Gerechtigheid voor Ronny 5

De donkerblauwe Volvo van Alain stopte bij een Rendez-Vous hotelletje langs een drukke steenweg.
Sarah en Alain begeven zich naar de receptie waar de receptionist hen heel hartelijk begroet en hen meteen naar hun kamer wijst.
Wat er was tussen Sarah en Alain was al een poosje aan de gang.
Alain zijn echtgenote was een zware alcoholiste.
Die hem het leven zuur maakte, vooral als ze gedronken had.
Ruzie zoeken, ruzie stoken, sarren, vernederen.Telkens weer, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.Alain ging door een hel.Door die situatie ging hij zelf overmatig drinken.
Zat op den duur meer op café dan thuis, waar hij zich dan liet vollopen met bier en vooral whisky.Op een dag vond hij haar.
Ze struikelde in een zatte bui en belandde met haar hoofd tegen de hoek van het salontafeltje.
Ze lag onder het bloed.
Had Alain die dag 15 minuten later thuisgekomen, ze was er nu niet meer.
Sinds die dag kan ze niet meer spreken, en ook niet meer voor zichzelf zorgen.
En verblijft ze in een instelling voor verstandelijk gehandicapten.
Maar ze is nog altijd wettelijk gehuwd met Alain, die haar verblijf in die instelling betaalt.
Maar dat is dan ook het enige wat er van hun huwelijk rest.
Die zaken hebben Alain zwaar getekend.
Sindsdien zwoer hij de drank af en heeft hij een grote afkeer voor alcohol.
Maar zijn goesting in seks daarentegen, dat is gebleven.
Vijf jaar terug werd Sarah zijn partner en assistente.
Een pas afgestudeerde forensisch onderzoekster vol ambitie en idealisme.Met Sarah kon hij praten over zijn problemen.
Over zijn emoties, zijn angsten.
En zo...
Kwam van het één het andere.

Alain keek Sarah aan.
Hij had zijn hemd losgeknoopt en uitgetrokken.
Sarah stond voor hem, maakte haar BH los.
Daarna omhelsde ze hem en begon hem innig te kussen.
Fluisterde zachtjes in zijn oor.
"Ooooh Alain, lekkere vent.
Hier kijk ik altijd zo hard naar uit."
Alain knoopte haar jeansbroek los en liet die zakken terwijl hij haar bleef kussen.
Zijn hand gleed tussen haar benen, ging in haar slipje.
Sarah kreunde.
"Ooooooooooooooh Alain!" Kreunde ze terwijl ze haar hoofd achterover sloeg.
Ze zette zich neer op het bed.
Ze wist wat er komen zou.
Alain trok  zijn broek naar beneden, hij had al een erectie.
Sarah nam zijn stijve penis in haar handen en ontblootte zijn eikel.Ze wilde hem pijpen maar hij duwde haar met zachte dwang weg.
"Leg je neer liefje." Zei hij, waarna hij haar broek en slipje uittrok.Sarah lag nu naakt op bed en spreidde haar benen, haar rozige kutje geschoren in een driehoekje was nu zichtbaar. Alain knielde en begon haar te beffen.
Sarah genoot.
Ze strekte zich helemaal uit.
En kreunde zacht.
Alain herkende het geluid.
Hij herkende Sarah's heerlijke gekreun.
En beroerde haar clitje met zijn vingers en met zijn tong.
Hij was een ervaren minnaar.
Heeft In zijn jonge jaren veel vrouwen gehad.
Nadat hij haar een kwartier lang heerlijk befte.
Stond hij recht en trok zijn broek, schoenen en sokken uit. Naakt kroop hij op Sarah.
Ze spreidde haar benen.
En hielp hem om lekker diep in haar binnen te dringen.
Alain genoot.
Zijn pik lekker diep in dat heerlijke nauwe kutje.
Van Sarah.

Traag ging hij heen en weer.
Keek in haar mooie blauwe ogen.
Sarah sloeg haar armen om zijn hals
"Ooooh Alain." Zei ze smekend.
"Neuk me lieverd.
Neuk me lekker hard.
Zoals jij alleen dat kan!"

Alain deed het.
Tot grote vreugde van Sarah.
Die het net niet van de daken schreeuwde, dat ze van oudere mannen hield.
Ze zuchtte, kreunde, smeekte, schreeuwde.
Alain was het soort man waar Sarah al van in haar tienerjaren stiekem van fantaseerde.
-Matuur.
-Ervaren.
-Passioneel.
-Brandend van verlangen en vooral...
-VOL GOESTING!
Alain stootte lekker door.
Tot hij ineens klaarkwam.
Keek in haar ogen.
Hij zag geen teleurstelling.
Maar integendeel grote verwachting.
Hij begon opnieuw te stoten.
Eerst zachtjes.
Hij zag Sarah's lekkere lichaam schokken en trillen.
Hij zag haar smekende ogen.
Voelde haar armen over zijn lichaam.
Haar handen op zijn rug.
Ze trok hem dichter tot zich.

Ze keek hem aan.
Zag zijn blik vol passie.
Vol goesting!
Hij ging steeds heftiger tekeer.
Hij trok haar benen nog meer open.
En stootte alsmaar krachtiger.
Sarah genoot.
Liet Alain begaan.
Kreunde hard.
Met veel volume.
Na tien minuten vol extase.
Kwam Alain klaar.
Hij legde zich halvelings naast en op haar.
Trok Sarah dicht tegen zich aan.
"Lieverdje." Zei hij teder.
Woelde door haar zachte blonde haren.
"Oh Alain." Antwoordde Sarah.
Met een licht kreuntje in haar stem.
"Ik heb zo genoten schat." Zei ze.
"Ik heb zo intens genoten.
Dat doe ik telkens weer.
Als we hier samen zijn.
Zo intens genieten.
Van jou heerlijke lichaam.
Van de zalige seks die we samen hebben.
Van je goesting, je passie, je... "
Alain legde zijn wijsvinger op haar mond.
"Sssjt", zei hij.
Hij trok haar hoofd dichter.
En kuste haar.
Streelde haar.
Zo genoten ze nog wat na.
In stilte.
Alain streelde haar zachte korte blonde haren.
Keek in haar prachtige blauwe ogen.
"Schoonheid." Zei hij."Bloedmooie meid.
Heerlijke brok passie."Hij beroerde haar poesje.
"Laat het ons nog een laatste maal doen Sarah.
Voor we ons weer aankleden en terugkeren naar het bureau."
Sarah keek hem met blinkende oogjes aan en nam zijn heerlijke pik vast en bracht deze tussen haar benen.
Ze sloot haar ogen en voelde hoe hij opnieuw in haar binnendrong.
Had de indruk dat de tijd heel even bleef stilstaan.

Toen ze terug op het bureau kwamen liep de commissaris hen tegemoet.
"Alain, naar mijn bureau. Onmiddelijk!"
Alain volgde de commissaris met lichte tegenzin. "Wat nu weer?" Mompelde hij.Hij loot de deur achter zich terwijl de commissaris zich in zijn bureaustoel nestelde.
"Zet u." Zei hij.
Alain zette zich neer.
"Alain." Begon de commissaris.
"Laat me duidelijk wezen.
Ik ben oprecht tevreden over de vooruitgang die jij en Sarah hebben geboekt in de zaak rond het terugvinden van Ronny Meurens, en in deze van de verdwijning van Kevin De Coninck en het onderzoek naar de moord op de jonge Yuliyana."
"Kom maar meteen ter zake commissaris." Zei Alain. "Wat zit er u dwars?"
"Wel Alain als je het toch wilt weten? U stelt me zwaar teleur om meteen naar de onderzoeksrechter te bellen voor een huiszoekingsbevel voor 'Le Mimosa', zonder eerst met mij te overleggen.
Jij vergeet dat IK jou directe overste ben, en niet de onderzoeksrechter." Zei de commissaris boos.
"Ik dacht al dat u me daarom naar uw bureau riep." zei Alain.
"Telkens als het spoor van een onderzoek naar lieden als de familie Valkeneers leidt, dan lig je dwars.
En ga je er meteen vanuit dat de onderzoeksrechter of de procureur er toch geen gevolg aan zal geven.
Maar ik neem aan dat het bevel tot huiszoeking gegeven is, nietwaar"?
"Wel ja." Zei de commissaris schoorvoetend.
"En ik vind het eerder een onaangenaam gegeven weet je.
De Valkeneers zijn moeilijke klanten, en ze zullen het onderzoek langs alle kanten dwarsbomen.
Ze hebben vrienden in machtige kringen. Gerecht, politiek, zelfs in onze eigen rangen.
Ze kunnen onze medewerkers... Ook u Alain.
In ernstige moeilijkheden brengen als zij zich bedreigd voelen."

Alain lachte cynisch.
"Kijk hé", zei hij.
"Mevrouw de onderzoeksrechter Annick Van Achteren had afgaande het dossier geen enkel probleem met het geven van bevel tot huiszoeking.
Ze was zelfs formeel...
"Kuis dit oord van verderf maar eens goed uit!" Zei ze erbij.
Zie je commissaris, het wordt tijd dat ook jij gaat beseffen.
Dat de tijd dat we criminelen ontzien omdat ze machtige vriendjes hebben.
Of bij politici of mensen van het gerecht op een goed blaadje staan...
Voorgoed voorbij is.
De wet commissaris.
Die geldt voor iedereen.
Ook voor mensen als Arnaud Valkeneers.
Die vent denkt dat hij net als zijn vader met het gooien van stapels poen, veel gevlei, veel cadeautjes, etentjes en als het echt niet anders kan, met gratuite chantage en bedreigingen aan vervolging en berechting kan onttrekken.
Maar die tijd is voorbij.
De publieke verontwaardiging in de tijd van de zaak Dutroux, over vermeende bescherming en de hand boven het hoofd houden van verdachten in dossiers rond werkelijk misselijkmakende feiten zoals het ontvoeren en misbruiken van kinderen, en die volgens mij zeer terecht was.
Die hebben ertoe geleid dat de publieke opinie het niet meer pikt dat lieden als Arnaud Valkeneers en zijn bende het handje boven het hoofd gehouden worden omdat ze toevallig veel geld en macht hebben.
Het wordt andermaal tijd om hier eens een voorbeeld te stellen.
Een jongen van twintig wordt vermist.
Een tienermeisje dood aangetroffen, letterlijk DOODGEMARTELD!
Een man voor zijn huis neergeknald op klaarlichte dag.
Wat gaan we daarop zeggen?
Zaak gesloten, daders onbekend.
Terwijl we heel goed weten wie ze zijn.
De mensen zijn niet dom commissaris.
En ze pikken dit soort zaken niet meer.
Trouwens... Je weet toch dat de dochter van wijlen José Van Nieuwenhuysen ook journaliste is.
En ze is vastbesloten om de waarheid over de dood van haar vader te achterhalen.
Ze heeft me vanmorgen zelfs ge e-mailt. 
Ik heb de mail doorgestuurd, ik weet niet of je ze al gezien hebt?
Dit deed ik speciaal om het niet bespreken van het verzoek tot huiszoekingsbevel te motiveren."

De commissaris zuchtte.
Dacht diep na.
"Sandra Van Nieuwenhuysen." Zei hij.
"En of ik weet dat ze gebeten is op de hele zaak.
Ze heeft me van de week al vijf keer gebeld.
Taaie tante.
Bon... Morgenvroeg gaan we met de nodige mensen Le Mimosa overhoop halen.
Als het dan toch echt, echt moet."
"Wel commissaris. Ik ben blij dat we alsnog op dezelfde golflengte zitten.
Nog een prettige namiddag verder commissaris." 

Niet veel later verliet Alain Donck in een opperbeste stemming het bureau.
Hij liep naar de bibliotheek op zoek naar interessante boeken om de komende avonden mee door te komen.
Alain is een echte boekenwurm.
Na het doornemen van de vaak lijvige dossiers vol ellenlange verslagen van wetsdokters en forensische onderzoekers, las hij thuis nog eens de hele avond lang dikke turven van boeken.
Geen stationsromannetjes of detectiveverhalen, maar boeken over wetenschap, psychologie, filosofie, economie, politiek, etc.
In zijn fauteuil, onder de leeslamp in volstrekte stilte.Tenzij hij zin had in een streepje jazz, zijn favoriete muziekgenre.Elke avond opnieuw.
Voor Alain was het de ideale manier om zijn geest tot rust te brengen.
"Alleen met mijn boeken, meer heb ik niet nodig." Zei hij dan steeds.

"Dag Inspecteur Donck." Hoorde hij ineens van tussen de rekken.
Een vrouw stapte op hem af.
Lang haar tot ver over haar schouders, blond uit een potje, groene ogen, parelwitte tanden.
Wat lachrimpeltjes en kraaienpootjes, maar voor de rest was het een prachtige ravissante dame.
Alain schatte haar vooraan in de vijftig.
"En wie bent u, als ik vragen mag"? Vroeg Alain.
"Ik heb je vanmorgen een e-mail gestuurd.
Nadat ik vruchteloos probeerde om contact te krijgen met uw overste, commissaris Van Marcke."
"Dan bent u Sandra Van Nieuwenhuysen." Merkte Alain op.
"Dat klopt." Zei de dame.
"Kunnen we even discreet praten?" Vroeg ze.
"Tuurlijk?" Antwoordde Alain.
"Hier in de krantenhoek misschien?
Da's aan de tuinkant, niemand ziet ons zitten."
"OK, goed idee." Zei Sandra opgewekt.
Sandra stak meteen van wal.
"Alain, ik heb met veel moeite jullie willen bereiken, omdat ik enorm veel informatie heb.
Informatie over de praktijken van de Valkeneers waarbij minderjarigen betrokken waren.
Minderjarigen zoals Yuliyana Dimitrova, zo heette het ongelukkige meisje dat dood werd aangetroffen.
Ik ben al jaren aan het speuren en aan het onderzoeken.
Ik wilde oorspronkelijk maar één ding. Gerechtigheid voor mijn vader, die ik voor mijn ogen zag sterven.
Maar hoe dieper ik groef in het doen en laten van Richard en Arnaud Valkeneers, hoe stuitender en schokkender de dingen waren die ik aan de weet kwam.
Dankzij de hulp van de vermoordde Gunther Smets.
Die dan weer kon rekenen op de hulp van Kevin De Coninck die spoorloos is.
En voor wie ik werkelijk het ergste vrees.
Kijk... Ik kan me voorstellen dat nu jullie per toeval aan de weet gekomen zijn dat Kevin en zijn vriend Geoffrey in Le Mimosa werkten.
En dat Kevin gevoelige informatie ontvreemde voor Gunther Smets.
Maar, er is meer.
Gunther schrijft voor een alternatieve nieuwssite.
En ook ik schrijf daar artikels op.
Weliswaar onder een pseudoniem.
Zo maakte ik kennis met Gunther.
Die eveneens zeer gedreven en idealistisch was.
En goed op de hoogte van de praktijken die zich in Le Mimosa afspeelden
Hij werkte undercover in Le Mimosa en wist het vertrouwen van Kevin De Coninck te winnen... "

Ineens zweeg Sandra.
"Wat scheelt er?" Vroeg Alain.
Sandra keek naar een man die opvallend bleef rondhangen bij de krantenhoek.
"Kunnen we nergens anders praten?" Vroeg ze met angst in haar stem.
"Waarom niet"? Dacht Alain.
Ze stonden beiden recht en liepen naar de uitgang.
Galant opende Alain de deur voor Sandra.
Ze knikte en glimlachte even en liep naar buiten.
Toen weerklonken er knallen.
Sandra schreeuwde en viel op de grond.
In een reflex dook Alain opzij, en ging rechts achter de deur op zijn hurken zitten.
Hij zag een zwarte BMW pijlsnel wegrijden, aan boord zaten mannen met donkere huidskleur.

Sandra Van Nieuwenhuysen lag zieltogend op de grond.
Tientallen kogels hadden haar lichaam doorzeefd.
Ze draaide haar hoofd.
Keek Alain aan.
Hij liep naar haar toe.
Doodsangst stond in haar ogen.
Ze hapte naar adem, wilde iets zeggen.
"Bel een ambulance!" Riep hij naar het toegesnelde bibliotheekpersoneel.
"Mimosa... " Stamelde Sandra.
"Staat... Te koop.
Boel... Leeggehaald, vanmiddag."
"Wat?" Zei Alain verbaasd.
Hij zag haar ogen wegdraaien.
"Blijven praten Sandra!" Zei hij.
"De ziekenwagen komt zo."
¨Maar helaas. Het mocht niet meer baten.
Sandra draaide haar hoofd.
Hield op met ademen.
Ze stierf nog voor de ambulance arriveerde...

Alweer was er een slachtoffer gevallen.