Een exclusieve feestzaal even buiten de stad.
Sheila stapte uit de taxi waarmee ze erheen reed en stapte fier en elegant naar
de ingang in haar vuurrode cocktailjurk met split en diepe decolleté. Ze droeg
een rode handtas en haar zonnebril stak diep in haar haren boven haar
voorhoofd. Ze hield het hoofd rechtop en toonde geen enkele emotie, noch haat
noch vrees maakten zich meester van haar lichaam of geest.
Ze toonde haar uitnodiging aan de struise kerel in smoking bij de ingang, die
bekeek haar van top tot teen – hij kleedde haar net niet uit met zijn ogen – en
knikte goedkeurend. “Welkom op het Kiwanis galadiner mevrouw Verdoolaeghe,” zei
hij.
“’t Es juffrouw,” zei Sheila onderkoeld terwijl ze naar binnen stapte.
Ze zag al meteen enkele bekende gezichten. Logisch zowat elke zelfstandig
ondernemer is lid van Kiwanis, en velen van hen deden beroep op haar diensten
als detective. Er werd van haar weinig meer verwacht dat ze hier van de partij
was. Maar ditmaal zou haar aanwezigheid zich niet beperken tot wat gezellige
praatjes met een natje en een droogje.
Sheila praatte met de aanwezige gasten en hield zich in het begin op de vlakte.
Ze proefde van de heerlijke hapjes en gerechtjes op het ‘walking diner’ en
ze ontmoette er Cindy Persoons die in de stad een standingvolle
lingeriewinkel uitbaat. Cindy was de hartsvriendin van wijlen Gracienne
Dewilde en zodoende ook heel close met Lou. Tuurlijk vroeg ze naar het
waarom van Sheila’s breuk met Lou.
“Ik versta het niet, jullie waren zo’n goed koppel, hoe kan het dat het ineens
niet meer gaat tussen jullie.”
“Cindy meisje, dat es ’t leven. Niet alles es lik dat het lijkt.
Woarom zieje ghie nooit iets met Lou begonnen?” vroeg Sheila.
“Ik wilde wel, maar hij kon Graceke niet uit zijn kop zetten,” zei Cindy.
Dan ben ik maar mijn eigen weg gegaan, maar hij blijft toch in mijn hart zitten
hoor.
“Probeer je kanse te wagen, ik zien zeker daje ghie beter bie hem past dan
ik Cindy.”
Cindy zei niets en keek Sheila met trieste blik aan.
“Ik moet gaan nu,” zei ze dan. “Morgen is ’t weer vroeg dag.
’t Beste nog Sheila,” zei ze nog voor ze de feestzaal verliet.
Sheila richtte haar blik nu op Georges Uytterlinde die met een glas champagne
in de hand aan het praten was met enkele andere ondernemers en belangrijke
personen, onder wie Marcel Leliaert.
Dan zag hij Sheila staan en excuseerde zich aan zijn gasten.
“Juffrouw Verdoolaeghe, wat een eer om u hier op dit galadiner te mogen
ontvangen,” zei hij terwijl hij zijn handen op haar half blote schouders legde.
“Dank u, het is voor mij een hele eer om hier te mogen zijn,” zei Sheila
terwijl ze hem recht in de ogen keek en even voorover boog om hem zo een royale
blik in haar decolleté te gunnen, waar hij natuurlijk niet naast keek.
Het orkest begon te spelen. “Mag ik deze dans van u?” vroeg Georges aan Sheila.
“Met alle plezier Meneer Uytterlinde,” antwoorde Sheila.
“Zeg maar George hoor liefje, Jij mag me zelfs Georgey noemen als je
wil,” zei hij terwijl hij Sheila dichter trok en over het ontblote deel van
haar rug wreef. “Georgey, dat past wel bij je,” kirde Sheila terwijl ze speels
haar bekken heen en weer bewoog en haar handen van haar rug tot vlak boven zijn
kont liet zakken.
“Alleen mensen die mij dierbaar zijn of die voor mij heel speciaal zijn mogen
mij zo noemen.”
“En waarom ben ik heel speciaal voor u Georgey?” vroeg Sheila terwijl ze
heupwiegde op de maat van de muziek.
“Omdat jij een prachtige, en gracieuze vrouw bent. Ik ontmoette je zo vaak op
recepties en andere gelegenheden, maar hield afstand omdat ik wist dat je een
relatie had. Maar die is blijkbaar
afgesprongen.”
“Die heb ik zelf beëindigd, voor mijn eigen bestwil. Ik wil vooruit in het
leven en dat betekent voor mij dat het werk voorgaat. Iemand die elk weekend
wil op café gaan en plezier maken past niet in dat plaatje, ook al had hij
andere kwaliteiten die voor mij aantrekkelijk waren.”
“Welke kwaliteiten waren dat dan als ik zo indiscreet mag zijn?”
“Lou was enorm goed in bed. Maar helaas betaal je daar je rekeningen niet mee.”
“Ik begrijp het liefje,” zei Georges terwijl hij Sheila aankeek en zijn
rechterhand over haar welgevormde kont liet glijden. “Jij bent een gezonde
vrouw met gezonde goesting, maar je bent ook brandend ambitieus. Twee zaken die
ik zoek in een vrouw,” zei Georges.
“En ik in een man,” zei Sheila terwijl ze haar bovenlip aflikte. “Heb ik al
gezegd dat u een zeer goed danser bent Georges?” voegde ze eraan toe.
“Wil je nog een dans van me?” vroeg Georges.
“Ik ben eerder toe aan wat frisse lucht,” zei Sheila. “En aan een drankje.”
Georges riep één van de obers en vroeg een fles Champagne: “Mumm & co
Magnum graag. Buiten op het terras.”
Bij een gietijzeren reling stonden Sheila en Georges te praten terwijl de ober
de fles champagne sabreerde en de glazen vulde.
“Tot uw dienst meneer Uytterlinde,” zei hij.
“Dank u wel,” zei Georges die de jonge ober een flinke fooi gaf waarna hij
Sheila een glas aanreikte.
Bij het proosten keek ze Georges diep in de ogen waarna ze haar lichaam een
halve slag draaide. Georges trok haar dicht tegen zich aan en streelde haar
buik. Sheila kirde zachtjes en keek hem aan.
“U weet hoe u een vrouw moet benaderen,” zei ze met licht sensuele stem terwijl
ze lichtjes met haar heupen wiegde.
“U bent een zeer aantrekkelijke vrouw Sheila. Het doet me veel plezier om nader
met u kennis te maken.”
Sheila nam zijn hand vast en keek Georges met een blik vol verwachting aan. Ze
zette haar glas op een tafel en sloeg haar armen rond zijn hals. “Mijn hart is
totaal van streek Georges,” zei ze terwijl ze hem reikhalzend aankeek. Georges
zette ook zijn glas op een tafel en trok haar dichter, hij drukte zijn lippen
op die van Sheila en begon haar te kussen. Hij legde zijn handen op haar
achterste en begon hitsige bewegingen te maken met zijn bekken. Sheila spreidde
haar benen lichtjes en voelde dat hij een stevige erectie had, ze kuste hem
almaar heftiger en heftige. “Je maakt me vochtig Georgey,” fluisterde ze zacht
in zijn oor. Georges greep haar bij haar kont en schuurde zijn stijve pik over
haar kruis. “Wil je met mij de nacht doorbrengen Sheila?” vroeg hij.
Sheila kuste Georges en beet in zijn oorlelletje. “Ik vraag niets liever
Georgey,” was haar antwoord.
Ik heb een voorstel liefje.
De organisatie van deze jaarlijkse bijeenkomst is een heel werk. Ik steek hier
naast een flinke sloef geld ook heel wat van mijn tijd en energie in om dit
feest tot in de puntjes verzorgd te krijgen.
Na afloop van dit feest trek ik me dan altijd een poosje terug op mijn jacht
dat zich in Saint Tropez bevindt. En dan ben ik voor alles en iedereen
onbereikbaar.
Sheila, ik zou graag willen dat jij me tijdens mijn verblijf op mijn jacht
vergezeld. We hebben alle tijd om elkaar van top tot teen te verwennen en ik
laat je genieten zoals een vrouw wil genieten.”
“Ik weet niet of ik mijn zaak zolang alleen kan laten Georgey,” zei Sheila.
“Morgane kan toch wel even alleen uit de slag zeker,” zei Georges. “Ik weet dat
zij een zeer goede kracht is. Ik volg jou bureau al een poosje en eigenlijk heb
ik al veel langer de wens om nauw met je bureau samen te werken. Maar met jou
samenleven op dit moment nog veel meer.”
“Zou je mij tot vrouw willen… “
“Zeker wel lieve Sheila,” zei Georges terwijl hij haar schouders masseerde en
haar voorhoofd kuste.
Ik kan voor extra hulp zorgen zodat je bureau blijft draaien. En als wij op
zakelijk gebied zouden samenwerken zou zelfs deze periode van verlies snel
goedgemaakt worden.
Sheila, ik sta erop dat je met me meegaat. Ik begeer je al zo lang en wat je me
nu gegeven hebt smaakt naar zoveel meer.”
“Oh ja Georgey, ik ga met je mee,” zei Sheila terwijl ze zich vol hartstocht
aan Georges Uytterlinde vastklampte.
Georges begeleide Sheila naar zijn auto. Een Bentley met chauffeur die meteen
naar de luchthaven van Wevelgem reed waar zijn privé jet al stond warm te
draaien.
“Dat dat ol nie gepland es zeker? Ghodverdomsche totentrekker,” dacht
Sheila bij zichzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten