Moordrecensie 6

"Geloof je die onzin nu echt?" vroeg Bart nadat Sarah vertelde over hetgeen ze van Daniella hoorde.
"Ik dacht dat jij verstandiger was dan dat om de onzin van die sufgeblowde griet te geloven.
Eens te mee het bewijs dat weed de hersenen aantast, echt wel."
"Bart," zei Sarah.
"Daniella heeft veel meegemaakt.
Ze is nog altijd op zoek naar haar zusje weet je wel?
Er is geen spoor naar Naomi, GEEN SPOOR!
Vindt jij dat normaal of wat."
"Ja.
Ik vind dat heel normaal.
Weet je waarom er geen spoor is van Naomi.
Omdat dat meisje nu een eigen leven aan het opbouwen is.
Onder een andere naam, ver weg van de slechte invloed van haar zus.
Ze leeft bij een pleeggezin, en ze zit daar goed.
Ze behaalt goede cijfers op school, ze heeft een eigen vriendenkring.
Naomi, die gaat iets doen met haar leven.
Veel meer dan die zus van haar wiens hersens al te hard door die smerige wiet zijn aangetast.
Haar adoptieouders hebben daar zeer goed aan gedaan om Naomi zo ver te krijgen om haar naam te laten veranderen. En Naomi is gelukkig verstandig genoeg om dat ook effectief te gaan doen."
"Komaan Bart." zei Sarah.
"Nee echt... Komaan!
Geloof jij dat nu echt?
Of zit je dat allemaal uit je duim te zuigen?"
Bart lachte schamper.
Nee Sarah.
Ik zuig helemaal niets uit mijn duim.
Wat ik je daarnet vertelde weet ik goede bron.
Uit eerste hand.
Want Marcel Leliaert heeft zich het lot van Naomi aangetrokken.
Hij doet iets voor mensen die vooruit willen in het leven.
Die duwt hen vooruit.
Het zijn zo'n mensen die de maatschappij nodig heeft.
Mensen met hersenen, met arbeidsethos, met ambitie.
Naomi had dat, dat bewezen toen met haar cijfers op school.
Men heeft terecht ingegrepen toen Daniella destijds met haar wegliep.
Zodat er van Naomi tenminste nog iets goeds terecht kwam.
En al de rest Sarah... IS PRIETPRAAT!!!
Niets meer en niets minder!"
Dan stapten ze het bureau binnen, het zat er vol mensen.
De zenuwen stonden strak gespannen.

Crisisberaad.
Het hele rechercheteam was aanwezig, alsook de commissaris en de korpschef, de onderzoeksrechter en mensen van het parket en de Cel Vermiste Personen.
De onrustwekkende verdwijning van een jonge vrouw.
Haar naam is Cynthia Verbrugghe.
Een jonge vrouw die niet terugkeerde van haar dagelijkse rondje joggen.
Iemand die bij het kanaal waar Cynthia elke dag voorbij komt als ze gaat joggen geschreeuw hoorde.
Bloedsporen, een gescheurd stuk textiel, helemaal onder het bloed.
Reden genoeg om het ergste te vrezen.
"Cynthia Verbrugghe, is dat niet die zogenaamde 'Food & Style blogster'? vroeg Geert Van Quathem de vaste partner van Patrick Muyshondt.
"Ja dat klopt," zei Hilde.
"En ze werd onlangs nog uit De Botermand gezet, zo vertelde de dame met wie Cynthia haar appartement deelde en die haar verdwijning gisteren heeft aangegeven."
"Dat kan ik best begrijpen," zei Bart.
"Ik zou zo'n volk ook niet willen dat kortingen afdingt in ruil voor een goede recensie, enkel en alleen om te parasiteren."
"Dat heeft ze niet gedaan," zei Hilde.
"Wie zegt dat?"
"Haar huisgenote," was het antwoord.
"Want zij zou de rekening betalen, dat kan ze best want ze is verpleegster in het stedelijk ziekenhuis.
Ze wilde haar kamergenote trakteren op een etentje."
"Dan leest ze de blog van haar eigen kamergenote  niet, anders had ze dat wel gelaten.
Als dat mijn kamergenote was, ze mocht meteen haar boeltje pakken.
Echt wel.
Komaan zeg nu zelf.
Als je met zo'n volk omgaat dan breng je toch  alleen maar schaamte en schande over jezelf," zei Bart.
"Genoeg!" zei Hilde.
"Hou je mening maar voor jezelf wil je? Wat nu telt zijn feiten."
"Bon mensen, als ik even kort mag samenvatten?" onderbrak Commissaris Van Marcke de hoog oplopende conversatie.
"Morgen gaan we het kanaal uitkammen, de Cel Vermiste Personen zal zorgen voor de nodige logistieke steun, boten, duikers, infraroodcamera's, enzovoort." vervolgde commissaris Wim Van Marcke. Ook ook andere diensten van onze politiezone zullen paraat zijn.
Ik verwacht jullie allemaal stipt om zes uur morgenochtend hier op het bureau."

De volgende ochtend nog voor het ochtendgloren stonden de rechercheurs aan de oever van het kanaal. Hun blik gericht het wateroppervlak waar regelmatig luchtbellen waar te nemen waren.
Want er waren immers duikers actief.
Een infraroodcamera had 'iets' waargenomen, dus werd er onmiddellijk een duiker op uit gestuurd om op onderzoek te gaan'.
"Hij liever dan ik," zei Sarah terwijl ze haar sjaal wat hoger trok en nog eens extra rond haar hals sloeg.
Het was koud, er lag bij de oever van het kanaal een dun laagje ijs en er stond een scherpe noordenwind. De grijzige lucht verraadde dat de weerman wel eens gelijk zou kunnen hebben met zijn voorspelling van eventuele sneeuwval later op de dag.
Meer en meer luchtbellen kwamen bovendrijven op het wateroppervlak waaruit ineens iets leek op te rijzen.
De duiker kwam boven, wees naar beneden.
"We hebben prijs," zei hij nadat hij zijn zuurstofmasker naar beneden had getrokken.
Sarah voelde een knauw in haar hart.
"Nee toch," hoorde ze Hilde zeggen.
Bart bleef er ijzig koel bij.
Hans Verbeke nam zijn walkie talkie en beval de 'Zodiac' die wat verder dobberde om naar de plek te komen. De motor begon te sputteren en het vaartuig zette zich in beweging. Twee duikers sprongen het water in, de duiker die daarnet bovenkwam zette zijn zuurstofmasker terug op en ging samen met zijn collega's terug naar beneden.
De rechercheurs aan de kant hielden de adem in.
Even later werd een lichaam boven gehaald en in de 'Zodiac' gehesen.
Sarah beet op haar lip en schudde vertwijfeld het hoofd.
Alle bange vermoedens werden bevestigd: Het lichaam dat uit het water werd gehaald was dat van Cynthia Verbrugghe...25 jaar.
Ook haar lichaam vertoonde meerdere diepe messteken.
En een diepe wonde rond de hartstreek.
"De dader heeft haar hart uit haar lichaam gerukt.
Als je zoiets doet dan moet je echt wel vol haat en wrok zitten," zei Wetsdokter Dirk Dejonghe hoofdschuddend.
Sarah's adem stokte toen ze Cynthia's lichaam aanschouwde.
Haar gezicht vertrokken in een ijzingwekkende verbeten grimas. Haar wijd opengesperde ogen.
Haar sweater letterlijk opengereten, haar bovenlichaam half ontbloot.
Een diepe snee in haar nek die haar ruggengraat doorsneed.
"Als de dader eerst haar ruggengraat doorsneed voor hij haar borstkas had opengereten, dan heeft ze vast niet lang afgezien.
Edoch... Ik had niet in haar plaats willen zijn.
Arme meid.
En weeral zo jong.
25 jaar, dat is echt geen leeftijd om te gaan, zeg nu zelf."

Onderzoek bevestigde het verhaal dat ook Cynthia Verbrugghe nog niet zo lang geleden hardhandig uit De Botermand werd gezet door Daniel Bertheloot.
Welks hij zelf toegaf toen hij door Geert en Patrick werd ondervraagd.
"Ja ik heb die meid eruit gezet.
Ik moet dat volk niet.
Die zogenaamde 'foodbloggers' die proberen een korting af te dingen in ruil voor een zogezegde positieve recensie.
En die als je dan weigert je zaak de grond in schrijven.
Zo'n volk moet ik niet hebben.
Vroeger hé.
Ewel, vroeger gingen mensen op restaurant om te genieten van lekker eten.
Nu om op te vallen.
Om te kunnen opscheppen en show te verkopen.
Wat heb je aan die schooiers die eerst een half uur foto's maken van hun eten, enkel en alleen om op te scheppen bij hun leeghoofdige vriendjes?
Die de chef roepen om over de grootste pietluttigheden te gaan zeveren. Alsof ik niks anders te doen heb?
Niks toch.
Vroeger bestond mijn cliënteel uit mensen met klasse, mensen van aanzien.
Nu komen er alleen nog schooiers en aanstellers over de vloer.
Mensen die denken even te moeten gaan vertellen hoe je moet koken, terwijl ze zelf nog geen ei kunnen bakken, komaan!
Ik heb ook mijn trots en beroepseer hé zeg!"
"Waar was u vrijdagmorgen tussen negen en tien?" vroeg Patrick.
"Op terugweg van de vroegmarkt in Brussel.
Ja ik ga nog elke dag naar de vroegmarkt, weet ik tenminste wat ik koop ja.
Wat je met die kluchtmannen die zich tegenwoordig leveranciers noemen niet kan zeggen.
In de vroegmarkt koopt ge in vertrouwen en niet zelden rechtstreeks van de kwekers of telers."
"En welke afrit heb je genomen?"
"Langs het kanaal ja.
Het is een omweg, maar met die werken bij de andere oprit verlies je veel te veel tijd."
"OK.
Kijk meneer Bertheloot.
Voorlopig laten we je gaan.
Maar je blijft ter beschikking voor het onderzoek!"