Even tussendoor deze kleine mededeling.
Wat ik nu heb gepubliceerd had ik gedeeltelijk gisteren al neergeschreven.
Een ander deel vandaag.
Wat de datums zullen verduidelijken..
Zondag 26 juli 2020
Het ziet er niet goed uit hé.
Dat smerig virus rukt weer op.
Extra veiligheidsraad.
Nieuwe maatregelen.
Verscherpte maatregelen.
Hier in Nieuwpoort moeten we vanaf maandag 27 juli verplicht mondmaskers dragen over het hele grondgebied.
Niet alleen in de supermarkt of bij de bakker of op andere plaatsen waar je binnen zit.
Of in drukke winkelstraten.
Maar... OVERAL!
Ik ga heel eerlijk zijn.
Ik ga nu echt heel eerlijk zijn.
Ik had het daar even moeilijk mee.
Ja, ik heb er veel moeite mee gehad om dat te kunnen plaatsen.
Want weet je lieve mensen.
Ik ben iemand die graag gaat wandelen.
De dagelijkse wandeling met mijn twee lieve hondjes is voor mij echt wel iets waar ik naar uitkijk.
Het is een moment van bezinning en overdenking, vooral dan als ik langs het smalle strookje groen naar de kinderboerderij loop.
En ik hou ervan om dan de heerlijke geuren van de natuur op te snuiven.
De bladeren op de grond in de herfst. De heerlijke geur die je ruikt als het pas geregend heeft.
De vrieslucht opsnuiven op een koude wintermorgen.
Het idee van dat niet of maar half te kunnen ruiken omdat je overal met zo'n lap textiel op je snuit moet rondlopen.. Dat heeft echt iets in mij getriggerd.
Ik heb gehuild en gevloekt.
Ik was boos.
Niet op de virologen en wetenschappers die dit soort dingen aanbevelen. Niet op het stadsbestuur van Nieuwpoort dat deze beslissing nam met het oog op de volksgezondheid.
Maar eigenlijk op de hele wereld.
En vooral op de mensen die maar bleven en nog steeds blijven doen alsof er niets aan de hand is.
Dat 'het leven is een groot feest' volk.
Op diegenen die vinden dat de economie boven alles gaat en die ons bang maken voor massaal jobverlies en een mogelijke economische recessie.
En die vinden dat sectoren als de reissector moeten blijven draaien, wetende dat op reis gaan het risico op het verspreiden van het virus vergroot.
Eens een jaartje NIET op vakantie gaan.
Eens thuis blijven.
Eens geen festivals of grote feesten met veel mensen.
Is dat nu zo'n ramp?
Komaan!
Zijn we zo ver afgezonken dat we in onze vrije tijd constant moeten geëntertaind worden?
Overal mondmaskers moeten dragen, zelfs op rustige plekken.
Een nieuwe lockdown die om de hoek ligt te lonken.
En dat allemaal omdat sommige mensen het niet erg vinden om al feestend en schransend ten onder te gaan.
Maar vanmiddag ben ik dus gaan wandelen met mondmasker.
Ofschoon het nog niet verplicht is.
Gewoon om eraan te wennen.
Even had ik de neiging om het weer af te doen, omdat ik mensen zag lopen zonder dat masker.
Het voelde zo lullig aan.
Ken je dat gevoel.
Zelfde gevoel als wanneer je je aan de maximumsnelheid houdt en de ene na de andere onverlaat vlamt je voorbij met een air van 'ga is uit de weg trage slak'.
Maar toen begon het te dagen.
Hierin zit net het risico.
Als mensen verzaken aan het dragen van het mondmasker vanuit het idee van 'als anderen het niet doen, waarom zou ik het dan doen'?
Dan verandert er natuurlijk nooit niets.
Als iedereen zo gaat redeneren.
Dan heeft aanbevelen om een mondmasker te dragen echt geen zin.
En dat is gewoon zo.
En.
Een mondmasker heeft geen enkel nut als je het constant aan en uittrekt.
In die zin begrijp ik de de beslissing van de burgemeesters van Nieuwpoort, Koksijde en De Panne die samen de Politiezone Westkust omvatten veel en veel beter.
En eigenlijk is dat een heel spijtige vaststelling.
Als mensen met kennis van zaken iets aanbevelen!
Dan heeft dat een reden.
Dat is iets waarvan je toch zou mogen verwachten dat elke rationele mens daarvan uit gaat.
Maar blijkbaar zijn rationele mensen zeer dun bezaait.
Mensen blijven uitvluchten zoeken om niet te moeten doen wat ze eigenlijk zouden moeten doen.
-"Ja maar dat masker spant op mijn gezicht (of die rekkers aan mijn oren)."
-"Ik kan daar niet door ademen."
-"Mijn bril dampt aan."
Been there done that lieve mensen.
God weet dat ik al keihard heb gevloekt op die spannende, zuurstof afsnijdende en aandampende mondmaskers.
We moeten dat soort dingen niet verbloemen.
Maar eigenlijk toch maar liever dat dan ziek worden of iemand besmetten.
Die dan doodgaat.
Ik wil dat niet op mijn geweten hebben.
En zeker niet bij mijn eigen ouders.
Of andere mensen die mij nauw aan het hart liggen.
Daarom heb ik altijd een mondmasker aangedaan als ik naar de supermarkt of andere winkel moest.
En nu zeker, nu het verplicht is.
Geen uitvluchten.
Ik doe ik gewoon mijn PLICHT en zet ik dat masker op.
Het moet.
Punt.
Dat lijkt me het probleem van deze tijd.
De mensen zijn alleen nog bezig met hun ego.
Dat ze zodanig opblazen dat het een eigen leven gaat leiden.
Alles moet rond hen en rond hun eigen persoontje draaien.
Iedereen moet zien hoe 'hip', 'cool', 'slim' en 'mooi' ze wel zijn.
En overal droppen ze hun mening.
Vaak totaal ongehinderd door enige kennis van zaken.
Ge moet dezer dagen maar eens kijken op de krantenfora.
Iedereen is viroloog... Iedereen!
Ik wil maar zeggen.
Een klein beetje meer nederigheid graag.
Dat hebben we echt wel nodig
Nederigheid!
Dat is niet hetzelfde als 'slaafsheid' of 'onderdanigheid'.
Echt niet.
En moet je zeker niet verwarren met die 'valse bescheidenheid' waar wij Vlamingen toch zo goed in zijn.
Nederigheid is gewoon... Ja.
Wat is het?
Het is je geduldig je beurt afwachten bij de bakker of beenhouwer.
Geduldig: niet constant op je horloge kijkend omdat je even gehaast bent.
Het is de deur voor iemand open laten. Rechtstaan voor een dame of een oudere persoon op de tram of bus.
Het is je aan de snelheidslimiet houden of gewoon rustig achter die trage bestuurder blijven rijden in plaats van krampachtig proberen te inhalen en dan constant zitten te vloeken omdat het nu even niet veilig is.
Het is geduld hebben als de ober even geen tijd heeft om je bestelling op te nemen en dat ongeduldige knippen met je vingers (zeer onbeleefd, een ober is GEEN hond) achterwege te laten.
Het is vooral 'je in de plaats stellen van de ander'.
Dat is denken: 'ach, het is misschien net heel druk op dit moment en de ober heeft nu even geen tijd', of beseffen dat het verkeer echt geen plaats is om gehaast te zijn.
Misschien nog het meest van al dat rechten en plichten nu eenmaal samen horen net zoals vanille-ijs en chocolade in een dame-blanche. Hmmmm dame blanche!
Dat soort dingen.
Daar zijn we echt heel hard aan toe.
En misschien is dit stuk nog het meest van al een noot voor mezelf.
Dan heeft dat een reden.
Dat is iets waarvan je toch zou mogen verwachten dat elke rationele mens daarvan uit gaat.
Maar blijkbaar zijn rationele mensen zeer dun bezaait.
Mensen blijven uitvluchten zoeken om niet te moeten doen wat ze eigenlijk zouden moeten doen.
-"Ja maar dat masker spant op mijn gezicht (of die rekkers aan mijn oren)."
-"Ik kan daar niet door ademen."
-"Mijn bril dampt aan."
Been there done that lieve mensen.
God weet dat ik al keihard heb gevloekt op die spannende, zuurstof afsnijdende en aandampende mondmaskers.
We moeten dat soort dingen niet verbloemen.
Maar eigenlijk toch maar liever dat dan ziek worden of iemand besmetten.
Die dan doodgaat.
Ik wil dat niet op mijn geweten hebben.
En zeker niet bij mijn eigen ouders.
Of andere mensen die mij nauw aan het hart liggen.
Daarom heb ik altijd een mondmasker aangedaan als ik naar de supermarkt of andere winkel moest.
En nu zeker, nu het verplicht is.
Geen uitvluchten.
Ik doe ik gewoon mijn PLICHT en zet ik dat masker op.
Het moet.
Punt.
Ik wou dat meer mensen zou zouden denken.
In plaats van zich te verschuilen achter allerlei excuses.
Of oh gruwel, afkomen met links naar pagina's of website's waar ze met de dolste 'samenzweringstheorieën afkomen.
Waarin men zonder blikken of blozen stelt dat mondmaskers en social distancing deel zouden uitmaken van een groot en duivels plan dat tot doel heeft om ons te onderwerpen, onze wil te breken en tot slaven te maken.
Met een verplicht vaccin waarin nanochips zitten waarmee zelfs onze gedachten te traceren zijn als klapstuk.
Wat onzin is.
Gevaarlijke onzin zelfs!
Ik ga er dan ook niet veel woorden aan verspillen aan dat idiote gedoe;
Maar mijn punt is.
Ik wou dat mensen wat meer plichtbewustzijn hadden.
Dat meer mensen zouden beseffen dat het leven niet draait om hen of om hun opgeblazen ego.
Nee.
Dat is niet.
Het leven draait niet 'om jou'.
Het gaat niet 'over jou'
Het gaat over DE ANDER!
Als je een mondmasker draagt doe je dat om de ander te beschermen.
Om de ander niet te besmetten.
In plaats van zich te verschuilen achter allerlei excuses.
Of oh gruwel, afkomen met links naar pagina's of website's waar ze met de dolste 'samenzweringstheorieën afkomen.
Waarin men zonder blikken of blozen stelt dat mondmaskers en social distancing deel zouden uitmaken van een groot en duivels plan dat tot doel heeft om ons te onderwerpen, onze wil te breken en tot slaven te maken.
Met een verplicht vaccin waarin nanochips zitten waarmee zelfs onze gedachten te traceren zijn als klapstuk.
Wat onzin is.
Gevaarlijke onzin zelfs!
Ik ga er dan ook niet veel woorden aan verspillen aan dat idiote gedoe;
Maar mijn punt is.
Ik wou dat mensen wat meer plichtbewustzijn hadden.
Dat meer mensen zouden beseffen dat het leven niet draait om hen of om hun opgeblazen ego.
Nee.
Dat is niet.
Het leven draait niet 'om jou'.
Het gaat niet 'over jou'
Het gaat over DE ANDER!
Als je een mondmasker draagt doe je dat om de ander te beschermen.
Om de ander niet te besmetten.
Maandag 27 juli 2020
We zijn een dag verder.
Vanmorgen gaan werken tot 16 uur.
Daarna gaan wandelen met de hondjes.
Met mondmasker.
Het went.
Alsmaar meer.
Iedereen droeg er één die er één moest dragen.
Niet de fietsers of automobilisten, niet de mensen die op een stoel op een terrasje zaten.
Wel de voetgangers.
Het is raar.
Op het surrealistische af.
Mensen die hun auto voltanken, die de supermarkt uitlopen, die op de tram zitten, die met elkaar praten, die menukaarten lezen bij het restaurant of de taverne.
Ze hebben allemaal zo'n doek op hun gezicht.
Wie nu niet beseft dat het ernst is, die zal het nooit beseffen.
En het maakt duidelijk dat je een om zich heen grijpende pandemie niet stopt met aanbevelingen.
Maar alleen met verplichten en verbieden, en er streng op toezien.
Net omdat mensen doen wat ze doen.
Proberen om er onderuit te komen.
Dat is overal zo.
Daarom dat ze in Aziatische landen zo streng zijn.
In Singapore moet ge geen papiertje of sigarettenpeuk op de grond gooien, de boete die je krijgt kost je een klein maandloon.
Dan denk je wel twee keer na.
Ja, echt wel.
Als je mensen duidelijk maakt en zegt van 'tot hier en niet verder'.
En dat consequent handhaaft.
Dan weten ze het wel.
Erg maar het is zo.
Denkende aan wat ik recent gelezen heb - zowel in boeken als online - over de menselijke psyche en hoe onze hersenen werken, weet ik.. Dit is nu éénmaal hoe wij zijn.
Mensen denken dat ze een 'vrije wil' hebben.
Maar dat is niet.
Alles wat we doen, wat we denken en wat we beslissen is gedetermineerd.
Wat eigenlijk gewoon wil zeggen dat veel van onze beslissingen die we nemen beïnvloed worden door ons karakter, en dan vooral de karaktereigenschappen die we van onze (voor)ouders meekregen en van prikkels die we van buitenaf kregen. En ook door interactie met andere mensen, en dit van jongsaf aan.
Wil dat zeggen dat mensen niet kunnen veranderen, of zich aanpassen?
Nee, integendeel.
Tuurlijk veranderen we.
Tuurlijk passen we ons aan.
Toen Charles Darwin sprak van 'The Survival Of The Fittest' dan bedoelde hij in tegenstelling tot wat veel mensen denken niet 'het overleven van de sterkste', maar dat wie het best in staat is om zich aan veranderende omstandigheden aan te passen meer overlevingskansen heeft.
Wat wil ik hiermee nu zeggen?
Vastroesten in je eigen gewoonten, of vasthouden aan zaken uit het verleden 'omdat het nu éénmaal zo hoort'. Dat helpt ons geen stap verder.
Leren omgaan met veranderingen des te meer.
Het is nu negen jaar geleden dat roken verboden werd op café.
Ja. Mensen hebben gevloekt.
Riepen en brulden: 'waar moeit de overheid zich mee'?
Antwoord: met onze volksgezondheid natuurlijk!
Sigarettenrook is ongezond en wat ongezond is moet je niet binnenshuis staan uitblazen.
Je dwingt anderen niet om je ongezonde sigarettendampen in te ademen omdat jij niet zonder je regelmatige shotje nicotine kan.
Nogmaals: het leven draait niet om jou. Het gaat om de ander!
En in een complexe samenleving als de onze is er weinig keuze om op dat vlak geen compromissen te maken en dit met strenge wetten af te dwingen.
Ja er waren nog café's waar cafébazen een oogje dichtknepen als klanten een sigaretje rookten.
Of die de deuren sloten - dan was dit zogezegd een privéfeest - waarna klanten alsnog hun 'safke' konden opsteken.
Ik heb zo'n tafereel verwerkt in de eerste episode van één van mijn (vind ik toch, weet niet wat u ervan vindt) mooiste verhalen. Namelijk: Toen... Die ene zomer.
Maar die tijd is voorbij.
En de tijd waarin mijn verhaal zich afspeelde - de jaren negentig - ook.
God wat is de wereld in ongeveer 25 jaar geleden toch hard veranderd.
En wat kunnen we anders doen dan ons aanpassen aan die veranderingen.
De realiteit onder ogen zien, hoe onprettig die ook is.
De realiteit is dat we onder het mom van 'individuele vrijheid' veel te laks zijn omgegaan met zaken als plichtsbesef, burgerzin en discipline.
Dat zie je niet alleen met de kwestie over het al dan niet dragen van mondmaskers.
Maar ook in heel veel andere zaken.
Kijk eens rond je.
Overal zie je afval rondslingeren.
Overal.
Zelfs mondmaskers laat men achteloos rondslingeren, zonder even te denken aan het feit dat er mensen zijn die dit moeten opruimen en die hiermee het risico lopen om corona op te lopen.
Wanneer men mensen tot de orde roept worden ze agressief.
Wat stewards en stadswachten niet allemaal te horen krijgen omdat ze mensen terechtwijzen.
Zelfs fysieke agressie wordt niet geschuwd.
Een veiligheidsagent werd zwaargewond na duw van agressieve man op de parking van de Carrefour in Koksijde.
Een onverlaat scheldt stadswachten en een politieagent uit in Roeselare, en kreeg de klappen die hij verdiende.
Ja, ik weet dat het deontologisch fout is als een politieagent agressief reageert. Maar hey, ik heb het filmpje gezien en ik vond die 'skater' echt wel een agressieve druiloor hoor.
Wat een pedant huftertje is me dat zeg.
Eén en al EGO!
We zijn een dag verder.
Vanmorgen gaan werken tot 16 uur.
Daarna gaan wandelen met de hondjes.
Met mondmasker.
Het went.
Alsmaar meer.
Iedereen droeg er één die er één moest dragen.
Niet de fietsers of automobilisten, niet de mensen die op een stoel op een terrasje zaten.
Wel de voetgangers.
Het is raar.
Op het surrealistische af.
Mensen die hun auto voltanken, die de supermarkt uitlopen, die op de tram zitten, die met elkaar praten, die menukaarten lezen bij het restaurant of de taverne.
Ze hebben allemaal zo'n doek op hun gezicht.
Wie nu niet beseft dat het ernst is, die zal het nooit beseffen.
En het maakt duidelijk dat je een om zich heen grijpende pandemie niet stopt met aanbevelingen.
Maar alleen met verplichten en verbieden, en er streng op toezien.
Net omdat mensen doen wat ze doen.
Proberen om er onderuit te komen.
Dat is overal zo.
Daarom dat ze in Aziatische landen zo streng zijn.
In Singapore moet ge geen papiertje of sigarettenpeuk op de grond gooien, de boete die je krijgt kost je een klein maandloon.
Dan denk je wel twee keer na.
Ja, echt wel.
Als je mensen duidelijk maakt en zegt van 'tot hier en niet verder'.
En dat consequent handhaaft.
Dan weten ze het wel.
Erg maar het is zo.
Denkende aan wat ik recent gelezen heb - zowel in boeken als online - over de menselijke psyche en hoe onze hersenen werken, weet ik.. Dit is nu éénmaal hoe wij zijn.
Mensen denken dat ze een 'vrije wil' hebben.
Maar dat is niet.
Alles wat we doen, wat we denken en wat we beslissen is gedetermineerd.
Wat eigenlijk gewoon wil zeggen dat veel van onze beslissingen die we nemen beïnvloed worden door ons karakter, en dan vooral de karaktereigenschappen die we van onze (voor)ouders meekregen en van prikkels die we van buitenaf kregen. En ook door interactie met andere mensen, en dit van jongsaf aan.
Wil dat zeggen dat mensen niet kunnen veranderen, of zich aanpassen?
Nee, integendeel.
Tuurlijk veranderen we.
Tuurlijk passen we ons aan.
Toen Charles Darwin sprak van 'The Survival Of The Fittest' dan bedoelde hij in tegenstelling tot wat veel mensen denken niet 'het overleven van de sterkste', maar dat wie het best in staat is om zich aan veranderende omstandigheden aan te passen meer overlevingskansen heeft.
Wat wil ik hiermee nu zeggen?
Vastroesten in je eigen gewoonten, of vasthouden aan zaken uit het verleden 'omdat het nu éénmaal zo hoort'. Dat helpt ons geen stap verder.
Leren omgaan met veranderingen des te meer.
Het is nu negen jaar geleden dat roken verboden werd op café.
Ja. Mensen hebben gevloekt.
Riepen en brulden: 'waar moeit de overheid zich mee'?
Antwoord: met onze volksgezondheid natuurlijk!
Sigarettenrook is ongezond en wat ongezond is moet je niet binnenshuis staan uitblazen.
Je dwingt anderen niet om je ongezonde sigarettendampen in te ademen omdat jij niet zonder je regelmatige shotje nicotine kan.
Nogmaals: het leven draait niet om jou. Het gaat om de ander!
En in een complexe samenleving als de onze is er weinig keuze om op dat vlak geen compromissen te maken en dit met strenge wetten af te dwingen.
Ja er waren nog café's waar cafébazen een oogje dichtknepen als klanten een sigaretje rookten.
Of die de deuren sloten - dan was dit zogezegd een privéfeest - waarna klanten alsnog hun 'safke' konden opsteken.
Ik heb zo'n tafereel verwerkt in de eerste episode van één van mijn (vind ik toch, weet niet wat u ervan vindt) mooiste verhalen. Namelijk: Toen... Die ene zomer.
Maar die tijd is voorbij.
En de tijd waarin mijn verhaal zich afspeelde - de jaren negentig - ook.
God wat is de wereld in ongeveer 25 jaar geleden toch hard veranderd.
En wat kunnen we anders doen dan ons aanpassen aan die veranderingen.
De realiteit onder ogen zien, hoe onprettig die ook is.
De realiteit is dat we onder het mom van 'individuele vrijheid' veel te laks zijn omgegaan met zaken als plichtsbesef, burgerzin en discipline.
Dat zie je niet alleen met de kwestie over het al dan niet dragen van mondmaskers.
Maar ook in heel veel andere zaken.
Kijk eens rond je.
Overal zie je afval rondslingeren.
Overal.
Zelfs mondmaskers laat men achteloos rondslingeren, zonder even te denken aan het feit dat er mensen zijn die dit moeten opruimen en die hiermee het risico lopen om corona op te lopen.
Wanneer men mensen tot de orde roept worden ze agressief.
Wat stewards en stadswachten niet allemaal te horen krijgen omdat ze mensen terechtwijzen.
Zelfs fysieke agressie wordt niet geschuwd.
Een veiligheidsagent werd zwaargewond na duw van agressieve man op de parking van de Carrefour in Koksijde.
Een onverlaat scheldt stadswachten en een politieagent uit in Roeselare, en kreeg de klappen die hij verdiende.
Ja, ik weet dat het deontologisch fout is als een politieagent agressief reageert. Maar hey, ik heb het filmpje gezien en ik vond die 'skater' echt wel een agressieve druiloor hoor.
Wat een pedant huftertje is me dat zeg.
Eén en al EGO!
Dat lijkt me het probleem van deze tijd.
De mensen zijn alleen nog bezig met hun ego.
Dat ze zodanig opblazen dat het een eigen leven gaat leiden.
Alles moet rond hen en rond hun eigen persoontje draaien.
Iedereen moet zien hoe 'hip', 'cool', 'slim' en 'mooi' ze wel zijn.
En overal droppen ze hun mening.
Vaak totaal ongehinderd door enige kennis van zaken.
Ge moet dezer dagen maar eens kijken op de krantenfora.
Iedereen is viroloog... Iedereen!
Ik wil maar zeggen.
Een klein beetje meer nederigheid graag.
Dat hebben we echt wel nodig
Nederigheid!
Dat is niet hetzelfde als 'slaafsheid' of 'onderdanigheid'.
Echt niet.
En moet je zeker niet verwarren met die 'valse bescheidenheid' waar wij Vlamingen toch zo goed in zijn.
Nederigheid is gewoon... Ja.
Wat is het?
Het is je geduldig je beurt afwachten bij de bakker of beenhouwer.
Geduldig: niet constant op je horloge kijkend omdat je even gehaast bent.
Het is de deur voor iemand open laten. Rechtstaan voor een dame of een oudere persoon op de tram of bus.
Het is je aan de snelheidslimiet houden of gewoon rustig achter die trage bestuurder blijven rijden in plaats van krampachtig proberen te inhalen en dan constant zitten te vloeken omdat het nu even niet veilig is.
Het is geduld hebben als de ober even geen tijd heeft om je bestelling op te nemen en dat ongeduldige knippen met je vingers (zeer onbeleefd, een ober is GEEN hond) achterwege te laten.
Het is vooral 'je in de plaats stellen van de ander'.
Dat is denken: 'ach, het is misschien net heel druk op dit moment en de ober heeft nu even geen tijd', of beseffen dat het verkeer echt geen plaats is om gehaast te zijn.
Misschien nog het meest van al dat rechten en plichten nu eenmaal samen horen net zoals vanille-ijs en chocolade in een dame-blanche. Hmmmm dame blanche!
Dat soort dingen.
Daar zijn we echt heel hard aan toe.
En misschien is dit stuk nog het meest van al een noot voor mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten