Langs grote routepaden 3

 

Jens liep terug naar boven en ritste de tent open waar Maud zich verborgen hield.

"Kom," zei Jens. "Breek de tent af, we moeten hier weg."

"Hoe bedoel je?" vroeg Maud. 

"We moeten hier weg," zei Jens terwijl hij de tentharingen uit de grond trok. "Die klootzak van een Thomas wil u aangeven bij de politie."

"Wat??? Meen je dat?" vroeg Maud ontzet!

"Kreeg het niet uit zijn kop gepraat." ging Jens verder. "Fuck! ik haat die gast, echt. Verdomd onderkruiperke. Altijd alles volgens het boekske doen hé. De verrekte conformist."
Snel stopte Maud haar spullen en die van Jens in zijn rugzak. "En Thomas zijn spullen?" vroeg ze.

"Steek ze in zijn rugzak en zet hem tegen die boom. En dat hem zijn plan trekt.

Even later stond Maud langs de weg te liften, tuurlijk duurde het niet lang eer er een auto stopte. Meteen kwam Jens van achter het struikgewas en vroeg hij of of Maud en hijzelf een stukje mochten meerijden.

De automobilist was een Luxemburger die hen meenam tot aan een shoppingcenter in het plaatsje Weiswampach waar ze snel wat mondvoorraad insloegen. Van daaruit liepen Maud en Jens nog een goed anderhalf uur verder om dan hun tent te zetten op een wei vlakbij het dorpje Hupperdange.

Maud nestelde zich in Jens zijn schoot en begon hem teder te kussen.

Ze klampte zich vast tegen zijn lichaam en streelde hem onder zijn T-shirt. Hitsig bewoog ze haar bekken terwijl haar kussen alsmaar heftiger en vuriger werden.

"Jij bent de man van mijn leven Jens!" zei ze vastberaden.

Ik verbind mijn lot aan het jouwe lieve knul. God wat ben ik je dankbaar."

Tranen liepen over haar wangen.

Oprechte tranen van puur en diep geluk.

Maud huilde zeker twintig minuten lang door, met lange diepe halen. 

"Jens lieverd.

Je beseft niet wat je daad voor mij betekend lieverd, echt niet.

Was ik opgepakt geweest dan was Maureen reddeloos verloren."

"Wie is Maureen?" vroeg Jens.

Maud haalde een foto uit haar broekzak. Een foto van een klein meisje van ongeveer negen jaar.

Een kleine deugniet met blinkende blauwe kijkers en verlegen glimlach. Het viel Jens meteen op dat het meisje een zwarte bandana met witte stippen droeg.

"Is ze ziek?" vroeg Jens.

Maud slikte.

Beenmergkanker.

Alleen een pokkedure therapie in Duitsland kan haar redden.

Maar die kunnen we niet betalen.

Daarom maakte ik dat Rachid zijn kop op hol sloeg en hij zijn broers zover kreeg dat ik de auto mocht regelen waarmee ze dan het land uit zouden rijden nadat ze de auto die ze gebruikten bij de plofkraak zouden achterlaten . Die auto huurde ik in Rotterdam. Daarna reed ik naar de oprit van de snelweg nabij Feyenoord waar ik Rachid en zijn kompanen opwachtte en waar ze hun vluchtauto lieten staan. Met de buit wilden ze zo snel mogelijk het land uit. Tijdens de tussenstop vlakbij Luik sloeg ik toe. Ik reed weg met de buit en volgde de snelweg naar de Duitse grens. 

Maar in Stavelot verliet ik de snelweg en daar verborg ik de buit tussen het hooi onder een open schuur waarna ik nog een eind verder reed en de auto liet staan op de parking vlakbij een bos. Dan liep ik langs de paden en volgde het Grote Routepad.

Ik had het koud en besefte dat ik hier niet op gekleed was. Maar ik wil gewoon onder de radar de grens over. Want ik ben bang voor die gozers weet je wel? Maar ook voor de politie, want zonder dat geld is mijn lieve zusje gewoon reddeloos verloren."

"Is Maureen je zusje? Toch ook een groot leeftijdsverschil," merkte Jens op.

"Maureen is mijn stiefzusje. Ik was twaalf toen ze geboren werd. God wat was ik superfier om grote zus te mogen zijn voor dat kleine meissie.  Ik heb op het graf van mijn moeder gezworen dat ik voor Maureen zou zorgen zoals mama voor mij en Michael mijn oudere broer zorgde. We hadden het thuis niet breed en regelmatig moesten we verhuizen omdat de huisbaas of het huurbedrijf ons eruit wilde zetten. Vader was invalide en mijn broer en ik moesten al gauw van school af om te gaan werken. En ja ik heb met mijn benen open gelegen om aan poen te geraken zodat pa de huur kon betalen. En nee getverderrie, ik schaam me er niet voor."

Maud staarde met droevige ogen voor zich uit.

"Toen Maureen ziek werd stortte mijn wereld in. Maar toen de dokter me vertelde dat ze alleen te redden was met die dure therapie kwam er iets in me los.

Pa en Petra, mijn stiefmoeder hadden de hoop al opgegeven en willen alleen nog maar dat Maureen nog een paar mooie maanden kan beleven. 

Maar daar kan ik echt geen genoegen mee nemen. Maureen gaat naar Duitsland getderrie. Daar geef ik als het moet mijn leven voor... "

Maud legde opnieuw haar hoofd op Jens zijn schouder en liet opnieuw haar tranen de vrije loop.

Jens woelde zacht door haar rode haren en wiegde haar zacht in zijn armen. "Dappere meid," fluisterde hij zachtjes in haar oor. Maureen mag fier zijn op zo'n stiefzus als jij.

Maud keek Jens met grote ogen aan.

Vertwijfeld beet ze op haar lip en klampte zich vast aan Jens.

"Ik was radeloos Jens.

Ik. 

Een eenentwintig jarige meid op de vlucht met een pak gestolen geld. Waar moest ik heen? Ik wist geen raad. Ik nam een enorm risico door jullie aan te spreken. Kon ik jullie vertrouwen. 

In jou had ik vertrouwen Jens. Thomas die stelde al meteen te nare vragen. En was al meteen zo moralistisch. En wat ik vreesde gebeurde. Dat huftertje gaf me aan.

Getderrie, wat zou er gebeurd zijn moest jij niet zijn teruggekomen om me te waarschuwen?

Jij bent een held Jens.

Niet mijn held Jens.

Nee.

Jij bent Maureens held."

Dan stond Maud recht, ze ritste de tent open en greep dan Jens bij de arm terwijl ze hem recht in de ogen keek.

"Kom lieverd," zei ze.

"Laten we ons terugtrekken in de tent.

Kom lieve Jens.

Dan schenk ik je mijn lichaam.

Ze trok Jens die recht probeerde te staan de tent in en duwde hem op zijn rug op de slaapzak waarna ze haar topje uittrok en schrijlings op hem ging zitten. Maud kuste Jens terwijl ze zijn T-shirt omhoog trok.

Hitsig bewoog het meisje haar bekken terwijl ze zijn T-shirt uittrok en in een hoek gooide. "Ik wil dat je me neukt lieverd," zei Maud terwijl ze zijn jeansbroek losmaakte.

Ik wil dat je me stevig neukt. Zonder condoom liefst.

Ik wil je kind dragen Jens.

En dat meen ik."

Maud ging op haar rug liggen en spreidde haar benen. 

"Ik meen wat ik zeg Jens. 

Je vindt me vast een raar wijf hé.

Ben ik ook.

Ik heb me laten sufneuken door kerels van allerlei allooi. Puur voor de poen. Om mijn familie te helpen.

Ik was amper veertien toen ik me schminkte op het toilet van de metro en een oude minirok en nylons van moeder aantrok. Ik was amper het toilet uit toen een gozer me aanklampte. "Wil wel eens klaarkomen op je prille tietjes," zei hij.

Toen ik hem antwoordde dat hem dat wel honderd euro kostte ging ie er nog mee akkoord ook.

Hij neukte me op het toilet van de metro. Het deed pijn en ik voelde me vies.

Maar alles liever dan op straat moeten slapen.

Toen zwoer ik dat de gozer waarmee ik uit liefde tussen de lakens duik echt wel de ware moet zijn. En hem zal ik dan binden. Als je mijn liefde wil Jens. Trek dan mijn benen open en neuk me."

Vol verlangen sloeg Maud haar hoofd achterover.

God wat was ze mooi.

Haar vuurrode haar, haar bleke haast  melkwitte huid vol puntige sproetjes. Haar prachtige volle ronde borsten. Haar heerlijk brede heupen en volle stevige dijen en haar gespierde benen. Haar mond was half geopend en haar hand reikte naar Jens zijn penis die in erectie stond."

"Je hoofd twijfelt. Maar je lekkere forse pik... Die zegt ja."

Maud likte haar lip af en keek Jens met zaadvragende ogen aan terwijl ze alsmaar zwaarder ademde.

Dan trok Jens zijn broek die half over zijn dijen hing uit en kroop hij op Maud waarna hij haar benen uit elkaar trok en in haar binnendrong, om haar dan met krachtige stoten te penetreren.

Maud sloeg haar hoofd achterover en kreunde het uit.

"Eindelijk," kreunde ze.

"Vrijen met de ware. Met de man van mijn leven."

Jens gaf zich helemaal en bracht Maud naar een zalig hoogtepunt.

Zelf kwam hij al na een minuut klaar, maar de passie laaide zodanig op dat het haast vanzelfsprekend was dat hij gewoon doorging met haar te penetreren. Terzelfdertijd kusten Maud en Jens elkaar vol diepe hartstocht.

Zo ging de avond over in de nacht.

En de nacht in de morgen.