Tweede
Kerstdag.
Roos Demeyer stapte traag in de ziekenhuiskamer, gevolgd door haar
dochter Chrissy.
Erik draaide moeizaam zijn hooofd. “Roos,” zei hij.
Roos zei niets en ging op de rand van het bed zitten. “Ge ziet er niet goed uit
Erik,” zei ze.
“Ik weet het,” zei hij. “Een infectie op mijn hartkleppen en die krijgen ze
niet onder controle. Net zwaardere antibiotica gekregen. Om van mijn andere
gezondheidsproblemen nog maar te zwijgen. En ja die heb ik allemaal aan mezelf
te denken. Ik heb mijn lever naar de kloten gezopen, mijn nieren zijn kapot van
de pijnstillers die ik nam om de pijn in mijne rug te verdoven om nog maar te
zwijgen van hoe ik mijn hart heb mismeesterd met mijn ongezonde levensstijl en
mijn eindeloze vreten en zuipen.
Maar daar heb ik nog het minste spijt van Roos.”
Erik liet zijn hoofd wegzakken in het kussen en slaakte een diepe zucht.
“Roos, Chrissy. Het spijt me,” zei hij.
“Het spijt me Chrissy da ‘k uw kindertijd heb verkloot. Het spijt me Roos dat
ik u, diegene die mij er bovenop hielp na de dood van mijn eerste echtgenote.
Dat ik net u ongelukkig maakte en tot wanhoop dreef.
Ik moet er geen doekskes om winden, ik was ne smeerlap. En als ge mij niet kunt
vergeven, bwaja. Dan sterf ik maar eenzaam en ga ik het graf in met een hart
verteert van spijt en zware schuldgevoelens. Ik heb het toch allemaal aan mijn
eigen te danken.”
“Nee Erik, nee!” zei Roos.
“Ik had hier ook schuld aan.
Gij deed voor mij zoveel, maar het was nooit genoeg. Ik wilde dure kleren, luxe
reisjes, het beste en het duurste voor Chrissy, terwijl die daar nooit om
vroeg. Die was content met een ouwe jeansbroek en versleten T-shirt om mee te
ravotten met haar vriendjes, allemaal jongens.
Dat ge uw colère op mij uitwerkte, daar ben ik niet kwaad om en ben ik ook
nooit geweest. Maar hoe ge uitvloog tegen Chrissy, dat maakte mij razend. En
het is voor haar dat ik van u weggegaan ben. Met pijn in het hart Erik.
Met pijn in het hart!
Want ik trok mij op aan uw liefde, ook toen onze relatie in een onvermijdelijk
dieptepunt was geraakt. Ook toen kon ik me optrekken aan uw lieve woorden, uw
knuffels, het samen vrijen.”
Roos keek Erik aan.
“Laten we opnieuw beginnen Erik.
“Nee,” zei Erik. “Dit verdien ik nu ook weer niet Roos.”
“Erik, ik sta erop,” zei Roos.
“Want ondanks mijn woede en mijn teleurstelling. Kon ik u nooit vergeten.
Chrissy wilde u nooit meer zien nee. Maar ik hunkerde naar u. Gij waart en zijt
nog altijd veel meer dan zomaar ‘mijn man’. En altijd heb ik gehoopt dat ge zou
inzien dat ge fout waart.
En ik heb altijd gezegd dat als dat ooit moest gebeuren, dat ik de spons over
alles zou vieren en opnieuw beginnen.
Wel lieve Erik… DAT MOMENT IS NU GEKOMEN!”
Oudejaarsavond. De antibiotica sloeg aan en Eriks toestand
verbeterde. Hij mocht naar huis, maar moest nog wel antibioticapillen slikken
en hij moest elke maand op controle komen bij de cardioloog. Maar hij voelde
zich beter dan ooit en kreeg weer hoop in het leven.
Ze zaten aan tafel in de prachtige loft waar Erik woonde. Roos, Chrissy,
Claudia en ook Pedro en zijn echtgenote. Erik had een traiteur laten komen,
maar vroeg voor zichzelf een zoutarme en licht verteerbare maaltijd en op één
iemand na was hij de enige die geen alcohol dronk. Die iemand is Claudia.
“Waarom drink je niet,” vroeg hij. “Je bent de eregast meisje, jij hebt mij en
Roos terug samengebracht.”
“Ik ben geheelonthouder,” zei Claudia. De enige keer dat ik alcohol dronk in
zeer lange tijd was toen Chrissy mij een beker Champagne aanbood op kerstavond.
Ik dronk ervan omdat ik wilde dat ze zou zien dat ik even hard verliefd was op
haar als zij op mij.”
Bij die woorden keek Claudia Chrissy met een heel warme en liefdevolle blik
aan.
Chrissy voelde het week worden in haar hart, en vooral wanneer Claudia een
klein doosje in inpakpapier uithaalde. “Chrissy, ik heb een cadeau voor u. Doe
maar open.”
“Wat is dat?” vroeg Chrissy verbaasd. Met trillende handen maakte ze het open.
Er zat een doosje in en in dat doosje zat een prachtige gouden ring bezet met
een mooie diamant.
“Oh hoe graaf is dat,” zei ze. “Waaraan heb ik dat verdient.”
“Chrissy, ik weet het. Het is nogal snel. Maar dat komt omdat ik radicaal een
streep wil zetten onder mijn verleden. Daarom vraag ik vanuit het diepste van
mijn hart.
WILDE GIJ MET MIJN TROUWEN SCHATJE,”
Chrissy begon te huilen van pure en diepe ontroering.
Claudia sloot haar teder in de armen en woelde zacht door haar haren.
“Claudia, ik heb zo hard naar u gehunkerd, denkende dat het nooit wat zou
worden tussen ons, zelfs geen flirt of one night stand.
Maar dan vraagt gij mij dit. Wat moet ik hierop zeggen.”
“Liefje, ik begrijp dat je er nog niet klaar voor bent. Maar ik ben wel klaar
voor u en voor een heel nieuw leven.”
Dan gaf Chrissy Claudia een lange vurige doch tedere kus. Terwijl de tranen
over haar wangen bleven stromen.
“Ik zal voor altijd de uwe zijn lieve schat,” zei ze.
Nog voor het nagerecht trokken Claudia en Chrissy zich terug op hun kamer waar
ze die nieuwjaarsnacht zouden blijven slapen. Terwijl buiten in de stad het
vuurwerk met veel lawaai losbarstte en Erik en Roos en Pedro en zijn echtgenote
Sandra het glas heften. Waren Claudia en Chrissy elkaar passioneel aan het
kussen, naakt tussen de lakens van een heerlijk zacht en luxueus waterbed.
Toen het vuurwerk verstomde en de passie bedaarde keek Chrissy Claudia in de
ogen.
“Gelukkige Nieuwjaar VROUW VAN MIJN LEVEN!” zei ze met een diepe zucht.
Reacties
Een reactie posten