Enkele dagen later.
Mary en Samuel zaten op hun plekje op het strand.
Een rustig plekje even buiten het dorp waar ze samen zoveel mooie uren doorbrachten als kind en nu als tiener.
Mary sloeg haar armen rond Samuels hals en glimlachte zacht.
Ze had een mooie bloemenkrans rond haar nek.
De meisjes in Polynesië deden dat wel vaker, vooral bij feestelijke gelegenheden.
Maar die dag was er geen feest.
Het was een doodgewone weekdag.
In de vakantie.
En toch had Mary een krans om van heerlijk geurende bloemen.
Waarom?
Ze keek Samuel aan terwijl haar handen over zijn borst gleden.
Ze knoopte zijn pareo los, daaronder droeg hij alleen zijn Bermuda.
Dan gleden haar armen weer naar boven.
En zo weer naar beneden.
"Mary, wat doe je?" vroeg Samuel.
"Ik had vanmiddag een gesprek met Manon," zei ze zacht.
"In de winkel."
Weer sloeg ze haar armen rond Samuels nek.
Drukte haar lippen op de zijne en begon hem teder te kussen.
Samuel wist niet wat hem overkwam, maar toch beantwoordde hij haar kussen door met zijn tong zacht de hare te strelen.
Terwijl ging Mary schrijlings op Samuels schoot zitten.
"I love you," fluisterde ze hem zachtjes in het oor.
"Ik hou zielsveel van jou Samuel.
Met heel mijn hart.
Heb je een boner?" vroeg ze er meteen aan toe.
"Heb je nu een stijve?"
"Ja eigenlijk wel?" zei Samuel.
"Heb je wel vaker hé als je me in bikini ziet."
"Je bent zo mooi Mary," zei Samuel.
"Ik ben al zolang verliefd op je.
Ik voel voor jou al zo lang veel meer voor jou dan alleen maar vriendschap."
"Is dat waar Samuel?" vroeg Mary.
"Wat voel je dan voor me Samuel?" vroeg ze.
Daarna maakte ze haar pareo los en deed de bloemenkrans van haar nek die ze meteen in zee gooide.
De golven namen deze met zich mee.
Daaronder droeg ze weinig meer dan haar prachtige volle borsten die ze de gelegenheid gaf om de zalige warmte van de zon te voelen.
Ze nam Samuels handen en legde deze op haar borsten.
En kuste hem opnieuw.
Duwde hem zodat hij op zijn rug viel en lag bovenop hem.
Ongegeneerd maakte ze hitsige bewegingen met haar bekken dat over zijn intieme delen gleed.
"I want to have seks with you Mary!" zei Samuel ineens.
Het was eruit voor hij het wist.
Dan haalde Mary iets uit haar bikinislipje. Het enige kledingstuk dat ze nog aanhad.
Had dus, want ook dat ging meteen daarna uit
"You know what this is?" vroeg ze.
"Tuurlijk wel," zei Samuel.
Een condoom.
"Doe het rond je penis," zei Mary terwijl ze zijn broek naar beneden deed.
"Wil je dit echt Mary?" vroeg Samuel.
"Het zal wel pijn doen."
"I don't care honey.
Because it's you who's going to come inside my private parts." fluisterde Mary hem in het oor.
Ze haalde het condoom uit en plooide traag Samuels voorhuid over.
"Hij is groot," zei ze.
Ze stopte hem in haar mond en streelde speels Samuels ballen.
Samuel wist niet wat hem overkwam.
Dan ging ze in het zand liggen.
"Come in me darling," zei ze.
"Take my virginity."
Samuel kroop op Mary en drong in haar binnen.
Ze trok een pijnlijke grimas, maar tegelijk moedigde ze hem aan.
"Ga door Samuel," zei ze.
Samuel en Mary kwamen dichter tot elkaar dan ooit tevoren.
Hun lichamen werden één.
Terwijl de zon onderging en de branding hun onderlichaam overspoelde.
Het geluid van de bruisende golven vermengde zich met het zalige gekreun van een meisje dat voor het eerst het genot mocht ervaren van een heerlijk orgasme.
Van die dag waren Mary en Samuel onafscheidelijk.
En vooral.
Van af die dag maakten ze aan iedereen die het horen wilde wat ze voor elkaar voelde en wat de één voor de ander betekende.
Nee, noch Chief Paul, noch Reverend Joseph waren hier gelukkig mee.
Die laatste gaf zijn zoon een stevig sermoen over onthouding tot aan het huwelijk.
Maar daar was Samuel Oost-Indisch doof voor.
Hij had gekozen voor Mary.
En zij voor hem.
Haar lichaam zou van hem en alleen van hem zijn.
Manon nam het op voor de twee zielsverliefde jongelui. Dat ze vonden dat ze zich als 'indringster' niet had te moeien, dat kon haar niet schelen.
Uiteindelijk had Chief Paul na een lang gesprek met Manon vrede met de keuze van zijn dochter en was ze blij dat ze voor Samuel koos die ze al van kleins af aan kende en niet aanpapte met de eerste de beste of met iemand uit Amerikaans Samoa.
Of met een toerist, stel je voor?
En op zijn beurt overtuigde hij Reverend Joseph om wat milder te zijn voor zijn zoon.
"Ze zijn jong weet je," zei hij.
"Hun hormonen en zo.
En Mary is niet zwanger, haar regels zijn erdoor gekomen.
Zolang ze voor elkaar blijven kiezen is dat toch geen probleem.
Ik wil niets liever dan uw zoon haar hand schenken Reverend."
"Ik wil niets liever dan dat mijn zoon u haar hand komt vragen Chief.
Maar dat is zijn taak, niet de mijne."
Dan werd de lucht gevuld door gebrom.
Gebrom dat alsmaar luider werd.
Mensen kwamen naar buiten.
"Finding Bird is er! Finding Bird!"
Mensen liepen naar het strand.
Een klein blauw watervliegtuig scheerde over het eiland.
Kwam dan terug over zee tevoorschijn.
Om dan te landen op het water.
En uiteindelijk op het strand tot stilstand te komen.
Manon kwam ook op het strand gewandeld.
Alleen en zonder ondersteuning.
Nog wat mankend maar tenminste zelfstandig lopend.
Op verse loopgips.
De deur ging open.
Een man stapte uit.
"Neeeee!" zei Manon.
"Dit kan niet."
Ze stond aan de grond genageld.
De man die uit het vliegtuig kwam was niemand minder dan haar ooit zo grote liefde Erik
Erik Vindevogel.
Erik Vindevogel.
Dat ze daar nooit opkwam.
Vindevogel.
Finding Bird.
Manon baande zich een weg tussen de dorpelingen en dan vooral de zoons van de Chinese winkelier die druk in de weer waren om het vliegtuig uit te laden.
Erik stond in de deur van het vliegtuig.
"Wat doe jij hier?" vroeg hij in het Nederlands.
Manon stapte naar het vliegtuig en liet zich door Erik optillen.
"Wachten op Finding Bird," zei ze zelfverzekerd.
"Wel, hier ben ik. Wat wil je?"
"In eerste instantie was het de bedoeling dat je me van dit eiland zou halen.
Maar... "
Manon keek Erik aan.
Met een blik van verrassing en ook opluchting.
"Maar ik weet niet of ik dat nu nog wil," zei ze terwijl ze Erik in de ogen keek.
"Je bent weer helemaal de oude hé." zei ze.
"Ja," zei Erik.
"Ik heb de drank afgezworen.
Makkelijk om van de fles te blijven.
Zeker hier.
Want Chief Paul handhaaft hier een strikt alcoholverbod.
Maar vertel eens 'moppie', hoe kom jij hier?"
"Dat is een heel verhaal," zei Manon.
"Vertel maar, ik heb alle tijd hoor.
Ik ben hier de eerste paar weken nog niet weg."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten