Ilse was ontslagen uit het ziekenhuis en ze genoot samen met haar lieve Wouter van een welverdiende vakantie aan onze Vlaamse Kust.
Wouter zocht en vond een appartementje in Oostduinkerke. Met zicht op de zeedijk.
Overdag wandelden ze op het strand en ’s avonds dronken ze een heerlijke cocktail of een streekbiertje (een Hendrik Geeraert of Carel Cogge, een Poperings Hommelbier of een St Bernardus). Terwijl de kleine Jade aan het overkant van de dijk rustig in het duinenzand ‘taartjes aan het bakken was’. Blij gezind met haar schepje en haar zeefje en haar zandvormpjes.
Haar broertje Ruben lag in de kinderkoets die bij de tafel stond gelukzalig te dromen.
“Lieve Wouter”, zei Ilse. Terwijl ze zijn hand vastnam en hem diep in de ogen keek.
“Je bent zo stil, zo teruggetrokken. Ik mis die twinkeling in je ogen.
Zit je ergens mee lieverd”? Vroeg ze hem, met diepe ernst in haar stem.
Wouter zweeg. Wat moest hij zeggen.
“Zou ze doorhebben dat ik iets voor haar te verbergen heb?” Vroeg hij zich af.
“Je hebt me nog niet veel vertelt over je bedrijfsstage daar in de Ardennen.
Voor de dag ermee lieverd. Hoe was het daar in Achouffe. Leuke mensen uit Nederland leren kennen”?
Wouter voelde de de tranen in zijn ogen opzwellen.
“Ilse.” Zei hij ineens…
“Sorry Ilse... ”
Een lange stilte volgde.
“Wouter, lieverd. Wat is er toch mateke”…
Bij die woorden zoende Ilse hem teder op zijn voorhoofd.
“Ge zijt uzelf niet hé. Met welke schuldgevoelens heeft die zus van mij u nu weer opgezadeld?”
“Het ligt niet aan uw zus”, zei Wouter.
“Ilse… Ik heb u bedrogen.”
Wouter boog zijn hoofd en huilde bitter.
“Ik heb daar in de Ardennen seks gehad met een blonde Hollandse van midden in de twintig.”
Wouter hield het hoofd gebogen.
Nu verwachtte hij zich echt wel op het allerergste.
“Nu is mijn leven voorbij.” Dacht hij bij zichzelf.
Maar toen voelde hij de handen van Ilse op de zijne.
“Wouter toch…” Zei ze moederlijk, maar toch met enige teleurstelling in haar stem.
“Mateke toch. Lieve vent van mij…
Je kon het niet laten hé.
Een mooie Hollandse die uw hoofd op hol bracht…”
Minutenlang hielden Ilse en Wouter elkaars handen vast.
Wouter huilde, Ilse woelde vol begrip door zijn haren.
“Dat is dus de reden waarom ge zo afwezig zijt hé mateke.
Dat is de reden waarom ge zo weinig vertelde over uw bedrijfsstage daar in de Ardennen…
Mateke, mateke, mateke toch.
En dan ons Hilde in haar goeie doen.”
Ze woelde door zijn haren, liet hem uithuilen terwijl hij met zijn hoofd op haar borstkas lag.
“Mijn lieve mateke… Ge hebt er spijt van hé.
Ik weet het wel hoor.
Het vreet aan u.
Ik zie dat aan u.
Ge kunt het niet verbergen.
Niet voor mij.
Gij mateke, gij zijt altijd al een open boek voor mij geweest.
Daarom heb ik u geire.
Ik zie dat meteen of ge iets graag hebt of niet.
Of ge ergens mee zit.
Dat soort dingen.
En ik weet hoe zot ge zijt van seks, van ongeremde, passionele seks. Een passionele wip zonder bijbedoelingen. Daarmee heb ik u kunnen strikken.
Die Hollandse ook, is het niet?
Wees maar eerlijk.
Beetje borst tonen, schudden met mijn kont.
Ik had wat ik hebben wou.
En ik genoot.
En zij waarschijnlijk ook.”
Wouter durfde Ilse nauwelijks aankijken.
“Ik voel me rot Ilse.
Ik voel me een slappeling, een worst zonder ruggengraat.
Gij thuis hoogzwanger en ik aan het rampetampen met een Hollandse troela.
Terwijl ik bij u hoorde te zijn.
Ik walg van mezelf Ilse!!”
Die laatste woorden schreeuwde hij uit, vol wanhoop.
Ilse zoende hem op zijn voorhoofd.
“Wouter…
Gij zijt altijd mijn bovenste beste maatje geweest.
Met u kon ik praten.
Praten over dingen waarover ik thuis niet kon praten.
Door Hilde, dat weet ge wel.
Als ik iets zei tegen Pa, dan hoorde Hilde hem wel uit en dan kreeg ik het op mijn bord.
Zo wist ze het over u, en ze kende u. Want ja ze woonde in een kot aan de overkant van de straat waar jij je kot had.
Haar kleine zus met die flierefluiter van het kot schuins over het hare. Dat kon niet zijn hé.
Maar het was mijn keuze.
Gij waart mijn keuze!!
Dat is zo hé mateke.
Ik heb u gekozen met uw goeie en uw minder goeie kanten.
Dat gij minder goeie kanten hebt.
Daar ben ik me van bewust.
Hilde wil dat niet snappen.
Maar het is zo, ik voel het zo.
Ik zei het haar.
In de kliniek wilde ze mij de les spellen
Wilde ze mij er nog eens aan herinneren dat je geen man voor mij was.
“Wouter is een flierefluiter, een onvolwassen sukkel, zo’n type dat wil dat gij zijn boterhammekes smeert ’s morgens.
Een luiwammes, lapzwans, flierefluiter, nietsnut!!”
Toen zei ik het.
Toen zei ik ‘zus dat kan allemaal wel zijn.
Maar ik voel me goed bij hem. Ik praat graag met hem, doe graag leuke dingen met hem.
Ik ben gelukkig met hem en heb twee lieve kinderen met hem.
En ja, ge moogt het weten… Ik heb veel en lekkere, DIERLIJKE seks met hem!
Nee ik ga nooit in een dure door hem zelfgebouwde fermette wonen met hem. Ga niet mogen meerijden in een auto van hem die hij om de drie jaar kopen zal.
Maar toch hou ik van hem.
Leer dat aanvaarden!!
Leer aanvaarden dat Wouter mijn keuze is en niet de uwe.
Jij wil een perfecte, netjes in het gareel lopende man die zich naar uw wensen plooit?
Ewel ik niet!!!’
Ze zweeg.
Ja lieverd, ze zweeg.
Ik gaf haar een lieve zoen, op haar wang.
En ze begreep.
Begrijp het ook lieverd…
Gij zijt mijn keuze!!
En ik laat u nooit meer los.
Wat je deed was fout, stelt me teleur.
Maar ik wist wat ik aan u had. Ik zag hoe je kon kijken naar blote borsten op TV en naar porno op het internet. Ik voelde je passie je lust voor seks.
En ik wist. ‘Ooit ga ik geconfronteerd worden met het feit dat deze jongen mij bedriegt’
En het is zo.
Maar ik ben niet kwaad op je.
Teleurgesteld dat wel.
Ik zou je een standje moeten geven.
Maar dat doe ik niet… Nog niet!
Maar ik zal dit geen tweede keer dulden.
Wees daar maar zeker van.
Oh Wouter”, zei ze zachtjes
Lieverd van me. Mijn minnaar, mijn seksgod, mijn hengst.
Ik koos voor u uit lust. Tatjana, een kotvriendin van mij kon niet zwijgen over u en uw onstuitbare drang naar seks.
Ik wilde je voelen.
Maar het gesprek na de daad deed me nog veel meer deugd.
Ik zette je aan tot een gezondere levensstijl. En jij gaf me als tegenprestatie…
De heerlijkste seks die ik ooit mocht ervaren.
Je werd beter, vooral je uithoudingsvermogen dan.
Oh lieverd…
Ik vergeef je alles… ALLES!!
Echt waar… “
Want ik heb je toch zo lief.”
Bij die woorden gaf Ilse haar lieve Wouter een tedere maar o zo passionele liefdeskus…
En ’s Avonds…
Terwijl hun kleien hummeltjes sliepen.
Lag Ilse languit op bed.
Zalig te kreunen.
Terwijl Wouter zich helemaal gaf.
Niet éénmaal, niet tweemaal… Maar liefst VIJFMAAL na elkaar.
Kwam hij klaar.
Nadien lagen ze zalig uit te hijgen.
“Ik zie je graag”, fluisterde Ilse in zijn oren.
“Maar lap me dat geen tweede keer.
Ik wil je voor mij alleen, snap je dat?”
Ze greep zijn harde paal.
Die is gewoon te mooi, te hard, en vooral te zalig!
Om met de eerste de beste te moeten delen.
Ik ben een vrouw hé. Rap jaloers en bij wijlen een tikkeltje egoïstisch.
Ik hou de beste dingen gewoon het liefst voor mezelf.”
Met die woorden nam ze zijn harde paal en stopte die in haar mond.
Wouter had de les begrepen.
Nooit zou een andere vrouw hem nog kunnen verleiden.
Ook Annemiek niet.
Hij liet het haar duidelijk verstaan bij de nieuwjaarsreceptie in Amsterdam.
Annemiek kwam weer flirtten, beetje proberen weet je wel?
In een hoekje van de zaal sloeg ze haar armen om hem heen.
Sabbelde aan zijn oorlelletje.
Haar handen gleden over zijn rug naar beneden.
Dan over zijn billen. Heel zacht en sensueel.
“Oh knapperd, ben zou blij jou weer te zien… Nou kom op joh, laat ons nog eens dansen”.
Maar hij reageerde direct…
“Annemiek, je bent een knappe vrouw. Niet alleen vanbuiten, maar ook vanbinnen.
Wat tussen ons was, was mooi. Maar terwijl jij van me genoot daar op die hotelkamer in Luxemburg.
Vocht mijn lieve echtgenote voor haar leven.
Ik was bang dat ik haar zou verliezen.
En ik wil haar niet verliezen!
Snapt ge?”
Annemiek zweeg.
Ze loste haar grip over hem en keek hem recht in de ogen.
"Ja ik snap het." Zei ze.
"Wouter lieverd… Ik heb alle waardering voor je.
Je had een zwak moment en ik maakte daar misbruik van.
Had ik niet mogen doen.
Maar je hebt je herpakt, je leerde met scha en schande wat ECHTE MANNELIJKHEID is!
Ze gaf hem een zoen op zijn voorhoofd.
“Mijn diepe respect voor jou Wouter.”
Een jaar ging voorbij.
Kleine Ruben was nu één jaar oud.
Een kleine speelse woelwater. Een guitig blond knaapje met stralende blauwe ogen en een gulle vrolijke lach.
Vrolijk dartelend speelde hij met Jade zijn oudere zusje in de tuin.
Wouter keek vol verwondering en bewondering naar zijn vrolijk spelende kinderen.
Terwijl hij de hand van Ilse innig vasthield.
Toen dwaalde zijn blik af, hij keek haar aan.
Ilse glimlachte. Haar mond zocht de zijne en ze gaven elkaar een innige lieve kus.
Haar vader keek vol ontroering toe.
Ook Hilde, de zus van Ilse die eerst niets moest hebben van Wouter was zichtbaar ontroert door dit romantische tafereel.
De gebeurtenissen van een jaar geleden hebben Ilse en Wouter niet uit elkaar gekregen.
Integendeel…
Hun relatie was net sterker en inniger geworden.
Ilse besefte dat ze door het oog van de naald gekropen was en bekeek het leven door heel andere ogen.
Ze ging nog meer van het leven genieten. Was nog meer dan ooit blij met kleine dingen.
Een lief woord, een bos bloemen van Wouter.
Ook hij keek anders aan tegen het leven.
Hij zegde zijn lidmaatschap bij het amateurvoetbalploegje waar hij jarenlang ging shotten met de maten op. Ook in het stamcafé waar de voetballers samenkwamen zag je hem nooit meer.
Niet iedereen begreep dat.
"De Wouter is een watje geworden.
Hij ligt onder de sloef de slappeling."
Maar daar trok hij zich niks van aan.
Liet ze roddelen.
Hij nam meer en meer huishoudelijke taken op zich.
En de weekends waren voortaan enkel en alleen voor zijn gezin.
Geen amateurvoetbal en bijhorende avondjes pintelieren meer.
En wie daar niet mee om kon, die moest dat gewoon zelf weten.
Voortaan kwam zijn gezin op de eerste plaats.
Geen over of weekendwerk meer.
Maar zoveel mogelijk tijd doorbrengen bij zijn lieve Ilse en zijn schatten van kinderen.
’s Zondags lange wandelingen maken in het bos.
Woensdagnamiddag zwemmen met de kinderen.
’s Avonds heerlijk spelen op de speelmat. Tekenen, kleuren, knutselen, kliederen met verf en spelen met plasticine.
En dan als de kindjes in bed liggen.
Samen languit in de zetel met een glaasje wijn of een kopje thee.
Dan woelt hij zachtjes door haar haren en kijkt haar vol liefde aan.
Terwijl ze haar hoofdje zachtjes op zijn borst nestelt.
Zelfs Hilde moest bekennen.
Wouter is veranderd.
Zo hard veranderd.
Hij was rustiger, zelfverzekerd ja eigenlijk volwassener.
Maar toch had hij nog altijd dat jongensachtige.
Maakte hij nog altijd grapjes, dolde hij graag met Ilse en de kindjes door de tuin.
Het was gezellig die dag.
Hij had niet alleen zijn schoonouders en schoonzus uitgenodigd.
Maar ook zijn beste vrienden.
Zijn collega Bert en zijn partner.
Samen genoten ze van een heerlijke barbecue.
Ze zagen een liefdevol en onafscheidelijk koppel.
Een koppel dat wist wat ze aan elkaar en aan het leven hadden.
Ze hadden een zware beproeving doorstaan en zijn er sterker uit gekomen.
Dat maakte hen zelfverzekerder dan ooit.
Ze konden alles aan, als ze er maar waren voor elkaar…
Dat was de reden waarom ze bij zoveel mensen zoveel bewondering oogsten.
De manier waarop ze een emotioneel moeilijke periode doorkwamen.
Hoe ze elkaar er doorhielpen in plaats van elkaar verwijten te maken of uit elkaar gingen.
En vooral hoe hun relatie nadien nog sterker werd.
Wouter was nu meer dan ooit een zelfverzekerde man die recht in zijn schoenen stond.
Die besefte wat belangrijk is in het leven.
Hij liet zich niet meer lijden door zijn lustgevoelens. Zijn gezin kwam voortaan op de eerste plaats. En op de tweede plaats zijn familie en vrienden.
Hij genoot van gezellig samen zijn en organiseerde met veel plezier zo’n barbecue zoals deze ter gelegenheid van de eerste verjaardag van zijn zoontje.
’s Avonds toen het gezelschap weer naar huis was vertrokken en de kindjes doodmoe gespeeld te slapen werden gelegd.
Lagen Wouter en Ilse moe maar tevreden in bed.
Ilse keek Wouter aan met een zielsgelukkige blik in haar ogen.
“Ik zie je graag Wouter”, zei ze.
“Jij bent het mooiste wat me ooit overkomen is, echt waar”.
Met die woorden streelde ze zijn borstkas.
Langzaam gingen haar handen naar beneden. Ze liet zijn boxershort zakken terwijl ze uitdagend zijn lichaam kuste.
Wouter genoot, hij wist wat er komen zou.
Hij voelde haar tong en haar lippen over zijn geslachtsorgaan.
Na een zalig moment van oraal genot draaide hij Ilse zachtjes op haar rug, spreidde haar benen en ging op haar liggen.
“Ik ga jou eens heerlijk laten genieten lekkere tijgerin van me.”
Met die woorden drong hij in haar binnen, met stevige stoten gaf hij zijn lekkere passionele Ilse een flinke beurt. En nog één, en nog een keer.
Onvermoeibaar was hij.
En onafscheidelijk van zijn schatje, zijn Ilse.
Dat beseft hij meer dan ooit.
Ze had alles wat hij wou, ook in bed.
En met de tijd werd hun liefdesspel steeds beter, steeds passioneler.
Omdat ze steeds meer op elkaar ingesteld waren.
Is dat niet mooi beste lezers.
Is zo’n hechte liefde niet veel mooier dan een kortstondig avontuur.
Liefde is puur.
Liefde is van elkaar genieten op alle vlak.
Liefde is elkaar door en door leren kennen.
Liefde is naar elkaar toegroeien, beseffen dat ondanks die kleine foutjes, gebreken en lichamelijke oneffenheden. Die ene waarmee je samen bent de enige ware is.
Dat geen liefdesspel zo puur en bevredigend kan zijn dan datgene welk je beleefd met die ene persoon aan wie je je hart hebt gegeven.
Dat is liefde.
LIEFDE!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten