De natuur in beeld: de Semois op zijn mooist.

 

Dag één: de heenreis.

Dag lieve mensen.
Ik heb een heerlijk weekend gehad.
Vrijdag 24 september jongstleden laadde ik mijn kleine autootje vol voor een deugddoend weekendje er tussenuit.
Zoals veel mensen waren ook mijn grote liefde als ikzelf hier echt aan toe. De dagelijkse sleur in combinatie met die verstikkende maar helaas broodnodige coronamaatregelen werkten op ons gemoed en ons humeur. Dit ondanks het vele en deugddoende wandelen in de prachtige natuur dicht bij huis.
Een mens heeft dat af en toe eens nodig om eens in een andere omgeving te zijn.
Daarom boekten we een verlengd weekendje in een supergezellig en gerieflijk huisje diep in de prachtige Ardennen. Na een rit van twee uur ruilde ik de snelweg in voor die heerlijk kronkelende wegen in de Ardennen. Overal zag je stapels omgezaagde bomen en het was er uitkijken voor de vele vrachtwagens geladen met boomstammen. Voorts zag ik uitgestrekte bossen, pittoreske dorpjes en huizen gebouwd met typische Ardeense leistenen. Dan kwamen we aan in het dorpje Bohan. 

Bohan is een klein en charmant dorpje aan de oever van de Semois.
Het is behoorlijk toeristisch, er liggen heel wat campings aan de oevers van de Semois, en veel huizen worden verhuurd als vakantiehuis. Maar echt druk was het nergens, behalve op zaterdagavond toen we iets wilden gaan eten en alles al gereserveerd was. Maar het was er vooral gezellig druk. De terrasjes gevuld met levensgenieters die genoten van een heerlijk streekbiertje of een heerlijke maaltijd. Daarvoor kom je toch naar de Ardennen, toch?
En om te wandelen natuurlijk.

Wanneer we hadden uitgepakt en ons hadden geïnstalleerd in onze supergezellige vakantiewoning, trokken we al snel onze wandelschoenen aan en de hondjes hun leibandje en gingen we op verkenning.
Maar het is er erg steil en dit in combinatie met het feit dat we er een lange autorit en het bijhorende in en uitladen van de bagage op hadden zitten, maakte dat we toch snel terugkeerden.
Mmm ja, snel. We namen de tijd om van de prachtige omgeving te genieten en om foto's te maken van al het moois dat we op onze weg tegenkwamen. En we gingen daarna gewoon naar het dorp om er te genieten van een heerlijk aperitiefje en een stevige maaltijd.

Ja hoor, ze mochten mee.
Onze lieverdjes.

Hier wil ik oud worden.
Oud huisje, rustige straat, de zon die schijnt op de gevel.
Prachtig toch.

Tot zover dag één. Morgen geef ik een verslag van die heerlijk superlange wandeling die we zaterdag maakten.
Liefs.
Miguel.