Straatje zonder einde 4

Het geluk lachte Brenda toe.
Een lieve jongen was in haar leven gekomen.
Sam was erg lief en zorgzaam voor haar.
Samen voerden ze ook heel boeiende gesprekken.
Lazen vaak samen in hetzelfde boek.
Terwijl Brenda dan zacht zijn hand streelde.
Buiten roffelde de regen tegen het raam.
Hoorden ze het geknars van de tram die door de straten reedt.
Wat is het dan heerlijk om binnen te zijn.
In een licht verduisterde kamer, waar kaarsen branden.
En er zachte muziek speelde.
Brenda kwam tot rust.
Vergat de pesterijen, de miserie thuis.
Sam sloeg zijn arm om haar lichaam.
Legde zacht zijn hand op haar buik.
"Wacht efkes," zei ze.
Ze trok haar sweater ietsje omhoog.
"Dat voelt zoveel zaliger aan zo."
"Deugnietje," zei Sam lachend.
Brenda draaide haar hoofd.
Haar ogen twinkelden en fonkelden.
"Sam," zei ze met lichte vreugde in haar stem.
"Ik zie u zo fucking graag maat.
Gij... zijt het beste wat mij overkomen is.
Schatteke,"
Ze draaide zich om.
Sloeg haar armen rond zijn hals.
En kustte hem teder op de mond.
Terwijl hij haar sweater uittrok.
Ze voelde haar hartje sneller slaan.
Terwijl ze zijn koele handen voelde op haar rug.
"Hebt ge goesting Sammeke?" Vroeg ze met pretlichtjes in haar ogen.
"Superveel goesting lieve schat," antwoordde hij.
Terwijl hij haar zachtjes op haar rug legde en haar jeans losknoopte.
Brenda kirde zachtjes en maakte haar BH los.
Niet veel later lagen ze intens van elkaar te genieten.
Brenda sloot haar ogen, liet hem in haar komen.
"Verdomme, dees is toch zo fucking zalig!" fluisterde ze zachtjes.
Het was een donkere regenachtige dag.
Alleen de kaarsen op Sam zijn kamer gaven nog een beetje licht.
Maakten het romantisch.
Zo verstreek de tijd beetje per beetje.

Toen ze enkele uren later thuiskwam stond haar vader die aan de tafel in de kleine leefruimte een kop koffie aan het drinken was recht.
"Zus!" zei hij vol enthousiasme.
"Ik kan morgen op proef beginnen bij een bouwbedrijf even buiten de stad."
Brenda vloog haar vader verrukt in de armen;
"Papa, dat is fantastisch," zei ze.
Vader en dochter gaven elkaar een dikke knuffel.
Eindelijk goede vooruitzichten.
Brenda had enkele dagen van tevoren haar vader vertelt van de pesterijen.
En over Sam.
En hoe hij reageerde op het gepest dat hem overkwam.
Brenda vertelde veel over Sam.
Rob wist meteen dat er meer was tussen hen dan alleen maar vriendschap.
"Brenda," zei hij.
"Ik versta, ge zijt jong.
En jullie generatie is er vroeger bij dan wij in onze tijd.
Hoewel ik moet bekennen...
Ik was ook nog geen zestien toen ik mama leerde kennen.
Maar ik wil maar zeggen.
Het zou ons alleen maar dieper in de ellende stortten moest je nu ongewenst zwanger worden."
"Papa," zei Brenda.
"Ik zal ervoor zorgen dat dit niet gebeurt.
Dat beloof ik u, met de hand op mijn hart!"
Rob glimlachtte.
"Brenda, meisje.
Ik ben zo verdomd trots op u!
Je bent sterk.
Je hebt karakter.
En ik weet, jij kan die pestkoppen de baas.
Het gaat goed komen meisje."

Nieuwe hoop.
Was het maar waar?
De volgende da ging Rob naar zijn nieuwe werkgever.
Hij moest er een proef afleggen, samen met een andere kandidaat.
Op het einde van de dag zou men dan beslissen wie mocht blijven.
De andere kandidaat was een jong kereltje.
Dat niet vies was van het uithalen van enige valse streken.
Rob had het meteen door.
Hij haalde dat soort ventjes er meteen uit.
Jarenlang een eigen zaak hebben gerund, het bezorgt een mens heel wat mensenkennis.
Intussen was Brenda aangekomen op school.
Ze zag Shana en Kaylee weer konkelfoezen.
Maar ze was vastbesloten om voort te gaan zoals ze al een poosje bezig was.
Zich niet laten intimideren.
Hoofd omhoog.
Blik vooruit.
"Kijk es wat voor streken MargiBrenda heeft.
Die denkt echt dat ze het is hé," zei Shana.
"Jordy heeft ze meermaals gezien in 't park." zei Kaylee.
"Met ne gast.
Gescheurde jeans, een sweater met kap en zo'n voos sikske."
Ezo ne mottige marginale nerd weet ge wel?"
"Dan passen ze goed samen," zei Shana. "Twee 'margi's bij elkaar."
"Jamoja, ey wacht!" ging Kaylee verder.
"Nerds dat zijn zo, allez ja hoe moet ik dat zeggen?
Dat zijn zo van die strekenventjes hé.
Pseudo intellectueel, veel praat. Kent ge dat?
Die zal haar vast veel praatjes verkopen waardoor truttemie daar van die streken begint te krijgen."
Shana grijnsde haar witte tanden bloot.
"We gaan die streken eens gaan afleren," zei ze
"Ik heb een plan."

Terwijl in de klas van Brenda de spanning weer te snijden was keerde Rob terug naar huis.
Met lood in zijn schoenen.
Weer was het niet gelukt.
Met een valse list saboteerde de jonge kerel Rob's werk, zodat hij de job misliep.
Hij haalde zijn sleutels uit zijn broekzak, haalde de post uit de brievenbus. De dreunende muziek uit het theehuis overstemde het straatlawaai en de geur van sisha prikkelde zijn neus.
Op dat moment stopte een zwarte Porsche Panamera midden op het fietspad.
Een oudere zwaarlijvige man stapte uit. Ondanks het feit dat hij met een dure klassewagen reed was hij sjofel gekleed in een gelapte jeansbroek en vuil ruitjeshemd.
Hij zette zijn geruite pet op en liep breed waggelend op Rob af. "Hier se, Meneer Decaestecker.
Ik heb nog een eike te pellen met u!" zei hij op arrogante toon.
Het zweet brak Rob uit.
De man die op hem afstapte was Fernand Detremmerie Rob's huisbaas.
"Kunnen we naar boven gaan?" zei Rob. "Het geld voor de huur van deze maand ligt klaar."
"Van deze maand?" zei Fernand cynisch terwijl hij rochelend hoestte.
"En die andere maanden dan?
Ge zijt godverdomme zes maanden over tijd hé kameraad.
Ge moet niet denken dat ik dat hierbij ga laten hé."
Rob zei niks en liep naar boven, Fernand volgde hem. Ondanks de dreunende muziek uit het theehuis die luid door de traphal klonk was zijn gehijg goed hoorbaar.
Rob overhandigde Fernand een enveloppe. Fernand nam het geld eruit, telde het en stak het in zijn zakken.
"En de rest van mij geld? Hoe zit het daarmee?" zei hij terwijl zich op een stoel in de keuken zette.
"Van zodra ik kan zal ik de achterstallige huur vergoeden meneer Detremmerie. Daar zal ik alles aan doen, beloofd."
Fernand schudde het hoofd en stond recht. zijn ranzige lijfgeur hing in de keuken.
"Mijn geduld is op Meneer Decaestecker!" zei hij.
"Hoort ge me?
OP!!!
Ik moet ook zien dat ik mijn rekeningen op tijd betaal Meneer Decaestecker.
Moest ik zo nalatig zijn met het onderhoud van pijn panden zoals gij met het betalen van de huur dan mag ik het ook gaan uitleggen aan de dienst huisvesting en heel de reutemeteut!
Waar of niet!"
"Welk onderhoud?" vroeg Rob. "Bezie die keet hier, 't ruikt hier naar schimmel en het behang valt letterlijk van de muren, en daar vraagt ge dan 750 ballen voor!"
Fernand negeerde wat Rob zei en trok de ijskast open. Hij zag de twee blikjes bier die er in zaten en haalde die eruit.
"Pintjes hebben blijkbaar een hogere prioriteit dan het betalen van de huishuur, hé Meneer Decaestecker." zei hij terwijl hij het eerste blikje opende en in één teug leegdronk.
"Eerst huur betalen en dan pintjes halen," zei Fernand spottend terwijl hij het tweede blikje opende.
Dan keek hij Rob opnieuw aan met een dreigende blik.
"Mijn geduld is op Rob.
Echt wel.
Gij en uw lieftallige dochter hebben precies 24 uur de tijd om het hier af te bollen.
Zoniet laat ik uw hele hebben en houden op straat zwieren door mijn zoons en hun maten.
Eén telefoontje volstaat Rob Decaestecker!
"Dat kan je niet maken! Gij hebt u aan regels te houden." zei Rob verontwaardigd.
"Manneke," blufte Fernand terwijl hij over zijn tonronde bierbuik wreef.
"Ik heb connecties van hier tot in Tokio en nen langen arm van hier tot in 'Jakkamakka'!
Ik vaag mijn klak aan die kloteregels van 'de communistische staat België' waar armoezaaiers en uitzuigers meer rechten hebben dan werkers en ondernemers.
Mijn besluit staat vast, Gij... bolt het af, NU!
Tenzij... "
Fernand nam een foto van de muur.
Een foto van Brenda.
"Schoon meiske hé, die dochter van u," zei hij terwijl hij de foto met een geile blik bekeek.
"Ik zie nog altijd voor me hoe ze daar zat in de living toen ik de laatste keer binnenkwam om u aan te manen de huur te betalen.
Ik zie ze daar nog altijd zitten in eur slaapkleedje.
Die prille borstjes, en dan die benen van haar hmmm...
De ontluikende schoonheid van een meisje dat vrouw wordt.
Hoe oud is ze feitelijk? Zestien? Zeventien?"
"Vijftien," antwoordde Rob geprikkeld.
"Da's oud genoeg, tegenwoordig beginnen ze er al voor hun plechtige communie mee.
En ze zijn het beste af als ze worden ingewijd door een minnaar met ervaring."
"PARDON???" vroeg Rob verontwaardigd?
"Over mijn lijk!" zei hij terwijl hij op tafel bonkte.
"Ow wacht Robke, nie zo rap," zei Fernand.
"Mijn voorstel is als volgt.
Ik kom haar morgenvroeg ophalen.
Kan ze zich eens echt proper maken in mijnen badkamer en in een warm bed de dag doorbrengen in deze koude tijd van het jaar.
Maar dan moet ze wel een beetje gewillig zijn, en mij eens goed soigneren.
Als ge verstaat wat da 'k bedoel.
En dan volgende maand nog is.
En nog is.
En uwen achterstal, daarover klappen we niemeer.
Zand erover.
Deal?"
Rob kookte van woede.
"Kom buiten!" zei hij terwijl hij Fernand vastgreep.
"Godverdomse pervert dat ge daar staat!
Maakt dat ge met uw kloten buiten staat of ik sla zodanig hard op dat pokdalige gezicht van u dat zelfs uw eigen moeder u niet meer herkent. Smeerlap!!" schreeuwde Rob.
Hij opende de deur en met een flinke por duwde hij Fernand Detremmerie op straat, wat een hele prestatie was als je weet dat Fernand behoorlijk zwaarlijvig is.
"Sukkelaar!" briesde Fernand. "Hier gaat ge spijt van krijgen.
Hier gaat ge heel veel spijt van krijgen!
Ik laat u en uw hoerejong eruit ranselen en heel den inboedel in stukken slaan.
En ge moet niet denken dat ge nog ergens een deftig pand gaat kunnen huren, want ik zal uw boekske eens opendoen bij alle andere huisbazen in 't stad, en ik ken er veel zulle!
Gij gaat daar dik spijt van krijgen dat ge zo'n toon hebt aangeslagen tegen mij, onnozelaar!"
Dan liep hij naar beneden, stapte in zijn auto en scheurde weg.
Rob zette zich op zijn stoel en begon bitter te wenen...

Intussen op school.
De bel ging.
De leerlingen gingen naar de klas en namen plaats.
De leraar was er nog niet.
Brenda haalde haar map uit en nam reeds de cursus door.
"Ey MargiBrenda," riep Kaylee.
Brenda reageerde niet.
"Is dat waar dat gij een lief hebt?
Even lelijk, vies en marginaal als gij."
Brenda draaide zich om.
"Ja, en dan?
Zijt ge jaloers misschien?
Omdat gij 'het' nog niet gehad hebt."
Kaylee begon te lachen.
"Onnozel trees, ik ben niet gelijk gij ze.
Da 'k met den eerste den beste loser in 't nest duik om es aan mijn trekken te kunnen komen.
Ne gast die mij wil moet mij verdienen.
Er er zijn er veel die mij willen.
Gij gaat nooit zoveel keus hebben als dat ik heb ja, dat ge 't maar goe weet marginaal stinkwijf."
De anderen begonnen.
"Hebt ge hem al gepijpt?"
"Heeft hem in uw kont gezeten?"
"Ik zou het eens willen zien, twee van die lelijke marginalen die op elkaar kruipen.
Da zou nog iets zijn voor een pornofilmke... Dirty marginals fucking each other!"
Brenda voelde de woede in zich opborrelen.
Maar behield haar waardigheid.

Maar dan ineens.
Kaylee stond recht.
Liep naar Brenda.
Gaf haar een harde duw.
Brenda viel omver.
"Ey zottin!" riep ze.
"Wat krijg jij nu ineens?"
"Gij hé," schreeuwde Kaylee.
"Gij zijt een schande voor onze school!
Gij zijt marginaal, gij zijt vies, gij zijt onhygiënisch, en ge zijt een mottige ranzige slet die met den eerste den beste naar bed gaat!"
Ze stampte Brenda keihard in het gezicht.
"Ik stamp u godverdomme dood kansloos wijf... HOER!!!!"
Brenda weerde de regen stampen van Kaylee af.
De anderen moedigden Kaylee aan.
"Go Kaylee, geef die bitch maar een goei pak ransel!!"
Ineens... Greep Brenda Kaylee's been.
Trok.
Kaylee viel, Brenda kwam overeind.
Gaf haar een stamp in haar buik.
"Hoe voelt dat? He, smerige teef dat ge zijt. Vertel het es?"
Ze gaf nog een paar geduchte stampen.
"En dat? En dat? En dat? En dat?"
Shana stond recht, liep naar Brenda toe.
"Godverdomme gijse gestoord wijf!" Riep Shana.
Brenda nam haar stoel vast, hield die dreigend in de lucht.
"Gij hé!!" riep ze naar Shana.
"Gij zijt de aanstookster van al die pesterijen.
Godverdomme IK HAAT U!!!!"
Toen gebeurde het.
Brenda gooide de stoel recht in Shana haar gezicht.
Shana viel plat achterover, haar hoofd miste op een haar na de bank achter haar.
Er klonken kreten van verontwaardiging.
Enkele meisjes begonnen te gillen.

Ineens sloeg Brenda in paniek.
"Mijn God, wat heb ik gedaan?" zei ze.
Ze liep weg.
Ze kruiste de leraar die op weg was naar zijn klas.
"Wel jongedame waar denk jij naartoe te gaan?"
Ze hoorde hem niet.
Liep de schoolpoort uit.
De stad in.
Ze arriveerde bij het pand waar Sam en zijn Bompa woonden.
Ze liep de bruine kroeg binnen.
"Is Sam er?" Vroeg Brenda.
"Die zit boven, ga maar." klonk het.
Ze liep naar boven, bonsde op de deur.
Sam deed open.
"Brenda, wat doe jij hier? Moet je niet op school zijn?"
Brenda vloog in zijn armen en barstte in diepe snikken uit.
"Ik heb iets verschrikkelijks gedaan Sam," snikte ze.
"Wat dan?" Vroeg Sam.
Brenda vertelde met horten en stoten wat er gebeurd was op school.
"Ik ben bang," zei ze.
"Shana lag daar roerloos.
Ben weggelopen
Misschien... Misschien is ze dood!
Dan vlieg naar de jeugdgevangenis.
Zien we elkaar nooit meer terug.
Oh Sam.
Net nu het geluk ons toelachte.
Zowel mij als jou!"
Sam suste haar.
"Hey rustig meisje.
Zo snel krijg je een mens nu ook weer niet dood hoor.
Misschien heeft ze slechts een hersenschudding.
En dan kom je er met een vermaning vanaf.
Tenminste...
Als ge u NU aangeeft bij de politie.
Dat zullen ze zien als een spijtbetuiging.
Dat je het niet met opzet deed."

Bompa kwam thuis.
Trof hen beide aan
Brenda huilend in de armen van zijn kleinzoon Sam.
"Ewel mannekes wat ies ier goande?" Vroeg hij.
Sam deed het hele verhaal.
Bompa sloeg zijn arm om Brenda's schouder en sprak.
"Brenda maske.
Ik ben alles behalve ne goeie maat van de flikken.
Nooit geweest.
Een bende absjaars in uniform, zo noemde ik ze altijd.
Ja zelfs in hun gezicht.
Maar ook ik zeg.
Ge moet u aangeven.
En ge moet vertellen wat de aanleiding was van uw woede uitbarsting.
De pesterijen die ge moest ondergaan.
Ge moet ze niet sparen.
Ze gaan u wel verstaan.
De meeste flikken zijn ook mor mensen zulle.
Mensen gelijk wij.
Mor ietske naïever.
Ze denken dat het systeem menselijk is.
Dat ies nie.
Maar...
Veel flikken en ook rechters zijn dat wel.
Nu meer dan ooit.
Meer dan in mijnen tijd.
Ze gon wel nor aa luisteren."
Brenda slikte.
"OK... Ik ga me aangeven.
Maar."
Ze keek Sam recht in de ogen.
"Ik wil eerst nog efkes afscheid nemen.
Van U Sam.
Heel intens afscheid nemen.
Want ik zie de toekomst... Onze toekomst.
Nu wel heel onzeker."
Brenda was bang dat ze geplaatst zou worden.
In een instelling of zo.
Dat ze de hele thuissituatie zouden uitpluizen.
En dat ze van haar lieve Sam zou gescheiden worden.
Daarvoor was ze nog het meeste bang.
"Sam, maatje, schatteke.
Ik ben bang dat als ze mij in een gesloten instelling zouden plaatsen.
Dat we dan voorgoed gescheiden zouden zijn.
Dat doet zo'n zeer Sam, die gedachte.
Dat doet zoveel zeer.
Sam.
Maatje."
Verscheurd door verdriet drukte ze Sam heel dicht tegen zich aan.
Ze kuste hem, hij proefde het zout van haar tranen.
"Doe uw kleren uit en leg u op uw buik Brenda." fluisterde hij in haar oor.
"Ik ga efkes iets halen."
Hij ging naar de woonkamer.
"Zeg Bompa, hebt ge nog van die speciale massage olie?"
Bompa nam een trek van zijn waterpijp.
"Gij gaat haar eens goed soigneren, ik zie het al."
"Brenda is helemaal overstuur, ze zal deugd hebben van een massage met deze olie."
Bompa gaf Sam een flesje.
"Zijt er voorzichtig mee, want da's heel duur spul en moeilijk te vinden."
Hij gaf zijn kleinzoon een schouderklopje.
"Ben fier op u jongen.
Dat  ge u het lot van da meiske zo aantrekt.
Dat is wat ik geiren zien bij ne mens.
Mededogen.
En dat hebt ge.
en daaruit is iets heel schoons ontstaan tussen U en Brenda.
Dat meiske bloeit echt open.
Laat haar niet in de steek.
Als ze naar een instelling of zo moet.
Zoek haar op.
Toon... Dat ge d'er zijt voor haar."
"Dat zal ik zeker doen Bompa", zei Sam.

Daarna ging hij terug naar zijn kamer.
Wreef zijn handen in met de zoet geurende massage olie.
Massage olie op basis van allerlei kruiden.
Waaronder cannabis!
Wat maakt dat deze olie in ons land niet mag verkocht worden.
Maar een goede vriend van Bompa gaat die halen in Australië waar een neef van hem woont die deze olie zelf maakt.
Daarna begon Sam Brenda zacht te masseren.
Het meisje beleefde een heel intense ervaring.
Ze slaakte een diepe maar ontspannen zucht.
"Da's zalig Sam," zei ze. "Dat is zo verdomd zalig.
Ga door schatteke.
Toe ga door.
Ge hebt gouden handjes,"
Brenda was helemaal ontspannen.
Raakte lichtjes in extase.
Dan draaide zich om.
"Ik wil wel wat meer voelen dan alleen uw handen Sammeke," zei ze licht smekend.
Sam kleedde zich uit.
Brenda hielp hem daarbij door zijn broek te laten zakken.
"Niet zo ongeduldig Brenneke," zei hij lachend.
Terwijl hij een condoom omdeed.
Brenda spreidde haar benen.
Haar buik ging ietwat onregelmatig op en neer.
Ze sloeg haar hoofdje achterover, terwijl Sam in haar binnendrong.
Het was een intens liefdesmoment.
Wat ze niet wisten.
Het was hun allerlaatste liefdesmoment...