De charme van een zondag.

 

Zondag.
En dan nog Pinkstezondag.
En ik ga eerlijk zijn, ik heb nog maar weinig uitgevoerd vandaag.
Mijn geliefde ging deze voormiddag achter brood en pistolets en ging daarna wandelen met onze lieve keesjes. Ik douchte mij op het gemak, at wat boterhammen en nam mijn ochtendmedicatie om me dan voor de TV te nestelen en De Zevende Dag op te zetten.
Daarna middagmaal, simpel wat boterhammen met charcuterie en kaas en dan was het tijd voor het nieuws. Daarna toe ik zag da mijn schatje sliep heb ik de TV uitgezet om ook even de ogen te sluiten.
Nu is het half vier gepasseerd en ik zit nu in de zetel met mijn laptop op schoot en ik dacht aan het feit dat het toch alweer een poosje geleden is dat ik nog wat op mijn blog schreef.
Nou laat ik het eens over ‘De charme van een zondag hebben’.

Zondag.
Die dag waarop toch zeker de helft van de mensen niet hoeven te werken. De dag waarop alle supermarkten, banken en openbare diensten gesloten zijn en waarop er in het ziekenhuis geen consultaties worden gehouden. Ook niet voor de patiënten.
Op zondag moet je geen dokter aan je bed verwachten die komt vragen hoe het met je gaat, of het zou diegene zijn die op dat moment permanentie heeft.
Maar ik heb er lang genoeg gelegen om te kunnen zeggen: zondagen in het ziekenhuis zijn saai. Gelukkig hebben veel mensen tijd om op bezoek te komen, dus meestal zag ik dan toch wel iemand. Maar dat was niet altijd mijn geliefde Christiane omdat ze één weekend op de twee moet werken.
Maar er zijn geen dokters, geen kine of logopedie. Ze komen je niet halen voor de radiologie of andere onderzoeken. Tenzij het echt nodig is. En dan nog, is het in de lange gangen van zo’n ziekenhuis saaie mies, terwijl het op andere dagen altijd wel een drukte van belang is.

Hier aan de kust merk je daar weinig van, maar afgelopen jaar bracht ik door de ziekte van Christiane haar vader meerde dagen tot zelfs weken in Zandvliet door. Een dorpje in de schaduw van de Antwerpse haven.
Daar zie je dus een hele zondag lang geen kat op straat. Enkel ’s ochtends als de plaatselijke Delhaize supermarkt open is zie je mensen die nog rap iets nodig hebben af en aan lopen. Maar ééns het over de middag is sterft het hele dorp uit.
En dat is in die hele streek zo. Wat een cultuurshock voor iemand die van de kust komt waar op een mooie zonnige zondag de auto’s in mijn straat bumper aan bumper rijden enkel en alleen om eens aan zee te zijn.
Maar in de winterperiode is het ook hier in Nieuwpoort behoorlijk rustig op een zondag. Alleen in de cafés en tearooms zit er dan wat volk, mensen die behoefte hebben aan gezelschap of die op restaurant gaan omdat ze toevallig iets te vieren hebben. Maar voor de rest is het heel rustig.
Maar aan zee is het op weekdagen in de winter nog rustiger. Dan kan je er in je bloot gat op straat lopen zoals ze hier aan zee zouden zeggen.

Een zondagse wandeling in een bos.
Heerlijk toch.

Maar nog een keer, zo’n dag heeft echt wel zijn charme.
Geen gehaast, geen gedoe. Even op adem komen.
Soms ga je eens op bezoek bij je ouders of familie, en op zo’n momenten komt er al eens taart op tafel en is de koffie vers. Soms maak je al eens een wandeling in de natuur. Maar bovenal kom je even op adem op zo’n dag.
Daarom vind ik dat de zondagsrust beschermt en in ere moet worden gehouden.
Om de zoveel keer hoor je organisaties als Unizo of VOKA pleiten om op zondag winkels of zelfs supermarkten open te houden, met als argument dat dat in onze buurlanden al jaren het geval is. Niet altijd waar, in de Nederlandse Bible Belt is alles potdicht op zondag zelfs cafés en restaurants. Dat stelde ik vorig jaar vast toen ik eens op een zondagmiddag in het stadje Goes belandde. In tegenstelling tot Vlissingen of het alom gekende Zoutelande is het daar zo dood als een pier. Om iets te vinden dat open was moest je al enige kilometers verder rijden tot in Yerseke, gekend voor zijn mosselen. Ja die mosselschuren zijn wel open op zondag om er de vele toeristen – waaronder heel wat Belgen – te ontvangen.
Maar toch, ik vind dat winkelpersoneel en anderen die nu op zondag thuis zijn moeten kunnen blijven genieten van hun vrije zondag. Vaak de enige dag waarop ze tijd kunnen maken voor hun gezin en hun partner.
En trouwens, moe dat eigenlijk allemaal? Op zondag zo nodig op restaurant gaan? Of als een kuddedier richting kust rijden om daar dan in een overvolle tearoom veel te lang op uw portie mosselen te wachten omdat ze daar onderbemand zijn?
Allez ja, mensen doen met hun vrije tijd wat ze willen. Maar ik vind het vaak een beetje sneu dat mensen die de hele week te lijden hebben onder stress, drukte en deadlines nog eens op een zondag in de file gaan staan en uren zoeken naar een parkeerplaats en vaak even of nog meer gestresseerd thuiskomen dan op een doodgewone werkdag.

Mensen.
Maak eens van je zondag een echte rustdag.
Slaap uit, vrij met je partner, maak eens een uitgebreid ontbijt, lig eens lekker languit op de bank, doe eens radio en TV uit en geniet van de stilte. Zit in je tuin en luister naar het gefluit van de vogeltjes. Of trek je wandelschoenen aan en maak eens een wandeling in je eigen stad of gemeente. Ga weg van de platgereden paden en wie weet ontdek je plekjes waarvan je niet wist dat ze bestaan, of waar je al jaren niet meer gekomen bent.
Veel mensen gaan op reis naar verre landen of stappen in hun auto om op hun vrije dag eens erop uit te zijn. Maar vaak kennen ze hun eigen streek niet eens.
Dat is toch zonde.
Net tijdens de corona toen je nog niet overal kon of mocht komen en de horeca nog niet open was, hebben we in onze eigen streek plekjes leren kennen van prachtig natuurschoon. Zelfs in West-Vlaanderen, de bos armste provincie van ons land heb je prachtige bossen waar je uren in kan rondwandelen, vooral dan in de streek rond Brugge.
Ook rond Ieper heb je heel prachtige bossen. En er zijn de West-Vlaamse heuvels.
En wie denkt dat je aan de kust alleen maar hoogbouw zal vinden raad ik aan om eens de Westhoek wandelroute te doen langs het strand tot aan de Franse grens (De Schreve) en dan de duinen in. Of naar Oostduinkerke met het prachtige natuurreservaat De Doornpanne en de duinen rond Groenendijk. Of De Haan met de mooie Duinbossen en de Belle Epoquewijk.
Laat een regenachtige zondag eens een excuus zijn om eens een gezelschapsspelletje te spelen of een puzzel te maken. Of om gewoon eens een goed boek te lezen.
Er wordt veel te weinig gelezen, ook door mezelf. Hier moet ik eerlijk in zijn.
Al die schermen en sociale media nemen veel te veel tijd in beslag die we zouden kunnen gebruiken om eens een boek ter hand te nemen.
En eigenlijk is dat toch zonde.