De natuur in beeld: Sint-Sixtusbossen.

Dag lieve mensen.
Vandaag hebben we op deze mooie en toch wel zeer zachte herfstdag nog eens een wandeling gemaakt.
Het doel van onze zondagse excursie.
Het dorp met misschien wel de bekendste abdij van ons land en deze van ver daarbuiten.
Westvleteren!
Niet alleen hebben ze daar de wereldberoemde abdij waar de brave paterkes dat heerlijke bier brouwen dat liefhebbers van het edel gerstenat van heinde en verre naar onze provincie lokt om al dat lekkers te proeven in het alom gekende cafe In De Vrede.
Of om hun kofferbak vol te laden om vrienden, familie en vooral zichzelf te trakteren op die super zalige biertjes van de hardwerkende paters Trappisten.
Maar helaas, biertjes proeven zat er vandaag niet in. Dat mag niet van de mensen van de veiligheidsraad.
'Omwille van de corona'.

Maar weet je lieve mensen.
Ook al verkies je om liever geen alcoholische dranken te nuttigen, omdat dat slecht is voor de gezondheid. Dan nog is een omweg naar de abdij echt wel de moeite waard.
Ben je met de auto, dan raak je deze vast en zeker wel kwijt. Zeker nu het café gesloten is voor publiek en je er dus niet terecht kunt voor het degusteren van de alom gekende abdijbieren. is er plaats zat voor die de stadsdrukte even wil ontvluchten en zijn longen wil volpompen met heerlijk zuivere lucht.
Het Sint-Sixtus wandelpad is zeker de moeite waard om eens te doen op een rustige zondagnamiddag.
Het is ongeveer 7 kilometer lang, maar voor mijn lieve schat was dat nu even teveel omwille van haar rug. Dus hebben we deze afgebroken toen we ongeveer halverwege één van de vele wegwijzers naar de abdij zagen.
Maar zelfs datgene wat we gewandeld hebben was zeker de moeite waard en uiteraard heb ik het één en ander op de gevoelige plaat vastgelegd.

Het begin van de wandelroute. Het pad naar de 'Lourdesgrot'.

De 'Lourdesgrot': Het is het domein van een adbij hé. 
Een beetje godsvrucht en devotie mag je hier verwachten.

Beetje mislukt, sorry.
'Ons lief vrouwke' kreeg een plaats boven de grot die gemaakt werd van rotsstenen afkomstig van Rochefort waar er ook een abdij staat waar ze lekker bier brouwen.
Een stukje Ardennen in de Westhoek dus.

Volksdevotie.

Onze lieve vrouw van Lourdes.

Afgeschermd stuk bos.
Waarom zijn deze ook altijd de mooiste?

Uiteraard keken we uit naar paddenstoelen.

Boomgaard met late appelen en wilde bloemen. Mooi stukje gecultiveerde grond waar de natuur toch zijn gang kan gaan.

Hier zie je de appelen hangen.

Zoals Urbanus destijds zei...
't Zijn spruitjes!

Een veld vol spruitjes.
Recht van bij de boer, lekker en gezond.

Vergezicht.

Prachtige bossen.

Prachtig toch.
Die ongerepte bossen.

Zoveel om te snuffelen en te ontdekken.
Ook voor hondjes is het hier heel erg leuk.

Even rusten.
Schootje zitten vrouwke, alstublieft.
Mijn pootjes zijn heus niet vuil hoor, echt niet...
😀
(Cecieleke)

In de Westhoek kan je niet om 'De Groote Oorlog' heen.
Zelfs in de schaduw van een abdij was de oorlogsgruwel nooit ver weg.
(Dozinghem Military Cemetery)

Paddenstoelen.

Leuk voor de kinderen.
Deze uitingen van creativiteit waar allerlei doe opdrachten aan verbonden zijn.
Moet je wel zelf ontdekken, is op een zijpad.
Maar af en toe kruiste dat leuks ook ons wandelpad.

Het was een meer dan heerlijke dag.
En ik kom hier zeker terug.
Als Café In De Vrede terug open is bijvoorbeeld.
Aaah jaaah!!!!

Liefs.
Miguel.