Verhalen van een kustmens: De natuur in beeld: april.

Dag lieve mensen.

De lente is in het land dat is nu wel duidelijk. En wat is het heerlijk als je zo tussendoor wat foto's maakt van de natuur zodat je die evolutie van winter naar lente eens zo duidelijk kunt zien.
Maar eens te meer wordt duidelijk dat het weer een veel te droge lente zal worden met nog maar eens een nijpend watertekort.
Ja, lieve mensen. Dat baart mij grote zorgen.
Water is broodnodig voor onze natuur. Zonder water GEEN LEVEN! Zo simpel is het.
Als we zo blijven bouwen, beton gieten, verharden en waterlopen rechttrekken en betonneren, dan wordt Vlaanderen een grote kurkdroge woestenij waar het niet prettig leven zal zijn, en daar zal de klimaatverandering die echt wel een feit is ook aan bijdragen.
Ik weet dat dingen als klimaat, milieubehoud en de zware investeringen en mentaliteitsverandering die dat van ons allemaal zal vragen geen populaire onderwerpen zijn bij de bevolking. Ik lees dat genoeg op sociale media. Maar lieve mensen, probeer te onthouden... WE KUNNEN NIET ZONDER DE NATUUR!

Wij maken gewoon deel uit van het ecosysteem van onze Aarde. En als we dat blijven verstoren zoals we nu wereldwijd bezig zijn, dan zal zich dat op een dag tegen ons keren. En alle tekenen wijzen erop dat dit nu al aan het gebeuren is.
Wij hebben daar tot nu toe nog niet veel last van, behalve dan dat de zomers heter en de winters zachter worden en we alsmaar meer periodes van extreme droogte of regenval kennen. Maar in de derde wereldlanden waar de mensen het zo al erg moeilijk hebben en mensen letterlijk moeten vechten om te overleven zorgt de klimaatverandering er nu al voor dat almaar meer gebieden letterlijk ONLEEFBAAR worden.
Een ver van mijn bed show?
Veel minder dan wij tot nu toe denken lieve mensen

Afgelopen maand hebben we jammer genoeg maar weinig mooie wandelingen gemaakt. Het corona gedoe loopt langzaam op zijn einde en ook in de zorgsector waar we allebei werken begint alles terug op zijn gewone plooi te komen en op mijn werk in het Zorgcentrum Ter Duinen wil dat zeggen dat de groepen van Samana en Alteo terug hun jaarlijkse groepsvakanties houden en oudere, zieke en gehandicapte mensen na twee lange jaren terug kunnen laten genieten van een portie gezonde zeelucht hier aan onze mooie kust.
Voor mij en mijn collega's betekent dit gewoon meer werk en terug op volle toeren draaien.
Goed voor de werkzekerheid en de portemonnee na twee jaar van onzekerheid. Maar dat wil ook zeggen dat je wat van je vrije tijd moet inbinden. Zo is het leven nu éénmaal.
Maar toch trekken we erop uit als we dat kunnen.
Zo trokken we naar De Panne en liepen we een stuk over het strand tot aan 'De Schreve' ofwel de grens tussen België en Frankrijk.
Dat was het begin van een prachtige wandeling door de Westhoek Duinen.

Westhoekwandelroute 10,3 kilometer.

De Panne, met zijn brede strand waar het zeilwagen rijden werd uitgevonden en waar Plopsaland de bekendste toeristische attractie van het land, zeg maar van de hele Benelux is.
Want zelfs in ver over de Moerdijk zeurt menig kind de oren van papa en mama van het hoofd om eens naar Plopsaland te mogen gaan.

Want zelfs in het nabije Frankrijk is het pretpark van Plop, Samson en hun vele vrienden enorm populair, maar dat was het vroegere Meli-Park eigenlijk ook.