Een bloemlezing vol liefde!

 

Dag lieve mensen.

DE DAG VAN DE LIEFDE!
Dat is toch echt wel de naam die ik prefereer voor wat we echt vieren op 14 februari.
En ik zou echt veel liever zien dat we die dag aandacht besteden aan liefde in al zijn facetten.
Wie mijn verhalen leest weet dat liefde een van de meest voorkomende thema's is. Liefde tussen twee mensen - soms met een compleet verschillende achtergrond - die ineens en soms zelfs heel onverwacht oplaait. Vriendschap die overgaat in liefde en zelfs in pure PASSIE!

Soms moeten koppeltjes vechten voor hun liefde. Soms gaat hun liefde in tegen het wereldbeeld van hun familie. Dit gaat dan vaak over dingen als godsdienst, ideologie maar ook zaken als de zogenoemde 'familie eer'. En helaas, liefde voelen voor iemand van je eigen geslacht wordt nog altijd niet getolereerd. Ook niet in onze zogenaamde vrije samenleving. Maar wie echt van zijn geliefde houdt gaat voor hem/haar door een vuur en zet haar op de eerste plaats. 
Maar liefde, passie en lust doen rare dingen met een mens. Zo kan je echt wel zielsveel van iemand houden en toch ineens kan de passie voor iemand anders ineens heel hard oplaaien. Nu ja, is het passie? Of is het gewoon lust? Goesting? Goesting om eens met die ene knappe meid of stoere hunk tussen de lakens te kruipen. Om dan later met veel spijt en schuldgevoelens alles te moeten opbiechten. 

Ja, wij zijn ook maar mensen hé. Wij allemaal, jij die dit leest ook.
We hebben allemaal onze zwaktes en de ene kan daar beter mee omgaan dan de andere. En nee daarmee wil ik niet zeggen dat alle mensen (M/V) overspelige scheefpoepers zijn. Voor deze die het niet zijn en wel het karakter en de principes hebben om hun partner bewust en met woord en daad trouw te blijven. Ik doe zeer nederig mijn klak af voor jullie! 

Nee echt. Ik vind dat mensen die er in deze tijden waarin elkaar trouw blijven tot de dood niet meer zo heel vanzelfsprekend is, er toch in slagen om een heel leven samen te blijven en dat dan ook nog doen in diepe harmonie... Dat die mensen alle respect en hulde verdienen. 
Dit artikel draag ik op aan jullie.
Maar ik wil ook mijn steun betuigen aan alle eenzame harten op deze wereld. Aan zij die hunkeren naar liefde, naar een tedere knuffel, een passionele kus... Naar INTIMITEIT!
Want ik weet waar jullie zo hard naar hunkeren. Ik was zelf ooit zo iemand, ooit. Ik was al over de twintig toen ik mijn maagdelijkheid verloor, en ja het heeft in mijn hoofd gespeeld dat ik nooit iemand zou vinden. Dat ik 'te raar', 'te veel een eenzaat' of zelfs 'te lelijk' was om enige interesse te kunnen opwekken van het andere geslacht. Maar nu weet ik dat dat helemaal niet zo is en ook nooit geweest is.

Wat ik hier ga neerzetten?
Een bondige bloemlezing van de mooiste liefdesmomenten uit mijn verhalen. 
Ik blog nu al tien jaar op dit platform en voordien al schreef ik verhalen die ik op mijn vorige blog (die helaas tussen de plooien van het internet is verdwenen) neerzette. Die verhalen heb ik kunnen copy/pasten en op mijn huidige blog neergezet. Maar ik weet dat ze nog niet bij iedereen bekend zijn. 
Maar dat is wel wat ik wil.
Daarom is de titel van elk verhaal een link naar de desbetreffende pagina.

Toen die ene zomer! 

Enkele weken later, op een avond.
Gracienne ontving Lou op haar kamer.
Ze wilde hem de teksten laten zien die ze door de jaren heen geschreven had.
Rake teksten.
Felle maatschappijkritische teksten.
Die ze schreef toen ze nog bij haar ouders woonde.
Teksten waarmee ze haar gevoelens van rebellie en onmacht probeerde te verwoorden.
Lou was er van onder de voet.
"Man, dat is straf spul", zei hij.
"Gij hebt verdomme talent om te schrijven.
Ik verschiet ervan meiske, echt".
Gracienne keek hem aan.
"Ach maatje", zei ze.
Terwijl ze Lou vol liefde aankeek.
"Zo bijzonder is dat toch niet.
Toch niet niet voor u.
Gij zijt zoveel wijzer.
Gij denkt zoveel dieper.
Echt waar".
Ze sloeg haar handen om zijn hals.
"Ik trek mij zo keihard op aan u Lou.
Weet ge dat.
Maatje.
Venteke".
Ze drukte haar lippen tegen de zijne.
Hij liet eerst begaan.
Haar kussen werden feller en hartstochtelijker.
Toen probeerde hij haar weg te duwen.
"Grace, meiske.
Gij zijt twee jaar jonger dan ik.
Ge zijt amper 15."
"Dat weet ik", antwoordde ze.
"Maar ik heb mijn gevoelens al lang genoeg weggestoken voor u Lou.
Maatje".
"Kijk", zei hij ineens.
"Ik heb u heel graag, als vriendin.
Ik trek geiren met u op.
Ik had al langer door dat ge meer wilt dan alleen maar vrienden zijn.
Da's normaal.
Ge zijt jong.
Er gaat van alles door u heen.
Door uw koppeke.
Door uw lichaam.
En ja, ge zijt een verdomd schoon meiske.
Ge hebt een prachtig lijf ja.
Niet te verwonderen, als ge weet wat gij allemaal doet van sport.
God weet dat ik er verdomme al van gefantaseerd heb.
Maar... "
Hij zocht twijfelend naar zijn woorden.
"Ik wil nog geen relatie.
Snapt ge.
Ik versta dat ge meer voelt dan alleen maar vriendschap.
Maar mij nu al binden aan één meiske.
Allez ja.
Ik wil nu niet stoefen.
Maar ik heb veel keus.
Als ik op de werf sta op een warme dag.
In mijn ontbloot bovenlijf.
Dan staan zelfs bomma's kwijlend naar mij te kijken".
Gracienne moest erom lachen.
"Pas op", zei ze plagend.
"Want als een ouw schuur in brand staat, dan is er geen blussen meer aan".
Lou lachte mee.
Toen ging hij verder.
"Ik vind die aandacht wel leuk.
Daar kom ik eerlijk voor uit.
God weet dat ik met plezier meeging met al die meiskes.
En zelfs oudere vrouwen.
Ik wil me nu nog niet binden, hoe graag ik u ook zie meiske.
Weet ge.
De liefde dat is schoon, in de boekskes en in de flauwe zemeltrezenfilms.
Maar dat is ook alles.
In de realiteit loopt het zo vaak anders.
Mijn ma die was 18 toen ze in verwachting was van mij.
Ze zat gebonden aan mijne pa.
En nochtans, ze is een verdomd intelligente vrouw.
Ze zou naar de unief gaan, geneeskunde studeren.
Maar ja, ze liet zich inpakken door Pa zijn charmes.
En voor ze het wist zat ze in een krot van een huis, met een bleitende kleine in eur armen.
Weg dromen, weg ambitie.
Welkom OCMW en pure miserie.
Denkt daar eens aan.
Laat u nog niet binden aan de eerste de beste.
Profiteer van uw leven.
Nu ge nog kunt."

Gracienne hoorde dit alles aan.
En slaakte een diepe zucht.
"Ge hebt gelijk maatje," zei ze zacht.
Ik versta u volledig op dat vlak.
Het is echt niet liefde of een relatie waar ik zo naar verlang.
Maar... "
Ze keek hem aan.
Met haar prachtige blauwe ogen.
Ze haalde diep adem....

Haar Laatste Verlangen.

“Tim… Je moet weten. Als mijn ‘Parrain’ dit ooit te weten komt zwaait er wat voor je, en voor mij.”
“Hij zal het niet te weten komen. We doen het gewoon bij mij thuis. Ik woon in de stad niet ver van het Atheneum waar we vroeger naar school gingen.
Is toch ideaal… "
Hij keek haar aan.
“Zeg ja Nathalie, ik verlang hier zo lang naar en jij ook. Ik voel het…. Zeg ja.”
Nathalie haalde diep adem. Keek hem aan.
“Waarom ook niet?” Dacht ze.
Ze keek hem diep in de ogen en woelde zachtjes door zijn warrige krullenbol.
“Ik schenk je mijn lichaam maatje. Ik zal helemaal van jou zijn.”
Met die woorden gaf ze hem een lange sensuele kus.
Even later wandelden ze samen het domein uit. Op de parking stond een kleine muisgrijze Citroën C2.
Nathalie stapte in en klikte de veiligheidsgordel vast, terwijl ze naar Tim keek.
Hij woelde even door haar haren, ze glimlachte verlegen.
Tim hield er een vinnige en sportieve rijstijl op na.
“Aardig karretje." Zei Nathalie.
“Is van mijn maat met wie ik een appartement deel. Hij is nu aan het werk, en ik vroeg of ik zijn auto even mocht lenen. Zijn auto en ons appartement voor ons alleen. Dit wordt een heerlijk moment Nathalie.”
Ze hielden halt in een zijstraat naast het Atheneum waar ze ooit samen school liepen.
Ze betraden een klein ietwat rommelig appartementje op de zolderverdieping van ietwat verouderd aandoend appartementsgebouw.
Hij opende de deur van één van de kamers, het bed was halvelings opgemaakt en aan de muur hingen posters met ‘Manga’ en ‘Anime’ figuren. Naast het bed lag een laptop en slingerden er vuile kleren rond..
“Zo hier zijn we dan, let maar niet op de rommel schat."
Door het open raam zag Nathalie het schoolplein waar ze zo vaak rondslenterde, babbelde, giechelde met haar vriendinnen, enzovoort.
“We kunnen rustig het raam open laten. Het is vakantie, er loopt hierachter geen hond rond.”
Tim trok zijn short naar beneden. Nathalie draaide zich om en keek verlekkerd naar zijn naakte lichaam.
Traag gleden haar ogen naar beneden.
Haar handen voelden klam aan en ze voelde de zenuwen gieren door haar lichaam.
Tim omhelsde haar en keek haar in de ogen, trok haar T-shirt zachtjes omhoog.
“Je bent zenuwachtig hé lieverd”, zei hij.
“Het is mijn eerste keer Tim. Er gaat van alles door me heen nu.
Maar ik wil dit zo hard, ik verlang zo hard naar seks nu. En blijkbaar staat het in de sterren geschreven dat jij de uitverkorene bent.
Je hebt me Tim, neem me maar”.

Lentebriesje.

Charles zuchtte…
“Rosalie. Ge weet toch hoe gevaarlijk het is.
Die Duitsers dat zijn smeerlappen, vooral die gasten van de ‘Gestapo’ en de SS.
Als ge in hun handen valt, dan zijn de gevolgen niet te overzien.
Weet ge dan niet aan welke vreselijke martelingen, aan welke verschrikkelijke ‘tortuur’ ze mensen die ze van verzetspraktijken verdachten blootstellen”?
Rosalie boog het hoofd.
“Charles.” Zei ze met een snik in haar stem.
“Mijn ouders, broers en zusje zijn gestorven daar in Frankrijk in die verschrikkelijke brand.
Hun geschreeuw en dat van de andere vluchtelingen, dat gaat me door merg en been.
Ik hoor nog elke nacht als ik in mijn ‘beddeke’ lig die vreselijke kreten.
Nog altijd heb ik de verschrikkelijkste nachtmerries.
Dat is een ‘tortuur’ Charles.
Ik zou het mezelf nooit vergeven, machteloos te staan toekijken hoe die ‘worstenfretters’ hier hun gang maar gaan, mensen arresteren of in koelen bloede doodschieten.
Heelder families uit elkander rukken. Enzovoort.
Ik heb niets meer te verliezen Charles.
Ik ben een eenvoudig meiske dat overdag stikt en naait tot haar vingers ervan bloeden. En ’s avonds dronkenlappen en zeveraars van slap fluitjesbier en aangelengde jenever voorzie.
En dat allemaal voor een schamel loontje en wat rantsoenzegeltes.
Welke toekomst heb ik?
Geen!!!
Niet zolang die smerige nazibende hier in onze straten loopt te marcheren en paraderen met een air van hier tot in Berlijn.”
Ineens knoopte ze haar blouse open. Haar decolleté was goed zichtbaar.
Ze nam Charles zijn handen vast en legde die op haar borsten.
“Schoon hé, Charelke.... " Zei ze met een kirrend stemmetje.
“Ik weet wel dat ge meer wilt dan alleen maar kuskes geven en mij dicht tegen uw ‘gilet’ trekken hier in ’t steegske in de duisternis van de nacht.
Maar ik weet dat ge dat nooit durft vragen, want ge zijt ‘nen deftige jongen’. En deftige jongens doen zo geen voorstellen.
Ge denkt, ‘ik zal maar braaf zijn en wachten met dat soort dingen tot we getrouwd zijn’. Maar intussen denkt ge, ‘waarom niet? Waarom niet er eens van profiteren als niemand het ziet’.
Da’s geen schande hé Charelke.
Ik denk dat ook.
Dat had ge niet verwacht van mij hé.
Van het lieve, brave Rosalieke.”
Charles kreeg een kleur. Hij moest er ook even mee lachen.
“Gij zijt een deugnietje hé.” Zei hij.
“Gij niet dan?” Zei Rosalie schalks. Om hem dan lekker lang en vol passie te kussen.
“Gij meent dat hé, gij wilt echt bij het verzet hé.”
“Ja.” Zei Rosalie zelfzeker.
“Ik wil bij het verzet, ik weet dat ze daar niet happig zijn om vrouwen toe te laten.
Hoewel die er zijn, en in Frankrijk en Holland nog veel meer.”
Rosalie slaakte een diepe hartstochtelijke zucht.
“Ik wil echt meedoen Charles. Wat de prijs ook moge zijn die ik zal betalen voor die ene wens die ik heb. Namelijk die Duitsers laten weten dat ze niet ongestraft kunnen doen wat ze met mijn familie en al die andere onschuldige mensen deden.”
Charles peinsde.
“Ik zal mijn best doen om voor u een goed woordje te doen Rosalie.” Zei hij.
En gaf  haar een zoen op haar mond.
“Beloofd? Vroeg Rosalie.
Beloofd!" Antwoordde hij. "Op mijn erewoord."
Rosalie beantwoorde dat met een speelse kus, terwijl ze zijn kt vastgreep en haar onderlichaam tegen het zijne wreef.
“Als ge ervoor kunt zorgen dat ik erbij mag Charles…
Dan schenk ik u MIJN LICHAAM!!!!!”

Als je wil weten hoe het verder afloopt dan klik je gewoon op de titel van het verhaal, en dan kom je vanzelf op de bewuste pagina.
Maar ondanks het feit dat deze pagina al behoorlijk lang is ga ik het niet hierbij laten want er zijn zo nog veel meer mooie liefdesmomenten die ik met jullie wil delen. Dus komt er al snel een tweede deel. En weet je waarom ik dit doe?
Uit LIEFDE voor jullie!