Moordrecensies 4

"Ik ben onschuldig!!!" Riep Daniel Bertheloot toen hij in een anonieme politiewagen werd geduwd die zowat omringt was door journalisten en fotografen.
"Ik heb Peter Van Hecke niet vermoord!
Echt niet!"
De deur sloeg dicht en de agenten maanden de reporters aan om plaats te maken zodat de auto kon vertrekken.
Als een speer ging het zwarte anonieme voertuig er vandoor met een loeiende sirene en het blauwe licht op het dak.
"Goed," zei Hoofdinspecteur Hilde Tabbaert. "Bart en Sarah jullie nemen de leiding over de huiszoeking en ondervragen het personeel. En dan vooral over de ruzie gisterenavond tussen Daniel Bertheloot en wijlen Peter Van Hecke.
"Tot uw orders Hoofdinspecteur," zei Bart.
Daarna gingen ze naar binnen waar agenten al het restaurant, de keuken en vooral het bureau van Daniel Bertheloot achter de keuken doorzochten.
Dan kwam Daniella Onraedt de keuken binnen.
"Wat est er iere gebeurd?" vroeg ze met haar hoorbare Gentse tongval.
"Daniel Bertheloot is gearresteerd, hij wordt verdacht van de moord op Peter Van Hecke." zei Sarah.
"Met wie dat em gisterenavond serieus boel had," viel Daniella bij.
"Klopt, heb je er iets van gehoord?" vroeg Sarah.
"Da zal nog nie zijn, ge kost die twee oren brullen tot in 't afwaskwartier waar da 'k Dieudonné nog wat een handje hielp achter 't service."
"Kan u me vertellen wat uw werkgever deed na het service, en vooral na de ruzie met Peter Van Hecke, is hij weggegaan?
Of naar boven gegaan?"
"Hij had zich teruggetrokken in zijnen bureau om de rekeningen te maken, de bestellingen te doen en al da soort dingen.
En tons lot ge hem beter gerust.
Sourtout als em gezopen had."
"Drinkt Daniel veel?" vroeg Sarah.
"Ik moet daar eigenlijk over zwijgen," zei Daniella. "Maar in een schuif van zijn werktafel aan de kant van 't fornuis, daar bewaart hij altijd ne fles cognac. En daar neemt hij tijdens 't service af en toe ne serieuze slok van.
Mor wijlder meugen doar nikske van zeggen ze want dan schiet em uit zijn kramme zulle."
"Hoe gedroeg Daniel Bertheloot zich gisterenavond? Hoe was zijn stemming? Zijn houding tegenover jullie?" vroeg Sarah.
"Gelijk als altijd hé, allez ja.
Viesgezind, roepen en tieren, schelden en met dingen gooien gelijk ne razige zot.
Wijlder lopen op de tippen van ons tenen ze, echt wel.
Maar ergens verstoan ik hem ze.
't Ga nie goe met 't restaurant.
Gisteren zat het goe vol, maar d'er zijn dagen waarop we maar twee of drie tafels hebben.
Da's met die slechte recensies, en 't feit dat ie op korten tijd twee van zijn drie sterren verloor."
Dan keek Daniella Bart en Sarah aan.

"Maar weet één ding.
Daniel Bertheloot heeft dat niet gedaan.
Hij heeft Peter Van Hecke nie vermoord.
Echt nie."
"Wij denken daar anders over," zei Bart.
"We vonden zijn chefmes in een vuilbak vlak bij de plaats waar het levenloze lichaam van Peter Van Hecke werd gevonden."
"Daniel is zijn mes al een hele tijd kwijt.
Hij heeft er een nieuw, dat hij ook heeft laten graveren, dat ligt in de keuken, ik kan 't u tonen waar.
Maar dat is niet dat mes dat gulder gevonden hebt.
Nog nekeer.
Daniel is onschuldig.
Geluuf mij.
Daniel Bertheloot is ne razige zot, ne racistische scheldaap en een koleriek stuk miserie.
Maar dat is gene moordenaar.
Echt niet.
Waarom zou hij alles waar hij voor heeft gewerkt en geleeft kapot maken?
Veur zo'n stukske journalist toch nie zeker?
Dieje is nie zot ze
Daniel leeft voor zijn zaak.
Vecht voor zijn zaak.
Misschien niet altijd op de goei manier.
Mor hij vecht er voor.
En ook al is 't ne verschrikkelijke colerigoard.
Hij is ne goeien baas ze.
Echt wel.
Hij betaalt goed.
We mogen wulder na 't service ietske drinken, ik drink dan altijd e fruitsapke want ik drink genen alcool.
En dieje ziet mij geire.
Ook al weet hij da 'k me niet laat doen en ook opneem voor Dieudonné den afwasser hier.
Dieje komt uit Senegal en hij krijgt het af en toe hard te verduren van Daniel.
Hij is nie vies van racistische opmerkingen.
Maar Dieudonné doet zijn werk goed en dat weet Daniel ook wel.
Nog nekeer.
Dat is gene moordenaar."
"Daniella, hoe lang werk jij hier al?" vroeg Bart ineens.
"Eén jaar," zei Daniella.
"Het was ofwel dadde ofwel van den dop gesmeten worden.
DJ'en en teksten schrijven is in hun ogen geen volwaardige job.
Zelfs nie voor een deeltijdse uitkering
Dus ja.
Heb kik dat ier mor aangepakt hé.
Den tijd van in kraakpanden rondhangen en boel zoeken met de flikken is voorbij ze spuiterke."
Sarah zag hoe Barts gezicht vertrok toen Daniella hem 'spuiterke' noemde.
"Hoe lang is Daniel Bertheloot dat mes al kwijt?" vroeg Bart die zijn best deed om zo onverstoorbaar mogelijk over te komen.
"Een maand of zes," zei Daniella terwijl ze haar schouders ophaalde.
"Hoe kan een chef kok zijn koksmes nu kwijtraken, koks - zo weet iedereen - zorgen voor hun messen als een moederkloek voor haar kuikens.
Of heeft iemand het weggenomen?
Die afwasser of zo?"
"Da's weer typisch iets voor u hé spuiterke!!" zei Daniella terwijl ze Bart met een venijnige blik aankeek.
"Echt iets voor een telgske uit een notoire zwartzakkenfamilie met veel te veel connecties.
Dieudonné probeert hier iets van zijn leven te maken.
Dat is de zachtaardigste gast dat ik ken.
Te goed voor deze wereld zelfs.
Maar ja 't is ne zwarten hé.
Inferieur in uw ogen, just gelijk krakers, daklozen, cannabisgebruikers en alles wat afwijkt van uw zielige kleinburgerlijke moraal.
He spuiterke!!!"
Bart stond recht, gunde Daniella geen blik meer.
Liep naar enkele agenten die het bureau aan het doorzoeken waren en enkele dozen naar de auto buiten droegen.
"En iets nuttig gevonden?" vroeg hij.
"Een stapel exemplaren van het culinaire maandblad 'Smaakvol' waar Peter Van Hecke voor schreef.
De recensies van Peter Van Hecke had hij er uit geknipt en die zaten zo blijkt in een aparte map.
Daarbij een tekst.
"Ooit ga ik die 'zever in pakskes' tegen u gebruiken smeerlap!" stond erbij.
"Goed werk," zei Bart.
"Ik denk dat we beter kunnen opkramen en naar het bureau gaan Sarah.
We hebben genoeg gegevens nu."

Op het bureau zat Bart ijverig achter zijn PC te werken aan het verslag van de huiszoeking op basis waarvan Hoofdinspecteur Hilde Tabbaert het proces verbaal zou opmaken dat dan aan de onderzoeksrechter en Procureur Des Konings zou worden opgemaakt.
Hij zij geen woord.
Sarah was intussen bezig met de stalen van het bloed dat aangetroffen werd op het koksmes dat Bart in de vuilnisemmer vond te onderzoeken, bloed dat tot dezelfde bloedgroep behoorde als wijlen Peter Van Hecke.
Ook stonden er maar van één persoon vingerafdrukken op, van Daniel Bertheloot.
"Het is meer en meer duidelijk dat Daniel Bertheloot de dader was," zei Sarah.
Bart antwoordde niet en typte ijverig verder.
"Wie zegt dat?" vroeg Bart ineens.
"Ik.
Allez ja, alleen zijn vingerafdrukken staan op het mes."
"Wil niets zeggen Sarah," zei Bart zonder op te kijken van zijn scherm.
"De moordenaar kan handschoenen aangedaan hebben.
En er stond een doosje wegwerphandschoenen in de koude keuken.
Aan de kant bij de deur naar de afwasruimte."
"Wat wil je daarmee insinueren Bart?" vroeg Sarah met enige irritatie in haar stem.
"Ik insinueer niet, ik stel alleen maar vast," zei Bart.
"Weet je? Als De Botermand sluit?
Dan staat juffrouw Onraedt op straat.
Waar of niet?
Bij de VDAB aankloppen moet ze niet doen, want ze heeft al veel te lang op de kap van de belastingbetaler geleefd.
En ook al kunnen ze in de horeca elke werkkracht gebruiken, niet alle werkgevers in de horeca zijn zo gek om een ongeleid projectiel als die Daniella in dienst te nemen.
Daniel Bertheloot is veel te goed ja.
Als je zo'n volk aanneemt is het toch niet moeilijk dat het slecht gaat met je restaurant.
Selectief zijn in wie je aanneemt is het begin van een goede onderneming.
Als ik een eigen zaak moest hebben, dat wicht kwam er niet in.
Dan liever zelf inspringen en desnoods dag en nacht doorwerken."
"Komaan Bart! Overdrijf je nu niet een beetje?" Vroeg Sarah verontwaardigd.
"Nee ik overdrijf niet."
"Nee tuurlijk niet," reageerde Sarah cynisch.
"Moet je eens goed naar mij luisteren Bart." stak Sarah van wal.
"Daniella is al vijf jaar niet meer in aanraking gekomen met het gerecht of met de politie.
Ze woont zelfstandig, heeft nu een vaste job, en ze is zo goed als schuldenvrij.
Moet zelfs geen beroep meer doen op een sociaal bemiddelaar."
"Oh ja is dat zo?
Allez ja, wat is je punt Sarah?
Moeten we voor haar applaudisseren of wat?
Die meid komt er wat mij betreft veel te gemakkelijk van af na al hetgeen ze aangericht heeft!
Ze zou verdomme levenslang uit haar burgerrechten ontzet moeten worden ja!"
Sarah stond recht.
"Jeezes wat ben jij toch een rancuneus ventje!" riep ze uit
"Kunt ge het zo slecht verkroppen dat je ooit door haar toedoen een blaam gekregen hebt ja?
Godverdoms klein kind!!!"
Sarah verliet het bureau en liep naar buiten.
Snoof de kille vrieslucht op en keek naar de lucht.
"Dit was nu hetgeen ze zo hard haatte aan hem.
Zijn rancuneuze instelling.
Zijn bekrompen ideeën.
Wie eenmaal iets fout deed, of erger nog. Hem in verlegenheid bracht.
Kon bij Bart niets meer goed doen.
Daniella woonde een tijdlang in een kraakpand, tot de politie er binnenviel.
Toen een jonge agent een andere kraakpandbewoonster, en tevens een goede vriendin van Daniella hardhandig aanpakte kwam Daniella tussenbeide. Ze krabde hem in het gezicht toen ze hem van dat meisje wegtrok waarna ze hem een flinke trap in de benen verkocht.
Op aangeven van Daniella diende het meisje klacht in tegen Bart wegens ongeoorloofd geweld. En ze kreeg gelijk.
Bart kreeg een blaam.
Later werd hij, ook door toedoen van Daniella ook nog een tijdje geschorst en het scheelde niet veel of hij mocht zelfs een kruis maken over zijn verdere carrière  bij de politie, doch daar stak zijn vader oud Rijkswachtofficier Ernest Holvoet wel even een stokje voor.
Maar daar komen we later nog op terug.

Dan voelde Sarah iemand op haar schouder tikken.
"Gaat het Sarah?" vroeg Hilde.
"Ja het gaat wel, had gewoon behoefte aan frisse lucht."
"Had je daarnet ruzie met Bart?"
"Euh... Oh nee gewoon een meningsverschil, meer niet."
"Niet liegen Sarah," zei Hilde streng.
Sarah zuchtte en liet haar schouders hangen.
"Bart wil die moord in de schoenen van Daniella Onraedt schuiven, die in de keuken van De Botermand werkt."
"Wat?" vroeg Hilde verontwaardigd.
"Maar daar steek ik een stokje voor!" zei ze terwijl ze met haastige stap terug naar binnen ging.
"Godverdomme," dacht Sarah.
"Ik had beter gezwegen."