Over Artificiële Intelligentie (AI) en schrijfkriebels.

 

Illustratie gemaakt door ChatGPT.

Dag lieve mensen.
Artificiële intelligentie oftewel AI. Het is aan een enorme opmars bezig en de toepassingen ervan worden in meer en meer sectoren gebruikt en ze gaan ook meer en meer deel uitmaken van ons leven.
Studenten gebruiken het voor hun thesissen en werkstukken en scholieren voor hun spreekbeurten en verhandelingen. Het is voor leraars onmogelijk of het werk dat hun leraren afgeven zelfgeschreven is of uitgevoerd door AI.
AI is een zeer gewaardeerde hulp voor mensen die met complexe zaken bezig zijn zoals statistieken, grafieken, ingewikkelde berekeningen en vraagstukken. Ook kan het door middel van afbeeldingen ons helpen om zaken te verbeelden en AI zal zelfs muziek kunnen schrijven.
Of wie weet boeken, romans, verhalen.

En eerlijk gezegd heb ik daar een heel ongemakkelijk gevoel bij. Het idee dat iets creatiefs als schrijven wordt overgenomen door een AI systeem maakt mij wantrouwig en ook een beetje kwaad. Was het niet de bedoeling dat we dankzij technologie een makkelijker leven zouden leiden en meer tijd zouden hebben om creatief te zijn? Waarom willen we dan dat technologie in onze plaats gaan schrijven, schilderen of componeren? Dit soort creatieve zaken zijn net die dingen die ons als mens verheffen en die ons verrijken. Ja ik weet het dat het voor bedrijven die willen communiceren aan de hand van folders of teksten op hun website interessanter is om dit werk te laten doen door iets als AI. Maar toch.
U weet het lieve mensen, ik ben iemand die heel graag schrijft en die heel graag schrijft. Schrijven is voor mij een uitlaatklep en soms vraag ik mij af of ik daar niet mijn beroep van zou kunnen maken, of op een andere manier daar iets mee te kunnen doen. Ik heb dat nu eens voor de grap gevraagd aan ChatGPT en de antwoorden zijn best wel nuttig. Hieronder een kleine screenshot.

Ik stelde een vraag.

ChatGPT gaf antwoord. 

Maar schrijven is voor mij vooral iets om mijn gevoelens te verwoorden, en dan heb ik het vooral over wat ik schrijf op mijn blog en vooral mijn verhalen. De personages die ik creëer zijn ofwel mensen met wie ik het goed zou kunnen vinden moesten het echte personen zijn, ofwel mensen die ik net tot in het diepste van mijn ziel zou verafschuwen. Wat ik voel voor bepaalde personen of over bepaalde gebeurtenissen verwerk ik in mijn verhalen en dat is de reden waarom heftige emoties maar ook opwellingen van verliefdheid of zelfs lust er zo dikwijls deel van zijn.
Schrijven is ook een manier om mijn visie op de dingen te verwoorden. En het herlezen ervan een hele tijd later is een goeie manier om mijn mening aan te passen en bij te stellen aan een al dan niet veranderde realiteit.

Schrijven is ook bezig zijn met taal, met zinnen, met woorden. Woorden die liefst juist geschreven en correct gespeld zijn. En dan komt vooral die dwingende DT regel om de hoek piepen. Want dat is ook voor mij iets dat er voor zorgt dat er fouten in mijn tekst sluipen.
Maar ik laat mij daar niet door ontmoedigen, hindernissen en moeilijkheden zorgen net voor meer uitdaging en uitdagingen aangaan is een goede manier om je hersenen te trainen. Om jezelf scherp te houden. En dat geldt ook voor het opzoeken en in je hoofd verwerken van informatie die nuttig of relevant kan zijn. Want je wil toch dat hetgeen je schrijft correct en accuraat is zeker? En laat dat nu net een goede manier zijn om dingen bij te leren. Om je te verdiepen in zaken waar je voordien niet bij stilstond. Of om kleine maar daarom niet minder interessante details te kennen van zaken waar je wel al het één en ander van weet.

AI scripts lijken me wel nuttig voor het plaatsen van illustraties.
Zonder dat ik hiermee ergens auteursrechten overtreed. 

Terwijl ik dit schrijf is het woensdagavond iets na elf uur. Ik weet nog niet wanneer ik dit ga posten, alleen dat het nog voor deze week zal zijn, want ik wil nog een blogartikel gepubliceerd zien voor de maand om is. Ik leg dat mezelf op omdat regelmatig updaten van je blog ervoor zorgt dat hij gelezen wordt. Dat mijn blog opvalt en hij regelmatig verschijnt op mijn lezers – en nog niet lezers – hun tijdlijn op sociale media. Zodat hij nog meer gezien en gelezen wordt en dat dat zo blijft!

Ik heb al een paar verhalen op mijn harde schijf zitten, alsook enige scenario’s voor toekomstige verhalen die ik later zal uitwerken en neerschrijven. Na een jaar van ziekte gevolgd door een zware operatie. Een jaar van herstel en recuperatie en terug op krachten komen. Geholpen door mijn schat van een vriendin en mijn twee kleine keeshondjes. Voel ik het meer dan  ooit kriebelen. Ik voel het kriebelen, niet alleen om te schrijven maar ook om meer buiten te zijn, om gezonder te leven, om mijn lichaam weer de kracht te geven die het vroeger had.
Ik heb goesting lieve mensen. Goesting om te schrijven, goesting om te bewegen, om te wandelen, om buiten te zijn, om te genieten. Kort samengevat, goesting om TE LEVEN!

En lieve Christiane, er is nog iets anders waar ik goesting in heb. Maar dat ga ik hier niet aan de grote klok hangen.