De natuur in beeld: in het land van feeën en kabouters. Deel 2 de prachtige wandelingen.

Dag lieve mensen.
Zaterdagmorgen, de eerste ochtend in ons vakantiehuisje: rise and shine!
De eerste zonnestralen schijnen door het zolderraam van onze slaapkamer, ik kijk op mijn gsm, het is vijf na zes in de ochtend. Ik sta recht, neem mijn gsm en kijk door het raam. de zon komt op.
Dit moet ik gewoon op beeld vastleggen. Een mooie ochtend ergens in de prachtige Ardennen. 
Geen brood in huis dus rijden we eerst naar Houffalize om er een bakker en beenhouwer te vinden voor wat brood en toespijs. Er was daar markt die ochtend en dat is toch echt wel de gelegenheid om wat lokale specialiteiten te leren kennen. Ik ben van het principe: 'when in Rome, do as the Romans do'. 

En wat leent er zich daar beter toe dan een markt? Daar komen de plaatselijke inwoners samen om inkopen te doen, elkaar te ontmoeten, nieuwtjes uit te wisselen. Heerlijk toch.
En natuurlijk nemen we de tijd om ergens een koffie te drinken op een terrasje en er het dagelijkse leven te overschouwen. Het is zaterdagvoormiddag en het begint er al aardig druk te worden. Ik zie veel auto's, moto's, wielrenners. Ik hoor veel Nederlands praten en ik weet dat er ook hier veel Vlamingen en Nederlanders op verkenning zijn. 

De eerste dag hebben we weinig gedaan wegens veel te warm, vooral dan voor de hondjes. Maar wat dan nog? Het is vakantie en we zijn hier een hele week, dus waarom er niet van profiteren en een dagje dolce far niente inlassen. Het leven is al genoeg jachten en jagen. Chill... Relax.
Ligstoeltje uit de schuur halen, erin gaan liggen en naar de traag overdrijvende wolkjes kijken. Tussendoor een balletje gooien voor Cecieleke. Celientje even op schoot nemen en door haar pelsje kroelen. Een 'Chouffke' uit de frigo halen en in een glas schenken. En daarna iets lekkers maken van het geen we op de markt vonden.

De dag erna waren we heel wat actiever. Eerst gingen we naar Bomal, daar houden ze elke zondag een rommelmarkt. De moeite waard om eens te bezoeken.
Daarna even op krachten komen met een stevige lunch om dan onze wandelschoenen aan te trekken. 
Het werd tijd voor de eerste wandeling. Want daarvoor waren we tenslotte naar de Ardennen gekomen.
Om heerlijk te wandelen in het groene paradijs daar in het zuiden van ons kleine landje.

Wandeling 1: Promenade de la vallée de fées'. 
Het bos is altijd al een bron van inspiratie geweest voor sprookjes, sagen en legenden met allerlei vreemde wezens in de hoofdrol. Zoals trollen, elfen, kabouters en feeën. Nergens anders voel je de aanwezigheid van deze wezens dan diep in een bos ver van alle menselijke aanwezigheid. Tenminste als je erin gelooft natuurlijk. Maar zelfs als je er niet in gelooft dan heb je diep in zo'n bos het gevoel dat je hier niet alleen bent en begrijp je waarom mensen in vroegere tijden zich liever niet in een bos waagden. 
De wandeling van zo'n acht kilometer voerde ons door een vallei langs een klein snelstromend beekje.
Je hoorde er alleen het klateren van het water en het gekwetter van de vogels. Hier ben je echt midden in de natuur en voel je een zekere verbondenheid met de elementen. Die dag was dat vooral het element water, want het regende het grootste deel van de tijd. 

De vijvers achter de brouwerij.
Waarvoor die netten dienen, daar heb ik het raden naar.

Prachtige varens.

Vingerhoedkruid (niet zeker)

Kletsnatte pelsjes, en dat was nog maar het begin.

De wandelroute was heel mooi en de landschappen adembenemend. Maar het laatste stuk was erg verraderlijk, met op het einde een steile afdaling over glibberige rotsen waarbij we ons moesten vastklampen aan de boomstammen en een stuk langs een kleine snelstromende waterloop waar de weg ofwel onderbroken was door boomstammen, half onder water zat of je om hoge rotsblokken moest klimmen en klauteren. Bij momenten gewoon erg gevaarlijk zeker bij nat regenweer.

Mensen goede raad!
Voorzie jezelf op goed en stevig schoeisel, waterdichte kledij en een goed opgeladen GSM. En laat anderen weten waar je bent. Een ongeluk is zo gebeurd en in zo'n geval kan je heel lang ergens liggen eer je gevonden wordt. Dat is gelukkig allemaal niet gebeurd, maar op sommige momenten had zelfs ik schrik voor wat er allemaal had kunnen gebeuren.
Het heeft me doen nadenken en beseffen dat je een wandeling in de Ardense bossen of andere weinig toegankelijke plekken niet genoeg kan voorbereiden.
We waren maar al te blij dat we de brouwerij en daarmee de bewoonde wereld in ons zichtveld kregen, en een heerlijke La Chouffe kan enorm smaken na zo'n avontuur. Echt wel.

De "La Fourrire".
Na twee dagen recupereren waar we kozen voor onder andere een bezoekje aan La Roche en Bastogne - waar ik in het volgende artikel op terugkom - begon het opnieuw te kriebelen en zakten we terug af naar de brouwerij waar de wegwijzers staan om weer eens een wandelroute uit te kiezen. Maar dan liefst één die wat minder gevaarlijk was dan de eerste.
Het eerste stuk liep weer langs het ene snelstromende riviertje dat Le Martin Moulin heet. 
Maar daarna ging het steil omhoog en kregen we zelfs enkele zeer mooie panorama's te zien.
Geniet maar even mee.

Paddestoelen.

Waar twee stroompjes samenkomen.

Prachtige vergezichten.

Kleine padvindertjes.

Het eindpunt komt in zicht.

In het volgende artikel toon ik jullie de foto's van de uitstappen die we maakte om dan daarna met een laatste wandeling af te sluiten.
Liefs. Miguel.