De Wraakgilde

Drie uur 's nachts.
Enkele jonge kerels verlieten Café Blackjack in de stationsbuurt.
Eigenlijk werden ze er net niet uitgegooid.
Er werd gediscussieërd, nu ja eigenlijk over en 't weer geropen.
"Ge moogt godverdomme nog blij zijn dat ge nog klanten hebt op dat uur, paljaske van ne cafébaas dat ge zijt."
"Ik heb liever geen klanten dan zo'n stel lawaaitrappers gelijk gijlen. Kom buiten, gijle kunt heel de dag in ulder nest liggen stinken, maar voor mij is 't straks weer vroeg op zulle."
Daar stonden ze dan.
Drie jonge kerels.
Gehuld in trainingsbroeken, hun 'hoodies' diep over hun hoofd getrokken.
Haren kort, één van hen zelfs helemaal kaalgeschoren.
Dat was Rudy.
Rudy Serneels. 33 jaar, werkloos, had al een serieus strafblad vooral voor gewelddelicten.
Verslaafd aan drank en speed.
Een ronduit asociaal kereltje dat voor niemand respect heeft.
Hij stond stijf van de speed die hij een uur geleden op het toilet van Café Blackjack had zitten snuiven.
"Godverdoeme." Zei hij.
"Wat is 'De Ferre' toch een saaie droogzak geworden zeg.
Vroeger kon je in de Blackjack feesten tot in de vroege voormiddag.
Muziek vollen bak en doorgaan!
Maar nu.
Fuck gast, echt."
"Die heeft schrik van de flikken dat is 't." Zei Tommie, Rudy's beste vriend.
"Ewel, ik nie." Zei Rudy. "Ik smeer da tussen mijnen boterham ja, die fucking jeanetten!
Ineens zweeg hij.
"Hoort... Den Dinky Toys is nog open, laten we daar naartoe gaan?"
"Ja gij vangt ofwa? Zo'n een voos kot." Zei Tommie. "Daar gaat ge mij niet rap zien hoor, met al die stomme rockmuziek. Geef mij maar goeie stoempende hardore techno."
"Ik ook... Mor kheb goesting om wa 'toeken' uit te delen, snapt te?
't Is al veel te lang geleden da 'k nog ene zijn tanden uit zijn bakkes heb geklopt, en 't jeukt Godverdoeme!"
"Ach Rudy laat het." Zei Tommie.
"Hebt ge nog niet genoeg miserie gehad met het gerecht?
Laat ons gewoon gaan slapen.
En morgenmiddag naar 'Den Anderlecht'. Daar kunnen we ons ook uitleven samen met de echte 'hools' (hooligans)."
"Godverdoeme." Foeterde Rudy.
"Zijde gij ook al ne janet geworden of wa?
Fuck you gast, echt... FUCK YOU!!!
Ga morgen maar alleen naar 'Den Anderlecht'! Tapet!"
Rudy klom op zijn scooter, startte die en reed boos weg.
Hij hield halt bij een nachtwinkel, en liep er binnen.
"Hey bruine geef mij eens ne fles wodka?"
"Jij wil welke?" Vroeg de Pakistaanse uitbater.
"Is mij allemaal gelijk joenge, kom een beetje rapper bruin stukske stront."
Hij snoof regelmatig, gevolg van het vele snuiven.
Keek schichtig in 't rond.
Griste de fles vodka uit de hand van de uitbater en legde een biljet van twintig euro op tafel.
"It's twenty-two Euro." Zei de uitbater.
"Wat is 't paljaske? Gaat ge moeilijk doen?" Vroeg hij terwijl hij de uitbater bij zijn kraag vatte.
"Gij vraagt veel te veel voor een fles vodka die in de Colruyt achttien euro kost, weet ge da?
Vieze fucking uitzuiger.
't Wordt tijd dat ze u en heel uw bende bruin smeerlappen 't land uitzetten weet ge da?"
Hij duwde de man van zich af, die kwam met een harde smak tegen de vitrinekast achter de toog terecht, verloor zijn evenwicht en viel op de grond.
Waarna Rudy van de gelegenheid gebruik maakte om het briefje van twintig Euro op te rapen en de nachtwinkel verliet.
Maar niet zonder eerst nog een karton met zakken chips op het schap rechts van hem met een zwaai op de grond te gooien en hard tegen de glazen deur te stampen!
Met de fles vodka in zijn rechterarm reed hij met zijn scooter huiswaarts.
Rudy betrok een kleine huurwoning even buiten de stad.
Hij plaatste zijn scooter tegen de gevel, opende de deur en liep naar binnen.
Daar trok hij zijn hoodie uit en zijn onderhemdje en nestelde zich in ontbloot bovenlijf in de zetel.
"Efkes een filmke kijken, met een goei fles booze erbij." Dacht hij.
Hij zette een horrofilm op en nam een flinke slok vodka.
"Misschien nog een lijntje?" Dacht hij... "Ach, de nacht is nog jong. Sebiet es bellen naar mijn favoriete sletje Tamara, misschien heeft die wel goesting om es goe geneukt te worden?"
Hij nam een grammetje speed, legde het op het spiegeltje dat op de salontafel lag, en nam een flinke snuif.
"Life is fucking beautiful!" Riep hij.
De film speelde.
De gordijnen waren toegeschoven.
Er was geen mens op straat.
Het was een druilerige nacht.
Ineens werd Rudy opgeschrikt door een harde knal.
En een fel licht.
De woonkamer stond in lichterlaaie.
"Fuck!!" Riep Rudy.
Hij stond recht, verschroeiende vlammen deden hem achteruit deinzen.
Dan ineens weer een doffe knal.
Voelde een schroeiende hitte over heel zijn lichaam.
Hij stond in brand.
Schreeuwde het uit van de alles verterende pijn.
Meerdere molotovcocktails werden naar binnen gegooid.
De kleine rijwoning stond in weinige seconden in lichterlaaie.
Pas na uren blussen vonden brandweerlui het verkoolde lijk van Rudy Serneels...

Frankfurt Am Main: De volgende dag.
Alain Donck en Sarah Van Beiren verlieten de congreszaal in het Hilton Hotel vlakbij de luchthaven.
Waar ze een internationaal congres over opsporingstechnieken bijwoonden.
De commissaris wilde graag dat Alain erheen ging om zo op de hoogte te blijven van de nieuwste technieken inzake opsporing en forensisch onderzoek. Maar dan wilde hij wel Sarah erbij.
"Dat is haar domein als biologe en forensisch onderzoekster, vergeet dat vooral niet."
Dit argument was meer dan voldoende om de commissaris overstag te doen gaan.
En enkele dagen later stapten ze samen op de hoge snelheidstrein richting Frankfurt.
Alain was meer dan in zijn nopjes.
Een week lang samen met Sarah. 'Zijn Sarah'.
Ook Sarah keek ernaar uit.
Samen ongestoord kunnen genieten.
Ze waren meer dan zomaar partners.
Zochten regelmatig een hotelletje op om heerlijk de liefde te bedrijven.
Daar hadden ze nu een week lang de gelegenheid toe.
"Zullen we ons de rest van de avond terugtrekken?" Vroeg Sarah met een glimlach terwijl ze haar armen rond zijn hals sloeg en hem vol verlangen aankeek.
"Eerlijk gezegd heb ik nu eerder behoefte aan wat frisse lucht Sarah." Zei Alain.
"We hebben al de hele dag in die muffe congresruimte gezeten, en gisteren ook al.
Even mijn longen volpompen met frisse buitenlucht, het zal me deugt doen.
Laten we de stad eens ingaan en daar straks iets eten. Ik heb enorm veel goesting in een heerlijke dikke schnitzel met bratkartoffeln. Zoals ze alleen hier in Duitsland kunnen klaarmaken.
Sarah vond het best een goed idee.
Ze liepen naar het station dat zich eigenlijk onder het hotel bevond waar ze de S-Bahn naar Frankfürt Hauptbahnhof zouden nemen, zo waren ze snel in het hart van de stad.
Onderweg naar het station ging zijn GSM af.
"Donck." Zei hij zoals gewoonlijk erg kortaf, eigenlijk vooral om te laten horen dat hij het niet appreciëren kon om zomaar gestoord te worden.
"Ja.... Ja... Ewel, da's echt geen verlies dat smeerlapke.
Maar goed, ik zou zeggen buurtonderzoek, sporen verzamelen, het klassieke werk hé.
En al zijn vriendjes eens op de rooster leggen, ja... allemaal.
Ja als er iets is moet ge maar bellen, ja salu... "
Dan legde hij in.
"Wie was het?" Vroeg Sarah die aan een automatisch loket kaartjes bestelde.
"De commissaris, ze hebben brand gesticht bij Rudy Serneels. Hij is letterlijk gaar gestoofd in zijn eigen woning."
"Shit!!! Dat is vreselijk!" Zei Sarah ontzet.
"Bwa... Kweenie.
Zo'n groot verlies is dat ventje nu ook weer niet hoor. Toch niet voor de samenleving..
Crapuul de luxe, branieschopper, geweldenaar.
Te lui om te werken, maar als er ergens gevochten werd was hij er altijd wel als de kippen bij.
Aan een lantaarnpaal bij zijn woning hing er een briefje een soort opeising.
Door één of meerdere individuen die zich 'De Wraakgilde' noemen.
Maar volgens mij is het gewoon één van zijn vele vijanden die een rekening met dat kereltje wilde vereffenen.
Ach. 't Zal hem leren 't asociaal crapuul uit te hangen."
"Moeten we dan niet terugkeren voor 't onderzoek of zo?"
"Maar nee... "Zei Alain.
"Ze moeten maar eens hun eigen boontjes doppen hé zeg.
 Wat gaan ze doen als ik met pensioen ben? Ik ga dat jobke niet doen tot mijn tachtigste hoor.
't Kruipt nu al in mijn kleren."

Even later kuierden Alain en Sarah door de stad.
Hand in hand.
Hier kon het.
Ze liepen op een brug over de Main, van hieruit hadden ze een prachtig zicht op de stad en de vele wolkenkrabbers. Allemaal vestigingen van grote banken en financiële instelling.
"Kijk eens Alain... Is dat niet romantisch." Zei Sarah.
Ze keek hem in de ogen.
"Alain." Zei ze zacht.
"Ik zie u zo graag."
Hij streelde zacht haar wang.
"Ik u ook Sarah... Ik u ook."
Een kus volgde.
Een lange tedere kus.
"Konden we maar een echte relatie aangaan." Zei Sarah met verlangen in haar stem.
"Ja meiske." Zei Alain. "Ge weet... "
Ze begreep het wel.
Hij was nog altijd gehuwd met zijn echtgenote die in een instelling verbleef.
Meer dan elkaar regelmatig ontmoeten op hotel zat er niet in.
De familie en zo, weet je wel.
Na een heerlijke maaltijd keerden Alain en Sarah terug naar het hotel.
Sarah sloot de deur achter zich, maar niet nadat ze eerst het bordje met 'Nicht stören, Do not disturb' aan de deur had gehangen.
Dan knoopte ze haar blouse los en trok ze haar jeans uit.
Met alleen haar slipje nog aan liep ze naar Alain die eveneens zijn broek uittrok zittend op het bed.
Ze stond voor hem, keek hem uitdagend aan en trok traag zijn slip uit, waarna ze bovenop hem ging liggen en haar handen rond zijn hals sloeg.
Alain trok haar slipje uit en voelde gretig tussen haar benen.
"Ga door lieverd, ik heb zoveel goesting." Kirde Sarah ondeugend.
Even later lagen ze in bed passioneel te vrijen.
De hele avond en nacht genoten Alain en Sarah van elkaar.

De volgende ochtend ging de telefoon.
"Alain, ik denk dat ge best terug naar huis komt.
Ik vrees dat we hier met een serieuze zaak zitten en we hebben nu echt wel iedereen nodig, ja ook u."
Even later legde hij de telefoon neer.
Keek Sarah aan.
"Ons plezierreisje zit er op Sarah."
"Hoezo?" Vroeg ze met een pruillipje.
Alain trok haar naakte lichaam dichter tegen het zijne en woelde door haar haren.
"Die zogenoemde 'Wraakgilde' heeft weer toegeslagen.
Twee gasten doodgeslagen in 't stadspark met een baseball knuppel, en dit op amper 24 uur tijd.
Op hun lichaam lag een briefje met dezelfde boodschap als die ze vonden vlakbij het huis van Rudy Serneels.
Ze willen dat alles op alles wordt gezet om die kerels te pakken te krijgen."