Het onverwachte weerzien.

De Autoroute Du Solei.
De zon stond hoog.
Het was warm.
Onophoudelijk was de sliert voertuigen die zich zuidwaarts begaven.
Auto’s al dan niet met caravans, mobilhomes, camionettes, en hier en daar ook de vrachtwagens op hun eindeloze rit doorheen het Europese continent.
En daar tussenin ook hier en daar één of meerdere motoren.
Zo ook, vijf blinkende bolides op twee wielen.
Ze slalomden tussen het verkeer.
Aan de zijkant hadden ze speciale koffers voor de bagage gemonteerd.
Bagage die ze nodig hadden op hun trip naar de Provence.
Vooraan reed een knalrode Ducati Multistrada 200 S Touring.
Een prachtige en krachtige motor.
Bestuurd door Danny Borremans.
Jaren terug beleefde hij een passionele zomerliefde met ene Trish.
Hij liep weg uit de caravan van zijn ouders.
Om met haar mee te gaan.
Om bij haar te zijn.
Want hij was zot van haar.
Van haar lekkere lijf, haar passionele liefde.
Dat ze 5 jaar ouder was, dat deerde hem niet.
Hij voelt na al die jaren nog steeds de adrenaline door zijn lijf gieren als hij denkt aan die nacht en vroege ochtend.
Hij achterin met haar in een oude naar benzine stinkende bus met Deense nummerplaat.
Op een door de jongens van de commune zelf ineen gestoken bed.
Turend uit het raam.
Zijn armen om haar heen geklemd.
Zijn handen die haar clitje beroerden.
Heerlijk geil van haar lichaam, haar geur, haar buik die traag op en neer ging bij elke ademhaling.
Op weg naar, ja naar waar.
Avontuur.
Spannend.
Op weg naar het onbekende met een meid waar hij stapelzot van was.
Hij moet glimlachen als hij eraan terug denkt.
Nu wel.

Toen hij door de gendarmes werd meegenomen lachte hij minder.
Vooral niet toen zijn moeder briezend van woede de Gendarmerie van het kleine badstadje Berck binnenstormde.
En hij een meer dan duchtig standje kreeg.
Zo razend was ze.
Alleen al het idee dat ze haar zoon moest gaan halen in Frankrijk was al voldoende om haar bloed te doen koken.
Hij wist dat de dag dat ze hem moest halen bij de politie of rijkswacht de sanctie niet mals zou zijn.
Maar ze moest hem gaan halen in Frankrijk.
Marleen Kempens, gehuwd met Freddy Borremans haatte Frankrijk.
Zeker na die ene veel te dure, totaal uit de hand gelopen vakantie.
Benzinepech op 14 Juli. ‘Catorze Julliet’.
Geen Fransman die hen wilde uit de nood helpen.
En vuile onafgewerkte vakantiewoning.
Die helemaal onderliep bij een plotse wolkbreuk.
De arrogantie van de baas van het vakantiepark waar ze verbleven.
“Nooit zet ik nog een voet in dat kloteland.” Opperde ze.
Het was de warme zomer van 1976.
Danny was toen amper twee jaar.
En nu moest ze ineens terug naar dat ‘kloteland’.
Ze besloten om eerst een hapje te eten in een klein eettentje.
Maar een Franse ober die hen zag parkeren en dacht van ‘die dwaze Belgen’ te kunnen oplichten.
Maakte dat haar humeur naar een absoluut dieptepunt daalde.
Briezend van woede liep ze na een heftige discussie de eettent uit.
Schopte een suggestiebord omver.
“Kust toch allemaal mijn klote arrogant krapulevolk!!!" Schreeuwde ze.
En even later kreeg Danny de volle laag.
Werd op internaat gestuurd.
Het was een streng internaat.
Maar hij kon er informatica volgen.
Een wereld ging voor hem open.
Hij zou er meer dan goed zijn brood mee verdienen.

Na het secundair ging hij naar de universiteit.
Hij werd een meer dan begenadigd programmeur.
Ging aan de slag bij een groot bedrijf in de Londense ‘City’.
Om er de computers en de software van de grote banken en tradingbedrijven up to date te houden.
Tien jaar bleef hij daar.
Keerde toen terug naar Antwerpen.
Stampte een eigen IT-bedrijfje uit de grond.
Ook dat legde hem geen windeieren.
Danny Borremans woonde in een prachtig ingerichte loft aan de Scheldekaaien in Antwerpen.
Droeg dure merkkleding en naast zijn Ducati had hij ook nog een Porsche en een BMW roadster.
Danny verdiende goed zijn brood en dat liet hij graag zien.
Ging regelmatig uit eten in dure restaurants of gaan stappen in exclusieve nachtclubs en discotheken.
Waar hij zich liet omringen door vrouwelijk schoon.
Nu was hij op weg naar de Provence met zijn medewerkers.
Gewoon voor de fun eens een weekje er tussenuit.
Deden ze wel vaker.
Het ging er ontspannen aan toe in het kleine maar goed draaiende IT-bedrijfje.
Maar de reis had nog een ander doel.
Waarover hij bij aankomst meer zou vertellen.
Ze kwamen aan in een klein Provencaals dorpje.
Een kerkje, wat huisjes er rond, een ‘Brasserie’ op een pleintje waar enkele oude mannen petanque speelden, meer was het niet.
Even buiten het dorp was het vakantiehuis waar het gezelschap zou overnachten.
In een oude gerestaureerde hoeve.
Ze parkeerden hun motoren en pakten hun bagage uit.
En ontdeden zich van die warme motorpakken.
Daarna gingen ze naar beneden naar het dorpspleintje.
Ze nestelden zich op het terras van Brasserie ‘Chez Alain’.
Hier moet je zeker de huisgemaakte ‘Pastis’ eens proberen.
Da’s iets anders dan hetgeen je bij ons in de supermarkt vindt hoor, zei Danny.
En daar zaten ze.
Danny, Klaas en Thomas waren vrijgezel.
Bart was gehuwd en Joris had een vriendin.
Beiden hadden hun partners meegenomen.
Bart zijn vrouwtje heette Inge. Inge was een knappe sportieve blondine.
Ze droeg een kort topje en een heel sexy wit rokje.
En witte sandaaltjes aan haar voeten.
En Katia de vriendin van Joris droeg een mooi zwart zomerkleed een had haar zwarte zonnebril omhoog gedaan tot aan haar zwarte haren.
En daar zaten ze dan van de lange rit te bekomen met een zelfgemaakte Pastis voor hun neus.
Danny zat tegenover Inge.
Hij bekeek haar goed, ze mocht gezien worden.
Stralende blauwe ogen, leuke sproetjes rond haar neusje, hagelwitte tanden.
Stiekem keek Danny in de diepe decolleté van haar topje.
“Hij kon meteen raden dat ze twee mooie ‘tweelingszussen’ had.
En keek even later flirterig in haar ogen.
Het beviel haar, ze glimlachte stiekem terug.
Er werd gebabbeld over koetjes en kalfjes.
De pastis smaakte heerlijk er werd een tweede portie besteld.
Het gesprek ging de ‘pikante toer’ op.
Het ging over het ‘te vroeg klaarkomen’ van de mannen.
“Ze kunnen zich gewoon niet beheersen.” Zei Katia.
“Wij moeten hen een handje helpen hé.” Zei Inge.
“Ach." Zei Danny. "Een beetje vent kan toch twee keer na elkaar zeker.
En ja, met hulp van de dame moet dat lukken.”
Met die woorden keek hij naar Inge.
Glimlachte naar haar.

Danny was nog altijd de macho die hij destijds als tiener was.
Bruingebrand, sportief, brede borstkast, gespierde armen en benen.
Elke dag ging hij joggen en tweemaal per week stond hij in de fitness zichzelf af te peigeren met halters gewichten.
Hij was trots op zijn lichaam en liet het dan ook graag zien.
Hij wist de vrouwen rond zijn vinger te winden.
Regelmatig nodigde hij een mooie jongedame uit in zijn loft voor een romantisch etentje met dure wijn en Champagne en daarna… Ach behoeft het nog verdere uitleg?
Of een weekendje voor twee in zijn appartement in Knokke.
Samen hand in hand flaneren op de dijk en daarna een goed gekoelde emmer Champagne op een terrasje.
Hij was vrijgezel gebleven.
Och ja hij had wel eens een langdurige relatie toen hij nog in Londen woonde.
Met Eileen, een vurige roodharige Ierse.
Waar hij heel goed mee kon opschieten.
Ooit gingen ze samen op reis naar zo’n peperdure lodge in Jamaica.
Waar ze zich veertien dagen opsloten enkel en alleen om de liefde te bedrijven.
Danny was verzot op seks.
Maar in zijn binnenste wist hij.
Zo passioneel en zo heftig als met Trish.
Werd het nooit meer.
Geen enkele van alle dames waarmee hij het bed deelde.
Kon aan haar tippen.
Er ontbrak iets.
Vaak waren ze volgens hem gewoon te koel, te frigide.
Of te geremd.
Of… Tja misschien was Trish gewoon een uitzonderlijk geil en heet wijf.
Met haar zinderende lichaam dat verlangde naar lekkere sex.
Meermaals vroeg hij zich af.
“Wat zou er van haar geworden zijn?”

Maar het leven ging verder.
En Danny’s leven draaide om zijn IT-bedrijfje, zijn drukke sociale leven, zijn vriendenkring die voornamelijk bestond uit jonge ondernemende mensen die net als hij erg materialistisch ingesteld waren.
Feesten in dure nachtclubs en discotheken.
Uit eten gaan.
Verre reizen liefst in dure hotels.
Netwerken met mensen waarmee hij wel eens een mooie zakelijke deal kon sluiten.
Dat soort dingen.
Erg oppervlakkig ook allemaal.
Danny was ook niet verlegen om een vrouw van wie hij wist dat ze een partner had in zijn bed te krijgen.
Nu had hij zijn zinnen gezet op de mooie Inge.
26 jaar, blond, en de meer dan knappe vrouw van Bart.
Eén van zijn beste medewerkers.
Hij had meermaals met hem iets gaan drinken in één van de vele café’s in de stad.
Bart was veel meer dan gewoon een medewerker.
Ze waren vrienden.
Maar dat hield Danny niet tegen om stiekem met zijn mooie vrouw te flirten.
Na een aantal glaasjes pastis en een ‘pot au feu avec poissons, fait maison’. Een eenvoudige maar overheerlijke maaltijd op het zonnige terrasje van een gezellige Brasserie ergens in de Provence.
Keerde het gezelschap terug naar de hoeve waar ze zouden verblijven.
Inge liep naast Danny. Bekeek hem van tot tot teen.
Danny droeg een T-shirt en een short, en liep op dure maar goedzittende sandalen.
Waardoor zijn gespierde kuiten en armen goed uitkwamen.
Inge lachte naar hem en hield hem tegen.
Ze zag dat Bart die met Klaas aan het praten was ver vooruit liep.
“Danny.” Zei ze. Ik vind jou een knappe man, weet je dat?"
Ze wreef met haar beide handen over zijn borstkas.
Kom vannacht naar het lavendelveld achter ons verblijf."
Ze gaf hem een vluchtig zoentje op de mond.
“Lekkere vent”.
Danny liet het zich geen twee keer zeggen.
Op blote voeten, enkel gekleed in zijn short ging hij naar buiten.
Het was midden in de nacht en de krekels zongen hun zomerlied.
De geur van lavendel drong in zijn neus.
Hij hoorde geritsel.
Daar was Inge.
In haar slaapkleed.
Dat ze uitdeed en op de grond liet zakken.
Ze omhelsde Danny.
“Hier droom ik stiekem al zo lang van Danny.
Seks met een echte vent, een echte stoere macho.
Zoals je daar zat en zoals je daar praatte, recht voor de raap, no-nonsense.
Je diepblauwe ogen.
Ik werd lekker nat in mijn broekje.
Bart hoeft dit niet te weten, die ligt al lang in het dromenland na al die pastis die hij binnenkapte”.
Ze kuste hem, met lange halen likte ze zijn tong terwijl ze zijn gespierde borstkast en zijn rug streelde.
Tot aan zijn kont.
Bart had allang zijn broek laten zakken en duwde Inge tegen de boom die aan de rand van het lavendelveld stond.
Hij spreidde haar benen en drong in haar binnen.
Met krachtige stoten.
“Oooh jaah, oooh heerlijk.” Kreunde Inge zachtjes. “Oooh Danny dit is zo heerlijk. Niet stoppen nu toe. Ooooh ik geniet, oooh.”
Een vol uur lang vreeën Danny en Inge in het lavendelveld.
Danny kwam driemaal klaar in haar, om dan gewoon verder te gaan.
Potent en viriel als hij was.
Inge wist niet wat haar overkwam.
Raakte in extase.
Dit had ze nog nooit meegemaakt.
Hoe graag ze Bart ook zag.
Hij stelde haar teleur op seksueel vlak.
Even op haar, klaarkomen en dan slapen.
Danny, gaf haar waar ze stiekem zo naar verlangde.
Hevige seks, op het dierlijke af.
Ze keerde terug naar de vakantiehoeve.
Met een blosje op  haar wangen.
Nadat ze Danny nog een warme knuffel gaf.
“Bedankt voor dit zalige moment Danny”, zei ze zacht.
Waarna ze hem een lange tongzoen gaf.

Ook Katia zou hij weten te verleiden.
Ook zei genoot met volle teugen van de potente man die Danny was.
Overdag genoot het gezelschap van heerlijke ritten met de motor door het prachtige landschap van de Provence.
En ’s avonds aten ze in één van de vele gezellige restaurantjes in de buurt.
Maar Danny had nieuws.
Hij had een zeer aanlokkelijk voorstel gekregen van Marinus Van Soest.
Een steenrijke zakenman voor wie Danny’s bedrijfje som opdrachten uitvoerde.
Maar Danny wilde wel dat zijn medewerkers ook zijn voorstel zouden horen en mee konden beslissen.
Zo was hij wel.
Zijn medewerkers waren voor hem meer dan gewoon personeel.
Ze waren een team.
Eén voor allen, allen voor één.
Samen hadden ze dit bedrijfje groot gemaakt en samen zouden ze doorgaan tot het einde.
Daarom stelde hij voor om samen met Marinus dit alles te bespreken en er een motorweekje in Zuid-Frankrijk aan te koppelen.
De plaats van afspraak was Marseille waar Marinus zijn prachtige zeiljacht aangemeerd zou liggen in de Vieux-Port, de oude haven.
Van daaruit zouden ze naar Barcelona zeilen. Om dan in zijn wijnkasteel in Catalonië rustig de boel te bespreken.
Marinus Van Soest was een ietwat excentriek maar zeer correct zakenman.
Schatrijk ook.
Naast zijn jacht en wijnkasteel had hij ook meerdere lofts in Antwerpen, een paar huizen aan de Amsterdamse grachten en een penthouse in Manhattan en één in Londen.
Waar hij verbleef als hij daar gallerijen afschuimde om kunstwerken te kopen.
Danny en zijn medewerkers reden naar Marseille.
Ze plaatsten hun motoren in een beveiligde garage.
En liepen naar de oude haven.
Daar werden ze ontvangen door Marinus en zijn echtgenote Margriet.
Marinus was een slanke grijzende man van rond de 65 jaar.
Zwarte zonnebril, grijs pak witte zijden hemt, zwarte gelakte schoenen.
Een oerdegelijke en gedistingeerde zakenman.
Hij begroette het gezelschap hartelijk.
“Voor we aan boord gaan stel ik eerst voor dat we een hapje gaan eten, ik heb gereserveerd in een keurig restaurantje hier vlakbij."

Even later zaten ze op het terras van een gezellig restaurantje aan de Vieux Port van Marseille.
Het was er gezellig druk.
Logisch ook, midden in de zomer.
Het krioelde er van de toeristen.
Als aperitief werd er Champagne gedronken. In afwachting van het voorgerecht, echte Bouilabaise zoals ze die alleen in Marseille kunnen maken.
Danny zat naast Margriet, met zijn rug naar de straat.
Achter hem flaneerden talloze toeristen in T-shirt, met klak en bermuda. Sommigen (oh gruwel) met sokken in hun sandalen.
Margriet, de echtgenote van Marinus was een charmante en welbespraakte dame van vooraan in de 50.
Lang blond haar dat ze samenhield met een mooie zilveren diadeem.
Blauwe ogen, hier en daar wat rimpeltjes en kraaiepootjes.
Maar het stond haar eigenlijk wel.
Ze had een lieve lach en een warme stem.
Liep gekleed in een mooi blauw kleed en ze droeg mooie gelakte donkerblauwe schoenen op hoge hakken.
Ze had mooie verzorgde handen en naast haar trouwring droeg ze om haar rechter middelvinger een gouden ring met een prachtige robijn erin verwerkt.
Kortom een fiere en gracieuze vrouw.
Een zeer gecultiveerde vrouw ook.
Ze speelde piano, viool en harp.
In het kasteel in Catalonië had ze deze instrumenten dan ook staan.
Ze was ook zeer belezen en erg levenswijs.
Ze sprak met een zacht Limburgs accent.
Wat onder andere Inge opviel.
“Ben je een Vlaamse?” Vroeg ze.
“Je accent klinkt alles behalve ‘Hollands'."
“Ach.” Zei  Margriet. "Niet elke gefortuneerde Nederlander spreekt met die ‘Gooische R’ hoor.
Ik kom eigenlijk uit Maastricht, en ik ben fier op mijn afkomst.
En ik weiger om mijn afkomst en mijn accent te verloochenen."

Het werd gezellig op het terrasje daar in Marseille.
De Bouillabaise smaakte heerlijk en de witte wijn liep vlotjes binnen.
Margriet bekeek Danny die vlak naast haar zat aan van top tot teen.
Zijn struise bruinverbrande lichaam. Zijn hemd met van boven twee knopjes open en korte mouwen.
Zodat zijn stevige biceps goed zichtbaar waren.
Strak in zijn short en met gymschoenen aan.
Het was een gezellig en informeel moment dus de kledij mocht wat losjes.
En de zwoele temperaturen maakten dat een mens best wel lichte kledij kon dragen.
Danny zag er dan ook sportief en  best wel sexy uit die avond.
Losjes en ontspannen, met zijn zonnebril vlak boven zijn voorhoofd, praatte hij honderduit en nadat zijn bord bouillabaise leeg was hield hij voldaan zijn armen achter zijn nek en leunde hij lichtjes achterover.
De zelfverzekerde macho. Zo was hij en dat straalde hij dan ook graag uit.
Margriet voelde het warm worden vanbinnen als ze hem zo zag zitten.
Maakte oogcontact, hij glimlachte naar haar.
Stelde vragen over haar muziek, haar hobbies, haar jeugd.
Waarop ze eerlijk antwoordde.
Het klikte tussen hen.
Verderop hoorden ze iets wat leek op een ruzie of heftige discussie.
“Casse toi sale mendiante!” Riep er iemand (Scheer je weg vuile bedelares).
Hoofden draaiden.
Ze zagen een vrouw, zwart vuil haar, hier en daar al lichtjes grijzend.
slonzig gekleed in een vuilgrijs T-shirt en een versleten jeansbroek en kapotte gymschoenen.
Ze schold terug. “Salopards, bande des cons!” Schreeuwde ze.
Ze was zichtbaar dronken.
Weer ging ze naar een andere tafel twee etablissementen verder dan waar Danny en zijn gevolg zaten.
Weer geschreeuw, ditmaal in het Engels.
“Get the fuck out of here fucking dirty tramp!!!!" Schreeuwde een vrouw.
Katia snoof hooghartig en bekeek het tafereel met afgrijzen.
“Sorry dat ik het zeg hé, maar zo’n volk mogen ze voor mij afknallen… Echt waar.”
“Waarom zeg je dat nu toch?” Vroeg Margriet lichtjes verontwaardigd.
“Het is toch waar zeker? Dat schooit, dat zuipt, dat ligt in hun eigen vuil te stinken.
En wij mogen ervoor opdraaien. Waardoor ze zich nog meer in hun situatie gaan wentelen, vol zelfmedelijden.”
Hooghartig draaide ze zich terug en lepelde verder in haar bouillabaise.
“Je hebt twee soorten mensen op de wereld. Winners en losers.
En die laatsten hebben hun situatie alleen aan zichzelf te danken.
En door dat 'kutbestuur' bij ons zorgen ze er alleen maar voor dat er almaar meer losers bijkomen.
Godverdomme ik moet ook werken om in mijn levensonderhoud te voorzien.
En slaag daarin omdat ik discipline heb en zelfbeheersing.
Ik zou ook die hele fles wijn leegzuipen hoor, want godverdomme da’s goeie wijn mijn gedacht. Maar dat doe ik niet. Zeker niet als ik weet dat ik de dag nadien moet werken. En dat maakt dat ik bij de 'winners' hoor, en daar ben ik Godverdomme fier op. Mag het nog ja?
En kijk... wat is mijn dank daarvoor. Ik moet een stuk van mijn loon afgeven om dat soort stinkende gedrochten in leven te houden. Schandalig is het."
Margriet ergerde zich aan de harde en lompe woorden van Katia.
“Meisje.” Zei ze met zachte doch zelfverzekerde stem.
“Eer je over iemand oordeelt moet je eerst eens een dag in zijn schoenen lopen.
Je weet niet wat die vrouw allemaal heeft meegemaakt?”
“Bullshit”… Reageerde Katia bits.
“Voor mij is het simpel. Wie wil werken die vindt werk en wie niet wil werken vindt altijd wel een excuus om op een ander zijn zweet te teren.
Laat ze Godverdomme verhongeren dat kutwijf. Dan zal ze wel ophouden met zuipen en bedelen.
Ofwel valt ze dood ofwel is ze slim en pakt ze een borstel en keert ze de hele fucking straat.
In het eerste geval is het gewoon een geval van natuurlijke selectie, 'survival of the fittest'.”
Danny had er ook genoeg van.
“Komaan Katia zwijg gewoon. Ge kraamt ONZIN uit weet ge dat!!!”
Geërgerd stond hij op.
“Ben zo terug, ik moet pissen.”
“OK ’t is al goed.” Zei Katia. “Ik zeg al niets meer."
En ze stak hooghartig een sigaret op.

Nadat Danny zijn handen had gewassen en de deur van de WC opende.
Stond Margriet ineens voor hem.
Ze sloeg haar handen om zijn middel.
En keek hem diep in de ogen.
En drukte haar lippen teder tegen de zijne.
Danny wist niet wat hem overkwam, maar liet het zich toch welgevallen.
En beantwoordde zacht doch sensueel haar kussen.
en drukte haar dicht tegen zich aan.
Hij vond haar best wel een aantrekkelijke dame.
Hij rook haar parfum en voelde haar zachte handen rond zijn rug.
Duwde haar tegen de muur en merkte dat ze haar benen ietsje spreidde… Ze bewoog lichtjes haar bekken.
Het was duidelijk, deze dame had haar zinnen op zijn lichaam gezet.
“Ooooh Danny.” Fluisterde ze zachtjes in zijn oor.
“Ik vind jou een charmante en aantrekkelijke vent. Stoer en vooral MANNELIJK!!!
Ik wil met je vrijen Danny. Ik wil dat je mijn toyboy bent de komende dagen.
Ik droom al zo lang stiekem van seks met een jonge viriele vent.
En ditmaal laat ik die kans niet schieten.
Kom vanavond op het dek van ons jacht Danny. Daar kunnen we het stiekem doen.”
Na die woorden kuste ze hem opnieuw en liet haar handen over zijn kont glijden.
Waarna ze zich snel terugtrok naar de tafel.
Nadat ze hem een lieve glimlach schonk. En hem aankeek met levendige, twinkelende ogen.
Eens terug aan tafel, de ober had net enige desserten en voor Danny en Marinus een Irish Coffee gebracht. Toen draaide hij zich ineens om.
Hij keek de vrouw die aan het bedelen was recht in de ogen.
“Monsieur, vous ete un cigarette pour moi sil vous plait?” Vroeg ze met dikke tong.
Ze was dronken, haar ogen zaten dof in hun kassen.
Haar wangen waren ingevallen en ze was erg mager.
Haar borsten waren tamelijk groot en begonnen al wat door te hangen.
Maar toch kon je zien dat ze ooit een heel mooie vrouw moet zijn geweest.
Een mooie vrouw, aan lager wal geraakt.
Danny kreeg een schok…
“TRISH !!!!!!” Riep hij uit.
“Danny”? Antwoordde ze.
Ineens maakte ze zich uit de voeten.
Danny was compleet verbouwereerd.
Hij dronk zijn Irish Coffee in één slok uit.
Hij staarde minutenlang voor zich uit.
“Hoe is dat mogelijk? Trish, hier in Marseille. En in zo’n toestand?”
“Ken je die vrouw?” Vroeg Margriet bezorgd.
“Ja?” Zei Danny. "Ooit heeft ze me ontmaagd. Ik was 15 jaar en op vakantie aan de Vlaamse kust.
Godmiljaar dat was een schone tijd… “
Danny glimlachte toen hij eraan terugdacht.
Maar vroeg zich ineens af.
HOE IS HET TOCH ZOVER KUNNEN KOMEN???