Wat is het toch warm hé lieve mensen.
Ik heb graag de zomer.
Het is met stip mijn favoriete seizoen.
Ofschoon alle seizoenen hun charme hebben.
Ik hou van lange herfstwandelingen en lach me een breuk als mijn hondjes door de gevallen bladeren racen.
Ik hou van koude winterdagen met rijm op de daken en - als dat eens wat meer zou kunnen - het kraken van verse sneeuw onder mijn voeten.
Ik fleur op als de bomen beginnen te botten en de eerste lentebloemen hun kopje laten zien.
Maar de zomer.
Zon, lopen in je ontbloot bovenlijf, zwemmen in zee of in een openluchtzwembad.
IJsjes, een fris pintje op een terras.
Zalig.
Zolang de temperatuur maar onder de dertig graden blijft tenminste.
Want eerlijk.
De temperaturen die we de afgelopen dagen hebben gehad, zijn echt wel te veel van het goede.
Ik weet dat er van die 'die-hard' zonnekloppers zijn die gek zijn van dit weer en die vinden dat we niet zo moeten zagen en dat we blij mogen zijn dat het niet regent en blablabla.
Maar ze mogen het hebben van mij echt waar.
Zeg nu zelf.
Gezond kan je dat toch niet noemen hé, die warmte.
Het maakt mensen kregelig en doet de gemoederen ophitsen.
Zeker nu je op veel plaatsen je mondmasker moet dragen.
Ik juich dat toe, want dat smerige virus is verdorie terug aan een opmars bezig hé!
Maar eerlijk.
Je zweet je te pletter in dat ding met deze temperaturen.
Eigenlijk zweet je je sowieso te pletter met dit weer.
En ben ik blij dat ik de temperaturen in mijn appartement nog draaglijk kan houden bij dit zweetweer.
En ook blij dat ik niet in een grootstad woon waar het vele steen en beton de hitte vasthoudt en er amper bomen zijn die voor schaduw en verkoeling zorgen.
Ik kan begrijpen dat mensen die in de verschroeiende hitte van een grootstad wonen verkoeling willen zoeken aan zee of bij een zwemvijver.
Dat dit moet gepaard gaan met geweld, knokpartijen of het lastigvallen van meisjes of vrouwen daar heb ik dan heel wat minder begrip voor.
Nultolerantie voor elke vorm van wangedrag, van wie het ook komt!
Meer heb ik over wat er afgelopen weekend op onze stranden gebeurde niet te zeggen.
Meer hoeft er ook niet gezegd te worden.
Maar ik vind het wel jammer dat minderbedeelde mensen uit de grootsteden het slachtoffer worden van de wandaden van dat stel raddraaiers. Maar ook van de beslissing om geen dagjesmensen meer toe te laten aan de Belgische kust.
Een uitstapje met de trein naar zee is vaak het enige wat minderbedeelden zich kunnen veroorloven.
En consumeren bij de lokale horeca zit er helaas niet in.
Oooeeew!!!
Dat kan niet zijn hé.
Wel naar de kust willen komen, maar geen geld willen spenderen op een terras of op een hippe beach-bar waar je het dubbele betaalt voor een pint bier of een pannenkoek met suiker dan in het binnenland.
Maar geef het gewoon toe.
Uit eten of iets drinken op café of op een terras.
Dat kost gewoon veel geld.
En nog veel meer hier aan zee.
Niet iedereen kan dat.
Of heeft dat ervoor over.
Ik heb meer en meer de indruk dat alles in onze samenleving gericht is op tweeverdieners uit de middenklasse met niet meer dan twee kinderen.
Alsook dat alles gericht is op 'consumeren'.
Elke dag opnieuw worden we aangezet om te consumeren.
De media met al hun reclame en advertenties die ons constant worden opgedrongen geven daarbij de toon aan.
Wat maakt dat de TV als ik alleen thuis ben amper nog speelt en als mijn vriendin er is dan staat die meestal op Njam-TV.
Ook dat is een zender die steevast aanzet tot consumeren en tot het doen van impulsaankopen.
Maar meestal ben ik op mijn computer bezig - zoals nu - en dan laat ik dat allemaal aan mij voorbijgaan.
Misschien ben ik nu een behoorlijk vooringenomen.
Maar zo voel ik het toch aan.
Weet je wat me nu ook duidelijk wordt?
Dat de nood aan schaduw, groen en bossen toch echt wel groot is.
Er moeten gewoon meer bomen worden geplant!
Zowel in de stad als daarbuiten.
Meer bomen = meer schaduw.
Meer bomen = meer afkoeling.
Bomen en natuur in het algemeen brengen rust.
Gemoedsrust.
Daarom loop ik graag langs het weggetje tussen het groen dat naar de kinderboerderij hier in Nieuwpoort loopt;
Daar voel ik me rustig.
Vergeet ik even mijn zorgen.
Laat ons ophouden met alles vol beton te storten.
Laten we ophouden met de laatste stukken bos te rooien voor alweer de uitbreiding van een nieuw industriegebied of nog een nieuwe villawijk of appartementsgebouw.
Laten we we zorgen voor meer plekken waar mensen zich gewoon kunnen ontspannen zonder dat ze daarvoor geld moeten gaan uitgeven.
Laten we zowel stad als platteland leefbaar houden voor iedereen.
Meer groen nu!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten