Moordrecensies 5

Bart was nog altijd ijverig aan het werken aan zijn verslag.
Tussendoor nam hij een slok water van het flesje dat naast zijn klavier stond.
Net op dat moment zag hij dat Patrick een klontje suiker in zijn koffie wilde doen.
Bart stond recht en liep op hem af en pakte zijn hand vast.
"Wat gaan we doen Patrick?" vroeg hij.
"Laat mijnen arm los, Godverdomse zeveraar!" riep Patrick uit.
"Antwoord op mijn vraag Patrick...
Wat gaat ge doen?"
"Ziet ge toch zelf wel zeker!
Suiker in mijn koffie doen.
In mijn koffie.
Hebt ge dat goed gehoord Bartje 'betweter' Holvoet?
MIJN koffie.
Niet die van u.
Dus moet gij u ook niet moeien, hebt ge dat godverdomme verstaan?"
"Oh ja, is dat zo?
Ik denk daar anders over Patrick Muyshondt," zei Bart. "Dat weet ge.
Wij zijn een team Patrick.
En een team, da's zoals een ketting.
En een ketting Patrick.
Die is maar zo sterk als zijn zwakste schakel.
Als gij uw lichaam zo verzwakt.
Door u vol te stoppen met veel te veel suiker.
Verzwakt ge dit team.
Kijk hier! Koffiekoeken.
Weeral koffiekoeken!
Kijk Patrick.
Ik herhaal het.
En ga het blijven herhalen.
Tot in den treure toe.
Ge zijt flik...
Vergeet dat niet!!!"
Bart gooide het suikerklontje in de vuilnisbak.
"Ge moogt het weten Patrick.
Meer nog... Iedereen mag het weten.
De dag dat ik hier de leiding heb.
En die dag zal komen.
Sneller dan jullie denken.
Die dag.
Zal er veel veranderen.
Echt wel.
Daarom dat ik nu al begin te hameren op het belang van een gezond voedingspatroon en het werken aan jullie conditie.
Zodat jullie er al wat aan gewend zijn.
Want dat zal het eerste zijn dat ik ga doen, echt wel.
KOMAF MAKEN MET JULLIE LAKSE HOUDING OMTRENT FYSIEKE PARAATHEID!!!"

Patrick stond recht en liep naar de deur.
"Gij fucking Godverdomse moeial!!" Schreeuwde hij.
"Dit is de druppel gast. Dit is echt wel de druppel!
Ik ga nu naar de commissaris.
En als dat zo voort blijft duren met uw eeuwig gemoei en uw doordrammerij.
Dan vraag ik mijn overplaatsing aan.
Kots en kotsbeu ben ik het Godverdomme!!!
ETTER!!!"
Bart zette zich achter zijn bureau en typte verder.
Alsof dit alles de normaalste zaak van de wereld is.
Het was niet de eerste keer dat hij Patrick Muyshond in het vizier nam.
Om hem te wijzen op zijn 'slechte voedingsgewoonten.
Nu is Patrick iemand die verzot is op snoep en frisdrank.
En zijn ontbijt bestaat steevast uit koffiekoeken of boterkoeken.
Bart was vastbesloten om daar tegenin te gaan.
Wilde van 'een goede fysieke paraatheid' zijn stokpaardje maken.Dan kwam Hoofdinspecteur Hilde Tabbaert binnen.
"Bart Holvoet! Naar mijn bureau... NU METEEN!" Riep Hilde kordaat.
Bart keek op vanop zijn computerscherm.
"Waarom?" vroeg hij.
"Omdat ik het je beveel als zijnde je rechtstreekse overste."
Ze knikte om hem tot spoed aan te manen. "Allez is 't nog voor vandaag of hoe zit het?
Oh print je verslag maar uit en neem het maar mee."
Bart printte het verslag uit en slofte met dikke tegenzin naar het bureau van Hilde die eens hij binnen was de deur achter zich dichttrok.
Ze griste het geprinte verslag uit zijn handen en bekeek het terwijl ze zich  neerzette achter haar bureau. "Zet u neer!" gebood ze.
Hilde legde het verlag voor zich op het bureau.
"Wat zijt gij van plan kameraad?" vroeg ze.
"Noem jij dat een verslag van een huiszoeking?
Weet je hoe ik dat noem?
Een slechte politieroman.
Dat je Daniella Onraedt niet kan luchten Bart, dat weet ik al langer.
En dat het niet alleen gaat omwille van de afloop van dat incident in dat kraakpand dat weet ik ook.
Je andere collega's niet.
Maar ik wel Bart.
Weet je.
Zelfs Alain Donck, wie ik hier nu vervang weet er niets van.
En dat is jouw geluk. Want als er één iets is waar Alain een grondige hekel aan heeft dan zijn het jongetjes zoals jij die met een lange arm in het politie apparaat worden binnen geloodst.
Jongetjes wiens bek veel te groot is vergeleken met wat ze bewezen hebben!
En weet je wat Bart Holvoet.
Ik treed hem daarin volledig bij!!!

Hilde nam de hoorn van de telefoon die ineens afging af en legde deze weer in de haak. Ze wilde nu even echt niet gestoord worden.
"Kijk Bart." vervolgde ze.
"Daniella die heeft een miserabele jeugd gehad.
Zeg maar gerust, een ROTJEUGD!
Moest je de moeite hebben genomen om haar dossier - en dan bedoel ik haar volledige dossier - te lezen. Dan zou je dat weten.
Na een kindertijd vol bittere armoede die eindigde met de brutale dood van haar moeder en broer kwam ze in een jeugdinstelling terecht samen met haar zusje.
Van wie ze brutaal gescheiden werd na een zeer vreemde beslissing van de jeugdrechter.
Een niet onbesproken jeugdrechter trouwens, maar dit geheel terzijde.
Dat ze gescheiden werd van haar zusje, brutaal en onverwacht.
Dat heeft haar gekraakt Bart.
Ik denk niet dat gij dat beseft als overbeschermde fils-a-papa.
Echt niet.
Gij zijt nog altijd wrokkig op haar omwille van hetgeen ze u lapte.
En ge schreeuwt van de daken dat ze veel te mild gestraft is.
Als het aan mensen als u ligt dan zou zo'n meisje voor eeuwig moeten boeten voor hetgeen ze in haar jeugd misdaan heeft.
Terwijl ge zelf niet onbesproken zijt, waar of niet?
Wel Bart, ik ga je iets zeggen. Klaar en duidelijk.
Niet met mij Bart Holvoet.
Hoor je me?
Niet met mij!
Ik heb zonet Sarah de opdracht gegeven om naar Daniella te gaan en haar opnieuw te ondervragen over waarom ze volhoudt dat haar werkgever onschuldig is.
Want ik denk dat ze daar een heel specifieke reden heeft."
"Jij stuurt haar zomaar weg, zonder partner?" vroeg Bart ontzet.
"Ja dat doe ik.
Voor ik alle bevindingen overmaak aan het parket, die ertoe zullen leiden dat een moegetergde man voor lange tijd achter de tralies zal verdwijnen voor de moord op een recensent die net iets te harde artikelen over hem schreef.
Een recensent die tot zo'n tien jaar geleden een zeer gerenommeerd onderzoeksjournalist was tot hij door de krant waar hij jarenlang werkte op staande voet werd ontslagen na een veroordeling voor laster en eerroof.
Omdat hetgeen waarover hij schreef bepaalde hoge lui in een slecht daglicht dreigden te stellen."
"Zonder bewijs," reageerde Bart.
"Doet er in deze niet toe.
Er zijn teveel mensen die er voordeel bij hebben dat Peter Van Hecke voorgoed zwijgt en daarover wil ik zekerheid, eer ik ook maar één iets overmaak aan het parket of de onderzoeksrechter.
Oh ja, jij gaat Geert en Patrick helpen, ze zijn bezig met een onrustwekkende verdwijning en die heeft nu even alle prioriteit.
Cynthia Verbrugghe, 28 jaar.
Kwam niet terug van haar dagelijks rondje joggen. Haar roommate kwam gisterenmiddag haar verdwijning aangeven. Commissaris Van Marcke heeft zonet de Cel Vermiste Personen ingelicht, er volgt nog deze namiddag een briefing.
Oh nog dit.
Jij gaat ophouden met het klein kind uit te hangen tegen Patrick, is dat duidelijk!
Als hij koffiekoeken wil eten of cola wil drinken. Dan zal hij dat doen.
Die jongen heeft veel meer levenservaring in zijn kleine teen dan jij in je hele lijf.
En hij heeft drie zeer voorbeeldige kinderen die op hun jonge leeftijd stukken volwassener zijn dan jij, mag je best weten... Snotneus!
En ga nu maar naar Geert en Patrick en snel.
En vergeet de deur niet achter je toe te trekken."

Intussen nam Sarah plaats in de divan in het kleine appartementje van Daniella Onraedt.
"Wil je iets drinken?" vroeg Daniella. "Heb een lekkere smoothie gemaakt met maar liefst zeven verschillende vruchten, een vitaminebommeke. Een keer proeven?"
Sarah zei geen nee.
Eens Daniella twee groengele smoothies had uitgeschonken zette ze zich naast Sarah.
"Denkte gulder nog altijd dat Daniel Bertheloot Peter Van Hecke heeft vermoordt?" vroeg Daniella.
Sarah zuchtte.
"Alle bewijzen spreken tegen hem Daniella," zei ze.
"Dat zouden ze wel willen ja, godverdomme.
Peter Van Hecke voor eeuwig het zwijgen opgelegd en een onschuldige achter de tralies, enkel en alleen omdat hij Peter Van Hecke nie kost rieken of zien."
"En omdat we zijn koksmes vonden in de vuilnisbak. Onder het bloed. Bloed van Peter Van Hecke, zo bleek uit forensisch onderzoek, dat ik notabene heb uitgevoerd." vulde Sarah aan.
"En met alleen de vingerafdrukken van Daniel Bertheloot erop."
"En wie heeft dat mes gevonden? Gij?" Vroeg Daniella.
"Nee, Bart.
Hij wilde perse bewijzen dat er ook in 't Konijnenpark junks rondlopen en er hun spuiten achterlaten. En dan kwam ie met dat mes op de proppen."
"Goe gespeeld. 'spuiterke'." zei Daniella cynisch.
"Nee echt.
Goe gespeeld.
Is toch duidelijk dat dat allemaal opgezet spel is.
Heeft er nog niemand van ulder zich afgevraagd waarom zo'n brutaal stuk 'nazizwijn' met een gewelddadig verleden zomaar flik en zelfs rechercheur kan worden?
Of moogde gulder u dat nie afvrage?"
Daniella keek Sarah aan met haar diepe doordringende blik.
"Sarah...
Dienen Bart Holvoet, da's ne mol.
Zijne pa was Rijkswachtofficier en zijn naam werd meermaals genoemd in dossiers over de loden jaren.
Moet maar nekeer aan uwe chef Alain Donck vragen.
Trouwens hoe is 't met den Alain.
Wenst hem maar vele beterschap van mij ze."

Daniella keek voor zich uit.
Het mag worden gezegd, Daniella is een prachtmeid.
Lang zwart haar, diepe donkere ogen, klein van stuk, doch stevig van postuur met behoorlijk brede schouders, felle vooruitstekende boezem en een mooie ronde kont waar ze erg trots op is.
Ze is slank en haar buik is behoorlijk afgetraind, ze is dan ook enorm bezig met haar gezondheid.
Daniella is veganist en eet voornamelijk bio. Sinds kort heeft ze ook zo goed als alle kunstmatige zoetstoffen uit haar dieet verbannen.
"Suiker is de grootste verslaving die er bestaat," zegt ze. "Dat doen ze in alles, en dat om ervoor te zorgen dat we blijven vreten en blijven in gewicht toenemen.
En vooral... Omdat ze ons dom en apathisch willen houden!
Ze willen ons dom houden snapte dat niet," zegt ze dan altijd.
Ze droeg een wit t-shirt met Mickey-Mouse print en een hagelwit slipje.
Meer niet.
En daar had ze geen enkel probleem mee.
Ach ze kende Sarah immers goed genoeg als zijnde vrijwilliger in het jeugdhuis waar ze regelmatig gaat draaien en op woensdagnamiddag - toevallig de vaste sluitingsdag van De Botermand - de wekelijkse knutsel en speelnamiddag organiseert voor de jongste leden van het jeugdhuis.
"Ge weet toch dat diene Peter Van Hecke tot zo'n tien jaar geleden een berucht onderzoeksjournalist was?" vroeg Daniella.
"Ik dacht al dat die naam mij iets zei," antwoordde Sarah.
"Ewel, hij deed in den tijd onderzoek naar misbruik van instellingskinderen.
Instellingskinderen die werden uitgeleend aan pedofiele netwerken waar jonge kinderen misbruikt werden.
Peter kwam er op uit dat in tegenstelling tot wat politie en gerecht in den tijd beweerden, dat niet het werk was van enkele opvoeders en een directeur die zich lieten omkopen door louche onderwereldfiguren.
Maar dat hier een netwerk achter zat waar hoge mannen achter zaten. Die opvoeders en dienen directeur die veroordeeld werden dat waren maar kleine garnalen, pionnen.
Snapte?
Peter Van Hecke kwam er op uit dat toenmalig Vlaams minister van welzijn en gezin  Marcel Leliaert dat allemaal organiseerde.
En hij wilde dat meteen uitbrengen.
Daar een reportage over schrijven.
En ja daar heeft hij veel problemen mee gekregen.
Maar alles wat hij schreef was waar.
Ik heb het zelf allemaal meegemaakt Sarah, dat weet ge.
Ge weet wat gebeurd is met mijn zusje.
Met Naomi..."

"Ja Daniella" zei Sarah.
"Ik heb haar gekend, toen ze samen met jouw op vakantie kwam in het vakantiecentrum waar ik als monitrice werkte.
Naomi was zo'n lief meisje Daniella.
Je mag het weten hoor.
Ik denk nog elke dag aan haar."
Daniella vertelde over haar zusje Naomi.
De enige familie die ze nog had nadat haar moeder en broer werden vermoordt door haar eigen dolgedraaide vader.
Samen zaten ze in een instelling voor geplaatste kinderen.
Daar zaten samen met andere kinderen van verschillende leeftijden in dezelfde leefgroep.
De oudste kinderen zorgden voor de jongsten.
Zoals grote broers en zussen voor hun kleinere broers en zusjes zorgden.
Zo bleven kinderen ook samen, groeiden ze samen op.
En gingen ze samen naar zee, daar leerde Daniella Sarah kennen die ze later terug zou zien in het jeugdhuis waar Sarah wel eens een handje toesteekt als vrijwilligster.
Maar toen kwam er een nieuwe directeur en met hem nieuwe opvoeders
En alles veranderde.
De leefgroepen werden gescheiden, kinderen werden voortaan bij hun eigen leeftijdsgenootjes ondergebracht.
Maar er was meer.
Kinderen moesten mee naar 'feestjes'.
En wat er op die feestje gebeurde daar hadden ze het raden naar.
Daniella rook onraad.
Zeker toen haar zusje ook mee moest naar zo'n feestjes.
"Ik wilde dat niet," zei ze.
"Dees was nie goe, ik moest haar daar weghalen.
Dan zijn we weggelopen, Naomi en ik.
Maar ze hadden ons te stekken.
Ik kreeg een ferm sermoen van de jeugdrechter, maar da kost mij nie schele weete.
Op een dag.
Ik... "
Het werd Daniella even te machtig.
"Ik had op school boel met een meiske.
En dat meiske daagde mij uit.
Zei echt lelijke dinges over mij.
En ik ben eur aangevloge.
Ze trokken mij van eur weg en ik moest die dag op school blijven.
Strafstudie.
Toen ik terug in de instelling was kwamen een paar van de kleinste gastjes naar me toe.
"Naomi is weg," zeiden ze.
Ik liep naar eur kamerke.
Haar kleren en spulletjes... weg.
Waar naartoe.
Weette wat ze zeiden Sarah?
Dat het mijn schuld was.
Dat het godverdomme MIJN SCHULD WAS!!!
Dat de jeugdrechter zich verplicht voelde om Naomi tegen mij te beschermen.
Want ik was 'wispelturig' en 'labiel' in hun ogen.
Niet lang daarna zei er één van de jongere kinderen dat ze Naomi hadden gezien op 'het feestje'
Ge weet wel die feestjes waar ze naartoe moesten.
Ze hadden eur te pakken.
Ze wilden eur, en ze kregen eur...
Wat ze vertelde toen ik eur stiekem opzocht in de leefgroep, over zich moeten uitkleden en op de foto gaan.
Dat was nog maar het begin.
Ze wilden haar.
Die smerige perverten wilden haar.
En ze kregen haar... "

Daniella huilde.
"Naomi," prevelde ze zacht.
Ik ben op onderzoek gegaan.
In't pleeggezin waar ik van mijn twaalfde tot mijn vijftiende woonde heb ik onderzoek gedaan.
Nachten heb ik stiekem aan de computer op bureau van mijn pleegvader gezeten.
En zo veel aan de weet gekomen.
Door toedoen van Peter Van Hecke en de artikelen die hij schreef, en die hij in oorspronkelijke en ongecensureerde vorm bijhield op zijn eigen website die ze intussen online hebben gehaald, heb ik kunnen achterhalen welke feestjes dat waren waar de kinderen uit het tehuis waar Naomi en ik zaten naartoe moesten.
Feestjes in een kasteel waar voornamelijk hoge heren aanwezig waren, politici, zakenlui, diplomaten. Gasten van adel.
Feestjes waar die hoge lui zich amuseerden... Met kinderen.
Piepjonge kinderen.
En alsof dat niet genoeg was Sarah... "
Daniella verbeet haar tranen. Sarah legde haar arm rond Daniella's schouder en keek haar met een warme blik aan.
"Ze hielden daar - dat heeft Peter Van Hecke mij in een vertrouwelijke mail toevertrouwd - Orgieën.
Georganiseerd kindermisbruik.
Waarbij kinderen niet alleen werden betast of zelfs verkracht.
Maar ook gemarteld.
Soms zelfs tot de dood toe... "
"Meen je dat?" vroeg Sarah onthutst!
"Ik ben er zelf nog niet uit," zei Daniella met gebroken stem.
Tranen liepen over haar wangen, de emoties werden haar te machtig.
"Werd Naomi uitgeleend aan één of andere gestoorde pedofiel die daar veel wilde betalen? Of gewoon 'doodgemarteld' tijdens een orgie waar rijkelui aanwezig waren die weten dat ze daarmee toch zouden wegkomen?
Ik weet het niet.
Ik heb geen harde bewijzen.
Nog niet.
Maar ik heb wel sporen.
Ik heb een hele hoop gegevens, en ja sommigen komen van Peter Van Hecke.
Die dingen heeft gehoord en vooral gezien.
Hij hield zich de laatste jaren 'low-profile', door zich bezig te houden met zaken die erg onder zijn niveau waren.
Zoals restaurantrecensies.
Maar ondertussen werkte hij voort aan zijn onderzoek.
Met hulp van derden.
Ik was daar één van.
Ik heb ook heel veel informatie.
En om meer te weten te komen over mijn zusje gaf ik die door aan Peter Van Hecke.
Een soort informatie ruilhandel zeg maar.
Peter bracht mij op een spoor Sarah.
Snapte?
Niet meer of 'ze' wisten waar hij stiekem mee bezig was.
En willen hem doen zwijgen.
En hiervoor een kok voor laten opdraaien wiens restaurant aan de rand van het faillissement staat, en van wie door het grote publiek, allez ja... Het geïnteresseerde publiek geweten is dat hij op meer dan gespannen voet stond met Peter Van Hecke.
Tuurlijk dat dat voor 'de elite' een kans is om die vervelende klokkenluider voorgoed het zwijgen op te leggen.... "