Hier troffen ze elkaar wel vaker na de training in de kickboks club.
Sheila was blij hem te zien en bestelde meteen een pint voor Patrick.
"Dat es er ééntje van mien." Zei ze.
"En 't is met plezier gegeven."
Sheila nam haar glas om te proosten en keek hierbij haar vriend Patrick aan.
Want hun vriendschap was sterker dan ooit.
Sheila wist dat er nooit meer iets anders dan vriendschap kon zijn nu hij gehuwd was met Gloria.
En nam daar vrede mee.
Sheila wist ook goed waarom Patrick vroeg naar hoe het met haar onderzoek gesteld was.
Eén van zijn collega's zijn moeder verbleef in Huize Lentebloesem.
En eigenlijk was het Patrick die hem had aangeraden om contact op te nemen met het detectivebureau van Pieter Slembrouck.
"Die mensen zijn zeer bekwaam, ik ken trouwens één van die detectives die daar werkt. En dat is een heel gedreven persoon."
Sheila vertelde wat ze daar allemaal had gezien. Ze wist dat ze Patrick kon vertrouwen.
Patrick was verbaasd om dit alles te horen.
"Ik heb al veel rare dingen gehoord over dat rusthuis.
Maar dit slaat echt wel alles." Zei hij.
Maar Sheila wist ook iets van Patrick, wat haar van pas komen kon.
"Zeg Patrick, jij woonde toch naast de familie Pelckmans." Zei Sheila.
"Ja." Zei hij.
"Dat klopt.
En ja.
Ik heb die broer van Rozette goed gekend ja.
En maar al te vaak bezig gezien.
En ja.
Hij was instructeur bij de para's.
Ik heb les van hem gehad.
Wat ik van die Francis Pelckmans leerde.
Was vooral... HOE HET NIET MOET!"
"Was die Francis Pelckmans echt zo'n psychopaat?" Vroeg Sheila.
Dan kreeg Patrick het ineens moeilijk.
"Eenmaal." Zei hij.
"Eenmaal had ik echt veel zin om eruit te stappen.
En dan was toen ik onder het gezag stond van die idioot van een Francis Pelckmans.
Dat was echt zo'n smeerlap die ervan hield om de zwakkeren in de groep te intimideren en te vernederen.
Weet je hoeveel mensen hij tot zelfmoord heeft gedreven Sheila?
Veel.
Heel veel.
Maar mij kreeg hij niet klein.
Ik wilde eruit stappen, dat wel.
Die 'Rode Baret' kon me op een bepaald moment heel weinig schelen.
Echt Sheila.
Ik wilde graag para worden.
Maar niet onder de voorwaarden van een geflipte zot als Francis Pelckmans.
Ik stond echt op het punt om eruit te stappen.
Hij zei: "Doe maar manneke. Doe maar en ik zal ervoor zorgen dat het hele land u zal vernoemen als datgene wat jij bent... EEN LAFAARD!!!"
Maar dat kon me weinig schelen.
Dan ineens werd hij zelf uit het leger geschopt.
Na een incident op het bureau van de generaal die van Pelckmans heel wat beledigingen te slikken kreeg.
Waarna hij door de Rijkswacht werd gearresteerd terwijl hij boel zocht in een café niet ver van de kazerne.
Een week nadien kregen we een andere instructeur.
Iemand aan wie ik me kon optrekken.
Een leidersfiguur zoals ik mij een leidersfiguur voorstelde.
Van hem heb ik veel geleerd Sheila."
Sheila keek hem aan.
"En gij...
Gij hebt mij veel geleerd Patrick.
Dat vergeet ik nooit."
Patrick vervolgde.
"Rozette was in haar jongere jaren een knappe vrouw.
Ze mocht er wezen.
Ik had een vriend.
Michael heette hij.
Michael Barrezeele.
Zoon van een welstellende ondernemer, die een bedrijf runde gespecialiseerd in fijne vleeswaren.
Eigenlijk was het een oude vleesrokerij die door zijn vader gemoderniseerd werd.
Hij moest van zijn pa meehelpen.
Dat deed hij goed, daar niet van.
Hij had de leiding over het personeel in het bedrijf van zijn vader.
Dat waren vooral operatoren en inpaksters.
Rozette Pelckmans werkte daar.
Als inpakster.
Ze wist Michael rond zijn vinger te winden.
Smoorverliefd was ie op haar.
Deed alles voor haar.
Hij deed eigenlijk... Te veel voor haar.
Ze hing verhaaltjes op over 'hoe moeilijk ze het wel had, en dat ze problemen had thuis'.
Hij hielp haar.
Met geld.
Zo kreeg ze een klein fortuin bij elkaar.
Maar denk je dat dat genoeg was?
Nee hoor.
Op een dag.
Hij was aan het werk in zijn vaders kantoor.
Zijn vader was op dat moment op zakenreis.
Zij kwam binnen.
Zonder kloppen.
Ze droeg een kort rokje en een topje met wijde decolleté.
En nylonkousen.
Ze ging meteen achter zijn bureau en sloeg haar armen rond zijn nek.
En begon hem te kussen.
Als een bezetene.
Toen zei ze datgene waar hij al zolang op wachtte.
"Ik wil met je vrijen Michael."
Hij was stapelverliefd op haar.
Verlangde er al zo lang naar om met haar eens te mogen vrijen.
Maar ze scheepte hem telkens weer af.
"Ik ben er nog niet klaar voor Michael.
Als ge me echt graag ziet, dan kunt ge toch wachten."
Dat soort schijt.
Michael, die liep erin.
Ook al zei ik: Laat haar. Er zijn zoveel andere meiskes die gewilliger zijn.
Verspeel je tijd niet aan die intrigante.
Maar dacht je dat hij luisterde.
Ach... Michael." Zei Patrick.
Lieve mensen, het verhaal dat Patrick vertelde is echt heel triest.
Rozette deed haar topje uit.
Ze had geen BH aan.
Haar borsten waren prachtig.
Ze nam Michaels handen en legde ze op haar borsten.
"Is dat niet heerlijk." Zei ze?
Ze kusten elkaar.
Ze zoende hem in zijn hals.
Haar handen gleden over zijn lichaam.
Onder zijn hemd.
Ze knoopte zijn broek open en zoende zijn buik nadat ze zijn hemd had opengeknoopt en zijn onderhemd omhoog had getrokken.
Ze knoopte zijn broek los en liet die zakken, meteen daarna mocht Michael zijn eerste orale bevrediging ervaren.
"Is dat niet lekker lieverd?" Vroeg Rozette.
Michael zei ja.
Dan liet ze haar rokje zakken, en ging ze op het bureau zitten.
Ze was helemaal naakt.
"Pak me." Zei ze.
"Pak me zoals je me pakte in je dromen."
Hij deed het.
Ze sloeg haar armen om zijn rug en trok hem dicht tegen zich aan.
Het was voor Michael een heerlijk moment.
"Gij zijt fantastisch Michael." Zei ze.
Ze liet hem klaarkomen.
In haar poesje.
Dan kwam ze recht, sloeg ze weer haar armen om hem heen.
Ze kuste hem.
Ze streelde zijn rug en duwde hem zo met zachte dwang in zijn bureaustoel.
"Kent ge de code van de kluis rechts van u?" Vroeg ze.
"Ja." Zei hij.
Hij voelde zich lichtjes duizelig worden.
"Wat is die code schatje?" Vroeg Rozette.
Hij zei de code.
Hij wist niet, dat ze een ampul met verdovend middel in poedervorm in zijn mond binnenbracht terwijl ze hem kuste.
Dat middel maakte hem suf en willoos.
Dan viel hij in slaap.
De volgende dag was de kluis leeg.
De schrik sloeg Michael om het hart.
Wat zou zijn vader nu zeggen?
Maar er was meer.
Rozette had klacht tegen hem ingediend.
Wegens aanranding van de eerbaarheid.
Michael werd in het zicht van het bijna voltallige personeel geboeid weggevoerd.
De schande werd te groot voor die ongelukkige jongen.
Hij heeft zich verhangen in zijn cel.
Patrick vertelde het verhaal licht stokkende stem.
"Die godverdomsche teve." Foeterde Sheila binnensmonds.
"Maar hoe kon ze wegkomen met die diefstal van die kluis?" Vroeg ze.
"Heel simpel." Zei Patrick.
"Ze wist heel wat collega's zover te krijgen dat ze mee gingen in haar duivelse plan.
Er waren er die getuigden dat ze Michael het bedrijf zagen uitlopen met zakken die hij in zijn auto stopte.
En dat in combinatie met een lege brandkast.
Zijn vader zocht hem op de dag dat hij zich verhing.
Hij zij "IK HEB GEEN ZOON MEER, ALLEEN EEN SMERIGE DIEF EN VERKRACHTER TOEVALLIG DOOR MIJ VERWEKT!"
Toen haalde Patrick een brief tevoorschijn.
"Deze brief schreef Patrick de dag dat hij in zijn cel werd teruggevonden, de datum op de brief was zijn sterfdatum."
Sheila nam de brief en las hem vluchtig.
Ze las hetgeen wat Patrick vertelde.
Maar dan geschreven met Michaels eigen woorden.
"Mag ik die brief houden?" Vroeg Sheila.
"Ik wil hem gebruiken als bewijsmateriaal tegen Rozette."
"Juist daarom heb ik die meegebracht." Zei Patrick.
"Ik wil gerechtigheid Sheila.
Gerechtigheid voor Michael."
Sheila keek hem aan.
"Ik begrijp je Patrick.
Dit is dan ook hoe ik je ken.
Loyaal.
Voor diegenen die je in je hart hebt gesloten.
Zoals je loyaal was voor mij."
Sheila keek hem aan.
Gedurende gesprek hadden ze het bier verruild voor whisky.
Er klonk een liedje door de speakers.
Purple Rain van Prince.
Sheila keek Patrick aan.
"Danske?" Vroeg ze.
Hij twijfelde.
"Allez komaan, een danske.
Moet toch kunnen."
Dan stond hij recht, Sheila nam hem mee naar het midden van het café.
Vlak voor de biljarttafel sloot ze hem in haar armen.
Ze trok hem dicht tegen zich aan.
Patrick genoot.
Keek in haar diepblauwe ogen die twinkelde en schitterden.
"Oooh Sheila." Zei hij.
"Ssssjt!" Zei Sheila.
"Geweune genieten moatje.
Geweune efkes genieten.
Van da schoon moment."
Ze legde haar hoofd op zijn linkerschouder.
En droomde weg.
Naar de mooie jaren toen ze meer waren dan gewoon vrienden.
Toen dansten ze op hetzelfde liedje in een cafétje na hun diensturen.
Om zich dan terug te trekken in het kamertje dat ze samen huurden.
Voor een lange passionele nacht.
Zoals ze er zovelen hebben gekend.
Sheila voelde, Patrick had een erectie.
Dat maakte dat haar broekje lichtjes nat werd.
Dat en de whisky die naar haar hoofd begon te stijgen.
Ze likte ondeugend aan zijn oorlelletje en kreunde zachtjes in zijn oor.
"Patje." Hijgde ze.
Hij ging onder haar t-shirt.
Streelde haar buik, haar rug.
Sheila genoot.
Rechtte haar hoofd.
Sheila en Patrick keken elkaar aan.
Dan volgde er een kus.
Een hitsige passionele kus.
Patrick draaide Sheila een kwartslag om, ze zette een stap achteruit.
Leunde tegen de biljarttafel, spreidde haar benen.
Sloeg haar armen om hem heen.
Patrick bewoog zijn bekken zacht op en neer, Sheila voelde hoe zijn stijve penis over haar kruis gleed.
Weer zoende hij in haar hals.
Ging onder haar T-shirt.
Hij trok haar BH omlaag.
Streelde haar borsten.
"Oooh Patrick!" Kreunde ze.
Weer drukte hij zijn lippen tegen de hare.
Weer volgde er een lange passionele tongzoen.
"Laten we naar je appartement gaan." Stelde Patrick voor.
Hij keek haar aan.
Goesting was in zijn ogen te lezen.
"Laten we daar vrijen.
Zoals we dat destijds zo vaak deden.
Oh Sheila."
Dan...
Duwde Sheila hem van zich af.
"Nee Patrick!!!" Zei ze beslist.
"Dat wil ik niet.
We zijn al veel te ver gegaan Patrick."
"Ene keer Sheila." Drong hij aan.
"Wat ik voor u voelde, dat is sinds we elkaar terugzien terug opgeflakkerd.
Zo hard.
Zo fel.
Sheila.
Lieverd."
"Nee." Zei ze.
"Dat moogt ge Gloria niet aandoen Patrick."
"Gloria." Zei hij met dikke tong.
Hij was behoorlijk aangeschoten dat viel Sheila nu wel op.
"Die zit in Brazilië met 'de kleine'.
Bij haar familie.
Die gaat dat niet merken."
"Gaat het niet goed tussen jou en Gloria?" Vroeg ze.
"Jawel... " Zei Patrick.
"Alleen, ze wilde zo graag naar Brazilië.
En ze wilde dat ik meeging.
Maar dat zag ik echt niet zitten.
Dan ging ze maar alleen.
Met Joanita."
Hij zuchtte diep.
"Ge moet dat verstaan.
Dit is een vreemd land voor haar.
Koud, vooral in de winter.
De mensen zijn hier afstandelijker, koeler.
Dit moet hard zijn voor haar, het aanpassen.
Hoe groot de liefde tussen jullie ook is."
Patrick huilde.
Sheila sloot haar vriend in de armen.
"Sorry." Zei hij.
"Die dans, ik."
"Ik weet het." Zei Sheila.
"Ik heb aanleiding gegeven.
Ik had'n geweune goesting om joen nog eens nekeje dichte tegen mien te voelen.
Uw geur nog ekeje te ruiken.
En ja, 't voelde goed.
Het voelde zo goed nog eens dicht bij u te zijn.
Maar ik wil geen relatie kapot maken.
Ik zou het mezelf nooit vergeven als door mijn geilheid Joanita zou moeten opgroeien in een gebroken gezin.
Terwijl het net zo hartverwarmend is om zien hoe jullie dat meisje een warme thuis geven.
Ik heb genoten van die kus ja. Genoten toen je mijn borsten streelde, met zoveel gevoel en passie.
Maar hier moet het stoppen Patrick.
Voor Gloria en Joanita."
Ze nam een zakdoek en droogde teder Patricks tranen.
"Ge hebt gelijk." Zei Patrick.
Sheila rechte zich, en trok Patrick ook recht.
"Laat ons er nog ene drinken.
De laatste."
Ze gingen aan de toog zitten en Sheila bestelde nog twee whisky's.
"Maakt er mor twee dubbele van." Zei ze tegen Willem de cafébaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten