle Noordzeezand.

De Kruwers wandelroute is 10,2 km lang en bij momenten erg pittig vanwege de steile duinhellingen.
Maar eens boven wordt je beloont met prachtige panorama's en de gezonde zeelucht krijg je er gratis bij.
En als je hondjes hebt dan zijn ze 's avonds nog zo heerlijk moe na zo'n namiddagje wandelen en spelen.

Wandelen met de baasjes.
Vermoeiend, maar zooo leuk.
Celientje.

De natuur in beeld: maart(deel 1)

 

Dag lieve mensen.
April is inmiddels al goed gevorderd en ik heb mijn overzichtje voor de maand maart nog niet gepost. Wat slordig van mij toch alweer.
Maar beter laat dan nooit zeg ik altijd maar. De lente ontluikt zich heel langzaam, maar ze is er en dat voelt zo heerlijk aan.
De vogeltjes laten hun mooiste gezang horen, niet voor ons maar om een partner te vinden om mee te paren. Want dat is toch waar het leven om draait, voortplanting en dat ene wat er bij te pas komt. Nee, daar moeten we niet preuts over doen vind ik. Seks... Hoort bij het leven.
Maar laten we eens een paar hele mooie foto's tonen van de prachtige wandelingen die ik ook afgelopen maand opnieuw maakte.

Doomkerke: Parochieveldwandelroute.

De trouwe bloglezers onder jullie herinneren zich nog mijn blogartikel 'Wat mij vandaag raakte: in Doomkerke'. Het intrieste beeld van het graf van de veel te jong gestorven Sarah staat nog altijd op mijn netvlies gebrand. Maar er waren daar ook zoveel andere en mooie dingen te zien op deze mooie prille lentedag in maart.

Blijft leuk, die sculpturen.

En dan de bossen in.

Doomkerke is een deelgemeente van Ruiselede. Het ligt in het zogenaamde 'Bulskampveld' wat in vroegere tijden heidegebied was maar door grootgrondbezitters werd bebost ten behoeve van de jacht en de houtnijverheid. Het Provinciaal Domein Lippensgoed Bulskampveld ligt er niet ver vandaan. Het gebied wordt gekenmerkt door lange rechte lanen die destijds door de grootgrondbezitters werden aangelegd. 

Kleine spoorzoekertjes.

Het is hier zo mooi baasje.
Cecieleke.

Hé kijk nog een wandelroute.

Voor wie interesse heeft. De wandeling is 8,5 kilometer lang en start bij de kerk van Doomkerke.
Morgen deel twee, want we hebben nogal veel gewandeld afgelopen maand.