De liefde kwam met kerst (slot)

Kerstavond.
Voor velen een avond die ik het teken staat van uitgebreid eten, decadent tafelen, en dure cadeau's.
Maar niet voor Yenka, Antoinette en Kerwin.
Kerwin stond in de keuken, hij maakte een eenvoudig maar o zo lekker Surinaams gerecht klaar dat zijn moeder nog voor hem klaarmaakte.
"Het is het laatste wat mij aan haar herinnert," zei hij.
"Haar kookkunsten.
Ze leerde mij koken.
Had geen andere keuze.
Want ze moest werken, en ik moest voor mijn kleine zusje zorgen.
Haar van school halen, eten voor haar maken, wassen, in bed stoppen."
Kerwin vertelde zijn verhaal.
Een verhaal van bittere armoede.
Van uit huis zettingen, slapen in de metro of in winkelportalen.
In een instelling geplaatst worden.
Dit alles nadat ze door hun vader letterlijk op straat werden gezet.
Zomaar.
Van de ene dag op de andere.
Kerwin werd samen met zijn zusje in een instelling geplaatst.
Maar gingen ze elk apart naar een ander pleeggezin.
"Ik heb sindsdien nooit meer iets over mijn zusje gehoord." zei ze.
"Ze heette Amber.
Amber Leeflang!"
Yenka schrok op.
Hield haar handen voor haar gezicht.
"Goat het kinneke!" vroeg Antoinette bezorgd.
"NEEEEEE!!!!" Riep Yenka verschrikt.
Ze tastte in haar broek, haalde haar portemonnee boven.
Naast haar identiteitskaart en wat verfrommelde kaartjes met adressen en telefoonnummers op, zat er een foto in.
De foto die ze aan verpleegster Aisha toonde.
Ze gaf het aan Kerwin.
Hij bekeek de foto.
Zijn handen begonnen te trillen.
"Hoe kom je daaraan?" vroeg hij.
Yenka boog het hoofd, tranen liepen over haar wangen.
"Amber...
Was mijn pleegzusje.
En tot dusver de enige persoon.
Die echt om me gaf.
Die me vriendschap, liefde en warmte schonk.
De enige persoon die ik kon vertrou... "
Het werd Yenka te machtig.
Het verdriet zat erg diep.
Ze huilde, met haar handen voor haar gezicht.
"Moppie toch," zei Kerwin terwijl hij rechtstond.
Teder drukte hij haar hoofd tegen zijn borst.
"Mijn lieve lieve meissie.
Jij hebt mijn zusje gekend.
Met haar samen gewoond in een pleeggezin."
Yenka knikte bevestigend.
We hadden zo'n mooie tijd samen.
Zoveel mooie momenten beleefd.
Amber en ik.
Tot die ene dag.
Het was de laatste week van de grote vakantie.
We zouden naar de zwemvijver gaan even buiten de stad waar we woonden.
Wij twee.
Een dagje pret maken, onze badpakken mee, zonnecreme, wat boeken, een strandbal.
We reden langs een drukke baan en zouden een weggetje inrijden dat naar het domein leidde.
Amber reed voorop, stak haar hand op en wilde inslaan.
Op dat moment."
Yenka's adem stokte.
Kerwin kreeg het koud.
"Nee!" zei hij.
"Toch geen ongeluk?"

Yenka keek Kerwin aan met grote ogen
Betraande ogen.
Op dat moment kwam er een auto aangeraasd.
Met veel te hoge snelheid.
Ik riep nog naar haar.
Maar het was te laat.
Amber werd de lucht in geslingerd.
Viel met een smak op het asfalt.
Ik hoorde...
IK HOORDE HAAR SCHEDEL KRAKEN!"
Kerwin zag de verbijstering op haar gezicht.
"Elke nacht Kerwin.
Als ik slaap.
Of als ik alleen ben.
Of wanneer ook.
Hoor ik weer dat geluid.
Dat vreselijke krakende geluid.
Amber," fluisterde Yenka zacht.
"Ze is elk moment in mijn gedachten.
"Op den duur verlangde ik naar de dood.
Omdat ik dan bij haar zou zijn.
Verenigt met die ene persoon die me nam zoals ik was."
Kerwin, de harde kickbokser.
De ruige kerel met de dreadlocks en tatoeages.
Had tranen in zijn ogen.
Die hij de vrije loop liet.
"Mijn zussie.
Godverdomme!
Nooit heb ik er iets van haar vernomen.
Hoe hard ik ook zocht.
Maar nu.
Wat is de wereld toch klein.
Dit is geen toeval." zei Kevin.
"Amber heeft mij tot jou gebracht.
Toen ik je zag, dan wist ik.
'Er is wat met dat meissie.
Nu weet ik wat het is.
Wat mij zo in jou aantrok.
Wat mij zo sterk met jou verbonden raakt.
Ze zorgt voor ons Yenka.
Ze geeft om jou, en om mij."
"Geloof jij dat?" vroeg Yenka.
"Jij niet dan?" reageerde Kerwin meteen.
"Jawel," antwoordde Yenka.
Nu meer dan ooit.
Oh Kerwin, ik ben zo blij dat ik leef.
Dat ik troost en geborgenheid kan vinden in je armen."

De avond vorderde.
Op TV speelde er een kerstfilm, maar dan zette Antoinette de TV uit.
"Al dieje zever.
Al dat hypocriet gedoe.
Allez joa, 't is toch woar zeker?
Mensen klappen een hiel joar nie me mekander, leven neffest mekander in plots van met mekander. En naa goan ze samen aan tafel zitten en wa smoelen trekke nor mekoar.
Gelek maane zeun, aawe pa." Bij die woorden keek ze naar Kerwin.
"Oep Kerstavond mokt em gevulde kalkoen, en foie-gras als voorgerecht.
En den dag na 'nieufjoar' verkoopt hem m'n huis.
Zaan aauwerlijk huis hé!
On nen bouwpromoteur.
Die d'er appartementen had gezet.
Terwijl lag kik in 't gasthuis met diejen hersenbloeding die 'k op ouderjaarsavond gekregen had.
Woar da 'k een joar veur moest revalideren.
't Was om die revalidatie te betoale zeit hem.
Den dikke leugeneir!!
Om zaan gokschulde te betoale joa.
Van die pokeravonden dat hem hield in zaan café.
Dat hem ook van maa heeft afgepakt.
Café 't Arsenaal.
Da was maan café hé!!!"
Yenka schaamde zich diep.
"Het was daar." zei ze.
"Dat ik me prostitueerde om aan geld te geraken voor mijn medicijnen."
"Da weet ik kinneke!" zei Antoinette.
"Ik weet alles wat er in da café gebeurt.
ALLES!
Mor 't zal nie laank dure.
Of 't is gedoan me zaan spellekes.
Doarom hem ik de Kerwin oepgedroage om veur aa te zorge.
Om aa op te zoeke.
In plaats dat hem zich over maa bekommerde.
Ik hem maanen taad g'had.
Mor gaa moest oit de klaawe van de John.
Jaa dat dan weer wel.
En ik hem nog ne verrassing veur hem.
Mor da weet hem nog nie.
Da's veur na nieuwjoar."

Dan ging de bel.
"Wie is da naa? Op dees uur."
Antoinette nam haar looprek en schuifelde naar de deur.
Dan werd er geklopt.
"Da vremd gespois hieronder zeker?" foeterde ze.
"Of ene die ze binne geloaten hemme."
Ze opende de deur die vastgemaakt werd met een ketting.
"Wa komde gaa ier doen stuk gijze crapuul?" Vroeg Antoinette boos.
"M'n schulde betalen," klonk het van achter de deur.
"Zievert nie sukkeleir. Me wa?
Mé peeschijve zekers?"
"Lot me binnen ma." Klonk het.
"Khem veel te vertellen."
Het was dus haar zoon 'Dikke John', die het café 't Arsenaal uitbaatte.
Aarzelend opende Antoinette de deur.
John betrad de ruimte.
"Dag jongen," zei hij tegen Kerwin.
"En dag... 'Juffra'."
Hij bekeek Yenka.
"Amai gij ziet er goed uit maske." zei hij.
"Kleur op uw gezichtje."
"Ja dat ies" zei Antoinette.
Mor da's niet van 't geen da gaa eur liet doen hé veur wa centen en e sjiek." voegde ze er cynisch aan toe.
"Dat was fout, ik weet het.
Yenka had hulp nodig." zei John.
"En ik maakte daar misbruik van."
Dan zette hij zich neer, legde een map op tafel met allerlei documenten.
"Lot me terzake komen ma." Zei John.
"Khem 't café verkocht.
Ja, on nen bouwpromotor.
Dieje got hiel den blok platsmaate.
Die bouwpromotor bood me een stevige som geld. Meer dan de waarde van het café zelf.
Met dat geld kan ik, zelfs als ik mijn schuld nog afbetaald heb.
Nog heel royaal leven.
En dat gon ik naa doen.
Mijn schulden betalen."
John duwde zijn moeder een checque in de handen.
"Ma.
Dees is voor u.
En Kerwin.
Sorry.
Sorry da 'k u verloochende.
Da 'k u en uw zus nie erkende als mijn kinderen.
't Ging nie meer tussen uw moeder en mij.
En ik werkte dat uit op u.
En op Amberke.
Ik smeet ulder buiten.
Zonder aan de gevolge voor ulder te denke.
Ge moet maa nie vergeven Kerwin. Da verdiene kik toch nie."
Kerwin stond recht en sloeg zijn handen om zijn vaders hals.
"Ik vergeef je pa." zei hij.
"Maar begrijp dat ik verder wil met mijn leven.
Samen met Yenka.
Ik heb haar gevonden, op vraag van oma mij over haar ontfermd.
En met haar wil ik verder.
Voor het leven."
"Da's goed jongen." Zei John terwijl hij zijn handen op Kerwins schouders legde.
"Zorgt voor heur.
Ik denk dat gij beter voor heur zult zorgen, dan ik voor ulle."
Dan verliet John met gebogen hoofd het appartement.
En sloeg de deur achter hem dicht.

Dan doofde Antoinette de kaarsen.
Deed de lichtjes van de sober versierde stokoude kerstboom uit en gooide een deken op de grote zetel.
Dan opende ze de deur.
"Guldr moogt oep 't grote bed slapen.
Ik slaap hier wel oep de zetel."
"Nee oma, wij slapen hier wel." zei Kerwin.
"Jij moet toch niet in de zetel slapen, op je leeftijd."
"Woaroem nie?"
Ze keek Kerwin en Yenka met twinkelende ogen aan.
"Gulder zaat e joeng koppel.
Gulder hebt ruimte nodig.
De ruimte van e goe bed.
Doe maa een plezier.
En geniet van mekander.
Gulder hebt het verdient.... "
Yenka en Kerwin stonden recht.
Gaven Antoinette een stevige knuffel.
Antoinette keek Yenka recht in de ogen.
"Welkom in de familie kinneke," zei ze gevolgd door een ferme smakkerd van een zoen.
Dan nam Kerwin haar hand en leidde haar de woonkamer uit.
Opende de deur van de slaapkamer en knipte het licht aan.
Het rook er muf.
De kou kwam door de spleten van het raam en de muren waren beschimmeld.
Het bed was oud en doorleefd, de lakens grauw en het deken stonk naar ranzig zweet en zelfs naar urine.
Maar wat deerde Yenka helemaal niet.
Dit was al meer dan ze gewend was.
Na al die tijd op straat te leven.
OK, haar bed in het ziekenhuis was properder en de kamer verwarmd.
Maar een ziekenhuis is maar een ziekenhuis hé.
Hier op het appartement van Antoinette was het sober.
En dat was dan nog een understatement.
Maar de warme ontvangst van Antoinette maakte zoveel goed.
En vooral.
Kerwin stond aan haar zijde!
Yenka keek hem aan.
Sloeg haar handen rond zijn hals.
"Kerwin," zei ze.
"Ik hou van je.
Echt.
Ik hou zo zielsveel van je lieverd.
Ik schenk je mijn hart Kerwin.
Het zal altijd van jou zijn.
Altijd."
Ze kuste hem.
Ze maakte zijn broeksriem los.
Hij liet haar begaan.
"Vrij met me Kerwin.
Toe.
Ik wil je al mijn liefde geven.
Mijn lichaam hoort jou toe Kerwin.
Voor eeuwig.
Lieverd...
VOOR EEUWIG!"
Kerwin streelde haar lange blonde haren.
"Moppie," fluisterde hij teder in haar oor.
"Ik laat jou nooit in de steek meissie.
Ik blijf je trouw.
Wij horen samen."
Hij trok haar t-shirt uit.
"Morgen gaan we naar de stad moppie.
Warme kleren kopen.
Want met dat vod van een jas en dit t-shirtje ga je echt de winter niet doorkomen hoor."
Hij trok haar t-shirt naar boven.
Streelde haar borsten.
"Ze gaan wat hangen hé," zei Yenka.
"Heb mijn bh weggegooid, ging niet meer dicht."
"Morgen koop ik er voor jou.
En nog veel meer.
Niets is teveel voor jou lieve Yenka," zei Kerwin.
Hij trok zijn trui uit en ging bovenop haar liggen.
Kuste haar.
Zoende haar hals, beet speels in haar oorlelletje.
Terwijl hij haar broek naar beneden trok.
Yenka begon zwaarder te ademen toen ze zijn hand voelde tussen haar benen.
Zijn vinger vond haar clitje dat hard en gezwollen was.
"Oooooh niet stoppen nu lieverd," kreunde Yenka.
"Ga zo door.
Oooh jaaa!
Ga zo door Kerwin.
Zacht woelde ze door zijn dreadlocks.
Terwijl hij gretig en met volle goesting haar volle ronde tepels likte.
"Oooh fuck dees is zo zalig," kreunde Yenka zacht.
"Dees is genieten.
Dees is gewoon genieten.
Gewoon keihard genieten!"
Op een stille kerstnacht ging er een wereld voor haar open.
Beleefde ze iets wat voordien onbekend was voor haar.
In plaats van seks te hebben met hitsige dronkaards, en wanhopige geile venten die haar geld gaven om hun kwakje tussen haar benen te lozen.
In plaats van haar lichaam te verkopen voor wat stuivers of voor net voldoende geld voor een consultatie bij de dokter of de aanschaf van dure maar voor haar levensnoodzakelijke medicijnen.
In plaats daarvan.
BEDREEF ZE DE LIEFDE!
Bedreef ze de liefde met die jongen die haar redde uit de klauwen van een stel junks die haar geld stalen en haar wilde verkrachten, en God weet wat ze nog van plan waren?
Bedreef ze de liefde met die jongen die haar opzocht in de kliniek, haar smeekte om toch akkoord te gaan met het uitvoeren van die ene levensnoodzakelijke operatie.
En die voorstelde om deze te betalen.
Die ene jongen die zijn carrière als kickbokser opgaf.
Voor haar.
VOOR HAAR!
Kerwin hief zijn hoofd op terwijl hij haar vingerde.
Zag hoe haar lichaam schokte.
Hoe elke vezel van haar lichaam zich opspande.
Hoe haar hoofd heen en weer ging en ze haar armen uitstrekte tot boven haar hoofd en ze met haar beide handen trok aan het kussen waarop haar hoofd rustte.
"Ooooooh!" kreunde ze.
"Oooooh Kerwin!
Niet stoppen nu!
Oooooh fuck, dees is zo zalig gast!
Niet stoppen nu Kerwin!"
Yenka raakte in extase.
Slaakte een langgerekte kreet.
Beleefde een orgasme zoals ze er nooit een meemaakte.
Voor zover het tot een orgasme komen kan als je bedpartner een geile zatlap is die vooral zo snel mogelijk wil klaarkomen.
Dit was het verschil.
Yenka beleefde haar eerste seksuele ervaring die met haar naar bed ging UIT LIEFDE!
Die haar in de eerste plaats genot wilde schenken.
Kerwin genoot ervan hoe ze opging in dat extasische moment.
Zag haar gezicht vertrekken toen ze klaarkwam, hoe haar lichaam schokte.
Daarna die gelukzalige glimlacht op haar gezicht.
Kerwin kustte haar.
Voelde hoe haar lichaam sidderde.
"Dees was zo zalig." Zei ze met een snik in haar stem.
"Nooit meegemaakt zoiets.
Echt niet."
"Lieve Yenka," zei Kerwin.
"Dit is nog maar het begin.
Oh moppie van me." zei hij terwijl hij zijn broek uittrok.
"Verdomme wat heb ik toch zoveel zin...
In jou.
Alleen nog in jou."
Dan spreidde hij haar benen.
Kwam in haar.
"Oooooooooh jaaaa kom maar!" Zei Yenka terwijl ze Kerwin een handje hielp.
Ze voelde zijn heerlijke geslacht diep in haar binnendringen.
Hij keek haar aan.
Begon haar weer te kussen.
Terwijl hij heel traag heen en weer ging.
Buiten viel de sneeuw onophoudelijk.
De daken zagen wit.
In de verte stak de 'Onze-Lieve-Vrouwetoren' boven de daken uit.
Als een eenzame wachter in de stilste nacht van het jaar.
Vanuit de kamer leek het wel of de oude toren de wacht hield.
Of hij waakte over het jonge zielsgelukkige paartje in die kleine koude en tochtige kamer.
Waar hun lichamen één werden en hun zielen samensmolten..
Kevin en Yenka zouden van die dag af niet meer van elkaar te scheiden zijn.
Dat staat nu al vast.
Dat was wat Antoinette zo graag zag gebeuren.
De zetel was ongemakkelijk en ze slaagde er amper in om haar oude knoken tot rust te laten komen.
Maar wat deerde dat?
Met plezier gaf ze haar bed af aan die twee jonge mensen die elkaar tijdens het kerstmaal zielsgelukkig in de ogen keken.
Wiens handen elkaar steeds weer zochten.
Antoinette  rechtte zich en nam nog een slok van haar kopje thee.
Dan ging ze weer liggen en staarde ze voor zich uit terwijl ze het dekentje dat ze in de zetel had gelegd over zich trok.
Ze keek uit het raam, zag de sneeuw dwarrelen.
Ze hield haar adem in, luisterde.
Antoinette hoorde Yenka kreunen.
Eerst heel zacht.
Dan steeds luider.
Ze hoorde het ritmische piepen van haar oude bed.
"Geniet er mor van kinneke," zei ze tegen zichzelf.
"Het is 't schoonste wat er tussen twee mensen kan zaan.
En sourtout!! 
't Kost niks!!!"