Dag 3: Zondagmiddag in Bouillon.
Dag lieve mensen.
Zondagmorgen. De mist is minder fel als gisteren. Het is wel grijs en het wolkendek laag.
Het is zondagmorgen, we liggen nog alle vier lui te soezen. De hondjes laten we even op bed. De lakens en het dekbed die erop liggen zijn van ons dus van haar op het bed is weinig of geen sprake. Het is gezellig, ik streel de hondjes en knuffel mijn allerliefste. Ik voel de warmte van haar lichaam.
Haar heerlijke lichaam.
En ik kus haar vol liefde.
We vergeten de wereld om ons heen en maken tijd voor ELKAAR!
We verdelen het bed eerlijk in twee. De ene helft is voor de hondjes die zich koesteren aan de warmte van mijn lichaam dat ervoor nog op die plek lag. De andere helft is voor mijn lieve Christiane en mijzelf. Dit is zo'n moment waarop de rest van de wereld heel even van geen tel is. Als ge verstaat wat ik hiermee wil zeggen?
Daarna is het weer tijd voor koffie en voor croissants. Want het is tenslotte zondag.
Met dat heerlijke gevoel van warme liefde in het hart begeef ik me naar het dorp en zoek ik een bakker op die nog croissants in huis heeft. Want ons heerlijk liefdesmomentje duurde toch langer dan we dachten.
Maar ik zocht en vond en nam de tijd om nog even van dit charmante dorpje te genieten.
Maar het is zondag, wat gaan we doen? Wandelen?
Hmmm die wandeltocht van gisteren zit nog in onze benen. Maar we willen wel buiten zijn natuurlijk.
Ha, maar waarom gaan we eens niet een keer gezellig naar Bouillon?
Zo gezegd, zo gedaan, Onze hondjes van achter in de auto, GPS ingesteld en even later slingerden we weer langs de bochtige wegen van de Ardennen. Hé, we reden zelfs een stukje Frankrijk. Maar het enige wat we zagen van La Douce France waren dichte bossen en veel groen. Er was geen mens te bespeuren en op het vroege middaguur waren er amper auto's op de weg. We zaten echt in the middle of nowhere.
Maar voor we het wisten zagen we de borden met Belgique en My God, de wegen zijn hier echt wel slecht.
Maar goed Bouillon.
Stad van Godfried van Bouillon en zijn machtige burcht.
prachtig gelegen aan de oevers van de Semois en zowat de enige plaats van belang waar deze rivier door stroomt. De Semois slingert zich door weinig bevolkt gebied, in een streek die vroeger als 'afgelegen' kon worden beschouwd. Maar door het toerisme is daar weinig van te merken, behalve in de wintermaanden misschien. Maar het is er toch wennen aan de afstanden en mijn lieve vriendin vroeg zich af waar de mensen daar eigenlijk kleren en zo gingen kopen. Want boetiekjes en zo vindt je niet in Bouillon. Hotels en restaurants van frituur of kebab tot poepsjiek in het Hotel Panorama dat hoog op een heuveltop is gelegen, met zicht op de burcht van onze goede vriend Godfried wiens leven en werk als een rode draad door de stad loopt.
We zitten hier niet ver van Frankrijk en dat is te merken aan de vele auto's met Franse nummerplaten. Iets zegt me dat onze zuiderburen massaal hierheen komen omdat ze hier geen vaccinatiebewijs moeten voorleggen wat in hun land al sinds augustus verplicht is. Dik tegen die jongens hun goesting natuurlijk. Fransen en overheidsmaatregelen, het is nooit een goed huwelijk geweest.
Ach, wij Belgen moeten niet veel zeggen, wij zijn zelf geen haar beter. Maar dit geheel terzijde.
Bouillon is een stadje op mensenmaat. Geliefd bij toeristen die een bezoekje aan de stad toevoegen aan hun activiteiten tijdens hun verblijf. Er zijn gezellige terrasjes, vooral dan aan de oevers van de Semois en er is natuurlijk de burcht die ik zo'n tien jaar geleden als eens bezocht. Je kan er helaas niet in met hondjes erbij dus lieten we hem links liggen.
Tip: als je de burcht bezoekt, probeer dan zeker de roofvogeldemonstratie mee te pikken.
Ook een goede manier om de stad te verkennen is het toeristische treintje dat om het uur vertrekt vanuit verschillende locaties. Wij stapten op bij de Pont De Liege.
Aan de oevers van de Semois kan je heerlijk verpozen en konden we de leiband van onze hondjes even laten vieren, wat die twee rakkertjes zeker konden appreciëren. Er zijn bankjes en wat is er heerlijker om een heerlijke Ardeense worst of een broodje met Ardeense ham te eten aan de oever onder het gesnater van eendjes die hopen dat er een kruimeltje van de kar valt. Maar brood is niet goed voor eenden en andere vogels. En achtergelaten brood trekt ratten en ander ongedierte aan. Toch maar niet doen dus.
 |
| Beeld van de heilige Arnoldus. Maar de beeldhouwer had Godfried van Bouillon in gedachten. |
Maar het was helaas de laatste dag en avond. Reden temeer om van de laatste maaltijd iets lekkers te maken. Forel met amandelen zoals ze dat in de Ardennen zo lekker kunnen klaarmaken en in ons verblijf nog een heerlijk lokaal biertje.'
's Anderendaags was het tijd om terug naar huis te keren.
Maar met een voldaan gevoel in ons hart en heel veel mooie herinneringen.
En ook onze lieve keesjes genoten met volle teugen.
Die lieverdjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten