De natuur in beeld: Ongerepte plekjes aan zee.

Dag lieve mensen.
Het is volop zomer.
OK, aan het weer is dit nu even niet te merken. Maar het is vakantie en dan trekken we er met z'n allen graag tussenuit. En ja dan trekken veel mensen naar zee. Voor een daguitstapje, een weekendje weg of een weekje er tussenuit. Zonnekloppen of een lange strandwandelingen maken. Of een heerlijke tomaat garnaal of garnaalkroket eten op een terrasje. Met een heerlijk streekbiertje erbij... Hmmm lekker.
Maar ik lees op sociale media vaak commentaren in de trant van: "Mwaa De Kust. Wie wil er daar nu nog naartoe? Alles is er volgebouwd met lelijke blokkendozen. Het is er veel te druk, je vindt er nergens nog een parkeerplaats en het is er veel te duur." Er zijn er die beweren dat ze hier maar liefst vijf euro of meer vragen voor een simpel pintje. Maar dergelijke etablissement heb ik nergens gevonden, en als dat zo was dan zou ik terstond rechtstaan, wegwandelen en NOOIT MEER TERUGKOMEN!
In één adem vertellen die criticasters er meteen bij dat ze veel liever naar Zeeland of de Franse Opaalkust gaan.
Dat is daar ook schoon ja. Ik ben zowel in Zeeland als in de Franse Opaalkust - meer bepaald Cap Griz-Nez en Wissant - geweest. Dus ik kan best begrijpen dat wandelaars en liefhebbers van ongerepte natuur deze prachtige regio's verkiezen.

Maar dat is nu het punt dat ik met dit artikel wil maken.
We hebben hier aan onze Belgische Kust ook nog ongerepte plekjes hoor.
Ge moet gij niet naar de Zeeuwse Kust!
Ge moet gij niet naar Noord-Frankrijk!
De Belgische Kust is veel meer dan een troosteloze muur van staal en beton. Veel meer dan pretboulevards en zeedijken met rommelwinkeltjes, vreetschuren en lawaaierige animatie. Ook de wandelaar; natuurliefhebber en rust en kalmtezoeker komt hier echt wel aan zijn trekken. Je moet natuurlijk wel bereid zijn om de platgereden paden te verlaten.

Jullie weten dat ik graag ga wandelen met mijn grote liefde en mijn twee lieve hondjes.
Ook al gaan we soms van heinde en verre, tot in Bokrijk toe. De mooiste plaatjes schiet je toch gewoon in je eigen omgeving.
En dat is voor mij gewoon de eigen Belgische Kust.

Eindeloos lijken de duinen rond Oostduinkerke.

Prachtig toch, met die voortjagende wolken.

De Noordzee.

Souvenier van Den Duits: bunkers.

Soms waan je je een ontdekkingsreiziger in een ondoodringbaar oerwoud.

I can almost reach the sky.

Veurne in de verte.

Oostduinkerke, waar ik opgroeide.

Daar bij de kerk staat mijn ouderlijk huis.

Typische vegetatie.

Helaas: zoals je op de laatste foto kan zien; Is de kustlijn echt wel verkloot door het neerpoten van hoogbouw.
Geldgewin, korte termijn denken en een het ontbreken van een deftig beleid inzake ruimtelijke ordening zoals ze dat in Nederland bijvoorbeeld wel hebben. Alles mocht, alles kon.
Prachtige Normandische villa's en herenhuizen uit de belle époque moesten wijken voor betonnen gedrochten zonder ziel en zonder charme.
Hoe mooi en aantrekkelijk had onze kust kunnen zijn moest men die prachtige oude gebouwen en de mooie duinengordels in ere hebben gehouden?
Daar denk ik soms met weemoed aan.
Echt wel.