Duistere Idealen 3

Het was stil op de zeedijk van Knokke Zoute.
Er stond een strakke wind en witte wolken joegen boven de witgekalkte appartementsgebouwen schrijlings landinwaarts.
De wind kwam uit het noorden en dat was goed te voelen.
Het was zo'n schrale koude winterdag.
Zo'n dag waarop de wind door merg en been snijdt als je ook maar één voet buiten zet.
Voor de die hard fans was dit nu de ideale locatie voor een gezonde strandwandeling.
Maar het was weekdag.
Begin februari.
Voor velen werkdag.
Behalve voor Jurgen Wydood.
Die bevond zich op het appartement van zijn ouders op de zeedijk van Knokke Zoute.
Hij verbleef er eigenlijk meer dan zijn ouders.
Jurgen is het toonbeeld van de verwende fils-a-papa die overal zijn voeten aan veegt.
Aan hard werken heeft hij een broertje dood.
Hij hangt liever rond in de surfclub Surfers Paradise. Of in één van de vele hippe bars en discotheken van de badstad.
En hij had geen gat maar een krater in zijn hand.
Maakte schulden dat het niet meer schoon was.
Daarom hield hij op met studeren en ging hij in het bedrijf van zijn vader en zijn vennoot Karel Platteeuw werken.
Dik tegen de zin van Karel, die het niet zo heeft voor de verwende, praatzieke en oppervlakkige Jurgen Wydood.
Maar nu was hij op het appartement van zijn ouders in Knokke.
Dat wist Sheila zeker.
Want de BMW die hij in bruikleen had van zijn papa stond op de parking.
En ze had hem heel even aan het raam gezien van het appartement op de tweede verdieping.
Ze hield het appartement met haar verrekijker in de gaten.
Discreet weggedoken zoals het een goede detective betaamd.
Ze voelde hoe de gure wind door de spleet van de deur binnendrong.
Ze stond zijdelings geparkeerd en had zo een goede uitkijk op het appartementsgebouw waarvan de inkom in zijstraat stond.

Ineens reed er een kleine roadster de straat in.
En parkeerde op een vrije plaats tegenover de ingang.
Sheila herkende die roadster.
En prees zich gelukkig dat het hier eenrichtingsverker is.
Het was de auto van Graziella Cappolli.
Sheila zag hoe ze uitstapte en meteen naar de inkom wandelde.
"Dat is echt iets voor haar." Dacht Sheila.
"Aanpappen met een rijke fils-a-papa, veel cadeautjes van hem krijgen.
Snoepreisjes, weekend doorbrengen in het appartement in Knokke.
Gaan shoppen in de dure winkels hier vlakbij.
Het prinsesje uithangen.
Eigenlijk wordt het me allemaal duidelijk.
Jurgen Wydood, die al eerder drugs dealde en ander domme dingen deed voor geld, en voor zijn schulden af te betalen, wat papatje al niet meer wil doen. Gaat een beetje spioneren in het bedrijf dat zijn papaatje samen met Karel Platteeuw runt, en speelt die informatie door aan de concurrentie.
Voor veel geld.
Ah ja.
Want van werken wordt Jurgentje zooo moe hé.
Oh fuck. Wat hein 'k toch zo'n hekel aan verwende fils-a-papa's gelijk diene Jurgen of oppervlakkige modepuptjes (modepoppetjes) gelijk Graziella.
Ksoen ze ezo e draoi roend ulder oren verkopen."
Sheila nam opnieuw haar verrekijker en ging verder met het observeren van het appartement van Armand Wydood.
Ze zag Jurgen en Graziella in een innige omhelzing in de slaapkamer.
Jurgen kuste Graziella met veel gretigheid. Ze droeg dure lingerie.
Hij wilde haar bovenstukje uitdoen maar bedacht zich.
Hij liep naar het raam en trok de zonwering naar omlaag.
"Triestigaard." Zei ze.
"Steekt zijn eigen in de miserie, riskeert om 't vertrouwen van zijn eigen vader te verliezen als dat allemaal uitkomt.
En waarom?
Om ekeje van groend te kunnen goan met Graziellatje.
Straks komt heel den boel uit.
En wat dan?
En wat ga je dan doen Jurgentje?
Wie gaat er zo'n verwende parvenue zonder noemenswaardig diploma, en zo wereldvreemd gelijk de pest willen aannemen?
En dat 'ollemolle' omdat ie zijne steirt in Graziella eur pruume wil steken.

Een uur ging voorbij.
Ineens kwam Jurgen terug buiten.
Hij stapte in zijn BMW en scheurde weg.
Sheila wilde haar auto starten en hem achterna rijden.
Om te weten waar hij naartoe reed.
Maar ze bedacht zich.
"Graziellatje is alleen thuis.
Waarschijnlijk moet Jurgentje ergens naartoe."
Sheila stapte uit.
Liep naar de inkom.
Duwde op de bel met de naam Wydood.
Geen reactie.
Ze duwde nogmaals.
Meerdere malen.
"Voor wa ist?" Klonk het ineens via de intercom.
"Ik heb hier een pakje voor ene Jurgen Wydood, een bestelling.
Op dit adres."
Prrrt! Ging het.
Sheila opende de deur en liep langs de trappen naar de tweede verdieping.
Ze stapte door de gangen.
De deur van appartement 0204 ging op een kier.
Maar voor Graziella kon kijken wie er aankwam duwde Sheila hem helemaal open en greep Graziella vast.
Ze duwde het meisje ongenadig tegen de muur.
"Wiender moeten ekeje heel serieus klappen Graziella Cappolli!" Zei Sheila met een nijdige ondertoon in haar stem.
Ze trok het meisje bij da haren, sloot met haar voet de deur en nam haar mee naar de woonkamer.
Daar gooide ze Graziella in een eenzit zetel.
"Zet je neere!" Gebood Sheila.
"Hey trut! Wa wilt gij van mij? Vroeg Graziella.
En hoe weet gij dat ik hier zit?"
Sheila gaf het meisje een geduchte klap in het gezicht.
"Zet je rechte! Je rug tegen de leuning, je voeten tegen de zetel, en kijkt in mijn ogen!
Leert voor een keer in je leven een beetje RESPECT!"
Weer hief Sheila haar hand op.
Knoopt eerste ekeje je badjas deftig toe.
'k Ben nie ezo aan bloot vlees.
En zeker niet van dat mager derderangsvlees gelijk dat van joen!" Sneerde Sheila.
Sheila plaatste haar handen op de leuningen van de zetel waarin Graziella zat, en keek haar strak in de ogen.
"Bon meisje, ik ga joen een paar vragen stellen.
Als 't antwoord mij niet bevalt.
Meisje 'k zweer het je.
Mijn hand gaat uitschieten, en 't gaat zeer doen
Veel zeer.".
"Maar ich heb niks misdaan?" Zei Graziella huilend.
Weer kreeg ze een klap.
"STOPT MET BLEITEN!" Schreeuwde Sheila in haar oor.
"Graziellatje doe nooit niks.
Graziellatje is altijd onschuldig.
Heeft voor altijd alles een excuusje klaar.
Sourtout om eur verantwoordelijkheid te ontlopen.
Fouten toegeven gaat ze nooit doen.
Daar voelt ze zich veel te fier voor.
Maar eigenlijk moet Graziellatje het vooral hebben van eur schoon lichaamtje.
Nu ja.
't Es maar wat da je schoon noemt hé.
Veels te mager, niks van vorm.
Eet je ghie eigenlijk voldoende?
Op blaadjes salade en rijstwafels kan je toch niet overleven?
Onnozele trutte.
Kom nu terzake.
Waar is Jurgentje naartoe?
Voor wie heeft ie zijn romantische téte a téte met joen onderbroken?
Dat moet toch heel belangrijk zien hé.
Iets dat vele geld opbrengt.
Geld daje ghie sebiet weer gaat uitgeven aan die smakeloze kuilten (vodden, vormloze kleren) dat je altijd draagt.
En waarvoor ze veel te veel geld vragen.
Allez kom, zeg het maar een keer."
"Kweenie." Zei Graziella.
"Allez ja. Hij moest naar Brussel.
Dringende afspraak.
En hij was weg."

"We gaan het anders doen." Zei Sheila.
Ze nam de laptop die op tafel stond.
"Dat is de laptop van Jurgen zeker hé.
Jurgen is zo'n jongen waar alle meisjes voor vallen hé.
Dat weet je gij ook wel.
Ze weten dat ie vele geld heeft, dat ie van rijke komaf is.
En hij heeft zo'n Justin Bieber babyface die zo in trek is bij onnozele truttemiekes gelijk gij.
Stel je voor, dat hij met een ander meisje aan de zwier gaat.
Dan zit Graziellatje weer op droog zaad hé.
Allez kom. Typ het paswoord maar in.
Of kijk je niet naar zijn e-mails."
Weer hief Sheila haar hand op.
Graziella typte het paswoord van Jurgen zijn laptop in.
"Weet hij dat gij aan zijn computer zit?
Moest ik een partner hebben die ongevraagd op mijn PC zit.
Ik schopte die persoon in coma, dat je dat maar weet.
Ik ben zo geen lulletje rozewater gelijk Jurgentje wi."
Ze sleurde de laptop uit Graziella haar handen.
En begon die te doorzoeken.

Ondertussen schakelde ze de TV aan en zette Villa Politica op.
Trok haar schoenen uit en ging languit in de grote zetel liggen, met de zapper in de hand.
"Mag dat niet ergens anders opstaan?" Vroeg Graziella?
Sheila schudde het hoofd.
"Wat scheelt er prinsesje?
Te veel moeilijke woorden?
Of valt het je te zwaar om je te concentreren op een debat dat langer dan vijftien minuten over hetzelfde onderwerp gaat?"
"Dat is gewoon retesaai jong." Zei Graziella terwijl ze met haar haar speelde.
Sheila grijnsde in haar gezicht.
"Nee Graziella.
Als dit achter de rug is mag je zoveel naar je oppervlakkige soaps, reality serie's en talentenshows kijken zoveel je wil.
Maar ik ben niet voor die onzin.
Ik heb HERSENEN weet je wel?
En ik hou die graag in vorm.
Daarbij, dit soort debatten gaan over zaken die ons allemaal aangaan.
Maar ja, mamzeltje blijft liever ignorant hé.
Stom wuuf.
Daarbij... ik deel hier nu de lakens uit.
Pakt gij maar al uw GSM en belt Jurgentje eens op.
En zeg hem dat hij direct naar hier moet komen.
Niets meer en niets minder.
Gewoon zeggen dat hij dringend naar hier moet komen
Gaat dat lukken prinsesje?"
Graziella zuchtte, maar deed toch wat Sheila haar opdroeg.
"Hij gaat direct komen." Zei ze terwijl ze inhaakte.
"Prima." Zei Sheila.
Ga maar je kleren aan doen.
Je meugt je kloten scheuren."
"Pardon?" Vroeg Graziella.
Sheila grijnsde naar haar.
"Da 'k joen hier niemeer nodig hein trutje!
Ik heb een heleboel te bespreken met Jurgen.
En als het even kan... ONDER VIER OGEN!
Je hebt precies tien minuten de tijd om te maken dat je hier weg zijt.
Dus zet er maar een beetje spoed achter."

Graziella kleedde zich aan, kwam terug om haar handtas te halen.
"Bon, dan ga ik maar." Zei ze met een piepstemmetje."
"Salu en de kost en de wind langs achter." Antwoordde Sheila zonder om te kijken.
De deur sloeg dicht, en Sheila hoorde haar wegtrippelen op haar hoge hakjes.
"Eindelijk rust." Zei Sheila.
"Wat een achterlijk wuuf joengen, amai.
Bon, nu terug concentreren op de belangrijke zaken.
Wat dat er hier allemaal op staat.
En vooral op die USB-sticks die nevenst die laptop op tafel liggen.
Hoe komt die snotneus daaraan?
Dit is echt wel shocking stuff.
De uren gingen voorbij en ineens hoorde Sheila gestommel op de gang.
Haastig ging er een sleutel in het slot.
Sheila stond recht.
Jurgen kwam binnen, blond, slank, zonnebril op het voorhoofd, jas van Jack Wolfskin, broek en hemd van Lacoste.
"Wat is dat hier voor cinema.
En waar is Graziella."
Sheila nam een dominerende houding aan.
"Doe je jas en schoenen uit en zet u in de zetel.
Dan zal alles zo meteen duidelijk worden.
Enneeuh Graziellatje heb ik weggestuurd.
Dat kind loopt hier nu toch maar in de weg."
Jurgen deed zijn jas en schoenen uit terwijl hij Sheila wantrouwig bekeek.
En ging dan in de zetel zitten.
Sheila plaatste meteen de laptop op zijn schoot.
"Met wat zijt gij bezig kameraad?
Beetje vertrouwelijke informatie van je de vennoot van je vader ontvreemden en verkopen.
Weet je hoe moeilijk het is om aan een job te geraken als je voor zo iets een veroordeling oploopt.
En papaatje zal je niet veel zin meer hebben om je te helpen hoor, als hij verneemt dat je zo schromelijk zijn vertrouwen in jou hebt geschaad. zeker niet na die ene kans die je van hem gekregen hebt nadat je hem zo vaak hebt teleurgesteld met dat liederlijke leven van je.
Onvolwassen sukkeltje daje daar staat."
"Waar moei jij je mee?" Vroeg Jurgen verontwaardigd, terwijl Sheila de laptop op de salontafel zette.
Sheila stond recht en gaf hem een geduchte klap tegen het achterhoofd.
"Ik stel hier de vragen snotaap!" Zei ze met boze stem.

"Laat me even mezelf voorstellen.
Sheila Verdoolaeghe detective.
Mijn kersverse werkgever werd door de vennoot van jou papaatje ingehuurd om er achter te komen wie er gevoelige informatie doorspeelt aan de concurrentie.
Toen ik na het bespreken van deze zaak wegreed werd ik achtervolgd door een grijze BMW met nummerplaat 1-HDI-156."
Nu ging ze voor Jurgen staan.
"Ja die grijze Passat die je zag wegrijden van de hoeve van je vaders vennoot en die je dan achtervolgde.
Dat was ik.
Je dacht waarschijnlijk om door mij te achtervolgen nog meer te weten te komen over het doen en laten van je vaders vennoot.
Ben je van plan om hem een beetje te chanteren of wat?
Hé... "
Ze sloeg hem keihard in het gezicht.
"Hé????
ONNOZELOARE!
Een kleine navraag bij je vaders vennoot over van die die auto zou kunnen zijn was voldoende.
En ik zag een melkmuiltje achter het stuur dus het kon dus geen man van vooraan in de vijftig zijn die mij achtervolgde.
En hij vertelde me dat jij al eens graag rondreed met papaatjes auto.
Dus ik wist meteen wie ik moest viseren.
Ook kwam ik te weten dat jij voor het grootste deel hier verblijft.
Toen je wegreed en Graziellaatje hier liet achterblijven zag ik mijn kans schoon.
Met een list raakte ik hier binnen.
God wat deed het me deugd om dat verwend snotjoenk waar jij een crush op hebt eens in bedwang te kunnen houden.
Ik had al langer een eitje te pellen met die omhooggevallen feeks. Maar daar heb jij eigenlijk geen zaken mee.
En zie... Alles wat ik wilde weten, dat weet ik nu.
Jurgentje Wydood, verwend fils-a-papaatje van mijn kloten was diegene die informatie stal en doorverkocht om zo zijn luxeleventje te kunnen financieren nu hij niet meer beroep kon doen op de centjes van papaatje.
Die Graziella is een kostelijk grietje hé.
Zou je die niet beter dumpen?
Visjes genoeg in de zee hoor."
"Ge weet niet waarover ge praat." Zei Jurgen.
"Graziella en ik kennen elkaar nu al zes maanden, en we zien elkaar graag.
Ze is een schat van een meisje.
Beetje koppig en weerbarstig.
Maar we hebben veel gemeen."
"DOMMEKLOOT!!!!" Schreeuwde Sheila luid in zijn oor.
"Ge zijt een grote dommekloot Jurgen Wydood. Weet ge dat?
Binnen hier en een maand dumpt ze u en zoekt ze een snul die nog rijker en nog naïever is dan gij.
Zoals ze tevoren al meermaals deed.
Al die tijd en al dat geld dat je aan die griet besteedde. Daar had je zoveel nuttige dingen mee kunnen doen.
Je studie betalen bijvoorbeeld.
Goede boeken kopen.
En ze eens LEZEN!
Maar ja.
Dat is te moeilijk hé.
Om te fuiven, de onnozelaar uit te hangen en oppervlakkige trutjes te neuken heb je geen hersenen nodig hé.
Maar nu ter zake.
Hoe ben je aan al die informatie gekomen.
Ik kan me niet voorstellen dat die allemaal zo éénvoudig voor het grijpen lag."