Dag lieve mensen.
Het is weer die tijd van het jaar.
De vakantie uittocht is begonnen en ouders, grootouders, jeugdbewegingen en de jeugddienst van zowat elke gemeente stellen alles in het werk om het jonge grut de komende vier maanden te entertainen. De horeca staat te popelen om aan een liefst heel druk zomerseizoen te beginnen. En meteorologen kijken met een bang hartje naar de regen en wolkenkaarten. Vooral omwille van de reacties die ze wel eens zouden krijgen van de boze man of vrouw in de straat.
Het is weer zomer!
De heerlijke tijd van het zonnetje op je huid, stralende blauwe lucht, zwem en stoeipartijen in heerlijk fris water. De tijd van lekker lang bakken en braden op het strand, opwaaiende rokjes, strakke topjes, diep uitgesneden badpakken en minuscule bikini's.
Mocht het weer meezitten tenminste.
Want draai het of keer het zoals je wil. We hebben een zee klimaat. En dan moeten we er de grauwe wolken, de regenbuien en stevige windvlagen.
En eerlijk gezegd ben ik daar blij om. Want van dor gras en een uitgedroogde natuur wordt ik echt niet vrolijk hoor.
Maar goed, aan het weer kunnen we weinig veranderen, alleen erover zagen en klagen.
En ik hou niet van zagen en klagen.
Maar het begin van de zomer en de grote vakantie is voor mij ook de tijd waarop ik een jaartje ouder wordt.
47 jaar alweer.
Nog drie jaar en Abraham komt op visite.
En ja, het spijt me dat ik niet op tijd kan reageren op de vele felicitaties die ik krijg via Facebook. Want ik zit nog altijd 'In de ban van Facebook'.
Nog 2 dagen en dan mag ik weer dingen posten.
Dan kan ik terug foto's posten van de wandelingen die ik heb gemaakt. En mijn ongezouten mening uiten en overal commentaar op geven.;;
How wacht.
Misschien toch maar beter niet!
Want het waren telkens opnieuw dat soort commentaren vooral op de fanpages van onze Vlaamsche kranten die gerapporteerd en gecensureerd werden.
En eigenlijk-feitelijk.
Waarom zou ik me daar nog moeien op die pagina's. Tussen al die roeptoeters (TOET!! TOET!! TOET!!) en betweters.
Het niveau van de commentaren is tegenwoordig echt wel van een zeer laag niveau.
En wat me het meest van al zorgen baart is met welk gemak allerhande complottheorieën voor waar aannemen en men alle berichtgeving over de coronavaccins in twijfel.
NEE!!! Er zitten heus geen chips in die vaccins die geactiveerd worden met het 5G netwerk. En ze zullen er ook niet toe leiden dat we ineens ziek worden van een verkoudheid. En onze virologen leveren goed werk. Ze houden zeer geconcentreerd de evolutie van dat virus en vooral de mutaties ervan in het oog.
De vaccinatiecampagne is op kruissnelheid en dat heeft tot gevolg dat de oudere mensen amper nog in het ziekenhuis belanden met corona.
Zolang er geen nieuwe varianten de kop opsteken die de vaccins wel eens zouden kunnen omzeilen hoeven we echt niet te vrezen voor hevige heropflakkeringen die zouden kunnen leiden tot een totale lockdown zoals we die tot twee keer toe hebben gekend. Laat ons hopen dat het zo blijft want dat zou nefast zijn zowel voor de economie als voor het psychisch welzijn van de mensen.
Wat zeg ik? 'laat ons hopen'.
NEE!!! Niet hopen!
Laat ons ervoor zorgen dat het gewoon zover niet hoeft te komen.
Laat ons de maatregelen blijven opvolgen. Afstand houden, geen handen geven, mondmaskers dragen op drukke plaatsen, zoveel mogelijk buiten afspreken.
Mensen moeten zich leren om zich het volgende af te vragen.
'Wat kan IK doen?'
Als ik zo de commentaren lees als het gaat over thema's als corona, het vaccineren, de klimaatverandering, watertekort, etc. Dan valt het me op dat mensen graag naar anderen wijzen.
Ook op topics die te maken hebben met het verkeer keert dat altijd weer terug.
"Ze zouden beter nekeer zien naar die fietsers, die denken dat ze alles mogen," "En die camionchauffeurs dan, bende zotten de de baan terroriseren met hun tientonners." "Ze zouden beter de echte criminelen pakken in plaats van een hardwerkende mens te flitsen die even te rap rijdt."
Echt?
Weet ge hoe ze zo'n manier van reageren in een discussie noemen?
Whataboutism.
Als iemand in een discussie met een whataboutism afkomt, dan weet je dat hij de discussie probeert af te leiden naar andere zaken of een ander onderwerp.
Dat doen mensen als ze aanvoelen dat ze de discussie aan het verliezen zijn.
Om niet te moeten toegeven dat hun argumenten op zijn.
Dat ze ongelijk hebben.
Niemand geeft graag zijn ongelijk toe, en als ik eerlijk ben dan moet ik toegeven dat ik het daar ook moeilijk mee heb
Als ik echt eerlijk ben dan vraag ik me af als ik al die maatregelen hoor om het coronavirus in te dijken of erger nog... Om de global warming tegen te gaan. Dan denk ik vaak 'hey, wat mogen we eigenlijk wel nog doen'?
Want de benzine en dieselmotor moet op de schop, ja dat zal gebeuren, en vasthouden aan oude gewoontes zal op den duur ofwel veel geld kosten, ofwel zet je jezelf ermee ermee op één of andere manier buiten de samenleving. Ja er zal een dag komen dat je op je nek wordt aangekeken omdat je VLEES EET!
En eigenlijk-feitelijk is de vraag niet 'wat mogen we wel nog doen' of godbetert... 'Mogen we dan echt niks meer'?
Als er zich een urgente situatie voordoet die tot handelen dwingt - en de coronacrisis was er zo één, en de opwarming van de aarde zal dat nog veel meer zijn _ dan is de vraag...
WAT KAN IK DOEN!
We kunnen veel meer doen dan we denken.
We kunnen veel meer betekenen voor onze medemensen, de samenleving, de natuur, de dieren, het leefmilieu etc, dan we denken.
Als we tenminste die egoïstische reflex afleren.
Schrijf de volgende zin in uw agenda, of zet het in grote letters op papier om er dan een foto van te maken met je smartphone die je dan als schermfoto instelt, zodat je er altijd aan herinnert wordt.
HET GAAT NIET OM U!!!
Het gaat niet om u, noch om uw gekrenkte ego, uw pleziertjes, uw luxe of uw vastgeroeste gewoontes.
Het gaat gewoon om ons allemaal.
Zowel over mens als dier als plant.
Het gaat over ons allemaal.
Het gaat over het kind dat niet wordt aangereden. De jonge vrouw die niet constant met seksistische opmerkingen geconfronteerd wordt, de stad die niet de hele dag te lijden heeft onder lawaai en stinkende uitlaatgassen, het kalfje dat niet van zijn mama wordt gescheiden, het kuikentje dat niet wordt vermalen omdat het als 'nutteloos' mannetje werd geboren.
Snap je wat ik wil zeggen?
Ik geef toe, er is wat dat betreft voor mij ook nog heel veel werk.
Maar waarop ik zelf liever niet meer betrapt wordt. Dat zijn ongenuanceerde opmerkingen die wel eens zouden kunnen blijk geven van een compleet gebrek aan maturiteit.
Er zijn al genoeg mensen die daarin uitblinken. Zeker op de fanpagina's van onze kranten op Facebook.
Daarom alleen al is het beter dat ik daar gewoon wegblijf.
Er zijn interessantere plekken om van gedachte te wisselen op het internet.
En er is deze blog.
P.S. Ik sta erop om iedereen te bedanken voor de fijne verjaardagswensen.
En dat komt RECHT UIT HET HART!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten