Alain en Sarah volgden de anderen.
Naar weer een nieuwe plek van de misdaad.
Ze arriveerden in een straat aan de rand van de stad.
Zomaar een straat, rijhuisjes.
Een volkse buurt.
Een wit laken in het midden van de straat.
Eronder lag een man van begin de veertig.
Geraakt door drie kogels.
2 in de rug, en 1 in het achterhoofd.
"Op klaarlichte dag neergekogeld." Zeiden de agenten die als eerste ter plaatse waren.
Alain tilde het laken op.
"Is zijn identiteit gekend?" Vroeg hij.
"Yep?" Zei de leidinggevende inspecteur.
"Gunther Smets. 42 jaar, ongehuwd, 'zonder beroep', woont hier twee huizen verder.
Wilde net zijn auto uitladen, toen er ineens 2 zwarte mannen uit een geparkeerde auto stapten en hem vastgrepen.
Ze wilden hem in hun auto sleuren maar hij kon zich losrukken en vluchten.
Daarop trok één van hen zijn pistool en begon te schieten.
Drie kogels raakten hem.
Fataal."
"Verdomme." Zei Alain.
"Da's de broer van Kurt Smets, mijn garagist.
En toevallig of niet, ook de werkgever van Kevin De Coninck.
Heel bizar allemaal."
Naar weer een nieuwe plek van de misdaad.
Ze arriveerden in een straat aan de rand van de stad.
Zomaar een straat, rijhuisjes.
Een volkse buurt.
Een wit laken in het midden van de straat.
Eronder lag een man van begin de veertig.
Geraakt door drie kogels.
2 in de rug, en 1 in het achterhoofd.
"Op klaarlichte dag neergekogeld." Zeiden de agenten die als eerste ter plaatse waren.
Alain tilde het laken op.
"Is zijn identiteit gekend?" Vroeg hij.
"Yep?" Zei de leidinggevende inspecteur.
"Gunther Smets. 42 jaar, ongehuwd, 'zonder beroep', woont hier twee huizen verder.
Wilde net zijn auto uitladen, toen er ineens 2 zwarte mannen uit een geparkeerde auto stapten en hem vastgrepen.
Ze wilden hem in hun auto sleuren maar hij kon zich losrukken en vluchten.
Daarop trok één van hen zijn pistool en begon te schieten.
Drie kogels raakten hem.
Fataal."
"Verdomme." Zei Alain.
"Da's de broer van Kurt Smets, mijn garagist.
En toevallig of niet, ook de werkgever van Kevin De Coninck.
Heel bizar allemaal."
Niet veel later zaten Alain en Sarah bij Kurt Smets om het vreselijke nieuws te melden.
"De Gunther begot". Zei hij.
"We kwamen wel niet overeen, maar toch.Het bleef mijn broer hé. Shit gast, ik ben er niet goed van."
"Wat zat er scheef tussen jullie?" Vroeg Alain.
"Wel." Begon Kurt Smets.
"Gunther en ik, wij waren als de krekel en de mier.
Ik ging op mijn veertiende al gaan werken.
's Morgens vroeg eruit, pas 's avonds laat gedaan.
Hij hing liever rond op straat, en ging heelder nachten uit.
Hoe vaak dat hij pas 's morgens vroeg thuiskwam, meestal goed doorzopen.
Terwijl ik aan de ontbijttafel zat. Zo ging het jaar in jaar uit. Ik werkte hard en schopte het tot ploegbaas bij mijn toenmalige werkgever, Garage Van Aelst.
Gehuwd, had een gezin, eigen huis. Later ook een eigen zaak, waar ik al mijn spaarcenten instopte. Deed het allemaal zelf, zonder hulp van wie dan ook.
Hij zat op de unief, hij was de jongste thuis.
Hij mocht studeren van vader en moeder.
Nu ja... Studeren.Ik noem het eerder 'lanterfanten op vaders kosten'. Heelder dagen rondhangen in van die obscure actiegroepjes.
Meermaals opgepakt bij betogingen en manifestaties.
En ja, zijn rood-groene gedachtegoed botste keihard met mijn kijk op de realiteit als hardwerkende zelfstandige.
Bij familiefeesten zaten we altijd apart en werden politieke onderwerpen gemeden.
Omdat er toch alleen maar ambras van kwam."
"Welke richting volgde je broer op de unief"?
"Eerst rechten, maar dan had hij achter de rug van onze ouders om van richting veranderd.
'Pol&Soc'.
Die nutteloze richting voor halfzachte post Mei-68'ers die denken dat ze de wereld konden verbeteren.
Daarna werd het journalistiek. Maar dat werd ook een dikke flop.
Hij weet en kent van alles, maar hij heeft niks in zijn handen.
Meer werkloos dan wat anders, en altijd in geldnood. Meerdere keren door zijn huisbaas aan de deur gezet, volledig terecht als je het mij vraagt.Dan stond hij natuurlijk bij mij aan de deur hé, dan was 'broerke' de goeie.
Hij stond aan de dop, maar werkte natuurlijk in het zwart.
Artikelen schrijven voor allerhande obscure websites, verhandelingen schrijven voor studenten, een blog bijhouden, dat soort dingen.
Ach die jongen maakte er gewoon een zootje van.
Met hetgeen hij schreef maakte hij natuurlijk ook vijanden.
Logisch, want hij schuwde de verzinsels en zelfs gratuite leugens niet.
Ja, logisch dat hij dan mensen kwaad kreeg.
Enkele jaren terug kreeg hij klop van gasten die hun job kwijt speelden als gevolg van een lasterlijk artikel waarin hij aankloeg dat de ondernemer in kwestie door een stakingspiket vlamde.
Hij haalde die man dan ook echt door het slijk. Dit terwijl ik heel goed weet dat hij een zeer goede baas is en zijn personeel zeer goed betaalt.
Maar ja, probeer maar eens je bedrijf draaiende te houden als er in de straat een stakingspiket staat dat niet eens voor zijn bedrijf bestemd was, maar waar hij wel de dupe van was.
Door dit artikel kreeg die ondernemer meermaals bezoek van de arbeidsinspectie en financiële inspectie die zijn bedrijf lieten stilleggen.
Dat was de druppel, het bedrijf ging failliet.
Boze arbeiders besloten om Gunter een lesje te leren.
Resultaat: Oogkas gebroken, kaak gebroken, twee tanden kwijt, paar gebroken ribben, en een gebroken knieschijf.
Maar denk je dat hij eruit leerde?
Nee.
Hij noemde die arbeiders 'achterlijke bazenpoepers'.
Nadien ging hij gewoon verder.
Zei het nog zo dikwijls.
"Gij gaat nog eens tegen de verkeerde botsen."
En zie... Ik heb gelijk gekregen.
Of niet soms?"Kurt zweeg, en boog het hoofd.
Alain klopte op zijn schouder.
"Innige deelneming", zei hij vaderlijk.
"De Gunther begot". Zei hij.
"We kwamen wel niet overeen, maar toch.Het bleef mijn broer hé. Shit gast, ik ben er niet goed van."
"Wat zat er scheef tussen jullie?" Vroeg Alain.
"Wel." Begon Kurt Smets.
"Gunther en ik, wij waren als de krekel en de mier.
Ik ging op mijn veertiende al gaan werken.
's Morgens vroeg eruit, pas 's avonds laat gedaan.
Hij hing liever rond op straat, en ging heelder nachten uit.
Hoe vaak dat hij pas 's morgens vroeg thuiskwam, meestal goed doorzopen.
Terwijl ik aan de ontbijttafel zat. Zo ging het jaar in jaar uit. Ik werkte hard en schopte het tot ploegbaas bij mijn toenmalige werkgever, Garage Van Aelst.
Gehuwd, had een gezin, eigen huis. Later ook een eigen zaak, waar ik al mijn spaarcenten instopte. Deed het allemaal zelf, zonder hulp van wie dan ook.
Hij zat op de unief, hij was de jongste thuis.
Hij mocht studeren van vader en moeder.
Nu ja... Studeren.Ik noem het eerder 'lanterfanten op vaders kosten'. Heelder dagen rondhangen in van die obscure actiegroepjes.
Meermaals opgepakt bij betogingen en manifestaties.
En ja, zijn rood-groene gedachtegoed botste keihard met mijn kijk op de realiteit als hardwerkende zelfstandige.
Bij familiefeesten zaten we altijd apart en werden politieke onderwerpen gemeden.
Omdat er toch alleen maar ambras van kwam."
"Welke richting volgde je broer op de unief"?
"Eerst rechten, maar dan had hij achter de rug van onze ouders om van richting veranderd.
'Pol&Soc'.
Die nutteloze richting voor halfzachte post Mei-68'ers die denken dat ze de wereld konden verbeteren.
Daarna werd het journalistiek. Maar dat werd ook een dikke flop.
Hij weet en kent van alles, maar hij heeft niks in zijn handen.
Meer werkloos dan wat anders, en altijd in geldnood. Meerdere keren door zijn huisbaas aan de deur gezet, volledig terecht als je het mij vraagt.Dan stond hij natuurlijk bij mij aan de deur hé, dan was 'broerke' de goeie.
Hij stond aan de dop, maar werkte natuurlijk in het zwart.
Artikelen schrijven voor allerhande obscure websites, verhandelingen schrijven voor studenten, een blog bijhouden, dat soort dingen.
Ach die jongen maakte er gewoon een zootje van.
Met hetgeen hij schreef maakte hij natuurlijk ook vijanden.
Logisch, want hij schuwde de verzinsels en zelfs gratuite leugens niet.
Ja, logisch dat hij dan mensen kwaad kreeg.
Enkele jaren terug kreeg hij klop van gasten die hun job kwijt speelden als gevolg van een lasterlijk artikel waarin hij aankloeg dat de ondernemer in kwestie door een stakingspiket vlamde.
Hij haalde die man dan ook echt door het slijk. Dit terwijl ik heel goed weet dat hij een zeer goede baas is en zijn personeel zeer goed betaalt.
Maar ja, probeer maar eens je bedrijf draaiende te houden als er in de straat een stakingspiket staat dat niet eens voor zijn bedrijf bestemd was, maar waar hij wel de dupe van was.
Door dit artikel kreeg die ondernemer meermaals bezoek van de arbeidsinspectie en financiële inspectie die zijn bedrijf lieten stilleggen.
Dat was de druppel, het bedrijf ging failliet.
Boze arbeiders besloten om Gunter een lesje te leren.
Resultaat: Oogkas gebroken, kaak gebroken, twee tanden kwijt, paar gebroken ribben, en een gebroken knieschijf.
Maar denk je dat hij eruit leerde?
Nee.
Hij noemde die arbeiders 'achterlijke bazenpoepers'.
Nadien ging hij gewoon verder.
Zei het nog zo dikwijls.
"Gij gaat nog eens tegen de verkeerde botsen."
En zie... Ik heb gelijk gekregen.
Of niet soms?"Kurt zweeg, en boog het hoofd.
Alain klopte op zijn schouder.
"Innige deelneming", zei hij vaderlijk.
Terug op het bureau zat Alain het dossier Ronny Meurens te bestuderen.
Hij las de getuigenverslagen en de processen verbaal.
En leerde dat veel van die processen verbaal geseponeerd werden 'wegens gebrek aan bewijs'.
Vooral als de namen van Richard Valkeneers of zijn zoon Arnaud teveel werden genoemd.
Hij besefte meteen dat dit hem ook te wachten stond.
Hij liet meer gearchiveerde dossiers aanrukken die verband hielden met de Valkeneers.
"Dat is toch stuitend." Zei hij.
"Dat telkens er een onderzoek teveel over hun doen en laten blootlegde.
Ofwel de PV's werden geseponeerd, ofwel de onderzoeken werden stilgelegd, ofwel de rechercheurs van de zaak werden gehaald.
En pas op... Dat was niet alleen vroeger zo.
Maar ook in recentere zaken.
En het draaide nochtans om zware feiten hé."
Sarah stond achter hem en leunde op zijn schouder.
Hij voelde haar warme ademhaling.
Rook haar geur.
En voelde zich meer en meer ontspannen.
Hij keek om en glimlachte.
"Meisje." Zei hij zacht.
"Laten we ons morgenmiddag even 'terugtrekken'." Zei hij.
Terwijl hij met zijn linkerhand de rug van haar rechterhand streelde.
Sarah's helblauwe ogen begonnen te schitteren.
Ze lachte haar parelwitte tanden bloot en streelde even zijn haar.
"Ik stap maar eens op." Zei ze. "Het is al bijna zeven uur.
Blijf je nog lang?" Vroeg ze nog.
"Nog even." Zei hij.
"Ben bijna rond, ik weet zo ongeveer wat ik moet weten om zicht te krijgen op de hele zaak."
Hij las de getuigenverslagen en de processen verbaal.
En leerde dat veel van die processen verbaal geseponeerd werden 'wegens gebrek aan bewijs'.
Vooral als de namen van Richard Valkeneers of zijn zoon Arnaud teveel werden genoemd.
Hij besefte meteen dat dit hem ook te wachten stond.
Hij liet meer gearchiveerde dossiers aanrukken die verband hielden met de Valkeneers.
"Dat is toch stuitend." Zei hij.
"Dat telkens er een onderzoek teveel over hun doen en laten blootlegde.
Ofwel de PV's werden geseponeerd, ofwel de onderzoeken werden stilgelegd, ofwel de rechercheurs van de zaak werden gehaald.
En pas op... Dat was niet alleen vroeger zo.
Maar ook in recentere zaken.
En het draaide nochtans om zware feiten hé."
Sarah stond achter hem en leunde op zijn schouder.
Hij voelde haar warme ademhaling.
Rook haar geur.
En voelde zich meer en meer ontspannen.
Hij keek om en glimlachte.
"Meisje." Zei hij zacht.
"Laten we ons morgenmiddag even 'terugtrekken'." Zei hij.
Terwijl hij met zijn linkerhand de rug van haar rechterhand streelde.
Sarah's helblauwe ogen begonnen te schitteren.
Ze lachte haar parelwitte tanden bloot en streelde even zijn haar.
"Ik stap maar eens op." Zei ze. "Het is al bijna zeven uur.
Blijf je nog lang?" Vroeg ze nog.
"Nog even." Zei hij.
"Ben bijna rond, ik weet zo ongeveer wat ik moet weten om zicht te krijgen op de hele zaak."
De volgende ochtend troffen Alain en Sarah elkaar zoals elke dag in 't Crossaintje'.
Een gezellige koffiebar aan de overkant van de straat waar het politiebureau zich bevond.
Sarah zat al aan tafel en Tom, de uitbater had net een 'Gezond ontbijt' neergezet.
Twee broodjes, sneetjes kaas, mager kippewit, een fruitsalade en een groot glas sinaasappelsap.
Alain kwam binnen met de ochtendkrant onder zijn arm.
"Goeiemorgen Meneer Donck, zoals gewoonlijk."
Alain knikte en Tom ging achter de toonbank om een kop 'koffie, zwart zonder suiker' te zetten voor hem.
"Goeiemorgen." Zei Sarah. "Je ziet er moe uit, ben je nog lang gebleven?"
"Tot tien uur gisterenavond, dan nog een ommetje. En dan thuis nog wat gelezen tot een uur of één 's nachts." Antwoordde Alain.
Hij bladerde door de ochtendkrant.
"Een artikel over de schietpartij van gisteren." Mompelde hij.
"Mijn God wat maken die journalisten er toch een zootje van.
"Schreef lasterlijke artikelen over magistraten en bemoeienissen van buitenaf in gerechtelijke onderzoeken." schrijven ze.Wat een triestig niveau toch ook alweer.Moesten die prutsjournalistjes eens hun werk doen dan zouden ze weten dat Gunther Smet meer dan genoeg redenen had om te schrijven wat hij schreef.
Ik heb alles wat hij op zijn weblog schreef vergeleken met de dossiers rond de familie Valkeneers.
En het moet gezegd... Die jongen was echt wel goed op de hoogte.
Ondanks zijn linkse gedachtegoed en zijn 'laisse-faire' mentaliteit.
Was die Gunther Smets 'genen uil'.
Een gezellige koffiebar aan de overkant van de straat waar het politiebureau zich bevond.
Sarah zat al aan tafel en Tom, de uitbater had net een 'Gezond ontbijt' neergezet.
Twee broodjes, sneetjes kaas, mager kippewit, een fruitsalade en een groot glas sinaasappelsap.
Alain kwam binnen met de ochtendkrant onder zijn arm.
"Goeiemorgen Meneer Donck, zoals gewoonlijk."
Alain knikte en Tom ging achter de toonbank om een kop 'koffie, zwart zonder suiker' te zetten voor hem.
"Goeiemorgen." Zei Sarah. "Je ziet er moe uit, ben je nog lang gebleven?"
"Tot tien uur gisterenavond, dan nog een ommetje. En dan thuis nog wat gelezen tot een uur of één 's nachts." Antwoordde Alain.
Hij bladerde door de ochtendkrant.
"Een artikel over de schietpartij van gisteren." Mompelde hij.
"Mijn God wat maken die journalisten er toch een zootje van.
"Schreef lasterlijke artikelen over magistraten en bemoeienissen van buitenaf in gerechtelijke onderzoeken." schrijven ze.Wat een triestig niveau toch ook alweer.Moesten die prutsjournalistjes eens hun werk doen dan zouden ze weten dat Gunther Smet meer dan genoeg redenen had om te schrijven wat hij schreef.
Ik heb alles wat hij op zijn weblog schreef vergeleken met de dossiers rond de familie Valkeneers.
En het moet gezegd... Die jongen was echt wel goed op de hoogte.
Ondanks zijn linkse gedachtegoed en zijn 'laisse-faire' mentaliteit.
Was die Gunther Smets 'genen uil'.
Hij en zijn broers waren duidelijk tegenpolen.
Kurt de harde werker, die leefde voor zijn job, het geld, het materiële.
En Gunther was de idealist, de jongen die dacht dat hij de wereld ging veranderen.
De vraag is.
Hoe kwam hij aan al dat beeldmateriaal dat we op zijn computer vonden?
Al die opnames van seksfeestjes met prominente lieden uit de maatschappij.
Ik kan me niet voorstellen dat je in zo'n keet zomaar even kan binnenwandelen en wat camera's zetten."
"Hij had vast hulp." Merkte Sarah op.
"Maar van wie?
En hoe komen we dat ooit te weten?"
Opeens zweeg Alain.
En bleef hij voor zich uit kijken.
"Sarah... Niet omkijken.
Maar daar bij de deur. Daar zit de vriend van Kevin De Coninck die we ondervroegen.
En hij is in het gezelschap van Rudy Verreycken, die in opdracht van Arnaud Valkeneers Le Mimosa uitbaat".
Sarah draaide haar ooghoeken.
Ze zag de rug en het achterhoofd van een blonde jongen.
"Rudy stopt Geoffrey iets toe, een enveloppe.
Wel wel wel... " Mompelde Alain.
"Die Geoffrey zou zijn eigen maat toch niet verraden hebben zeker?
't Zou me niet verbazen?
Die Geoffrey Van Honsbroeck is alles behalve een engeltje.
Eigenlijk is hij nog een groter stuk stuk crapuul dan Kevin De Coninck.Nog geen 23 jaar, maar hij heeft nu al een strafblad van hier tot aan ons bureau hier aan de overkant van de straat. Afpersing, slagen en verwondingen, aanranding.
Aanzetten tot prostitutie.
Hij is wat ze een 'loverboy' noemen.
Je kent dat wel, van dat soort gasten die jonge kwetsbare meisjes de kop zot maken, en ze dan in de prostitutie dwingen.
Gepatenteerd leugenaartje en als je het mij vraagt...
Steken ze dat ventje voor mijn part in een bootcamp voor een paar jaar!!!"
Kurt de harde werker, die leefde voor zijn job, het geld, het materiële.
En Gunther was de idealist, de jongen die dacht dat hij de wereld ging veranderen.
De vraag is.
Hoe kwam hij aan al dat beeldmateriaal dat we op zijn computer vonden?
Al die opnames van seksfeestjes met prominente lieden uit de maatschappij.
Ik kan me niet voorstellen dat je in zo'n keet zomaar even kan binnenwandelen en wat camera's zetten."
"Hij had vast hulp." Merkte Sarah op.
"Maar van wie?
En hoe komen we dat ooit te weten?"
Opeens zweeg Alain.
En bleef hij voor zich uit kijken.
"Sarah... Niet omkijken.
Maar daar bij de deur. Daar zit de vriend van Kevin De Coninck die we ondervroegen.
En hij is in het gezelschap van Rudy Verreycken, die in opdracht van Arnaud Valkeneers Le Mimosa uitbaat".
Sarah draaide haar ooghoeken.
Ze zag de rug en het achterhoofd van een blonde jongen.
"Rudy stopt Geoffrey iets toe, een enveloppe.
Wel wel wel... " Mompelde Alain.
"Die Geoffrey zou zijn eigen maat toch niet verraden hebben zeker?
't Zou me niet verbazen?
Die Geoffrey Van Honsbroeck is alles behalve een engeltje.
Eigenlijk is hij nog een groter stuk stuk crapuul dan Kevin De Coninck.Nog geen 23 jaar, maar hij heeft nu al een strafblad van hier tot aan ons bureau hier aan de overkant van de straat. Afpersing, slagen en verwondingen, aanranding.
Aanzetten tot prostitutie.
Hij is wat ze een 'loverboy' noemen.
Je kent dat wel, van dat soort gasten die jonge kwetsbare meisjes de kop zot maken, en ze dan in de prostitutie dwingen.
Gepatenteerd leugenaartje en als je het mij vraagt...
Steken ze dat ventje voor mijn part in een bootcamp voor een paar jaar!!!"
Rudy rekende af, en verliet de tent.
Geoffrey bleef achter en dronk zijn kop koffie leeg, waarna hij de kap van zijn 'hoodie' over zijn hoofd trok.
"Kom Sarah, het is aan ons." Zei Alain.
Toen Geoffrey zijn jas aandeed en wilde vertrekken greep Alain hem vast.
"Kom Geoffrey, gij moogt met ons mee naar 't bureau."
"Waarom?" Zei Geoffrey verbaasd.
"Ik heb niks gedaan."
Sarah griste de enveloppe uit zijn achterzak, en opende die.
"Mooi bedrag." Zei ze.
Ze haalde de bankbiljetten eruit, allemaal briefjes van 500 euro.
"5000 euro, wat heb je daarvoor gedaan?" Vroeg Sarah.
"Klusjes in het zwart?
Goed betaald zeg amai."
Geoffrey keek nerveus om zich heen.
"Kom meekomen." Zei Alain.
"We zullen dat varkentje eens wassen".
Geoffrey bleef achter en dronk zijn kop koffie leeg, waarna hij de kap van zijn 'hoodie' over zijn hoofd trok.
"Kom Sarah, het is aan ons." Zei Alain.
Toen Geoffrey zijn jas aandeed en wilde vertrekken greep Alain hem vast.
"Kom Geoffrey, gij moogt met ons mee naar 't bureau."
"Waarom?" Zei Geoffrey verbaasd.
"Ik heb niks gedaan."
Sarah griste de enveloppe uit zijn achterzak, en opende die.
"Mooi bedrag." Zei ze.
Ze haalde de bankbiljetten eruit, allemaal briefjes van 500 euro.
"5000 euro, wat heb je daarvoor gedaan?" Vroeg Sarah.
"Klusjes in het zwart?
Goed betaald zeg amai."
Geoffrey keek nerveus om zich heen.
"Kom meekomen." Zei Alain.
"We zullen dat varkentje eens wassen".
In de verhoorruimte werd Geoffrey stevig op de rooster gelegd.
"Bon." Zei Alain.
"Vertel het nekeer.
Waarvoor krijgt een garagehulpje met een zwaar gerechtelijk verleden zomaar vijfduuzend patatten van de uitbater van de duurste hoerenkeet van de stad?
Dat zal vast niet zijn om in het zwart zijn sjieke sportwagen een smeerbeurt te geven denk ik dan zo?"
"Het was een oude rekening." Probeerde Geoffrey.
Voor klusjes die ik in het verleden heb gedaan.
Ze moesten me nog geld.
Ja hey! Ik laat me niet doen hoor.
Ook niet door zo'n gasten."
"Leugens." Gromde Alain.
"Leugens, leugens, en nog eens leugens!
Elke keer als gij hier verhoort wordt, dan komt de ene leugen na de andere.
Als we de onzin moeten geloven die ge hier in dit lokaal allemaal hebt uitgekraamd, dan zijde gij het heiligste boontje van heel de stad.
Maar uw strafblad... Vertelt iets heel anders Geoffrey Van Honsbroek!
Ge hebt zogezegd uw leven gebeterd, vast werk gevonden.
Staat allemaal zo schoon hé.
Doen alsof ge op het rechte pad zijt.
Uw schoonste glimlach op uw schijnheilige smoeleke.
Meneerke Van Honsbroek denkt dat hij hier met een stel uilen te doen heeft."Ik weet van niks meneer, echt waar meneer, mijn naam is haas meneer... " Ik ben rechercheur Geoffrey, vergeet dat vooral niet!
Ik heb al bij grotere leugenaars en stijfkoppen dan gij de waarheid uit hun bek gekregen!
Ik ben geen naïef tienermeisje dat ge de kop kunt zot maken met als enige doel haar te dwingen om zich te laten neuken door vreemde ouwe venten Geoffrey Van Honsbroek.
En nu voor de dag ermee!" Snauwde Alain.
"Waarvoor geeft Rudy Verreycken u zomaar 5000 euro.
Zo vlak nadat uw beste maat spoorloos verdwijnt, en het meiske dat wegliep uit de hoerentent waar Rudy de scepter zwaait is ontsnapt dood en gruwelijk verminkt wordt teruggevonden! Dat meiske waarover Kevin zich ontfermde."
Alain keek naar Sarah.
"Geef uw GSM maar aan mijn collega!" Gebood hij Geoffrey.
"We gaan het rap te weten komen."
Geoffrey ging voor de bijl.
"Ja." Zei hij.
"Ik heb Kevin verraden.
Vlak nadat hij SMS'te dat hij met Yuliyana naar Antwerpen vertrok.
Belde ik naar Rudy.
Die was natuurlijk blij te weten waar Yuliyana uithing.
Hij zei dat ik een flinke beloning mocht verwachten.
Daar was het mij om te doen.
Kon de poen best gebruiken.
Hey. Ik wilde nog delen met de Kevin hé, maar nee die moest zonodig stom gaan doen.
Soit, dacht ik. Dan maar zonder hem."
"Bon." Zei Alain.
"Vertel het nekeer.
Waarvoor krijgt een garagehulpje met een zwaar gerechtelijk verleden zomaar vijfduuzend patatten van de uitbater van de duurste hoerenkeet van de stad?
Dat zal vast niet zijn om in het zwart zijn sjieke sportwagen een smeerbeurt te geven denk ik dan zo?"
"Het was een oude rekening." Probeerde Geoffrey.
Voor klusjes die ik in het verleden heb gedaan.
Ze moesten me nog geld.
Ja hey! Ik laat me niet doen hoor.
Ook niet door zo'n gasten."
"Leugens." Gromde Alain.
"Leugens, leugens, en nog eens leugens!
Elke keer als gij hier verhoort wordt, dan komt de ene leugen na de andere.
Als we de onzin moeten geloven die ge hier in dit lokaal allemaal hebt uitgekraamd, dan zijde gij het heiligste boontje van heel de stad.
Maar uw strafblad... Vertelt iets heel anders Geoffrey Van Honsbroek!
Ge hebt zogezegd uw leven gebeterd, vast werk gevonden.
Staat allemaal zo schoon hé.
Doen alsof ge op het rechte pad zijt.
Uw schoonste glimlach op uw schijnheilige smoeleke.
Meneerke Van Honsbroek denkt dat hij hier met een stel uilen te doen heeft."Ik weet van niks meneer, echt waar meneer, mijn naam is haas meneer... " Ik ben rechercheur Geoffrey, vergeet dat vooral niet!
Ik heb al bij grotere leugenaars en stijfkoppen dan gij de waarheid uit hun bek gekregen!
Ik ben geen naïef tienermeisje dat ge de kop kunt zot maken met als enige doel haar te dwingen om zich te laten neuken door vreemde ouwe venten Geoffrey Van Honsbroek.
En nu voor de dag ermee!" Snauwde Alain.
"Waarvoor geeft Rudy Verreycken u zomaar 5000 euro.
Zo vlak nadat uw beste maat spoorloos verdwijnt, en het meiske dat wegliep uit de hoerentent waar Rudy de scepter zwaait is ontsnapt dood en gruwelijk verminkt wordt teruggevonden! Dat meiske waarover Kevin zich ontfermde."
Alain keek naar Sarah.
"Geef uw GSM maar aan mijn collega!" Gebood hij Geoffrey.
"We gaan het rap te weten komen."
Geoffrey ging voor de bijl.
"Ja." Zei hij.
"Ik heb Kevin verraden.
Vlak nadat hij SMS'te dat hij met Yuliyana naar Antwerpen vertrok.
Belde ik naar Rudy.
Die was natuurlijk blij te weten waar Yuliyana uithing.
Hij zei dat ik een flinke beloning mocht verwachten.
Daar was het mij om te doen.
Kon de poen best gebruiken.
Hey. Ik wilde nog delen met de Kevin hé, maar nee die moest zonodig stom gaan doen.
Soit, dacht ik. Dan maar zonder hem."
Alain bonkte keihard met zijn vuist op tafel.
"Gij smerige, laag bij de grondse, egoïstische, materialistische, LEUGENACHTIGE VERRADER!!!" Schreeuwde Alain verontwaardigd.
Uw beste maat wil een meiske uit de klauwen van die pooiers helpen.
En gij verraadt hen allebei voor vijfduuzend ballen.
Dat meiske hebben we eergisteren gevonden.
Letterlijk tot moes geklopt.
Doodgemarteld."Hij legde een foto van het gruwelijk verminkte lichaam van Yuliyana op tafel.
"Kijk eens... Proper hé!
Zestien jaar oud Kevin.
Zestien jaar!
En zo werd ze door een wandelaar gevonden.Maar ja dat doet u niks zeker hé.
Voor u was dat toch maar 'een hoerke' hé.
Die moogt ge doodmartelen als ze moeilijk beginnen doen.
Of niets meer opbrengen.
Gij zijt nu al op weg om een keiharde psychopatische klootzak met twee gezichten te worden.
Al eens gedacht wat die smeerlappen misschien met Kevin hebben gedaan?"
Geoffrey zuchtte.
"Er was meer.
Kevin en ik we werkten af en toe in 't zwart voor Rudy Verreycken.
Kevin kwam er regelmatig de computer herstellen en up to date houden. Ja die kent daar wel 't één en ander van.
Ik hielp er wel eens 's avonds.
De vaten vervangen, 't leeggoed sorteren, dat soort dingen.
Zo ben ik erop uit gekomen dat Kevin regelmatig bestanden afhaalt van de computer van Rudy, nu ja eigenlijk de computer van Arnaud Valkeneers.
Ik heb Kevin na het werk gevolgd... Allez ja, geschaduwd.
Meermaals eigenlijk.
Zo kwam ik te weten dat hij die informatie die hij op USB-sticks had verzameld doorgaf aan die Gunther Smets. Die journalist die van die kritische dingen schrijft op zijn weblog en andere website's.
Toen ontsnapte Yuliyana, en Kevin nam haar onder zijn hoede.Wist haar uit de klauwen van 'De Zwette Nonkels' te houden, ging ermee zelfs op de vuist.
Maar ja de Kevin kwam daarmee weg, die heeft nog aan kickboksen gedaan.
Waarna hij haar meenam naar zijn appartement.Ik probeerde dat nog uit zijn kop te praten. Maar ja, meneerke wilde zogezegd zijn leven beteren.Meer nog, hij wilde niet langer werken voor Rudy, noch voor de familie Valckeneers.
Kon godverdomme meer verdienen met een uurke aan een computer te werken dan met een godganse dag zijn botten af te draaien voor diene fucking gierigaard van een Kurt Smets.
Maar nee!Ewel ja, toen dacht ik bij mijn eigen: 'als ik niet alleen doorgeef waar Yuliyana is, maar ook aan Rudy vertel over die USB-sticks.
Dan kan ik meteen meer geld vragen voor al die info'.
Geld dat ik goed kan gebruiken.
Meer nog.
Misschien wil de Rudy wel da 'k voor hem ga werken?" Voegde Geoffrey eraan toe met een arrogante blik in zijn ogen, alsof het hem allemaal niet raakte.
"Gij smerige, laag bij de grondse, egoïstische, materialistische, LEUGENACHTIGE VERRADER!!!" Schreeuwde Alain verontwaardigd.
Uw beste maat wil een meiske uit de klauwen van die pooiers helpen.
En gij verraadt hen allebei voor vijfduuzend ballen.
Dat meiske hebben we eergisteren gevonden.
Letterlijk tot moes geklopt.
Doodgemarteld."Hij legde een foto van het gruwelijk verminkte lichaam van Yuliyana op tafel.
"Kijk eens... Proper hé!
Zestien jaar oud Kevin.
Zestien jaar!
En zo werd ze door een wandelaar gevonden.Maar ja dat doet u niks zeker hé.
Voor u was dat toch maar 'een hoerke' hé.
Die moogt ge doodmartelen als ze moeilijk beginnen doen.
Of niets meer opbrengen.
Gij zijt nu al op weg om een keiharde psychopatische klootzak met twee gezichten te worden.
Al eens gedacht wat die smeerlappen misschien met Kevin hebben gedaan?"
Geoffrey zuchtte.
"Er was meer.
Kevin en ik we werkten af en toe in 't zwart voor Rudy Verreycken.
Kevin kwam er regelmatig de computer herstellen en up to date houden. Ja die kent daar wel 't één en ander van.
Ik hielp er wel eens 's avonds.
De vaten vervangen, 't leeggoed sorteren, dat soort dingen.
Zo ben ik erop uit gekomen dat Kevin regelmatig bestanden afhaalt van de computer van Rudy, nu ja eigenlijk de computer van Arnaud Valkeneers.
Ik heb Kevin na het werk gevolgd... Allez ja, geschaduwd.
Meermaals eigenlijk.
Zo kwam ik te weten dat hij die informatie die hij op USB-sticks had verzameld doorgaf aan die Gunther Smets. Die journalist die van die kritische dingen schrijft op zijn weblog en andere website's.
Toen ontsnapte Yuliyana, en Kevin nam haar onder zijn hoede.Wist haar uit de klauwen van 'De Zwette Nonkels' te houden, ging ermee zelfs op de vuist.
Maar ja de Kevin kwam daarmee weg, die heeft nog aan kickboksen gedaan.
Waarna hij haar meenam naar zijn appartement.Ik probeerde dat nog uit zijn kop te praten. Maar ja, meneerke wilde zogezegd zijn leven beteren.Meer nog, hij wilde niet langer werken voor Rudy, noch voor de familie Valckeneers.
Kon godverdomme meer verdienen met een uurke aan een computer te werken dan met een godganse dag zijn botten af te draaien voor diene fucking gierigaard van een Kurt Smets.
Maar nee!Ewel ja, toen dacht ik bij mijn eigen: 'als ik niet alleen doorgeef waar Yuliyana is, maar ook aan Rudy vertel over die USB-sticks.
Dan kan ik meteen meer geld vragen voor al die info'.
Geld dat ik goed kan gebruiken.
Meer nog.
Misschien wil de Rudy wel da 'k voor hem ga werken?" Voegde Geoffrey eraan toe met een arrogante blik in zijn ogen, alsof het hem allemaal niet raakte.
Alain stond gedegouteerd recht en keek Geoffrey strak in de ogen.
"Godverdomme." Foeterde hij.
"Ik heb echt goesting, heel veel goesting.
Om u een paar GOEI DRAAIEN TEGEN UW OREN TE GEVEN!!!
Ontaard SNOTJOENG!!!"
"Godverdomme." Foeterde hij.
"Ik heb echt goesting, heel veel goesting.
Om u een paar GOEI DRAAIEN TEGEN UW OREN TE GEVEN!!!
Ontaard SNOTJOENG!!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten