Langs grote routepaden 4

De volgende dag stapten Maud en Jens verder.

Hand in hand.

Maud liet de blik van Jens niet los. En dat gaf hem een heerlijk warm gevoel.

"Ik hoop echt dat ik zwanger ben Jens," zei ze terwijl ze hem met een hoopvolle blik aankeek.

"Oh God ik hou echt van je lieverd."

"Hoe was de toestand van je zusje toen je vertrok?" vroeg Jens.

"Eigenlijk niet zo heel goed," antwoordde Maud.

"Maar Maureen houdt zich zo sterk. Het is zo'n verdomd moedige meid Jens. 

Ik zou haar zo graag aan je voorstellen Jens.

Weet je, ik zou zo graag willen dat ze meter wordt van ons kindje.

Ik weet zeker dat ze dat zeer goed zou doen." 

Maud stopte en hield Jens tegen. Sloeg haar armen rond zijn hals en drukte haar lichaam tegen het zijne.

"Voor altijd de jouwe lieve schat," fluisterde ze zacht.

"Godverdomme wat voelt dit toch goed Jens. Verdomme dit voelt zo goed."

"Zullen we verder liften of gaan we te voet?" Vroeg Jens.

"Laat ons te voet gaan lieverd," zei Maud. "Ik moet even nadenken nu."

"Over wat?" vroeg Jens.

"Ik wil zo graag bij mijn zusje zijn, ik ben bang dat als ik te lang wegblijf of niks van me laat horen. Dat... "

Mauds adem stokte.

"Je vreest voor het leven van je zusje."

Maud knikte.

"Maar ook voor de represailles van de Rachid en de bende waartoe hij behoort. Ze wonen dan wel in het centrum van Rotterdam en ik met mijn familie in Rozenburg, dat is een eind buiten de stad, gelukkig maar.

Maar ik ben bang dat als één van hen of lui uit hun entourage mij herkennen zou... 

God wat moet ik doen?" vroeg Maud.

"Naar huis bellen misschien."

"Gaat niet. Krijg die kut gsm niet meer aan de praat. Platte batterij en mijn lader ligt thuis."

"Als we straks in de jeugdherberg zijn en mijn gsm is opgeladen steek ik je SIM-kaart in mijn gsm. Kan je met mijn gsm naar huis bellen." zei Jens.

"Oh Jens, je bent zo een schat." zei Maud.

Ze bevonden zich op een smal paadje midden  in een dicht bos. Maud trok Jens weg van het paadje en liet haar handen over zijn T-shirt glijden. Dan knoopte ze zijn broek los en haalde zijn penis eruit en stak hem in haar mond.

"Kleed je uit lieverd," gebood Maud. 

"Ik wil met je vrijen, hier midden in de prachtige natuur.

Oooh Jens, oooh lieverd."

Jens zette zijn rugzak op de grond en trok zijn T-shirt uit. Ook Maud trok al haar kleren uit. Ze leek wel een sprookjeswezen. Een elfje. Of nee, een nimf. 

Een prachtige bosnimf met lang rood haar en melkwitte huid met kleine sproetjes.

Ze draaide zich om en leunde met haar armen tegen een lage afgesplitste stam die naar rechts afboog. Ze liet haar hoofd rusten op haar armen. "Toe dan," smeekte ze. "Neem me. Neem me lekker hard. Ik wil dat je me neukt terwijl ik de zon op mijn huid voel branden en de wind mijn haren streelt.

Toe dan lieverd." 

Jens schoof zijn forse pik tussen Maud haar schaamlippen en legde zijn handen op haar lenden waarna hij haar stevig penetreerde. Maud kreunde zacht en ademde steeds zwaarder. Het was stil in het prachtige bos. Je hoorde alleen het fluiten van de vogels, het geroep van één of ander dier en overal rook je de geur van chlorofyl en rottend hout. Jens genoot van dit heerlijke moment. Wat was Maud toch een heerlijke meid. Haar zachte lichaam, heerlijk strakke liefdesgrotje en vooral haar zalige kussen en strelende handen. Maar nu waren het zijn handen die hun weg vonden naar Maud's volle ronde borsten en haar prachtige bolle tepels die heerlijk hard waren.
"Ooow jaaah!!" kreunde Maud als Jens zacht haar harde tepels beroerde. "Neuk me lieverd," smeekte Maud. "Maak me zwanger heerlijke knul. Ik wil je zaad. Ik wil je kind laten groeien in mijn moederschoot. Oooh dit is zo'n prachtige plek om een kind te verwekken Jens." Jens kwam klaar en drukte Maud haar lichaam tegen het zijne.

Ze draaide haar hoofd.

"Ik wil meer Jens," zei ze terwijl ze hem smekend aankeek. 

"Haal hem er nog niet uit lieverd. Hij voelt zo heerlijk aan weet je.

Ooh ja, goed zo. Laat hem nu niet slap worden. Ooooooh dit is zo zalig lieve Jens."

Jens ging helemaal op in dit heerlijke moment. Hij had seks met een onverzadigbaar meisje dat niet gewoon smoorverliefd was op hem. Maar in hem de man van haar leven zag. Dat was wat hij zo graag wilde. Een duurzame monogame relatie met een meisje die volledig voor hem wilde gaan.

Is Maud dat meisje?

Dat moest wel.

Dit voelde gewoon zo juist aan. Ook al wist hij dat velen hem gek zouden verklaren. Vooral als hij zou zeggen dat ze zijn kind wilde en hij daarin meeging.

Na een uur lang heftige en vooral passionele seks trokken Jens en Maud verder.

In de jeugdherberg in het stadje Vianden stopte Jens de simkaart van Maud in zijn gsm waarna ze meteen naar huis belde.

"Wat zeg je? Het gaat niet goed met Maureen? 

In het ziekenhuis?"

Jens zag hoe Maud bleek wegtrok terwijl ze inhaakte. Maud begon onbedaarlijk te huilen.

"NEEEEEEEE!!!!!" schreeuwde ze.

Jens woelde zacht door haar rode haren en hield Maud dicht tegen zich aan. 

"Gaat het niet goed met je zusje?" vroeg Jens met zachte stem.

"Ze is gisteren met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht," zei Maud snikkend.

Haar toestand ging ineens snel achteruit en... "

"Gaat ze het niet halen?" vroeg Jens.

Maud keek Jens aan met haar diep indringende grijsgroene ogen terwijl haar lip trilde.

"Maureen ligt op sterven," zei Maud haast onhoorbaar. "En ze vraagt naar me. Ze mist me zo hard.

Ik heb zo'n spijt dat ik haar achterliet. Dat meissie trok zich op aan mij.

Hield zich sterk voor mij!

En ik liet haar in de steek terwijl ze mij net nu zo hard nodig heeft."

"Hey meisje," zei Jens. "Je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor. 

Je wilde haar helpen."

"Denken ze thuis anders over," zei Maud terwijl ze het hoofd liet hangen.

Pa noemde me een egoïstisch kreng.

"Omdat hij de echte reden niet weet waarom je wegging," zei Jens.

Maud knikte instemmend.
"Ik moet naar huis," zei ze.

"Hopelijk ben ik nog op tijd. God ik mag er niet aan denken moest Maureen sterven zonder een afscheidsknuffel te geven. Dat kan ik echt niet aan Jens.

Echt niet."

De volgende ochtend stapten Maud en Jens op de trein Luxemburg Luik. Vanuit Luik zou Maud verder reizen naar Rotterdam. Terwijl Jens gewoon huiswaarts zou trekken.

De hele rit naar Luik lag Maud stil in Jens zijn armen. Ze huilde zachtjes.

Jens gaf haar zachte kusjes en fluisterde zachtjes lieve woordjes toe. "Zie ik je ooit nog terug liefje?" vroeg Jens.

"Tuurlijk," zei Maud beslist.

"Jij bent de man van mijn leven. Dit gaat nu even voor lieverd. Maar ik laat heus nog wel van me horen hoor.

En wat ga je doen met dat geld?" vroeg Jens.

"Wou je het hebben dan?" vroeg Maud terwijl ze Jens aankeek.

"Ja," zei Jens zonder verpinken.

Dan koop ik er een prachtig huis mee.

Waar ons kindje dan in een warme en veilige omgeving kan opgroeien. En we geven een prachtig trouwfeest met alles erop en eraan.

En  met wat overblijft ga ik je verwennen zoals een prinses verwent hoort te worden," zei Jens terwijl hij zacht over Maud haar buik wreef.

Maud hapte naar adem en keek Jens met een warme blik aan. 

"Oh Jens... Lieverd," zei ze met een diepe snik in haar stem.

"Jij meent dit hé.

Jij houdt van me."

"Ik heb je in mijn hart gesloten Maud. En je komt er nooit meer uit liefje."

In het station Luik-Guillemins namen Maud en Jens afscheid met een lange kus vol passie en tederheid.

Dan stapte Maud op de trein en zwaaide naar hem kijkend uit het raam. Jens zwaaide terug en zag hoe Maud met haar vingers een hartje maakte. Tranen liepen over zijn wangen.

"Ik mis je nu al lieve Maud," fluisterde hij stilletjes.

Enkele dagen later.

Jens zat op het terras van Café Den Teerling met een pint voor zijn neus.

Hij praatte wat met Jasper, een goede vriend. Maar Thomas nog de trip langs de GR-5 kwam ter sprake. 

Dan ineens zag hij Thomas die meteen op de tafel waar hij zat afstapte. Jens stond recht en wilde weglopen, maar Thomas hield hem tegen.

"Wacht efkes," zei Thomas. Ik versta dat ge kwaad zijt.

"Ik heb u niks meer te zeggen fucking Judas!" sneerde Jens.

"Dat weet ik, Jens," zei Thomas die Jens tegenhield. "Maar ik heb u wel iets te zeggen."

"Jens zet u efkes neer. Ik wil dat jullie dit uitpraten als volwassen mensen," Kwam Jasper tussenbeide.

"Weet ge waarom Maud dat geld heeft gestolen?" vroeg Jens wiens stem een diepe bitterheid verraadde.

"Nee Jens," antwoordde Thomas.

Maar ik weet wel dat er helemaal geen sprake is van een overval in de omgeving van Rotterdam. Toch geen overval die tweehonderdduizend euro opbracht. Dat heeft de politie van Vielsalm nagetrokken toen ik er aangifte deed.

Maar er werd wel een Maud Vlimmerding als vermist opgegeven," vulde Thomas aan.

"Waarom gaf je haar aan?" vroeg Jens.

"Jens, zet u efkes neer en drinkt eerst iets.

Ik begrijp je woede. Gij ziet dat meiske graag hé.

Versta dat wel.

Gij wilde dat al zolang hé. Langdurige verkering.

En die Maud heeft u dat beloofd, is het niet."

Jasper werd om drie biertjes gestuurd en terwijl keek Thomas zijn jeugdvriend recht in de ogen.

"Zal ik u eens iets zeggen Jens.

Ik heb altijd al gedacht: het meisje dat Jens zijn hart kan veroveren, die zit op rozen voor de rest van haar leven. Maar tegelijk ben ik ook bang voor wat er kan gebeuren als zo'n meisje uw hart gaat breken."

"Maud gaat mijn hart niet breken," zei Jens. 

"Maud is nu bij haar zusje in Rotterdam. Haar zusje ligt op sterven.

Ze heeft een agressieve vorm van beenmergkanker. En alleen een dure therapie in Duitsland had haar kunnen redden.

Ze stuurde me net nog een berichtje." Jens had moeite met spreken.

De hele familie is nu verzameld rond het sterfbed van Maureen.

Negen jaar is dat meisje Thomas.

Negen jaar.

En het leven glijd nu door de handen van haar familie.

Maud wilde haar zusje helpen.

Maar alle moeite was vergeefs.

Ze is naar Rotterdam teruggekeerd zonder het geld. En ze is tot nu toe de enige die weet waar het geld nu is."

Thomas zweeg. Kon geen woord uitbrengen.

"Ik geef toe," zei hij dan. "Ik vertrouwde die meid voor geen haar. 

In mijn ogen leek ze een gevaarlijke fantaste ofwel een losgeslagen zottin.

Maar dit verhaal... Als het waar is."

"Haar familie maakte zich zorgen, dat klopt. Maud was onbereikbaar omdat haar gsm plat was en ze haar lader niet mee had.

Haar familie probeerde haar de hele tijd te bereiken.

En weet je? Maud heeft - nu het allemaal voor niets geweest - is geen enkele interesse meer in dat geld.

Ik heb naar haar gezwaaid terwijl de trein naar Maastricht wegreed.

Thomas.

Ik ben kwaad omwille van het feit dat je Maud zonder verpinken en zonder je in te leven in haar drijfveer wilde aangeven."

"Ik versta dat.

Maar ik ben bezorgd om u maat," voegde Thomas eraan toe.

"Ik wil niet dat ge in uw ongeluk loopt maat."

Jens stak zijn hand uit naar Thomas.

"Ik vergeef u," zei hij. "En ik weet zeker dat Maud dat ook zal doen.

Allez wat denkt ge? Drinkt ge er ene van mij?"

Tuurlijk wilde Thomas dat.