Terwijl ik dit schrijf is het minder dan zes uur en 2021 wordt toegevoegd aan de geschiedenisboeken.
Wat een jaar was het ook al weer.
Een jaar vol coronamiserie, nog maar eens.
Een jaar waarin een enorme vaccinatiecampagne werd op gang getrokken voor het
welzijn van u en ik.
Ja dat is.
De farmaceutische industrie gaat er een flinke stuiver aan verdienen, dat is
waar. Maar dat is nu eenmaal het systeem waarin wij leven. Het systeem dat we
allemaal helpen in stand te houden met alles wat we kopen en met alle diensten
waarop we beroep doen. Zolang we niet echt gaan nadenken over ons
consumptiepatroon en de onrechtvaardigheden die we daarmee in stand houden is
het toch gewoon clueless om te gaan janken over de winst die enkele pharmabedrijven
maken met het produceren en op de markt brengen van vaccins die er tenslotte
toe geleid hebben dat we ondanks de stijgende cijfers niet opnieuw in lockdown
zijn gegaan.
Hoeveel winsten maken kledingfabrikanten en modeketens wel niet. En haast al
hun kledij wordt gemaakt in landen als India of Bangladesh in vaak heel
miserabele omstandigheden.
We hebben toegestaan dat alle productie eenheden die niet alleen
werkgelegenheid brachten maar er ook voor zorgen dat we nog enige controle
hadden op kwaliteit en arbeidsomstandigheden verplaatst naar zogenaamde lage
loonlanden. We hebben onszelf voor de productie van heel wat zaken die we
dagelijks gebruiken afhankelijk gemaakt van landen als China. Landen waar men
geen reet inzit met de belangen van het individu. Zij bepalen hoeveel gij als
werknemer zult produceren en gij gaat doen wat ze u opdragen, zo gaat het
ginder. Veel van die consumptieverslaafde jongens en meisjes zouden heel grote
ogen trekken moest hen de arbeidsomstandigheden die daar ‘normaal’ zijn opgelegd
krijgen.
We beseffen nog te weinig wat voor verwende donders we zijn.
We leven in een democratisch land waar nog vrije meningsuiting is, hoewel dat
laatste tegenwoordig heel erg onder druk staat, niet vanwege de overheid maar
vanwege half maffe drukkingsgroepen en lui die zichzelf ‘woke’ noemen.
We beschikken over een uitmuntende gezondheidszorg en een sterke sociale
zekerheid.
Loopt alles hier perfect? Nee gij belange niet. Maar ik breek liever een been
hier in mijn eigen land dan in Burkina Faso of Bangladesh, echt
wel. Zelfs in de USA wordt je maar beter niet ernstig ziek, zeker niet
als je geen ziekteverzekering hebt afgesloten, daar moet je daar allemaal zelf
voor zorgen.
Ziek worden, of door ziekte of letsel langdurig arbeidsongeschikt zijn. Het zet
je leven overhoop, ik heb dat helaas van heel dichtbij mogen meemaken. En dan
was het gelukkig niets levensbedreigend, daarvoor kus ik al zeker en vast mijn
beide handen.
Het is mijn lieve schat die vorig jaar en het eerste helft van dit jaar thuis
zat met ellendige rug en nekpijn.
Dit alles heeft me doen nadenken, echt waar. En daarbij kwam
ik meermaals tot de volgende conclusie…
Gezondheid is echt wel je kostbaarste schat.
Zonder gezondheid ben je niets!
Wat je plannen en ambities in dit leven ook mogen zijn. Als je lichaam op
welke wijze dan ook begint te sputteren of te haperen dan mag je je plannen opbergen.
Ik hoorde dat vaak zeggen van oudere – lees WIJZERE – mensen. En ik
hoorde het met een lichte vorm van apathie aan. Vooral als ze me wezen op
slechte gewoonten en teveel nonchalance op vlak van voeding, beweging,
alcoholgebruik, correcte houding, en al van die dingen.
FOUT!!
Zolang je gezond bent ligt de wereld aan je voeten en voel je jezelf duizend
man sterk.
Maar van zodra je lichaam begint te haperen en te sputteren en je overal pijn
begint te krijgen of je amper tot nachtrust toekomt omwille van pijn, stress of
wat dan ook, gaat je productiviteit achteruit, verslechteren je prestaties en ga
je ook minder bewegen waardoor er weer andere gezondheidsproblemen om de hoek
komen piepen. En voor je het weet moet je de dag beginnen met het slikken van alsmaar
meer medicijnen tot er elke ochtend een halve apotheekkast voor je neus ligt.
Het zijn zaken waar ik het afgelopen jaar van wakker heb gelegen, ik heb hier
op mijn blog weinig over gerept, maar in he dagboek dat ik op mijn PC bij hou
en ik regelmatig herlees heb ik het er genoeg over gehad, vooral dan omdat ik
terugdacht aan mijn levensstijl die ik tot over enige jaren aanhield. Een
levensstijl waar ik beetje bij beetje van aan het terugkomen ben.
Een levensstijl met veel te veel alcohol, bourgondisch tafelen en te weinig
beweging, dit ondanks ik elke dag met mijn hondjes ga wandelen. Maar dit is
echt niet genoeg hoor. Een man van mijn leeftijd zou toch minstens twee keer
per week matig intensief moeten bewegen. Dat wil zeggen minstens een keer in de
week een half uur of twee keer in de week een kwartier joggen, of stevig
doorfietsen of aan gewichtstraining don.
En gezondheidsadviseurs drukken dan ook op het woord MINSTENS!!!
Dus het mag wat meer zijn hé!
Het is nieuw jaar, misschien is het goed dat ik hier eens een goed voornemen
van maak.
Al weet ik ook dat goede voornemens gedoemd zijn om te mislukken, maar dat is
omdat mensen op dat vlak eigenlijk gewoon te hoge eisen stellen aan zichzelf en
meteen teveel hooi op hun vork nemen.
Het is intussen tien voor zeven, nog vijf uur voor het nieuwe
jaar begint. Ik luister naar de Tijdloze
100 via de TV, mijn lieve schat is aan het werk, de hondjes liggen lekker te
soezen, ik schrijf over iets dat tamelijk persoonlijk is, de gezondheid van mijzelf
en mijn geliefde. Maar ook over gezondheid in het algemeen. Ik had het hier
vooral over mijn eigen persoonlijke situatie en vooral die van mijn geliefde.
Maar ook in mijn minder directe omgeving hoorde ik te veel berichten over
langdurige ziekte, plots verergerende gezondheidstoestand en de harde confrontatie
met kanker, hart en vaatziektes en andere welvaartziektes. En als je dan
bedenkt dat je de kans op het krijgen van zogenaamde welvaartsziektes kan
VERMINDEREN door gezonder te gaan leven en op je voeding te gaan letten…
Gezondheid is iets wat de afgelopen twee jaar toch echt wel centraal stond in
het publieke debat nietwaar? We zijn de afgelopen twee jaar echt wel
geconfronteerd geworden met wat er kan gebeuren als je gezondheid al behoorlijk
wankel is en daar nog zo’n virusinfectie bovenop komt. Dit heeft al teveel
gezinnen in diepe rouw gedompeld. En zou eigenlijk echt wel een wake-up call
mogen zijn voor ons allemaal.
Wel: VOOR MIJ WAS HET EEN WAKE-UP CALL!!!
En ik ga het daar de komende dagen, weken, maanden zeker nog over hebben op
deze blog.
Maar dat is voor later. Wat ik nu ga doen is al mijn volgers, mijn familie,
mijn vrienden en al wie me dierbaar is…
Liefs. Miguel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten