Ik ben een buitenmens.
Ik hou van open ruimte, van stilte, van de natuur.
En wat dat betreft denk ik dat ik wel een bofkont ben, daar ik aan de zee woon.
Ok, ik hoor je nu al zeggen: "de kust, daar heb je buiten het strand toch geen open ruimte meer. Ze hebben alles volgebouwd met foeilelijke betonblokken."
Wel ja, je hebt een punt.
Het bouwen van grote appartementsblokken op zowat elke zeedijk van zo goed als elke badplaats is ook naar mijn mening één van de grootste bouwkundige blunders van de HELE BELGISCHE GESCHIEDENIS!
En wetende dat België bij veel mensen geboekstaafd staat als een 'lelijk land' waar ruimtelijke ordening jarenlang zo goed als onbestaande was, wil dat toch wel wat zeggen.
Ik denk wel dat bovenstaande foto wel degelijk boekdelen spreekt nietwaar.
Maar goed, laten we eens wat voorbeelden plaatsen van plekjes waar je wel nog rust en ruimte kan vinden en waar de zilte zeelucht nooit ver weg is.
Golfbrekers, of in het Frans 'brise-lames' die de kustlijn beschermen tegen al te hoge vloedgolven.
Soms is het uitkijken geblazen op deze gladde met zeewier overdekte stenen.
Maar daar hebben mijn trouwe metgezellen Cecieleke en Celientje geen last van.
Zo'n duinenweggetje dat naar het strand loopt.
En je hart in vervoering brengt omwille van het vooruitzicht van een deugddoende strandwandeling.
Helaas: Onze vrienden de dieren zijn niet altijd en overal welkom op het strand.
Dit omwille van de hygiëne.
Nee, zo'n dikke hondendrol is niet proper..
En helaas ligt het aan de onopgevoede baasjes als zo iets blijft liggen.
Maar dit geldt ook voor al het andere dat mensen achterlaten.
Heerlijk toch die weidse ruimte die je hebt als het eb is.
De 'kalletjes' die de verschillende zandbanken en zandophopingen van elkaar scheiden en waar je als de zee pas is weggetrokken vaak alleen met goede botten kan door waden.
In de zomer ga je gewoon op je blote voeten natuurlijk.
Oh die ribbels in het zand zijn in in combinatie met het frisse zeewater de beste voetmassage die je kan hebben, en het kost je niks.
Het strand tussen Nieuwpoort en Lombardsijde.
Geen hoogbouw, geen protserige appartementsgebouwen.
Maar open ruimte, prachtige duinen en op winterse weekdagen amper volk te bekennen.
Geen beter moment om de batterijen op te laden dan een rustige ochtend van een doordeweekse dag.
Jij alleen met je gedachten en het eeuwige geruis van de zee.
Een zonsondergang.
Mooi toch.
Niets dat een mens meer doet dromen dan dat prachtige spel tussen licht en water.
Ja: ook dit is onze Belgische kust.
Hier vindt je wel degelijk stilte en rust.
Als je goed zoekt.
Hier vindt je wel degelijk stilte en rust.
Als je goed zoekt.
Liefs.
Miguel.
Miguel.
