Huize Lentebloesem 6

02:30
Sheila wandelde naar huis.
Ze was lichtjes aangeschoten door de whisky.
Toch liep ze met een zelfverzekerde stap.
De striemende motregen die haar haren nat maakte en van haar gezicht druipte deerde haar niet.
Ze ritste haar leren jas dicht.
Dacht aan Patrick.
Aan die ene dans, en de kus die erop volgde.
Zijn lippen tegen de hare.
Zijn handen onder haar T-shirt.
Ze was geil.
De whisky maakte haar hoofd licht en deed haar lichaam lichtjes duizelen.
Het verlangen naar een stoere man in wiens armen ze kon wegdromen, naar ruwe mannelijke handen die haar streelden.
Het verlangen naar harde, stevige seks.
Deed haar verlangen, haar lichaam en geest op hol slaan.
Toen Patrick haar in zijn stevige armen sloot werd haar broekje al nat.
Ze had dezer dagen niet veel nodig om botergeil te zijn.
Dat besefte ze.
"Ghodverdomme, khen e vent nodig.... KHEN SEKS NODIG!!!" Zei ze hardop.
Ze was vastbesloten om eens thuis eens goed de hand aan zichzelf te slaan.
Een dildo had ze niet.
"Da's voor aanstellerige trutjes." Zei ze altijd.
Maar ach, er lagen nog grote wortelen in de frigo.
"Het kan mie ollemolle ghin kloten mé scheeln." Dacht Sheila.

Ze liep de straat in waar ze woonde.
Ze zag een groepje jonge kereltjes samentroepen.
Ze stonden voor het portaal van het appartementsgebouw waar ze woonden.
"Wat doet dat stel doar?" Vroeg ze zich af.
Ze rechtte haar hoofd, versnelde haar stap.
Wilde hen aanspreken.
Ze zagen haar komen.
5 jonge kereltjes, Sheila schatte hen zo tussen de 16 en de 18 jaar.
Ze droegen sweaters met kappen, 'Hoodies' zoals ze zeggen.
Ze draaiden allen hun hoofd, één van hen zette een stap naar voren.
"Zijt gij Sheila Verdoolaeghe?" Vroeg hij.
"Ja." Antwoordde Sheila. "Wat moete jul.... "
Voor ze haar zin kon afmaken stormden ze op haar af.
Het kereltje dat haar aansprak haalde een baseballknuppel tevoorschijn.
"Ah zit dat ier ezo?" Reageerde Sheila.
Ze haalde uit met een geduchte stamp.
De jongen met de baseballknuppel vloog tegen de zijmuur van het portaal vlak bij de deur die toegang gaf tot het appartementsgebouw.
Een tweede jongen trok een mes.
Maar greep na weer een geduchte stamp met een pijnlijke grimas naar zijn kruis.
De derde kreeg een stevige vuistslag in het gezicht en kwam keihard met zijn rug tegen een geparkeerde wagen terecht.
De vierde jongen kon ze vastgrijpen. Ze wierp hem over haar schouder.
Hij kwam op zijn rug op de straatstenen terecht.
De vijfde zette het op een lopen.
De jongen met de baseballknuppel gaf zich nog niet gewonnen en haalde opnieuw uit.
Hij sloeg genadeloos toe, de knuppel raakte Sheila's schouder.
Maar toen draaide ze zich, haar voet kwam pijnlijk op zijn knie terecht, Zijn knieschijf schoot uit de kom.
De jongen brulde het uit.
"Nu eje zovele ghin klaps niemeje hé.... STIKSJE CRAPUUL DAJE ZIET!!!" Schreeuwde ze terwijl ze hem bij het haar trok.
"Kom ventje zeg het ekeje. Wat was de bedoeling van julder actie?"
"Mijn zus... " Stamelde hij.
"Ze beloofde voor ons elk 500 euro als we jou het ziekenhuis zouden inslaan."
Sheila trok aan het onderbeen van de jongen, wat heel pijnlijk is als je knieschijf uit de kom is.
"Niet doen!!! NIET DOEN!!!" Smeekte hij.
"Hoe heet die zus van jou?" Vroeg Sheila terwijl ze de jongen met haar gekende striemende blik aankeek.
"Shirley.... Shirley Tempels, mijn naam is Dylan Tempels."
Sheila grijnsde gemeen in zijn gezicht.
"Hoe komt die zus van jou aan in totaal tweeduizendvijfhonderd euro?" Vroeg ze terwijl ze zijn onderbeen lichtjes draaide.
Dylan schreeuwde het uit, zijn hoofd draaide heen en weer.
"Kweenie.... Ze kwam er vanmiddag mee thuis."
Sheila belde het alarmnummer.
"En kan de politie ook ter plaatse komen?" Vroeg ze.
De jongen huilde van pure wanhoop, en daar had hij zijn redenen toe.

Dylan werd afgevoerd, alsook de jongen die met zijn rug op de straatstenen terechtkwam.
Intussen deed Sheila in een politiecombi haar verhaal.
De agent noteerde alles zorgvuldig.
"We kennen die kereltjes." Zei hij.
En Dylan Tempels mag de rest van zijn verlof op zijn buik schrijven.
Als zijn knie terug in de kom zit mag hij terug naar Everberg."
"Waarvoor zit hij daar?" Vroeg Sheila.
"Dylan en zijn maatjes zijn al een poosje bij ons gekend.
Voor diefstallen met geweld, overvallen, vechtpartijen, drugsdelicten en dergelijke meer.
Maar anderhalf jaar geleden maakte hij het heel bont.
Hij was bij de zwemvijver hier buiten de stad, samen met twee van zijn maatjes.
Daar vielen ze meisjes lastig.
Ze volgden één meisje specifiek naar de kleedkamers en forceerden zich met geweld in het hokje waar ze zich wilde omkleden.
Daar hebben ze haar verkracht.
Maar wat ze niet wisten... Dat meisje in kwestie is de dochter van één van onze collega's.
Niet meer of we hebben die kereltjes eens goed aangepakt.
Ik was verheugd te vernemen dat de jeugdrechter eindelijk deed wat ie moest doen.
Dylan Tempels naar de jeugdgevangenis sturen."
"En Shirley Tempels, de zus van Dylan. Is die ook gekend bij jullie?" Vroeg Sheila.
De agent glimlachte.
"Waarom vraag je dat?"
"Gewoon, die werkt in Huize Lentebloesem en...
Ik doe daar een opdracht ziet u, als detective.
En het is wel heel toevallig dat ik aangevallen wordt door de broer van één van de werkneemsters aldaar."
"Shirley." Zei hij.
"Er loopt een onderzoek tegen haar.
Voor afpersing.
Ze maakte via een chatsite contact met een man.
Wist hem te verleiden tot een afspraakje.
Ze hadden seks in de woonkamer bij haar thuis.
Maar alles werd gefilmd met een camera die achter de TV stond opgesteld.
Met die beelden werd hij gechanteerd.
Elke maand 5000 euro of die beelden zouden en op het internet verspreid worden, en aan de politie overgemaakt worden samen met een klacht voor aanranding van een minderjarige.
Er wordt nu onderzocht hoeveel meer slachtoffers juffrouw Tempels zou gemaakt hebben.
Maar vooralsnog kunnen we nog niet veel tegen haar beginnen.
Nog niet."
"Wel." Zei Sheila.
"Vraag eens aan Dylan Tempels hoeveel hij kreeg om mij in elkaar te trappen en van wie?
Nog een prettige nacht, of beter ochtend nog... Heren."

Dan opende ze de schuifdeur van de combi en stapte ze naar het portaal van het appartementsgebouw.
Eens op haar appartement knipte ze het licht aan, terwijl ze haar t-shirt uitgooide en in één van de clubzetels gooide.
Ze aaide 'Dikke Oscar' die op zijn kussentje op één van de clubzetels zat over zijn kop.
"Vetzaksje, 't vrouwtje es thuus wi." Zei ze.
De oude kater liet een hees gemauw horen.
Ze liep naar de drankenkast en haalde een fles whisky uit en bekeek hem eens goed.
"Voe den helft vul." Mompelde ze.
"Niemeje voe lange."
Ze plofte zich in de zetel en nam een flinke teug.
"Khent Ghodverdomme nodig nu." Zei ze.
Ze knoopte haar broek los en schudde die letterlijk van haar lijf.
Ze nam nog een paar stevige slokken.
Ze zag hoe 'Dikke Oscar' zich rechtte en haar aankeek.
"Je moet ezo nie kieken dikzak. 't Vrouwtje ghot eur criminele zat zuppen.
Khen e betje tevele shit meegemakt vannacht.
En 'k benne zo geil lik e bronstige 'keunemoere'. (vrouwtjeskonijn)".
Ze trok haar slip naar beneden en begon met zichzelf te spelen.
Terwijl ze regelmatig flinke slokken van de whiskyfles nam.
Dat het al over drie uur  in de morgen was kon haar niet schelen.
Ze had toch een dag vrij vandaag.
Ze zou alleen eens langsgaan om de afluisterapparatuur achter het bureau van de directeur op te halen.
En dan op 't gemak alles beluisteren en analyseren.
Dus... waarom zou ze zich niet eens mogen bezatten.
Sheila dronk in de week haast nooit alcohol.
Behalve op occasionele gelegenheden, feestjes en van die dingen.
In het weekend durfde ze zich al eens laten gaan.
Pintjes in de Dinky Toys, of een aperitiefje in 't Marktplein.
Of heel af en toe eens een glaasje whisky met een goeie film erbij.
Maar nu.
Er ging zoveel door haar hoofd nu.
Haar hart pompte razendsnel.
Ze voelde de adrenaline die volgde op de heftige vechtpartij nog steeds.
Alsook de heftige gevoelens die door haar lijf gierden toen ze met Patrick danste en hem kuste.
Ze gooide de laatste kleren van haar lijf en greep naar een banaan die op de fruitschaal in het midden van de salontafel stond.
En begon zichzelf ermee te bevredigen.
"Ooooooooooh Patrick." Kreunde ze.
"Khadden geiren toegestemd voe seks me joen. Me eirtje (hartje) zei ja.
Mo me verstand zei nee.
Schietje.
Lekkere vent.
Heten beer.
Oooooh!!!"
Sheila kreunde steeds luider.
Met gesloten ogen ramde ze die banaan tussen haar benen.
Haar lichaam schokte en trilde.
Ze was een orgasme nabij.
Ze ging zodanig op in dit hitsige moment dat ze niet hoorde dat haar bovenbuurman op zijn vloer bonkte en meermaals "STILTE" schreeuwde.
Maar jammer voor hem zou haar dierlijke gekreun en geschreeuw zeker 15 minuten blijven aanhouden.
Ze stopte de banaan net niet helemaal in haar vagina.
Om de dierlijke driften die haar kwelden en haar beletten om rationeel na te denken eindelijk te temperen.
Na een heftige oerschreeuw die zeker een minuut lang duurde kwam Sheila's lichaam eindelijk tot rust.
Haar borstkas ging snel op en neer.
Maar na een poosje werd haar ademhaling rustiger.
Alsook haar hartslag.
Een heerlijk bevredigd gevoel maakte zich meester over haar.
Ze dronk de laatste restjes whisky uit.
En viel in slaap in de zetel.
De fles viel uit haar hand en rolde op de grond.

Zes uur later werd ze wakker.
Het was tussen negen en tien uur 's ochtends.
Haar hoofd deed pijn.
"Miljaar." Vloekte ze.
"'k Ben der serieus over geghoan vannacht."
Ze liet haar voeten uit de zetel glijden en hees zichzelf overeind.
"E Dafalgan en e pot kaffie, zwart en stief straf."
Ze liep wankelend naar de keuken, maar bedacht dan dat ze poedelnaakt was.
"Ksoe nie wel hein dat dienen oeden begrafenisondernemer hierover 't an zienen 'dicky ticker' kriegt."
Ze liep terug raapte haar kleren die her en der verspreid lagen en deponeerde die in de wasmand.
Terwijl ze haar badjas rond haar lichaam sloeg en vastmaakte keerde ze terug met een Dafalgan in de hand.
Die deponeerde ze in een glas water, en terwijl haar Dafalgan oploste zette ze koffie.
Ze ging zitten aan de keukentafel en keek naar het leven onder haar op straat.
De geur van koffie vulde de keuken.
Sheila dacht na.
"Ik wiln ne vent.
Ksient alleine zien brakende moe.
Sorry Oscar, je ziet e lief beesje.
Mor vele compagnie enk toch nie a joen hé.
Meer dan 'mauw mauw mauw' komt er ook nie uut hé, an 'k klappen tegen joen.
Juste of nie juste?"
"Mauw." Zei het obese dier dat de keuken in kwam gestrompeld.
Wat eigenlijk zoveel wilde zeggen als "Krijg ik mijn ochtendsnackje vrouwtje?"
Sheila keek hem aan, en staarde algauw terug naar haar glas met daarin wat overbleef van een langzaam oplossende bruistablet.
Tranen liepen over haar wangen.
Ze dronk het glas met daarin de opgeloste Dafalgan in één teug leeg.
"Gho trunte." Vermaande ze zichzelf.
"Doet die kaffie en diene thermos en pakt mor e grote tasse en drienkt hem uut.
J'et nodig nu."
Ze stond recht, deed de koffie in de thermos en schonk zichzelf een grote mok in.
Die ze zachtjes liet naar binnenglippen.
Niet veel later was de kop leeg, ze schonk zich prompt een nieuwe in.
En voelde zich al meteen een stuk beter.
"Nu nog een flinke douche, mijn eindrapport afwerken.
En toen doarachter en filmptje oender 't fleecedekentje." Dacht ze bij zichzelf.
Maar dan ging haar gsm af.
"Allez wuk nu were?" Vroeg ze zich af.
"Hallo Sheila." Klonk het aan de andere kant van de lijn.
"Kan je meteen komen inspringen? Shirley is er niet.
Ze belde zonet vanuit het politiebureau."
Sheila haakte glimlachend in.
"Shirley'tje meug het ekeje uutleggen an de flikken... Hahaha khen der me kot in."