Ook al deed hij zijn best om het niet op te laten vallen.
De volgende dag bij het mountainbiken bleef hij bewust bij zijn goede collega en vriend Bert.
Maar die had het één en ander in het snotje.
“Gij komt wel echt goed overeen met die blonde Hollandse hé."
“Tja ’t is een toffe madam, heeft veel te vertellen, we delen de zelfde interesses zoals sporten en zo.”
“Ik versta dat toch niet”, zei Bert. “Geen vlees, geen alcohol… Dat moet toch saai zijn”.
“En dan? ’t Is toch haar leven, haar keuze," antwoordde Wouter.
“Weet je, ik heb het zo gehad met van die domme vooroordelen over mensen die buiten de lijntjes durven kleuren. We kunnen toch niet allemaal dezelfde mening en dezelfde levenswijze hebben.
Ik vind mensen die uit de band springen net interessant. Er lopen al genoeg grijze muizen rond ja.
En weet je, daarom Bert. Heb ik u zo geire.”
Bert dacht na.
“Ja je hebt gelijk", zei hij. "Ik heb me ook genoeg moeten verweren omdat ik ‘homo’ ben. Wie ben ik om dan anderen te beoordelen op hun levenswijze?" En toen hield hij halt en keek hij zijn vriend Wouter in de ogen.
“Ik zal ’t nooit meer doen Wouter… Beloofd.”
Die avond wilden Wouter en Annemiek weer even naar het bos gaan om… Ja je weet wel hé beste lezer.
Maar er brak een fel onweer los en dus dronken ze binnen maar wat. Wouter een wijntje, Annemiek een glas vruchtensap.
Ze keken elkaar verlangend aan.
“Jammer dat we nu niet buiten kunnen knapperd”, fluisterde ze.
“Ik brand zo van verlangen."
Wouter zweeg.
“Drink je vaak wijn”? Vroeg ze.
“Ach”, zei Wouter. Af en toe bij mijn eten.
Ben veel verminderd met drank sedert ik met Ilse samen ben.
Vroeger op café pinten drinken, of kotfeestjes met allerhande booze en natuurlijk wulpse studentinnen en zo. Ach ja wilde tijden hé.”
“Domme tijden”, zei Annemiek.
“Alcohol richt zoveel ellende aan. Sla de krant open, elke dag wel een ongeval met een dronken bestuurder, of een familiedrama of caféruzie.
En dat allemaal omwille van die roes. Dat gevoel van ‘gezelligheid’ dat mensen daarin denken te vinden.
Je krijgt er ook allerlei nare ziektes van. Keel en slokdarmkanker, levercirrose, hartziektes en vooral impotentie.
Mannen krijgen impotentieproblemen en grijpen dan naar Viagra. Ze zouden beter het bier en de jajem laten staan en kiezen voor vruchtensap of gewoon water. Je zou zien hoe snel hun jongeheer weer naar omhoog wipt, echt wel.
Dat is ook de fout van de hedendaagse geneeskunde hé. Impotentieproblemen, kaalhoofdigheid, spataders, pijn waar dan ook. Men gaat wat voorschrijven. In plaats van hun patiënten op hun voedingsgewoonten te wijzen.
Nee veel makkelijker en het brengt nog geld in het laadje.
Geld en gemakzucht dat maakt zoveel kapot… “
Annemiek zuchtte.
“Ik kan het iedereen aanraden, stop met alcohol, schrap alles wat overmatig zoet is uit je menu, hou op met vlees eten. Je voelt je binnen een half jaar weer tien jaar jonger… Echt wel."
De volgende dagen ging het sporten intensief door.
Raften op de Ourthe, een duurloop in de bossen, een hindernissenparcours.
En de voorlaatste avond, een nachtelijke dropping.
Jan Frans Willemse, de grote baas van Dutchconnect sprak hen toe.
“Morgen verwacht ik jullie op de belangrijke internationale vakbeurs voor IT en ITC mensen in Luxemburg, op minder dan een uur rijden van hier.
Daar wacht een heel mooie prijs voor twee van jullie.
Straks worden jullie door Gert-Jan en Hermina gekoppeld aan een collega van ‘het andere bedrijf’.
Op die manier zullen jullie intens moeten samenwerken om die mooie prijs in de wacht te slepen.
Ik verwacht van jullie dan ook inzet en winnersmentaliteit alsook de wil om samen te werken.
Succes jongens en meisjes."
En toen werden ze aan elkaar gekoppeld. Was het toeval, of hadden Gert-Jan en Hermina het door dat ze het goed met elkaar konden vinden.
Wie zal het zeggen.
Maar Wouter en Annemiek werden aan elkaar gekoppeld door de twee coaches.
Wouter en Annemiek stapten het busje in, en moesten van Hermina net als de anderen een blinddoek omdoen. En weer was Jopie de gezellige Amsterdammer hun chauffeur.
“Effe een grappie om te beginnen”, zo stak hij van wal.
“Moest ooit twee blondjes afzetten op zo’n nachtelijke dropping en tuurlijk lope die meide ferlore.
Het ene blondje roept hellup, hellup… Nee joh dat gaat niet zegt de andere. Sou beter gaan als we ‘samen’ roepen.
Oke goed plan, zegt de andere
En toen riepen ze… SAMEN, SAMEN!"
In de bus weerklonk zenuwachtig gegniffel.
Jopie scheurde langs de smalle Ardense wegen met veel haarspeldbochten en nijdige hellingen. Hij voelde zich in zijn sas.
“Dit is tenminste echt rije. Zonder die ellendige verkeersdrempels en wegversmallingen. En dat er hier in Franstalig België amper van die nare flitskasten te vinden zijn is ook mooi megenome”.
En toen moesten ze uitstappen. Hermina deed hun blinddoeken af, “Nou succes dermee jongelui”, riep ze nog.
En weg was het busje.
Met stafkaart en kompas probeerden ze de weg naar het stagecentrum terug te vinden.
Wouter had nog bij de scouts gezeten en dat was een grote hulp voor hen beiden.
Langs smalle bospaadjes baanden ze zich een weg terug naar het dorpje Achouffe waar het stagecentrum zich bevond.
Maar ze hoorden gerommel in de lucht en zagen in de verte bliksemschichten, er stak tevens een felle wind op.
“We moeten schuilen”, zei Annemiek bezorgd. “Het gaat zo onweren.”
Wouter keek rond. “Makkelijker gezegd dan gedaan,” dacht hij bij zichzelf.
Toen zagen ze in de verte een verlaten hutje.
Ze liepen erheen zo hard ze konden, maar ze kwamen te laat.
De regen viel ineens met bakken uit de hemel.
Druipnat liepen ze het hutje in en sloten de deur.
“Hehe, hier is het toch droger," zei Annemiek terwijl ze haar natte kleren uitdeed.
Wouter keek toe hoe ze haar trainingsvest en broek uitdeed, alsook haar BH en slipje.
Annemiek had waarlijk een prachtig afgetraind lichaam.
Haar borsten waren vol en stevig, haar kontje lekker strak en haar benen zo lekker gespierd.
Haar poesje was getrimd in een driehoekje .
Ze zag er gewoon lekker uit naakt.
Ze ging naar hem toe.
“Toe kom op, doe die natte kleren uit knapperd, straks vat je nog kou”.
Ze ritste zijn trainingsvest los en liet zijn broek zakken.
“Komaan knapperd niet verlegen zijn”….
Ze hingen hun kleren te drogen aan de balken vlak onder het dak van het hutje.
Toen greep Annemiek haar kans.
Tegen de muur stond een oude stoel, ze nam die en zette die in het midden.
“Zet je neer knapperd”, zei ze met een kirrend stemmetje.
Wouter zat neer en zij ging op zijn schoot zitten.
Ze kuste hem en streelde hem en gleed met haar kruis over zijn stijve geslachtsorgaan.
Toen nam ze hem in haar handen en rechtte zich. Ze liet zich zakken op zijn harde paal.
“Komaan knapperd, laat me hem voelen ik heb zo’n zin”.
Wouter omhelsde Annemiek en begon zachtjes te stoten.
Buiten brak het onweer nu in alle hevigheid los.
Maar dat kon het gekreun van Annemiek niet overstemmen. Ze liet zich helemaal gaan.
Ze ging op in dat heerlijke passionele moment.
Ze sloeg haar hoofd achterover en wisselde hoge felle kreetjes af met diep intens gekreun.£
Wouter zoende haar in haar hals en over haar schouders.
Hij betastte haar borsten en kneep in haar tepels.
Hij voelde hoe hij in haar klaarkwam. Het was een zalig moment dat wel eeuwig leek te duren.
Maar Annemiek kreeg er niet genoeg van.
“Komaan niet stoppen nu knapperd. Ik weet dat je nog kan.”
Terwijl ze hem innig kuste draaide ze met haar kontje.
En weer ging ze op en neer rijdend op zijn stevige stijve pik.
“Ooh jaa je bent zo lekker. Zo ontzettend lekker knapperd.
Ik geniet hier zo intens en zo hard van. Komaan lekkere vent geef me al je passie, je kracht, al wat je in je lijf hebt.”
En toen kreunde ze weer.
“Ooooooh, jaaaaaah, aaaaaaaah ooowooowoow… Dit is zo heftig oooeeew!!"
Toen legde ze haar hoofd op zijn schouders.
Ze rook de geur van zijn natte lichaam. Het maakte haar nog meer opgewonden.
Zo bedreven Wouter en Annemiek meer dan twee uur lang de liefde.
Dan deden ze hun kleren aan die nog wat vochtig maar toch al niet meer druipnat waren terug aan en vervoegden terug hun weg.
Ze waren net niet de laatsten. Anderen hadden ook een schuilplaats gezocht en gevonden.
De volgende dag zaten ze in het busje op weg naar Luxemburg.
Ze waren al vlug de grens over en nog een half uur later begon het verkeer drukker te worden. En wat later betraden ze een grote evenementenhal om er kennis te maken met de allernieuwste trends en mogelijkheden op IT en computertechnologie.. De meesten van hen waren razend enthousiast om al die nieuwigheden te bezien.
Ook Wouter keek zijn ogen uit. Het was tenslotte toch een onderdeel van zijn vak hé.
Maar hij week nauwelijks van de zijde van Annemiek.
Uren dwaalden ze langs de standen en overal werden er vragen gesteld en demonstraties bijgewoond.
Daarna gingen ze eten in een restaurantje in de buurt.
Annemiek ergerde zich.
“Ach getverderrie moet je dat nou zien! ‘Plats Vegetarien’ staat er hier.
Verder dan wat pasta met een pestosausje, een salade met wat groenten en mais, en een schotel met tofu komen ze niet…
Denken ze nu echt dat wij alleen maar pasta, tofu en konijnenvoer vreten ja.
De voedingswaarde van die rotzooi is nul komma nul!!"
En toen kwam de grote baas weer.
“Zo jongelui, blij jullie hier droog en vooral gezond en wel terug te zien. Wat was me dat een weertje gisterenavond hé. Jullie zijn vast nieuwsgierig naar wie er nu die prachtige Dualscreen die daarnet werd voorgesteld gewonnen heeft hé.
Maar ik laat jullie nog even op jullie honger zitten.
Straks in ons hotel na een heerlijk diner zal die prijs door de directeur van Acer-Europe zelf overhandigt worden aan de winnaar.
Tot 18u zijn jullie vrij om even te verpozen en de stad te verkennen.
Ik zie jullie dan.”
En zo stapten Annemiek en Wouter door de stad, hand in hand.
Annemiek keek vol verlangen naar Wouter.
Naar haar grote lekkere knapperd, zo noemde ze hem zachtjes fluisterend.
Ze liepen naar een soepbar.
Laten we hier een kom soep eten lieverd, ik heb honger.
Het zal me meer smaken dan die rotzooi in dat kutrestaurant.
En daar zaten ze dan een bord groentesoep te lepelen.
Regelmatig nam Annemiek Wouters hand vast. En keek ze hem met een verlangende en smachtende blik aan.
Wouter genoot ervan, van haar liefde en aandacht.
Maar hij wist niet goed hoe hij zijn waardering onder woorden moest brengen.
“Je geniet ervan hé knapperd”, zei Annemiek.
“Vind ik leuk voor je, lekkere vent”. Zei ze. En met die woorden gaf ze hem een vluchtige zoen op de mond.
“Ik vind je zo’n lekkere vent Wouter.”
Toen stond ze op. “Even naar het toilet, zo terug,” zei ze.
Wouter zag hoe ze na het terugkomen van het toilet, een praatje maakte met de jongen achter de toog. In een taal die hij niet begreep.
Toen kwam ze terug.
“Kom lieverd, we gaan.”
Waarna ze hem door de straatjes van de oude stad loodste. Tot bij een klein rendez-vous hotelletje.
Andermaal in dezelfde vreemde taal besprak ze een kamer en nam ze Wouter mee naar een prachtige luxekamer op het tweede verdiep.
"Jij praat vloeiend Letzeburgs." Merkte Wouter op.
"Ja hé." Zei Annemiek. "Bracht met mijn ouders elk jaar de zomervakantie door in de buurt van Echternach. Heb er mijn maagdelijkheid verloren aan Rudy, hij leerde me Letzeburgs, en de taal van de liefde. Mooi toch."
Dan opende ze de deur van de kamer en trok Wouter mee naar binnen.
“Laten we vrijen knapperd, we hebben tijd tot iets voor 18u. En ik heb zoo’n zin”.
Met die woorden knoopte ze zijn broek los en begon ze hem te pijpen.
Ze likte en zoog met volle teugen aan zijn genotsknots en aan zijn ballen.
Toen deed ze haar kleren uit en ging languit op bed liggen met haar benen wijdt open.
“Neuk me lekkere vent, neuk me zoals je nog nooit een vrouw hebt geneukt”.
Wouter kroop op haar en gaf Annemiek een stevige beurt. Hij wist wat ze wou.
Stevig doorneuken, en doorgaan nadat hij klaargekomen was.
En dat deed hij. Annemiek genoot en kreunde lekker luid.
Met krachtige stoten duwde hij zijn stijve lid in haar liefdesgrotje terwijl hij haar hals zoende en in haar oorlelletje beet.
“Ga door knapperd, toe ga door. Ik geniet hier zoooo erg van lekkere vent”, smeekte ze met een hoog stemmetje.
Na anderhalf uur vrijen, strelen, elkaars intieme delen beroeren en likken. Lagen ze te verpozen in de jacuzzi die in de kamer aanwezig was.
Annemiek nestelde zich in Wouters armen en legde haar hoofd op zijn brede borstkas.
“Jij bent een lekkere vent, ik geniet echt van jou. Lieverd, knapperd, lekkere brok, leuke vent”.
Met die woorden gaf ze Wouter een lekkere lange tongzoen, hij genoot ervan.
“Wat is er toch dat jou zo aantrekt aan mij?" Vroeg hij
“Jij bent een echte vent Wouter, knap, sportief, slank en gespierd lichaam, lekkere grote lul. En vooral uithoudingsvermogen.
Hoe meer ik met je deed hoe aantrekkelijker ik je vond.
Je zoent lekker sensueel, je hebt een heerlijke pik en die staat snel weer overeind nadat je klaarkomt.
En je weet van geen ophouden. Je houdt van seks is het niet lekkertje. Geef maar toe."
Wouter moest bekennen dat hij zot was van seks, en makkelijk te verleiden. Zeker nu zijn Ilse hoogzwanger was en hij niet bij haar terecht kon.
“Ik voel me beetje schuldig, ik zou nu net bij haar moeten zijn maar dacht ‘werk gaat voor’ en toen raakte ik in de ban van jou. Je bent knap, mooi, lief, een goeie gesprekspartner. En vooral zalig in bed…
Ik liet me dit alles zo graag welgevallen en eerlijk, het doet eens deugd om nog eens met een andere vrouw te vrijen. Dit is zo zalig, ik hoop alleen dat Ilse dit nooit te weten komt”.
“Dat zal niet, niemand weet wat we nu doen schat. Oooh Wouter, geile vent van me. Konden we elkaar maar vaker treffen. Dit zouden we toch moeten kunnen regelen, ik wil meer dan dit ene vluchtige avontuurtje schat."
Wouter dacht na, het leek hem wel wat.
Annemiek was zalig in bed en hij voelde zich best goed bij haar, en kon met haar over zijn problemen praten.
Hij drukte haar tegen zich aan en gaf haar een lieve lange tongzoen.
Ze richtte zich weer op en ging op zijn harde pik zitten. Zo vreeën ze nog een uur lang in de brubbelende jacuzzi. Zalig genietend van elkaars lichaam.
’s Avonds was er een diner waarna de winnaars van de nachtelijke dropping bekendgemaakt werden.
Daarna speelde een DJ ten dans.
Annemiek en Wouter dansten de hele tijd, ze keken elkaar in de ogen. Annemiek straalde.
Daarna zochten ze hun kamer op waar ze de hele nacht lang passioneel de liefde bedreven.
Iedereen had nu door dat ze samen iets hadden.
Er werd over hen gepraat, sommigen vonden het schandalig dat hij met Annemiek zat te smossen terwijl zijn vrouw hoogzwanger was.
Wouter en Annemiek hadden het door maar vooral Annemiek trok er zich niets van aan.
“Laat ze kletsen lieverd. Geniet ervan, het leven is zo al kort genoeg.”
Annemiek had het zichzelf afgeleerd om zich maar iets aan te trekken van wat anderen over haar dachten.
“Toen ik nog in Het Gooi woonde kreeg ik altijd te horen, ‘wat doe je nou meid? Wat zullen de mensen wel niet van jou denken’?
Ik moest altijd netjes gekleed gaan, netjes praten, had ik een vriendje werd ie gekeerd en gekeurd.
Maar eens alleen in Amsterdam trok ik me er geen bal van aan.
Ik had een relatie met een oudere man, mijn trainer en lesgever van de kickboksclub. Een wijze en intelligente man, een interessante gesprekspartner en een heel charismatische persoonlijkheid.
Hij was ooit ‘gigolo’ en verdiende daar een klein fortuin mee. Maar deed er nog veel meer levenservaring op. Hij kon honderduit vertellen over zijn tijd als Gigolo, over de vrouwen waarmee hij het bed deelde over wat hij eruit leerde.
Ik raakte in de ban van hem en voor ik het wist belandde ik in zijn bed. Maar ik bekloeg het me niet, integendeel. Wat een heerlijke seksmomenten heb ik met die man gehad en heb ik nog steeds. Hij is mijn fuckbuddy en mijn leermeester. Hij leerde me alles over Tantrische seks, de ‘Kama-Sutra’ en alles wat seks heerlijk en sensationeel maken kan. Ik geef die lessen graag door aan andere mannen, en jij bent een meer dan goeie leerling Wouter.”
Met die woorden kuste ze hem opnieuw en samen begonnen ze opnieuw aan een stomende vrijpartij.
Annemiek kreunde vol wellust en gaf zich helemaal over aan Wouter die haar met krachtige stoten penetreerde. Ze voelde zijn zaad dat in haar liefdesgrotje voelde en moedigde hem aan.
“Doorgaan lekkere vent, laat me komen, ooooh jaaah JAAAH!!!!”
Ze kreunde zo luid dat je het tot buiten kon horen.
Bert en enkele anderen stonden in de gang te luisteren.
“Den Wouter geft nogal van katoen zulle!" Zei hij cynisch. “Het kan precies niet oep daarbinnen!”
Noch Wouter, noch Annemiek hoorden dat Bert en de anderen meermaals op de deur aan het bonken waren, zo heftig gingen ze op in het liefdesspel.
Ze hadden redenen om te bonken. Want de familie van Ilse probeerde vruchteloos om Wouter op zijn GSM te bereiken en contacteerden wanhopig de zetel van Websolut om hem te kunnen bereiken. Zo kwamen ze aan het nummer van het hotel in Luxemburg…
Wat was er gaande?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten