We gingen nog eens wandelen.

Het is er eindelijk nog eens van gekomen lieve mensen.
Maar gisteren gingen we nog eensWANDELEN!
We reden naar Beernem waar we nog eens in het Bulskampveld zijn gaan wandelen. Een prachtig provinciedomein met heel mooie bossen en rustige groene plekjes.
We gaan dat meer doen, en ja dat maakt mij heel gelukkig.
Toen we het paadje naar de parking opreden - langs een laan door het bos – kreeg ik al zo’n heerlijke energie in mijn lichaam. Ik zou haast zeggen dat het voelde als thuiskomen, maar dat is toch wel een beetje overdreven. Maar dat het zalig aanvoelde dat ga ik zeker niet ontkennen.

Heerlijk wandelen, de hondjes even laten loslopen en oh wat waren ze blij en gelukkig die lieve meisjes. Het is nog altijd zomer, maar toch voelde je dat de herfst al om het hoekje durft te piepen. Overdrijvende wolken hullen het bos in duisternis als voorbode voor wat er de komende weken en maanden komen gaat.
Net voor we aankwamen moet er daar een flinke plensbui hebben plaatsgevonden, want alles was nat. En wat ruikt een bos toch heerlijk als het net geregend heeft. De ‘petrichor’ is alom tegenwoordig en doet een mens helemaal opleven.

Ja het was lang geleden, maar dat had te maken met de gezondheidsproblemen waar ik eind vorig jaar mee te kampen had. Maar ook met het feit dat mijn lieve Christiane haar vader ernstig ziek werd en in juni overleed. Dit maakte dat we even heel andere zorgen aan ons hoofd hadden. 
En het deed goed om nog eens in een bos te zijn. Om er gewoon te wandelen en onze zorgen eens los te laten. Genieten van de natuur, de stilte en gewoon aan zo weinig mogelijk proberen te denken.
Heb je dat al eens geprobeerd? Dat je aan zo weinig mogelijk probeert te denken. Om je gedachten zoveel mogelijk onder controle te houden.
Dat lukt niet altijd hé.
Er schiet altijd iets door je hoofd: "Wat zullen we eten vanavond?" "Morgen sta ik met de vroege, met wie ga ik moeten werken?" "Wanneer moest ik die ene rekening weer betalen?" "Ik zou eigenlijk moeten gaan diëten/aan mijn conditie werken." Dat soort dingen dus
Geef toe, we kennen dat allemaal. Er is altijd wel iets dat ons tegenhoud om echt je gedachten eens los te laten.
Wel, ik moet zeggen dat dat gisteren best meeviel. Ik betrapte mezelf er op dat ik gewoon aan het genieten was. Aan het 'chillen' zoals de jeugd tegenwoordig zegt. 
Ben dan ook voldaan en tevreden naar huis gereden, nadat we eerst even halt hielden op een zonnig terrasje. En thuis was ik gewoon zalig moe en viel ik in slaap in de zetel. 

Ja, dat is echt iets wat ik gemist heb, die wandelingen in de prachtige natuur die we nog hebben en die we zeker moeten koesteren. Want bossen zijn onze groene longen en elke mens heeft op zijn tijd nood aan rust en stilte.
Weet je? We hadden naar de Sint Bernardusfeesten kunnen gaan en daar kuieren langs de kraampjes, optredens meepikken en halt houden op één van de vele terrasjes. Maar weet je? Ge kunt niet blijven uitstellen. Al zo lang zeiden we: "We zouden nog eens moeten gaan wandelen." Maar al even lang kwam het er niet van.
Dus verruilden we de Sint Bernardusfeesten met zijn drukte, lawaai, vreetkraampjes en drankstandjes waar men vooral alcohol schenkt voor de natuur, bossen, rust en gezonde lucht.

En dat is iets waarvan ik denk: "Dit zouden we echt wel meer moeten doen!"

En dan bedoel ik niet alleen 'meer wandelen'. Maar ook eens wat vaker wegblijven van terrasjes en eens wat vaker kiezen voor niet alcoholische dranken. Hoe lekker een goed Belgisch biertje of een aperitiefje in de zon ook mag zijn. 
Zonder al te prekerig te gaan doen, vergeet niet lieve mensen. Alcohol is een HARD DRUG!
Het is iets waar je zwaar verslaafd aan kan geraken en het is ook niet gezond. Eigenlijk brengt alcohol ons niets bij, het bevat geen vitaminen noch mineralen. Het bevat alcohol en ook heel veel SUIKER!
Net omdat mijn gezondheidsproblemen vorig jaar rond deze tijd begonnen denk ik hier nu meer aan dan anders. 
Vorig jaar rond deze tijd had ik bloedarmoede als gevolg van aanhoudende aambeien. Ik was snel moe, zag bleek en mijn lieve schat maakte zich zorgen. Alsook mijn collega's en andere mensen die om me geven. Een bloedonderzoek onthulde het onthutsende resultaat en mijn huisdokter drong er op aan dat ik dezelfde dag nog naar de dienst spoedgevallen van het ziekenhuis zou gaan. Voor ik het wist lag ik in een ziekenhuiskamer en nog dezelfde dag werd ik aan allerlei onderzoeken onderworpen.

Als ik hieraan terugdenk, nu één jaar later. En ik denk aan het feit dat ik afgelopen weekend toch enige glazen alcohol heb gedronken en mijn voeding toch behoorlijk 'rijk' was. Dan denk ik: "Miguel dit MOET ANDERS!"
En alsmaar sterker wordt die gedachte dat het niet bij 'denken' mag blijven.
Maar dat ik mijn leef en voedingsgewoonten beter eens goed onder de loep zou nemen en daarin een paar grondige wijzigingen ga doorvoeren.

Want verdorie, ik wil graag oud worden. En liefst GEZOND OUD WORDEN als het even kan.
En ja, daar moet je iets voor over hebben. Gezond oud worden, dat doe je niet al genietend met een bord vol frieten en rood vlees voor je neus en een glas bier of wijn in je handen.
Gezond oud worden lukt alleen met SOBERHEID!
Oei, wat zeg ik nu?
Dat is toch echt wel vloeken in de kerk in een wereld waarin alles draait om genieten en overmatig consumeren hé. 
Als ik mijn TV opzet kan ik niet naast de vele koks kijken die van alles doen met veel vlees, pasta, en rijke sausen. Vliegen de reclames voor suikerrijke voeding, frisdrank en alcohol mij om de oren en is de boodschap dat alles vooral 'leuk' en 'gezellig' moet zijn.
Maar intussen heeft meer dan de helft van de Vlaamse volwassenen overgewicht. Ja ik ook.
Ofschoon ik ten gevolge van die bloedarmoede fel vermagerd was, kwamen eens ik me beter begon te voelen die kilo's sneller dan me lief is terug. Ik weeg niet meer zoveel als voordien, maar zit toch al terug over de tachtig kilo. Dus lijkt het me beter om eens goed op de rem te gaan staan.
Ik hou van het leven en wil van het leven genieten. Uren in de wachtkamer moeten zitten voor een rectaal onderzoek is niet echt een manier om van het leven genieten. En omwille van een sputterend gezondheid in het ziekenhuis belanden ook niet.
Dus, misschien maar eens het woord genieten herbekijken en er een iets gezondere insteek aan geven.

Haal ons uit de auto baasje.
Wij willen WANDELEN!