Moordrecensies.

Alain lag in het ziekenhuis nadat hij werd getroffen door een hartstilstand.
Zijn leven hing aan een zijden draadje.
Hij werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Waar hij meteen werd geopereerd.
Twee dagen later stond cardiologe Dr Evelyne Persoone voor zijn ziekbed.
"Goeiemorgen meneer Donck." Zei ze.
Alain draaide moeizaam het hoofd.
"Goeiemorgen." Mompelde hij.
"Laat me met de deur in huis vallen.
U had geluk dat uw collega's alert zijn en meteen begonnen te reanimeren.
Maar.
De volgende keer zal u zoveel geluk niet meer hebben.
U hebt een zeer zwaar infarct gehad."
"Dat heb ik gevoeld ja." Zei Alain.
"Sta je nu nog zo cynisch tegenover mijn adviezen meneer Donck."
"Het zal beter zijn van niet zeker?" zei Alain hoofdschuddend.
"Dacht ik ook.
Het lijkt me het beste voor u meneer Donck.
Dat ik u gewoon zes maanden volledige rust en revalidatie voorschrijf.
Alsook een strikt dieet en een behandeling om het roken DEFINITIEF te stoppen!"
Alain zuchtte diep.
Hij voelde zich verslagen.
Verslagen door het leven.
Door zijn emoties.
Maakte zich net iets te druk over deze zaak.
Over Jurgen, wiens eigen vader hem het geluk niet gunde.
Hem overleverde aan een stel gewetenloze neonazi's.
Die hem in een bos executeerden en zijn lichaam daar begroeven.
Over Ayse die stierf toen ze wilde voorkomen dat haar grote liefde in een bestelwagen werd gesleurd.
Wat ze met haar jonge leven moest bekopen.
Hij besefte dat hij zich die dingen teveel aantrok.
Hij probeerde te stoppen met roken, kwam zijn afspraken in de rookstopkliniek na.
Probeerde te letten op zijn voeding.
Maar de laatste dagen rookte hij opnieuw, en meer dan tevoren.
At weer diepvriesmaaltijden en dronk sloten koffie.
Ging veel te laat naar bed.
De volgende dag kwam Sarah op bezoek.
"Hey Alain." Zei ze.
"Gaat het al wat beter."
"Het is maar wat je beter noemt." Zei Alain terwijl hij moeizaam probeerde recht te komen.
"Ik ben zeker zes maanden buiten strijd."
"Dat is het minste Alain.
Hey...
Ge zijt er nog.
Probeer niet aan het werk te denken.
Bart en ik redden het wel.
Hilde heeft nu de leiding, en wij assisteren haar."
Alain keek Sarah aan.
"Ik heb me die zaak teveel aangetrokken.
Het lot van Jurgen en Ayse teveel aangetrokken.
Ik herkende me zo hard in die jongen.
Onttrokken van alle vaderliefde.
Omdat vader die stomme ideologie belangrijker vond dan het welzijn van zijn eigen zoon.
Ik snap dat gewoon niet.
Ik snap dat niet."
"Herinneringen." Reageerde Sarah.
Alain knikte.
"Mijn jeugd werd ook afgepakt door mij grootvader die een bezopen nazi was.
Die in een vlaag van dronken woede mijn moeder doodstak.
Mijn vader... "
Alain zweeg even.
"Hoewel hij aankondigde zo spoedig mogelijk terug te keren uit New-York waar hij op zakenreis was.
Is hij nooit teruggekeerd.
Meer nog.
Niemand weet waar hij heenging de dag dat hij het nieuws vernam.
Sommige denken dat hij... IN DE HUDSON GESPRONGEN IS!
Pa voelde zich vast schuldig.
Hij deed alles om zijn vader vrij te krijgen.
Onder druk van de familie hé, zijn broers en zussen.
Die hem opzadelden met de zorg over zijn vader.
Omdat hij geld had.
En een groot huis.
Ken je dat?
Mijn moeder werd het slachtoffer van zijn pesterijen.
Werd er depressief van.
Dat vrat aan hem.
Ze dreigde met een scheiding.
Kon hij niet aan.
Moeder was zijn grote liefde."

Alain zweeg.
"Sindsdien veranderde alles.
Werd in een jeugdhuis geplaatst.
Niemand van zijn familie wilde de zorg over mij opnemen.
Want ik was een bastaard in hun ogen.
Dan werd ik geadopteerd.
Door rijke, zeer Katholieke mensen. Die geen kinderen konden krijgen.
Ze stuurden mij naar een zeer streng college.
Daar ben ik door de hel gegaan.
Een pater wist mijn ware identiteit te achterhalen en vond er niets beter op dan voor de hele klas te vertellen dat ik niet veel voorstelde als zijnde een telg van een collaborateursfamilie.
Toen was ik 'persona non grata' op school.
Hoorde nergens nog bij.
Kreeg bijnamen als 'zwartzak', 'moffenvriendje' of 'Duitse bastaard' naar mijn kop geslingerd.
Telkens weer.
Ik had maar één vriend.
De man bij wie Jurgen Van Maele een onderkomen zocht.
Joost werd ook gepest en vernederd.
We bleven vrienden.
Deden samen onze legerdienst.
Daarna huwde hij, ik was getuige.
Hij van mijn huwelijk.
We werden beide rechercheur bij de gerechtelijke politie.
Ik bij de dienst moordzaken.
Hij bij de sectie zeden.
Hij kwam vreselijke dingen op het spoor.
Wilde verder graven in een zeer schokkend dossier over kindermisbruik
Maar werd door zijn oversten opzij gezet. Gedwongen overplaatsing.
Die dag.
Liet hij alles in de steek.
Zijn job.
Zijn gezin.
Trok zich terug als kluizenaar in de Ardennen.
Zie je Sarah.
Waarom ik zo'n bloedhekel heb aan die smeerlap van een Marcel Leliaert.
Want hij was het die... "
De hartbewakingsmachine maakte een steeds luider piepend geluid.
"Rustig maar Alain.
Denk er even niet aan.
Ik wil je nog niet kwijt Alain." Zei Sarah.
"Je zit nog altijd... Hier!"
Bij die woorden nam ze zijn rechterhand.
EN DRUKTE DIE OP HAAR HART!"
Alain draaide zich om en keek Sarah aan.
"Dat weet ik meisje," zei hij.
"Je bezorgdheid siert je
Maar ik red me wel hoor.
Echt wel.
Maar je weet wat ik je gezegd heb.
Richt je aandacht op Bart.
Hij is een goede partij voor je, dat weet ik zeker.
Ik zie het zo graag als je naar hem kijkt.
Hoe je ogen blinken.
Hoe je straalt.
Bart is een goede partij voor je Sarah, echt wel.
Hij is van goede komaf, zijn vader is een officier op rust.
Was Rijkswachter en maakte carrière tot in de generale staf waar hij een belangrijke sleutelpositie had.
Na de politiehervorming kwam hij bij het hoger kader van de politie terecht waar hij zijn stempel drukte.
Hij heeft heel wat zaken die structureel misliepen rechtgetrokken, daarvoor rekende hij wel hard op zijn stokpaardjes, tucht en discipline. Dat viel niet bij iedereen in goede aarde, de politie is tenslotte geen militaristische instelling als de vroeger Rijkswacht.
Maar velen zijn hem dankbaar omdat hij zijn ideeën doordrukte.
enfin ik wil maar zeggen.
Hij heeft nog altijd veel invloed en vooral... Connecties! 
Naar een man als Renaat Holvoet wordt geluisterd!
Het kan nooit kwaad om zo'n mensen persoonlijk te kennen Sarah.
Bart kan veel meer voor je betekenen dan ik ooit zal kunnen doen Sarah.
Geloof me."
"Alain," zei Sarah.
"Wil je me niet te hard koppelen aan die Bart?
Ik bedoel maar.
Hier steekt toch niks achter?
Want ik weet dat Renaat Holvoet tot de zeer dichte kringen van Marcel Leliaert behoort.
En nee, ik heb geen zin om voor Mata-Hari te spelen Alain.
Echt niet.
Wat ik voel voor Bart brengt me zo al enorm in de war.
Hij is een goeie jongen en ja... Seks met hem is zalig.
Maar zijn weerbarstige karakter, zijn hang naar autoriteit, zijn op zijn zachtst gezegd nogal rechtse denkbeelden.
Allez ja."
"Sarah.
Bart houdt van jou.
Jij bent voor hem veel meer dan de zoveelste verovering.
Pas op hé.
Dat heeft hij me zelf gezegd.
Heeft mij in vertrouwen genomen.
Ja echt.
Ik, de man die hem steeds opnieuw 'betweterke' noemde, tot zijn grote ergernis.
Ik wist niet wat ik hoorde.
Maar goed.
Hij nam me in vertrouwen en we hadden een goed gesprek.
En dat gesprek ging over u.
Hij vindt rust bij jou.
Geborgenheid.
En ja, hij wil verder met je.
En nogmaals.
Ik zie ook hoe de liefde straalt uit je ogen als je hem aankijkt.
Volg je hart Sarah.
Laat je niet leiden door je twijfels.
Maar volg je hart."
Dan zweeg Alain.
Sarah wist genoeg.
Hij wilde er niets meer over horen.
Ze kende Alain al lang genoeg.