Even ernstig nu.

 

Dag lieve mensen.

Ik zal de komende dagen zeer weinig van mij laten horen op Facebook en mijn blog (waar ik sowieso al te weinig actief op ben).
Dit omwille van het feit dat ik op 22 maart onder het mes moet.
Deze winter had ik enorm veel last van vermoeidheid die maar bleef aanslepen en een verkoudheid die maar niet wilde overgaan. Na meerdere doktersbezoeken en aandringen om wat meer actie te ondernemen om die vermoeidheid en die aanslepende verkoudheid eens echt aan te pakken raadde de dokter me aan om een afspraak te maken met een cardioloog, want hij had toen hij naar mijn hart luisterde ‘geruis’ gehoord welks hem achterdochtig maakte.
Er wordt een afspraak gemaakt en ik wordt op de dienst cardiologie in het ziekenhuis van Veurne aan een grondig onderzoek onderworpen. Daar vertelt de dokter me dat ik een lekkende hartklep heb. En dat dit de oorzaak is van die aanslepende vermoeidheid en dat dit ook invloed heeft op mijn immuniteitssysteem. Dit in een zodanige wijze dat een operatie zich opdringt.
De dagen en weken erna worden voor mij heel wat afspraken geregeld in de ziekenhuizen van Veurne en Oostende, dit ter controle en voorbereiding op mijn operatie. Er worden zelfs door tandbederf aangetaste tanden uitgetrokken omdat deze voor infecties zouden kunnen zorgen en bij dit soort operaties is het van belang dat men elke mogelijke bron van infecties aanpakt en zo elk risico uitsluit. Ook mijn longen worden uitgebreid onderzocht en getest en ik moet ademhalingstechnieken aanleren bij een kinesist.

Nu op minder dan een week voor de operatie is voor mij de tijd rijp om jullie op de hoogte te stellen. Op het werk weten ze er al van want ik ben al sinds begin februari in ziekteverlof en ook de meeste collega’s weten wat er met mij aan de hand is.
Maar hier richt ik me tot iedereen die mij kent van Facebook zowel als in het echte leven.
Ik sta voor een zeer zware operatie, een zeer ingrijpende operatie ook. Het herstel zal op zijn minst acht weken duren, hangt ervan af hoe mijn lichaam zal recupereren natuurlijk.

Heb ik schrik?

Toch wel een beetje ja. Zo’n operatie is tenslotte geen kleinigheid hé. Ik heb ook nog heel wat vragen, maar ik weet dat ik daar de avond ervoor bij de chirurg voor terecht kan. 
En ja er zijn risico’s op complicaties, maar daar probeer ik zo weinig mogelijk aan te denken en ik geef mijn vertrouwen aan de chirurg en zijn medewerkers en aan de medische wetenschap in het algemeen.
Dokters, verpleegkundigen, assistenten en alle anderen die in ziekenhuizen werken zijn doorgaans zeer goed opgeleid en scholen zich zeer regelmatig bij. En de medische wetenschap evolueert zeer snel. Kankers kunnen tegenwoordig zeer goed behandeld worden, vooral als ze vroeg worden opgespoord. En dat geld voor heel veel andere ziektes ook.
Ziektes die ooit een doodsvonnis waren voor diegenen die te horen kregen dat ze die hadden, zijn nu zeer goed behandelbaar. Denk aan HIV/AIDS of Mucoviscidose. 35 jaar geleden werden kinderen met Mucoviscidose nauwelijks ouder dan twaalf tot vijftien jaar. Maar dankzij de ver gevorderde wetenschap kunnen ze meer dan dertig jaar oud worden, trouwen, kinderen krijgen en een leven opbouwen.
Dat zijn dingen waaraan ik mij probeer vast te klampen.
Door inzicht te verwerven in dat soort zaken krijgt angst minder kans om mijn gevoelens te domineren. Dit is wat kennis doet, het maakt een mens minder angstig.

Mijn verblijf in het ziekenhuis zal lang duren en ik zal veel moeten rusten.
Ik zal dus weinig online zijn, ook wanneer ik terug thuis ben. Maar weet dat ik aan jullie denk en dat ik eens het beter met me gaat weer mijn oude spitsvondige zelf zal zijn op Facebook (opgepast voor de FB-Jail Miguel) en op mijn blog. Misschien iets meer op die laatste, als de inspiratie het toestaat.
Wat mij het meest zal raken in het ziekenhuis is het gemis van mijn twee lieve hondjes. Mijn geliefde Christiane kan en zal zeker op bezoek komen, maar ze zien niet graag honden in ziekenhuizen, nee ook geen kleintjes.  En zeker geen zo’n keffertje zoals Celientje.
Maar ik zal er mij doorslaan en er alles aan doen op terug de oude te worden. Al was het maar omdat een lichaam dat maar half in conditie is en altijd vermoeid is iets is waar ik echt van ben gaan balen.
Maar we kijken uit naar… BETERSCHAP!