Herfstgedachten.

 

Dag lieve mensen.
De herfst is in het land dat kan je nu niet meer ontkennen.
Op 21 september beleefden we de herfst equinox. Wat betekent dat de zon dan loodrecht over de evenaar stond en overal ter wereld de dagen en nachten even lang waren. Zowel hier op het noordelijk halfrond, in de tropen als in het zuidelijk halfrond. Na deze dag zullen de nachten langer zijn dan de dagen. Dit proces zal onderbroken worden door de overgang van zomer naar winteruur. Maar tegen december zal het weer om zestien uur beginnen schemeren en tegen dat je thuis bent van je werk is het al pikkedonker en kruipt iedereen het liefst gezellig bij elkaar in de woonkamer met de TV op één of andere pretzender en een knipperende kerstboom ergens in een hoek.

Herfst dus.
Het okergele seizoen van vallende bladeren en grauwe luchten. Het moment voor lange boswandelingen en het zoeken van paddenstoelen (weet dat het in het Vlaams Gewest verboden is om paddenstoelen te plukken in openbare bossen en domeinen).
En eigenlijk ook de tijd van het jaar waarin in er stiekem naar verlang om in de Ardennen te zijn en om daar de geur van open haarden en de rook die uit de schoorstenen komt te ruiken. Die geur die zich dan vermengt met de geur afkomstig van rottende bladeren en de petrichor die je ruikt na een zoveelste plensbui. Die geur die zo typisch en kenmerkend is voor de herfst in de Ardennen.

Vorig jaar schreef ik ook over de herfst en ook nu is die drang om erover te schrijven heel groot. Ik denk dat je dan echt wel kan stellen dat de herfst mijn favoriete seizoen is. Daar waar dat vroeger de zomer was. Welks ik associeerde met vrijheid, de zon op mijn huid, lange fietstochten en naar de mooie meisjes in bikini kijken op het strand (of naar meisjes zonder bikini op het naaktstrand van Bredene). Maar voor een horecamens als ik stond de zomer ook garant voor hard werken, weinig dagen vrij en ’s avonds heel laat thuiskomen. Als dan de herfst kwam dan wist ik dat ik vaker thuis was en meer tijd had voor mezelf en misschien is dat de reden waarom in deze tijd van het jaar een heel relaxed gevoel zich van mij meester maakt. Een gevoel van doe maar rustig aan, het ergste is voorbij. Neem de tijd voor een lekker glaasje wijn of donkere trappist, wat kaasblokjes of een stukje brood met paté. Wildpaté als het even kan. Want ook wild is iets wat ik associeer met de herfst.

Maar vergis je niet. Ook de zee heeft in het herfstseizoen heel veel lekkers voor ons in petto. In de herfst begint het seizoen van de oesters en de Sint-Jacobsschelpen en ook de mosselen – ook iets wat we met de zomer associëren – zijn in de herfst op hun best. En oktober is de maand bij uitstek om eens een ‘poosje’ grijze garnaal te kopen, ongepelde als het even kan. Want nu zijn ze het goedkoopst en ook op z’n lekkerst. 

Herfst dus de hondjes hebben weer hun jasjes aan als we gaan wandelen. En daar hebben die kleintjes echt wel deugd van als het buiten koud en vooral nat is. Cecieleke heeft ooit een flinke longontsteking opgelopen en sindsdien nemen we geen risico met hen. Hun gezondheid is ons iets te dierbaar. En ik verzeker je als je zo’n klein tenger diertje hoort hoesten en kuchen, daar wordt je echt niet goed van.
Nee dan liever wat meer tijd uittrekken om hen een jasje aan te trekken voor we gaan wandelen.
Eind oktober wordt Cecieleke TIEN JAAR!
Tien jaar loopt dat kleine wezentje hier al rond op deze wereld en doet ze vele harten smelten van oudere dames en van kindjes. En dat gewoon door te zien wie ze is. Een lief, vrolijk en speels keeshondje dat met een lief ‘kezenlachje’ door het even gaat. Een kleine grappige ballekeszot en bovenal een lief knuffelmeisje dat zo graag bij haar baasje komt flodderen en vleien. En als ze dan haar zachte kopje tegen mijn zij legt, dan wordt het zo heerlijk warm vanbinnen.
Dan mag het buiten regenen, waaien en koud zijn. Ik vergeet alles en ga volledig in op dit heerlijke moment.
Dat heerlijke ‘baasje-hondje moment’.

Mijn lieve rakkertjes. 
Met op de voorgrond ons super aanhankelijke Cecieleke.