Nine Eleven.

Dag lieve mensen.
11 september 2001. 20 jaar geleden al.
Maar als ik die beelden terugzie, dan lijkt het alsof het gisteren was.
Ik weet nog waar ik was. En ook hoe ik me voelde.
Ik voelde me 20 jaar geleden niet echt prettig in mijn vel. Ik zat even zonder vaste job na een conflict met harde woorden met mijn toenmalige werkgever. Ik had geen werk, geen lief en mijn eigenwaarde stond even op een laag pitje. Dat veranderde gelukkig een klein half jaar later toen ik een nieuwe job vond en terechtkwam op een plek waar ik tenminste meer was dan een 'manusje-van-alles' dat alleen maar goed was om als pispaal te dienen en op zijn kop te krijgen. Ik leerde er toffe collega's kennen en mijn Frans kreeg een ferme boost, want op de receptioniste en de oudste kelner na was iedereen er Franstalig. Ok, de baas probeerde zich verstaanbaar te maken in het Nederlands, maar na verloop van tijd verstond ik hem beter als hij Frans sprak tegen mij.
Maar goed: die ene dag in september 20 jaar geleden.
We betaalden nog in Belgische Franken, al werden we al stevig voorbereid op de komst van die vermaledijde Euro. De GSM was al goed ingeburgerd, ikzelf was één van de vele trotse bezitters van een Nokia 3310. Heerlijke mobieltjes waren dat.

Ook het internet maakte toen al deel uit van ons leven. Ik zou later in het najaar nog enkele leuke contacten maken via chatkanalen en zo, maar het waren eigenlijk van het soort contacten waar jullie lezers geen zaken mee hebben. Ook wij bloggers houden soms dingen voor onszelf moet je weten.

Maar dan op een doordeweekse dinsdag. 
Ik woonde nog thuis. En na het eten zat ik in de woonkamer samen met mijn moeder. Ik zat in de zetel en las wat in de Dag Allemaal, dat was mijn moeder haar wekelijkse lectuur en ook de TV gids voor de hele familie.
Dan bleef moeder hangen op ZDF en zei: "Er is iets raars gebeurd in New-York."
De commentaarstem had het over 'ein flugzeug' dat zich in één van de WTC torens had geboord.
Terwijl zag je beelden van rook en vlammen die uit de toren kwamen. "Euh.... WTF????"
Ik legde mijn 'boekske' aan de kant. Meende die dat nu?
Die piloot moet een ferm stuk in zijn kraag gehad hebben dat hij zo'n groot gebouw niet zag staan.
Maar terwijl men in het Duits over de mogelijke oorzaken aan het bakkeleien was? Was het een ongeluk? Of was er terrorisme in het spel. Amerika heeft immers nogal wat vijanden gemaakt met zijn agressieve buitenlandpolitiek, dus er zijn genoeg lui die met dat land een eitje te pellen hebben. En dan op dat moment...
Knalt er een tweede vliegtuig in de andere toren.

Ok, dit was wel degelijk een terroristische aanval.
En geen kleintje ook. Dit moeten lui zijn die wel heel erg 'pissed off' op de US of A.
Ondertussen hadden ook onze eigen Vlaamse zenders het nieuws opgepikt en alle uitzendingen onderbroken. Overal ter wereld viel alles stil. En iedereen belde elkaar op: "hebt ge gezien wat er gebeurd is in New-York?"
Ja lieve mensen. Dit was onwezenlijk.
Dit was niet te vatten.
Wie kon dit op zijn geweten hebben?
Wie is er zo door en door verrot om op een doordeweekse dag mensen die gewoon gingen werken en met hun zaken en hun leven bezig maken op dergelijke manier de dood in te jagen.
DOOR EN DOOR VERROT BEN JE ALS JE ZOIETS DOET!!!

De hele middag en avond zat ik verbijsterd toe te kijken naar wat er zich daar in de VS voltrok.
En ik weet... Vele mensen met mij.
En ineens, toen men naar mogelijke daders wees, dacht ik... Verdomme, hoe naïef ben ik eigenlijk?
Zo verdom naïef om te geloven in die zogenaamde 'multiculturele samenleving'.
Zo verdomd naïef om te denken dat ge met moslims kunt samenleven. Terwijl wij voor hen ongelovigen zijn. Lager dan varkens of honden.
Heel even vervloekte ik mezelf, en de rest van de wereld. Ik vervloekte mijn naïviteit en deze van de media, de onderwijzers die mij probeerden wijs te maken dat racisme fout is en ge niet zomaar moogt oordelen over andere culturen. Ik vervloekte onze zwakheid en ons gebrek aan alertheid. Maar gelukkig zijn deze gedachten in mijn hoofd verzwakt en werden ze niet dominant. Maar het veranderde wel mijn kijk op de dingen.
We werden wakker in een heel andere wereld. We werden wakker met het besef dat onze leefwereld niet zo veilig was als we dachten. Dat de vrede en veiligheid waar we ons in wentelden geen zekerheid was. We gingen opnieuw beseffen dat je voor veiligheid en vrede moet vechten. Dat er overal vijanden op de loer lagen die deze konden bedreigen.
En dat is ook zo.
Na 9/11 kwamen de aanslagen in Madrid, Londen, Parijs... Brussel.
Die waren niet zo megalomaan, maar daarom helaas niet minder dodelijk. En elke aanslag herinnert ons eraan dat vrede een illusie is en veiligheid iets waar je voor moet vechten en de alertheid van iedereen vereist.
Maar dat wil niet zeggen dat je nu ineens het recht hebt om wie anders leeft of denkt als jij met misprijzen te gaan bejegenen.
Het is integendeel een goede zaak om diegene die wel goed doen een hart onder de riem te steken.
Terwijl ik dit schrijf kijk ik naar een documentaire die afgelopen week op Canvas te zien was. De gebeurtenissen van 9/11 En dan zag ik dat deze gebeurtenissen gevolgd werden door een enorme golf van steun en solidariteit voor de hulpdiensten. Voor de brandweerlui en ambulanciers die met gevaar voor eigen leven anderen ter hulp schoten en daarbij helaas het leven lieten. En toen moest ik even denken aan de vele steunbetuigingen die de mensen in de zorg vorig jaar TERECHT kregen tijdens de coronacrisis.

Laat me hierin heel duidelijk zijn.
Wie dingen denkt als: "ja maar die Amerikanen hebben het toch zelf gezocht met hun eeuwige bemoeienis met andere landen en hun oorlogen en zo."
Of: "Nu weet de westerling ook eens hoe het is om te leven in angst voor terreur, aanslagen of bombardementen."
Die weet echt niet wat hij lult.
Want hoe fout de beslissingen ook waren  om zich te gaan moeien met conflicten waar ook ter wereld. Denk aan Vietnam, Irak, Afghanistan, Syrië. Er zijn heel veel mensen die tegen deze beslissingen hebben geprotesteerd.
Die er kritiek op op hebben geuit en deze met alle mogelijke middelen probeerden te stoppen.
Vergeet niet.
HIER MAG DAT!!!
Hier in het westen mag je je ongenoegen uiten over eender welke beslissing van de overheid. En kan je deze tegenhouden als je daar genoeg medestanders voor vindt? Hier mag je op straat komen en manifesteren. Op voorwaarde dat je niet gaat rellen en andermans gerief niet kapot maakt. Doe je dat toch, dan moet je niet komen huilen als 'Oom Agent' met zijn 'matrak' gaat slaan.
Mag dat in Afghanistan waar de Taliban 20 jaar na 9/11 en de inval van de USA terug aan de macht is? Mag dat in het Syrië van Assad? Mag dat in Rusland of in Turkije?
Nee dat mag daar niet.
Daar vlieg je in een donker hok en wordt je gemarteld als je kritiek hebt op de overheid.
Hier mag je zelfs rondbazuinen 'dat de overheid het volk vergiftigt met vaccins tegen een ziekte die een sterftegraad heeft van minder dan drie procent'.
Ik hoef u niet te vertellen over welke ziekte het hier gaat.
Maar dit soort bullcrap mag je  gewoon op Facebook zetten. Het enige wat je riskeert is dertig dagen ban op Facebook. Maar dat riskeer je voor veel minder dan dat.

De aanslagen op 9/11 en alle anderen daarna waren aanslagen op het VRIJE WESTEN en op alles waarvoor het staat.
Vrijheid, democratie, mensenrechten, onderwijs, toegankelijke gezondheidszorg, juridische bescherming, gelijkheid van man en vrouw, etc.
Daarom zeg ik dit!!!!
Wie deze aanslagen vergoelijkt of goedpraat is voor mij ook een vijand van het westen en alles waarvoor het staat.
Punt andere lijn.
En op eigenlijk gewoon ondankbaar.
Ondankbaar voor de vele kansen die je in zo goed als elk westers land krijgt. Onderwijs is er zeer toegankelijk en goedkoop tot zelfs zo goed als kosteloos. In westerse landen kan lezen en schrijven. Kindersterfte is hier zeer laag, zeker in vergelijking met derde wereldlanden. Ook sterven hier zeer weinig moeders tijdens de bevalling, wat in Afrikaanse of Aziatische landen wel heel anders is.
Hier moogt ge zo anti-westers zijn als je zelf maar wil. Ja echt wel.
Ge moogt alleen niet provoceren en met een swastika of IS-vlag lopen zwaaien of in boerka rondlopen.
Ja we moeten ergens een lijn trekken.
Moogt ge met de regenboogvlag rondlopen in Saudi-Arabië? Moogt ge als vrouw in een kort topje en minirok rondlopen in Iran? Moogt ge een 'Proud to be gay' t-shirt dragen in Rusland?
Nee...
Dat mag allemaal niet.
Ge riskeert er om gearresteerd of zelfs op straat doodgeklopt te worden. Ge wordt er verstoten en verbannen als ge u niet kleedt of niet leeft naar de normen door geloof of overheid opgelegd.
Dit is de reden waarom vele mensen hier hun heil zoeken. Omdat ze hier in vrijheid willen leven. Zonder angst, zonder vrees. Ze willen zichzelf zijn.
En dat kan je hier.
JEZELF ZIJN!!!

Ik denk dat dit hetgeen is wat westerse landen zo bijzonder maakt. Dat ge uzelf kunt zijn. Dat ge kunt leven volgens uw normen of uw wensen. Zijt ge gelovig? Geen probleem. Leeft ge in een 'manage au trois' waarvan één van uw partners een transseksueel is. Geen probleem. Vroeger wel, maar nu niet meer.
Prachtig toch.
Weet je lieve mensen?
We beseffen te weinig hoe prachtig dat wel niet is?
En ik vrees dat dit een grotere bedreiging is dan alle terroristen samen.
Als wij niet wat vaker zeggen hoe prachtig al die verwezenlijkingen die wij in het westen hebben wel niet zijn. Dan zegt niemand het.
We moeten ophouden met onszelf zo neer te halen of laten neerhalen door volk dat in alles en iedereen racisme of discriminatie ziet.
En dat eigenlijk niets anders doet dan spijkers of laag water zoeken.
Echt... Stop daarmee.

En wie na dit alles te lezen vindt dat deze blog en ikzelf niet 'woke' genoeg zijn.
Lees alles eens opnieuw. Misschien heb je het één en ander niet goed begrepen.