Het begon met een flirt 3

Het was avond.

De langzaam ondergaande zon zette alles in een okerkleurig licht.
Kleine golven klotsten zacht op een stukje zandstrand aan een kleine baai.
Berend haalde zijn fototoestel uit de kofferruimte van de huurwagen waarmee hij samen met zijn vriend Tom naar dit plekje reed, ongeveer drie kwartier rijden van Kusadasi.
"Daar, zie je die rots daar.
Dat is de ideale plek".
Hij wees naar een steile rots ongeveer vijf minuutjes stappen.
De rots bakende de baai af, daar had je vast en zeker een prachtig zicht op de Egeïsche zee.
"Kijk", zei hij.
Dit is toch gewoon prachtig.
Geen mens te zien.
Alleen de zon, de zee en de ongerepte natuur.
Beide jongens liepen langs het strand, en daarna over de rotsen naar boven.
Ineens stonden ze beiden stil.
"Kijk", zei Berend.
"Een vrouw.
Ze is vast van plan te springen".
Tom zag het ook.
Een jonge vrouw.
Lang zwart haar.
Slank.
Ze droeg een blouse met lange mouwen en een donkere lange broek.
Ze naderden heel voorzichtig.
Ineens...
Kreeg Tom een schok.
Ze draaide zich.
De jongens verborgen zich in het struikgewas.
"Dit kan toch niet", dacht Tom.
Hij keek nogmaals.
Zag haar gezicht in profiel, beschenen door de ondergaande zon.
Er was geen twijfel meer mogelijk.
De jonge vrouw aan de rand van de rots...

Het was Melek!

Tom stond recht.
Melek merkte dat er iemand achter haar stond.
Ze herkende Tom.
Bleef als versteend staan.
"Wat doe jij hier"? Vroeg ze.
"Mijn vriend assisteren die foto's wil maken van de zonsondergang", was het antwoord.
Tom wilde dichterbij komen.
"Nee"! Riep Melek.
"Laat me met rust".
"Melek", probeerde Tom.
"Wil je dit echt"?
"Wat rest me anders nog?
Leven als slavin en kweekmachine.
Dan liever dood Tom.
Echt wel".
Het werd Tom nu wel duidelijk.
Melek werd vast uitgehuwelijkt.
Dik tegen haar zin.
Een jonge vrijgevochten vrouw, die te horen kreeg dat haar familie haar wilde koppelen aan een volslagen onbekende.
Tom probeerde nogmaals te naderen.
Hij ademde snel en oppervlakkig.
Hij wist.
Eén verkeerde beweging.
Of verkeerd woord.
En de wanhopige Melek zou zich in de diepte storten.
Een zekere dood tegemoet.
Hij zag de wanhoop in haar ogen.
Zijn hart brak.
Dit was die prachtige, jonge vrouw die in een overvolle trein haar heerlijke lichaam tegen het zijne aanschurkte.
Die zijn hand in haar broek stopte en klaar kwam door de beweging van zijn vinger over haar clitoris.
Hij wist hoe passioneel ze was.
Hoezeer het verlangen naar een vurige minnaar in haar brandde.
Nu zag hij wanhoop in haar prachtige donkere ogen.
Hij besefte dat de kans dat hij haar kon overtuigen om niet te springen heel klein was.
En toch.
Ze twijfelde.
De diepte voor haar boezemde haar blijkbaar meer angst in dan ze kon vermoeden.
huiverend keek ze naar beneden.
Waar de golven ongenadig tegen de rotskust beukten.
Ze zag de scherpe uitstekende keien.
Terwijl ze naar de diepte keek liep Tom naar haar.
Hij greep haar vast.
Was niet van plan haar te lossen.
"Melek"! Zei hij.
"Kijk me aan.
Hoor je me?
Kijk me aan!Kijk in mijn ogen Melek.
Ik wil niet dat je sterft.
En ik weet.
Jij wil ook niet dood.
Jij wil ontsnappen uit een situatie waarin je je niet goed voelt.
En ik denk dat ik al weet welke situatie.
Maar de dood... Is geen oplossing".

Melek keek Tom aan.
"Tom", zei ze.
"Als mijn familie of schoonfamilie me vindt.
Dan staan mij vreselijke dingen te wachten Tom.
Ik heb hun eer geschonden.
Door daags voor het huwelijk weg te lopen.
Dat doe je niet ongestraft hier in Turkije.
Ik kan beter de eer aan mezelf houden.
En hier de dood in springen.
Dat zal me veel lijden en pijn besparen".
Toen omhelsde ze Tom.
"Tom.
Lieverd.
Bedankt.
Nee echt.
Bedankt.
Dat je er was.
Toen.
Op die trein.
God wat was je heerlijk.
Je vingers.
Je lichaam.
Zo heerlijk.
Zo fucking heerlijk.
Ik heb zo hard genoten Tom.
Ja.
Ik verlangde stiekem naar meer.
Maar dat kon niet zijn.
Mijn toekomst stond al vast.
Trouwen.
Met een kerel die ik van haar nog pluimen ken.
Vorige week kwam ik hier aan.
Ontmoette ik hem voor het eerst.
Een vreselijke man.
50 jaar oud.
Rijke herenboer.
Bezat grond hier aan de kust, die hij verkocht aan bouwpromotoren die er hotels en vakantiewoningen neerzetten.
Daar is hij stinkend rijk mee geworden.
Hij beloofde mijn ouders een royale bruidsschat.
Weet je wat hij deed Tom?
Toen hij mij voor het eerst zag?
Hij betastte me.
Trok mijn mond open, zoals je bij een paard doet.
Voelde tussen mijn benen.
Toen zij hij, "dat ziet er mij een vruchtbare vrouw uit.
Die me veel zonen kan schenken".
Toen... Kreeg ik het koud.
Zo koud Tom".

Melek huilde.
Ze legde haar hoofd op Tom's schouder en huilde met lange diepe halen.
"Ik wil niet de rest van mijn leven slijten bij een man die mij ziet als een beest.
Als een kweekmachine.
Als ik niet gelukkig kan zijn.
Als er in mijn leven geen plaats mag zijn voor liefde.
Voor passie.
Voor hartstocht.
Dan hoeft het voor mij niet meer Tom!"
Tom keek in Melek haar diepbruine ogen.
Drukte zijn lippen tegen de hare.
En begon haar vurig te kussen.
Vijf minuten lang kusten Melek en Tom elkaar.
De passie vlamde opnieuw op.
Daar op die rots ergens aan de Turkse kust.
Ver van de bewoonde wereld.
"En nu"? Vroeg Berend.
"Wat gaan jullie nu doen"?
"Ik ga Melek helpen, dat ga ik doen.
Wat jullie doen? Dat kan me voor het moment geen reet schelen.
Dit meisje is in gevaar.
Ik ga niet machteloos toekijken als een mens zijn of haar leven in gevaar is Berend".
"En wat had je zoal in gedachten"? Vroeg Berend.
"Laat ons eerst terug naar het hotel rijden.
Wij met zijn drieën.
Denk wel dat ik er uit kom, echt wel".

In het hotel zat Mehmet er droevig bij.
Het meisje waar hij zijn zinnen had op gezet had haar afgewezen.
Dat maakte hem kregelig.
"Je bent een dwaas Tom", zei hij.
Je weet niet tot wat mannen hier in staat zijn als hun eer is aangetast.
Hoe heet de man met wie je moest trouwen"? Vroeg Mehmet aan Melek".
"Wat zou die kunnen doen?
Huurmoordenaars op haar afsturen"?
"Als de ronde doet in Gent dat Melek wegliep van haar huwelijk.
Dan is ze haar leven niet zeker.
Want ze heeft de gemeenschap te schande gemaakt.
Een man als haar echtgenoot kan de hele gemeenschap tegen haar en haar familie ophitsen".
"Ik heb een afscheidsbrief geschreven, ik was van plan om er een eind aan te maken en liet dat duidelijk weten.
Ze zullen denken dat ik dood ben.
En nee.
Ik ben niet van plan om naar Gent terug te keren".
Ze boog het hoofd.
"Ik wilde jullie geen last berokkenen.
Maar Tom overtuigde me om toch voor het leven te kiezen".
Toen nam Tom het woord.
"Kijk gasten.
Ik wilde en wil onze vakantie niet verbrodden.
Maar Melek.
Ik kende haar.
Heel kort.
Oppervlakkig.
Maar wat er was, dat was heel speciaal.
Buiten alle verwachtingen om trof ik haar aan op die rots bij de zee".
"Wacht eens", zei Mehmet.
"Is dat da meiske waar da gij het over had?
Van in den trein"?
"Ja", zei Tom.
Mehmet keek Melek nijdig aan.
"Eğer utanç ailenizi yapmak (je hebt je familie te schande gemaakt)" zei hij in het Turks.
"Waar moei jij je mee snotneus"? Reageerde Melek fel.
"Jij bent niet diegene die als een beest wordt gekeurd door een ouwe geile vent die een jong bruidje wil, als kweekfabriek.
Hou maar je bek jij, ik ken jou hypocriete soort wel".
"Nu val jij me heel erg tegen Mehmet.
Dacht dat jij ruimdenkend was.
Dat je net als je vader het seculiere ideeëngoed aanhing.
Dat je boven dat soort achterlijkheid stond".
"Respect voor je familie is genen achterlijkheid, zei Mehmet.
En verliet de kamer met slaande deuren."

De anderen overlegden verder.
"Ik neem de huurwagen en probeer Melek de grens over te helpen".
"Hoe ga je dat doen"? Vroegen de anderen.
"Daar heb ik wel een plannetje voor.
Griekenland is een Schengenland, dus dat is geen probleem.
Haar over de Griekse grens krijgen, daarentegen.
Kijk hier is de waarborg van de huurwagen.
Plus de rest van de andere onkosten".
En wat ga je dan doen als Melek veilig is"? Vroeg Berend.
Tom keek zijn vrienden aan.
En richtte dan zijn blik op Melek.
Legde zijn handen om haar middel.
"Ik voel veel voor haar.
Heel veel.
Een onbeschrijfelijk gevoel.
Vooral.
Toen we elkaar hebben gekust op het strand".
De anderen zwegen.
Begrepen.
"Doe voorzichtig Tom", zeiden ze.
"We willen onze beste kameraad niet kwijt".
De vrienden gaven elkaar een welgemeende knuffel.
Ook Mehmet kwam terug binnen.
"Sorry", zei hij.
"Ik stelde me aan.
Tom.
Gij... Gij zijt een echte vent.
Gij hebt ballen aan uw lijf.
Respect maatse", zei hij.
Ik doe mijn klakke veur aa af... Echt woare!!!"