De terugkeer 5

 Alain liep het politiebureau in en tikte Bart tegen zijn schouders.

"Gij meekomen," zei hij. Onmiddellijk.
"Waarom?" vroeg Bart verbaasd?
""Omdat ik het u beveel als zijnde uw overste!" snauwde Alain hem toe.
"Woef, woef, woef," deed Bart terwijl hij met gespeelde militaire pas achter Alain liep.
Alain sloot de deur en ging voor Bart staan.
"Waar is uw gsm?" vroeg hij.
"Daar hebt gij geen zaken mee chef," zei Bart die zijn best deed om te doen alsof hij helemaal niet onder de indruk was van Alain zijn manier van doen.
"Oh nee," zei Alain.
"Ik weet uit zeer goede bron dat Thibault De Bruyne getipt werd over de arrestatie van Freddie Yarowa gisteren. Waarna hij meteen zijn huis verliet toen hij dat bericht ontving.
Kijk Bart, voor mij is het heel simpel. Gij kunt maar beter zien dat ge kunt aantonen dat gij op geen enkele manier contact hebt of had met die Thibault De Bruyne. Want bij het minste vermoeden dat ik daarvan heb. Zorg ik ervoor dat ge geen dag langer bij de politie blijft.
Want ik vertrouw u voor geen haar Bart Holvoet.
Moogt ge gerust weten.
En wat je met Sarah van plan was en vooral dat ze door uw toedoen dit team verliet. Dat vergeef ik je nooit Bart Holvoet.
Godverdomse smeerlap!"
Bart keek Alain glimlachend aan.
"Chef komaan. Wat heb ik met Sarah gedaan denk je?
Helemaal niets. Echt niet.
Sarah kon dit werk niet aan.
Is meer iemand voor het werk achter de schermen. Zoeken naar kruidsporen of vingerafdrukken, het afnemen van DNA stalen, analyses maken. Dat soort dingen.
Het enige wat ik heb gedaan is haar voorgesteld om na ons huwelijk thuis te blijven en voor onze toekomstige kinderen te zorgen. En  open kaart gespeeld over hoe ik het gezinsleven zie.
Ja dat is het traditionele gezin met de vrouw die thuisblijft en voor de kinderen zorgt.
Ik ben daar eerlijk in tegenover mijn toekomstige levenspartner, dus ook tegen Sarah.
Maar blijkbaar vond ze dat te beperkend. Erg hoe jonge vrouwen de kop zot gemaakt worden met dat volstrekt idiote idee van buitenshuis werkende en carrière najagende vrouwen.
Of vindt je dat niet erg chef? Dat liberalisme, feminisme en compleet doorgeschoten individualisme deze samenleving tot op de rand van het verval hebben gebracht."
"Genoeg!" riep Alain. "Spaar je politieke prietpraat voor je extreem rechtse vriendjes."
"Als je maar snapt Chef, dat ik gewoon eerlijk was met Sarah. Ze trok haar conclusies en ging. Ze kon niet meer met mij samenwerken. Maar dit is nu eenmaal hoe ik ben. Klinkt het niet Dan botst het.
En met Sarah botste het. Erg als mensen de harde waarheid zo slecht verteren.
Alles moet verbloemd worden. Maar 'sugar coating' is nooit mijn stijl geweest, sorry."
"Ik heb je door Bart Holvoet.
Dat je dat maar gerust weet.
Vroeg of laat ontmasker ik je als een mol en infiltrant. En Marcel Lelieart zal me niet kunnen tegenhouden. Lid van de politieraad of niet."
"Je kan niets bewijzen Chef. NIETS!!!
Ge brengt alleen maar uzelf en uw job in gevaar, alleen al met deze conversatie. Ge beseft dat toch.
Ik kan nu al naar de dienst interne zaken stappen en dan ga je wel je bron moeten prijsgeven. En eerlijk gezegd, daar ben ik echt wel nieuwsgierig naar."
"Gij hebt Thibauld De Bruyne getipt over de nakende arrestatie, waarna hij samen met zijn kompaan Kevin Courtois toesloeg.
Waarom?
Omdat Freddie Yarowa teveel wist over hun praktijken.
Over wat er echt met Yoshi Dobbelaere gebeurd is."
"Wat er echt met Yoshi gebeurd is is toch duidelijk. Heeft met zijn geroddel en zijn lasterpraatjes de verkeerde tegen zich in het harnas gejaagd. En heeft daar een hoge prijs voor betaald. Komt ervan als men de fantasieën van een compleet doorgeslagen junk ernstig gaat nemen.
Hadden ze die knaap gewoon geïnterneerd en in een gesloten afdeling opgesloten had ie nu nog geleefd en was al die drama niet nodig geweest.
Enfin, eigenlijk is het echt wel triest dat eerst zijn eigen zoon moest sterven eer hij inzag hoe die smerige drugs als een kanker in onze stad woekert.
Maar nu wordt er eindelijk actie ondernomen tegen die smeerlapperij en ik sta op de eerste rij om die rotzooi te bestrijden. En jij Chef?"
Trouwens, ik dacht dat de commissaris u opgedragen had om de nodige voorbereidingen te treffen voor die razzia van komende vrijdag."
"Ge kunt gaan Bart," bromde Alain.

Nog dezelfde middag werd Alain bij de commissaris geroepen.
"Waarom neem jij contact op met de onderzoeksrechter voor een bijkomende ondervraging van Thibault De Bruyne en dit zonder mijn medeweten?" vroeg Commissaris Wim Van Marcke kortaf.
"Omdat ik een anonieme tip heb ontvangen Commissaris.
Van iemand die het had over het plotse vertrek van Thibault nadat hij een sms-bericht ontving welks hij luidop herhaalde.
Weet je wat er in dat bericht stond Commissaris?
'Hij wordt vanmidag opgepakt'. En nu moogde gij nekeer drie keer raden wie die 'hij' was.
Wie er zo ongeveer een uur later in de fietsstalling werd doodgemept.
Dat werpt toch een heel ander licht op de zaak nietwaar.
Schiet nog maar weinig over van het verhaaltje van Thibault die kwaad was omdat zijn neefje een psychose overhield aan zijn ongebreidelde cannabisgebruik waaraan Freddie zogezegd schuldig was.
En dat vind ik niet alleen, maar de onderzoeksrechter denkt er eveneens zo over."
"Godverdomme! je bent nog geen twee dagen terug aan de slag en je begint al opnieuw met dat eigengereide gedoe van je," zei de commissaris geërgerd.
"Ja dat is zo. En ik ben niet van plan daarmee te stoppen, wel integendeel.
Denk maar niet dat ik ga buigen als een knipmes voor die Marcel Leliaert en zijn grilletjes," zei Alain.
Je kan Bartje betweter Holvoet zo gek krijgen dat hij onderzoekt a la téte du cliënt, maar voor mij telt er maar één ding. De volledige waarheid. Ik heb altijd al de waarheid als leidraad van mijn onderzoeken genomen.
En dat ga ik blijven doen.
En als flik... Als commissaris.
Zou je me alleen  maar gelijk kunnen geven.
Geef je me nu gelijk commissaris?
Of wil je de ware reden voor de moord op Freddie Yarowa niet weten.
Vindt je ook dat we daar geen moeite moeten steken omdat hij 'maar' een illegaal, 'maar' een ordinaire drugsdealer was?"
"Ok, het is goed, ondervraag hem maar.
Maar de volgende keer ga je eerst langs mij voor je contact opneemt met de onderzoeksrechter.
En ik herinner je eraan dat de razzia van komende vrijdag absolute prioriteit heeft. En ik ga de voorbereidingen er van niet allemaal alleen doen."
Maar voor de commissaris die laatste zin kon afmaken had Alain al lang het bureau verlaten, maar niet zonder de deur met een smak dicht te trekken.

's Anderendaags werd Thibault De Bruyne in de ondervragingsruimte geleid.
"Maak zijn boeien maar los," zei Alain. "Ik heb van hem niets te vrezen."
Thibault zette zich neer, kaarsrecht en strak voor zich uit kijkend.
"Bon, zeg het ne keer. Door wie werd je getipt dat we  Freddie Yarowa zouden oppakken?" vroeg Alain op de man af?
"Pardon?" Vroeg Thibault terwijl hij Alain van top tot teen bekeek en zijn ogen tot speeltjes vernauwden.
"Dacht ge nu echt dat uw verhaaltje zou pakken? Uw neefke die met psychoses zit en dat Freddie daarvoor moest boeten."
"Ik ga nog een keer zeggen wat ik tegen uw collega's heb gezegd. Moesten gulder nekeer stoppen met hier van die bruin apen binnenlaten en al die drugsdealers eens echt straffen. Dan zouden zo'n acties zoals wij deden niet nodig zijn."
Alain schudde zijn hoofd heen en weer.
Nee kameraad.
Nee.
Dit hebt ge niet gedaan uit wraak.
Freddie moest gewoon zwijgen.
Freddie stond gekend voor zijn lange tong en dat maakte dat hij veel vijanden had. Er zijn genoeg lui die het niet graag zagen gebeuren dat hij hier in deze ondervragingsruimte zou belanden.
Hier, bericht verzonden naar uw gsm. 'Hij wordt vanmiddag opgepakt'."
"En dan, krijg zoveel van die berichten die nergens op slaan. Dacht zelfs dat het gewoon abuus was."
"Nee Thibault, nee.
Gij hebt aan uw bezoek laten weten dat ge dringend weg moest, nadat ge dat bericht luidop hebt gelezen. Dat heb ik van mijn tipgever gehoord, en op basis daarvan heb ik uw telefoongegevens laten opvragen. En ja, mijn tipgever had gelijk.
Dit was helemaal geen wraakactie."
"Gij maakt uzelf chanteerbaar dat weet ge toch?"
"Denk niet dat dat terzake doet," antwoordde Alain.
"Ik wordt hier ondervraagt door nen hoerenloper, nooit gedacht dat het zo erg gesteld was met het niveau van ons 'flikkenkorps'."
"De pot verwijt de ketel," kaatste Alain de bal terug.
"Ik ben geen flik, groot verschil."
"Maar gij hebt Deborah wel de deur uit geduwd nadat ge dat berichtje ontving. Moet toch wel heel belangrijk nieuws geweest zijn hé, dat ge een stevige beurt onderbreekt. Denk niet dat dat was omdat ze er niks van bakte hé."

Thibault ging overstag.
"Dieje Freddie moest zwijgen," zei hij.
"Tegen ons."
"Ja.
Rasta-Fred was een fucking viswijf en een vulgaire lasteraar."
"Van wie moest hij zwijgen?"
"Van ons.
Van Kevin en ikzelf.
En van wie nog?"
"Alleen van ons," zei Thibault.
"Ik geloof u niet.
Er zijn er teveel die er baat bij hebben dat Freddie zijn mond hield tegen de politie.
Iemand moet dit alles gecoördineerd hebben en die iemand had naast jullie als uitvoerder ook iemand die op één of andere manier heel goed op de hoogte was van het feit dat wij van plan waren om Freddie te arresteren Want deze actie was zeer geheim en er waren maar een zeer beperkt aantal politiemensen op de hoogte van wat we met Freddie van plan waren."
"Ja, het was een opdracht." zei Thibault.
"Ah, nu komen we ergens.
En wie gaf die opdracht?"
"Hoofdinspecteur, gij moet nu nekeer heel goed luisteren.
Ik ben een nationalist. Geen rat.
Snapt ge.
Ik verraad mijn kameraden niet."
"Dus het kwam uit de hoek van uw extreem rechtse vriendjes. Freddie wist teveel van jullie smeerlapperij is het dat?
Stel u voor een uitgeprocedeerde asielzoeker en ook nog een notoir drugsdealer die dingen van jullie weet.
En dan nog een zwarte.
Een inferieure.
Ein Üntermensch!
Oh nee, dat kan niet zijn hé.
Uitschakelen die hap. Met een welgemikte trap in zijn nek."
"Paar puntjes Hoofdinspecteur.
Wij denken al lang niet meer in termen van über of üntermenschen. Wij gunnen mensen van alle kleur of godsdienst echt wel een plekje onder de zon. En wij vinden dat die het recht te hebben om hun taal te spreken en hun culturele gebruiken uit te oefenen zoveel ze willen. Meer nog, elk volk heeft het recht op zijn eigen cultuur en op zijn soevereiniteit.
Maar dan in hun eigen land.
Zij hebben hier niks te zoeken. En wij hadden destijds niets in Afrika te zoeken.
Zo simpel is het.
En ten tweede. Rasta-Fred moeide zich teveel met zaken die hem helemaal niets aangingen.
En dat maakte mensen kwaad.
Dat hij onze jonge mensen vergiftigde met zijn smerige drugs was nog niet erg genoeg. Moest hij zich moeien met zaken waarvan hij echt geen kloten van af wist."
"Welke zaken?" vroeg Alain.
"Ik heb al teveel gezegd inspecteur, sorry."
"Welke zaken Thibault De Bruyne!" drong Alain aan.
Thibault schuifelde ongemakkelijk op zijn stoel en  keek weg toen Alain hem in de ogen wilde kijken. Hij besefte dat hij teveel had gezegd.
"Wat doet gij daar eigenlijk in dat vechtclubke van Marco en Rico De Vuyst?" vroeg Alain.
"Ik train die gasten. Leer jonge gasten te vechten, zichzelf te verdedigen en aanvallers uit te schakelen. Dankzij dat 'vechtclubke' zoals gij het eufemistisch noemt hebben hier in deze stad  toch nog een paar jonge gasten met wat weerbaarheid in hun lijf. Of moeten het allemaal watjes worden."
"En daar blijft het bij?
Denk het niet hé.
Want de leden van jullie clubke hebben zonder uitzondering een strafblad met vooral veel feiten van slagen en verwondingen. Zijn er daar eigenlijk nog gasten bij zonder stadionverbod. Toch raar dat jullie zo vaak in het hooligan milieu rekruteren hé. En haast allemaal hebben ze banden met extreem rechts en in het bijzonder met Arische Jeugd Vlaanderen."
"Weet ge waarom het gaat in het hooliganisme.
Zien wie de sterkste is en altijd sterker willen zijn dan de tegenstanders.
De dag dat ge last hebt met dat vreemd gespuis, dan gaat ge het u beklagen dat ge geen hooligans in uw vriendenkring hebt.
Want dan volstaat één telefoontje om dat vreemd gespuis op andere gedachten te brengen.
Want wij slaan door.
En we slaan HARD!
En dat weten ze."
"Wel, voor de dag ermee.
Wie gaf u de opdracht om Freddie Yarowa dood te meppen?"
vroeg Alain terwijl hij Thibault recht in  de ogen keek.
"Ik doe beroep op mijn zwijgrecht.
Ik verklik mijn kameraden niet.
Nogmaals, ik ben een nationalist.
GEEN RAT!!!"
"Zoals ge verkiest," zei Alain.
"Allez kom, ge moogt beschikken."
Alain verliet de ondervragingsruimte en liep in het bureau meteen naar de koffiezet.
Koffie heet en straf zei hij. Waarna hij de telefoon van de haak nam en de commissaris belde.
"Wat moet er nog geregeld worden in verband met die razzia?
OK,
Ja, die heb ik doorgenomen.
Ok, dan morgenvroeg nog een laatste keer alles doornemen en morgenmiddag een eerste algemene briefing.
Ja doe ik.
Tot morgen."
Daarna trok hij zijn jas aan. "Ik ben ermee weg mannekes. Tot morgen. Vergeet niet, half negen briefing."
Daarna sloeg hij de deur dicht en wandelde hij het politiebureau uit.