Sheila was al vroeg op en werkte ijverig aan haar eindrapport.
Nipte tussendoor van haar koffie en onderbrak haar werk voor het beantwoorden van e-mails.
Het was nu echt wel duidelijk dat Sheila naam begon te maken als detective.
De opdrachten stroomden binnen.
Eén van die mailtjes trok haar aandacht.
"Wanhopig op zoek naar hulp, u bent mijn laatste hoop!!!!!!"
Sheila opende de mail, er stond alleen een gsm nummer.
Zou ze bellen?
Sheila aarzelde.
"'t Es misschiens e flauwe grap," dacht ze bij zichzelf.
Na even twijfelen belde ze toch, ze hoorde een vrouwenstem aan de andere kant van de lijn.
"Spreek ik met Sheila Verdoolaeghe?" klonk het.
"Zeker, wat kan ik voor u doen?" vroeg Sheila.
"Mevrouw, ik ben echt ten einde raad. U moet me helpen.
Ik ben de wanhoop nabij."
"Waarover gaat het?" vroeg Sheila.
"U moet me helpen!" herhaalde de vrouw nogmaals.
"Ik kan je niet helpen als ik niet weet waarover het gaat mevrouw," zei Sheila op rustige en professionele toon.
"Mijn leven is in gevaar mevrouw.
Ik wordt bedreigd met de dood.
En ik weet niet door wie!"
"Krijg je dreigtelefoons of mails?"
"Iemand belt me voortdurend en zegt mij dat hij me zal weten te vinden.
Ik ben zo bang mevrouw!
Zo ontzettend bang."
"Zou je niet beter de politie contacteren mevrouw," zei Sheila.
"Nee!
Geen politie!
Alstublieft mevrouw...
GEEN POLITIE!!!"
Sheila hoorde de paniek in de stem van de vrouw aan de andere kant van de lijn en probeerde zo kalm mogelijk te klinken.
"Kunnen we elkaar spreken? Ergens?" vroeg Sheila.
De vrouw dacht na.
Sheila hoorde haar snel en oppervlakkig ademen.
Op de carpool parking bij de oprit van de snelweg," zei ze haastig.
Ik ben daar over een half uurtje en rij met een blauwe Citroën C4."
"Ik zal er zijn," zei Sheila. "Daar mag je op rekenen."
Een half uur later reed Sheila de carpool parking op.
Er stonden twee auto's, maar die waren leeg.
Sheila parkeerde haar pick-up in het midden van de parking en stapte uit.
Hoorde het lawaai van de snelweg en voelde de kille wind in haar gezicht.
Ze ging tot bij de auto's en zoals ze verwachte was er geen levende ziel te bekennen.
Dan wandelde ze terug naar haar pick-up truck en bleef er staan.
Dan zag ze een Citroën C4 de parking oprijden die naast Sheila's pick-up ging staan.
Een jonge vrouw stapte uit.
"Kunnen we in uw auto praten mevrouw," zei ze.
"Stap maar in," zei Sheila die het rechterportier opende.
De jonge vrouw stapte in.
Lang blond krullend haar, sproetjes, zwarte zonnebril die op de groene pet die ze droeg rustte.
Ze droeg een blauwe jeansbroek een zwarte sweater en daarover een grijs vestje en liep op witte gymschoenen.
Ze slaakte een diepe zucht toen Sheila haar portier sloot.
"Ik ben in gevaar mevrouw," zei ze.
"Mag ik u even iets laten horen?"
Ze haalde haar smartphone uit haar handtas en zocht naar haar voice-mail berichten.
Ze zette het geluid op 'mute', Sheila hoorde een diepe mannenstem en een goed hoorbare Franse R.
"Hallo Phaedra.
Waarom neem je niet op?
Denk je dat je ons kan ontlopen?
Nee Phaedra.
Dat kan je niet.
We hebben je al lang op het spoor.
We weten waar je woont.
Waar je werkt.
En waar je dochtertje naar school gaat.
Eén kogel.
En kleine Gitte is van mij.
En dan doe ik met haar wat ik wil.
Dacht je dat je kon terugkrabbelen Phaedra?
Dacht je dat echt?
Mis Phaedra.
Belofte maakt schuld, dat weet je toch."
Dan stopte het fragment.
"Me ziele ghods.
Woar...
Waar gaat dit over?
Phaedra staarde minutenlang naar haar voeten.
Haar handen trilden.
"Ik...
Ik ben een alleenstaande mama.
Vorig jaar verloor ik mijn baan.
Om de eindje aan elkaar te knopen begon ik mezelf te prostitueren.
Ik maakte een advertentie aan op een erotische datingsite en ontving mannen op mijn kleine appartementje.
Om seks met hen te hebben tegen betaling.
Eén van die mannen heette Tony.
Allez ja, zo noemde hij zich.
Een nette en verzorgde man.
Welstellend.
Strak in het maatpak.
Droeg een Rolex en dure Italiaanse schoenen.
Rijdt met een Porsche Panamera.
Vriendelijk, voorkomend, charmant, vlotte prater.
Heel gedistingeerd ook.
Maar hij had een speciaal verzoek.
Waar hij extra voor wilde betalen.
Ik moest me voordoen als een klein meisje.
Strikjes in mijn haar, roze kleedje.
En ik moest doen alsof het pijn deed als hij me neukte.
Ik kocht de kledij die hij wenste en hield op zijn vraag de kastickets bij.
Waarna hij bij het volgende bezoek alles keurig terugbetaalde.
Dan had hij seks met me.
Ik lag op bed, hij kroop op mij en penetreerde me.
Ik moest doen alsof het pijn deed.
Hoe harder ik krijste hoe meer hij in het gebeuren opging.
Hij greep mijn handen vast en keek me met een nijdige blik aan.
Ik wist meteen, die man is een freak!
Nadien vertelde hij me dat hij pedofiele gevoelens had.
Gewone vrouwen konden hem niet opwinden.
Kleine meisjes wel.
Hij zag mijn advertenties.
Ja, ik heb kleine borsten.
Een a-cup.
Dat staat ook duidelijk vermeld op de site waarop ik adverteer.
Ja ik sta erop om eerlijk te zijn naar mijn klanten toe."
Phaedra slikte even en ging dan verder met haar verhaal.
"Om de twee weken kwam Tony bij me over de vloer.
En ontving ik hem met mijn roze kleedje en met de strikjes in mijn haar.
Sprak ik met een hoog schel stemmetje.
Zijn fantasieën lieten weinig aan de verbeelding over.
Hij gooide me meteen op bed, trok zijn broek naar beneden en kroop op me.
Zijn handen op mijn keel.
"Twee dingen houden me tegen om je keel niet dicht te knijpen Phaedra.
Dat je geen echt klein meisje bent.
En er weinig andere prostituees zijn die dit soort fantasieën willen inwilligen.
Maar de drang is groot.
Als zo'n klein meisje naar lucht hapt maar niet kan ademen.
Omdat je haar luchtpijp hebt dichtgeknepen.
En je het leven uit haar voelt wegvloeien als gevolg van acuut zuurstofgebrek.
Dan klaarkomen.
Dat is gewoon onbeschrijfelijk Phaedra."
Sheila kreeg het koud.
"Heeft hij dat echt zo gezegd?" vroeg ze.
"Ja," zei Phaedra met gebroken stem.
"En terwijl hij dat zei.
Die blik in zijn ogen.
Die koude kille blik.
Een echte psychopaat.
Wanneer hij was klaargekomen en hij zijn broek terug dichtknoopte veranderde hij weer en was hij weer de vriendelijke en voorkomende man zoals toen hij zich aanmeldde.
Hij wenste me nog een prettige dag en nam dan afscheid met een warme knuffel.
Dan bleef ik achter met een heel naar en vies gevoel.
Dan vond ik gelukkig een nieuwe job en kapte ik ermee.
Ik liet dat weten op de website waarop ik adverteerde en lichtte mijn vaste klanten telefonisch of via sms in.
Want ik wilde niet dat ik mijn job zou verliezen omdat zou uitkomen dat ik die dingen deed.
Alle klanten leken dat te accepteren.
Ook Tony.
Zo leek het.
Hij wenste me veel succes met mijn nieuwe baan en bedankte me voor alles wat ik voor hem deed.
"Maak je om mij maar geen zorgen, ik vind wel iemand anders die mijn fantasieën wil inwilligen."
Mijn leven kreeg een nieuwe loop.
Een nieuwe baan, goede verdienste.
Ik kocht een klein huisje dat ik eigenhandig renoveerde.
Dat bracht kosten met zich mee ja.
Maar ik verdiende genoeg en hey... Ik maakte zelfs kans op promotie, ofschoon ik nog maar net aan de slag was bij wat toen mijn nieuwe werkgever was.
Maar dan... "
Phaedra's adem stokte.
Sheila nam haar handen vast en keek haar aan.
"Doe mor op je gemak meisje," zei ze met diepe warme stem.
"Op een dag werd ik bij het hoofd van de personeelsdienst geroepen.
Op zijn bureau stonden mijn eigen diensthoofd en de directeur.
Daar kreeg ik te horen dat ik... Op staande voet ontslagen was!
De directeur legde enkele papieren op tafel.
Prints van een advertentie.
Die opnieuw werd aangemaakt veertien dagen voordien.
En ook prints van advertenties op andere sites.
En van recensies.
Dingen als 'super geile meid, kan pijpen als geen ander'.
'Lekker sletje, moet je zeker eens langs gaan!'
Ontkennen had weinig zin.
Wat erger was.
Op de PC op het werk stonden hele bestanden en mappen waaruit moest blijken dat ik die advertenties vanop het werk had aangemaakt.
En ook een mailbox vol mails van mannen die contact met me opnamen.
De hoofdingen lieten ook weinig aan de verbeelding over.
"Wanneer mag ik eens met je wippen?" "Mag ik tijdens de middagpauze eens langskomen om je te neuken?"
Waarop ik zou geantwoord hebben, "geen probleem, ik bij vrij van 12 tot 13 uur kom maar gerust langs bij me thuis."
Terwijl ik gewoon met twee collega's even een broodje ging eten.
En weet je wat?
Die ontkenden dat later gewoon.
Staalhard.
Mijn wereld stortte gewoon in.
Mijn lening.
De facturen van de verbouwingen.
Mijn dochtertje Gitte die pas naar het eerste studiejaar gaat, wat ook kosten met zich meebrengt.
Ik was radeloos.
Het was me meteen duidelijk dat ik geflikt was.
Maar door wie?
Ik dacht eerst aan iemand van het werk.
Ja, er liepen daar mensen rond die me niet moesten hebben.
Die het niet konden verkroppen dat een nieuweling als ik de promotie in de wacht sleepte waar ze zelf zolang op aasden.
Eén iemand zei het vlak ik mijn gezicht.
"Ik krijg u hier wel weg ze. TEEF!"
Maar dat ze het zo zou aanpakken.
Pheadra's onderlip beefde en haar handen trilden.
Wanhoop stond in haar ogen te lezen.
Twee weken geleden op woensdagmiddag.
Ik ging mijn dochtertje Gitte halen van school.
Ik stapte uit en liep naar de schoolpoort.
Toen ik met Gitte terug naar mijn auto liep die in een zijstraat stond, zag ik hem staan bij mijn auto.
Tony.
Ik voelde de grond... "
Phaedra zweeg een volle minuut lang.
"Ik voelde de grond onder mij wegzakken.
Hij stapte op me af.
"Zet Gitte even in de wagen," zei hij. "Ik wil je onder vier ogen spreken."
Hij nam me mee achter een fietsenstalling.
"Het valt niet mee hé, zo ineens zonder werk te vallen," zei hij.
"Terwijl je net een huis hebt gekocht dat je wilde gaan verbouwen.
Ja, ik begrijp dat wel.
Uitzicht op promotie.
Op een mooi loon en bijhorende vergoedingen.
Dan maak je plannen hé.
Hoe zeggen ze dat weer Phaedra?
Wie het breed heeft, die laat het breed hangen.
Wat ga je nu doen Pheadra?
Met de lening van je huis?
De opstapelende facturen van de verbouwingen?
Hoe ga je dat aan de aannemers uitleggen dat die geplande werken niet door zullen gaan...
Omdat je geen centjes meer hebt.
En hoe zit het met Gitte.
Arme Gitte.
Dochter van een alleenstaande mama.
Die op droog zaad zit.
Nadat haar werkgevers erop uitkwamen welke 'nevenactiviteiten' jij erop nahoudt.
Je mocht dan wel zeggen dat je gestopt was.
Maar het is voor mij en mijn medewerkers een koud kunstje om een nieuwe advertentie aan te maken met je mooie foto's erop.
En om deze te verzenden vanaf de computer van je werk dat was ook een makkie.
Ah ja, ik heb aandelen en behoorlijk wat connecties bij de firma die instaat voor het onderhoud en de beveiliging van hun computernetwerk
En één van de medewerkers van die firma is de partner van één van je ex-collega's.
Deze die je te kennen gaf dat ze je wel zou wegkrijgen.
Dat voorzetje kon ik toch moeilijk laten liggen, nietwaar Phaedra?
Ach weet je?
Heb zo vaak staan kijken terwijl je haar naar school bracht en weer ophaalde.
Je hebt een mooi dochtertje Pheadra.
Ja.
Echt een mooie bloem in de knop, die kleine Gitte.
Ze lijkt zo hard op haar mama.
Bij jou kwam ik al zo zalig klaar terwijl ik op je lag en je zo lekker meeging in mijn fantasie.
Met je leuke roze kleedje aan.
Hoe zalig moet het dan wel niet zijn om klaar te komen in Gitte haar rozige kutje... "
Ik beet hem toe: "Gij blijft van mijn dochter FREAK!!!"
Hij legde zijn handen op mijn keel en keek me strak in de ogen.
"Phaedra.
Ge zit nu echt niet in de positie om eisen te stellen hoor.
Zie je, ik sta aan het hoofd van een machtig consortium.
Tot dat consortium horen heel wat advocatenkantoren, juridische adviesbureaus.
En ook enkele... Incassobureaus!
Lang zal het niet duren eer één van die bureaus de opdracht krijgt om de schulden die je gemaakt hebt te komen innen.
En als dat gebeurt Pheadra.
Dan zal ik mij PERSOONLIJK met de afhandeling van uw dossier bezighouden.
Begrijp je wat ik bedoel Phaedra?
Ik kan je kraken Phaedra.
En als het moet... TOT ZELFMOORD DRIJVEN!
En dan... Is Gitte van mij.
En wees maar zeker Phaedra.
Dat ik met Gitte de tijd van mijn leven ga hebben.
Ik heb mijn zinnen op Gitte gezet Phaedra.
En wat ik wil.
Dat zal ik krijgen ook.
Dit is mijn voorstel.
Ik kom Gitte halen.
Elke woensdagnamiddag.
Voor een paar uur.
In ruil.
Betaal ik al je schulden af.
En je lening.
De keuze is aan u Phaedra!"
"Wat een huiveringwekkend verhaal," dacht Sheila bij zichzelf.
"Ik neem aan dat je niet op dat voorstel bent ingegaan?"
"Ben je gek?" zei Phaedra.
"Gitte is mijn alles.
Ik wordt gek bij de gedachte dat iemand haar zelfs maar een haar wil krenken.
Dan nog liever in de goot, echt wel.
Gitte is nu bij mijn ouders aan zee.
Ik vermomde me, droeg een hoofddoek en deed me voor als vrome moslima. Gitte droeg een zwarte pruik.
Zo namen we de trein naar zee.
Gitte was veilig.
Maar dan kwamen de telefoontjes.
De dreigingen die alsmaar harder en concreter werden.
Ik ben bang Sheila.
Zo bang dat hij Gitte op een dag te pakken gaat krijgen!"
"Die 'Tony', wat is dat voor iemand?
Wat weet je over hem? Hoe ziet hij eruit?"
"Ne grote.
Zwart haar, vaak in de gel.
Altijd heel piekfijn gekleed, dure maatpakken, blinkende schoenen, Rolex rond zijn arm, Ray-Bann zonnebril.
Iemand met een hoge positie op de maatschappelijke ladder."
"Of die doet alsof," mompelde Sheila.
"Denk je dat hij bluft?" vroeg Gitte.
"Hij kan zoveel zeggen. Feit is dat als we hem in de val kunnen lokken en kunnen bewijzen at hij erop uit is om seks te hebben met Gitte. Dan zal hij dag mogen zeggen met het handje tegen zijn dure maatpakken, zijn Rolex en zijn Ray-Bann zonnebril.
En zijn Porsche Panamera.
En echt waar.
Daar zorg ik met veel plezier voor!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten